Beschaving ... verworvenheid of zelfverloochening?

[Susan]

Even wat gedachten hier die in mij opkwamen:

Volgens mij leert iedereen in meer of mindere mate beschaving aan ... (knip) ... het predikaat van een goede beschaving te verwerven.

Ik begrijp heel goed wat je bedoelt, beste Susan, en je opmerkingen zijn terecht en zeker een debat waard.
Maar hier binnen dit topic had ik de bedoeling om meer te gaan zoeken naar het "waarom" van een beschaving bij de mens.

De dierenwereld noch de plantenwereld, in feite de volledige planeet, hebben geen nood aan enige vorm van "beschaving".

Waarom heeft de mens daar dan wel zo'n nood aan?

Vooral omdat de mens (generaliserend natuurlijk) zo vaak laat zien dat, als puntje bij paaltje komt, er van die beschaving niet veel meer valt te merken.

Misschien ligt hierin de oorzaak verborgen?

Dat zal inderdaad mee spelen Gusteman, maar ik zie vooral dat de mens zijn ego vaak negatief gebruikt én niet meer naar zijn intuïtie en gevoel
heeft leren luisteren. Dat begint al bij veel kleine kinderen door hen te leren dat weg te drukken en niet naar hun inwendige stem te luisteren.
Dat dit 'verzinsels' van teveel fantasie zijn. En voorgevoelens worden helemaal genegeerd, terwijl juist kinderen nog dicht bij de natuur staan met hun
gevoelens, maar óók dingen zien die voor veel volwassenen niet zichtbaar zijn.
Vandaar dat de mens het nodig heeft (weer) beschaving te leren.

[Gast1]

Heu, Guus ... volgens mij was dit jouw vraag in het O.T.:

Daarom stel ik de vraag: is beschaving werkelijk een verworvenheid, een geaardheid die eigen is aan de mens?
Of is het gewoon maar een stukje toneel wat wordt opgevoerd, een dansje op het dunne koord van de zelfbeheersing, een masker wat er enkel is om de instinctieve drang te verbergen?

Nu echter lees is deze vraag:

De dierenwereld noch de plantenwereld, in feite de volledige planeet, hebben geen nood aan enige vorm van "beschaving".
Waarom heeft de mens daar dan wel zo'n nood aan?

Mogelijk is het mijn halsstarrigheid die mij plaagt, want dit schreef ik immers 2x eerder:

Ik zelf denk dat 'beschaving' een verkeerd gekozen woord is.
Een mierenkolonie of een bijenvolk zou immers in de definitie ook een beschaving kunnen zijn. (*)
Veel diersoorten leven in symbiose met andere diersoorten en vaker dan dat wij denken leven ze in harmonie met een bepaalde plantensoort.
Zou in dat laatste geval een van beiden uitsterven, dan zou de 'afhankelijke' daarvan ook kunnen sterven.

Sterker nog, het is de mensheid zelve die vaak een voorbeeld zou kunnen nemen aan de andere dier en plantensoorten op het samenleven op die gebieden.
Het is de mensheid zelf die zich 'met het zich verheffen boven elke andere diersoort' op een bepaalde sokkel of voetstuk zet.
Immers, de definitie (Wikipedia) van beschaving zegt:

Beschaving heeft een verscheidenheid van betekenissen met betrekking tot de menselijke ontwikkeling.
(*) Het begrip kan verwijzen naar de algemene ontwikkeling van individuen of groepen, maar ook naar een maatschappij met een bepaalde mate van complexiteit.

Ik pak 'm er nog even wat duidelijker bij:

Het begrip -beschaving dus- kan verwijzen naar de algemene ontwikkeling van individuen of groepen, maar ook naar een maatschappij met een bepaalde mate van complexiteit.

