Synchroniciteit – ‘toeval’ in je leven, wat geen toeval is

[Susan]

Even zitten aarzelen of ik dit hier zou plaatsen, maar anders kan het gezien
worden alsof ik weer een nieuw topic open in een al bestaand topic van een ander over dit onderwerp, en dat is me helaas al eens eerder overkomen, vandaar nu toch maar hier gezet.

30 maart 2010

Synchroniciteit – ‘toeval’ in je leven, wat geen toeval is en hoe je dat zelf kunt creëren.

Lang dacht ik dat synchroniciteit louter iets was dat ons van buitenaf overkomt en dan onverklaarbaar is, vaak griezelig lijkt, maar ons ook troost dan wel redt in gevaar. Nu zie ik dat we er zelf ook een rol in kunnen spelen. “We zijn zowel de protagonisten in het eigen leven als de bijfiguren in een groot drama,” aldus Carl Jung.

Dat ik dat nu anders zie, heeft te maken met de verandering van wereldbeeld door de opkomst van de nieuwe religiositeit. Het antieke wereldbeeld (ook dat van de Bijbel) is dat van ‘zo boven, zo beneden’. Als de goden ruzie maken, voeren bij wijze van spreken de mensen op aarde oorlog. Daarna heerste lang het theologische beeld van God ‘op afstand’, buiten de wereld maar wel de zielen oordelend en straffend. Nu is er (naast het achterhaalde moderne wereldbeeld van ‘alles is louter materie’), meer de visie van ‘zo binnen zo buiten’, van ‘God in alles’, van ‘God within en outside’, van God als een aanwezige (liefdes)energie die het leven doortrekt.

Onlogisch
Synchroniciteit ervaar je als individu. Voor wetenschappelijk onderzoek is het zaak een sample personen over hun ervaringen te laten vertellen. Frank Joseph, een leerling van Jung, interviewde zo een honderdtal individuen. Met als resultaat dat 97% van hen zich onlogische coïncidenties herinnerde, vooral bij crises in hun leven.

Jung, die synchroniciteit definieert als een ‘non-causaal verbindend principe’ of als een ‘schijnbare toevalligheid die een gevoel van verwondering geeft’, is een van de eersten die zich waagde aan een diepgravende interpretatie. Maar ook Schopenhauer, die sprak over ‘de gelijktijdigheid van het causaal niet-samenhangende dat men toeval noemt’ en Leibniz, die het zag als ‘door God ingestelde harmonie en het gelijktijdig samenvallen van immateriële en materiële gebeurtenissen’, hielden zich er mee bezig.

Om synchroniciteit te begrijpen, zullen wij zekere percepties moeten loslaten. Anders spreken we als we iets niet kunnen verklaren liever van ‘vergissingen’, ‘willekeur’ of ‘spelingen der natuur’ of noemen we het gewoon toeval. Dan hoeven we er niet verder bij stil te staan. Ziedaar waarom we synchronische voorvallen meestal snel vergeten, net als dromen. In ons leven is er vaak ook te weinig tijd voor een dagboek.

Door ‘toeval’ de dans ontsprongen
De bekende humanist Ilja Maso vertelde ons in het Leids Filosofisch Café eens het ook in de literatuur voorkomende geval van een koortje, dat elke maandagochtend om tien uur bijeenkwam in een armetierig kerkje ergens in het midden van de VS. Ze waren met zijn tienen en steeds op tijd om elkaar niet te laten wachten, maar op de bewuste dag waren ze allen meer dan een uur te laat, de één omdat hij/zij door de wekker heen sliep, de ander omdat de auto niet startte, hoewel die het anders altijd deed, een derde omdat een kind dwars lag of maar bleef huilen, een vierde omdat de auto plotseling een lekke band kreeg, een vijfde omdat er een echtelijke ruzie ontstond, een zesde omdat de echtgenoot of echtgenote plotseling nogal ziek werd; kortom, allen hadden een duidelijke reden om te laat te komen. Om kwart over tien explodeerde de kachel van de kerk met zulk een kracht dat niemand van het koortje, waren zij zoals anders op tijd geweest, het zou hebben overleefd.


