Respect bestaat niet an sich, maar moet telkens weer opgeroe

Speciaal voor onderwerpen die de psyche betreffen.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
taigitu
Orakel
Berichten: 14687
Lid geworden op: 04 dec 2011, 14:37

Respect bestaat niet an sich, maar moet telkens weer opgeroe

Bericht door taigitu » 06 aug 2017, 16:17

Titel
Respect bestaat niet an sich, maar moet telkens weer opgeroepen worden

Respect is een samenstel van twee andere begrippen die ook zelf het beste open kunnen blijven.
Het gaat om het spanningsveld van betrokken zijn bij ander en het houden van de juiste afstand tot die ander.


Ouders proberen al generaties lang hun kinderen respect voor anderen bij te brengen. Het lastige daarbij is dat respect niet een begrip is dat vanzelfsprekend is. De reden daarvan is dat respect een samenstel is van twee andere begrippen die ook zelf het beste open kunnen blijven.

Het gaat om het spanningsveld van betrokken zijn bij ander en het houden van de juiste afstand tot die ander. Dat spanningsveld moet telkens weer opnieuw worden opgebouwd, want het optimum is niet telkens op dezelfde manier opgebouwd.

Een voorbeeld: iemand die iemands aandacht wil, kan op zijn schouder tikken. Wanneer hij eventjes tikt, is er weinig aan de hand. Wanneer hij gedurende minuut blijft tikken of zijn hand blijvend laat rusten op de schouder van de ander is daarmee een onschuldige handeling veranderd in een respectloze handeling.

Respect is dus opgebouwd uit twee begrippen die zich wel laten verbinden maar niet vermengen. Het is een gelukkige omstandigheid dat het snel mogelijk is om die opbouw te doen. Verder hoeft het niet in één keer goed. Je kunt elkaar met subtiele signalen duidelijk maken dat het optimum net wat anders ligt: iets meer afstand en eventueel iets meer wat meer betrokkenheid, enz.

Door de jaren heen is wat een optimale vorm van afstand houden (vrijheid) of betrokken zijn (liefde) inhoudt telkens net wat anders dan daarvoor. Dat lijkt onbevredigend, want je kunt er niet te zeer concreet in zijn omdat het dan aan zijn doel voorbijschiet. Maar wie het concept respect door heeft, leert ook snel dat het niet zo moeilijk is om het telkens weer opnieuw te bepalen. Het wordt ook gemakkelijker om te benoemen wat er fout gaat als iemand een van beide onderdelen verwaarloost.

De concepten vrijheid en liefde zijn ook twee grootheden waar ieder individu bij de inrichten van zijn leven streeft naar een optimum. Wanneer het leven knelt op dit terrein wordt het des te gemakkelijker te begrijpen waarom iemand uitkijkt naar een nieuwe baan, woonomgeving, relatie, enz.

Wie in zijn naïviteit meent dat hij beide voor lange tijd kan vermengen slaat de plank mis. Wie verliefd is op een ander en de ander meedeelt op een te vroeg stadium in een ontluikende relatie dat hij niet zonder de ander kan, verspeelt daarmee zijn kansen. Wie verbindt zich nu aan iemand die ongevraagd zijn vrijheid opgeeft? Of wie al tijdens een eerste afspraak meldt dat hij van de ander houdt, zal hetzelfde overkomen. Wie is er nu geïnteresseerd in iemand die zijn liefde al te gemakkelijk weggeeft?

Het gaat dus om een balans tussen twee zeer belangrijke eenheden. Die balans is relatief stabiel, maar moet principieel worden gezocht, net als bij een balans van echte weegschaal.

Het aantal factoren dat mee moet wegen in het bepalen van de balans is groot: cultuur, voorgeschiedenis, (leef)tijd, geslacht, status, urgentie, functionele verhoudingen, enz. Dit aantal overwegingen maakt respect niet zozeer complex, maar benadrukt de noodzaak om goed op te letten of de ander wel de juiste respect wordt betoond.

Bert Stoop
.

.

Vraag je af wat anderen van je denken
en je bent voor altijd hun gevangene.


Lao Tse

Plaats reactie