Het pijnlichaam en verslaving aan ongelukkig zijn

[taigitu]

* Het pijnlichaam en verslaving aan ongelukkig zijn

Eckhart Tolle.
Identificatie met je pijnlichaam doorbreken met Tegenwoordigheid.

Vorige week heb ik het boek ‘Een nieuwe aarde. Dé uitdaging van deze tijd‘ van Eckhart Tolle gelezen. Daarin schrijft de auteur dat hij het hoog tijd vindt voor een collectieve bewustzijnstransformatie, waardoor we onze zwaarte en dichtheid verliezen en transparant worden voor het licht van bewustzijn. Ik kan het boek aan iedereen van harte aanbevelen. Dit blogartikel is geen samenvatting van het boek, maar is samengesteld uit fragmenten over het pijnlichaam. Het begrip pijnlichaam (painbody) kende ik wel, maar het is sterker voor mijn gaan leven door dit boek. Het doet mij sterk denken aan wat wel de schaduw van de mens wordt genoemd. In een ander blogartikel zal ik op basis van ‘Een nieuwe aarde’ aandacht besteden aan het innerlijke en het uiterlijke doel van de mens.

Vanwege de menselijke neiging om oude emoties in leven te houden draagt bijna iedereen in zijn energieveld een opeenhoping van oude emotionele pijn, wat ik het ‘pijnlichaam’ noem. We kunnen echter ophouden met dingen toe te voegen aan het pijnlichaam dat we al hebben. We kunnen leren te breken met de gewoonte oude emoties te verzamelen en in leven te houden, door figuurlijk gesproken met onze vleugels te slaan en niet meer in gedachten stil te staan bij het verleden, of iets nu gisteren is gebeurd of dertig jaar geleden.

We kunnen leren situaties en gebeurtenissen niet meer in onze gedachten in leven te houden maar onze aandacht te richten op het zuivere, tijdloze huidige moment in plaats van gevangen te raken in het in gedachten maken van films. Onze Tegenwoordigheid en niet onze gedachten en emoties wordt dan onze identiteit.

Negatieve emoties die je niet totaal onder ogen ziet en ziet zoals ze zijn op het moment dat ze bij je opkomen, lossen niet helemaal op.
Ze laten een rest van pijn achter. De restanten van pijn die achterblijven bij elke sterke negatieve emotie die je niet volledig onder ogen ziet, aanvaardt en laat gaan, sluiten zich aaneen en vormen een energieveld dat in de cellen van je lichaam leeft. Het bestaat niet alleen uit pijn uit je jeugd, maar ook uit pijn die daar tijdens de adolecentie en volwassenheid aan is toegevoegd en waarvan een groot deel het product is van het ego. Het is de emotionele pijn die je onontkoombare metgezel is wanneer er een onwaar zelfbesef ten grondslag ligt aan je leven. Dit energieveld van oude, maar nog zeer levendige emoties dat in bijna ieder mens leeft is het pijnlichaam.

Het pijn lichaam is echter niet alleen individueel van aard. Het draagt ook iets mee van de pijn die ontelbaar velen gedurende de gehele geschiedenis van de mensheid, een geschiedenis van voortdurende stammenoorlogen, in slavernij voeren, plunderingen, verkrachting, marteling en andere vormen van geweld geleden hebben. Die pijn leeft nog steeds in de collectieve psyche van de mensheid en daar wordt dagelijks nieuwe pijn aan toegevoegd.

Elke nieuw geborene betreedt deze wereld met een emotioneel pijnlichaam.
Bij sommigen is het zwaarder, dichter dan bij anderen. Een kind met slechts een licht pijnlichaam hoeft niet een ‘in spiritueel opzicht’ verder gevorderde man of vrouw te worden dan iemand met een dicht pijnlichaam. Juist het omgekeerde is vaak het geval. Mensen met een zwaar pijn lichaam hebben meestal meer kans om spiritueel te ontwaken dan mensen met een relatief licht pijnlichaam, Terwijl sommige mensen gevangen blijven in hun zware pijnlichaam, bereiken vele anderen een punt waar ze niet meer met hun ongelukkig-zijn kunnen leven, waardoor de motivatie om te ontwaken sterk wordt.

Het pijnlichaam is een semi-autonome energievorm die in de meeste mensen leeft, een uit emoties bestaande entiteit.
Het heeft een eigen primitieve intelligentie, zoals van een slim dier, en zijn intelligentie is hoofdzakelijk gericht op overleving. Net als alle levensvormen moet het zich regelmatig voeden – nieuwe energie opnemen – en het voedsel dat het nodig heeft om de voorraden aan te vullen bestaat uit energie die overeenkomt met zijn eigen energie, dat wil zeggen, energie met een vergelijkbare frequentie. Voor het pijn lichaam is elke emotioneel pijnlijke ervaring bruikbaar voedsel. Daarom gedijt het zo goed op negatief denken en op drama in relaties. Het pijnlichaam is een verslaving aan ongelukkig zijn.

