Aspecten van Tao

[Gast1]

Bestaat Tao niet langer dan het christendom?

Absoluut. Het christen-dom is slechts een zeer zwakke afsplitsing, een afgescheidenheid.

[Gast1]

Ik zit toevallig nog wat over die stilte na te denken, Maris.
Goed beschouwd vallen zaken vanuit het 'niets' in 2 uiteen.
Eerst is er niets en dan zijn er de tegenstellingen goed en kwaad.
Vanuit het niets kan niet alleen goed of alleen kwaad ontstaan.
Zij hebben elkaar nodig.

Zo is het ook met stilte en beweging c.q. lawaai.
Als je redeneert vanuit het niets dan ontstaat er beweging en stilte.

Beweging, dat weten we allemaal wel wat dat is.
Maar de tegenhanger stilte wordt niet door iedereen ervaren.
Zo een mens is eigenlijk in onbalans.
Zo een mens wordt maar de godsganse dag geprikkeld door van alles en nog wat.

Gewoon een losse flodder gedachte...

Ik heb Yin en yang ☯ nooit zo goed begrepen en dat wat inderdaad eerst één was en later twéé werd (bijvoorbeeld mannelijk en vrouwelijk) is ook iets wat zich in ons bevindt. Wij zijn afgescheidenheid maar hebben 'één' in ons ...
Om dit te vinden en te beseffen hebben we ons eerst gehecht ende geconditioneerd.
We hoeven ons niet te hechten en te conditioneren, het overkomt ons. We kunnen niet anders.
Om 'het' te beseffen dien je dat wat je eerst aangeleerd hebt, af te leren.
Als je dat 'wilt' is dat lastiger dan dat je het gewoon doet.
Het mooiste is dat je dat dan ook overkomt, en in mijn geval is dat gekomen door een aantal gebeurtenissen ...

[univers]

Jouw IK is zowel mannelijk als vrouwelijk.

[Gast1]

In de stilte viel mij ooit plots binnen: één weten te zijn met alles wat zich voordoet... I am THAT ...

en dat is verpletterend, pijnlijk....
(edit: ik had eerst een smiley achter mijn vorige opmerking (1e zin van deze post) gezet, maar was mij plots bewust dat die niet klopte met mijn 'ware' gevoel).. Al ben ik wel positief ingesteld en lach ik graag.

Mijn losse flodder kwam uit op muziek:

Jaren geleden werd ik hier redelijk door getroffen, je zou het ook een 'losse flodder gedachte' kunnen noemen.
Ik werd er behoorlijk emotioneel door geraakt.

[Gast1]

Jouw IK is zowel mannelijk als vrouwelijk.

Ik begrijp wat je bedoelt, dat is inderdaad één ...

[Zoeker]

Zéker als het een en ander niet meer gladjes verloopt, tijdelijk of langdurig, dán komen we
ook onheroepelijk ons zelf tegen. En gevoelige 'plekjes' waarvan we dachten dat ze amper nog aanwezig waren komen dan naar de oppervlakte. Worden we op de proef gesteld, al of niet door eigen toedoen, dan komen oude gevoelig liggende zaken ook om de hoek kijken en conditoneringen doen ook een duit in het zakje. Een 'mooie manier is het wel om jezelf zo te kunnen 'testen'', al zou het dubbel zwaar kunnen zijn in periodes van tegenslag die zich aandienen, in welke hoedanigheid dan ook. Al onze mooie woorden tenspijt in 'goede' tijden, kunnen we er zo achter komen dat we toch nog niet zover waren als we misschien onbewust stilletjes dachten/hoopten...Al denk ik zelf niets in die richting van 'ergens al zover in zijn'... en ergens op hopen ook niet)

In alle opzichten gaat de vergelijking (van het leven) met een school op, Susan. En de les is liefde.

Op school krijgen we leer-stof in het leven keren we in het stof (het fysieke, de geziene wereld)

Jouw leven is niets meer dan (leer)stof wat je weggooit als je het niet meer nodig hebt.
Op het ene moment volg je de aangeboden stof prima omdat het herhalingen zijn.
Maar op het volgende moment komt de juf opeens weer met iets wat nieuw is en waar je moeite voor moet doen.

