Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Hier kan men onderwerpen plaatsen zoals : wijsheid , inzicht , tarot , orakels enz.
Gast1

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door Gast1 » 05 mei 2015, 12:40

Mooi geschreven van Ellen Schouten, Susan.
De geplaatste afbeelding van taigitu kwam, zonder de tekst te lezen, meteen heel diep en erg aangenaam binnen bij mij.
Vooral de kleurovergangen zijn heel mooi en daar waar de tekst staat, kwam het gekleurde vlak bij mij binnen als een 'ronding'.
Heel prettig!

Daarna ging ik pas lezen...
en daarna dacht ik weer aan de Natuur (in mij en buiten mij) met al haar kleurenpracht:

Gebruikersavatar
Susan
Ik Ben
Berichten: 8400
Lid geworden op: 19 apr 2012, 05:58

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door Susan » 05 mei 2015, 14:23

Prachtig is het Gast1 :grin: , en wat taigitu plaatste ook,
dat zijn Beeldgedichten, daar had ik ook een aantal van, kan ook zonder beeldachtergrond.
voor wie weet, hoeft niets verklaard te worden
voor wie niet weet, is geen verklaring afdoende

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door univers » 05 mei 2015, 14:31

Afbeelding
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gast1

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door Gast1 » 05 mei 2015, 18:10

Susan schreef:Prachtig is het Gast1 :grin: , en wat taigitu plaatste ook,
dat zijn Beeldgedichten, daar had ik ook een aantal van, kan ook zonder beeldachtergrond.
Dan kan ik je dit complete beeldgedicht van ruim 6 minuten aanbevelen ...
Iedereen trouwens:

Gebruikersavatar
Susan
Ik Ben
Berichten: 8400
Lid geworden op: 19 apr 2012, 05:58

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door Susan » 08 mei 2015, 17:11

;P!
Daar heb je me (en anderen denk ik ook!) een groot plezier mee gedaan :grin:
Net als bepaalde muziekstukken enz zijn gedichten en ook
deze clip prachtig om vaker naar te luisteren.
voor wie weet, hoeft niets verklaard te worden
voor wie niet weet, is geen verklaring afdoende

Gast1

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door Gast1 » 09 mei 2015, 08:18

Heel graag gedaan Susan. ;P!

Gebruikersavatar
taigitu
Orakel
Berichten: 14687
Lid geworden op: 04 dec 2011, 14:37

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door taigitu » 12 mei 2015, 23:33

Zoeken

Sommige mensen rennen van de ene cursus of lezing naar de andere,
zoals een hond die door een vlo gebeten achter zijn eigen staart aanrent.
Zij zijn door een soort paniek bevangen
dat ze in dit leven bevrijd moeten worden.
Hun verlangen hiernaar is zo groot, dat ze niet in de gaten hebben
dat juist hun rennen en verlangen de grootste obstakels zijn.
Pas als er een einde gekomen is aan de zoektocht
en de geest tot rust en stilte is gekomen, kan bevrijding intreden,
bevrijding van iemand te zijn, iets te moeten worden.
Bevrijding is altijd nu.
We zijn reeds vrij,
maar spelen het spelletje van blindemannetje
terwijl we ons beklagen dat we niets zien.

We zijn niets kwijtgeraakt, behalve het inzicht
dat wijzelf degene zijn die we zoeken,
dat wijzelf de weg, de waarheid, het leven zijn,
de liefde, de totaliteit van al wat is.
Hier en nu.
Ontijdelijk.
We zoeken buiten ons naar de schitterende parel van inzicht,
die in ons hart verborgen ligt.
Het enige wat we hoeven te doen is stil te staan
en door het masker van onze persoonlijkheid heen
waar te nemen wat we al waren voordat we geboren werden
en wat we ook zullen blijven als we sterven.
Wie ophoudt met zoeken
en geen resultaten meer verwacht, zal vinden.
Zoeken versterkt het ego,
en het ego is de enige belemmering om te zien wat we zijn.

Iemand die zegt dat hij op zoek is naar stilte
maar voortdurend aan het woord is,
hoeft enkel zijn mond te sluiten.
Iemand die een put wil slaan in de woestijn
en elke keer ergens anders naar water zoekt
als hij nog maar nauwelijks begonnen is met graven,
zou beter op één plek diep kunnen graven.

Zolang een bij nog zoemend om de bloem heen vliegt,
zal hij geen honing kunnen verzamelen.
Zolang we nog zoemen over allerlei opinies omtrent de waarheid,
zullen we de honing van de waarheid niet in stilte kunnen proeven.

