Een compliment geven maakt gelukkiger dan er eentje krijgen

De plek voor onderwerpen die de samenleving betreffen.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
taigitu
Orakel
Berichten: 14687
Lid geworden op: 04 dec 2011, 14:37

Een compliment geven maakt gelukkiger dan er eentje krijgen

Bericht door taigitu » 28 feb 2017, 20:23

Ik kwam vanmiddag deze site tegen en had hem weggezet voor morgen.
Maar ik las iets waardoor ik hem nu plaats in afwachting van morgen, 1 maart .....
'Een compliment geven maakt gelukkiger dan er eentje krijgen'

Op 1 maart wordt voor de 15de keer Nationale Complimentendag gehouden.
Een compliment krijgen is leuk, maar toch weten mensen vaak niet hoe ze erop moeten reageren.

Ongemakkelijkheid bij het ontvangen van een compliment kan volgens psycholoog Ad Bergsma te maken hebben met het feit dat mensen vaak niet weten wat ze terug moeten zeggen. "Terwijl er meer antwoorden mogelijk zijn dan alleen maar "dank je wel"", zegt hij.

Bergsma, werkzaam als psycholoog bij Saxion Hogeschool: "Ik vind het zelf altijd wel sympathiek om een compliment te beantwoorden met een zin als "Wat leuk dat je dat opmerkt!". In plaats van alleen maar "dank je wel" te zeggen en het misplaatste gevoel te hebben dat je jezelf geweldig vindt, versterk je met zo'n zin de verbinding tussen jou en degene die het compliment geeft. Het evenwicht wordt dan zogezegd weer hersteld", aldus Bergsma.

Een andere ongemakkelijkheid ligt volgens de psycholoog vaak ook bij het beeld dat mensen van zichzelf hebben. "Wanneer je een compliment krijgt, is het belangrijk of dat aansluit op hoe je zelf over dingen denkt," vertelt hij.

"Stel, je denkt niet erg positief over jezelf, je bent er bijvoorbeeld van overtuigd dat je geen mooi uiterlijk hebt. Wanneer je dan een compliment krijgt over dat je er goed uitziet, word je aan het denken gezet en moet je misschien wel aan jezelf toegeven dat het beeld dat je over jezelf hebt, niet klopt", aldus Bergsma.

Volgens de psycholoog worden mensen met een laag zelfbeeld soms liever bevestigd in wat ze van zichzelf vinden, dan dat ze opnieuw moeten gaan nadenken over hoe ze ze zichzelf zien. "Deze mensen vinden het dan makkelijker om, als ze een compliment krijgen, hun schouders erover op te halen en het weg te wuiven."

Relativeren

Volgens Bergsma is het ook belangrijk dat je bij een positieve opmerking over je uiterlijk bedenkt waar het compliment nu echt over gaat. "Als je het moeilijk vindt om een compliment te krijgen over je kleding, bedenk dan dat het een positieve opmerking is over je goede smaak. Als je op deze abstracte manier nadenkt over een compliment en de opmerking relativeert, is het veel makkelijker om er eentje te ontvangen."

Vind je het ontvangen van een compliment nog steeds ongemakkelijk? Geef dan zelf eens een compliment aan iemand anders. Sociaal psycholoog en geluksexpert Michiel Hobbelt: "Ik denk dat je van het geven van een compliment veel gelukkiger wordt dan van het krijgen. Het voelt altijd stukken beter om iets te geven dan te ontvangen", vindt hij.

Als je het moeilijk vindt om iemand een compliment te maken, bedenk dan dat een positieve opmerking heel veel kan doen. "Wanneer je bijvoorbeeld een compliment krijgt van je leidinggevende, zal dat zeker invloed hebben op je prestaties van de volgende dag", zegt Bergsma. Maar het kan ook invloed hebben op je karakter. "Door een compliment kun je je meer gaan gedragen naar het positieve beeld dat de gever van je heeft en durf je misschien ineens dat ene te doen waar je altijd over twijfelde", aldus de psycholoog.

