Wat als ..... men Patton toch was gevolgd?

[gusteman]

Terugkijkend in de geschiedenis vinden we regelmatig figuren die controversiële ideeën en opvattingen hadden.
Denkpistes die toentertijd niemand ernstig nam, of wilde nemen, maar waarvan we met de kennis van vandaag kunnen stellen: wat als men toen wèl die denkpistes was gevolgd?
Hoe had de wereld er kunnen uitzien?

Eén van die figuren is ontegensprekelijk de Amerikaanse generaal George S. Patton.
De man is waarschijnlijk het best gekend doordat hij in een veldhospitaal twee soldaten een klap in het gezicht gaf omdat hij vond dat ze zich als lafaards gedroegen. In werkelijkheid leden de beide mannen aan shell-shock.
Deze driftbui heeft Patton tijdelijk het bevel over zijn troepen gekost, maar na de landing in Normandië werd hij opnieuw aan het hoofd gesteld van een legergroep aangezien Eisenhower maar al te goed besefte dat hij de doortastendheid van Patton zou nodig hebben om de doorstoot naar Duitsland te bewerkstelligen.

Vermeldenswaardig is hier wel dat geen enkele Duitse officier toen geloofde dat Patton effectief ontheven was van zijn bevel. Het Duitse opperbevel was er van overtuigd dat dit een tactische zet was van de geallieerden. Wat het inderdaad ook was, maar niet zoals de Duitse generaals het hadden begrepen. Zodoende hielden zij een belangrijke troepenmacht in het noorden van Italië uit vrees voor een inval in Zuid-Frankrijk of zelfs in de Balkan. Waarmee zij hun eigen verdediging van de Atlantik Wall verzwakten en zo de geallieerden in de kaart speelden.

Maar wat was nu die denkpiste van Patton, een theorie die de geschiedenis radicaal een andere richting had kunnen doen nemen?

Patton was een anti-communist in hart en nieren, hij haatte het communisme en zag het als de bron van alle kwaad. Wat hem ertoe gebracht heeft meer dan ééns in het openbaar de uitspraak te doen dat het voor iedereen beter zou zijn indien de westerse alliantie één front zou vormen tegen het communistische Stalin-regime, samen met de restanten van het door de strijd geharde Duitse leger. Omdat, zo herhaalde Patton steeds weer, “er ooit toch een oorlog van komt, dus kunnen we het beter nu meteen uitvechten, nu we de middelen en de manschappen ervoor hebben”.
Hij vond hierin een bondgenoot aan Duitse zijde, met name Admiraal Karl Dönitz die na de zelfmoord van Hitler de overgangsregering leidde, maar ook reeds lang voordien voldoende bijval ondervond van de volledige Duitse legertop.

De mogelijkheid was er, de kans lag voor het grijpen, er zat zelfs een zekere logica in.
Er was echter geen basis voor bij de toenmalige politieke leiders dus bleef het bij een denkpiste.

En wat zou er dan anders zijn geweest, indien het westen deze denkpiste had gevolgd?

Wel, er zou heel veel anders verlopen zijn, en we zouden nu effectief in een totaal verschillende wereld leven.

Om te beginnen hadden de Soviets niet kunnen plunderen in de Duitse technologie, waardoor hun evolutie niet half zo snel had kunnen verlopen als nu het geval is geweest. Dat zou geresulteerd hebben in een USSR die economisch veel minder sterk zou gestaan hebben.

Ook zou het ijzeren gordijn, en het machtsimperium van de USSR, er waarschijnlijk nooit gekomen zijn want Stalin had moeten wijken voor de eisen van de westerse landen.

Die hadden namelijk reeds de beschikking over atoomwapens. Dit gecombineerd met de Duitse V2 raketten hadden de westerse geallieerden een argument waarvoor zelfs Stalin op de knieën zou gegaan zijn.
Eén kernwapen op bijvoorbeeld Stalingrad (dat toch al volledig in puin lag maar nog steeds symbool stond voor de Russische slagkracht) was voldoende geweest om de Russische moraal te breken.