Als je in de krant ‘tussen de regels door’ leest, ontdek je synchroniciteit. En nog meer als je aan introspectie doet in je eigen leven. Of er sprake is van een parallelle leven van je met iemand, weten we meestal niet zelf. Historici ontdekten pas later dat er mogelijk een was tussen Abraham Lincoln en John Kennedy, die op dezelfde dag en datum tot president werden verkozen, met precies honderd jaar verschil en ook beiden werden vermoord op het hoogtepunt van hun werk. Zo’n parallel leven overtuigt niet meteen, maar heeft niettemin iets wonderlijks.

Mysterieus voor mij was tevens dat ik ‘toevallig’ was gevraagd om op 6 juni 2009 in Leiden een excursie te leiden over Britse pelgrims die in 1609, dus toen vierhonderd jaar terug, naar Nederland vluchtten en enige tijd later vanuit Leiden naar Amerika vertrokken. Of liever dat ik een paar dagen eerder ‘toevallig’ een mail kreeg van een onbekend iemand met bovengenoemd parallellie, wat ik door een ingeving heb voorgelezen tijdens het door mij voorgezeten diner in het Koetshuis.

Hetzelfde archetype meerdere keren tegenkomen
Grappig is ook dat we soms een aantal keren met hetzelfde archetype of sterrenbeeld in wisselwerking staan. Een symbolisch type man of vrouw, die steeds opduikt om er hetzelfde spel mee op te voeren. Als je gelooft dat alle vrouwen ‘draken’ zijn of alle mannen ‘ontrouw’, kun je er gif op innemen dat je dat archetype steeds weer tegenkomt, totdat je je vooroordeel hebt bijgesteld. De kosmische wet van de aantrekkingskracht zal hier werken, maar ook het leven als een leerproces, waarin juist intieme relaties effectief zijn. Kennelijk moet je de mensen ontmoeten die op je pad komen. Geldt dat ook voor ongelukjes en vreemde voorvallen? ‘Wat je nodig hebt, kom je tegen in het leven’, is het antwoord in de volksmond.

Er is nauwelijks een andere conclusie mogelijk dan dat we ondanks de beslissingen die we dagelijks nemen, tegelijkertijd met allerlei onzichtbare draden vastzitten aan een parallel universum. Aan een verborgen orde of kosmisch dan wel goddelijk plan met eigen wetten, ook wel een Tao of niet-plaatsgebonden intelligentie genoemd. een onzichtbaar geheel, waarmee we als individu, zonder dat vaak te weten of te willen weten, verbonden zijn. Jung hanteert daarvoor de term het collectief onbewuste en de kwantumfysica het Veld. De kwantumfysicus David Bohm komt door onderzoek tot de conclusie dat de waarneembare orde gedragen wordt door een verborgen impliciete orde en dat het geheel een soort holomovement is met twee niveaus van realiteit, die voortdurend in elkaar overlopen.

Uitvindingen soms gelijktijdig
Dat in elkaar overlopen lijkt ook het patroon van synchroniciteit. Waar we aan moeten wennen is, dat er in de orde van de goddelijke intelligentie net als in dromen geen sprake is van tijd en leeftijd, dat voorts een obstakel er geldt als een kans, dat ten derde rechtvaardigheid er een heel andere betekenis heeft dan bij ons – erg moeilijk voor ons mensen dat te bevatten –, en dat ten slotte zaken er geen begin en einde hoeven te hebben. Zorgelijk en gestrest zijn passen evenmin in die verborgen orde. Dat er niettemin een wisselwerking is, blijkt onder meer uit het feit dat nieuwe ideeën al heel lang bestaan in het parallelle universum, maar dat die ineens via verbondenheid van die orde met een individuele ziel worden gematerialiseerd. We spreken over een ‘uitvinder’ of ‘ontdekker’, maar de nieuwe creativiteit ontspringt niet aan diens brein, maar als een kwantumsprong aan het collectief onbewuste. Dat uitvindingen soms gelijktijdig plaats vinden wijst daarop. Grote muzikaliteit ook. Cryptomnesie, waarbij je hetzelfde idee krijgt als dat van je collega, door een rechter ooit ‘onbewust plagiaat’ genoemd, zou weleens geen plagiaat kunnen zijn, maar afkomstig uit het collectieve semantische geheugen.

