Leven met chaos

[taigitu]

Leven met chaos

De zoektocht naar het menselijk zijn heeft zich de laatste decennia geïntensiveerd.
Veel spirituele geschriften proberen ons denken te beïnvloeden en de geheimen van ego en essentie te ontrafelen. Het geordende leven vecht tegen chaos, welke zich als een guerrilla strijd verstopt in de hoeken en gaten van het dagelijkse leven. De strijd tegen het terrorisme bedient zich van dezelfde schijnbewegingen, goed tegen kwaad en ordening tegenover chaos.

Het aangepaste leven,dat de wanorde wil herstellen brengt ons te ver van onze essentie.
Materie is verdichte energie,zoals o.a. Einstein beschreef.
Vanuit de kwantumfysica weten we dat materie op elementair niveau zich gedraagt of als deeltje of als energiepakketje.
Het menselijk lichaam wordt eveneens,energetisch gezien, 14x per seconde opnieuw opgebouwd, pulserende materie, welke cyclisch wordt gedesintegreerd. Van chaotische energie tot geordende materie van iets naar niets, van leegte naar massa,van chaos naar ordening.We moeten ons beseffen dat die chaos een vorm is van diezelfde ordening. We moeten als mensen weten dat de identiteit die wij aannemen gebaseerd is op een poging om de chaos te ordenen. We doen iets omdat wij denken dat het beter is dan iets anders,we maken dagelijks duizenden bewuste en onbewuste keuzes,om de chaos te ontlopen.Maar chaos is slechts een andere vorm van ordening. De illusie van onze dagelijkse wereld is een projectie van een multidimensionale werkelijkheid, waarin alles waar is en alles mogelijk is wat bedacht kan worden en wat nog niet bedacht is.

In het concept van de multidimensionale werkelijkheid bestaat geen tijdsdimensie en is de mens verantwoordelijk voor alles wat hem of haar overkomt.
Als wij onze wereld gaan zien als een projectie vanuit een veelvormige werkelijkheid, in een sterke onderlinge verbondenheid, dan kunnen heel wat conflicten worden voorkomen
.Samenwerking kan zich versterken, als de samenwerkende krachten zich bewust zijn van hun aangenomen identiteit en in eenzelfde vlak naar een gemeenschappelijk doel bewegen, met respect voor elkaars essentie.

Rijkdom en armoede zijn geen verschillende werelden maar een fase verschil van het fenomeen overvloed.
De overvloed is aanwezig in de tijdloze dimensie,maar projecteert zich op aarde als twee verschillende hoedanigheden. We moeten bewust worden van deze valstrik en ons denken muteren naar de leegte,welke soms als eenzaamheid kan voelen als we op weg gaan naar het domein van de essentie. Het weten dat er overvloed is moet ons doen beseffen dat de honger en armoede een illusie zijn die niet bestaat en die we ook niet mogen accepteren in een illusoire vorm. Hoe moeten we nu de chaos van honger en armoede ordenen? Door te beseffen dat het alleen bestaansrecht heeft door onze interpretatie van de werkelijkheid. Als we afstand nemen van de illusie en ons essentiële bestaan erkennen komt alles goed.

De tijd vastzetten in een oneindige spin van mogelijkheden, zodat toekomst en verleden zich kunnen oprollen in een wirwar van gebeurtenissen, welke zich manifesteren in meerdere dimensies. Als alles zich bevindt in een cyclische toestand van verschijnen en verdwijnen, waarom zou een gefixeerde toestand van een tekort aan massa blijven bestaan? Wij onderhouden het idee van tekorten omdat onze identiteiten bang zijn voor de chaos. Een denkbeeldige chaos met een imaginaire oplossing. Als we chaos herkennen als een fase van ordening, zal de werkelijkheid veranderen. Andere werkelijkheden, met andere projecties op aarde zullen de mens beïnvloeden en eerdere conflicten en ongelijkheden zullen verdwijnen in een energetisch zwart gat van gedesintegreerde energie. Als alles toch weer verdwijnt, waarom zou je de chaos dan niet toelaten in ons bestaan en alles in het werk stellen om ordening te voorkomen? Dan kunnen we echt kijken naar de dingen die ons omringen en zien wie anderen zijn in essentie en weten dat alles wat ons omringt eigenlijk onze eigen essentie is.