Averechts

Hoewel volgens Hobbelt positieve feedback op je werk belangrijk is, kan een compliment van je leidinggevende soms ook averechts werken. "Wanneer je veel complimenten van je leidinggevende krijgt, kan dat je ook het gevoel geven dat je gestuurd wordt", vertelt hij.

"Als je bijvoorbeeld elke keer dat je op je werk vroeger dan normaal begint een compliment krijgt, kan dat ook voelen als een terechtwijzing, omdat je baas eigenlijk vindt dat je normaliter veel te laat begint. Op deze manier kan een compliment je juist een vervelend gevoel geven", aldus Hobbelt.

Volgens Bergsma is de kwaliteit van een compliment erg belangrijk, vooral voor vrouwen. "Zij krijgen natuurlijk vaak de bekende cliché-complimenten over hun uiterlijk te horen, die totaal geen indruk meer maken. Maar als je met iets creatiefs komt, geeft dat aan dat je erover nagedacht hebt en heeft het veel meer impact op degene die het compliment ontvangt. De kwaliteit van een compliment zegt bijna altijd iets over de kwaliteit van de gever," aldus de psycholoog.

Door: NU.nl/Meike Kleemans

http://www.nu.nl/lifestyle/4494882/een- ... ijgen.html
Voor mij ligt de waarde van een compliment mede in het gemak of veelvuldigheid hoe vaak iemand een compliment geeft. Zelf geef ik niet zo vaak een compliment maar als ik hem maak dan is die van harte en door mij gevoeld. Maar als complimenten heel vaak, bijna automatisch, worden gemaakt dan is de waarde daarvan, voor mij, bijna te verwaarlozen. Ik vergelijk het met het woord 'sorry' dat iemand in mijn omgeving als een soort stopwoordje gebruikt voor de kleinste, onbenulligste dingen. Het zit in haar systeem en wordt veelvuldig gebruikt. Het verliest daardoor waarde, het is een dagelijks taalgebruik geworden.
Wel waardeer ik, bijvoorbeeld op het forum alhoewel ik ze zelf weinig tot niet gebruik, een smilie-hartje of zo, als een soort van compliment. Omdat die je net dat kleine moment van
contact kan laten voelen zonder woorden te gebruiken. Het zegt alles op dat moment.

Afbeelding
.

.

Vraag je af wat anderen van je denken
en je bent voor altijd hun gevangene.


Lao Tse

Gast1

Re: Een compliment geven maakt gelukkiger dan er eentje krijgen

Bericht door Gast1 » 04 mar 2017, 09:37

taigitu schreef:Voor mij ligt de waarde van een compliment mede in het gemak of veelvuldigheid hoe vaak iemand een compliment geeft. Zelf geef ik niet zo vaak een compliment maar als ik hem maak dan is die van harte en door mij gevoeld. Maar als complimenten heel vaak, bijna automatisch, worden gemaakt dan is de waarde daarvan, voor mij, bijna te verwaarlozen. Ik vergelijk het met het woord 'sorry' dat iemand in mijn omgeving als een soort stopwoordje gebruikt voor de kleinste, onbenulligste dingen. Het zit in haar systeem en wordt veelvuldig gebruikt. Het verliest daardoor waarde, het is een dagelijks taalgebruik geworden.
Wel waardeer ik, bijvoorbeeld op het forum alhoewel ik ze zelf weinig tot niet gebruik, een smilie-hartje of zo, als een soort van compliment. Omdat die je net dat kleine moment van
contact kan laten voelen zonder woorden te gebruiken. Het zegt alles op dat moment.
Nou durf ik je bijna geen complimentje te maken (knipoog).
Omdat ik redelijk vaak (de laatste paar jaren wel wat minder) complimenten geef, wil ik hier wel graag op reageren.
Allereerst ben ik het met de stelling eens; "Een compliment geven maakt gelukkiger dan er eentje krijgen."
Ik geef echter geen complimenten om er gelukkiger van te worden, het is wel een gevolg.
Een compliment is een lovende of vleiende uitdrukking en als ik een compliment geef, dan geef ik dat met mijn hart.
Ik geef vanuit mijn binnenste en het is altijd oprecht bedoeld en zal nooit cliché zijn, maar het zou als cliché binnen kunnen komen.
Laat me dit voorbeeld er eens bij halen:
"Als je bijvoorbeeld elke keer dat je op je werk vroeger dan normaal begint een compliment krijgt, kan dat ook voelen als een terechtwijzing, omdat je baas eigenlijk vindt dat je
normaliter veel te laat begint. Op deze manier kan een compliment je juist een vervelend gevoel geven", aldus sociaal psycholoog en geluksexpert Michiel Hobbelt.
Wanneer een dergelijk 'compliment' op deze manier bij je binnenkomt, zegt dat heel veel over jezelf. Niet over degene die je het compliment geeft.
Degene die je dat 'compliment' geeft kan dat natuurlijk ook sarcastisch bedoelen, maar dan is het geen compliment meer en zie:
Volgens Bergsma is de kwaliteit van een compliment erg belangrijk ...
Het woordje 'kwaliteit' is in deze belangrijk en dat geldt bij bijna alles.
Ook bij het woordje sorry inderdaad.