Wanneer ik dus de samenleving van een mierenkolonie of het bijenvolk als een beschaving mag zien, dan constateer ik dat er bij deze voorbeelden een keurige 'harmonie' leeft binnen die samenleving.
Elk individu heeft haar of zijn taken casu quo haar of zijn verantwoordelijkheden zonder -daar komtie- schermutselingen of meningsverschillen binnen die beschaving.
Een samenleving waar de mens misschien jaloers op zou kunnen zijn en een samenleving die hij in de verste verte niet zou kunnen benaderen.
Hij poogt het slechts ...

Tja, en dat komt dan misschien weer door het 'intellect' ...
Waarom heeft de mens daar dan wel zo'n nood aan?
Catalogiseren en categoriseren?
Voor alles een bepaald vakje zoeken waar 'het' in gestopt kan worden?
Mogelijk om zichzelf pogen te verheffen boven al het andere.
Ik denk dat dat laatste in elk geval het geval is bij het mensdom.
Maar het mensdom is ziende blind ...
Wie hoog vliegt ...

[Vitharr]

Ik wou dat het zo was, maar de realiteit is helaas harder. Zeker van mieren weet ik dat ze oorlog voeren, net als wij. Wanneer een mier niet uit hetzelfde kliekje komt wordt hij zonder medelijden gedood. En wat te denken van die Afrikaanse roofmieren? Als die op pad gaan zijn zelfs wij niet veilig meer.

Het concept beschaving is iets lastigs. De mieren bezitten een vorm van beschaving maar ze gedragen zich in mijn voorbeelden onbeschaafd. Ik denk dat gusteman gelijk heeft met zijn oordeel-hypothese. Beschaafdheid lijkt een schaal. Maar wanneer de een lager ingeschat wordt dan de ander wordt diegene verweten onbeschaafd te zijn. De standaard valkuil van horizontaal denken, leg die schaal maar eens plat.

De mieren hebben een vorm in plaats van een niveau van beschaving en die vorm van beschaving wijkt af van die van ons. Dat is wat ik bedoelde toen ik vanuit mijn eigen perspectief schreef dat iedereen beschaafd is.

Het is niet aan mij om te oordelen over een andere vorm van beschaving. Wel kan ik de impact op mijn eigen beschaving beoordelen. Maar dat is zelden noodzakelijk. Ik ben het irrelevant gaan vinden.

Laat alle kritiek bij onszelf beginnen.

[gusteman]

Daarom stel ik de vraag: is beschaving werkelijk een verworvenheid, een geaardheid die eigen is aan de mens?
Of is het gewoon maar een stukje toneel wat wordt opgevoerd, een dansje op het dunne koord van de zelfbeheersing, een masker wat er enkel is om de instinctieve drang te verbergen?

Nu echter lees ik deze vraag:

De dierenwereld noch de plantenwereld, in feite de volledige planeet, hebben geen nood aan enige vorm van "beschaving".
Waarom heeft de mens daar dan wel zo'n nood aan?[think]

Inderdaad, beste Gast1, de tweede vraag vloeit voort uit de eerste, is de volgende logische stap.

Beschaving heeft een verscheidenheid van betekenissen met betrekking tot de menselijke ontwikkeling.
(*) Het begrip kan verwijzen naar de algemene ontwikkeling van individuen of groepen, maar ook naar een maatschappij met een bepaalde mate van complexiteit.

Ik pak 'm er nog even wat duidelijker bij:

Het begrip -beschaving dus- kan verwijzen naar de algemene ontwikkeling van individuen of groepen, maar ook naar een maatschappij met een bepaalde mate van complexiteit.

Wanneer ik dus de samenleving van een mierenkolonie of het bijenvolk als een beschaving mag zien, dan constateer ik dat er bij deze voorbeelden een keurige 'harmonie' leeft binnen die samenleving.

Er zit wel een foutje in je redenering hoor, met name

... de samenleving van een mierenkolonie of het bijenvolk als een beschaving zien ...

De van Wikipedia afkomstige definitie van "beschaving" (die jij gebruikt als uitgangspunt) stelt duidelijk:

... met betrekking tot de menselijke ontwikkeling.

Daaruit volgt dat je deze definitie dus niet kan toepassen op samenlevingsvormen van dieren.