Omzien in verbondenheid met alles wat op deze planeet leeft is een ideale slogan, welke mogelijk wordt als we de chaos verlaten.

J.J.v.Verre - 2007
http://spirituelefilosofie.blogspot.nl/ ... chaos.html

[Vitharr]

Deze perceptie van chaos en orde heeft mij eerder volledig op het verkeerde been gezet. Het betrof 'entropie'.

Wanneer je bijvoorbeeld een klomp zout in water gooit, dan lost dat op en verdeelt zich homogeen (=gelijkmatig) door de vloeistof heen.

Nu blijkt dus dat de ordening bij aanvang, namelijk 1 klomp zout, en 1 emmer water, orde te zijn. De emmer met het opgeloste zout is dan dus wanorde. En daar streeft de natuur naar, deze vorm van wanorde.

Betrek ik die visie op de mens, dan lijkt de wanorde me de meest wenselijke toestand. Het is namelijk een natuurlijke toestand. 'Orde' vanuit dat perspectief is namelijk groepsvorming, en groepsvorming leidt vaak juist tot (spreektalige) chaos.

'wanorde' houdt dan in dat we gelijkwaardig zijn en dan als het ware 'uitvloeien'. Dit in tegenstelling tot het huidige samenscholen met alle problemen van dien.

Ik kom er alleen maar niet achter waarom het natuurkundige principe qua definities zo tegenstrijdig is aan onze spreektaalversies. Homogeen = Harmonieus zegt mijn gevoel. Dus (natuurkundige) wanorde is goed?!?

[taigitu]

Betrek ik die visie op de mens, dan lijkt de wanorde me de meest wenselijke toestand. Het is namelijk een natuurlijke toestand. 'Orde' vanuit dat perspectief is namelijk groepsvorming, en groepsvorming leidt vaak juist tot (spreektalige) chaos.

'wanorde' houdt dan in dat we gelijkwaardig zijn en dan als het ware 'uitvloeien'. Dit in tegenstelling tot het huidige samenscholen met alle problemen van dien.

Ik kom er alleen maar niet achter waarom het natuurkundige principe qua definities zo tegenstrijdig is aan onze spreektaalversies. Homogeen = Harmonieus zegt mijn gevoel. Dus (natuurkundige) wanorde is goed?!?

Ik ga uit van de gedachte dat alles wat we doen terug is te beredeneren (voor zover mogelijk) op angst, voor een verlies. Daar zijn we ons meestal niet van bewust maar het kleurt wel ons gedrag. Als iemand het woord 'chaos' hoort in een verhaal geeft dat meestal een negatieve lading aan. Maar chaos is de ruimte waarin vernieuwing/verandering ontstaat. Alles wat bestaat en actief is wordt in die ruimte in beweging gezet. Zo zie je in de twee delen het ying/yangteken een stip van de tegengestelde kleur. Het geeft aan dat de tegengestelde vorm in elk deel aanwezig is en zich zal manifesteren. Het natuurlijk principe in alles, samen is dat één. Alles is voortdurend in verandering, positief wordt negatief en andersom. Maar als mens willen we vasthouden aan wat ons bevalt en dat kost ons. Het is dan de angst voor verlies die ons ego aanzet tot...... zie de branden in de wereld. Maar zie ook op micro-niveau wat we onszelf aandoen en waar we ons verzetten tegen de natuurlijke wanorde in ons leven.
Iemand die zonder die angst (zoals ik het inschat) voor natuurlijke chaos heeft geleefd is volgens mij Ganhdi. Daaruit heeft hij kunnen bewerkstelligen dat de Engelsen uit India vertrokken zonder oorlogsgeweld.

