Kruisen voor vluchtelingen op 4-5:de herdenkingsrel van 2017

[taigitu]

Kruisen voor vluchtelingen op 4 mei: is dit de herdenkingsrel van dit jaar?
30 april 2017

Met drieduizend witte papieren kruisen in het gras wordt op 4 mei op het Rembrandtplein in Amsterdam stilgestaan bij de vluchtelingen die het leven lieten onderweg naar Europa. Initiatiefnemer Rikko Voorberg wil Nederland daarmee dwingen tijdens de dodenherdenking ook stil te staan bij de slachtoffers "die wij, bedoeld of onbedoeld, zelf maken"

De drieduizend kruisen staan voor elke gebeurtenis waarbij migranten stierven tijdens een poging Europa te bereiken. De herdenking vindt plaats op dezelfde tijd als de Nationale Dodenherdenking, een paar honderd meter verderop op de Dam. Voorberg benadrukt dat het niet zijn bedoeling is de Nationale Dodenherdenking 'te kapen', "maar werkelijk herdenken van de gruwelijkheden toen moet effect hebben op ons handelen nu".

Daarmee begeeft Voorberg, een activistische dominee die vaker in de bres springt voor vluchtelingen, zich midden in het debat over wat er nu precies wel en niet herdacht moet worden tijdens Nationale Dodenherdenking.

(Lees hier een interview uit 2016 met Rikko Voorberg: 'Vloeken om de hoop niet op te geven'
https://www.trouw.nl/religie-en-filosof ... ~ab34942f/ )

Schrijver Robert Vuijsje keerde zich onlangs in een essay in Trouw tegen de neiging om op Dodenherdenking al het leed van de hele wereld te herdenken. "Dat er discussie zou bestaan over de betekenis van de herdenking op die dag: vijftien jaar geleden was het ondenkbaar. In 2017 is het vanzelfsprekend dat 4 mei wordt ontjoodst. Decennialang is dit een herdenking geweest met een duidelijke historische aanleiding en nu wordt het steeds een stukje breder getrokken: van oorlogen in het algemeen naar wat - al het onrecht uit de wereldgeschiedenis?"

Zestig jaar herrie
Maar dat de betekenis van 4 mei vijftien jaar geleden nog onomstreden was, dat zal journaliste en historica Maud van de Reijt niet beamen. Ze schreef in 2010 het boek 'Zestig jaar herrie om twee minuten stilte - hoe wij steeds meer doden gingen herdenken'.

In die tijd speelde onder andere de kwestie of Duitsers aanwezig mochten zijn bij de dodenherdenkingen. En in 2011 riep oud-PvdA kamerlid Mei Li Vos PVV'ers op om weg te blijven op 4 mei, omdat die de herdenking zouden kapen. Ze wilden immers de 'slachtoffers van het (nationaal)-socialisme herdenken'. Door 'nationaal' tussen haakjes te zetten, suggereerde de PVV dat de slachtoffers van Hitler eigenlijk slachtoffers waren van het socialisme, aldus Vos.

Elk jaar heeft zijn eigen herdenkingsrel, merkte Van de Reijt op in een opiniestuk in Trouw naar aanleiding van die kwestie: "De geschiedenis is op de Dodenherdenking wel vaker herschreven. Dit gebeurde onder andere in de jaren zeventig toen we op 4 mei ook de onderdrukte homoseksuelen als aparte slachtoffergroep gingen herdenken. Dit had meer te maken met homo-emancipatie in de jaren zeventig zelf dan met het oorlogsverleden."

In 2014 nam het Nationaal Comité 4 en 5 mei overigens ook stelling in deze discussie. Het zou niet slecht zijn als de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog weer meer centraal zouden komen te staan bij de herdenkingen, zo zei vice-voorzitter Jacques Wallage in een interview met Trouw.