Gebruikersavatar
Vitharr
Brabbeldas
Berichten: 8161
Lid geworden op: 23 jul 2012, 10:39

Re: Een compliment geven maakt gelukkiger dan er eentje krijgen

Bericht door Vitharr » 04 mar 2017, 11:37

Gast1 schreef:Allereerst ben ik het met de stelling eens; "Een compliment geven maakt gelukkiger dan er eentje krijgen."
Ik eigenlijk niet. Maar ik ben dan ook zo dwars als pokkenhout heb ik gisteren ontdekt. :mrgreen:

Als ik iemand een compliment geef is dat volgens mij de verbalisering van het reeds aanwezige innerlijk geluk wat een ander mij bezorgd. Ik deel dat geluk op die manier.

Normaliter zou ik dan ook wel degelijk gelukkiger worden door het ontvangen dan door het geven. Maar zoals ik in de babbelhoek schreef heb ik me anders ontwikkeld en daardoor kunnen slechts een beperkt aantal mensen mij nog zo raken.

Ik begrijp de wereld niet, en dat is wederzijds. Als ik iemand help in zijn eigen kracht te staan en ik krijg daar een compliment voor dan is het vaak zo dat ik alle krediet krijg voor het geluk wat de ander ervaart. Hoewel ik de intentie waardeer is het vasthouden aan de miskenning van de eigen kracht van de ander voor mij veel bedroevender waardoor ik per saldo niet gelukkiger wordt.

Dat is een gruwelijk probleem. Als ik probeer om op enig gebied verbetering aan te brengen dan kost dat me dus energie in plaats van dat het me iets oplevert. Het lukt me hierdoor niet om door te groeien. Ik verricht een wonder, moet mezelf daarna bij elkaar vegen en opladen en kan pas dan weer verder. En hoe ouder en wijzer ik wordt, hoe meer moeite dat kost.

Begrijp me niet verkeerd, ik doe dingen niet om energie van anderen te krijgen. Ik kan dat prima zelf. Maar zo snel mijn dynamo begint te werken ga ik energie delen. Als de gemiddelde mens dat dan ook bij mij wil doen heeft dat een averechts effect omdat ik in zo'n modus veel breder denk en redeneer dan gebruikelijk.

Dit is echt mijn Nemesis. Maar net als de vorige kom ik ook hier op een dag wel weer uit. :wink:
Morgen is vandaag ook gisteren....

