Beatrix Kiddo schreef:Ik ben nooit enthousiast over amateurs die denken dat ze in hun eentje alles beter denken te weten dan wat wetenschappers de afgelopen eeuwen aan kennis verzameld hebben.
Dat is duidelijk. Maar ik zie die beschrijving hier zelf niet in terug hoor. Deze man borduurt net als de wetenschap gewoon verder op ontdekkingen. De wetenschap stelt toch ook theorieën bij? Dat lijkt me ook normaal bij voortschrijdende inzichten. Als je de corresponentie van de man leest zie ik daar zelf in dat zijn beschouwingen als "vraag" voorgelegd zijn aan de "gevestigde" wetenschap.
Wat hij in ieder geval letterlijk niet placht te doen is die publicaties neerleggen als kant en klare hypothese. Het is bedoeld als discussiestuk. De man meent het dan in mijn ogen ook niet zozeer "beter" te weten maar combineert de ontdekkingen anders en wil die voorleggen als discussiestuk. In mijn ogen niet echt iets mis mee?
Beatrix Kiddo schreef:Vitharr schreef:Ik heb zelf juist veel moeite met normale wetenschap. De meest eenvoudige zaken worden over het hoofd gezien
Heb je daar voorbeelden van?
Jawel hoor, laat me er 1 kort en helder proberen te formuleren. (niet mijn sterkste punt
)
De oorspronkelijke oerknaltheorie is afgeleid van de ontdekking van "Roodverschuiving". Men verklaarde eerst de Roodverschuiving als een dopplereffect voor licht. Roodverschuiving geeft dan aan dat iets van je af beweegt en Blauwverschuiving dat iets naar je toe beweegt. Door Roodverschuiving werd dus aangenomen dat nagenoeg alles zich van ons af beweegt. (Ontdekker = Hubble in 1929)
Men bedacht toen dat men de "film" terug kon spoelen waarna men eindigde met de alle materie van ons universum samengebald in een punt met een oneindig klein volume en een oneindig hoge dichtheid. Dit duidde men aan als een Singulariteit.
Hierdoor ontstond de eerste oerknaltheorie waarbij die singulariteit dus explodeerde. Dit leek toen een goede verklaring voor de waargenomen effecten.
Deze leek beroept zich op basiskennis van de natuurkunde en de ontdekkingen van Einstein om hier aan te schaven. De singulariteit doet een probleem ontstaan waar men toen nog niet van op de hoogte was. Het zit hem in het gebruik van de woorden "oneindig". Inmiddels weten we dat gravitatie een vertragend effect op tijd heeft als men het relatief bekijkt. (je merkt daar zelf niets van)
Door het "begin" als singulariteit te stellen introduceert men zoals gezegd het begrip "oneindig" in de vergelijking. Met de huidige kennis impliceert dit dat de tijdrek waar de singulariteit aan onderhevig was ook oneindig groot is. Dat betekent op zijn beurt in normale woorden dat tijd stil stond. Zonder tijd heb je geen gebeurtenis en dus ook geen oerknal.
Toen men dat ontdekte was de "oplossing" dat een Singulariteit in strijd is met de natuurwetten. Daaruit concludeerde men weer dat we door het ontbreken van de natuurwetten niets konden zeggen over het moment vlak voor de oerknal.
Maar in mijn beleving is de oplossing voor dit "probleem" veel eenvoudiger te verklaren. En die kennis was toen ook gewoon beschikbaar. Als we namelijk alle materie uit ons heelal in elkaar proberen te proppen tot het als het ware "verdwijnt" zal de temperatuur bizarre hoogtes bereiken. Materie wordt dan dus pure energie.
Zo "verdwijnt" de singulariteit uit de vergelijking en wordt het verhaal ook anders. Alle materie zit dan samengebald in een punt met een oneindig klein volume en een oneindig
kleine dichtheid. Hierdoor zou tijd dermate versnellen dat alles wat kan gebeuren in 1 ogenblik gebeurt.
