Bericht
door Susan » 01 aug 2016, 16:28
Een gedeelte:
Dit stuk ontving ik een aantal jaren geleden al eens van iemand, en had een gedeelte hier van in 2012 hier ergens ook op het forum geplaatst. Al kunnen er inmiddels natuurlijk ook andere
onderzoeken hebben plaats gevonden, toch is en blijft het volgens mij belangrijk
om heel voorzichtig te zijn voor je besluit om regelmatig uit zo'n 'ding' te gaan eten! Veel zal er volgens mij echt niet 'ten goede' veranderd zijn de paar laatste jaren.
Zou dit stuk over een onderzoek naar de schadelijke gevolgen van magnetron voeding dan nú opeens onzin, achterhaald zijn, of nog erger..dat mogelijk sommige 'betweters' misschien zelfs denken dat het uit de grote duim gezogen is, omdat ze er geen belang bij hebben...
Omdat het bijvoorbeeld een artikel uit een blad komt wat zaken naar buiten brengt wat niet zo gauw openlijk gezegt werd/wordt, omdat men met opzet informatie achter wou houden voor 'het grote publiek', anders verkocht men zoals in dit geval waarschijnlijk geen of weinig magnetrons meer. Dus wéér ging het om geld!
(misschien dat de verpakking verbeterd is inmiddels, maar evengoed is ook nu verhitting in magnetrons dan nog steeds slecht.)
De magnetron gebruiken om snel iets op te warmen of iets te ontdooien, wat ook veel in de gezondheidszorg gebeurde of nog steeds is net zo erg.
Als je dan nagaat dat vele mensen die al een zwakke gezondheid hebben en veel medicijnen gebruiken,is het bijna misdadig te noemen. Dit geldt ook voor de mensen thuis die van anderen afhankelijk zijn o.a, waar onder veel bejaarden bijvoorbeeld die hun eten van tafeltje dekje ontvangen en in de magnetron opwarmen.
Dit verslag gaat over magnetrons en de invloed daar van op onze gezondheid...
Geschreven door Lynne Mc Taggert, uit het magazine "what Doctors Do'nt Tell yoy" U.K
Magnetronvoedsel is slecht voor de gezondheid.
Deze informatie is gedurende dit jaar (was ongeveer in 2010) verspreid onder diverse instanties, tot de Tweede Kamer aan toe. Niemand lijkt echter actie te willen nemen. U kunt hier het ware verhaal achter de magnetron lezen en uw eigen keuzes maken.
Tien jaar oud bewijs, onderdrukt door Zwitserse rechtbanken, laat zien dat voedsel uit een magnetron verontrustende veranderingen kan veroorzaken in uw bloed. Recentere studies voegen nog meer bewijs toe dat magnetrons een risico vormen voor uw gezondheid.
In 1989 deed een Zwitserse voedseldeskundige genaamd Dr. Hans-Urich Hertel enige verontrustende ontdekkingen over magnetronovens. Hij vecht al meer dan tien jaar voor het recht om de wereld te laten weten wat hij voor ontdekking heeft gedaan. Het punt dat hij publiekelijk probeert te maken is vitaal voor de belangen van consumenten: ieder voedsel dat gegeten
wordt, gekookt of ontdooit in een magnetron kan veranderingen in het bloed veroorzaken dat een indicatie geeft van een ontwikkelend pathologisch proces dat ook wordt gevonden in kanker. Hertel is echter in de tang gehouden door de fabrikanten van Magnetrons, die handelswetten en het Zwitserse gerecht effectief gebruiken. Ze proberen hem zelfs persoonlijk te ruïneren.