Zoals boven beschreven:

Als alles zich bevindt in een cyclische toestand van verschijnen en verdwijnen, waarom zou een gefixeerde toestand van een tekort aan massa blijven bestaan? Wij onderhouden het idee van tekorten omdat onze identiteiten bang zijn voor de chaos. Een denkbeeldige chaos met een imaginaire oplossing. Als we chaos herkennen als een fase van ordening, zal de werkelijkheid veranderen.

http://www.jreinders.nl/yin-yang.html

[Vitharr]

Mooi geschreven Taigitu. Ik ben het uiteraard met je eens. Toch blijf ik worstelen met de definities. Ik heb er lang over nagedacht en kom tot de volgende slotsom:

Natuurlijke chaos is de toestand waarin de natuurlijke orde van dingen de meeste potentie bezit. Kunstmatige chaos is de toestand waarin de natuurlijke orde verstoord is. En eigenlijk kan de laatste alleen maar veroorzaakt worden door het bewustzijn van de mens.

Kunstmatige chaos bevalt mij absoluut niet. Ik denk omdat ik weet dat de natuur altijd corrigeert, en ik denk dat ik dat 'vrees' omdat ik me er toch min of meer verantwoordelijk voor voel omdat ik mens ben.

Het doet me beseffen hoe onvolwassen ik als entiteit ben...

[taigitu]

Mooi geschreven Taigitu. Ik ben het uiteraard met je eens. Toch blijf ik worstelen met de definities. Ik heb er lang over nagedacht en kom tot de volgende slotsom:

Natuurlijke chaos is de toestand waarin de natuurlijke orde van dingen de meeste potentie bezit. Kunstmatige chaos is de toestand waarin de natuurlijke orde verstoord is. En eigenlijk kan de laatste alleen maar veroorzaakt worden door het bewustzijn van de mens.

Volgens mij is bewustzijn niet in staat om 'het natuurlijke' ons anders te laten ervaren. Het is het denken en daarna het ego dat classifiseert vanuit angst voor 'verlies'.
Wanneer we neutraal kunnen zijn in wat we bewust worden of bewust zijn, kunnen kunnen we beter de volgorde van het natuurlijke zien en er op een juiste manier mee omgaan.

Kunstmatige chaos bevalt mij absoluut niet. Ik denk omdat ik weet dat de natuur altijd corrigeert, en ik denk dat ik dat 'vrees' omdat ik me er toch min of meer verantwoordelijk voor voel omdat ik mens ben.
Het doet me beseffen hoe onvolwassen ik als entiteit ben...

In mijn optiek zijn we verantwoordelijk voor alles wat we doen en laten omdat we alleen al door aanwezig te zijn op aarde invloed uitoefenen op alles om ons heen. Zo heb ik invloed op mensen die aan de andere kant van de wereld leven als ik in een winkel in Nederland iets koop dat aan die andere kant van de wereld wordt geproduceerd. Alle schakels die tussen mijn aankoop en de plaats van herkomst zitten beïnvloed ik door mijn aankoop. Dus een kledingstuk dat wordt gemaakt in een fabriek in India, die zijn werknemers min of meer 'gevangen' houdt onder erbarmelijke omstandigheden, daar ben ik mede verantwoordelijk voor. Mij daar bewust van zijn maakt dat ik zelf kan bekijken hoe ik mijn 'bijdrage' aan die situatie (hoe miniem ook) kan verminderen. En dan wel op zo'n manier dat deze mensen niet hun werk verliezen maar door de keten die tussen fabricage en verkoop zit, er op aan te spreken. Zoals momenteel al gebeurt bij winkels die hun kleding van deze fabrieken betrekken, het wordt openbaar gemaakt en zodoende hebben we een keuze. Wat is dan belangrijk voor je...... het beroemde kledingmerk of kan het met een minder bekend, maar 'menselijker' geproduceerd kledingstuk. Op die manier kunnen we veranderingen bewerkstelligen.
In kunstmatige 'chaos' zit de ruimte/potentie tot verandering als we het natuurlijke verloop kunnen zien en de potentie (h)erkennen hoe/waarom het anders moet.

Zo doorloopt ook de mens fases van natuurlijke chaos en onnatuurlijke chaos, daar zijn we mens voor, 'werk in uitvoering'.