Het punt waar ik ben blijven steken is de vraag of het ontbreken van materie tevens de noodzaak voor de 3 ruimtedimensies deed verdwijnen. Het zou wel het ontbrekende puzzelstukje zijn. Kwantummechanica beschrijft namelijk hoe en waarom er H, He en Li kon ontstaan onder dergelijke omstandigheden. Als tegelijk met de "vaste" delen een stukje 3D mee ontstond is dat een prima verklaring voor het "explosie" gedeelte. En grappig genoeg ontstaat met dit condenseren van materie dan ook weer tijddilatatie. Van buiten bezien (onmogelijk maar interessant) zou het een explosie lijken, vanuit de eerste deeltjes bezien echter verstreek er een eeuwigheid voor ze broertjes en zusjes kregen.
Let wel, ik pretendeer hier NIET dat mijn theorie subliem is. Het is mijn hersengymnastiek, meer niet. Maar ik heb deze gedachten hier geplaatst als voorbeeld van hoe het toepassen van wat algemene kennis het "probleem" van de eerste oerknaltheorieën op had kunnen lossen
zonder er een singulariteit bij te halen. Je kunt het probleem elimineren OF het probleem oplossen. Tricky.
De oorzaak ligt volgens mij in de wiskundige benadering. De mijne is duidelijk puur filosofisch en dus Pseudowetenschap.
Beatrix Kiddo schreef:Vitharr schreef:Deze vind ik bijvoorbeeld helemaal hilarisch: <knip voorbeeld>
Wat is er hilarisch aan het feit dat ze een naampje geven aan iets wat ze nog niet weten?
De probleemstelling hier was dat de snelheden van bepaalde hemellichamen niet met de gangbare theorieën verklaard konden worden. Wederom koos men er voor om dat probleem op te lossen met het beredeneren van Donkere materie. Met mijn hersengymnastiek kom ik een heel eind in de eliminatie van dit probleem door er compensatie voor tijd en visuele distortie aan toe te voegen.
Om je hier een voorbeeld van te geven. Als een spiraalvormig stelsel waargenomen wordt wat vanuit ons perspectief zo vlak mogelijk op de horizon ligt dan wordt zeer zelden in de vergelijking meegenomen dat de fotonen van de buitenste armen een veel langere weg af moeten leggen dan de fotonen van de kern. (stelling van Pythagoras) Het beeld wat je dan ziet is vervormd. Niet al je "pixels" komen dus van hetzelfde "heden" en grappig genoeg zou je door dit verschijnsel een zeestervormig stelsel als een spiraal waarnemen.
Het is een breinbreker maar gelukkig meten we afstanden in lichtjaren.
Als je voor jezelf even een schetsje maakt van bovenstaand voorbeeld dan zie je dus dat je blikveld "cirkelvormig" is.
Wat ik dus persoonlijk hilarisch vind is dat iets verklaarbaars toch een nieuwe variabele op lijkt te moeten leveren. Zo wordt een hypothese opgesteld en daar wordt weer een andere hypothese op los gelaten. Als dit bouwwerk 1 fout in de basis bevat groeit die mee tot de top! Ik maak zelden mee dat een herziening van 1 hypothese over alle andere gebieden uitgespreid wordt. Donkere materie werkte dan in zijn huidige verklaringsvorm ook op mijn lachspieren omdat alleen de "effecten" waargenomen waren. Wederom werd dat probleem opgelost in plaats van geëlimineerd. Sorry, dat vind ik echt grappig en al helemaal als het zo'n wazige definitie geeft.
Beatrix Kiddo schreef:Vitharr schreef:Klinkt als God?
Nee.
Vast niet voor iedereen maar ik bedoelde dus "we weten dat het/hij bestaat want we nemen de effecten waar maar we kunnen het helaas niet bewijzen want het/hij is ondetecteerbaar". Voor mijzelf wel een treffende gelijkenis met de gangbare verdediging voor het bestaan van "God".
Morgen is vandaag ook gisteren....
![[clap]](./images/smilies/clap.gif "clap"){kind=small}