In maart 1993 verbood het Berner Handels gerecht Dr. Hertel te publiceren over magnetrons die gevaarlijk zijn voor de gezondheid. Het proces was aangespannen door de Zwitserse Vereniging van Dealers van Elektrotechnische apparaten voor huishouden en industrie. Overtreding leverde hem een boete op van SF5000 of één jaar gevangenis. De federale rechtbank in Lausanne bevestigde dit vonnis in 1994. De rechtbank baseerde dit vonnis op de Zwitserse wet tegen oneerlijke mededinging, die
"discriminatie, onware, misleidende en onnodig schade aanrichtende beweringen tegen een fabrikant en zijn producten" verbiedt (Journal of Natural Sciences, 1998; 1:2-7). Een wet die alleen de belangen van de handel behartigt. Deze wet snoert de Zwitserse pers ook de mond, zodat iedere uitspraak die kon worden gezien als kritiek op magnetronovens gemakkelijk kon leiden tot een proces.
De mening van de Zwitsers over Dr. Hertel’s bevindingen wordt niet gedeeld door de rest van Europa.
In Augustus 1998 oordeelde het Europees Gerechtshof voor Mensenrechten dat het vonnis door het Zwitserse gerechtshof tegen Dr. Hertel nietig was, omdat het tegen de vrijheid van meningsuiting indruiste. Zwitserland moest volgens het Europese Gerechtshof een compensatie betalen van SF40.000. Ondanks deze overwinning, van twee jaren geleden, wacht Dr. Hertel nog steeds op de Zwitserse rechtbanken om hun vroegere besluit terug te draaien en de boete van SF8000 kwijt te schelden.
In de tussentijd worden zijn explosieve ontdekkingen bevestigd door bewijsmateriaal dat over de gehele wereld opduikt.
Hertel’s onderzoek
Elf jaar geleden bundelde Dr. Hertel, een voedseldeskundige die al verscheidene jaren voor één van de internationale Zwitserse voedselbedrijven had gewerkt, zijn krachten met Professor Bernard Blanc van het Federal Institute of Technology om een uitgebreid onderzoek te leiden over het effect van voedsel bereid in magnetrons op mensen. Alhoewel het programma stopgezet werd door het Zwitsers Nationaal Fonds besloten de twee
wetenschappers om een kleiner onderzoeksprogramma zelf te betalen. Ze selecteerden acht mensen van het Macrobiotisch Instituut in Kientel in Zwitserland. Zij allemaal, inclusief Dr. Hertel zelf, ondergingen een streng macrobiotisch dieet om de aanwezigheid van beïnvloedende elementen in de bloedmonsters te minimaliseren. Behalve Hertel, die 64 was
op dat moment, waren ze allemaal tussen de 20 en de 40 jaar oud.
Zoals Hertel vertelde aan ‘What Doctors don't tell you’:
“We leefden allemaal in hetzelfde hotel gedurende acht weken en er was geen roken, geen alcohol en geen seks. Met tussenpozen van 2 tot 5 dagen
ontvingen de vrijwilligers één van de acht mogelijke voedselbronnen op een nuchtere maag: onbewerkte melk van een biologisch-dynamische boerderij; dezelfde melk op gewone wijze gekookt; dezelfde melk gekookt in een magnetron oven; gepasteuriseerde melk uit gewone bron; rauwe groente van een biologisch-dynamische boerderij; dezelfde groente gekookt op gewone wijze; dezelfde groenten bevroren en ontdooit in een magnetron en dezelfde groenten gekookt in de magnetron.
Bloedmonsters werden van iedere vrijwilliger genomen voordat ze aten, dan een bepaalde tijd na het eten van de bovenstaande preparaten. Belangrijke veranderingen werden gevonden in het bloed van mensen die magnetronvoedsel hadden gegeten: onder andere een vermindering in alle hemoglobine- en cholesterolwaarden, zowel het hoge-dichtheid cholesterol (HDL; ‘goed’ cholesterol) als het lage-dichtheid cholesterol
(LDL; ‘slecht’ cholesterol). (Nexus, 1995; April-Mei: 25-7). Lymphocieten (witte bloedcellen) lieten een opvallende vermindering zien, direct na het eten van voedsel uit de magnetron. Bij het eten van ander voedsel was dat niet het geval. Bovendien ontdekte Hertel een heel belangrijk verband tussen
de hoeveelheid magnetronenergie in het testvoedsel en de helderheid van bacteriën die oplichten als er naar gekeken wordt onder een speciale lamp. Hertel concludeerde dat deze energie doorgegeven wordt aan degenen die magnetronvoedsel eten.
