Neurochirurg Eben Alexander - Proof of heaven

[taigitu]

Neurochirurg Eben Alexander: er is meer na de dood
Schepper & Co aan tafel: Neurochirurg Eben Alexander | NCRV, 23 sep 2013

In Schepper & Co aan Tafel ontvangt Jacobine Geel de Amerikaanse neurochirurg Eben Alexander.
Hij kreeg een zeldzame vorm van hersenvliesontsteking en raakte 7 dagen in coma.
Na zijn ontwaken weet hij het zeker: er is meer na de dood.

In zijn boek ‘Na dit leven’ beschrijft Eben Alexander zijn ervaringen tijdens zijn bijna-dood-ervaring.
Hij zweeft in een onwereldse omgeving, met oogverblindende landschap met schitterende kleuren.
En hij ervaart de plek waar zielen en God samen komen.



23-4-15 Even de video opnieuw geplaatst, werkte niet meer.

Ook deze video toegevoegd:


In this intimate and powerful re-examination of his best-selling book "Proof of Heaven," Dr. Alexander looks at the past two and a half years of his life spent in trying to reconcile his rich spiritual experience with contemporary physics and cosmology. He is convinced that his remarkable near-death journey is totally consistent with the leading edges of scientific understanding today. 2014.

This presentation was part of the 128th Summer Convention of the Theosophical Society in America. The theme for the conference was "Science and the Experience of Consciousness," which brought together such distinguished scientists as physicist Amit Goswami, consciousness researcher and psychologist Dean Radin, physicist and psychic researcher Russell Targ, neurosurgeon Eben Alexander, and more. 2014.

[univers]

Ga ik op me dooie gemak eens bekijken.

[Gast1]

Ja, ik heb er over gelezen en ik heb de uitzending ook gezien. Eben Alexander 'passeerde' ook al eerder op dit forum.
Of de man zijn waarheid spreekt weet hij alleen en ik kan alleen maar zeggen en schrijven dat dat wat hij zegt bijna op elk gebied overeenstemt met mijn gevoel en 'weten'.
Om dit te voelen en te weten hoef je geen BDE te hebben.
Mij is het anders overkomen.

Wat ik nu schrijf kan akelig overkomen, maar ik heb zelfs sterke momenten van verlangen naar het 'leven' hierna ...
Weg hier van alle onzinnige (dat woord bestaat dus wel bij mij) macht en plutocratische instelling.
"Hebbe, hebbe, hebbe en ikke, ikke en nog eens ikke" ...

Maar ik stel het moment van volmaakte overgang zo lang als mogelijk uit, omdat dit leven 'een heel groot geschenk' is ...
Waardevol ...

Maar een andere waarde dan dat het traditionele establishment het benoemt ...

[Tardis]

Dank voor het plaatsen taigitu. Het is goed dat mensen zoals deze meneer Eben Alexander hun belevenissen delen met anderen en niet bang zijn voor afwijzende reacties. Net als hij denk ik ook dat het zuiver materialistisch gerichte wetenschappelijk onderzoek op zijn einde loopt. Het is al een paar decennia duidelijk dat bewustzijn de uitslag van kwantummechanische proefopstellingen beïnvloedt. Dat is het raadsel waar Eben Alexander op doelt. Als je voortaan in het achterhoofd houdt dat we ons in een illusoire werkelijkheid bevinden en dat bewustzijn op zichzelf staat is het opeens geen raadsel meer maar iets om rekening mee te houden. Ook dat is bewustzijnsgroei.

Dit alles weerhoudt mij er niet van om van deze wereld te houden, ondanks al het lelijks en gruwelijks wat er gebeurt.

[Gast1]

[Soraya MV]

Mooi interview, dank je wel taigitu!
Heb eerder een documentaire over Eben Alexander gezien en bij wat hij vertelde kreeg ik gelijk kippenvel, wat meestal bij mij een gevoel van bevestiging is.

Er word weleens gezegd dat geboren worden enger is dan doodgaan, dit kan ik me heel goed voorstellen.
Wat Gast1 zegt begrijp ik ook heel goed.

Zelf heb ik altijd heel erg moeilijk mijn draai kunnen vinden in mijn leven en heb lang gekampt met depressies en diversen psychologen bezocht, uiteindelijk liep het op niks uit, tot ik een spirituele ontwikkelingscursus ging doen en de paragnost zei dat ik waarschijnlijk nooit geboren had willen worden viel gelijk alles op zijn plek. Ik moest een soort van opnieuw geboren worden.

