Het spiegelingsprincipe in de kunst en Atlantis
Geplaatst: 01 jul 2018, 18:40
Het spiegelingsprincipe in de kunst en Atlantis
Spiegelen is een bekend thema in de kunst. Pablo Picasso gebruikte spiegelingen in zijn schilderijen van Meisje voor de Spiegel (1932) en Vrouw met een spiegel (1963). De Azteekse god Quetzalcoatl had een tegenhanger die Tezcatlipoca heette. Zijn naam betekent ‘rokende spiegel’ (Cavendish in Haas & Saunders, 2005, p. 74). De Maya’s en Azteken hadden zeer goede spiegels die eindeloos gepolijst waren (Heizer & Gullberg, cited in Haas & Saunders, 2005, p. 72). De Maya’s hadden een zonneschijf met een spiegel in het midden ervan. Het ornament was versierd met afbeeldingen van een halve serpent (Schele & Schele, cited in Haas & Saunders, 2005, p. 73, fig. 3.18; Schele & Freidel in Haas & Saunders, 2005, p. 74). Pas als deze halve afbeelding gespiegeld werd dan zagen we een complete serpent tevoorschijn piepen. Deze serpent was natuurlijk Quetzalcoatl.
De Babyloniërs beschouwden het heelal als een spiegel zijnde. Alles wat er ergens in het heelal gebeurde, gebeurde ook elders in het heelal (Saggs, 1966, p. 320). In Job 37:18 is het heelal ook een spiegel.
Op Mars zijn veel anomalieën verstopt aanwezig. Pas wanneer we ze spiegelen, zien we ze in hun geheel. Het beroemde Gezicht op Mars bestaat uit twee verschillende helften. Als we ze spiegelen zien we een katachtig en een hominide gezicht (NASA/JPL & Hoagland, geciteerd in Haas & Saunders, 2005, p. 11, fig. 1.8 and 1.9).
Als we MOC SP1-23903 (NASA/JPL/Caltech/MSSS/MGS, geciteerd in Haas & Saunders, 2005, p. 232, fig. 10.4 uit 1998) spiegelen dan verschijnt de zogenaamde Maya Wereldboom waaraan een gekruisigde figuur hangt die natuurlijk de antichrist uitbeeldt. Jezus was immers aan een paal (Stauros) genageld. Als we deze Wereldboom spiegelen dan verschijnt de afbeelding van een baarmoeder (NASA/JPL/Caltech/MSSS/MGS, geciteerd in Haas & Saunders, 2005, p. 251, fig. 10.19). Zo was het eiland Ogygia dat in de Odyssee genoemd werd ook een baarmoeder (Louden, 2011, p. 127). Het vertrek van Odysseus uit Ogygia had iets van een wedergeboorte.
Bij een volgende spiegeling van MOC SP1-23903 verschijnt de Maya God K’awil (NASA/JPL/Caltech/MSSS/MGS, geciteerd in Haas & Saunders, 2005, p. 247, fig. 10.16, Kawil). Als we deze afbeelding omkeren zien we een klassieke voorstelling van zowel satan als Mahishasura (NASA/JPL/Caltech/MSSS/MGS, geciteerd in Haas & Saunders, 2005, p. 259, fig. 10.25, Satan en Mahishasura). In de naam van Mahishasura herkennen we de woorden Soera en Assur.
Al dit gespiegel was een imitatie van de koperen spiegels van het wasvat in de Tabernakel van Mozes (Exodus 38:8). Deze spiegelingen zijn ook herkenbaar in de avond en ochtendster Venus waarin we de dood en opstanding herkennen.
Ik denk dat Plato’s Atlantis verhaal ook op deze manier gespiegeld was. Het spiegelingsprincipe van Atlantis is zichtbaar in de beide Zuilen van Hercules, het glitterende orichalcum dat de tempel van Poseidon versierde en in de tweelingkoningen. Eindtijd Babylon was zo in een grijs verleden gespiegeld en in de tegenovergestelde richting gezien vanaf Jeruzalem. Mogelijk was er behalve spiegeling ook sprake van inversie. Atlantis was het negatief terwijl Babylon de eigenlijke foto was.
Ook Socrates en Plato leken spiegelingen van elkaar te zijn. Ze resoneerden met de tweelingkoningen van Atlantis. In politiek taalgebruik noemen we dit spiegelingsprincipe dualisme of polarisatie. Ik denk dat de polarisatie in onze westerse samenleving het voorspel is voor Eindtijd Babylon.
Literatuur
Haas, G. J., & Saunders, W. R. (2005). The Cydonia Codex: Reflections from Mars. Berkeley, CA, USA: Frog Books.
Louden, B. (2011). Homer's Odyssey and the Near East. Cambridge, Groot-Brittannië: Cambridge
University Press.
Saggs, H. W. F. (1966). The Greatness That Was Babylon: A survey of the ancient civilization of the Tigris-Euphrates valley (2e ed.). New York, USA: Hawthorn Books.