Ik begrijp dat het je bedoeling is een parallel te trekken, de 'harmonie' waarnaar je verwijst in contrast te stellen met het menselijke gedrag.

Dat zou ons echter op een zijspoor brengen, weg van de kern: is "beschaving" een verworvenheid of een vorm van zelfverloochening?

Laat ik even een voorbeeld geven: Gast1 had het over "fatsoen", Susan over "onfatsoenlijk".
We kennen ook de begrippen "fatsoenlijk gedrag" en "goed fatsoen".
Fatsoen wordt beschouwd als één van de normen die pijlers zijn van beschaving.

Maar wat is dat eigenlijk, dat "goed fatsoen"?

Oorspronkelijk is "fatsoen" afkomstig van de "etiquette", een reeks van gedragsvoorschriften die door de vroegere adel werd ingevoerd.
De bedoeling hiervan was niet zozeer om grove taal of ruw gedrag op te schonen en/of als verwerpelijk te bestempelen.
Etiquette werd ingevoerd om het verschil tussen adel en plebs duidelijker te accentueren zodat aantoonbaar werd dat edellieden "verheven" personen waren, in tegenstelling tot het gewone volk.
Dat gaf de adel dan weer een instrument om de onderdrukking van de bevolking te rechtvaardigen.
En hier vinden we dus weer een excuus, een uitvlucht om de werkelijkheid te ontvluchten, de waarheid te verdoezelen.
Ergo: zelfverloochening.

[Vitharr]

Fatsoen is toch gewoon een eufemisme voor een specifiek soort liegen? Daarmee verloochen je niet alleen jezelf, maar ook de ander. Neemt niet weg dat het soms wel praktisch is.

[Gast1]

Zeker van mieren weet ik dat ze oorlog voeren, net als wij. Wanneer een mier niet uit hetzelfde kliekje komt wordt hij zonder medelijden gedood.
En wat te denken van die Afrikaanse roofmieren? Als die op pad gaan zijn zelfs wij niet veilig meer.

Juist, precies zoals een mensengroep dat deed wanneer ze langer geleden 'op jacht' gingen.
Kwamen ze dan andere mensen van een andere groep tegen dan verjoegen ze ze of het kwam tot een hand-, speer- of knuppelgemeen.
We waren destijds heel simpeltjes gezegd ook een diersoort en waren niet bezig dat wij 'anders' waren dat een andere diersoort.
Ook wij werden destijds immers gewoon opgegeten door andere dieren.

Weer pak ik 'm er even bij:

Beschaving heeft een verscheidenheid van betekenissen met betrekking tot de menselijke ontwikkeling.
Het begrip kan verwijzen naar de algemene ontwikkeling van individuen of groepen, maar ook naar een maatschappij met een bepaalde mate van complexiteit.

Wanneer de tweede zin betrekking heeft op de eerste, heeft Guus gelijk.
Ik had het woordje menselijke niet voor niets zo aangemerkt.
Bewust heb ik de tweede zin losgekoppeld.
Die tweede zin is ergens ontstaan op het moment dat we ons 'loskoppelden' van de Natuur en er afstand van namen.
Plots was de 'planeet van ons' en de zelfbevrediging sloeg toe: we gingen de tweede zin 'beschaving' noemen.

Niet beseffende dat ons niveau van samenleving lager stond dan de vorm van de mierenkolonie ... juist door die zelfbevrediging en zelfverheerlijking.

[gusteman]

Er is in dit topic al eens verwezen naar de begrippen 'cultuur' en 'traditie' in verband met het fenomeen 'beschaving'.

Een recente ontwikkeling brengt mij ertoe dit nog eens op te rakelen.

Naast de nieuwe Amerikaanse president, en zijn visie op wat de Verenigde Staten van Amerika zouden behoren te zijn (naar mijn opvatting een terugkeer naar de VS zoals die bestond voor de Secessie oorlog), vertonen zich ook andere sporen van 'beschaving' ..... of betreft het hier eerder een aftakeling van de 'beschaving'?