Heeft het universum een eigen ritme
De filosoof Roemi zegt in een gedicht: ‘Dit is niet de echte werkelijkheid. Die bevindt zich achter een gordijn. De waarheid is dat we hier niet zijn. Dit is onze schaduw’. Dit impliceert dat we een schimmenspel opvoeren. En dat krachten van een onzichtbare dimensie achter de gebeurtenissen in ons leven de hoofdrol spelen. Ons denken is lineair. We zien dat het een leidt tot het ander, maar onder het oppervlak gebeurt er iets anders. Hermetisten noemen in de Kybalion oorzaak en gevolg een wet in de verborgen orde. Er is voor hen niet zoiets als toeval, alles is onderhevig aan die wet, alleen zijn er volgens hen diverse niveaus van oorzaak en gevolg, waarbij de hogere niveaus de lagere domineren. Doordat de mensen dat meestal niet doorzien, is toeval slechts een naam voor een wet die niet wordt herkend. Waarschijnlijk doen we de verborgen orde meer recht door in te zien dat elk effect een oorzaak heeft en elke oorzaak een effect. Een causaliteit die in dromen en in ‘toeval’ schijnbaar niet aanwezig is, maar niettemin ook daarvan de onderliggende wet is.

Je kunt zeggen dat het universum een eigen perfect ritme heeft, waarbij alles wat gebeurt een doel heeft of achter elke vorm een intelligentie zit, die synchroon werkzaam is. Omdat we dit met onze zintuigen niet waarnemen, staan we er vaak sceptisch tegenover. Dit ook, omdat we graag ons als ego willen neerzetten. Het go with the flow, het accepteren van een verborgen orde strijdt vaak met onze ‘vrije wil’ en onze geconditioneerde overtuigingen. Terwijl synchroniciteit weleens een weg naar vrijheid zou kunnen zijn en een weg om de kracht van de ziel of het onbewuste te beleven. Ons onbewuste is verbonden met het collectief onbewuste en heeft zo vele malen meer wijsheid dan ons bewuste. Het laatste leidt vaak tot mentaal activisme. Maar werkt dat? Door ‘doen door niet-doen’, zoals taoïsten zeggen, stil zijn, vertrouwen hebben en je overgeven aan een groter bewustzijn, lossen vragen zich vaak vanzelf op en ontwikkelen dingen zich zoals de bedoeling is. Krampachtig ‘doen’ vaak niet.

Een van de oudste literaire documenten uit het klassieke India, de Rigveda, drukt het zo uit: “Overal in het universum bevindt zich een oneindig netwerk van draden. De horizontale bevinden zich in de ruimte; de verticale in de tijd. Overal waar deze draden elkaar kruisen, bevindt zich een individu. En elk individu is een kristallen kraal, dat verlicht wordt door het licht van een Absoluut Wezen.” Dit suggereert een immense verbondenheid tussen alles in de kosmos, ook tussen gedachten. Misschien zijn we wel ontstaan uit gedachten.

Oneindig en onzichtbaar
Gedachten zijn onzichtbaar, oneindig en verbonden met andere gedachten. Dit is moeilijk voor ons te bevatten, verkleefd als we zijn aan de uiterlijke vorm. Hoe dan ook, die verbondenheid in de kosmos blijft normaal ongemerkt, tot de draden elkaar kruisen, waarbij we gaan spreken van synchroniciteit. Als ingevingen vanuit dat oneindige netwerk van draden ons redden uit een bedreigende situatie, worden we bewust van die verborgen orde. Ook als we een onverwachts telefoontje krijgen van iemand uit een ver land, van wie we jaren niet hoorden en aan wie we ‘toevallig’ de vorige dag weer eens dachten.