Gast1

Re: Een compliment geven maakt gelukkiger dan er eentje krijgen

Bericht door Gast1 » 04 mar 2017, 17:19

Vitharr schreef:
Gast1 schreef:Allereerst ben ik het met de stelling eens; "Een compliment geven maakt gelukkiger dan er eentje krijgen."
Ik eigenlijk niet. Maar ik ben dan ook zo dwars als pokkenhout heb ik gisteren ontdekt. :mrgreen:
Hier nog zo een, maar dat wist je al :wink:
Vitharr schreef:Als ik iemand een compliment geef is dat volgens mij de verbalisering van het reeds aanwezige innerlijk geluk wat een ander mij bezorgd. Ik deel dat geluk op die manier.
Mooi geschreven en helemaal mee eens.
Vitharr schreef:Normaliter zou ik dan ook wel degelijk gelukkiger worden door het ontvangen dan door het geven.
Interessant om over na te denken als pokkenhout zijnde, daar innerlijk geluk geen bevestiging nodig heeft.
Maar een aai over de bol kan natuurlijk wel fijn zijn.

Afbeelding
Vitharr schreef:Maar zoals ik in de babbelhoek schreef heb ik me anders ontwikkeld en daardoor kunnen slechts een beperkt aantal mensen mij nog zo raken.
Ja, ik vergiste me daarin, ik dacht dat het Tammy was die het schreef en daar was ik eigenlijk wel blij mee.
Ik vond het leuk om haar een compliment te geven, want jou heb ik er al zoveel gegeven ... wellicht dat dit compliment dan aan kracht verliest.
(hier heb ik een oprecht gemeend compliment aan jouw adres weggehaald.
Vitharr schreef:Ik begrijp de wereld niet, en dat is wederzijds.
Als ik iemand help in zijn eigen kracht te staan en ik krijg daar een compliment voor dan is het vaak zo dat ik alle krediet krijg voor het geluk wat de ander ervaart.
Hoewel ik de intentie waardeer is het vasthouden aan de miskenning van de eigen kracht van de ander voor mij veel bedroevender waardoor ik per saldo niet gelukkiger wordt.
Dat is een gruwelijk probleem.
Als ik probeer om op enig gebied verbetering aan te brengen dan kost dat me dus energie in plaats van dat het me iets oplevert.
Het lukt me hierdoor niet om door te groeien. Ik verricht een wonder, moet mezelf daarna bij elkaar vegen en opladen en kan pas dan weer verder.
En hoe ouder en wijzer ik wordt, hoe meer moeite dat kost.
Ook ik begrijp de wereld niet en andersom, begrijpt de wereld mij ook niet.
Ik word heel vaak niet begrepen en zoek het bijna altijd bij mezelf, maar los daarvan ...
Kun je mij de door mij gekleurde zin in jouw citaat uitleggen?
Ik wil het namelijk begrijpen ...
Vitharr schreef:Begrijp me niet verkeerd, ik doe dingen niet om energie van anderen te krijgen.
Ik kan dat prima zelf. Maar zo snel mijn dynamo begint te werken ga ik energie delen.
Als de gemiddelde mens dat dan ook bij mij wil doen heeft dat een averechts effect omdat ik in zo'n modus veel breder denk en redeneer dan gebruikelijk.
Dit is echt mijn Nemesis. Maar net als de vorige kom ik ook hier op een dag wel weer uit. :wink:
Dit gelezen te hebben, vraag ik mezelf af of ik je dus wel geplezierd heb met mijn eerdere complimentjes.
Eigenlijk word ik een beetje verdrietig ...
Laatst gewijzigd door Gast1 op 04 mar 2017, 18:55, 1 keer totaal gewijzigd.

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: Een compliment geven maakt gelukkiger dan er eentje krijgen

Bericht door univers » 04 mar 2017, 18:53

Dit gelezen te hebben, vraag ik mezelf af dus of ik je wel plezier met mijn complimentjes.
Ja hoor, kijk maar hoe blij hij is.

Afbeelding
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gast1

Re: Een compliment geven maakt gelukkiger dan er eentje krijgen

Bericht door Gast1 » 04 mar 2017, 19:16

Staat de huidige tijdsgeest eigenlijk nog wel open voor complimentjes?
Ik merk -achteraf- dat er heel veel mensen zijn die niet met complimenten om kunnen gaan.
Ook op het werk heb ik anderen wel eens complimenten gegeven, waarna ze zeiden dat ze er voor betaalt krijgen.
Anderen zeggen gewoon niets en een enkeling krijgt er een kleur van en draait haar/zijn hoofd om.
Er zijn er bij die zelfs geïrriteerd reageren.
Als je iemand een fysiek bloemetje geeft, wordt er vaak gereageerd met 'dat het niet nodig is' ...

