Navelstaren

[Susan]

Navelstaren

Doorbreek de cirkel van lage zelfwaardering, tobben en behaagzucht

Piekeren en twijfelen, zoeken naar bevestiging, je opmerkingen van anderen persoonlijk aantrekken... veel mensen kampen met een gebrek aan zelfwaardering. De paradox is dat onzekere mensen vaak ook narcistisch zijn. Ze betrekken alles op zichzelf en vergeten dat de wereld niet om hen draait. Mijn advies: stop met navelstaren, zet je ego opzij en richt je blik naar buiten. Dát is goed voor je zelfwaardering.

“Als je het hebt, dan heb je het niet nodig.
Als je het nodig hebt, dan heb je het niet.”

Deze uitspraak van psycholoog Richard Ryan gaat over zelfwaardering: een positief zelfbeeld en het gevoel dat je als persoon de moeite waard bent. Mensen die dit gevoel niet hebben weten het: regelmatig stellen ze zich de vraag “Hoe krijg ik meer zelf­waardering?” Regelmatig zijn ze teleurgesteld in zichzelf omdat het weer niet gelukt is; een ver­pletterende prestatie neerzetten, in de smaak vallen, er leuk uitzien, of gewoon zelfver­trouwen uitstralen en in zichzelf geloven. Mensen die wél een goed gevoel over zichzelf hebben, denken daar eigenlijk zelden over na. Het gevoel ís er gewoon en lijkt van binnenuit te komen.

Lijkt, want in feite speelt de omgeving een heel grote rol in de zelfwaardering. Als je goede re­laties hebt met vrienden en familie, succesvol bent in je werk, vriendelijk wordt gegroet en af en toe een knuffel krijgt of een aai over je bol, krijg je van alle kanten de boodschap: “Jij doet er toe”. Dat is stukken beter voor je zelfwaardering dan op de spiegel briefjes plakken met teksten als “Ik ben geweldig”. Zelfs de meest verlegen mensen kunnen gedurende enkele uren uit hun schulp kruipen nadat ze zijn overladen met waardering door leeftijdgenoten. Ze gaan er zelfs leuker uitzien doordat ze meer stralen, heb ik met studenten in een onderzoek aangetoond. Deze effecten zijn sterker dan wat voor vorm van zelfanalyse dan ook, navelstaarderig of psychotherapeutisch verantwoord.

Om je zelfwaardering op te peppen is het waarschijnlijk zelfs geen goed idee om uitvoerig te gaan analyseren hoe het komt dat je zo geworden bent, doordat je bijvoorbeeld als kind weinig waardering kreeg van ouders of leraren, of werd gepest, of een leuker zusje had. Het kan best goed zijn zijn te weten waar die kritische innerlijke stem vandaan komt, maar als je er lang over blijft malen, geef je alleen maar meer energie aan dat negatieve verhaal, waardoor je het versterkt. Slimmer is het te zorgen dat je vooral om gaat met mensen die aardig voor je zijn en je waarderen, en mensen die je neerbuigend behandelen uit de weg te gaan. Helaas is dat juist vaak ontzettend moeilijk voor mensen met een negatief zelfbeeld, omdat ze bang zijn dat ze geen aardiger vrienden of een leukere partner kunnen krijgen.

Erbij horen
Het enorme belang van de omgeving hangt samen met de evolutionaire functie van zelfwaardering. De mens is een groepsdier. Eeuwenlang hebben mensen in groepen geleefd en was het voor hun overleving cruciaal dat ze bij de groep hoorden, voor het uitwisselen van voedsel en voor voortplanting. Om erbij te horen moesten ze zorgen dat ze een gewaardeerd groepslid waren. Misschien zijn er ooit mensen zijn geweest die dachten: “Ik doe waar ik zin in heb, het kan me niet schelen wat anderen ervan vinden”. Maar die mensen zijn na verloop van tijd uit de groep gegooid en uiteindelijk uitgestorven, doordat ze geen toegang meer hadden tot voedselbronnen en reproductie-partners. Wij zijn dus met z’n allen het nageslacht van voorouders die hebben overleefd doordat ze wél behoefte hadden erbij te horen: het zit in onze genen.