Zoeken houdt de dualiteit van de zoeker en het gezochte in stand.
Pas als er lang genoeg gezocht is,
kan er een einde komen aan alle zoeken.
Dan worden we gevonden door het leven zelf.

Marcel Messing
.

.

Vraag je af wat anderen van je denken
en je bent voor altijd hun gevangene.


Lao Tse

Gebruikersavatar
Susan
Ik Ben
Berichten: 8400
Lid geworden op: 19 apr 2012, 05:58

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door Susan » 17 mei 2015, 08:23

De stilte in

Stilte
Niet doen
Niet willen
Zijn
Adem

In de luwte
Drijf ik
Dobberend op de golven
Zonder baken

Terwijl ik mezelf niet meer ben
Doe ik de leegte graag teniet
Wil ik het niet-doen nog ontvluchten
En weer worden die ik ken

Het wordt donker
Ik heb slecht zicht
Er schijnt geen avond
En geen morgen
Er is amper licht

Ik voel dat mijn huid te dun wordt
Voor de koude om mij heen
Had ik maar een vuur om mij te warmen
Dan was ik niet meer zo alleen

Is er echt geen andere manier
Dan los te weken uit mijn schil
Het doet zo’n pijn
Dat ik dit eigenlijk niet wil
Ja, ik snak naar het bekende
Buiten mij vandaan
Tot ik besef dat de weg
Naar binnen
De enige is
Die ik nog zal gaan

Ik geef me over aan de stroom
Span me niet meer in
Om het tij te keren
Naar die valse droom

Ik geef me over aan de lucht
Die als adem in mij leeft
Die mijn longen geduldig vult
En mij kracht van leven geeft

Ik geef me over aan de wind
Weet niet meer waarheen ik vaar
Word in een blind vertrouwen
Redding licht gewaar

Zachtjes klotsen nu de golven
Tegen de zijkant van mijn vlot
Ik sluit mijn ogen en zie
Schoonheid
Voel de Wil van God

“Niet mijn wil”
Klinkt het zachtjes binnenin
’t Was maar één stap
De stilte in


© Marian Gilissen
voor wie weet, hoeft niets verklaard te worden
voor wie niet weet, is geen verklaring afdoende

Gebruikersavatar
Zoeker
Wetenschapper
Berichten: 3205
Lid geworden op: 19 feb 2014, 17:37

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door Zoeker » 17 mei 2015, 09:55

Marian Gilissen weet goed waar ze het over heeft.
Mooi als iemand 'het proces' zo onder woorden kan brengen.
Tegenstellingen zijn twee variaties van hetzelfde.

Gebruikersavatar
Susan
Ik Ben
Berichten: 8400
Lid geworden op: 19 apr 2012, 05:58

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door Susan » 14 jun 2015, 20:55

Ik kwam thuis, het was
een uur of acht en zeldzaam
zacht voor de tijd van het jaar,
de tuinbank stond klaar
onder de appelboom

ik ging zitten en ik zat
te kijken hoe de buurman
in zijn tuin nog aan het spitten
was, de nacht kwam uit de aarde
een blauwer worden licht hing
in de appelboom

toen werd het langzaam weer te mooi
om waar te zijn, de dingen
van de dag verdwenen voor de geur
van hooi, er lag weer speelgoed
in het gras en verweg in het huis
lachten de kinderen in het bad
tot waar ik zat, tot
onder de appelboom

en later hoorde ik de vleugels
van ganzen in de hemel
hoorde ik hoe stil en leeg
het aan het worden was

gelukkig kwam er iemand naast mij
zitten, om precies te zijn jij
was het die naast mij kwam
onder de appelboom, zeldzaam
zacht en dichtbij
voor onze leeftijd.

Rutger Kopland
voor wie weet, hoeft niets verklaard te worden
voor wie niet weet, is geen verklaring afdoende

Gebruikersavatar
Susan
Ik Ben
Berichten: 8400
Lid geworden op: 19 apr 2012, 05:58

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door Susan » 12 aug 2015, 14:06

Brei-gedicht

Terwijl mijn vingers iedere steek tellen en koesteren, worden ze een hartslag, een veiligheid en een ritmisch welzijn.

Toer na toer, ontkom ik steeds minder aan meditatie. Mijn reis geleid door het ritme van de naalden, het weefraam, het spinnewiel.

Iedere centimeter weefsel is mijn getuigenis.
Steek voor steek verweef ik mijn ziel met het breisel.