Hieruit volgend had de USSR ook niet de kracht om Tjang Kai Tjek (die een verbond had met de VS) aan de kant te zetten ten voordele van Moa Tse Tung, waardoor de Chinese Volksrepubliek niet had bestaan.

Ook het Koreaanse conflict had niet gespeeld, net zoals de Vietnam oorlog.

Het Midden Oosten had er totaal anders uitgezien, misschien had Israël zelfs nooit bestaan, of toch zeker niet in de vorm zoals wij het nu kennen.

Iran was dan nog altijd Perzië geweest, de Ayatollah's waren nooit zo machtig geworden, de Shariah had geen noemenswaardige voedingsbodem gehad en IS was nooit zo sterk kunnen uitgroeien.

Zowel Afrika als Zuid-Amerika hadden niet te maken gehad met de communistische rebellengroepen waardoor ook in die delen van de wereld het neo-liberalisme veel vroeger overal zijn intrede had gedaan.
Waarschijnlijk zouden ook de CIA en NSA niet zo machtig zijn geworden: er had immers geen noodzaak bestaan om ze zo sterk te laten uitgroeien.
Groot-Brittannië en Frankrijk hadden ook een veel sterkere positie gehad dan nu het geval is geweest.

Een Verenigd Europa zou al zo goed als vlak na het beëindigen van de oorlog een aanvang gekend hebben, al was het uit pure noodzaak tegen de druk en invloed vanuit Moskou.
De Verenigde Naties zouden wel opgericht geweest zijn (in het verlengde van de Volkerenbond) maar Rusland en China zouden waarschijnlijk geen vetorecht gehad hebben.

In grote lijnen: het samengaan van de Duitse legers met de westerse geallieerden zou (rekening houdend met de atoomwapens) niet echt voor een verlenging van de oorlog hebben gezorgd terwijl de inperking van Stalin's imperium zowel de Koude Oorlog als gewapende conflicten wereldwijd had voorkomen.

Zouden wij dan nu beter af zijn geweest?

Dat kan niemand met zekerheid bevestigen of ontkennen, het zou alleszins niet zijn zoals het nu geworden is.
Het kan ons echter wel aan het denken zetten over bepaalde standpunten of theorieën die nu de ronde doen. Over hun haalbaarheid, wenselijkheid of verwerpelijkheid.

[Gast1]

Terugkijkend in de geschiedenis vinden we regelmatig figuren die controversiële ideeën en opvattingen hadden.
Denkpistes die toentertijd niemand ernstig nam, of wilde nemen, maar waarvan we met de kennis van vandaag kunnen stellen: wat als men toen wèl die denkpistes was gevolgd?
Hoe had de wereld er kunnen uitzien?

Eén van die figuren is ontegensprekelijk de Amerikaanse generaal George S. Patton.
De man is waarschijnlijk het best gekend doordat hij in een veldhospitaal twee soldaten een klap in het gezicht gaf omdat hij vond dat ze zich als lafaards gedroegen.
In werkelijkheid leden de beide mannen aan shell-shock.
Deze driftbui heeft Patton tijdelijk het bevel over zijn troepen gekost, maar na de landing in Normandië werd hij opnieuw aan het hoofd gesteld van een legergroep aangezien Eisenhower maar al te goed besefte dat hij de doortastendheid van Patton zou nodig hebben om de doorstoot naar Duitsland te bewerkstelligen.

Ik heb de film 'Patton' (1970) met George C. Scott gezien.
De film kreeg 7 Oscars, 17 andere prijzen en 8 nominaties.
De scène van die klap in het gezicht kan ik me heel goed herinneren en de film heeft een grote indruk bij me achtergelaten.
Nog niet zo lang geleden zag ik een autobiografie van Winston Leonard Spencer-Churchill die eveneens een zelfde grote indruk bij mij achterliet.
Datzelfde overkwam mij bij het zien van 'Der Untergang' (2004) met Bruno Ganz en de autobiografie van Hitler die ik onlangs heb gezien op kanaal 'Arte'.
Elke keer bij het zien van de diverse verhalen werd ik emotioneel geraakt.