[Vitharr]

Mooi geschreven Taigitu. Ik ben het uiteraard met je eens. Toch blijf ik worstelen met de definities. Ik heb er lang over nagedacht en kom tot de volgende slotsom:

Natuurlijke chaos is de toestand waarin de natuurlijke orde van dingen de meeste potentie bezit. Kunstmatige chaos is de toestand waarin de natuurlijke orde verstoord is. En eigenlijk kan de laatste alleen maar veroorzaakt worden door het bewustzijn van de mens.

Volgens mij is bewustzijn niet in staat om 'het natuurlijke' ons anders te laten ervaren. Het is het denken en daarna het ego dat classifiseert vanuit angst voor 'verlies'.
Wanneer we neutraal kunnen zijn in wat we bewust worden of bewust zijn, kunnen kunnen we beter de volgorde van het natuurlijke zien en er op een juiste manier mee omgaan.

Ik begrijp niet goed wat je bedoelt met het geaccentueerde gedeelte Taigitu. Maar ik begrijp wel dat ik te bondig ben geweest in mijn formulering. Definities...aargh.

Wat ik kort opschreef is een verwoording van mijn visie, en die is misschien anders dan de jouwe. In ieder geval zeker qua definities. Dus mogelijk zeggen we hetzelfde met verschillende woorden.

Laat ik het 'begin' hier definiëren als bijvoorbeeld de oerknal. Wat volgde is chaos, met een richting naar orde. Er ontstond materie, materie clusterde zich en er ontstonden verbindingen. Met het ontstaan van die verbindingen ontstond een nieuw soort chaos, en dus gingen die verbindingen zich ordenen. Ergens in die ordening ontstond organisch leven, en dat bracht weer een nieuw soort chaos met zich mee. Het organisch leven begon zich ook te organiseren en toen ontstond wat ik bedoelde met bewustzijn. Om me heen kijkend leidde dat duidelijk weer tot een nieuwe vorm van chaos.

Die afzonderlijke toestanden bestaan alleen in mijn menselijk brein. In werkelijkheid is het gewoon 1 proces. Ik ben me daar van bewust, en kan dus een perspectief kiezen.

Ik sprak hier vanuit het menselijk perspectief en beschrijf dus een vervormde werkelijkheid. Die vervormde werkelijkheid noemt mijn medemens echter 'realiteit'.

In die realiteit is bewustzijn volgens mij het eerste emergente verschijnsel wat in staat is om tegennatuurlijk te werken. En dat doen we dan ook naar hartenlust. Denk in dat kader aan de topics over klimaatverandering van de laatste tijd. We trekken de conclusie dat de mens het klimaat beïnvloedt, wat volkomen logisch is omdat alles elkaar beïnvloedt. Het klimaat beïnvloedt dus ook mij.

We duiden bepaalde aspecten echter als een probleem, en weigeren daarmee dus iets te accepteren. Onze oplossingen zijn echter precies hetzelfde als het 'probleem' wat we menen te zien. Ook onze oplossingen beïnvloeden namelijk het klimaat.

Het 'bewustzijn' waar ik op doelde schept dus een illusie die ze 'realiteit' heeft genoemd. En ik denk dat jij de redenen daarvoor wel hebt beschreven. Binnen die realiteit doet de mens zijn best om de illusie in stand te houden dat ze heer en meester is over de natuur. Niets is echter minder waar...

Puur stoffelijk bekeken is mijn visie dat de mens een nieuw high tech onderdeel is (met bijbehorende kinderziektes) in een machine die we het universum noemen. Een machine die niet gestopt kan worden in zijn ontwikkeling naar efficiëntie. Of iets nu 'goed' of 'slecht' uitpakt, het geeft niet op, past zich aan en gaat door. Er is niets in dit hele stoffelijke universum wat dat kan stoppen in mijn beleving. En hoewel ik de mens beschouw als het nieuwste snufje, geldt daarvoor net als met iedere nieuwe gadget dat de eerste nieuwe versies troep zijn in vergelijking met de ouderwetse voorgangers. Het verschil is dat het ouderwetse uitgegroeid is, en het nieuwe meer potentie biedt.