De onzichtbare orde blijft ons belangeloos begeleiden, ook al denken we dat we zelf alles regelen. Maar via de kracht van de gedachte en via de kracht van de intentie kunnen we die synchroniciteit meer naar ons toetrekken en zo de magiër van ons eigen leven worden. Synchroniciteit als levenskunst dus, waarbij in de woorden van Deepak Chopra zinvol toeval een onbegrensde kracht krijgt. Toeval wordt dan weer wat de mens ‘toevalt’, waarbij je niet meer zegt: ‘och dat moet mij weer overkomen’, maar: ‘ik heb dat aangetrokken’. Het weer verstaan van symbolische taal, het hebben van compassie, soul-force en (zelf)vertrouwen en open staan voor de wereld van verbeelding en de gnosis, een innerlijk weten op basis van ervaring met het Zelf in ons, dat alles hoort bij bewust synchronisch leven.

We zijn magneten en trekken aan wat we denken en willen. Goethe zei al: “Wensen zijn voorgevoelens van hetgeen u in staat bent daadwerkelijk te realiseren.” Maar het is wel zaak consistent te zijn in je intentie. Iets willen, maar tegelijk ook de saboteur de kans geven, het innerlijke stemmetje van ‘nee het gaat toch niet’, is tegenstrijdig en werkt niet. De Creatiespiraal van Marinus Knoope en Het pad van Creatie van Ab Straatman beschrijven routes hoe je een authentieke intentie tot werkelijkheid kunt transformeren. Het boekje Toeval van Paul Liekens is een werkboekje hoe ‘het Veld’ te gebruiken om de synchroniciteit naar je toe te trekken en zo de magiër van je leven te worden. Iets wat die impliciete orde graag schijnt te willen. Je kunt als individu zo veel meer van het leven maken dan vaak gebeurt.

Speler op het schaakbord in plaats van een pion
Een louter vegeteren of een zwelgen in angst, negativiteit en depressie is niet de bedoeling, nog los van het feit dat dit in onze cellen gaat zitten. Evenwicht tussen onze binnen- en buitenwereld is niet zonder belang. Eveneens in de woorden van Thich Nath Han aandachtig opereren. De verborgen impliciete orde kan ons anders niet bereiken via onze intuïtie of via het ‘knipogen van God’, zoals Einstein en Albert Schweizer synchroniciteit omschreven. Meditatie en perioden van stilte zijn ook van betekenis. ‘Stilte is het element waarin grote dingen zichzelf verwezenlijken’, is een uitspraak van Thomas Carlyle. Synchronisch leven is een methode om boven ons niveau van oorzaak en gevolg uit te stijgen en je bewust te worden van een hoger niveau. Je bent dan een levenskunstenaar, die zich ontworstelt aan het zijn van een willoos stuk op een schaakbord. Je wordt een medeschepper c.q een speler op het schaakbord van het leven in plaats van een pion.

Synchroniciteit heeft dus in wezen drie dimensies: 1) het ondergaan en er van leren, 2) het naar je toetrekken en 3) het gebruiken als middel voor bewustwording en spiritualiteit. Bij het eerste gaat het om waarschuwingen; zelfs een ‘redding’ is een boodschap om je te ‘vertellen’, dat je bestemming nog niet is bereikt. Bij het tweede gaat het er om via de kracht van de gedachte en de intentie je doel te vinden en een levenskunstenaar te worden. En bij het derde is het een middel je te verbinden met het universum en zo dankbaarheid, liefde, mededogen, kracht en vertrouwen te gaan ervaren. Een houding die we ook vaak zien na een bijna-doodervaring. Kortom meer overgave, of in de woorden van prinses Irene verstandelijk geloven vervangen door vertrouwen en ook wat minder krampachtig alles zelf in de hand willen houden, mede omdat paradoxaal genoeg dit je levenstroom en innerlijke groei juist blokkeert.

Hans Feddema

hier staat nog meer:

http://hansfeddema.wordpress.com/

[entropy]

Dit is werkelijk kristalhelder voor mij....

[Zoeker]

De filosoof Roemi zegt in een gedicht: ‘Dit is niet de echte werkelijkheid. Die bevindt zich achter een gordijn. De waarheid is dat we hier niet zijn. Dit is onze schaduw’. Dit impliceert dat we een schimmenspel opvoeren.