Spiegelen is een bekend thema in de kunst. Pablo Picasso gebruikte spiegelingen in zijn schilderijen van Meisje voor de Spiegel (1932) en Vrouw met een spiegel (1963). De Azteekse god Quetzalcoatl had een tegenhanger die Tezcatlipoca heette. Zijn naam betekent ‘rokende spiegel’ (Cavendish in Haas & Saunders, 2005, p. 74). De Maya’s en Azteken hadden zeer goede spiegels die eindeloos gepolijst waren (Heizer & Gullberg, cited in Haas & Saunders, 2005, p. 72). De Maya’s hadden een zonneschijf met een spiegel in het midden ervan. Het ornament was versierd met afbeeldingen van een halve serpent (Schele & Schele, cited in Haas & Saunders, 2005, p. 73, fig. 3.18; Schele & Freidel in Haas & Saunders, 2005, p. 74). Pas als deze halve afbeelding gespiegeld werd dan zagen we een complete serpent tevoorschijn piepen. Deze serpent was natuurlijk Quetzalcoatl.
De Babyloniërs beschouwden het heelal als een spiegel zijnde. Alles wat er ergens in het heelal gebeurde, gebeurde ook elders in het heelal (Saggs, 1966, p. 320). In Job 37:18 is het heelal ook een spiegel.
Op Mars zijn veel anomalieën verstopt aanwezig. Pas wanneer we ze spiegelen, zien we ze in hun geheel. Het beroemde Gezicht op Mars bestaat uit twee verschillende helften. Als we ze spiegelen zien we een katachtig en een hominide gezicht (NASA/JPL & Hoagland, geciteerd in Haas & Saunders, 2005, p. 11, fig. 1.8 and 1.9).
Als we MOC SP1-23903 (NASA/JPL/Caltech/MSSS/MGS, geciteerd in Haas & Saunders, 2005, p. 232, fig. 10.4 uit 1998) spiegelen dan verschijnt de zogenaamde Maya Wereldboom waaraan een gekruisigde figuur hangt die natuurlijk de antichrist uitbeeldt. Jezus was immers aan een paal (Stauros) genageld. Als we deze Wereldboom spiegelen dan verschijnt de afbeelding van een baarmoeder (NASA/JPL/Caltech/MSSS/MGS, geciteerd in Haas & Saunders, 2005, p. 251, fig. 10.19). Zo was het eiland Ogygia dat in de Odyssee genoemd werd ook een baarmoeder (Louden, 2011, p. 127). Het vertrek van Odysseus uit Ogygia had iets van een wedergeboorte.
Bij een volgende spiegeling van MOC SP1-23903 verschijnt de Maya God K’awil (NASA/JPL/Caltech/MSSS/MGS, geciteerd in Haas & Saunders, 2005, p. 247, fig. 10.16, Kawil). Als we deze afbeelding omkeren zien we een klassieke voorstelling van zowel satan als Mahishasura (NASA/JPL/Caltech/MSSS/MGS, geciteerd in Haas & Saunders, 2005, p. 259, fig. 10.25, Satan en Mahishasura). In de naam van Mahishasura herkennen we de woorden Soera en Assur.
Al dit gespiegel was een imitatie van de koperen spiegels van het wasvat in de Tabernakel van Mozes (Exodus 38:8). Deze spiegelingen zijn ook herkenbaar in de avond en ochtendster Venus waarin we de dood en opstanding herkennen.
Ik denk dat Plato’s Atlantis verhaal ook op deze manier gespiegeld was. Het spiegelingsprincipe van Atlantis is zichtbaar in de beide Zuilen van Hercules, het glitterende orichalcum dat de tempel van Poseidon versierde en in de tweelingkoningen. Eindtijd Babylon was zo in een grijs verleden gespiegeld en in de tegenovergestelde richting gezien vanaf Jeruzalem. Mogelijk was er behalve spiegeling ook sprake van inversie. Atlantis was het negatief terwijl Babylon de eigenlijke foto was.
Ook Socrates en Plato leken spiegelingen van elkaar te zijn. Ze resoneerden met de tweelingkoningen van Atlantis. In politiek taalgebruik noemen we dit spiegelingsprincipe dualisme of polarisatie. Ik denk dat de polarisatie in onze westerse samenleving het voorspel is voor Eindtijd Babylon.
Literatuur
Haas, G. J., & Saunders, W. R. (2005). The Cydonia Codex: Reflections from Mars. Berkeley, CA, USA: Frog Books.
Louden, B. (2011). Homer's Odyssey and the Near East. Cambridge, Groot-Brittannië: Cambridge
University Press.
Saggs, H. W. F. (1966). The Greatness That Was Babylon: A survey of the ancient civilization of the Tigris-Euphrates valley (2e ed.). New York, USA: Hawthorn Books.