Maar daarbij moet ook nadrukkelijk aandacht besteed worden aan de zwarte bladzijden van de oorlog, voegde hij daar aan toe. Niet tijdens de nationale herdenking zelf, wel in de rest van de programmering. "Er is geen land waar verhoudingsgewijs meer Joden zijn opgepakt dan in Nederland. Toen de terreur van de nazi's was verdwenen en de weinige Joodse Nederlanders uit de vernietigingskampen terugkwamen, werden zij met veel kilte ontvangen, waren hun huizen door anderen ingenomen en hun spullen gestolen. Die feiten mogen we niet vergeten."

https://www.trouw.nl/samenleving/kruise ... ~a6f64c8c/

Ik ben met mezelf in conclaaf over hoe de dodenherdenking ingevuld zou moeten worden.
Ik heb er de afgelopen jaren niet over nagedacht als ik aanwezig was bij het monument
hier in mijn stad. Ik sta daar voor de mensen die gesneuveld zijn en de mensen die vermoord
zijn door de nazi's. Ik heb geen gedachten over wat voor nationaliteit of geloof of enig ander
kenmerk van een mens waar die voor vermoord of vervolgd is.

Dat er nu, op een plek, vlakbij of verder weg dan waar de nationale herdenking
plaatsvind, nog een herdenking wordt gehouden voor vluchtelingen die stierven tijdens hun
vlucht/reis naar Europa....... ? Het roept bij mij een gevoel van weerstand op.
Niet dat ik een herdenking voor die mensen afwijs, maar niet op deze dag, op 4 mei.
Daar kan ik een reden bij bedenken, maar ik ga voor het gevoel dat het me geeft.
Ik wil 4 mei niet bij de plechtigheid van herdenking staan en dat nu, door deze actie de
(voor mij) opgedrongen gedachten, aan de bootvluchtelingen door mijn hoofd laten spelen.
Maar dat zal doordat ik dit nu weet waarschijnlijk wel gebeuren, en dat vind ik jammer.


Hoe denken jullie hier over......

[Fenna]

De ontberingen van de oorlogsslachtoffers van WWII zijn niet te vergelijken met de ontberingen van de vluchtelingen.
Van deze laatste groep hebben velen, die uit veilige landen kwamen, zelf voor de risico's gekozen de oorlogsslachtoffers niet.
Aan de andere kant kan je ook wel aan de gang blijven, dan kan men ook wel een dag voor omgekomen slaven invoeren, of een herdenking voor verkeersslachtoffers en ga zo maar door.
Niet dat ik respectloos ben tegenover alle dodelijke slachtoffers, ieder dode is er een teveel en vind dit best jammer, maar zo kan je het hele jaar wel met herdenkingen vol plannen.

[Tammy]

Taigitu en Fenna, ik stond al op het punt om hier ook een topic over te openen.

Ik ben het met jullie eens, ik vind deze actie niet kunnen.
4 Mei herdenken we de Tweede Wereldoorlog .
De vluchtelingen/migranten stroom is iets anders.
Zoals Fenna terecht al opmerkte, ze kiezen zelf voor de risico's.

Zeer velen zijn economische migranten die duizenden dollars betalen aan mensensmokkelaars.
En precies weten naar welk land ze willen.
Die mensen kan je niet vergelijken met de joden die op transport naar de gaskamers werden gereden, die hadden namelijk geen keus !
En de soldaten ook niet, die moesten vechten.

Voor mensen die echt vluchten voor de oorlog in deze tijd zijn er anderen dagen om te herdenken.

Dat er mensen sterven in bootjes is dieptriest.
En zolang Europa notabene schepen heeft klaar liggen om ze halverwege al op te pikken om naar Italia te brengen heeft dat een ontiegelijke aanzuigende werking.
En dat gaan we straks zien als het weer beter word.
Want die mensen blijven zo de risico's nemen.
En kinderen verdrinken omdat de ouders het risico nemen.
Dat dode kindje op het strand had niet hoeven te sterven, het blijkt dat zijn familie al veilig woonde.
Hartverscheurend die foto.
Maar wir schaffen das he Frau Merkel.



Maar 4 Mei is voor de mensen die niet vrijwillig in de treinen stapten.
4 Mei is voor de slachtoffers en soldaten die ons probeerden te redden in de Tweede Wereldoorlog.
Ik heb op Omaha Beach de graven daar bezocht, reken maar dat je heel stil word als je al die graven ziet.
4 Mei is voor hun, en degene die in kampen zaten en de hongerwinter niet overleefden.
Mag dat a.u.b zo blijven ?

Mag er verdorie in deze wereld iets wel blijven waarvoor het was bedoeld ?
Dat zou ik erg fijn vinden.