Hoe mooi is het wel niet om tegen iemand "Dank je wel" te zeggen, wat ook een compliment is van een ander of van jezelf.

Ik bid.
Niet zoals dat in de kerk gebeurt.
Nee, ik dank in mijn gebed en ik vraag nooit iets.
Ik dank continu en probeer nog steeds het positieve uit het negatieve te filteren.
Dan ervaar ik mijn eigen kracht.
Het is het danken net als in het liedje.
Het allom bekende liedje wat afsluit met de woorden, dank u dat ik danken mag.
De 'U' en 'de Heer' in dit liedje is voor mij De Kosmische Kracht!
Maar ook dat begrijpt bijna niemand en eigenlijk maakt dat ook helemaal niet uit. "nee


Gebruikersavatar
Vitharr
Brabbeldas
Berichten: 8161
Lid geworden op: 23 jul 2012, 10:39

Re: Een compliment geven maakt gelukkiger dan er eentje krijgen

Bericht door Vitharr » 04 mar 2017, 20:32

Gast1 schreef:
Vitharr schreef:Normaliter zou ik dan ook wel degelijk gelukkiger worden door het ontvangen dan door het geven.
Interessant om over na te denken als pokkenhout zijnde, daar innerlijk geluk geen bevestiging nodig heeft.
Maar een aai over de bol kan natuurlijk wel fijn zijn.
Het sloeg op de beschreven uitwisseling van energie. :wink:
Gast1 schreef:
Vitharr schreef:Maar zoals ik in de babbelhoek schreef heb ik me anders ontwikkeld en daardoor kunnen slechts een beperkt aantal mensen mij nog zo raken.
Ja, ik vergiste me daarin, ik dacht dat het Tammy was die het schreef en daar was ik eigenlijk wel blij mee.
Ik vond het leuk om haar een compliment te geven, want jou heb ik er al zoveel gegeven ... wellicht dat dit compliment dan aan kracht verliest.
(hier heb ik een oprecht gemeend compliment aan jouw adres weggehaald.
Je vergist je dan wederom, maar daar kom ik zo op terug. :mrgreen:
Gast1 schreef:
Vitharr schreef:Ik begrijp de wereld niet, en dat is wederzijds.
Als ik iemand help in zijn eigen kracht te staan en ik krijg daar een compliment voor dan is het vaak zo dat ik alle krediet krijg voor het geluk wat de ander ervaart.
Hoewel ik de intentie waardeer is het vasthouden aan de miskenning van de eigen kracht van de ander voor mij veel bedroevender waardoor ik per saldo niet gelukkiger wordt.
Dat is een gruwelijk probleem.
Als ik probeer om op enig gebied verbetering aan te brengen dan kost dat me dus energie in plaats van dat het me iets oplevert.
Het lukt me hierdoor niet om door te groeien. Ik verricht een wonder, moet mezelf daarna bij elkaar vegen en opladen en kan pas dan weer verder.
En hoe ouder en wijzer ik wordt, hoe meer moeite dat kost.
Ook ik begrijp de wereld niet en andersom, begrijpt de wereld mij ook niet.
Ik word heel vaak niet begrepen en zoek het bijna altijd bij mezelf, maar los daarvan ...
Kun je mij de door mij gekleurde zin in jouw citaat uitleggen?
Ik wil het namelijk begrijpen ...
Natuurlijk wil ik dat. Stel dat iemand een onoverkomelijk probleem ervaart en ik help dat eenvoudig op te lossen. Dan wordt vaak de eigen inbreng miskend omdat dit betekent dat het probleem nooit onoverkomelijk is geweest en de oorzaak van 'de ellende' bij de persoon zelf ligt. Het is dan blijkbaar makkelijker en comfortabeler om mij alle krediet toe te kennen en dat maakt me bedroefd omdat het symptoom eenmalig opgelost is, maar nutteloos was omdat de bron in stand gehouden wordt.