Allemaal mensen met een rugzak, met een verleden en een opvoeding.
Mensen zoals mensen kunnen zijn, maar zijn hebben zich meer 'geprofileerd', ze hebben 'beïnvloed' en herinneringen achtergelaten.
Het zijn een paar mensen van de zeer velen die geschiedenis hebben geschreven.
Arrogante klootzakken, egoïsten en narcisten, massahypnotiseurs, doorzetters en goede redenaars.
En briljante mensen.

In het verleden heb ik mij vaker afgevraagd hoe de wereld er uit had gezien als de Sumeriërs hun rijk over de Aarde hadden verspreid?
Hoe de wereld er uit had gezien als Grieken hun rijk hadden uitgebreid, de perzen, de Hunnen, de Ottomanen of de Romeinen?
Hoe had de wereld er uitgezien als Hitler 'gewonnen' had?

...

Hoe had de wereld er uit gezien als mijn Vader mijn Moeder nooit had ontmoet?
Hoe had de wereld er uit gezien als ik mijn vrouw niet had ontmoet?

Heel simpel, anders.
De wereld had er beslist anders uitgezien en mogelijk had ik deze wereld wel nooit leren kennen.
Maar alles moest zo zijn zoals het moet zijn.
Ik ben er, net als iedereen en alles.
En eigenlijk moet er helemaal niets, de wereld is zoals hij is en iedereen draagt daaraan bij.
De ene iets meer dan de andere.

Je afvragen hoe het anders was geweest als ...?
Dat heeft net zoveel zin als je jezelf afvraagt wat voor zin het heeft als iemand er van overtuigd is dat UFO's (lees=buitenaardse bezoekers, observanten).

Met de beste bedoelingen geschreven

[gusteman]

Met de beste bedoelingen geschreven

Dat doe jij toch altijd, beste Pierre?

Je afvragen hoe het anders was geweest als ...?
Dat heeft net zoveel zin als je jezelf afvraagt wat voor zin het heeft als iemand er van overtuigd is dat UFO's (lees=buitenaardse bezoekers, observanten).

Ik krijg de indruk dat dit een "vroege ochtend" redenering is.
De vraag die ik stelde kan je toch bezwaarlijk rangschikken onder een geloof in iets waar geen bewijzen voor bestaan (ook geschreven met de beste bedoelingen hoor).
Het "wat als ..." wat ik stelde handelt over het nemen van beslissingen die een impact zouden gehad hebben op de volledige geopolitieke situatie en de daaruit voortvloeiende evolutie van de mensheid.

Net zoals bijvoorbeeld vandaag de vraag kan gesteld worden "wat als ..... in Groot-Brittannië de oudere generaties bij hun deelname aan het Brexit referendum zich hadden laten leiden door de verwachtingen en toekomstvisie van de jongere generaties?"
Dat zou een heel andere uitslag hebben opgeleverd waardoor de geschiedenis een andere wending zou genomen hebben.

In tegenstelling tot een geloof in niet bewijsbare argumenten hebben politieke beslissingen een impact op de geschiedenis.

Daarbij kan de vraag "wat als ....." heel nuttig zijn omdat hiermee wordt bekeken of beslissingen wel worden (werden) genomen op basis van de argumenten die de beste resultaten (zouden) kunnen opleveren.

Maar alles moest zo zijn zoals het moet zijn.
Ik ben er, net als iedereen en alles.
En eigenlijk moet er helemaal niets, de wereld is zoals hij is en iedereen draagt daaraan bij.