Wat de Tao ons leert is om je niet te indentificeren met de (leer)stof.
Je richt je alleen nog op de aangeboden les.

En net als op school is er de bovenbouw, onderbouw, examens.
Een mens zal eerst een bepaald bewust-zijn moeten bereiken om uit de onderbouw te geraken.
De onderbouw zou je zelfkennis in de stoffelijke wereld kunnen noemen.
Hieruit volgt vanzelf ooit de aankomst in de onstoffelijke, ongeziene wereld.
Die zou je de bovenbouw kunnen noemen.

Deze wereld zal iedereen die hem kent herkennen als ik er over schrijf.
Maar het einde van de zelfkennis van de stoffelijke/geziene wereld houdt niet in dat je kennis hebt van de ongeziene wereld.
Je zult je weer de beginneling voelen, net zoals tientallen jaren terug toen je zelfkennis op deed in de geziene wereld.

[Zoeker]

Ik heb Yin en yang nooit zo goed begrepen en dat wat inderdaad eerst één was en later twéé werd (bijvoorbeeld mannelijk en vrouwelijk) is ook iets wat zich in ons bevindt. Wij zijn afgescheidenheid maar hebben 'één' in ons ...
Om dit te vinden en te beseffen hebben we ons eerst gehecht ende geconditioneerd.
We hoeven ons niet te hechten en te conditioneren, het overkomt ons. We kunnen niet anders.
Om 'het' te beseffen dien je dat wat je eerst aangeleerd hebt, af te leren.
Als je dat 'wilt' is dat lastiger dan dat je het gewoon doet.
Het mooiste is dat je dat dan ook overkomt, en in mijn geval is dat gekomen door een aantal gebeurtenissen ...

Yin en yang valt alleen te begrijpen als je het Niets gepasseerd bent. Anders kom je niet verder dan dat vrouwelijk/mannelijk.
Maar daar gaat het niet wezenlijk over. Yin en yang is een evenwichts-wet. Maar de geziene wereld zal dat altijd anders vertalen dan de ongeziene wereld. Je vertaling c.q. begrijpen hangt dus af van je perspectief.

[Gast1]

Ah, môgge Zoeker.

Je hebt al geschreven, maar ik plaats mijn tekst alvast.
Daarna ga ik wandelen.
Jouw stukjes lees ik uiteraard nog.

.... er zijn geen hoofdpersonen... er is slechts Eén Bron.... en wij (jij, ik, iedereen) zijn allen toeschouwers en scheppers tegelijkertijd....

Ja, dat klopt. Maar realiseer dat maar eens in je zelf Maris. Het houdt ook in dat je toeschouwer wordt in je eigen leven.
Zolang alles op rolletjes loopt gaat dat wel. Maar wat nou als er iets ingrijpends plaats vind?
Je leven gebeurd gewoon, dat is waarheid. Maar jij en ik dienen ons verzet tegen dat gebeuren op te geven.
Het is het verzet wat ons in de stof houdt en de waarheid versluiert.

Verzet tegen een geliefde die dood is.
Verzet tegen situaties, scheidingen, weet ik veel.
Kortom: verzet tegen dat wat is!

Het is juist het 'ingrijpende' wat je dingen kan laten zien, wat je de ogen kan doen openen.
Het zijn juist de mensen die deze ingrijpende dingen mee hebben gemaakt, die daardoor zijn gaan zien.
Een voorbeeld zijn de mensen met een BDE, toch?

Op het moment dat dat ingrijpende gebeurd, kan dat dramatisch ende traumatisch zijn.
Het is dan heel lastig om dat ingrijpende als ... 'een geschenk' ... te zien ...

Ik heb een aantal van die geschenken ontvangen en zo is het gekomen.
Hierdoor nam ik als vanzelf afscheid van deze gerobotiseerde ende geïnstitutionaliseerde verzonnen wereld van ons eigen bestaan.

Een van de mooiste dingen die mij zijn overkomen ...

[Zoeker]

@Pierre

Ik kan niets over een BDE zeggen. Omdat ik dat niet heb meegemaakt. Ik denk wel dat het een ingrijpende gebeurtenis is voor een mens.
Ik ken iemand die dat heeft meegemaakt en we hebben het er vaak over gehad. Ik ken ook andere verhalen over BDE (uit de media)
En het valt mij op dat niet iedereen hetzelfde beleeft. Dat duidt er op dat uittreden, BDE, individueel beleeft wordt afhankelijk van je staat van bewust-zijn. (dit is allemaal maar een mening he?)