En dan komt mijn grote worsteling om de hoek kijken. Hoe ver mag ik gaan om de ander zijn ogen te openen? :wink:
Gast1 schreef:
Vitharr schreef:Begrijp me niet verkeerd, ik doe dingen niet om energie van anderen te krijgen.
Ik kan dat prima zelf. Maar zo snel mijn dynamo begint te werken ga ik energie delen.
Als de gemiddelde mens dat dan ook bij mij wil doen heeft dat een averechts effect omdat ik in zo'n modus veel breder denk en redeneer dan gebruikelijk.
Dit is echt mijn Nemesis. Maar net als de vorige kom ik ook hier op een dag wel weer uit. :wink:
Dit gelezen te hebben, vraag ik mezelf af of ik je dus wel geplezierd heb met mijn eerdere complimentjes.
Eigenlijk word ik een beetje verdrietig ...
En de vergissing waar ik eerder over sprak is dat je jezelf onder de gemiddelde mens schaart terwijl ik duidelijk heb gesteld dat er ook nog mensen zijn die me wel positief kunnen raken. Jij doet niet wat ik beschreef maar jij deelt je innerlijk geluk namelijk. ;P!

Een mooi voorbeeld zijn je foto's. Je deelt ze om ons ook te laten ervaren en niet om onze ogen uit te steken. Dat zijn complimenten. Zelfs de opmerking dat je droevig wordt van je verkeerde interpretatie is een compliment. :wink:

Ik schreef in dat stuk in de babbelhoek dat ik zoekende ben. Ik zoek o.a. synergie, wat ik echter oogst zijn volgers en energetisch zijn die een blok aan mijn been. Sorry dat ik het zeg, want ze bedoelen het hartstikke goed. Daarom zeg ik het ook maar niet tegen ze. :mrgreen:

Toen ik afgelopen jaar promotie maakte kwam mijn oude vacature vrij. Ik zat nog in de groepsapp van mijn vorige baas en mijn ex-collega's van daar klaagden steen en been over hun omstandigheden. Als grapje plaatste ik de opmerking dat wij een vacature hadden en prompt nam mijn oude mentor contact met me op. Vreselijk goede werknemer maar net als ik te gedreven voor de ratrace. Daarom zat hij aan zijn plafond en wilde iets anders proberen. Ik wist dat het voor hem de beste stap kon zijn om bij ons te komen werken. Ik heb dat niet gezegd maar hem wel aangeraden om in ieder geval te solliciteren zodat hij zijn eigen keuze kon maken.

Dat deed hij samen met 60 andere mensen. Een groot deel daarvan kende ik. Het waren ex-collega's van het failliete bedrijf. Samen met 4 anderen deden we de sollicitatieprocedure op de fairste manier die ik ooit heb gezien. Onafhankelijk van elkaar beoordeelden we iedere brief aan de hand van een soort checklist. Typisch genoeg kwam iedereen tot soortgelijke resultaten. Bij grote afwijkingen werd overlegd. Maar dat was slechts bij 1 persoon het geval en dat bleek te komen omdat daar per abuis het verkeerde rijtje in was gevuld. Voor mij dus een bewezen systeem.

De ex-collega werd uitgekozen en toen kwamen de vragen. Vanwege integriteit wilde ik hem niet bevoordelen dus weigerde ik ook maar enige informatie te verschaffen. Mijn directe collega drukte me op het hart om wel te beseffen dat ik er nog dik 25 jaar mee zou moeten werken en toen zei ik lachend dat ik het echt wel zou laten merken als ik dat niet zou willen maar dat ze hun eigen keuzes moesten maken.

Tijdens de sollicitatieprocedure zelf heb ik geweigerd om bij zijn interview aanwezig te zijn. Ik vond dat te hypocriet omdat ik veel meer van hem wist dan van de andere kandidaten en dat werd geaccepteerd. Hij werd unaniem gekozen door alle interviewers. Het was hem gelukt om tijdens zijn sollicitatie te laten zien wat ik al wist. Pas toen hij definitief geselecteerd was heb ik verteld hoe graag ik hem wilde hebben en waarom hij zo goed bij ons zou passen. Een voorspelling die compleet uit is gekomen overigens.