Maar uiteraard stopt het daar niet. Ik geloof dat Einsteins E=mc2 het recept voor het stoffelijk universum is. Tevens is het echter een boodschap dat het verschil tussen Energie en Materie een kunstmatig, menselijk onderscheid is. Alles is in wezen energie. En energie is de potentie tot verandering. De werkelijke essentie van het universum is dus verandering.

Spreken over een stoffelijk universum is een kunstmatig aangebracht menselijk kader. Een kunstje wat ons bewustzijn in dit stadium nodig heeft om te kunnen communiceren met het collectief.

En mijn logica zegt me dat het alleen al daarom een dwaalspoor is. Als dat bewustzijn echt bewust was, dan waren die kunstjes niet nodig. Dus zie ik het als iets wat in ontwikkeling is.

Het tegennatuurlijke gedrag wat we vertonen doet de natuurlijke potentie tot verandering enkel toenemen. Het lijkt wel een soort wedstrijdje. Iets wat we nooit kunnen winnen omdat het de enkeling, de illusie van afzondering, is die tegen het al bokst. Maar ik denk dat het onderdeel is van het leerproces.

Het klinkt misschien arrogant, maar ik heb het gevoel dat ik die les al geleerd heb en vind het storend om in die klas te blijven zitten. Ik ben geen Beatles fan, maar ze zeiden het wel heel duidelijk;

let it be!

[univers]

Wat heb je dat meesterlijk neergeschreven.

Die angst heb ik ook ondergaan, het betrof nooit me zelf, maar een ander.
Na jaren heb ik kunnen accepteren, dat ik niets aan die angst kon veranderen, en heb dat helemaal buitengesloten.
Zelf heb ik eigenlijk geen angst gevoeld, ik had altijd een schild om me heen, mijn beschermengelen stuurden me altijd de goede kant op, de rest moest ik er zelf maar van bakken.
J e kan maar 1 ding doen, accepteren hoe deze wereld er uit ziet.
Geld is de grootte kuntmatigechaos die er bestaat op deze wereld.
Ik neem voor jullie allebei mijn hoed af.

[taigitu]

Laat ik het 'begin' hier definiëren als bijvoorbeeld de oerknal. Wat volgde is chaos, met een richting naar orde. Er ontstond materie, materie clusterde zich en er ontstonden verbindingen. Met het ontstaan van die verbindingen ontstond een nieuw soort chaos, en dus gingen die verbindingen zich ordenen. Ergens in die ordening ontstond organisch leven, en dat bracht weer een nieuw soort chaos met zich mee. Het organisch leven begon zich ook te organiseren en toen ontstond wat ik bedoelde met bewustzijn. Om me heen kijkend leidde dat duidelijk weer tot een nieuwe vorm van chaos.

Die afzonderlijke toestanden bestaan alleen in mijn menselijk brein. In werkelijkheid is het gewoon 1 proces. Ik ben me daar van bewust, en kan dus een perspectief kiezen.

Ik sprak hier vanuit het menselijk perspectief en beschrijf dus een vervormde werkelijkheid. Die vervormde werkelijkheid noemt mijn medemens echter 'realiteit'.

Ik zie de chaos vanaf het begin van de oerknal als natuurlijke verbindingen/in-elkaar-vloeiende bewegingen/vermengingen van energie. Daaruit is ook de mens ontstaan door die diverse verbindingen en daaruit evolueerde de mogelijkheid van het denken, enz. Maar de mens heeft ook nog de verbinding met het universele bewustzijn en dus bestaat de mogelijkheid om via die verbinding een andere 'werkelijkheid' waar te nemen ofwel ervaren dan die we van het brein in het hoofd doorkrijgen. Dat brein is namelijk een vertaalstation verbonden aan het denken en krijgt het grootste deel van zijn info vanuit het buikbrein en ook vanuit het hart. Zowel het buikbrein als het hartbrein zijn autonoom en geven naar mijn idee zuivere info door naar het hoofdbrein waar het wordt vertaald in onze emoties en opvolgend woorden.
Je kan mijn inziens je dus bewust worden van wat je buik- en hartbrein doorgeeft, of je wordt je bewust van wat het vertaalcentrum via emoties en ego doorgeeft. Dat zijn voor mij 2 systemen die het lichaam heeft. Gebruik je alleen je hoofdbrein dan beleef je de chaos/angst van het ego. Kan je het bewustzijn van het buikbrein ervaren (o.a. intuïtie, helder weten, of een gevoel dat iets niet klopt) dan zou je de ordening kunnen bemerken van de opvolging van gebeurtenissen, en zie je jouw plaats in de natuurlijke ordening. Je zal zogezegd de lijnen in de gebeurtenissen kunnen zien naar dat brandpunt. Zo ongeveer als ik beschreef over de kleding die je koopt welke wordt geproduceerd aan de nadere kant van de wereld.