In deze universele menselijke behoefte speelt zelfwaardering een cruciale rol. Onderzoekers Leary en Baumeister noemen zelfwaardering een socio-meter: een innerlijk instrument dat aangeeft of je gewaardeerd wordt en erbij hoort. Zoals de benzinemeter in de auto aangeeft of er genoeg brandstof in de tank zit, zo geeft zelfwaardering aan of je goed valt in de gemeenschap. En net als wanneer de benzinemeter aangeeft dat de tank bijna leeg is – en je alsmaar zit te denken waar je kunt tanken –, zo zul je met een lage zelfwaardering alsmaar opletten hoe je je zelfbeeld weer kunt oplappen.

Een voorbeeld: je bent op een feestje, je flapt er iets uit en je ziet aan de gezichten dat je misschien iets verkeerd hebt gezegd. Je kunt dan je excuses aanbieden, of er een grapje over maken, of een tijdlang erg je best doen of juist je gedeisd houden: wat je ook doet, je gaat aan de slag om jezelf te herstellen en je registreert wanneer dat gelukt is, waarna je weer kunt ontspannen.

Als je zelfwaardering laag is, ben je ook gevoeliger voor de reacties van anderen. Je gaat allerlei opmerkingen en reacties van anderen op jezelf betrekken om te bepalen of het iets zegt over je waarde als persoon. Ben je op het feestje in een gesprek dat niet lekker loopt, dan denk je meteen “Ik ben niet leuk genoeg”. Je zult zelfs veel betekenis geven aan wat mensen níet zeggen en níet doen. Bijvoorbeeld: niemand zegt “wat zie je er goed uit”, dus ik zie er vast slecht uit.

Volgens de sociometer-theorie gaat het in feite helemaal niet om zelfwaardering; het gaat erom dat je erbij hoort, je gewaardeerd en geliefd voelt door anderen. Als je zelfwaardering een deuk krijgt is, motiveert het je om er iets aan te doen. Dat is ook precies de bedoeling, want daardoor blijf je een waardevol lid van de gemeenschap. Dus: na die flapuit-opmerking ga je aan de slag om de boel te redden, waarmee je je acceptatie-graad weer omhoog krikt.

Behaagziek
Het is dus niet zo gek dat mensen met een lage zelfwaardering vaak hun best doen om van an­deren bevestiging te krijgen. De een doet dat door er zo leuk mogelijk uit te zien, de ander door heel hard te werken, en weer een ander door goed op te letten wat anderen willen en verwachten en zich daaraan aan te passen, in de hoop het iedereen naar de zin te maken. Mensen verschillen in de domeinen waar ze hun zelfwaardering aan ontlenen, bijvoorbeeld uiterlijk, prestaties, sport, status, relaties met anderen. Maar wat we allemaal willen – ook al zijn we ons dat vaak niet bewust – is bevestiging van anderen. Vooral vrouwen zijn er goed in altijd aan te voelen wat anderen willen en hun eigen gedrag daarnaar te richten, en alle kreukels in het sociale verkeer naadloos glad te strijken. Dit is zo’n automatisme dat ze het zich vaak niet eens bewust zijn (“O, maar ik vind het helemaal niet erg om te helpen”).

Het vervelende is dat juist dit soort gedrag, dat op korte termijn in goede aarde valt en dus het beoogde effect heeft, op langere termijn kan leiden tot het verder ondermijnen van de zelfwaardering. Door de behoefte in de smaak te vallen of het goed te doen, richt je de antenne vooral naar buiten (Wat wordt door anderen gewaardeerd?) verlies je het contact met je eigen waarden en drijfveren (Wat geloof ik zelf in?) en ondermijn je je eigen kracht. Uiteindelijk is dit ver­lies van zelf-contact toch weer slecht voor de zelfwaardering, waarmee de cirkel rond is: je hebt nog meer behoefte aan bevestiging van anderen.

Een lage zelfwaardering kan nog meer onaangename neveneffecten hebben. Het leidt ertoe dat mensen veel over zichzelf piekeren (“Heb ik dat wel goed gedaan”, “Zou hij nu niet denken dat..”) en zich bij allerlei gebeurtenissen afvragen wat het over hèn zegt. Zit er iemand op het feestje te gapen, dan denk je meteen “Ik ben saai” (in plaats van “Die heeft slaap”). Kijkt je vriend op straat om naar een verleidelijke vrouw, dan denk je “Ik ben te lelijk” (in plaats van “Mannen blijven mannen”). En word je na het rondmailen van een idee niet overladen met lof, dan denk je “Ze vonden het niks” (in plaats van “Ze hebben het niet gelezen”). Of je mailt je idee helemaal niet eens omdat je denkt “Ze vinden het toch niks”.

