Met alle liefde

[taigitu]

Emotioneel verstoppertje spelen

Als je je gevoelens niet direct onder woorden brengt, maak je van de mensen
om je heen in zekere zin emotionele slaven. In plaats van een risico te nemen
en open te zijn - manoeuvreer je door je zwijgen of door ziekte, afwezigheid, of
humeurigheid, anderen in een positie waarin ze moeten uitvissen hoe ze
van je kunnen houden. Het onvermogen of de onwil om met je emoties voor
de dag te komen, is een vorm van emotionele tirannie; het is geen manier om
je privacy te bewaken, zoals je misschien denkt.
Jezelf 'laten kennen' betekent je kwetsbaar opstellen; een opstelling die
vrijwel altijd een intieme relatie verdiept. Wees dus geen angsthaas; vertel
vandaag hoe je je voelt en verstevig de band van je liefde door dit zo positieve
risico te lopen.

Daphne Rose Kingma

[Gast1]

Taigitu schreef oa:

ik adem adem
zo verbonden met elkaar
delen wij onszelf

mijn verlangen smelt
trekt een spoor van berusting
Liefde heeft mij gevonden

mijn lief kind is boos
zwarte ogen klagen aan
ik los er in op

Maar wat heb jij geschreven waarvan je hier als eerste reactie uit heb geciteerd? Publiceer je?

Ik heb een dik manuscript geschreven wat vooral gaat over zingeving en over hoe we met alles in verbinding staan. Het gaat over je eigen conditionering en over het losmaken daarvan. Opnieuw alles door kinderogen bekijken zoals je dat ooit eerder deed. Afscheid nemen van de beperkingen die je je zelf hebt opgelegd en wat anderen met je hebben gedaan. Kinderen zijn puur en er valt heel veel van te leren. Een paar lieve mensen hebben mij hier bij geholpen. In het najaar ga ik op advies van de uitgever waar ik op 2 maart jl. een geweldig gesprek mee heb gehad, een en ander aanpassen en dus herschrijven. Dank je.

We kunnen bij de teksten van een ander getriggerd worden waardoor we inzicht krijgen hoe we anders met iets om kunnen gaan, of hoe iets wezenlijk is.Vanuit dat inzicht mogen we ervaren hoe dat voelt. Simpel gezegd worden we geraakt in ons innerlijk, aan dat wat we wezenlijk zijn.... Liefde.

Helemaal mee eens

[taigitu]

Ik heb een dik manuscript geschreven wat vooral gaat over zingeving en over hoe we met alles in verbinding staan. Het gaat over je eigen conditionering en over het losmaken daarvan. Opnieuw alles door kinderogen bekijken zoals je dat ooit eerder deed. Afscheid nemen van de beperkingen die je je zelf hebt opgelegd en wat anderen met je hebben gedaan. Kinderen zijn puur en er valt heel veel van te leren. Een paar lieve mensen hebben mij hier bij geholpen. In het najaar ga ik op advies van de uitgever waar ik op 2 maart jl. een geweldig gesprek mee heb gehad, een en ander aanpassen en dus herschrijven.

Het is heerlijk om vanuit een passie aan anderen iets te kunnen aanreiken of geven. En je bent rijk als je daarbij ook nog mensen in je omgeving hebt die daarbij je kunnen helpen. Pure zingeving lijkt me. Ik wens je veel succes.

[taigitu]

Begenadigd ouderschap

Als je ziet hoeveel volwassenen er rondlopen met een immens gegriefde kinderziel,
weet je dat wat zeer veel volwassenen ouderlijke liefde noemen, helemaal geen
liefde is, maar veroordelen, onderdrukken, kort houden, de loef afsteken, spiritueel
vernietigen.
Angsten maken de wereld vaak heel klein en de angst die je uitstaat over je
kinderen helpt je doorgaans niet hen te beschermen, maar snijdt hen eerder van
de wereld af en verknoeit hun tere wezen.
In feite zou het wel eens zo kunnen zijn dat je niet echt groter en wijzer bent dan
je kinderen; het zou een daad van grote wijsheid zijn als je dat inzag. Slechts
zeer begenadigde of liefdevolle ouders staan hun kinderen toe als leermeester op
te treden. Probeer bij die groep te horen.

Daphne Rose Kingma

[Gast1]

Het is heerlijk om vanuit een passie aan anderen iets te kunnen aanreiken of geven. En je bent rijk als je daarbij ook nog mensen in je omgeving hebt die daarbij je kunnen helpen. Pure zingeving lijkt me. Ik wens je veel succes.