Behalve deze effecten van het opwarmen met de magnetron van voedsel, vond Hertel ook niet-thermische effecten die, zoals hij beweert, de permeabiliteit van het celmembraan veranderen door de elektrische potentialen tussen de binnenkant en de buitenkant van de cel te veranderen. De beschadigde cellen worden een gemakkelijke prooi voor virussen, schimmels en andere micro-organismen. De natuurlijke reparatie mechanismen van cellen wordt ook verstoord, wat uiteindelijk de cel dwingt om naar een ‘noodtoestand’ energievoorziening om te schakelen; van aeroob (op zuurstof gebaseerd) naar anaeroob (geen zuurstof) ademen. In plaats van water en kooldioxide te produceren, produceren ze waterstofperoxide en koolmonoxide. In zo’n situatie, neemt Hertel aan, vallen de cellen terug van ‘gezond verbranden’ naar een ongezond ‘gist’ proces van energie opwekken. Hertel verklaart dat als voedsel wordt bereid in de magnetron, de oven een ingangsvermogen van ongeveer 1000 Watt of meer gebruikt.
De resulterende verwoesting en deformatie van de voedselmoleculen produceert nieuwe ‘radiolytische’ chemische verbindingen, onbekend in de natuur. De huidige kennis in wetenschappelijke kringen is dat magnetron- en ander bestraald voedsel geen hogere niveaus van radiolytische chemische verbindingen bezit dan voedsel op de traditionele manier gekookt, maar Hertel’s resultaten laten het tegengestelde zien. Bloedonderzoek van de
deelnemers bevestigde ook dat het bloed niet goed was bij degenen die voedsel uit de magnetron aten. Monsters, genomen om 7.45 elke morgen, 15 minuten na de voedselinname en twee uren later, lieten zien dat erythrocyte, hemoglobine, hematocriet en leucocyte waarden allen op het laagste niveau van normaal waren bij degenen die magnetronvoedsel aten. Deze resultaten zijn gelijk aan mensen die bloedarmoede lijken te krijgen; de resultaten
werden zekerder en statistisch van betekenis in de tweede maand van de studie. Bovendien, als bovenstaande waarden naar beneden gaan, gingen de cholesterolwaarden in het bloed dienovereenkomstig omhoog.
Het is niet moeilijk te begrijpen waarom de publicatie van deze
resultaten in 1992 een succes zou hebben betekend in Zwitserland. Desalniettemin was de reactie van de Zwitserse autoriteiten en industrie om hem te berechten en beschuldigen van oneerlijke competitie. Dit blijft een zwarte bladzij in de Zwitserse geschiedenis. Zo was de druk op Professor Blanc zo groot dat hij zich gedwongen voelde om afstand te nemen van de
interpretatie in hun gezamenlijke publicatie kort hierna. Onder elkaar bekende hij aan Dr. Hertel dat hij bang was voor de veiligheid van zijn familie. (Journal of Natural Sciences, 1998: 1:2-7). Ondanks pogingen om hem zijn mond te snoeren, blijft Dr. Hertel’s onderzoek
beschikbaar voor het publiek buiten Zwitserland via post of zijn website.
Terwijl sommige van de bovengenoemde resultaten nog moeten worden bevestigd, heeft ander onderzoek in Engeland en de V.S. andere mogelijke risico's aangetoond. In 1990 hebben twee onderzoekers in het Departement van Medische Microbiologie op de Universiteit van Leeds de ongelijkmatige verhitting onderzocht die kan worden veroorzaakt door magnetrons. Ze vonden uit dat de hoeveelheid zout in een bepaalde portie aardappelpuree de
temperatuur binnenin beïnvloedde. Hoe meer zout, hoe lager de temperatuur. De auteurs concludeerden dat "de slechte doordringing van microgolven in het testvoedsel met hoge ionenconcentraties kon resulteren in de inductie van elektrische/ionische stroom in de oppervlakte van het voedsel. Dit zou ook verklaren waarom commercieel voedsel opgewarmd in magnetrons aan het oppervlak kookt en nog steeds koel is aan de binnenkant."