Mensen die veel over zichzelf tobben, slagen erin de meest uiteenlopende gebeurtenissen op zichzelf te betrekken om telkens weer tot de conclusie te komen: “Zie je wel, ik ben niet goed genoeg”. Dat voortdurende zelfverwijt kan overigens heel goed samengaan met grote irritatie of gekwetstheid wanneer ze denken dat ándere mensen kritiek op hen hebben. Precies dezelfde persoon kan het ene moment voor de spiegel staan en tegen zichzelf zeggen “Ik ben dik en lelijk”, en het andere moment woest worden als haar vriendin zegt “Die zwarte jurk kleedt je beter af”. Juist omdat ze zichzelf niet aantrekkelijk vindt, zal ze opmerkingen van anderen ook heel snel volgens dat stramien interpreteren. Het is een gevoelige snaar die eindeloos kan resoneren doordat daar binnenin de persoon alle ruimte voor is.

Roos Vonk

[Susan]

Verborgen narcisme
De paradox is dat mensen die onzeker zijn, op deze manier vaak ook narcistisch zijn – in de zin dat ze alles op zichzelf betrekken. Bij het woord narcisme denken we in eerste instantie aan iemand die het buitengewoon goed met zichzelf heeft getroffen en wat minder goed met zijn omgeving, en die dat ook duidelijk laat blijken. Maar er bestaat ook een meer verborgen vorm van narcisme, waarbij je veel over jezelf piekert en allerlei zaken die weinig met jou te maken hebben op jezelf be­trekt – waardoor je onbedoeld niet echt open staat voor anderen en jezelf heel belangrijk maakt. Je vergeet dan dat de wereld niet om jou draait – dat mensen gapen omdat ze moe zijn, niet op stukken reageren omdat ze het te druk hebben, enzovoort – en dat andere mensen ook gewoon met zichzelf bezig zijn en niet met jou.

Dit verborgen narcisme leidt ertoe dat de energie vaak de verkeerde kant op gaat: mensen zijn met zichzelf bezig en te weinig met ‘de zaak’: het doel waar ze voor werken, het grotere verhaal waar ze in zitten met hun gezin, school, vereniging of hun organisatie. Ze zetten zich in om te laten zien dat ze heus wel goed genoeg zijn, in plaats van om het doel te bereiken waar het eigenlijk om gaat. Bij het houden van een presentatie bijvoorbeeld, draait alle aandacht om de vraag “Doe ik het goed?” en niet om het ‘hogere’ doel: het verwerven van die mooie opdracht die je in staat stelt om inte­ressant werk te gaan doen; of anderen overtuigen van de goede zaak waar je voor staat. Als de aan­dacht dáárop gericht zou zijn, zou je veel geïnspireerder zijn – waarmee de vraag “Doe ik het goed?” al overbodig wordt.

Een ander gevolg van lage zelfwaardering – een gevolg dat je vooral ziet bij vrouwen – is dat de ambities in werk en car­rière vaak te laag zijn. Hoewel mensen volgens het bekende ‘Peter’s principle’ (naar het management­boek van Laurence Peter uit 1969) vaak een functieniveau hoger werken dan ze feitelijk aan kunnen, lijkt er ook een Petra’s principe te bestaan: veel vrouwen zitten een functie láger dan ze kunnen, mede doordat ze hun eigen kwaliteiten te laag aanslaan. Bij studenten merk ik soms dat vooral meisjes heel expliciete feedback moeten krijgen dat ze goed genoeg zijn voor het hoogste niveau, omdat ze anders hun ambities te laag stellen. Ook als management-consultant en coach heb ik gemerkt dat vrouwen in managementfunct­ies vaak aarzelen om door te pakken, onder het motto “Wie ben ik om al die mensen te vertellen hoe ze hun werk moeten doen” – met als gevolg dat ze hun visie te weinig neerzetten en verkopen. De zelftwijfel en terughoudendheid wordt daarmee een self-fulfilling prophecy. Als je er zelf niet in gelooft, hoe moet een ander er dan in geloven?