Thanks!
Overigens blijven het mooie teksten van Daphne Rose Kingma!

[taigitu]

Ik ben de auteur in mijn leven

Geen mens, plaats of ding heeft macht over mij, want ik bepaal zelf wat ik denk.
Als kind dacht ik dat een autoriteit een soort god was. Nu ben ik aan het leren
mijn macht terug te nemen en mijn eigen autoriteit te worden. Ik aanvaard
mezelf als een krachtig wezen met verantwoordelijkheidsgevoel.

Elke ochtend als ik mediteer, verbind ik me met mijn eigen innerlijke wijsheid. De
school van het leven vervult ons helemaal als we er achter komen dat we
allemaal leerlingen en allemaal leraren zijn. We zijn allemaal gekomen om iets te
leren en iets te onderwijzen. Terwijl ik naar mijn gedachten luister, help ik mijn
geest om te vertrouwen op mijn Innerlijke Wijsheid. Groei en kom tot bloei en
vertrouw al je zaken op Aarde toe aan de Goddelijke Bron. Alles is goed.

Affirmatie: Ik ben de hoogste autoriteit in mijn leven.

Uit: Helende meditaties van Louise L. Hay

[Gast1]

Dit is geweldig! Voor mij zelf heb ik het zo ingevuld:

Ik ben de auteur in mijn leven

Geen mens, plaats of ding heeft macht over mij, want ik bepaal zelf wat ik denk.
Als kind dacht ik dat een autoriteit een soort god was. Nu ben ik aan het leren
mijn mijn eigen 'ik' terug te nemen en te 'zijn'. Ik aanvaard
mezelf als een krachtig wezen met mijn eigen waarneming.

Elke avond als ik mediteer, verbind ik me met mijn eigen innerlijke wijsheid. De
school van het leven vervult ons helemaal als we er achter komen dat we
allemaal leerlingen en allemaal leraren zijn. We zijn allemaal gekomen om iets te
leren en iets te onderwijzen. Terwijl ik naar mijn gedachten luister, help ik mijn
geest om te vertrouwen op mijn Innerlijke Wijsheid. Groei en kom tot bloei en
vertrouw al je zaken op Aarde toe aan de Goddelijke Bron. Alles is goed.

Affirmatie: Ik ben de hoogste autoriteit in mijn leven.

I am the day, soon to be born
I am the light before the morning
I am the night that will be dawn
I am the end and the beginning:

I am: Ik ben!

[taigitu]

Communicatie is een lied van liefde

Liefdevol communiceren is een van de mooiste en krachtigste ervaringen die
mensen kunnen hebben. Hoe krijg ik dit voor elkaar? Ik heb flink aan mezelf
gewerkt, ik heb veel boeken gelezen en ik ben het volgende principe gaan
begrijpen: 'Wat ik denk en zeg zend ik uit, het Universum antwoordt, en het
komt bij mij terug'. En vraag ik eerst om hulp en observeer mezelf. Naarmate
ik mezelf de ruimte geef om zonder oordeel en zonder kritiek naar mezelf te
kijken, maak ik grote vorderingen in liefdevol communiceren. Wat geloof ik
eigenlijk? Wat voel ik? Hoe reageer ik? Hoe kan ik meer liefhebben? En dan
zeg ik tegen het Universum: 'Leer me lief te hebben'.

Affirmatie: Er valt niet iets te doen. Er valt iets te weten.

Uit: Helende meditaties van Louise L. Hay

[taigitu]

Ik keur goed wat ik zie in mezelf

Een van de gedachtenpatronen die bijdraagt aan hoofdpijn krijgen is de behoefte
om onszelf te veroordelen. De volgende keer dat je hoofdpijn krijgt, zou je je
kunnen afvragen: 'Wat veroordeel ik in mezelf? Wat heb ik zojuist gedaan, dat ik
mezelf zo zit af te kraken?' Ik heb geleerd naar mijn innerlijke dialoog te luisteren,
en wanneer er negatieve gedachten door mijn hoofd spoken die me vertellen dat
ik niet goed genoeg ben of dat ik iets fout heb gedaan, herken ik de oude
patronen uit mijn kinderjaren en ga ik liefdevol in gesprek met mezelf en mijn
innerlijk kind. In plaats van mezelf te vernietigend te bekritiseren, kies ik ervoor
om mezelf te voeden met liefdevolle, goedkeurende gedachten. Als ik merk dat
me iets dwarszit, zoek ik naar manieren om anders met dat probleem om te gaan.
Ik keur mezelf goed.