Het 'bewustzijn' waar ik op doelde schept dus een illusie die ze 'realiteit' heeft genoemd. En ik denk dat jij de redenen daarvoor wel hebt beschreven. Binnen die realiteit doet de mens zijn best om de illusie in stand te houden dat ze heer en meester is over de natuur. Niets is echter minder waar...

Puur stoffelijk bekeken is mijn visie dat de mens een nieuw high tech onderdeel is (met bijbehorende kinderziektes) in een machine die we het universum noemen. Een machine die niet gestopt kan worden in zijn ontwikkeling naar efficiëntie. Of iets nu 'goed' of 'slecht' uitpakt, het geeft niet op, past zich aan en gaat door. Er is niets in dit hele stoffelijke universum wat dat kan stoppen in mijn beleving. En hoewel ik de mens beschouw als het nieuwste snufje, geldt daarvoor net als met iedere nieuwe gadget dat de eerste nieuwe versies troep zijn in vergelijking met de ouderwetse voorgangers. Het verschil is dat het ouderwetse uitgegroeid is, en het nieuwe meer potentie biedt.

Maar uiteraard stopt het daar niet. Ik geloof dat Einsteins E=mc2 het recept voor het stoffelijk universum is. Tevens is het echter een boodschap dat het verschil tussen Energie en Materie een kunstmatig, menselijk onderscheid is. Alles is in wezen energie. En energie is de potentie tot verandering. De werkelijke essentie van het universum is dus verandering.

Spreken over een stoffelijk universum is een kunstmatig aangebracht menselijk kader. Een kunstje wat ons bewustzijn in dit stadium nodig heeft om te kunnen communiceren met het collectief.

En mijn logica zegt me dat het alleen al daarom een dwaalspoor is. Als dat bewustzijn echt bewust was, dan waren die kunstjes niet nodig. Dus zie ik het als iets wat in ontwikkeling is.

De ontwikkeling is de verandering. Als je iets ontwikkelt werk je naar een doel toe. En hier is geen doel. Er is alleen een golvende beweging van begin met daarin een kern van het einde, en andersom. De ying/yang cyclus, een eeuwige golfbeweging van alles wat er is. Energie heeft geen doel, maar reageert op elkaar door afstoting en aantrekking. De samengeklonterde energie 'mens' draagt alleen systemen in zich om die kaders te bedenken en zich ernaar te gedragen. Ook de mens heeft dus geen ander doel dan mee te vibreren of te versmelten met energieën in en om hem heen.
Daaruit kan je ook constateren dat ik onzin zit te kaderen.......?

Het tegennatuurlijke gedrag wat we vertonen doet de natuurlijke potentie tot verandering enkel toenemen. Het lijkt wel een soort wedstrijdje. Iets wat we nooit kunnen winnen omdat het de enkeling, de illusie van afzondering, is die tegen het al bokst. Maar ik denk dat het onderdeel is van het leerproces.

Het klinkt misschien arrogant, maar ik heb het gevoel dat ik die les al geleerd heb en vind het storend om in die klas te blijven zitten. Ik ben geen Beatles fan, maar ze zeiden het wel heel duidelijk;

let it be!

Mogelijk ben ik hier weer onduidelijk in met wat ik bedoel duidelijk te maken.
Zongen The Beatles ook niet 'HELP"......