Bericht
door Barrel » 22 jul 2015, 12:58
Raar toch, dat we er altijd een soort van deterministische discussie van maken. In mijn ogen zouden we het heel anders moeten bekijken, vanuit een risico perspectief.
In de loop der honderden miljoenen jaren is op aarde een uniek evenwicht gecreëerd tussen de tektonische werking van de aarde, de aantrekkingskracht van de maan, de invloed van de zon, de atmosfeer, de oceanen, kosmische straling, en waarschijnlijk nog een aantal invloeden die we nog niet ontdekt hebben. Een belangrijke, en noodzakelijk toevoeging aan dit lijstje is het leven zelf, met name fotosynthese. De aarde is slechts leefbaar voor ons door het initiele onstaan en de langdurige werking van fotosynthese.
Deze invloeden werken al die millennia al samen om een waarschijnlijk uniek geconditioneerd systeem op te leveren, wat een voorwaarde is voor het ontstaan en instand houden van ons eigen leven.
Al deze elementen hebben een invloed op de uiteindelijke situatie op aarde. Een hele zware vulkaanuitbarsting (Krakatoa) leidt tot een daling van de temperatuur over verschillende jaren, maar het systeem is intrinsiek dynamisch stabiel. Het keert dus vanzelf weer terug naar die evenwichtssituatie.
Als mens hebben we tot nog toe geen enkel idee hoe uniek deze situatie is. Velen geloven dat er tal van plaatsen in het heelal moeten zijn waar leven mogelijk is; we hebben het nog niet kunnen aantonen.
En dan komt er nu dus een nieuwe factor in het spel; de mens. De mens is inmiddels zo geavanceerd (of waarschijnlijk moet je zeggen zoveel minder primitief) dat zij een impact heeft op dit evenwicht. Momenteel zitten we dan in een fase waarin we proberen te bediscussiëren wat de rol van de mens daadwerkelijk is, en hoeveel van de waarneembare verandering hierdoor veroorzaakt wordt (de zon blijft ook haar invloed houden, etc.).
De vraag die we in mijn ogen eigenlijk zouden moeten beantwoorden is hoeveel risico we eigenlijk bereid zijn om te nemen m.b.t. de Aarde? We weten dat als je een complex dynamisch evenwicht uit balans brengt, het zal trachten terug te keren naar die evenwichtssituatie. Denk hierbij aan een bal in een kom. Als je deze verplaatst, zal hij terug rollen naar dat evenwicht. Echter, bij langdurige, eenzijdige belasting van zo'n evenwichtssysteem, kun je de dynamisch stabiele evenwichtssituatie veranderen. En dat is wat er nu gebeurd. Het systeem is op zoek / op weg naar een nieuw evenwichtspunt. We hebben geen idee of we nog steeds in dit dynamisch stabiele gedeelte zitten. Mocht de mens morgen van de aardbol verdwijnen, zal de invloed van de mens nog eeuwen door blijven werken tot zij uitgewerkt is. Keert het dan opnieuw terug naar de 'voor-de-mens-er-was' situatie? Of hebben we de bal reeds over de rand geduwd? We kunnen er druk over speculeren, maar we hebben geen enkel idee waar we staan.
Wat dat betreft interessant om om ons heen te kijken. In de 'leefbare regio' vanaf de zon, zien we 3 planeten, Mars, Aarde en Venus. Van Venus weten we dat het evenwicht een extreme kant is opgeslagen, met een voor ons onleefbare situatie tot gevolg. Mocht er op aarde geen recycling zijn van co2 (fotosynthese), dan zou de aarde waarschijnlijk de kant van Venus op gaan.
Aan de andere kant hebben we Mars. We weten dat er lang geleden (toen Mars nog vulkanisch actief was) gedurende langere tijd een situatie is geweest die lijkt op de huidige situatie op aarde. We kunnen dan concluderen dat daar hetzij fotosynthese moet zijn geweest, of een ander mechanisme om de broeikasgassen te recyclen. (in mijn ogen kun je aantonen dat er op Mars leven moet zijn geweest, op basis van onze huidige kennis over Mars). Mars nu heeft geen (nauwelijks) nog een atmosfeer, en is dus het andere extreem ingeschoten. Daaruit leren we dan dat in ieder geval de situatie op aarde niet automatisch zal blijven bestaan.
Kortom, tenzij we met 100% zekerheid kunnen aantonen dat de mens geen negatieve invloed heeft, zijn we moreel verplicht om als soort in te grijpen, ook wanneer ons dat onze huidige welvaar zou kosten. We zijn dat aan de duizenden / miljoenen generaties voor ons verplicht. Echter, de mens is van nature egoïstisch, en dat zit ons in deze stevig in de weg. Wellicht zouden we ons geld dan maar in moeten zetten op kolonisatie van Mars en andere plekken in de ruimte, want volgens mij loopt de teller op aarde.
![[think]](./images/smilies/think.gif "think"){kind=small}
GW1971!