Vorige vrijdag, 27 januari 2017, werd door het Russische parlement een wet goedgekeurd.
De wet bepaalt dat huiselijk geweld niet meer in het strafrecht behoort, met uitzondering voor die gevallen waar het slachtoffer van dat geweld er zo erg aan toe is dat een opname in het ziekenhuis noodzakelijk zou zijn.
In dergelijke gevallen voorziet de wet dan een 'straf' van 24 uren opsluiting of gedurende enkele dagen het uitvoeren van 'taken van algemeen nut'.

Het wetsvoorstel werd ingediend door bepaalde parlementariërs met als motivering dat 'huiselijk geweld' nu eenmaal deel uitmaakt van de typisch Russische tradities en cultuur.

Opvallend hieraan is dat de parlementsleden er van uit gaan dat huiselijk geweld 'normaal' zou zijn, de wettekst heeft het zelfs letterlijk over 'slachtoffers'.

De wetgever weet dus dat er mensen het slachtoffer worden van geweld ..... maar vindt het niet nodig om daar perk en paal aan te stellen.


Dit werpt toch wel een heel ander licht op de begrippen 'cultuur' en 'traditie' tegenover 'beschaving'.

Als ik dat wetsvoorstel lees vind ik echt geen enkel aantoonbaar verband meer, in tegendeel zelfs, dan worden het zelfs tegenstrijdige begrippen.

Waar ligt dan het kantelpunt?
Wanneer zijn cultuur, tradities en beschaving synoniemen (zoals in vorige reacties reeds aan bod kwam) en wat is voldoende opdat dit verband zou verdwijnen?

[Vitharr]

Ik heb me even ingelezen in je voorbeeld gusteman. Ik kan het voorbeeld niet goed vergelijken met Nederland omdat het Russische recht op enkele belangrijke punten afwijkt.

Volgens de berichtgeving is de lichte vorm van huiselijk geweld uit het strafrecht gehaald. Dieper gravend blijkt het geen misdrijf meer te zijn, maar wel een strafbare overtreding. En daar ben ik het vergelijk dus al kwijt want bij ons zou het dan nog steeds in het strafrecht staan.

Als belangrijke motivatie wordt echter nog iets toegevoegd aan wat jij al schrijft. Omdat het een overtreding betreft in plaats van een misdrijf kan vanaf nu deze vorm van huiselijk geweld via een civiel traject afgehandeld worden. Er komt dus geen politieonderzoek meer aan te pas.

Binnen deze context vond ik dat toch zeer relevante informatie. Dat Russen naar onze maatstaven wat 'primitiever' zijn is een gegeven. Voor ons lijkt het met dit soort maatregelen al snel alsof de Russen 'nieuw gedrag' willen gaan vertonen maar in dit geval gaat het om gedrag wat al sociaal geaccepteerd is. De wijziging draait dan ook niet zozeer om de gedraging maar om het terugdringen van de bemoeienis van de overheid. En dan heb ik weer wel een vergelijk!

Ik weet namelijk nog goed hoe wij in Nederland omgingen met een soortgelijke bemoeienis zo'n 30 jaar geleden. Het was gebruikelijk voor veel ouders om kwajongensgedrag af te straffen met een mattenklopper of, als die er niet meer was, een stevig pak op de billen. Dit werd door de overheid beschouwd als kindermishandeling en huiselijk geweld. Zelfs een corrigerende tik mocht niet meer. Het regende rechtszaken omdat in diezelfde periode iedereen zich met elkaar ging bemoeien. Pas later begreep ik dat de overheid zo ook gedrag corrigeert overigens.

Bijna alle artikelen die ik las beschrijven een soortgelijk fenomeen in Rusland. Het grote verschil met Nederland is dat hier het Russische parlement de wens van de bevolking volgt terwijl in het Nederlandse voorbeeld de bevolking de koers van de overheid dient te volgen. Dit zouden we helemaal uit kunnen diepen en zo tot de belangrijkere cultuurverschillen kunnen komen maar dat hebben we al vaker gedaan op het forum. Meestal komen we daar niet uit.