Ik ben een prachtig mens,
precies zoals ik ben, nu,
op dit ogenblik

Uit: Heldende meditaties, Louise L. Hay

[Susan]

Prachtig is dit,en zolang ons innerlijk kind nog met beschadigde gevoelens zit door oude patronen
en conditionering,ons zelf blijven afvallen/afkeuren, kunnen we niet ons zelf met de leuke en ook minder leuke trekjes accepteren.Lukt dat helen uiteindelijk,dan pas kunnen we ons zelf zijn en weer meer te zijn zoals kinderen dat kunnen,onbevangen. Daardoor ook anderen vrij vanuit onvoorwaardelijke liefde tegemoet te treden, volkomen accepteren dus zoals ze terecht mogen zijn.

[Gast1]

Ik keur goed wat ik zie in mezelf

Een van de gedachtenpatronen die bijdraagt aan hoofdpijn krijgen is de behoefte
om onszelf te veroordelen. De volgende keer dat je hoofdpijn krijgt, zou je je
kunnen afvragen: 'Wat veroordeel ik in mezelf? Wat heb ik zojuist gedaan, dat ik
mezelf zo zit af te kraken?' Ik heb geleerd naar mijn innerlijke dialoog te luisteren,
en wanneer er negatieve gedachten door mijn hoofd spoken die me vertellen dat
ik niet goed genoeg ben of dat ik iets fout heb gedaan, herken ik de oude
patronen uit mijn kinderjaren en ga ik liefdevol in gesprek met mezelf en mijn
innerlijk kind. In plaats van mezelf te vernietigend te bekritiseren, kies ik ervoor
om mezelf te voeden met liefdevolle, goedkeurende gedachten. Als ik merk dat
me iets dwarszit, zoek ik naar manieren om anders met dat probleem om te gaan.
Ik keur mezelf goed.

Ik ben een prachtig mens,
precies zoals ik ben, nu,
op dit ogenblik

Uit: Heldende meditaties, Louise L. Hay

Dit is de eerste die ik minder goed vind tot aan het innerlijke kind.

[taigitu]

Dit is de eerste die ik minder goed vind tot aan het innerlijke kind.

Bedoel je daarmee dat je niets kunt mèt of geen herkenning hebt met de tekst die vóór het innerlijk kind staat?

[Gast1]

Dit is de eerste die ik minder goed vind tot aan het innerlijke kind.

Bedoel je daarmee dat je niets kunt mèt of geen herkenning hebt met de tekst die vóór het innerlijk kind staat?

Dat is een keuzevraag Taigitu. Laat ik het anders stellen, ik heb moeite met het woord veroordelen, of dat nou bij jezelf is of bij iemand anders.
Voor wat dat betreft ben ik het dus wél met de tekst eens, maar;
Als mens kun je grote vergissingen maken. Vergissingen waar je anderen en misschien ook jezelf pijn mee hebt gedaan. Daar vind ik mijn herkenning in. Introspectie en bezinning is dan iets heel moois en kan de innerlijke dialoog zijn. Mijn innerlijke ik die ik mijn onpersoonlijke 'God' noem. Het bekijken vanuit allerlei hoeken naar wat ik veroorzaakt heb naar buiten toe en hoe ik het terug krijg. Wat heb ik gedaan en waarom? Waar komt het vandaan en hoe kan het bij de ander overkomen? Zelfkritiek is wat mij betreft een prima zaak en heel extreem gezegd ende geschreven: Het is prima als een moordenaar of verkrachter deze gedachten heeft.

[taigitu]

Dat is een keuzevraag Taigitu. Laat ik het anders stellen, ik heb moeite met het woord veroordelen, of dat nou bij jezelf is of bij iemand anders.
Voor wat dat betreft ben ik het dus wél met de tekst eens, maar;

In de context van bedoelde tekst lees of herken ik het woord 'afkeuren' (wat een synoniem is van veroordelen) en dat is wat we doen als we dingen van onszelf afkeuren. Wanneer je iets stelt en je vervolgt je stelling met het woord 'maar' zit daar voor mij een ontkenning in van wat er voor staat.

Als mens kun je grote vergissingen maken.
Vergissingen waar je anderen en misschien ook jezelf pijn mee hebt gedaan. Daar vind ik mijn herkenning in. Introspectie en bezinning is dan iets heel moois en kan de innerlijke dialoog zijn.