En dat vind ik een interessant aspect. Het zou er op kunnen duiden dat het 'zijn' zich in verschillende ontwikkelingsstadia kan bevinden.
(zo binnen, zo buiten)

Jij en ik kunnen ons steeds verder ontwikkelen in de geziene wereld (gerobotiseerde ende geïnstitutionaliseerde verzonnen wereld).
Dus afscheid nemen is er niet bij. Ik zou het het doorzien noemen van de geziene wereld. En dan kom ik hier terecht:

De wil is ook een grote blokkade om Tao te ervaren.

Dus onafhankelijk van de BDE zul je wat met je eigen wil moeten doen. Dat is wat ik noem het toetreden tot het Niets. Dat is de dag dat jij weet waarom je geboren bent. Ik kan niet over jou oordelen, noch over enig ander mens. Dat is niet aan mij. Die vraag kan alleen de mens die hiermee bezig is beantwoorden.

Tao komt juist als je alles over gegeven hebt, met lege handen staat, tot totale overgave gekomen bent. Als je tot niet mijn wil maar Uw wil gekomen bent.

Er wordt in het artikel niet voor niets zo nadrukkelijk over de wil gesproken. Ieder mens zal zichzelf moeten laten rijpen totdat er een totale overgave is en de wil links blijft liggen. Dat is het moment waarop je examen doet in de geziene wereld. In de bijbel vinden we dat terug in het kruisingsverhaal. Van hieruit vind de wederopstanding binnen in je zelf plaats.

In mijn optiek is uittreden of BDE slechts een kijkje in de ongeziene wereld. Het kan een lokroep in jou doen wakker maken omdat je terug wilt naar die ongeziene wereld. Maar die verloopt niet door steeds meer kennis te verzamelen. Kennis is mooi, maar het is los zand wat door je vingers glipt. Je hebt Tao nodig die het water is waarmee de zand een vast substantie wordt.

Maar nogmaals: ik heb nooit BDE of uittreden ervaren. Ik weet echter wel wat er uittreedt….

[aquarius]

[Susan]

Het is juist het 'ingrijpende' wat je dingen kan laten zien, wat je de ogen kan doen openen.
Het zijn juist de mensen die deze ingrijpende dingen mee hebben gemaakt, die daardoor zijn gaan zien.
Een voorbeeld zijn de mensen met een BDE, toch?

Op het moment dat dat ingrijpende gebeurd, kan dat dramatisch ende traumatisch zijn.
Het is dan heel lastig om dat ingrijpende als ... 'een geschenk' ... te zien ...

Ik heb een aantal van die geschenken ontvangen en zo is het gekomen.
Hierdoor nam ik als vanzelf afscheid van deze gerobotiseerde ende geïnstitutionaliseerde verzonnen wereld van ons eigen bestaan.

Een van de mooiste dingen die mij zijn overkomen ...

Dat denk ik ook Gast1, en dat niet alleen, het is ook mijn eigen ervaring door gebeurtenissen, en van heel dichtbij ook
de gevolgen meegemaakt van een aantal BDE's die een totale verandering teweeg hebben gebracht. Niet in de laatste plaats voor
de directe omgeving wat jaren nodig had voor iedereen zijn draai weer gevonden had met alle veranderingen in de persoon
die het met zich meebracht.
Naderhand terug kijkend zijn het inderdaad ervaringen met buitengewone lessen, die mee flink door elkaar maar ook 'wakker' geschud hebben, waar ik later en nu nog steeds echt blij mee ben. Levenslessen in de praktijk! die een mens niet altijd uit zichzelf kan bewerkstelligen of opzoeken, je wordt er in gegooid met een harde smak.

Door wat je hier schreef, én in vele andere reacties, dacht ik aan dit gedicht van Hans Stolp.
Omdat het nu juist in die vragen datgene aangeeft wat jij al járen ook echt in de praktijk hebt gedaan Gast1 en nog steeds doet, en dat is heel mooi om te zien.