Veelbelovende vrouwen hebben ook vaak dat extra duwtje nodig om te beseffen dat ze het in zich hebben om aan de top te komen. Veel organisaties zijn ingesteld op mannen, die makkelijker uit zichzelf op het idee komen dat ze toppers zijn en dat ook durven uitspreken. Misschien komt het daardoor dat feedback vaak niet systematisch wordt gegeven. Dat is een gemiste kans van wellicht kolossale proporties, omdat er geen enkel verband bestaat tussen zelfwaardering en intelligentie of bekwaamheid. Iemand met een lage zelfwaardering kan dus prima geschikt zijn voor een topfunctie, maar niemand zal het ooit weten – de persoon zelf het minst.

Aardig zijn voor jezelf
In het voorafgaande heb ik al gehint naar verschillende oplossingen voor het probleem van lage zelfwaardering. Het helpt om vooral om te gaan met mensen die aardig en stimulerend voor je zijn. Het helpt om te bedenken dat de wereld niet om jou draait en dat allerlei gebeurtenissen dus niet per se iets over jouw waarde zeggen. En het helpt nog meer als je gaat zien dat je dat soort dingen hele­maal zelf bedenkt: dat je het zelf bent die steeds de vertaling maakt naar “Ik ben niet goed genoeg”.

Maar belangrijker is misschien om de vraag “Hoe krijg ik meer zelfwaardering?” helemaal over­boord te gooien. Het streven naar zelfwaardering heeft namelijk tal van ongewenste gevolgen. Het zorgt ervoor dat mensen te ver gaan met zonnebaden, dure crèmes en cosmetische ingrepen; het zorgt ervoor dat ze niet onbevangen en open luisteren naar feedback, waardoor ze niet leren van hun fouten; en dat ze hun zelfbeeld ophangen aan de verkeerde bronnen – geld, status, aantal (Facebook-)vrienden, wat dan ook – waardoor ze nooit genoeg hebben. Als je in de verkeerde vijver zit te vissen, komt er nooit een moment dat je kunt zeggen “Nu is het klaar; nu heb ik genoeg gevangen en kan ik achteroverleunen”. Als je je zelfwaardering bijvoorbeeld ontleent aan wat je verdient of hoeveel mensen je ‘onder’ je hebt, zul je weliswaar bij iedere promotie een lekker gevoel hebben, maar daarna moet je weer nóg meer verdienen en nog hogerop komen. Iedere vorm van zelfwaarde die is opgehangen aan een externe bron van bevestiging, zorgt ervoor dat je altijd aan het werk moet blijven. De zelf­waardering moet immers verdiend en verworven worden.

Vandaar dat steeds meer onderzoekers in dit domein alternatieven aandragen. Een daarvan is zelfcompassie. Heel anders dan bij zelfwaardering betekent zelfcompassie dat je aardig voor jezelf bent in moeilijke tijden (zoals je dat ook voor anderen zou zijn om wie je geeft) en dat je niet beter hoeft te zijn dan anderen, omdat je beseft dat mensen juist met elkaar ver­bonden zijn door hun gebreken en hun leed: falen, afwijzing en zwakheden horen bij het leven. Dat kan heel naar zijn, maar betekent niet dat je als mens opeens minder bestaansrecht hebt.

Het streven naar zelfwaardering komt voort uit het ego, dat wil schitteren en zich wil onderscheiden van anderen. Maar wie zich afvraagt wat nu de écht belangrijke waarden zijn, komt al snel terecht bij waarden als liefde, vriendschap, respect, trouw, verbondenheid, be­trokkenheid. Als je boven het ‘kleine’ verhaal van het ego kunt uitstijgen en dit soort waarden belang­rijk maakt in je leven, ga je die waarden gestalte geven in alles wat je doet. Je gaat liefde, respect, enzovoort geven aan anderen, in plaats van te zitten wachten tot iemand het jou geeft. Zodra je dat doet, zet je een ander – positiever – verhaal in gang en vergroot je de kans dat die waarden ook weer bij je terug komen. Mensen die liefdevol, respectvol enzovoort behandeld worden, zijn immers auto­matisch geneigd om dat te beantwoorden.
Maar zelfs als ze dat niet doen, is het belangrijk trouw te zijn aan je eigen waarden, omdat dat op zichzelf al een goed gevoel geeft, los van wat het oplevert. Mensen stellen zichzelf te vaak de vraag “Wat wil ik hebben?” en te weinig “Wat wil ik zijn?”