Voor dat wat wij 'werkelijkheid' noemen worden vaak woorden als fata morgana, illusie of zoals hier 'schimmenspel' gebruikt.
Maar dat wil niet direct zeggen dat de wereld zoals wij die met onze 5 zintuigen waarnemen er niet echt zou zijn.
Het is een misverstand om dat zo op te vatten.

Wat er bedoelt wordt is dat in dat wat wij 'werkelijkheid' noemen, niet is wat het lijkt te zijn.
Wij mensen hebben een perceptie en die geeft ons een bepaalde werkelijkheid.
Het is de perceptie die het schimmenspel opvoert.
Het is de perceptie die onze schaduw is.

Om de Werkelijkheid te gaan zien dient de wereld van de overtuigingen verlaten te worden.
En dat is zeer lastig, want overtuigingen hebben we allemaal.
Ergo: zonder overtuigingen kan je je dagelijkse leven niet leven.

[Maris]

De filosoof Roemi zegt in een gedicht: ‘Dit is niet de echte werkelijkheid. Die bevindt zich achter een gordijn. De waarheid is dat we hier niet zijn. Dit is onze schaduw’. Dit impliceert dat we een schimmenspel opvoeren.

Voor dat wat wij 'werkelijkheid' noemen worden vaak woorden als fata morgana, illusie of zoals hier 'schimmenspel' gebruikt.
Maar dat wil niet direct zeggen dat de wereld zoals wij die met onze 5 zintuigen waarnemen er niet echt zou zijn.
Het is een misverstand om dat zo op te vatten.

Wat er bedoelt wordt is dat in dat wat wij 'werkelijkheid' noemen, niet is wat het lijkt te zijn.
Wij mensen hebben een perceptie en die geeft ons een bepaalde werkelijkheid.
Het is de perceptie die het schimmenspel opvoert.
Het is de perceptie die onze schaduw is.

Om de Werkelijkheid te gaan zien dient de wereld van de overtuigingen verlaten te worden.
En dat is zeer lastig, want overtuigingen hebben we allemaal.
Ergo: zonder overtuigingen kan je je dagelijkse leven niet leven.

Wij 'denken c.q. geloven' dat wat wij waarnemen met onze zintuigen 'waarheid' is. Maar het is inderdaad dus onze perceptuele waarheid.

En toch, soms is toeval, zo toe-vallig omdat wij deze toe-valligheid kunnen zien, ervaren en plaatsen in de chronologie van gebeurtenissen. En valt het ons dus werkelijk toe.

.... en soms is het gewoon een 'toevallige samenloop van omstandigheden'..... En kan het verwarring brengen..... Omdat we het niet kunnen 'plaatsen' in de 'tijd'.

[entropy]

Heb je een exacte link naar het artikel, Susan?

[taigitu]

Heb je een exacte link naar het artikel, Susan?

Als je de eerste paar regels van een artikel even knipt en die plakt als 'zoekterm' op een nieuw tabblad van google dan krijg je de site(s) waar dat artikel op staat.

Deze site is het dus: http://hansfeddema.wordpress.com/2010/0 ... ncidentie/

[entropy]

Heb je een exacte link naar het artikel, Susan?

Als je de eerste paar regels van een artikel even knipt en die plakt als 'zoekterm' op een nieuw tabblad van google dan krijg je de site(s) waar dat artikel op staat.

Deze site is het dus: http://hansfeddema.wordpress.com/2010/0 ... ncidentie/

Leuk! Dank je!

[Zoeker]

Wij 'denken c.q. geloven' dat wat wij waarnemen met onze zintuigen 'waarheid' is. Maar het is inderdaad dus onze perceptuele waarheid.

Als je je eigen perceptie kan zien, dan schiet je al een stuk op. Dan wordt je je bewust dat je zintuigen een interpretatie geven.
Zonder interpretatie ben je helemaal nergens. Maar ook met interpretatie dien je rekenschap te geven aan je zelf dat het slechts een inkleuring is.

En toch, soms is toeval, zo toe-vallig omdat wij deze toe-valligheid kunnen zien, ervaren en plaatsen in de chronologie van gebeurtenissen. En valt het ons dus werkelijk toe.