Gedurende het proces heeft hij veel informatie bij me in gewonnen. Zijn vrouw vond het eng dat hij een vaste baan verliet om ergens anders eerst met een jaarcontract te beginnen omdat ze net een huis hadden gekocht. Hij had dat ook eerlijk verteld en mijn werkgever bood hem vervolgens aan om met zijn vrouw langs te komen en/of zelf eens een dag mee te draaien. Werkelijk uniek!

Ik heb alleen verteld waarom ik de overstap heb gemaakt en hoe dat was verlopen. Verder heeft hij alles zelf gedaan. De baan past hem als gegoten en hij is inmiddels ook dolgelukkig met zijn keuze. Binnenkort krijgt hij zijn vaste contract dus zijn vrouw is ook gerustgesteld.

Toch richt hij zijn dankbaarheid op mij. Ik heb inderdaad de kans voor hem geschapen maar hij heeft er zelf iets mee gedaan. In die zin heb ik dus geen recht op zijn dankbaarheid. Omdat hij dat blijft uiten zit ik continu in twijfel of ik hem hierin gemanipuleerd heb. En dat is zo'n energievreter. :wink:
Morgen is vandaag ook gisteren....

Gast1

Re: Een compliment geven maakt gelukkiger dan er eentje krijgen

Bericht door Gast1 » 05 mar 2017, 08:53

Vitharr schreef:Toch richt hij zijn dankbaarheid op mij. Ik heb inderdaad de kans voor hem geschapen maar hij heeft er zelf iets mee gedaan.
In die zin heb ik dus geen recht op zijn dankbaarheid.
Omdat hij dat blijft uiten zit ik continu in twijfel of ik hem hierin gemanipuleerd heb. En dat is zo'n energievreter. :wink:
Mij is erg lang geleden voorspeld dat er mensen op mijn levensweg zouden komen, die mij zouden gaan helpen.
Door te reageren op mijn vraag alhier in dit topic help je mij, maar nog veel meer dan dat.
Je haalt de takken weg op mijn levensweg die mij de doorgang vermoeilijken, maar misschien is 'een deurtje voor mij openhouden' een nog betere metafoor.
Ik wil je graag uitleggen hoe ik dat niet alleen zie, maar ook al jaren -vanaf 2008- schrijf.

Laat ik me richten op jouw ex-collega.
Heb je hem geholpen of heb je hem gemanipuleerd?
Een manipulator manipuleert om zijn of haar voordeel te krijgen en gaat vaak plannend te werk om zijn of haar doel te bereiken en dat is niet de werkwijze van de Vitharr die ik 'ken'.
Je hebt hem dus niet gemanipuleerd. Heb je hem geholpen of een 'duwtje in de juiste richting' gegeven?
Hem je hem over een drempel geholpen?
Of was je heel ridderlijk galant en heb je voor hem een deur opengehouden?

Het was jouw ex-collega die zelf door de deur liep en die vervolgens 'dank je wel' zei en blijkbaar blijft zeggen.
Door jouw ex-collega hier op te wijzen dat hij je daarom daarvoor niet steeds hoeft te bedanken, zou hem de ogen nog wat verder kunnen openen.
Ook daarvoor zou hij je dan weer kunnen danken waarbij alles opnieuw begint.
Misschien is het in dit geval wel iets van beider acceptatie-welwillendheid ...
De basis voor een mooie vriendschap.

Nu ga ik even iets schrijven wat me een beetje remt, en dat had ik nog niet eerder bij jou.
Ik wil je erg graag danken dat je mij ziet zoals je omschrijft.
Je omschrijft dit namelijk heel juist en niets is zo fijn om begrepen te worden.
Een nieuw dilemma kondigt zich echter nu aan.
Ik wil allerminst een blok aan jouw been zijn en dus ben ik een beetje geremd door jouw openhartigheid.
Jouw 'valkuil' is ook mijn valkuil, we zijn beiden open waarbij ik mezelf het predicaat geef van 'heel erg open'.
Ik leef heel intens en zo kan ik intens gelukkig zijn maar ook intens verdrietig.
Beiden vind ik een geschenk.