Het antwoord op die tweede vraag is niet zo simpel en wordt weleens vertroebeld door het verlangen naar erkenning, succes, aandacht. Daarom kan het helpen de vraag anders te stellen: Stel je voor dat je allang waardevol bént en dat je dat niet meer hoeft te bewijzen; wat wordt er dán belangrijk? Wat zijn dan de waarden in het leven waar je werkelijk voor wilt staan? Door de vraag op die manier te stellen, zet je het genetisch ingebakken ego even buiten spel en kom je tot hogere waarden. Door jezelf aan die waarden te verbinden doorbreek je de cirkel van behaagzucht en lage zelfwaardering: je bent trouw aan jezelf. Wat er ook gebeurt, je kunt altijd overtuigd zijn van je eigen integriteit en je hart voor de goede zaak. Dát is goed voor je zelfbeeld. Het betekent ook dat je niet defensief hoeft te reageren op kritiek, en dat je reacties van anderen kunt zien zoals ze zijn, zon­der oogkleppen en zonder overgevoelige snaren. De verbondenheid die daardoor ontstaat is uiteinde­lijk ook weer bevorderlijk voor de zelfwaardering.

Kortom, een goed gevoel over jezelf is het makkelijkst te bereiken door het verlangen daarnaar juist op te geven. Zet je ego even opzij en ga werken aan iets waar je in gelooft; doe iets aardigs voor de medemens, zet je in voor de goede zaak, maak werk van je idealen, maak het gezellig met vrienden en familie. Accepteer dat het niet altijd feilloos gaat. Al die typisch menselijke rimpelingen en wanklanken horen er ook bij. Voor je het weet sta je middenin het leven, tussen de mensen.

Je ego kan wel een dagje zonder jou!

http://www.roosvonk.nl/columns/navelstaren

[kastanje57]

Lieve Susan,
wil je in het vervolg wat aardiger voor me zijn.
Ik heb twee posts van je gelezen.

In de eerste beschrijf je een heel mooi beeld,
nou ja,
je kopieert een mooi beeld van Roos Vonk!

Na de afknapper van de eerste, begin ik aan de tweede post, in de veronderstelling dat je daar je mening of visie gaat beschrijven over voorgaande post.

Iets meer op m'n hoede word ik van het begin tot het eind, in één keer, naar de website van mevr. R, Vonk geleid.

Tsja, schat, zo kan ik het ook.
In de meeste, niet door mij begonnen - topics die ik hier gelezen heb,
is me dit "euvel" overkomen.

Er worden prachtige beelden voor mijn ogen geschapen,
sorry Vader, ik zal niet liegen,
gekopieerd.

Dat is plagiaat, heel simpeltjes.
Keer op keer geven hier mensen van zichzelf een prachtig beeld aan een ANDER.
tOT SLOT LEES IK OOK KEER OP KEER DAT DE verantwoordelijkheid hiervoor uit handen WORDT GEGEVEN.

wEET JE WAT?
Shit, die rottige caps knop ook, die hebben ze té dichtbij gezet.
Dat ga ik ook doen.

Ik ga teksten uit mijn werk kopiëren, dan is het net alsof ik ze geschreven heb.
TOVH?>

[Vitharr]

Eigenlijk wilde ik je gebrul gewoon negeren maar ik weet inmiddels al niet eens meer waarom.

Susan deelt hier een prachtige tekst voorzien van de juiste bronverwijzing. Jij verwijt haar echter plagiaat, en dat ze met andermans veren prijkt.

Dat komt vreselijk idioot over uit de mond van iemand die er een levenswerk van heeft gemaakt om verantwoording op een ander af te schuiven. Alles is jou aangedaan en je doet wat je doet omdat anderen je die kant opdrijven. God, dat is makkelijk zeg. En nu vanuit die gedachte iemand ter verantwoording roepen die een door jou gefantaseerde overtreding begaat.

De werkelijkheid die jij voor jezelf schept bevalt mij voor geen meter. En je besmet er mijn eigen ponyland mee. Open gewoon 1 topic en leef je daar in uit maar kaap alsjeblieft mijn favoriete pleisterplaats niet voor je eigen doeleinden.

In 2 dagen tijd heb ik 14 topics zien verschijnen met geraaskal. Dat stoort me mateloos omdat het 14 topics die me wel interesseren van de actieve onderwerpenlijst af heeft gedrukt. 14 stuks in 2 dagen, een hitrate waar een spambot jaloers op zou worden.