In 1991 stierf een patiënt in het ziekenhuis van Tulsa, Oklahoma aan
‘anaphylaxis’, nadat ze een bloedtransfusie had gekregen die was opgewarmd in de magnetron. De straling lijkt het bloed op een bepaalde manier veranderd te hebben waardoor de patiënt stierf (Journal of Natural Sciences, 1998; 1: 2-7). In augustus 1989, liet onderzoek in opdracht van de Britse regering zien dat Listeria en andere potentieel dodelijke bacteriën
kunnen overleven in magnetronvoedsel, zelfs als instructies worden opgevolgd
(Food Business, 1989; 20:12).
Ander onderzoek in de V.S. heeft aangetoond dat de praktijk
van opwarmen van overgebleven voedsel in de magnetron gevaarlijk is. Onderzoekers onderzochten een uitbraak van Salmonella onder mensen die een picknick hielden in 1992 en
zagen dat mensen die overgebleven vlees mee naar huis namen en het met de magnetron opwarmden ziek werden. Geen van degenen die een conventionele oven of fornuis gebruikten werd ziek. De onderzoekers concludeerden dat, vergeleken met conventionele methoden van opwarmen van voedsel, magnetrons geen preventieve bescherming boden tegen ziektes
(American Journal of Epidemiology, 1994: 139: 903-9).
Warm geen melk op in een magnetron.
Opwarmen of ontdooien van menselijke melk door een magnetron veroorzaakt een vermindering van het aantal antilichamen in de melk, zelfs als hele lage temperaturen (20- 53°C ) worden gebruikt (Paediatrics, 1992; 89:667-9).
In een studie, uitgevoerd op Stanford University in California, werd duidelijk dat warm maken op hogere temperaturen dan 72°C een aanmerkelijke vermindering in alle geteste afweerfactoren veroorzaakte. De onderzoekers verwierpen het gebruik van magnetron in ziekenhuizen om menselijke melk op te warmen, zelfs op lage temperaturen.
Een andere studie, uitgevoerd in Wenen, concludeerde dat koken in de magnetron een groot aantal wijzigingen in de eiwitten in het voedsel veroorzaakte die niet werden waargenomen na conventioneel koken. D-proline en cis-D-hydroxyproline werden in aanmerkelijke hoeveelheden gevonden in in de magnetron opgewarmde melkpoeder voor baby's, terwijl normaal alleen L-proline wordt gevonden in biologisch materiaal (L staat voor Laevo-rotatie,
D voor dextro-rotatie, refererend aan de richting waarin elektronen roteren in hun baan van optische polarisatie). Lubec en zijn collega's waarschuwden dat "de conversie van trans naar cis vormt een groot risico, omdat als de cis-aminozuren worden ingesloten in peptiden en eiwitten in plaats van hun biologische tegenhangers, dit kan leiden tot structurele, functionele
en immunologische veranderingen" (Lancet, 1989; 9: 1392-3).
Ander onderzoek heeft ook aangetoond dat het opwarmen in de magnetron van melk voor baby's moleculaire veranderingen in aminozuren in melkeiwitten veroorzaakt, waardoor giftigheid ontstaat of de voedingswaarde van de melkformule wordt verlaagd. Nochtans was het aantal veranderde
eiwitten heel laag (Journal of the American College of Nutrition, 1994; 13:209-10).
Niet al het bewijsmateriaal is negatief.
Wetenschappers op het voedingsinstituut in Zeist voerden een 13 weken lange studie uit naar de effecten van magnetronvoedsel op de bloedsamenstelling enandere gezondheidsindicatoren van ratten. Zij vonden geen verslechterde effecten (Food Chemical Toxic, 1995; 33: 245-56).
Dit waren echter dierenstudies en die hoeven niet noodzakelijkerwijs van toepassing te zijn op menselijke gezondheid.
voor wie weet, hoeft niets verklaard te worden
voor wie niet weet, is geen verklaring afdoende