Niets echter vind ik zo mooi om inderdaad in het geluk te delen.
Maar ook mijn ervaringen wil ik graag delen, wellicht openen mijn ervaringen deurtjes bij anderen.
En niets is zo mooi om anderen gelukkig te zien.

Mijn remming is nu weer weg Vitharr en of je het nou leuk vind of niet:
Man, wat hou ik van jou en wat voelt het fijn dat ik je een welverdiend compliment kan geven!!

:loveU:

Gebruikersavatar
Vitharr
Brabbeldas
Berichten: 8161
Lid geworden op: 23 jul 2012, 10:39

Re: Een compliment geven maakt gelukkiger dan er eentje krijgen

Bericht door Vitharr » 05 mar 2017, 12:29

Well taken mijn digitale vriend. :loveU:
Morgen is vandaag ook gisteren....

Gast1

Re: Een compliment geven maakt gelukkiger dan er eentje krijgen

Bericht door Gast1 » 05 mar 2017, 12:41

Prachtig ;P!

Een compliment geven maakt gelukkig en er een kunnen ontvangen ook.
Beiden zijn we blij, laten we de wereld ermee besmetten.

Gebruikersavatar
Vitharr
Brabbeldas
Berichten: 8161
Lid geworden op: 23 jul 2012, 10:39

Re: Een compliment geven maakt gelukkiger dan er eentje krijgen

Bericht door Vitharr » 05 mar 2017, 13:22

Dat is ook de manier denk ik. We zijn dat als mens vergeten. :wink:
Morgen is vandaag ook gisteren....

Gebruikersavatar
Susan
Ik Ben
Berichten: 8400
Lid geworden op: 19 apr 2012, 05:58

Re: Een compliment geven maakt gelukkiger dan er eentje krijgen

Bericht door Susan » 05 mar 2017, 13:55

Goedemorgen,of zoals nu Goedemiddag rond deze tijd, zeggen we vaak tegen
iedereen thuis en elders, maar nu gaf het me iets extra 'goeds' mee voor deze
dag door al hetgene wat ik van jullie Vitharr en Gast1 las over complimentjes
geven enz enz. En hoe jullie dat ieder voor zich ergens hetzelfde maar ook heel anders
ziet, het gebruikt wat dan heel verschillende gevoelens teweeg kan brengen bij ieder etc.


Dit is een eerlijke openheid naar elkaar,zoals jullie beiden ook echt
zijn! Prachtig gevoel geeft dat, zónder voorbehoud elkaars
mening geven en dat open en wel er zo ook neer zet.

Daarom dit voor jullie samen, die altijd voelbaar regelrecht hun hart laten spreken.

Namasté
susan

(ik weet niet wie de schrijver is)

Een ontmoeting kan je op een onverwacht
moment verrassen en overvallen.
Op een onbewaakt ogenblik,
als je je prestige en je afweer
niet goed georganiseerd hebt,
dan valt zij je onverhoeds ten deel.

Wanneer de vonk tussen mij
en de ander overspringt,
dan ontstaat er een ongekende ruimte.
Een frisse douche komt over je heen,
bijna ondanks jezelf
en maakt je vrij en rijk.
Het leven wordt anders.

Ontmoeting is gebonden aan lichamelijkheid,
maar onttrekt zich aan territoriale zones.
Want waar je armen niet ver genoeg reiken,
kan soms je stem de afstand overbruggen.
Waar je stem verstek laat gaan
kunnen je ogen de boog naar de ander spannen.
En waar je ogen niet meer kunen zien,
spreekt soms het hart.
voor wie weet, hoeft niets verklaard te worden
voor wie niet weet, is geen verklaring afdoende


Plaats reactie