De blauw gekleurde teksten zijn voor de meer wat leken bedoeld. 
Mijn advies is, om, als het in eerste instantie niet te volgen is, eerst het blauwe gedeelte te lezen, dan de gehele tekst, en dan weer alleen het blauwe gedeelte. Het is de bèta-versie. Voel je niet geroepen het te lezen. -----------
Stel dat we het universum als deterministisch beschouwen. Stel dat we de invalshoek van chaostheorie nemen.
Naarmate de toekomst verder van het heden af ligt, wordt de invloed van het heden, de oorzaken, op die toekomst onvoorspelbaarder, meer afhankelijk van kleine veranderingen (de 'begintoestand') in het heden. Dit wil zeggen dat de invloed van het heden op die toekomst (exponentieel) groter wordt. Die invloed spreidt zich ook over de ruimte.
Omgekeerd, als we 'de toekomst' nu 'het heden' noemen, en 'het heden' nu 'het verleden' noemen, dan heeft het verleden een steeds grotere invloed op het heden, naarmate het verleden verderaf ligt. Dit wil zeggen, gegeven (de staat van) het heden, wordt de marge waartussen het verleden geconfigureerd mag zijn (in waarden) steeds krapper. Het verleden lijkt een steeds krapper marge van vrijheid te hebben. Aangezien het heden een bepaalde staat heeft die met zekerheid vaststaat, en niet onzeker is (of een gelijke onzekerheid heeft als het verleden die heeft), komt die extreme invloed van het verleden niet (geheel) tot uitdrukking. Daar bedoel ik mee dat het heden zeer instabiel zou worden, maar dit niet zo is. Er is een factor die het heden stabiel houdt, binnen een zekere marge van zekerheid en onzekerheid. Dit betekent dat, als we uitgaan van determinisme/mechanisch wereldbeeld, dat de beginvoorwaarden (het verleden) afhankelijk worden van hun gevolgen (het heden)!
We kunnen dit zo zien: Als we in het heden iets veranderen, gebeurt dat beheerst, en is er sprake van een welbeschreven/welgedefinieerde invloed. Echter, de beginvoorwaarden in het verleden die dit 'nieuwe (momentele) heden' veroorzaakt 'zouden moeten hebben', kunnen, en zijn waarschijnlijk ook vaak, geheel anders dan de beginvoorwaarden die het heden tot gevolg hebben zonder dat we het heden veranderen. Dit komt omdat de exponentieel grote invloed van het verleden op het heden ervoor zorgt dat er ook een exponentieel grote invloed van het heden naar het verleden zou moeten zijn! Als we namelijk aannemen dat chaotische effecten zich in de loop van de tijd over de ruimte verspreiden, dan heeft een veranderende locatie in het heden, doordat je iets in het heden verandert (bijvoorbeeld: je tilt je arm op of zo), een in de ruimte gemengde oorzaak in het verleden, omdat de propagatie van invloed vanuit het verleden naar het heden ook gemengd raakt in de ruimte!
Je kunt het zo zien: Het verleden heeft een bepaald heden 'tot gevolg'. Hoe verder het heden weg ligt van het verleden, des te onzekerder wordt de invloed van het verleden op het heden. Als we er vanuit gaan dat het 'verband' tussen het verleden en het heden geheel oorzakelijk vastligt, dan hebben piepkleine zuiver theoretische wijzigingen in het verleden, een totaal ander heden tot gevolg.
Tot zover duidelijk. Maar als we het heden veranderen, in het heden zelf, dan is het effect heel voorspelbaar en beheerst, zoals het optillen van je arm iets heel vanzelfsprekends is.
Echter, als we er weer vanuit gaan dat het verleden en heden volkomen in oorzakelijk verband staan, dan is het vrijwel volkomen onbekend welk verleden er de oorzaak van had moeten zijn van het heden waarin ik mijn arm heb opgetild. Want welke (theoretische) verandering in het verleden heeft geen 'gigantische' veranderingen in het heden tot gevolg, maar heeft slechts tot gevolg dat ik mijn arm optil?
Dit verleden is in zijn geheel, tenminste, in de ruimte waar het oorzakelijk verband van toepassing is, een theoretisch totaal andere dan het verleden dat bij het heden hoort waarin ik mijn arm niet optil. En als zodanig heeft het heden invloed op het verleden.
Dit betekent dat dit verleden, indirect, via het heden, invloed op zichzelf heeft! Als we 'het verleden' weer 'het heden' noemen, en 'het heden' weer 'de toekomst', heeft het heden invloed op zichzelf. En op het verleden, en op de toekomst. In feite overal in ruimte-tijd.
N.B.: Alles ligt vast, maar er spelen invloeden. Dit lijkt een paradox, maar is het niet: Wat er gebeurd is ligt namelijk pas vast nadat alle invloeden erop gewerkt hebben (uit verleden, heden en toekomst). Deze invloeden en momenten zijn in feite één moment.
Dus: Het heden heeft, via de toekomstige gebeurtenissen, invloed op zichzelf. Een 'terugwerkende kracht'. Deze invloed kan door handelen zijn, maar ook voorafgaan aan handelen, bijvoorbeeld gedachten (of gevoelens), en als zodanig telepathie mogelijk maken.
Als we het onzekerheidsprincipe van Heisenberg erbij betrekken, waarin bewezen gesteld wordt dat twee complementaire toestanden van een deeltje niet tegelijk gemeten kunnen worden, dan wordt het terugkoppelingsprincipe uitgebreid: De invloed van het heden op de toekomst wordt verspreid over de ruimte, verspreid over alle onzekerheden in deeltjes die deelnemen aan het oorzakelijk verband van het heden naar de toekomst, en hetzelfde geldt voor het omgekeerde: van de toekomst naar het heden. Aangezien beide onzekerheden (die in het heden, en die in de toekomst, die ook 'heden' wordt en dus gelijkwaardig is) even groot zijn, blijft het exponentiële verband een rol spelen, maar het kan ook zijn dat deze exponentiële chaotische werking genivelleerd wordt door de verspreiding in de ruimte van gevolgen naar de toekomst doordat deze gecompenseerd wordt door de onzekerheid die komt te zitten in het gevolg.
Met andere woorden: Als er in de toekomst verspreid over de ruimte 'ingebakken onzekerheid' zit (in de deeltjes), en een gevolg in die toekomst vanuit een gebeurtenis in het heden 'verspreidt' zich over de ruimte naar de toekomst, dan zijn alle onzekerheden die dit gevolg gekregen heeft in de toekomst zodanig voldoende, dat het 'onvoorspelbaar grote effect' op die toekomst eigenlijk weer 'onzeker' is geworden, en dus op een bepaalde manier niet meer 'bestaat'. (Het bestaat alleen verspreid over de ruimte over alle onzekerheden)
Wat ook kan is een hybride situatie, waarin er sprake is van een zekere mate van indeterminisme in bijvoorbeeld de vorm van het onzekerheidsprincipe, en een zekere mate van determinisme waarbij er chaotische effecten (kunnen) optreden, zodat er, wat betreft telepathie, door gedachten en hersenen merkbare invloed uitgeoefend kan worden overal in ruimte-tijd door exponentiële onvoorspelbaarheid.
Met dat laatste wil ik zeggen dat gedragingen, en daaraan voorafgaand gedachten, grote en kleine effecten hebben op de toekomst, en dat het de grote (exponentiële) invloeden zijn die een merkbare invloed uitoefenen. Deze 'grote' invloeden verspreiden zich over ruimte (en tijd).
![[think]](./images/smilies/think.gif "think"){kind=small}
