Laat het verleden los - Gezag afwijzen

[taigitu]

KRISHNAMURTI - LAAT HET VERLEDEN LOS - GEZAG AFWIJZEN

Iemand die zegt: 'ik wil veranderen, vertel me hoe', schijnt heel ernstig, zeer serieus, maar hij is het niet.
Hij zoekt naar een gezag, dat, naar hij hoopt, orde in hem zal scheppen.
Kan gezag echter ooit innerlijke orde brengen?
Orde van buitenaf opgelegd moet altijd wanorde kweken.

Misschien ziet u de waarheid hiervan wel verstandelijk in, maar kunt u werkelijk toepassen, zo dat uw geest niet langer enig gezag projecteert: het gezag van een boek, van een ouder, van een vriend of van de gemeenschap?
Omdat we altijd gehandeld hebben binnen het patroon van een formule, wordt die formule de ideologie en het gezag, maar op het moment dat u werkelijk inziet dat de vraag: 'Hoe kan ik veranderen?'

Een nieuw gezag vestigt, heeft gezag voor altijd voor u afgedaan.
Laten we het nog eens duidelijk stellen: ik zie in, dat ik geheel moet veranderen tot in de wortels van mijn wezen; ik kan mij niet langer verlaten op welke traditie ook, omdat de traditie deze kolossale luiheid, aanvaarding en gehoorzaamheid heeft voortgebracht; ik kan onmogelijk iemands andere hulp inroepen voor deze verandering; niet die van een leraar, een god, een systeem, van een uiterlijke dwang of invloed.

En wat gebeurt er dan?
Allereerst, kun u alle gezag afwijzen?
Zo ja, dan betekent het dat u niet langer niet bang bent.

Wat gebeurt er dan?
Als u iets onwaars afwijst, dat u vele generaties lang met u meedroeg, als u een last, welke ook, afwerpt, wat vindt er dan plaats?
U bent tot meer in staat, hebt meer voortvarendheid, groter intensiteit en vitaliteit.
Als u dit niet voelt, dan heeft u uw last niet afgeworpen.
De loodzware vracht van het gezag niet laten schieten.
Heeft u haar wel afgeworpen en heeft u energie waarin helemaal geen vrees is - geen vrees voor het maken van fouten, geen vrees om iets goeds of verkeerd te doen - is dan deze energie zelf niet de omzetting?
We hebben een geweldige hoeveelheid energie nodig en we verspillen haar door angst, maar deze energie die los komt bij het verwerpen van elke vorm van vrees, er is, produceert die energie zelf die radicale innerlijke omwenteling.

U behoeft daar niets aan te doen.
U is dan aan uzelf overgelaten en dat is inderdaad de staat voor de mens, die dit alles zeer ernstig opvat; en omdat u niet langer van andere mensen of dingen hulp verwacht, bent u al vrij om te ontdekken.
Als er vrijheid is, is er energie; als er vrijheid is, kan er niets verkeerd gaan.
Vrijheid is iets geheel anders dan opstand.
Er bestaat niet zoiets als goed of kwaad doen, als er vrijheid is.
U bent vrij en vanuit dat middelpunt handelt u.
En daarom is er geen vrees en een geest zonder vrees is in staat tot grote liefde.
En wanneer er liefde is kan de geest doen wat hij wil.

We gaan daarom nu trachten iets te weten te komen over onszelf, niet volgens mij of een of andere onderzoeker of filosoof - want, als we iets leren over onszelf volgens iemand anders, leren we iets over hem, niet over onszelf - neen, we gaan leren wat wij in feite zijn.
Nu we ons gerealiseerd hebben, dat wij ons op geen uiterlijk gezag kunnen verlaten bij het teweegbrengen van een totale omwenteling in de structuur van onze eigen psyche staan we voor de onmetelijk veel groter moeilijkheid ons te ontdoen van ons eigen innerlijk gezag, het gezag van onze eigen speciale kleine ervaringen en verzamelde meningen, kennis, denkbeelden en idealen.

U had gisteren een ervaring die u iets leergezag en wat u geleerd heeft wordt een nieuw gezag - en dat gezag van gisteren werkt even vernietigend als het gezag van een duizend jaar.

Om onszelf te begrijpen behoeven we geen gezag, dat van gisteren niet, noch dat van een duizend jaar, omdat we levende wezens zijn, altijd in beweging, vloeiend, nooit rustend, indien we onszelf bekijken met het dode gezag van gisteren, zullen we de levende beweging en de schoonheid en waarde van die beweging niet begrijpen.

Vrij zijn van elk gezag, van het eigene of dat van een ander, is sterven voor alles van gisteren, zodat uw geest altijd fris is, altijd jong, onschuldig, vol kracht en hartstocht.
Het is alleen in die staat dat men leert en opmerkt.

Hiervoor is veel gewaarzijn nodig, daadwerkelijk gewaarzijn van wat er omgaat in uzelf, zonder dit te verbeteren of te zeggen wat het wel of niet had moeten zijn, want op het moment dat u het verbetert, hebt u een ander gezag gevestigd, een censor.

[Gast1]