Slik je vergif in godsnaam door in plaats van het in een ander zijn gezicht te spuwen. Verbeter de wereld, begin bij jezelf.

I salute you.

[univers]

Vitharr, heb je wel eens van negeren gehoord, dan kan je je eigen ook niet druk maken.

[Vitharr]

Vitharr, heb je wel eens van negeren gehoord, dan kan je je eigen ook niet druk maken.

Ja, daar heb ik van gehoord en het is me ook best lang gelukt. Maar die 14 topics landden op mijn staart en hier spreidde het zich nog verder uit waardoor ik even moest huilen.

Ik (h)erken mijn fout, maar verzwijgen er van zou ook niet goed zijn. Ik ben ook niet perfect.

Ik negeer nu weer o wise one. Dank voor uw reactie.

[kastanje57]

Ja, daar heb ik van gehoord en het is me ook best lang gelukt. Maar die 14 topics landden op mijn staart en hier spreidde het zich nog verder uit waardoor ik even moest huilen.

Ik (h)erken mijn fout, maar verzwijgen er van zou ook niet goed zijn. Ik ben ook niet perfect.

Ik negeer nu weer o wise one. Dank voor uw reactie.

Okay, vooruit dan maar weer.
God, lieve Vader, vraagt u zich wel eens af waarom de referentie aan U in het Engels nu opeens Zonder Hoofdletter geschreven moet worden?
Ik wel! En ik word er niet goed van: O Wise ONE!

Ik vraag me af, Vitharr, waarom jij hier brabbeldas genoemd wordt?
Heb je het hoofdstuk "spirituele zaken" alhier op dit forum gekocht?
Het lijkt er wel op, je voert er de macht over, jij bepaalt wie hier wat mag posten, toch?

Ja beste Vitharr, 12 topics spreiden zich hier uit.
Dat zijn de 12 Apostelen van Egoïsme en jij weet heel precies waarom, toch?
Heb je enig idee, een flauwte benul, hoeveel zorg ik hieraan besteed heb?

Hen je enig idee wat er voor nodig is om:
Enerzijds Godvrezende mensen Vertrouwen te geven, vertrouwen te geven dat Mijn God, Mijn vader heel normaal, heel vreugdevol en dankbaar is.
Dat er alleen en uitsluitend en alleen redenen om Hem te vrezenwanneer je er zelf een onzuivere spirituele bende van maakt.
Heb je enig idee wat me dat kost en van me vergt.
Heb je enig idee van hoe dat in mijn lichaam aanvoelt.

Het risico nemen dat ik over God mijn Vader praat, in normale en beleefde termen. daarbij ben ik ook nog Mickey (uit Fantasia bijvoorbeeld, dat is een prachtig getekend voorbeeld daarvan).
Aldus Het risixo nemend dat ik al deze mensen tegen me in het harnas jaag.
Laverend over de golven van Eerbied, Respect en Dankbaarheid beschrijf ik alle "Filth" die over me wordt uitgestort ook nog in een humorvolle beschrijving van mijn leven.
Oh ja hoor, net zoals het beeld humorvol is, zo is het ook indringend.
En ach arme Vitharr, moest je even huilen!
Ik ook!
Al vier dagen achtereen!
In de wetenschap dat ik hele grote risoci's neem om Matiging als begrip in de samenleving te weven.

Oh, ja, blaaskaak, en waar baseer je dat op?

Nou Vitharr, ik moet ook huilen hoor, ik besef teb volle welke risico's ik neem en wat de consequenties zijn en kunnen zijn.
Dat genereert veel en heel intens verdriet, de test aan mijn geheugen of ik Het respect voor mijn Vader kan brengen in normale termen en daarbij tevens kwasten zoals jij het hoofd laat buigen.
NNiet voor mij overigens, voor jezelf en dan ga je vanzelf nog meer huilen, daar kan ik niks meer aan doen.

wWeet je brabbeldas, Susan tovert mij in deze thread tot twee keer een vals beeld over haarzelf voor de ogen.
Sterker nog, ze begint er deze thread mee.

En dan kom ik.
Ik lees.
Ik beschouw,
ik denk na,
Ik voel en dan knap ik af.
Tot twee keer toe.