Daarna ging het even wat minder, en had ik veel verdriet en het gevoel "naar huis" te willen, maar kreeg door om nog even vol te houden, ik kreeg vanzelf een ommekeer, nou die kwam ook: Op kerstavond dit jaar, na een heftige avond met veel verdriet kwam er ineens een heel groot besef en een gevoel van dankbaarheid, alles wat mensen mij hadden verteld over zelfvertrouwen enzo ervaarde ik ook ineens, heel vreemd. heb die avond ook symbolisch afscheid genomen van mijn "oude ik", het is dus nog allemaal niet zo lang geleden, maar het heeft veel veranderd, geen BDE, maar toch voelt het wel zo........

[univers]

het gevoel "naar huis" te willen,

Hier kreeg ik kippenvel van.
Is zo herkenbaar.

Wat ik nu schrijf kan akelig overkomen, maar ik heb zelfs sterke momenten van verlangen naar het 'leven' hierna ...

Doe ik al sinds ik hier rond huppelt.
En jij hebt het gezien.

Weg hier van alle onzinnige (dat woord bestaat dus wel bij mij) macht en plutocratische instelling.
"Hebbe, hebbe, hebbe en ikke, ikke en nog eens ikke" ...

Heerlijk! Nu kan ik van je gaan genieten.
Ik had als kind een gezegde op mijn kamer hangen " Ike, Ike, Ike, en de rest kan stikken.

Op kerstavond dit jaar, na een heftige avond met veel verdriet kwam er ineens een heel groot besef en een gevoel van dankbaarheid, alles wat mensen mij hadden verteld over zelfvertrouwen enzo ervaarde ik ook ineens,

Blijf in je eigen nieuwe "IK" vertrouwen, en je hebt hulp van de andere kant.
Dat zal je zelf wel gevoeld hebben.
Heb je ook gehuild van vreugde, net of er een ontzettende last van je af valt.
Je bent 2014 in ieder geval goed begonnen,

[Susan]

dat ik waarschijnlijk nooit geboren had willen worden viel gelijk alles op zijn plek. Ik moest een soort van opnieuw geboren worden.

Daarna ging het even wat minder, en had ik veel verdriet en het gevoel "naar huis" te willen, maar kreeg door om nog even vol te houden, ik kreeg vanzelf een ommekeer, nou die kwam ook: Op kerstavond dit jaar, na een heftige avond met veel verdriet kwam er ineens een heel groot besef en een gevoel van dankbaarheid, alles wat mensen mij hadden verteld over zelfvertrouwen enzo ervaarde ik ook ineens, heel vreemd. heb die avond ook symbolisch afscheid genomen van mijn "oude ik", het is dus nog allemaal niet zo lang geleden, maar het heeft veel veranderd, geen BDE, maar toch voelt het wel zo........

Heel herkenbaar Soraya MV, dat gevoel van ergens neergezet te zijn waar ik me niet 100% thuis voelde,hier ook niet had willen zijn, al had ik dat vermoedelijk wel zo afgesproken om toch naar hier te gaan, én een heimwee gevoel bleef houden naar waar ik wist dat het wel goed was.Keek als kind zo ook vaak verlangend naar de sterren, dáár was 'het'. Nu inmiddels vele jaren en ingrijpende ervaringen rijker, Weet ik en dat ik dit nodig had als levenslessen, om uiteindelijk daar te komen zoals ik me nu echt voel:Blij met zelfs alle verdriet en narigheid wat mij heel veel geleerd heeft. Zelfacceptatie, ik mag er zijn zoals ik ben, niets meer aantrekken van anderen die oordelend en veroordelend naar me toe zijn of voor gek verslijten als ik over dingen vertel die ik voel hoor en zievan mensen, in voorschouwen, dromen, enz enz
Al houd dit natuurlijk ook in dat als ik niet zo lekker in mijn vel zit, terugval momenten heb he, en dan spelen de aangeleerde conditioneringen toch weer parten.
Maar dat hoort er bij, we zijn niets voor niets hier, we blijven steeds leren mits we er voor open staan. En dat heeft er voor gezorgt dat ik me echt vrij ben gaan voelen, naast het feit, en het allerbelangrijkste volgens mij, dat onvoorwaardelijke Liefde ook hier bestaat... .Terwijl ik lang geleden dacht dat dát pas aan gene zijde werkelijkheid zou kunnen zijn. Toen keek ik nog met beetje wantrouwen en achterdocht naar de wereld/mensen om me heen, door pure onmacht en onzekerheid.
Wel ben 'k op eigen houtje alles uit gaan vlooien en mijn eigen intuïtie en stem binnenin/Ziel gaan volgen en vertrouwen. Het moeilijkste was en is nog steeds zo, echt objectief naar jezelf te kijken, waar de zwakke plekken zitten wat nog wel eens voor de voetangels en klemmen kan zorgen.
Merk jij dat ook?