Soms vallen zaken je toe. Dus bij ieder toe-val kan je je afvragen of het werkelijk toevallig is of dat 'het' ergens door gekomen is.
Naarmate zaken onwaarschijnlijker voor komen, is het des te waarschijnlijker dat je er zelf de oorzaak van bent.
Een helder verstand en een goed gesprek met anderen met een helder verstand kan hier uitkomst bieden.
Analyserend denken is dan aan te bevelen, zodat je in-zicht krijgt in de aard der zaken.
Doe je dit niet, dan kan je overal wat achter zoeken en verlies je jezelf in luchtfietserij.

.... en soms is het gewoon een 'toevallige samenloop van omstandigheden'..... En kan het verwarring brengen..... Omdat we het niet kunnen 'plaatsen' in de 'tijd'.

Soms kan je het echt niet plaatsen of is het nog niet de tijd om te begrijpen.

En heel soms is het echt toeval.

[Maris]

Zonder interpretatie ben je helemaal nergens. Maar ook met interpretatie dien je rekenschap te geven aan je zelf dat het slechts een inkleuring is.

We hebben als mens m.i. interpretaties nodig om de wereld te kunnen 'vatten' c.q. begrijpen. En idd dat is, zo ik het zie, voor een groot deel onze persoonlijke inkleuring die het (ons) uiteindelijke beeld bepaalt.

[Zoeker]

Ja. Met je interpretaties doe je in feite maar iets willekeurigs. Waarvan jij denkt dat het wel het juiste zal zijn.
Eigenlijk werken interpretaties net als evolutie, het is een voortdurend selectieproces.
En zo leef je dus in de schimmenwereld van Rumi.

In dit proces help je jezelf verder en stuit je 'vanzelf' op toeval wat geen toeval is.
Het is uitermate belangrijk om dit proces in jezelf te herkennen.
En dat doe je door de wereld van de overtuigingen te verlaten.
Een overtuiging wordt dan slechts een tussenfase, net als in de evolutie.

Dit proces wordt voortdurend gefrustreert door het ego wat meent de wijsheid in pacht te hebben.

[setarcos]

gegroet allen,

ik ben johan en dit onderwerp is de rede dat ik me ingeschreven heb op dit forum. ik ben wat sarcastisch van aard maar altijd voor rede vatbaar. genoeg over mij, ik ben een student op dit forum, dus laat ik beginnen met een vraag aan de leraren die zich aangesproken voelen.

is synchroniciteit de 4e dimensie, naast tijd, ruimte en causaliteit?

[Tardis]

Nee. Wat synchroniciteit betekent wordt al toegelicht in de titel van dit topic.

[Vitharr]

Vannacht overigens weer eens een mooi voorbeeld van bizar 'toeval' ervaren. Ik zat in de Nachtdienst en mijn collega's waren in teams bezig met diverse karweien. Ik raakte met collega's uit mijn team in gesprek over innovaties die ik had geïmplementeerd. Toen vertelden de collega's me anekdotes over innovaties bij mijn nieuwe baas. Bij 1 innovatie konden ze niet op de naam van het apparaat komen.

Even later zaten we met alle teams samen te eten. 1 uit mijn team krijgt een pingmoment en vraagt aan iemand uit een ander team of hij de naam nog weet. Verbaasd noemt hij het beestje bij zijn naam om er aan toe te voegen; 'daar hadden wij het ook net over', en Team 3 zegt; "wij ook!"?!?

Dat was bijzonder apart. Nu alleen nog uitvogelen wat daar de bedoeling van was.

[taigitu]

Bij 1 innovatie konden ze niet op de naam van het apparaat komen.

Even later zaten we met alle teams samen te eten. 1 uit mijn team krijgt een pingmoment en vraagt aan iemand uit een ander team of hij de naam nog weet. Verbaasd noemt hij het beestje bij zijn naam om er aan toe te voegen; 'daar hadden wij het ook net over', en Team 3 zegt; "wij ook!"?!?

Dat was bijzonder apart. Nu alleen nog uitvogelen wat daar de bedoeling van was.

Het was een aanreiking van de naam van het apparaat.......
U vraagt, wij draaien via-via......?
Zo simpel kan het zijn.