(En ik heb het er dus beslist niet neergezet als 'hint' of iets dergelijks, om je dat alsnog eens af te gaan vragen.)

------------------------------
Verwondering

Als je eerlijk terugkijkt naar
hoe je leven ging, dan zie je
niet alleen de goede tijden,
maar zie je ook de donkere perioden,
de verwarring en het verdriet.

Maar als je dat durft: kijken
naar die donkere tijden, zie je
dan ook hoe je juist toen werd
geleid en uiterst liefdevol behoed?

Kun je al zien dat juist dat donker,
die pijn, die angst en die wanhoop
ertoe bijdroegen om jou tot inzicht,
tot overgave en tot wéten te leiden?

Zie je al dat niets in jouw leven
zinloos was of vergeefs?

Kun je het al zien: die onafgebroken
zorg en liefde die er altijd waren,
ook toen je dat zelf nog niet
kon zien en nog niet kon voelen?
Kun je al kijken met verwondering?

Verwondering: waar dat
in ons opbloeit, daar komt
de Geest Zelf in ons aan het licht,
daar wordt Christus nieuw geboren.

Kijk maar, kijk naar je leven,
maar kijk met verwondering.

Hans Stolp

(ben net weer hier, lekker gewandeld? ook hier prachtig weer om buiten te zijn)

[Gast1]

Prachtig Susan

Mooi wat je daar geschreven hebt en ook waar.
We hebben heerlijk gewandeld alhier op het Landgoed 'De Hamert':



Je zou kunnen zeggen dat áls ik in de Natuur ben, dat ik één ben met Tao ...

[Gast1]

@ Zoeker, ik hoop dat je er positief tegenover staat dat ik je een digitale mannelijke omhelzing geef.

Prachtig geschreven alweer:

Jij en ik kunnen ons steeds verder ontwikkelen in de geziene wereld (gerobotiseerde ende geïnstitutionaliseerde verzonnen wereld).
Dus afscheid nemen is er niet bij. Ik zou het het doorzien noemen van de geziene wereld. En dan kom ik hier terecht:

De wil is ook een grote blokkade om Tao te ervaren.

Dus onafhankelijk van de BDE zul je wat met je eigen wil moeten doen. Dat is wat ik noem het toetreden tot het Niets. Dat is de dag dat jij weet waarom je geboren bent. Ik kan niet over jou oordelen, noch over enig ander mens. Dat is niet aan mij. Die vraag kan alleen de mens die hiermee bezig is beantwoorden.

Tao komt juist als je alles over gegeven hebt, met lege handen staat, tot totale overgave gekomen bent. Als je tot niet mijn wil maar Uw wil gekomen bent.

Er wordt in het artikel niet voor niets zo nadrukkelijk over de wil gesproken. Ieder mens zal zichzelf moeten laten rijpen totdat er een totale overgave is en de wil links blijft liggen. Dat is het moment waarop je examen doet in de geziene wereld. In de bijbel vinden we dat terug in het kruisingsverhaal. Van hieruit vind de wederopstanding binnen in je zelf plaats.

In mijn optiek is uittreden of BDE slechts een kijkje in de ongeziene wereld. Het kan een lokroep in jou doen wakker maken omdat je terug wilt naar die ongeziene wereld. Maar die verloopt niet door steeds meer kennis te verzamelen. Kennis is mooi, maar het is los zand wat door je vingers glipt. Je hebt Tao nodig die het water is waarmee de zand een vast substantie wordt.

Maar nogmaals: ik heb nooit BDE of uittreden ervaren. Ik weet echter wel wat er uittreedt….

Een BDE heb ik ook nooit ervaren, maar wel een heuse 'uittreding' met alles er op en er aan.
Het was een van mijn mooiste momenten uit mijn leven en vanaf dat moment sta ik totaal anders tegenover 'de dood' ...
Ook ik weet wat er uittreedt.
Ik heb het er hier wel eens over gehad.

Ook een heus visioen heb ik beleefd en het is wonderlijk, hoe 'alles' gestalte aan het nemen is.
Door 'alles' te laten gebeuren, gebeurt het daadwerkelijk.