Ik sluit mij aan bij een eeuwenlange rij van mensen, wier verhaal wordt verteld door de weefsels van de tijd:

De mensen uit de oudheid, die kostbare vezels door hun haar vlochten;

De vroege egyptische wevers, wier fijnlinnen windsels de farao’s op hun laatste reis beveiligden;

De vroegste zeevaarders, wier doelmatige knopen nu mijn truien verfraaien.

Doorgegeven aan toekomstige generaties, zullen onze levens-steken stand houden!

Auteur...

Uit het Engels vertaald door:
Wilbert Schouten
voor wie weet, hoeft niets verklaard te worden
voor wie niet weet, is geen verklaring afdoende

Gebruikersavatar
Susan
Ik Ben
Berichten: 8400
Lid geworden op: 19 apr 2012, 05:58

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door Susan » 07 sep 2015, 09:31

Het is ook nooit goed....
iedereen heeft weer een andere mening, op en aanmerkingen over/op anderen die
in de kijker staan. Nu gaat dit over een dominee, maar komt ook voor bij anderen
leeraren/leidinggevenden etc. die in de 'schijnwerpers' staan.

NIET GAUW GOED

Hoe ondankbaar in dit land
is het vak van predikant.
Altoos eist men van zo'n knaap
zeven poten aan één schaap.

In het geestelijke werk
moet hij vaardig zijn en sterk,
doch, daarnaast, de dienst des Heren
vakbekwaam organiseren.

Gaat hij veel op huisbezoek,
'dominee leest nooit een boek',
maar studeert hij steeds nog verder,
heet-ie 'leraar, maar geen herder'.

Als hij in de kerkeraad
zich - bescheiden - gelden laat,
is de weleerwaarde man
een 'dictator' en 'tiran'.

Maar wanneer hij daarentegen
ieder lid van dit college
in zijn waarde laat, verluidt:
'Er gaat weinig van hem uit.'

Als hij 't leven ernstig neemt,
is hij 'stijf' en 'wereldvreemd'.
Is hij vlot bij spel en sport,
dan komt hij waardigheid te kort.

Streeft hij met de beste intentie
naar wat kansel-eloquentie,
men weet smalend te vertellen
dat hij zich staat aan te stellen.

Zo met angstvalligheid
alle retoriek vermijdt,
is de goeie man voorzeker
'saai' en 'droog' en 'geen goed spreker'.

Legt hij zich - met mate - toe
op liturgie, 't heet 'Rooms gedoe',
maar zo niet, dan heeft hij weer
'geen gevoel voor stijl en sfeer'.

Is hij voluit theoloog,
prompt zegt men: 'Hij grijpt te hoog.'
Tracht hij populair te spreken,
men zegt: 'Praatjes maar geen preken.'

Weegt bij hem een enkele keer
't leven zwaarder dan de leer,
hem dit scherpe vonnis wacht:
'ethisch', 'dierbaar' en 'halfzacht'.

Wil hij 't vrome volk vergaderen
rond de leer der Dordtse vaderen,
stellig treft hem dit verwijt,
dat het hart er zo bij lijdt.

Werkt hij echter van de stoel
op het innerlijk gevoel,
heel het kerkelijk publiek
zegt misprijzend: 'vaag-mystiek'.

Als hij wijsheid heeft vergaard
uit de leer van Karl Baart,
klinkt hem tegen: 'Geeft u zo
de genade niet cadeau?'

Legt hij somtijds in zijn lering
een accent op de bekering,
ach, dan is het ook weer mis,
wijl zulks 'methodistisch' is.

Is hij scherp in zijn reactie
op Anselmus' satisfactie,
dan doet hij - zo wordt gemord -
de gerechtigheid te kort.

Wat hij laat of wat hij doet,
nooit en nimmer is het goed,
te allen tijd rust op zijn werk
't kritisch oog van volk en kerk.

Daarom: heil de predikant
die - 't klinkt vreemd in dit verband -
heel dit heksenwerk verricht
met een opgewekt gezicht.

Nicolaüs Episcopus

Uit: Wij hebben hier een prima domineetje
Verzameld door Hans Werkman 1997
voor wie weet, hoeft niets verklaard te worden
voor wie niet weet, is geen verklaring afdoende

Il guercio

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door Il guercio » 12 sep 2015, 14:37

Soms voel ik mij een superhogedrukgebied
met zijn isobaren heel dicht op elkaar
´t lijkt dan of van alles uit mij schiet
naar een wereld die meer half is dan gaar

alles wat ik waarneem, schijnt mij veel te weinig toe
zelfs met alle zinstuigsluizen in wagenwijdsheid open
Ik kan dan niet instaan voor hetgeen dat ik dan doe
als een enorme laatste ademtocht zie je mij dan lopen

schreeuwend vele woorden en geluiden samen met gebaren
voortkomend uit die vele millibaren
waait er een storm rechtstreeks uit mijn hart
en als die eind´lijk is gaan liggen als ik leeggeblazen ben schijnt mij de wereld een heel stuk minder zwart