[entropy]

Sorry, dat kon ik niet laten. Wat?

https://www.youtube.com/watch?v=GL_RGoJ7PSw

[setarcos]

Nee. Wat synchroniciteit betekent wordt al toegelicht in de titel van dit topic.

ok, maar zou synchroniciteit als tegenhanger van causaliteit misschien het domein van het spirituele zijn, zoals causaliteit dat (hoogstwaarschijnlijk niet wat) is op het gebied van de materie?

[Vitharr]

Dat was bijzonder apart. Nu alleen nog uitvogelen wat daar de bedoeling van was.

Het was een aanreiking van de naam van het apparaat.......
U vraagt, wij draaien via-via......?
Zo simpel kan het zijn.

Maar ik denk graag moeilijk.

Als het is zoals jij aangeeft, dan heb ik toch wel te maken met een bijzonder sterk collectief? 9 niet bijzonder spirituele mensen die een dergelijke afstemming bereiken vind ik al een fenomeen op zich?

Ik heb de neiging om dan nog net iets dieper te kijken. In dit geval krijg ik de neiging om de historie van dat apparaat op te duiken omdat de bijzondere manier waarop ik er kennis van neem gevoelsmatig iets wil zeggen. Misschien heeft het bedrijf het nu weer nodig? Of dien ik er lering uit te trekken?

[Tardis]

ok, maar zou synchroniciteit als tegenhanger van causaliteit misschien het domein van het spirituele zijn, zoals causaliteit dat (hoogstwaarschijnlijk niet wat) is op het gebied van de materie?

Synchroniciteit is ook een vorm van causaliteit. Het grootste verschil tussen de twee termen is dat causaliteit zich binnen het waarneembare universum afspeelt en dat de oorzaak van synchroniciteit daar buiten ligt.

[taigitu]

Het was een aanreiking van de naam van het apparaat.......
U vraagt, wij draaien via-via......?
Zo simpel kan het zijn.

Maar ik denk graag moeilijk.

Als het is zoals jij aangeeft, dan heb ik toch wel te maken met een bijzonder sterk collectief? 9 niet bijzonder spirituele mensen die een dergelijke afstemming bereiken vind ik al een fenomeen op zich?

Van mij mag je moeilijk denken. Maar dat de andere groep mensen het over hetzelfde onderwerp hebben gehad is verklaarbaar en spiritueel zijn is geen vereiste. Een gedachte is een trilling en die trilling is niet beperkt tot het brein of hoofd. Het is een golflengte die buiten het lichaam verder de ether in gaat. Zo ook gesprekken en gebeurtenissen met alles wat zich er omheen afspeelt. En omdat we zenders en ontvangers zijn kunnen andere mensen die trilling/frequentie ontvangen en er door beïnvloed worden. Als iemand op hetzelfde 'bandbreedte' zit kan het dus worden ontvangen zoals bij radiogolven en zenders.
Het is het Akasha-principe of 'Het Veld' zoals het ook wel wordt genoemd.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Akashakroniek

[taigitu]

Synchroniciteiten

Vrijdag 3 augustus 2012



Vorige week zonk de boot van de Canadese visser Stan Bennet. Op zich geen wereldschokkend nieuws, zult u denken. Toch trok de gebeurtenis de aandacht van de media omdat ze samenviel met een andere gebeurtenis. Kort voor het schip ten onder ging, blies namelijk ook haar eigenaar zijn laatste adem uit.

Toeval? Het kan natuurlijk zijn dat de boot door de zieke eigenaar slecht onderhouden was, maar zelfs dan zou het tijdstip toevallig zijn geweest. Volgens Stan Bennet junior, de zoon van de overleden eigenaar, was dat echter niet het geval. De boot was in goede conditie: “Het schip heeft orkanen doorstaan. Dat ze nu midden in de zomer, liggend aan de steiger, naar de bodem van de baai is gezonken is spookachtig,” zei Bennet tegen een journalist van Canadese CBC-news.