[Vitharr]

Ik krijg ieder jaar persoonlijk meer moeite met zaken als herdenking maar ook met bijvoorbeeld stille tochten. Bij een herdenking zijn heel veel mensen aanwezig die herdenken wat 'ons' is aangedaan. Ik sta daar zelf heel anders in.

In een nummer wat ik toevallig pas geleden op het forum plaatste; VNV Nation - Grattitude, wordt het volgende gezegd:
'
My god, look at what we are now. Without regret for all the things that we have done.

Dat is mijn herdenkingssentiment. Ik zie ons als mensheid niet leren. Als we bijvoorbeeld de Duitse slachtoffers niet herdenken houden we in mijn optiek alleen de haat in stand.

Zelf herdenk ik dus de zielen die gesneuveld zijn omdat we niet leren. Wie dat zijn is lastiger te definiëren dan gebruikelijk is. Wat daders lijken zijn vaak namelijk ook slachtoffers.

Wat oorlog betreft:

DONOVAN LYRICS

"Universal Soldier"

He's five foot-two, and he's six feet-four,
He fights with missiles and with spears.
He's all of thirty-one, and he's only seventeen,
Been a soldier for a thousand years.

He'a a Catholic, a Hindu, an Atheist, a Jain,
A Buddhist and a Baptist and a Jew.
And he knows he shouldn't kill,
And he knows he always will,
Kill you for me my friend and me for you.

And he's fighting for Canada,
He's fighting for France,
He's fighting for the USA,
And he's fighting for the Russians,
And he's fighting for Japan,
And he thinks we'll put an end to war this way.

And he's fighting for Democracy,
He's fighting for the Reds,
He says it's for the peace of all.
He's the one who must decide,
Who's to live and who's to die,
And he never sees the writing on the wall.

But without him,
How would Hitler have condemned them at Dachau?
Without him Caesar would have stood alone,
He's the one who gives his body
As a weapon of the war,
And without him all this killing can't go on.

He's the Universal Soldier and he really is to blame,
His orders come from far away no more,
They come from here and there and you and me,
And brothers can't you see,
This is not the way we put the end to war.

[gusteman]

Ik zie ons als mensheid niet leren.
Zelf herdenk ik dus de zielen die gesneuveld zijn omdat we niet leren.

Wat oorlog betreft:

He's the Universal Soldier and he really is to blame,
His orders come from far away no more,
They come from here and there and you and me,
And brothers can't you see,
This is not the way we put the end to war.

En het is inderdaad de enige gezonde manier om tegen oorlog aan te kijken: zolang één iemand nog zal bereid zijn om het gevecht met één of meer anderen aan te gaan zolang zal er oorlog zijn.
Van zodra iedereen zegt "neen, ik weiger te vechten" is het gedaan met oorlog en vernieling.

In de film Saving private Ryan zegt Captain John Miller op zeker ogenblik :"Eigenlijk is het vrij eenvoudig om te gaan met de dood van soldaten onder mijn bevel: telkens er één sneuvelt stel ik mij voor dat zijn dood de levens heeft gered van pakweg tien, twintig, honderd anderen? Zo kan ik het voor mijzelf verantwoorden om hen die opdrachten te geven waarvan ze niet meer zullen terug keren."

Dit is dus dezelfde hypocriete houding die regeringen en/of staatshoofden er toe brengt om te denken dat zij het recht hebben mensen uit te sturen naar een oorlogsgebied, wetend dat velen onder hen zullen sneuvelen of verminkt worden.

[Vitharr]

Ook helemaal mee eens gusteman. Hoewel praktisch mogelijk geloof ik niet dat we deze stap in 1 keer kunnen maken. Maar als we werkelijk leerden konden we er naartoe groeien. Nu gebeurt eigenlijk het tegenovergestelde. Zoals ik een tijdje terug al zei huren we tegenwoordig mensen van ver weg in om voor ons te vechten zodat wij kunnen doen alsof we ons positief ontwikkelen.

Sun Tzu wist al dat een vermeden gevecht, een gewonnen gevecht is en zelfs de Vikingmetalband Manowar erkend in hun nummer Courage;

Battles are fought by those with the courage to believe but they are won by those who find the heart to share.

[Fenna]

Vithar en gusteman.