Soms voel ik mij een superlagedrukgebied
met zijn isobaren heel dicht op elkaar
alsof van alles naar mij toeschiet
uit een wereld die meer half is dan gaar

alles wat ik waarneem schijnt mij veel en veel te veel toe
zelfs met alle zintuigsluizen gesloten tot en kier
ik kan dan niet instaan voor hetgeen dat ik dan doe
als een enorme eerste ademtocht draaiend als een zwier

in stilte, zonder al die woorden en geluiden, samen met gebaren
mijn strot gestopt door millibaren
waait een zware storm rechtstreeks naar mijn hart
en als die is gaan liggen als ik vol geblazen ben
lijkt de wereld mij zwarter nog dan zwart...

:grazy:
Laatst gewijzigd door Il guercio op 19 sep 2015, 20:15, 3 keer totaal gewijzigd.

Gebruikersavatar
taigitu
Orakel
Berichten: 14687
Lid geworden op: 04 dec 2011, 14:37

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door taigitu » 19 sep 2015, 09:18

Een ongeziene werkelijkheid



ik ervaar extreme krachten
beredeneer hogere machten
in een ongeziene werkelijkheid

ons tijdpad is
voortschrijdend leven
waarin begin en eind ontbreken

mythen sagen en legenden
tonen ons de wereld die wij
slechts uit overlevering kennen

in een existentieel verlangen
naar het levengevend licht
krijgt het spirituele zijn gezicht

nog zoekt de mens naar zekerheid
raakt aan religie en magie maar
weet bij god niet eens van wie


wil melker
16/06/2015
http://www.wilmelkerrafels.deds.nl
.

.

Vraag je af wat anderen van je denken
en je bent voor altijd hun gevangene.


Lao Tse

Gebruikersavatar
Susan
Ik Ben
Berichten: 8400
Lid geworden op: 19 apr 2012, 05:58

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door Susan » 19 sep 2015, 10:25

Mooi dit over ongeziene krachten!
voor wie weet, hoeft niets verklaard te worden
voor wie niet weet, is geen verklaring afdoende

Gebruikersavatar
Susan
Ik Ben
Berichten: 8400
Lid geworden op: 19 apr 2012, 05:58

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door Susan » 22 sep 2015, 11:17

De Peel, augustus 2007

kuieren over
paadjes waar ooit mijn overgrootvader met
zijn handen de plaggen stak uit natte grond
zijn blaren gesprongen

thuis zat zijn vrouw boven
weer een wiegje
blauwe ruitjes
stof voor de ramen
verschoten van de zon

nu loop ik hier
de heide bloeit
drab op het water roept: loop op mij!
een koe loom
een pad, een adder
dit stille land, ik kan er tegen leunen

mijn ogen zijn spleetjes
mijn tenen blauw

ik ben verliefd op een verleden dat ik nooit heb gekend

Renée Jenniskens
voor wie weet, hoeft niets verklaard te worden
voor wie niet weet, is geen verklaring afdoende

Gebruikersavatar
Susan
Ik Ben
Berichten: 8400
Lid geworden op: 19 apr 2012, 05:58

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door Susan » 22 sep 2015, 11:20

Als herfstbladeren

Laat mijn woorden kleurrijk vallen als van bomen
uit kruinen in de nevelige herfstbossen
op drassige bodem en de zachte mossen
waar ik deze zomer van voorjaar lag te dromen

bewaar ze als zaden in vruchtbare aarde
en dek ze straks toe met smetteloos kleed
dat ze in lente ontkiemen en iedereen weet
dat ik gedachten in pennenschrift bewaarde

dat ze uitspruiten zoals het frisse groen
op vruchtbare akkers in regels en rijen
zullen wassen en rijpen in groeizaam seizoen

in weer en wind en zonlicht volop gedijen
laat mijn woorden waaien als het kleurrijk blad
door herfstbossen die ik altijd heb liefgehad.

Egbert Jan van der Scheer 20-09-2015
voor wie weet, hoeft niets verklaard te worden
voor wie niet weet, is geen verklaring afdoende

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door univers » 22 sep 2015, 11:40

ALEKSANDR POESJKIN: DEMONEN



Wolken razen, kringelen omhoog,
de nacht is waas, gelijk de hemel.
De maan, onttrokken aan het oog,
verlicht het sneeuwvlokkengewemel.
Verder in het vrije veld rijd ik…
Het klokje is aan het klingelen
en of ik wil of niet – ik heb schrik
van de vlakten die me omsingelen.