[Gast1]

Mooi interview, dank je wel taigitu!
Heb eerder een documentaire over Eben Alexander gezien en bij wat hij vertelde kreeg ik gelijk kippenvel, wat meestal bij mij een gevoel van bevestiging is.

Er word weleens gezegd dat geboren worden enger is dan doodgaan, dit kan ik me heel goed voorstellen.
Wat Gast1 zegt begrijp ik ook heel goed.

Zelf heb ik altijd heel erg moeilijk mijn draai kunnen vinden in mijn leven en heb lang gekampt met depressies en diversen psychologen bezocht, uiteindelijk liep het op niks uit, tot ik een spirituele ontwikkelingscursus ging doen en de paragnost zei dat ik waarschijnlijk nooit geboren had willen worden viel gelijk alles op zijn plek. Ik moest een soort van opnieuw geboren worden.

Daarna ging het even wat minder, en had ik veel verdriet en het gevoel "naar huis" te willen, maar kreeg door om nog even vol te houden, ik kreeg vanzelf een ommekeer, nou die kwam ook: Op kerstavond dit jaar, na een heftige avond met veel verdriet kwam er ineens een heel groot besef en een gevoel van dankbaarheid, alles wat mensen mij hadden verteld over zelfvertrouwen enzo ervaarde ik ook ineens, heel vreemd. heb die avond ook symbolisch afscheid genomen van mijn "oude ik", het is dus nog allemaal niet zo lang geleden, maar het heeft veel veranderd, geen BDE, maar toch voelt het wel zo........

[Soraya MV]

Blijf in je eigen nieuwe "IK" vertrouwen, en je hebt hulp van de andere kant.
Dat zal je zelf wel gevoeld hebben.
Heb je ook gehuild van vreugde, net of er een ontzettende last van je af valt.
Je bent 2014 in ieder geval goed begonnen,

Die hulp van de andere kant is inderdaad goed te voelen, soms ook gepaard met heel veel humor en sarcasme van de andere kant uit. Toen alles eindelijk alles doordrong kreeg ik ook echt een reactie van "zo, nou hehe dat duurde lang"
Ook liepen inderdaad toen de tranen over mijn wangen, van blijdschap inderdaad, maar ook misschien van het afscheid van mijn oude ik. Ik kon het toen wel van de daken schreeuwen, zo blij was ik. Ik heb toen ook mijn vriend opgebeld om hem te bedanken.

Heel herkenbaar Soraya MV, dat gevoel van ergens neergezet te zijn waar ik me niet 100% thuis voelde,hier ook niet had willen zijn, al had ik dat vermoedelijk wel zo afgesproken om toch naar hier te gaan, én een heimwee gevoel bleef houden naar waar ik wist dat het wel goed was.Keek als kind zo ook vaak verlangend naar de sterren, dáár was 'het'. Nu inmiddels vele jaren en ingrijpende ervaringen rijker, Weet ik en dat ik dit nodig had als levenslessen, om uiteindelijk daar te komen zoals ik me nu echt voel:Blij met zelfs alle verdriet en narigheid wat mij heel veel geleerd heeft. Zelfacceptatie, ik mag er zijn zoals ik ben, niets meer aantrekken van anderen die oordelend en veroordelend naar me toe zijn of voor gek verslijten als ik over dingen vertel die ik voel hoor en zievan mensen, in voorschouwen, dromen, enz enz
Al houd dit natuurlijk ook in dat als ik niet zo lekker in mijn vel zit, terugval momenten heb he, en dan spelen de aangeleerde conditioneringen toch weer parten.
Maar dat hoort er bij, we zijn niets voor niets hier, we blijven steeds leren mits we er voor open staan. En dat heeft er voor gezorgt dat ik me echt vrij ben gaan voelen, naast het feit, en het allerbelangrijkste volgens mij, dat onvoorwaardelijke Liefde ook hier bestaat... .Terwijl ik lang geleden dacht dat dát pas aan gene zijde werkelijkheid zou kunnen zijn. Toen keek ik nog met beetje wantrouwen en achterdocht naar de wereld/mensen om me heen, door pure onmacht en onzekerheid.
Wel ben 'k op eigen houtje alles uit gaan vlooien en mijn eigen intuïtie en stem binnenin/Ziel gaan volgen en vertrouwen. Het moeilijkste was en is nog steeds zo, echt objectief naar jezelf te kijken, waar de zwakke plekken zitten wat nog wel eens voor de voetangels en klemmen kan zorgen.
Merk jij dat ook?