Weet je waarom?
Susan is té lui om te teksten zelf te lezen en er haar beschouwing over te Schrijven.
Kopiëren van een ander ten behoeve van jezelf is namelijk veel makkelijker en ook valser en gemener.
Dan kun je beginnen met jezelf te verhemelen om eind het eind de ander een afknapper te bezorgen, over al dat gekopieerde ophemel beeld wat ik van Susan hier heb gekregen.

Wanner ze was begonnen met:
Deze tekst heb ik van mevr. R. Vonk gekopieerd.
Zelf vond ik het heel mooi en het raakte, bij het doorlezen ervan, liefdevolle snaren in mijn hart.
Ik hoop bij u ook.
Liefs Susan.

Wat denk je daarvan?
Vitharr.
Jij regeert hier over spirituele zaken en ik ben gekomen om je van de troon te stoten.
En ik heb een trucje geleerd,
en daardoor ben jij nu de klos.

Met liefde en respect geschreven Vader,
Ik spreek ze enkel aan op hullie "goede manieren".
Daarna laat ik ze over elkaar en over zichzelf oordelen, dat blijkt in de praktijk prima te werken.

Wie volgt, ik begin er plezier in te krijgen.
In het uitoefenen van macht, het is hard werken, heel veel leren en uiterst voorzichtig zijn.
Maar het resultaat is prachtig mooi, ik zie de maatschappij de laatste dagen letterlijk voor m'n ogen opbloeien!
En.
Ik kijk nauwelijks of niet televisie, hooguit het nieuws op teletekst.
Dan hoef ik tenminste niet overspoeld te worden met 20 minuten, van 20:00-20:20 uur, gillende, schreeuwende, bloedende, angstige mensen.
Al lezend op teletekst voel ik het ook maar het gebrek aan de beelden verzacht veel van mijn leed.
Het Leed dat ik ervaar bij het doornemen van het dagelijkse nieuws in de media.
Ik ben oh zo voorzichtig geworden.

We gaan matigen.
Nee, we zijn aan het matigen en ik heb het gezien, lekker peuh.
Op tv.
Ik kijk alleen naar teletekst, zo soms val ik ergens in en blijf ik hangen.
Niet té lang hoor,
zoveel gruwelijkheden, op dagelijkse basis, zijn niet goed voor een mens.

Dat kun je niet compenseren met pakketjes Liefde door de Ether.
Zeker niet wanneer je daar een schijnheilig beeld van jezelf bij tovert.
Dan schep je monsters!
Die horen bij m'n broer Seth,
niet bij mij.

Ik zie een ruit voor me.
Pa, mijn Vader, God vormt de bovenste punt van die ruit.
links en rechts in het midden zie ik Seth en mijn oudere Zus staan.
Zelf lig ik te wiegen in de onderste punt alsof die een hangmat is.

Echter,
die onderste punt van de ruit staat bovenop de top van een pyramide,
een hele hoge en dat is wankel evenwicht.
Ik kan echt niet op mijn lauweren wiegen,
ik moet voortdurend heel alert blijven,
simpel,
om de ruit niet om te laten vallen.

Gelukkig gaan we matigen.
Dat verstevigt de basis van de pyramide, daar trek ik profijt uit.

Ik mag immers over mezelf met Hoofdletters schrijven, toch?
PSSSSSSSSS....... Oudere Zus!!!!!!
Een slang is er nog steeds niks bij.

[Tammy]

Het is genoeg geweest Kastanje57.

Je krijgt bericht van ons als ik met Paulus heb gesproken.

[Witte wel]

Snap niet dat je hier zo moeilijk over doet, het blijft niet bij 12.
Druk gewoon die knop in en wat Zieker al eerder schreef is dat dit het forum vervuild. Is niet zo moeilijk als het lijkt. Die filosofische weerleggingen van deze boomvrucht leiden tot niets.

[Tammy]

Kastanje57 is vandaag verwijderd van dit forum.

Vanaf hier weer ontopic a.u.b.

[Witte wel]

Excuus Zoeker. Ik had een type foutje gemaakt en ik had de verkeerde bril op bij het intoetsen op mijn telefoon. De o en de i zitten naast elkaar. Klein foutje wat ik zelf niet gezien had. Ben gelukkig op tijd getipt. Zoeker of zieker is wel een groot verschil en dat was niet de bedoeling dat dit zou gebeuren.

[univers]

Navelstaren.