Hier ben jij zelf het levende bewijs dat deze stelling niet universeel is wanneer het gaat over het nemen van beslissingen die een impact hebben op de toekomst.
Want heb jij je niet zelf verzet tegen de manier waarop je werkgever beslissingen nam?
Jij had toch ook kunnen stellen "alles is zoals het moest zijn"?
Maar jij was er van overtuigd dat dit niet zo was, dus heeft jouw leven, en dat van je werkgever, nu een andere richting genomen ..... doordat jij stelde "wat als .....".

[Gast1]

Ik schrijf inderdaad altijd met de beste bedoelingen en ik lees dat jij dat dus ook doet
De 'vroege ochtend redenering' tovert een glimlach op mijn gezicht.
Het is de vraag of in iets waar geen bewijzen voor bestaan, niet tóch bestaan.
Het kan immers zo zijn, dat de bewijzen (nog) niet vrijgegeven worden omdat 'men' er nog niet aan toe is of omdat er andere belangen zijn.
Toen de microscoop uitgevonden werd, bleek er heel veel te bestaan waar men eerder geen enkel vermoeden van had, maar nevermind.
Ik begrijp jouw vraag volledig, maar het antwoord daarop zal niet veel bieden.
Het kan een benadering zijn wat zou kunnen als .....
Het zou een werkelijkheid kunnen zijn als .....
Je weet het nooit zeker, dus het voegt niets toe, behalve dat je er in gedachten lekker mee kunt spelen.
Ik droom bijvoorbeeld vaak dat ik kan vliegen en heb daarbij ook dat zalige 'losmakende gevoel' van de Aarde.
Ik beleef dan 'het werkelijke zweven' en wellicht is dat dan wel het 'zevende hemel'- of het Zwitserleven-gevoel.
In mijn beleving voelt dat goed en zo droom ik ook vaak over een wereldvrede, over een Aards paradijs.
Wat als .....?
Het zou toch wat zijn.

De werkelijkheid is dat wat is.
Dat wat er gebeurt en dat wat je doet.
Je kunt iets laten gebeuren en dat is dan zo, je kunt iets niet laten gebeuren en dan is dat ook zo.
Dat is wat mijn werkgever met mij beleeft, ik kan beïnvloeden en dat doe ik dan ook, niet omdat het moet, maar omdat het kan.
En dat is omdat het zo is, waarbij mijn werkgever er heel zeker vanuit is gegaan dat ik 'de dingen zou laten gebeuren'.

In tegenstelling tot een geloof in niet bewijsbare argumenten hebben politieke beslissingen een impact op de geschiedenis.
Daarbij kan de vraag "wat als ....." heel nuttig zijn omdat hiermee wordt bekeken of beslissingen wel worden (werden) genomen op basis van de argumenten die de beste resultaten (zouden) kunnen opleveren.

Wat als ... klopt dan toch niet?
Het is immers al gebeurd en dan ga je bekijken wat het voor gevolgen heeft gehad en wat voor leringen het heeft opgeleverd.
Toch?

Om je doelen te bereiken echter, kun je de zaken soms ook laten escaleren.
Wellicht dat Cameron dat toegepast heeft met het Brexit, en dat zal zeer zeker vruchten af gaan werpen.
Vruchten die voor de een lekker zullen zijn en voor de ander minder, of misschien wel helemaal niet.
Misschien smaken de vruchten wel voor iedereen, maar misschien smaken de vruchten wel helemaal niet.
Valt over smaak te twisten?
Wis en waarachtig

Later zou men zich de vraag kunnen stellen 'Wat als .....?
'Wat als' komt (meestal) na 'stel dat', en dat noem ik anticiperen.
Ik ga er niet van uit dat dat altijd gedaan wordt, maar het zou wel verstandig zijn.
Om je doelen te bereiken echter, kun je de zaken soms ook laten escaleren, wat ik al schreef.
Wellicht dat Cameron die keuze gemaakt heeft?