Zo mooi, zo herkenbaar en heel goed geschreven.
Vooral dat over zelfacceptatie heb ik toen letterlijk mogen ervaren, dat was zo fijn. Heel veel mensen zeiden het daarvoor al tegen mij, en ik dacht er dan wel aan, maar toch voelde en ervaarde ik iets anders. Nu heb ik het net als jij echt mogen ervaren en dat voelt heel erg goed.



Objectief naar jezelf kijken is inderdaad heel moeilijk, en dan moet je je vooral blijven afvragen "Waarom doe ik dit zo" of "waarom doet iemand anders wat hij/zij doet."
Soms voel ik me nog wel eens gekwetst omdat vooral mijn familie me niet serieus neemt, ze willen me graag beschermen dat is ook zo, maar dan wel door middel van hún normen en waarden, hier word ik soms negatief van en krijg weer de drang om mezelf te bewijzen, ook weer om hun te beschermen. Voorbeeld: mijn Nichtje is heel erg ziek (ontstekingen) en word nu volgestopt met zware medicijnen en als dat niet werkt nog zwaardere medicijnen. Dit staat me heel erg tegen, maar ik zeg er niks meer over, ze moeten er zelf achter komen, hoe moeilijk dat ook is, ik moet hun ook weer niet mijn normen en waarden willen opdringen.
Ik heb het ooit een keer gezegd en ze wilden er niks van weten...oké dan niet.

Ik heb nu een lijstje gemaakt met wat ik positief vind aan de mensen in mijn omgeving en als ik me gekwetst voel denk ik daaraan. Ik weet ook dat zij onvoorwaardelijk van mij houden en ik van hun.
Dat is het belangrijkste ook al verschil je soms van mening.

[Zoë]

Deze man heb ik ergens eens gezien op een filmpje waar hij zijn verhaal vertelde.

Ik was flabbergast ik heb zitten huilen omdat ik compleet herkende waar hij het over had dit was mijn gevoel van naar huis gaan.
Het leek net of hij mijn gevoel uitlegde en vertaalde.

Ik heb al jaren heimwee vele snapte niet wat ik bedoelde
Ik wilde terug naar dat gevoel daar .
Ik verlangde (nog steeds) dat ik dat gevoel weer ervaarde.

Wat hier uit voort kwam bij mij is dat ik een regressie heb gedaan en daar is een hoop duidelijk voor me geworden.

Kortom deze man heeft een hoop los gemaakt en in woorden vertaald voor mij van wat ik ervaar.

[Gast1]

Opgepast Zoë!!
Ook ik heb hetzelfde gevoel, maar ik zie een mogelijk groot gevaar voor labiele mensen, die dadelijk steeds meer gaan kiezen om voortijdig de overstap zelf te maken ...
Ik bedoel daar overigens niet mee dat jij labiel bent ...

[Zoë]

Klopt Gast1 dat is ook wat mensen vragen als ik het vertel of ik dood wil
Laat dit er nu helemaal los van staan.

Want ergens hoop voel .... vult iets in denk ik dat dit ook op aarde in het leven als mens ook realistische is...

Misschien in een verkeerde tijd geboren
Misschien geloof ik te veel in sprookjes

Wat ik er wel uit heb gehaald is dat ik probeer vanuit mezelf het zo veel mogelijk naar mate me kunnen dit iets te realiseren.

Als alles 1 is hoeft er geen verschil te zijn tussen hemel en aarde want alles is hier aanwezig we "moeten" het alleen (h)erkennen.

Maar mocht ik ooit dood gaan(gewoon natuurlijk zonder eigen ingrijp uiteraard) dan .... zal ik het alleen erg vinden voor de mensen die ik met verdriet achterlaat

[Gast1]

[taigitu]

Bijna-doodervaring Reportage
In deze reportage wordt het zowel wetenschappelijk besproken als de getuigenissen van bijna-doodervaring. We komen dan ook tot conclusie dat dood geen dood is en dat ons bewustzijn eeuwig is. Met Pim Van Lommel, Maryse Alen,TJ Mondpaco,Ludo Cuypers,Magdalena Picavet
Reportage van: Ritchie Vermeire
Reporters: Francis Claudio, Silvia Van Etten, Joos Willebrords
Ondertitels: Kay Hooyberghs
Voice over : Ritchie Vermeire, Rune Vandenbussche