Voor mijn gevoel gaat deze tekst van Louise Hay alleen over de manier waarop wij naar onszelf kijken en bekritiseren/afkeuren. Hoe we de innerlijke dialoog kunnen aangaan en op die manier we onszelf liefdevol voeden zodat we een positieve kijk op onszelf krijgen.

Mijn innerlijke ik die ik mijn onpersoonlijke 'God' noem.

Deze zin begrijp in niet goed. Ik zou graag weten hoe je dit bedoelt.

Het bekijken vanuit allerlei hoeken naar wat ik veroorzaakt heb naar buiten toe en hoe ik het terug krijg. Wat heb ik gedaan en waarom? Waar komt het vandaan en hoe kan het bij de ander overkomen?

Ik ben het met je eens dat wanneer een situatie onbedoeld of bedoeld niet het resultaat heeft wat je wilde bereiken, je jezelf vragen kan stellen waarom dit zo is gelopen. Je kan er van leren om het een volgende keer anders te doen.
Ik zie alleen niet dat wanneer je iets hebt veroorzaakt waar bijvoorbeeld anderen last van hebben, hoe je dat terug zou kunnen krijgen. Je heb iets neergezet in een moment en dat moment is voorbij.

[taigitu]

Het bekijken vanuit allerlei hoeken naar wat ik veroorzaakt heb naar buiten toe en hoe ik het terug krijg.

Het kwartje is alsnog gevallen denk ik.
Je bedoelt op wat voor manier de ander naar jou toe reageert hierover?

[taigitu]

Lichtsignalen

Ik zal in gedachten houden dat woede deel uitmaakt van onze menselijke
omstandigheden en het niet iets is om me schuldig over te voelen.
Wanneer ik woede voel, zal ik mijn best doen die te eerbiedigen, op een gezonde
manier te uiten en dan het vasthouden daaraan niet meer als waardevol te zien.

Woede maakt deel uit van ons menselijk proces en is noch goed noch slecht. Wat ons
problemen bezorgt, is wat we met die woede doen. Ontkennen, onderdrukken, zorgt
alleen maar voor meer conflicten. We moeten leren hoe we onze woede kunnen
herkennen, eerbiedigen en verkennen en hoe we gezonde wegen kunnen vinden om
die te uiten; en hoe we ons daarna van die woede los maken door er niet langer
waarde aan te hechten. Als we vrede willen ervaren, helpt het onszelf eraan te
herinneren dat we niet tegelijkertijd aan onze woede kunnen vasthouden en innerlijke
vrede hebben.

Gerechtvaardige woede
brengt ons nooit innerlijke vrede

Uit: Lichtsignalen van G.G. Jampolsky M.D. en Diane v. Cirincione

[Gast1]

Het bekijken vanuit allerlei hoeken naar wat ik veroorzaakt heb naar buiten toe en hoe ik het terug krijg.

Het kwartje is alsnog gevallen denk ik.
Je bedoelt op wat voor manier de ander naar jou toe reageert hierover?

Bijna raak. Het maakt niet zoveel uit voor mij hoe 'de ander' naar mij reageert. Ik probeer mij te verplaatsen hoe ik mij gemanifesteerd heb en hoe dat over kan komen en vanuit dat gezichtspunt naar mij zelf kijkend wat ik van mijn eigen gedrag kan leren.

Voor mijn gevoel gaat deze tekst van Louise Hay alleen over de manier waarop wij naar onszelf kijken en bekritiseren/afkeuren. Hoe we de innerlijke dialoog kunnen aangaan en op die manier we onszelf liefdevol voeden zodat we een positieve kijk op onszelf krijgen.

Okay

Mijn innerlijke ik die ik mijn onpersoonlijke 'God' noem.

Deze zin begrijp in niet goed. Ik zou graag weten hoe je dit bedoelt.

Ik kom er op termijn in dit topic op terug Taigitu: viewtopic.php?f=42&t=6821

[taigitu]

Ik kan mijzelf op ieder niveau helen

Dit is een tijdperk van medeleven en een tijdperk van helen.
Keer naar binnen en maak contact met dat deel van jezelf dat weet hoe het
kan helen. Het is mogelijk. Weet dat je je bevindt in het proces van
heelwording. Je ontdekt deze keer je capaciteiten om te helen - capaciteiten
die sterk en krachtig zijn. Je hebt een ongelooflijk vermogen. Wees dus
bereid naar een nieuw niveau te gaan om die capaciteiten en vermogens te
vinden waarvan je je nog niet bewust was, niet om een ziekte te genezen,
maar om jezelf in werkelijkheid te helen op elk mogelijk niveau. Je bent een
zielswezen en in die hoedanigheid ben je in staat om vrijheid te geven aan
jezelf.... en aan de wereld. En zo is het.