Als ik mag generaliseren dan is voor mij een belangrijk verschil bijvoorbeeld het Nederlandse 'fatsoen'. Dit fatsoen betreft een 'doen alsof', een misleiding. Russen hebben dat aanzienlijk minder. Die zijn bot maar wel eerlijker in mijn optiek. Teruggrijpend naar mijn in dit topic eerder gedane uitschrijvingen leidt dit er toe dat de gemiddelde Nederlander een kalkoen is die zich als pauw profileert terwijl een Rus je trots zou vertellen dat hij een ongelikte beer is.

Me wagend aan definities is een cultuur voor mij het product van gedragspatronen. Deze gedragspatronen leiden tot tradities die samen met het opstellen van regels omtrent gedrag leiden tot een beschaving. Kortom, een beschaving is voor mij een gereguleerde cultuur dus.

Wat je voorbeeld voor mij dus laat zien is hoe vergelijkbare cultuur leidt tot verschillende beschavingen.

Wat ik overigens fascinerend vind aan Rusland is dat de overheid enerzijds compleet maling aan zijn volk lijkt te hebben terwijl er regelmatig praktijkvoorbeelden langsrazen die het tegendeel laten zien. Dit heeft me er ooit toe aangezet om contact met Russen te zoeken om Rusland vanuit hun perceptie te leren kennen. Dat was verhelderend.

Met enige trots plug ik hier schaamteloos de enige met wie ik het contact nooit verloren heb als bronverwijzing:
http://mosdance.com/prepodavateli/elizaveta-zotova.html

Fantastische vrouw. Ik heb haar Nederland mogen laten zien en daarbij heeft ze zo'n indruk op me gemaakt dat ik spontaan met haar wilde trouwen. Wat ze me vooral in heeft doen zien is hoe onderontwikkeld en asociaal Nederlanders in werkelijkheid zijn. Zij was apetrots op haar cultuur maar zonder enig spoor van arrogantie. De (spirituele) ervaring met haar en haar vriendinnen kleurt nog steeds mijn mening als ik Westerse propaganda over Rusland voor mijn kiezen krijg.

Edit: Hier een helder Nederlandstalig PDF document van de Russen waarin o.a. de verschillende systemen beschreven staan:
https://www.google.nl/url?sa=t&rct=j&q= ... 3913,d.d24

[Vitharr]

Over regels etc gesproken. Ik zit deze week met griep thuis en voelde me de eerste dagen zo bedondert dat ik niet eens de mediaplayer aan heb gezet. Ik heb dus naar bewegende beelden op TV gekeken en aangezien bijna alles herhaald wordt heb ik zo'n beetje alles gezien wat er te zien valt en ik ben diep teleurgesteld...

Maar ik zag dus ook een discussieprogramma over zogenaamde flexcontracten. De onredelijke onnadenkendheid van de deelnemers aan de discussie deden me zoals gebruikelijk eerst aan mezelf twijfelen. Maar nee, dit lag toch echt niet aan mij.

Een ondernemer had een duidelijke afkeer van vaste contracten omdat hij gedupeerd zou zijn als iemand ziek werd. 'je komt er niet vanaf' bleef de man maar herhalen. De man kwam heel onsympathiek over en uiteraard trap ook ik dan in de valkuil om hem negatief te beoordelen. De flexwerkende 'slachtoffers' kwamen veel sympathieker over en dan zijn de rapen meestal snel gaar.

Na afloop heb ik zelf de argumenten dus nog eens gewogen en ik kwam al heel snel tot een algemeen aanvaarde denkfout. Hoe lullig het ook klinkt, die ondernemer had een heel sterk punt. De onkosten die een werkgever voor een werknemer maakt zijn gebaseerd op beloning voor werk. In NL is een werknemer met een vast contract zo 'goed' beschermd (in de praktijk ligt het lastiger is mijn ervaring) dat hij bij langdurige ziekte nog 2 jaar aan de werkgever vastzit die gedurende die periode nog steeds onkosten maakt terwijl er geen werk tegenover staat. Dat werk moet toch gedaan worden dus OF de kosten verdubbelen OF de omzet keldert. Beiden niet echt gunstig voor de ondernemer.