Toeval is het mysterieuze samenvallen van twee of meer gebeurtenissen die op het eerste zicht niets met elkaar te maken hebben, daardoor lijken ze op met elkaar verbonden. Soms gebeuren er dingen die net wat te toevallig zijn. Iemand waar je jaren geen contact mee hebt gehad en waar je ook niet aan hebt gedacht, belt je, net op het moment dat je een oude foto vindt met hem of haar erop. Een ander mooi voorbeeld komt uit de tijd dat ik net een uitgever had gevonden. De vergoeding die de uitgever me wilde betalen was niet florissant. Tijdens een telefoongesprek waarin ik me daarover wilde beklagen, kreeg ik van een andere uitgever een berichtje waarin men me liet weten geen interesse te hebben in mijn boek. Voor de duidelijkheid: het berichtje kwam drie maanden nadat ik mijn manuscript bij de afwijzende uitgever had afgegeven en één seconde voordat ik mijn afkeuring over de vergoeding wilde spuien. Uiteraard formuleerde ik mijn wensen daarna iets voorzichtiger.

Maar met een beetje fantasie zijn er duizenden voorbeelden te bedenken van voorvallen die net wat te toevallig zijn.

Iemand die een medicijn neemt, geneest van de kwaal.
Maar hoe zit het met iemand die een placebo neemt? Een placebo bevat geen werkzame stoffen en zou niet tot genezing moeten leiden. De gebeurtenissen hebben niets met elkaar te maken. Behalve als de zieke gelooft dat het nemen van de neppil de genezing in de hand werkt. Dan lijken twee dingen die op het eerste zicht niets met elkaar te maken hebben toch bij elkaar te komen.

Zou het kunnen dat ons denken op de een of andere manier de hand heeft in het toeval?
Een soort echo van de geest? Bij psychosomatische problemen leiden geestelijke klachten tot lichamelijke problemen. Minder bekend is dat de psychische klachten vaak leiden tot enigszins aansluitende medische problemen. Iemand die is vastgelopen in het leven, kan een kramp of zelfs een verlamming krijgen waardoor hij of zij echt niet verder kan. Een ander die onder druk staat kan het benauwd krijgen of zelfs last hebben van een astma-aanval.

Volgens de psycholoog Carl Gustav Jung kan het onderbewustzijn nog een stapje verder gaan en haar invloed in de alledaagse werkelijkheid aanwenden. “Het lijkt soms alsof levenloze objecten met het onbewuste samenwerken”, zei Jung. “Er bestaan talrijke betrouwbare verhalen over klokken, die blijven stilstaan op het moment dat hun eigenaar overlijdt. Of kleine maar onverklaarbare breuken in een huis, wanneer de bewoner een emotionele crisis doormaakt.”

Ik kan nog een stapje verder gaan.
In 1997 besloot een onderzoeksteam Random Number Generators op te stellen op vele plaatsen in de hele wereld. Een Random Number Generator is een programma of een apparaatje dat speciaal gemaakt is om willekeurige nummers te produceren. Het project werd het ‘Global Consciousness Project’ genoemd. Men probeerde afwijkingen in de willekeur van de cijfertjes op te speuren en te onderzoeken of deze samenvallen met belangrijke wereldwijde gebeurtenissen. En dat bleek het geval te zijn. Roger Nelson, de directeur van het project zei: “Als een grote groep mensen dezelfde emotie deelt, dan zien we dat in ons computernetwerk.”

De grootste afwijking tot nu toe werd gevonden op 11 september 2001, het moment dat de vliegtuigen de Twin-Towers in New York binnenvlogen.
Toeval? Nee, natuurlijk niet, want zo’n ramp leidt natuurlijk tot veel emotie. Hoogstens zeer toevallig dat de Random Number Generators deze emotie kunnen oppikken.

Nog vreemder was dat de piek in de afwijking kort vóór de ramp kwam. Net alsof het onderbewustzijn er al mee bezig was. Zou het kunnen dat hetgeen we zagen op 11 september 2001 ontsproot aan het collectief onderbewustzijn?

Wat denkt u, had het overlijden van de eigenaar iets te maken met het zinken van de boot?
Artikel over het zinken van de boot: http://www.cbc.ca/news/canada/newfoundl ... -1.1218660 http://www.cbc.ca/news/canada/newfoundl ... -1.1218660