Helen betekent iets heel maken, het accepteren van alle delen van onszelf,
niet alleen die delen waar we blij mee zijn, maar alles van onszelf.

Uit: Gedachten van innerlijke wijsheid - Louise Hay

[taigitu]

Je kunt niet alle kennis en wijsheid hebben zonder dat zij zich geleidelijk van binnenuit ontplooid hebben. Het leven is een voortdurende ontplooiing. Toen je kind was, moest je zekere fundamentele lessen leren. Wanneer je je hand uitstak om het vuur aan te raken, werd je verteld dat het heet was en dat je je zou branden. Maar je luisterde niet, je was eigenwijs en raakte het vuur aan en merkte dat het vreselijk pijn deed. Maar het leerde je wel om het nooit meer te doen.
In dit spirituele leven moet je zekere fundamentele lessen leren en wanneer je je daar niet aan houdt, moet je de consequenties dragen. Sommige mensen leren met grote snelheid en kunnen verder naar moeilijkere lessen, tot ze uiteindelijk merken dat ze zo afgestemd zijn, dat ze uiteindelijk geen lessen meer hoeven te leren, maar mee gaan met het leven in perfecte harmonie en eenheid van alles. Het is de uiterste staat van bewustzijn, die door iedereen bereikt kan worden.

Uit: Open innerlijke deuren van Eileen Caddy

[Gast1]

De uiterste staat van bewustzijn...
Ware kennis is liefde en mijn schier onmogelijke weg is eenzaam. Hoe meer kennis ik kreeg, hoe meer ik ging twijfelen en later gebeurde het dat er een besef ontstond dat kennis nog altijd geen wijsheid is. Wijsheid is de poëzie die zingt in de geest en leert de liefde omnipotent te begrijpen. Een leven zonder liefde is enkel een bestaan en zolang je van iemand houdt om zijn kwaliteiten is er niets ernstigs aan de hand. Maar als je hem begint te beminnen om zijn fouten, is er liefde in het spel. Ik flink aantal jaren geleden heb ik een keuze gemaakt en maakte mij vrij van mijn geconditioneerde leven:

Vanaf nu is mijn leven van mij, ik heb maar zo`n korte tijd op aarde gekregen
en mijn verlangen heeft me hier gebracht met alles wat mij ontbrak en wat ik vergaarde.

Het is in ieder geval de weg die ik verkoos.
Mijn vertrouwen was eindeloos en toonde mij een klein stukje van de hemel die ik nooit vond.

Ik wil voelen dat ik leef, al mijn dagen lang, zal ik leven zoals ik wil.
Ik wil voelen dat ik leef in de wetenschap dat ik goed genoeg was.

Ik ben nooit vergeten wie ik was het sliep alleen in me.
Misschien had ik nooit een keuze behalve dan de wil om te leven.

Ik wil gelukkig leven, want ik ben ik, ik wil sterk en vrij zijn.
Zien hoe de nacht in de dag overgaat.
Ik ben hier en mijn leven is alleen van mij en de hemel waarvan ik geloofde dat die er was zal ik daar ergens vinden.

Ik wil voelen dat ik mijn leven geleefd heb zoals ik wil.



Het blijft voor mij, zonder de tekst geweld aan te 'willen' doen, een prachtig lied.
Ik heb geleefd, heel intens. Nu, sinds een aantal jaren, leef ik nóg meer, veel meer omdat ik weet dat mijn leven niet alleen maar van mij is,
en dat ik een heel lange tijd heb gekregen op aarde en dat er ook geen verlangen meer is. Ik deel mijn leven en het ontbreekt mij aan niets.
Het is niet de weg die ik koos, het is de weg die mij gewezen werd en ik ben slechts een wandelaar op die weg die om zich heen kijkt en vertelt.
Maar de weg is eenzaam. Mijn vertrouwen is eindeloos en ik heb de hemel gevonden.
Ik bevind mij er in en hoef niet meer te zoeken.
Ik heb niets te willen, ik 'voel' het met al mijn zintuigen.

Ik ben nooit vergeten wie ik was, het sliep alleen in me en ben nu ontwaakt.
Ik leef gelukkig en ben gelukkig, want ik ben ik, sterk en vrij.
De nacht gaat in de dag over en hij breekt opnieuw aan:



© Pierre