Iedere (poging tot) ingreep in dit 'zorgstelsel' wat ik tot nu toe heb ervaren leidt direct tot maatschappelijk verzet met als steevast argument; 'moet je nog meer gestraft worden als je ziek bent?'.

En daar is 'ie. De miskenning die ervoor zorgt dat we hier zo niet uit gaan komen. Als loon immers compensatie voor arbeid is, en loondoorbetaling als normaal gezien wordt tijdens ziekte dan wordt ziekte dus niet gestraft maar beloond! Er wordt immers loon betaald terwijl er geen arbeid wordt verricht. Kil en klinisch, maar zo ligt het feitelijk wel toch? Waarom mag het dan niet zo gezegd worden?

Het is prima dat je baan beschermd wordt als je ziek bent maar dat het risico volledig bij de werkgever moet liggen ben ik het nu eigenlijk ook niet meer mee eens. Normaliter maakt een werkgever je niet ziek (ik, en anderen, kennen daar uiteraard uitzonderingen op maar die horen hier even niet bij) en is hij ook gedupeerd door de ziekte van de werknemer omdat de arbeid immers wegvalt.

Ik denk dat het begrijpelijk is dat vooral kleinere werkgevers dus kiezen voor minimalisering van het risico en voor flexwerkers gaan in plaats van vaste krachten. De ironie komt hier echter om de hoek kijken. Bij flexwerkers zit er een zakkenvullende partij tussen die meestal leidt tot een dubbel nadelig effect aan de financiële kant. De flexwerker krijgt verhoudingsgewijs minder dan een vaste kracht voor hetzelfde werk en toch is de inhuur voor de werkgever duurder dan een vaste kracht wanneer men kijkt naar uurtarieven. Het verschil in onkosten ziet een werkgever als een soort 'verzekering' die borgt dat hij niet over de kop gaat als een medewerker onverhoopt langdurig ziek zou worden.

De keerzijde is dat onze overheid probeert deze flexwerker te beschermen met averechts effect. Na 2 jaar moet je een flexwerker aannemen of hij moet er een half jaar uit. En dat laatste gebeurt dus aan de lopende band. Ik kom uit industrieland en heb daar zowel positieve als negatieve ervaringen met dit systeem.

Globaliserend wordt hier in mijn optiek geld verkwist wat in een efficiënter systeem veel socialer toegepast kan worden. De meesten van ons worden niet gepland ziek. Het risico hoort echter in een efficiënt model niet bij de werkgever maar bij de werknemer te liggen. Door deze verschuiving van verantwoording kan de zakkenvullende tussenlaag bij flexwerkers weggesneden worden. Hierdoor wordt arbeid goedkoper. Als dit voordeel overgeheveld wordt naar de werknemer dan kunnen we collectief regelen dat salarisdoorbetaling bij ziekte plaatsvindt zonder dat dit een risico voor de werkgever inhoudt.

De vraag naar flexwerkers zal hierdoor sterk dalen en de zekerheid voor alle relevante partijen neemt hierdoor enkel toe. Want laten we wel zijn, we hebben het hier over beschaving en een uitzendbureau is niets anders dan een moderne vorm van slavernij.

Maar aan dergelijke denkpistes zitten nog veel meer voordelen. Tijdelijke krachten zullen altijd nodig zijn. Die kun je echter ook inlenen van bedrijven die die mensen zelf in vaste dienst hebben. Ik heb daar goede ervaringen mee. De werknemer heeft zekerheid, de inlener heeft flexibiliteit en de werkgever die daar tussen zit heeft profijt. Win-win-win.