Het is voor mijzelf op bepaalde momenten zelfs bijna niet te geloven ...
Maar die momenten worden steeds zeldzamer ...

[Zoeker]

Ooit gekregen van een lieve vriendin. We zoeken onze weg in de duisternis, het pad ontvouwt zich onder onze voeten.
Het is een proces van wakker worden, van thuis komen. Geleidt door het hart.

[Zoeker]

@ Zoeker, ik hoop dat je er positief tegenover staat dat ik je een digitale mannelijke omhelzing geef.

Oprechte omhelzingen zijn altijd welkom. En je bent niet de eerste man die mij (openlijk) omhelst.

[Susan]

In alle opzichten gaat de vergelijking (van het leven) met een school op, Susan. En de les is liefde.
Op school krijgen we leer-stof in het leven keren we in het stof (het fysieke, de geziene wereld)

Jouw leven is niets meer dan (leer)stof wat je weggooit als je het niet meer nodig hebt.
Op het ene moment volg je de aangeboden stof prima omdat het herhalingen zijn.
Maar op het volgende moment komt de juf opeens weer met iets wat nieuw is en waar je moeite voor moet doen.

Wat de Tao ons leert is om je niet te indentificeren met de (leer)stof.
Je richt je alleen nog op de aangeboden les.

En net als op school is er de bovenbouw, onderbouw, examens.
Een mens zal eerst een bepaald bewust-zijn moeten bereiken om uit de onderbouw te geraken.
De onderbouw zou je zelfkennis in de stoffelijke wereld kunnen noemen.
Hieruit volgt vanzelf ooit de aankomst in de onstoffelijke, ongeziene wereld.
Die zou je de bovenbouw kunnen noemen.

Deze wereld zal iedereen die hem kent herkennen als ik er over schrijf.
Maar het einde van de zelfkennis van de stoffelijke/geziene wereld houdt niet in dat je kennis hebt van de ongeziene wereld.
Je zult je weer de beginneling voelen, net zoals tientallen jaren terug toen je zelfkennis op deed in de geziene wereld.

Is me duidelijk hoor Zoeker, ik heb er wel een tijdje over na zitten denken (en nog) voor 'k wou reageren.
Ik vraag me nml onder andere wel eens af of het niet mogelijk zou kunnen zijn,
dat mensen die uittredingen ondergaan, visioenen hebben waarin ontmoeting(en) met mensen die uitleggen/vertellen wat later echt in het hier en Nu echt gebeurde, om even wat te noemen, niet ook al ietsje meer over de ongeziene wereld kunnen leren...

[Susan]

Hoemeer alle opwinding weggezonken is, stilte neergedaald, waarlijk vrede gevonden is, hoemeer werkelijk Tao ervaren kan worden.
Dit is uiteindelijk de reden waarom Tao in eerste instantie niet ervaren kan worden. Alles is trilling, en Tao is een heel hoge snelle trilling. Tao is het Licht en daarom zal alles heel licht zijn in deze verbinding. Onze emoties zijn zwaar, onze gedachten, alles waar we vol van zijn. Daarom kunnen we daarin nooit Tao ervaren, waarlijk de Liefde ervaren.
Pas als alles verstild is, als we tot verstilling gekomen zijn binnenin. Als we tot waarlijke vrede onafhankelijk van de buitenwereld gekomen zijn. Dan zullen we het Weten, dan zullen we het Zijn.

Misschien is het ook wel interessant om te
lezen wat Carl Gustav Jung over Tao zegt:

Enantiodromie (Projectiemechanisme)

Enantiodromie of enantiodromia (Grieks: enantios, tegenovergesteld, en dromos, looprichting) is de benaming voor het door de Zwitserse psychiater Carl Gustav Jung (1875-1961) ontdekte en geïntroduceerde beginsel, dat een overvloed van de ene werkzame kracht onvermijdelijk haar tegendeel oproept en produceert.
Enantiodromie: Twee universele tegengestelde principes (> dialectiek) die samen Tao vormen, een principieel complex van tegengestelden.

Het Tao: De volledigheid van de eerste uitstorting, waarin de tegenstellingen overstegen zijn in volledige harmonie met elkaar, wordt door de Chinezen het Tao (De Weg) genoemd.