‘Komaan, koetsier, wat is dat hier?!’
– ‘Ze zijn ten einde kracht, de paarden.
Door die storm en wind zie ik geen zier,
de weg ligt vol met sneeuw, m’n waarde.
Sla me dood, maar bijster is het spoor;
We zijn goed verdwaald. Wat nu gedaan?
In het veld leidt ons een demon voor,
en wervelt rond. Of is het een waan?

Kijk daar: hij gooit zijn remmen los!
Hij spuwt op mij en blaast een mist;
Nu daar: een op hol geslagen ros
drijft hij een kloof in met een list.
Als een nooit geziene bonenstaak
verscheen die duivel voor mijn ogen
en fonkelde als een vonkje raak.
Het duister heeft hem opgezogen.’

Wolken razen, kringelen omhoog.
De nacht is waas, gelijk de hemel;
De maan, onttrokken aan het oog,
verlicht het sneeuwvlokkengewemel.
Het klokgetingel dat plots verstomt;
Bijna verschraald zijn onze krachten;
‘Wat zit daar in het veld, verdomd?
Een stronk of wolf?’ – de paarden wachten…

Ze snuiven, briesen, voelen wrevel.
De woeste storm raast en huilt en giert;
Kijk daar, hij draaft weg in de nevel,
die door zijn vuuroogjes wordt versierd.
Ze zijn in draf nu, onze beesten;
Klokgetingel terwijl we rijden…
Ik zie: een samenkomst van geesten,
Op wit opflakkerende weiden.

Het zijn oneindige gedrochten
die in de troebele maneschijn
rondwervelen in kromme bochten
alsof het novemberblaadjes zijn.
Zoveel zijn er! Waarheen gedreven?
Waarom zingen ze zo triest en hol?
Verliet een huisgeest soms het leven,
of is dit het trouwfeest van een kol?

Wolken razen, kringelen omhoog,
de nacht is waas, gelijk de hemel.
De maan, onttrokken aan het oog,
verlicht het sneeuwvlokkengewemel.
De demonen razen in een zwerm
onder de eindeloze hemelschijf;
Kil gekrijs en klagerig gekerm
jagen mij de stuipen op het lijf…
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door univers » 22 sep 2015, 11:45

IK WAS GEK OP U

Ik was gek op u, die gekte is misschien
nog niet voor eens en voor altijd genezen,
maar van gezaag wil ik u graag ontzien –
ge hebt dus van mij niets meer te vrezen.
Ik was gek op u, door jaloezie gekweld.
Het enige wat ik nog durf te hopen
is dat met zo’n zachtheid, zo’n geweld
een andere gek tegen uw lijf mag lopen.

Afbeelding

De femme fatale die Poesjkin inspireerde tot zijn gedicht “Я вас любил”: Anna Olenina (1808-1888), geschilderd door Kiprenski in 1828.
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: Gedichten-Poëzie-niet onder 1 noemer te vangen

Bericht door univers » 22 sep 2015, 11:51

ALEKSANDR POESJKIN: AAN TSJAÄDAJEV*

Niet lang werden we het hof gemaakt
door het bedrog van roem, hoop en trouw,
kwijt is het plezier van onze jeugd geraakt
zoals een voorbije droom, zoals de dauw.
Maar ons verlangen is nog niet versmacht,
tot aan de rand vervuld van ongeduld
bedrukt door het juk van de fatale macht
luisteren we naar wat ons land uitbrult.
Geobsedeerd zijn we aan het wachten
op het heilige breken van de dijken,
zoals een jongeman met zijn gedachten
geen seconde van zijn lief kan wijken.
Zolang in ons nog de vrijheid brandt,
Zolang eergevoel ons kan doen lijden,
zolang zullen wij aan het vaderland
onze schoonste oprispingen wijden!
Geloof me, vriend: branden zal het vuur
van het geluk dat niet stopt te beklijven,
Rusland zal eens ontwaken, op den duur,
en ze zullen onze namen schrijven
op de ruïnes van de dictatuur!

Afbeelding

*Pjotr Tsjaädajev (1794-1865) was een antitsaristische Russische filosoof en publicist, waarmee Poesjkin bevriend was.

Afbeelding

Aleksandr Poesjkin (1799-1837)


ps. Toen ik 12 was, kon ik al zijn gedichten uit mijn hoofd, werd op school er in gestampt.
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Plaats reactie