De discussie op TV kwam echter niet zo diep en bleef hangen in het bekende Egoïsme van beide partijen overschaduwde alle redelijkheid.

Toen ik in 2013 werkloos werd kon ik zelf ervaren hoe ongelofelijk moeilijk en gevaarlijk al die overheidsbemoeienis wel niet is. De wet- en regelgeving die onze beschaving vormt en mij hadden moeten helpen zaten me dramatisch in de weg. Maar de problematiek is mij dus wel heel helder.

En weer zag ik dus een variant van mijn eerdere conclusie. De perceptie wordt ingekleurd door eigenbelang, niet door realiteitszin.

[gusteman]

Als ik mag generaliseren dan is voor mij een belangrijk verschil bijvoorbeeld het Nederlandse 'fatsoen'. Dit fatsoen betreft een 'doen alsof', een misleiding. Russen hebben dat aanzienlijk minder. Die zijn bot maar wel eerlijker in mijn optiek. Teruggrijpend naar mijn in dit topic eerder gedane uitschrijvingen leidt dit er toe dat de gemiddelde Nederlander een kalkoen is die zich als pauw profileert terwijl een Rus je trots zou vertellen dat hij een ongelikte beer is.

Zo ervaar ik het ook, beste Vitharr.
Zelf ben ik een aanhanger van de vrijdenkerij maar jammer genoeg leidt dit meestal tot conflictsituaties wanneer ik ongezouten zeg wat ik denk.

Maar dat neemt niet weg dat ik het nog steeds niet "normaal" beschouw dat een overheid in een land met dik 142 miljoen inwoners het aanvaardbaar vindt dat binnen de beslotenheid van de woning autoriteit wordt afgedwongen door de fysiek sterkste persoon (want daar komt het meestal wel op neer), ongeacht of dit man, vrouw of kind zou zijn.

Het steunt echter wel de visie welke ik al jaren heb op datgene wat gemeenzaam "beschaving" wordt genoemd, en hier veroorloof ik mij even om een tekst van Het Goede Doel te parafraseren:

• één keer trek je de conclusie
  beschaving is een illusie
  beschaving is een droom
  een pakketje schroot met een dun laagje chroom

Het origineel krijg je er gratis bij

[Vitharr]

In een ander topic heb ik mijn mening over het onderwerp mishandeling al blootgegeven. Ik ben het volkomen met je eens.

Met vrijdenkers heb ik geen moeite. Soms wel met hun mening, dat kan zomaar voorkomen. In een open en eerlijke conversatie kun je dat echter aangeven en hoeft geen conflict te ontstaan. Als de wolf gromt of piept geef je hem gewoon een aai over de kop maar beter geen schop in zijn kerstballen immers.

Ik moest direct terugdenken aan een ontmoeting tussen mij en de vriend van een vriend die uit hetzelfde dorp als mijn ex kwam. Toen hij hoorde dat zij mijn ex was zei hij; 'Daar kan ik je verhalen over vertellen joh!' en met de nekharen overeind maar vriendelijk lachend onderbrak ik hem abrupt met; 'doe maar niet...'

No problemo toch?

[Gast1]

Over regels etc gesproken. [mega-knip] Toen ik in 2013 werkloos werd kon ik zelf ervaren hoe ongelofelijk moeilijk en gevaarlijk al die overheidsbemoeienis wel niet is.
De wet- en regelgeving die onze beschaving vormt en mij hadden moeten helpen zaten me dramatisch in de weg. Maar de problematiek is mij dus wel heel helder.
En weer zag ik dus een variant van mijn eerdere conclusie. De perceptie wordt ingekleurd door eigenbelang, niet door realiteitszin.

Sinds een poos heb ook ik die ervaring, maar ik ben -nog- niet werkeloos.
Het door mij gearceerde geldt overigens wat mij betreft in het algemeen op welhaast elk gebied.

[Gast1]

• één keer trek je de conclusie
  beschaving is een illusie
  beschaving is een droom
  een pakketje schroot met een dun laagje chroom

Guus!