Jung zelf schrijft er het volgende over:

Wanneer het onbewuste het mannelijke en het vrouwelijke bijeenbrengt, zijn de dingen bijna niet meer te onderscheiden en kunnen we niet meer uitmaken of ze mannelijk of vrouwelijk zijn ..... Dit is de oertoestand der dingen en tegelijkertijd het doel dat het waard is te worden nagestreefd, namelijk de verzoening der elementen die eeuwig als tegenstellingen tegenover elkaar staan. Het conflict is in ruste en alles is nog, of weer, in de oorspronkelijke staat van onverdeelde harmonie. Etc

Het leven bestaat niet uit logische tegenstellingen, maar vindt zijn weg in de onlogische verbinding van de polen. De overbrugging van de tegenstellingen tussen bewustzijn en onbewuste, tussen individualiteit en collectiviteit, kan volgens Jung niet plaatsvinden door het uiterlijke verstand of het passieve geloof, maar alleen door het symbool. Het symbool schept de juiste dynamische energie, omdat het wat de vorm betreft behoort tot de bewustzijnswereld en in inhoudelijk opzicht put uit de bronnen van het onbewuste.

Wie het Ene kent, heeft alles volbracht. Wie het Ene kent, kent alles. Wie het Ene niet kent, is niet in staat om wat dan ook te kennen. De Tao openbaart zich voor alles in het Ene. Als we het kunnen bewaren, is het Ene aanwezig; als we het verwaarlozen, gaat het verloren. Er naar streven brengt geluk, het de rug toekeren ongeluk. Zij die het weten te bewaren kennen een geluk zonder grenzen, maar van hen die het verliezen verdort het leven en raken de energieën uitgeput. Heraclitus (ca.500 v.Chr.): ‘Alles stroomt en niets blijft’. Dat is een prachtig beeld van het menselijk leven.

[Zoeker]

Is me duidelijk hoor Zoeker, ik heb er wel een tijdje over na zitten denken (en nog) voor 'k wou reageren.
Ik vraag me nml onder andere wel eens af of het niet mogelijk zou kunnen zijn,
dat mensen die uittredingen ondergaan, visioenen hebben waarin ontmoeting(en) met mensen die uitleggen/vertellen wat later echt in het hier en Nu echt gebeurde, om even wat te noemen, niet ook al ietsje meer over de ongeziene wereld kunnen leren...

Het leren gebeurd gaandeweg lijkt mij. Leren is een proces, een pad. Ik heb ook geen idee wat uittreden inhoudt of waardoor het getriggerd wordt. Maar in 1 klap leren lijkt mij niet mogelijk. Maar ik spreek natuurlijk vanuit perceptie. En die perceptie is dat de ongeziene wereld ook een leerproces is.

Vwb je andere reactie: we willen als mens graag alles benoemen en exact omschrijven. Maar dat waar we het hier over hebben -Tao-laat zich niet omschrijven. Ik doe er wel eens pogingen toe en ik ben nooit tevreden. Het is mijn ego-wens om alles te kunnen vatten. Maar iedere keer als je het denkt te hebben, heb je het toch weer niet. Het is een overgave aan 'iets' wat zich in mij voordoet. Luister ik er niet goed naar, dan merk ik het vanzelf wel.

Ik zie nu dat ik 'luister' schrijf, maar ik hoor natuurlijk niks.

In de ongeziene wereld is er een verlangen in mij om het ongeziene beter te leren kennen.
Uiteraard omdat het ongeziene gezien wordt door mij.
En daarin werkt het uitschakelen van de wil goed.
Het is mijn eigen wil (denken) die mij afhoudt van de ongeziene wereld.
Dus is het zaak om mijn leven te laten gebeuren.
En ook gewoon te kijken wat er in mij gebeurd als er zaken voorvallen.
Jezelf als onafhankelijk waarnemer bekijken.

[Gast1]

Oprechte omhelzingen zijn altijd welkom. En je bent niet de eerste man die mij (openlijk) omhelst.

Mooi, je mag het beschouwen als een oprechte omhelzing

[univers]

Oprechte omhelzingen zijn altijd welkom. En je bent niet de eerste man die mij (openlijk) omhelst.

Mooi, je mag het beschouwen als een oprechte omhelzing

Arme Zoeker.