Bij de meeste mensen kent het pijnlichaam een sluimerstadium en een waakstadium. Als het pijnlichaam sluimert, vergeet je gemakkelijk dat je in je, afhankelijk van het energieveld van jou pij lichaam, een zware wolk of een slapende vulkaan meezeult. Hoe lang het blijft sluimeren verschilt van persoon tot persoon: een paar weken komt het meeste voor, maar het kan ook een paar dagen of een paar maanden zijn. In zeldzame gevallen verkeert het pijnlichaam jarenlang in een winterslaap voor het door een gebeurtenis wordt gewekt.

Het pijnlichaam ontwaakt uit zijn sluimertoestand als het honger krijgt, als het tijd wordt om nieuwe energie op te doen. Het kan echter ook op een willekeurig moment door een gebeurtenis worden geactiveerd. Het pijnlichaam dat klaarstaat om te gaan eten kan het onbeduidendste voorval, iets wat iemand zegt of doet, zelfs een gedachte, als trigger gebruiken.

Het gebruikelijke patroon van gedachten die emoties opwekken wordt bij het pijnlichaam omgedraaid, in elk geval aan het begin.
Emoties uit het pijnlichaam krijgen al snel controle over je denken en als je verstand eenmaal in de macht van het pijnlichaam is, wordt je denken negatief. De stem in je hoofd gaat treurige, angstige of boze verhalen vertellen over jezelf of over je leven, over dat van andere mensen, over vroegere, toekomstige of denkbeeldige gebeurtenissen. De stem verwijt, beschuldigt, klaagt, fantaseert en je identificeert je helemaal met wat de stem zegt en gelooft al zijn verdraaide gedachten. Op dat punt is de verslaving aan het ongelukkig-zijn begonnen.

Het is niet zozeer zo dat je de stroom van negatieve gedachten niet kunt stopzetten, maar dat je het niet wilt. Dat komt omdat het pijnlichaam op dat moment door jou leeft en zich voor jou uitgeeft. En voor het pij lichaam is pijn genot. Met genoegen verslindt het elke negatieve gedachte. In feite is de gebruikelijk stem in je hoofd nu de stem van het pijnlichaam geworden. Die heeft de interne dialoog overgenomen. Er is een vicieuze cirkel gecreëerd tussen het pijnlichaam en je denken.

Als er andere mensen in de buurt zijn, bij voorkeur je partner of een nauwe verwant, probeert het pijnlichaam zo iemand te provoceren – op zijn knoppen te drukken, zoals het heet – om zich met het daaropvolgende drama te kunnen voeden. Pijnlichamen zijn gek op intieme relaties en families omdat ze daarin het grootste deel van hun voedsel krijgen. Het is moeilijk om weerstand te bieden aan het pijnlichaam van iemand anders als dat vastbesloten is je tot een reactie te verleiden. Instinctief kent het je zwakste, kwetsbaarste plekken. Als het de eerste keer niet slaagt, probeert het het gewoon telkens opnieuw. Het is rauwe emotie op zoek naar meer emotie. Het pijnlichaam van de ander wil dat van jou wekken zodat beide pijnlichamen elkaar van energie kunnen voorzien.

Veel relaties maken geregeld gewelddadige en destructieve door het pijnlichaam beheerste perioden door. Overmatige consumptie van alcohol activeert het pijnlichaam vaak. Als iemand dronken wordt, maakt hij een totale persoonlijkheidsverandering door terwijl het pijnlichaam de macht overneemt. In intieme relaties zijn pijnlichamen vaak slim genoeg om zich schuil te houden tot je begint samen te wonen en bij voorkeur een contract hebt getekend waardoor je je verplicht de rest van je leven bij deze persoon te blijven. Je trouwt niet alleen met je aanstaande man of vrouw, maar ook met zijn of haar pijnlichaam – en hij of zij met dat van jou. Het kan een hele schok zijn als je, misschien niet lang nadat je bij elkaar bent ingetrokken of na de huwelijksreis, opeens een volledige persoonlijkheidsverandering bij je partner bespeurt. Als je partner iets tegen je zegt is het niet je partner die spreekt, maar het pijnlichaam dat door hem spreekt. Wat hij zegt is de versie van de werkelijkheid van het pijnlichaam, een werkelijkheid die volkomen verwrongen is door angst, vijandschap, woede en het verlangen pijn te doen en meer pijn te ontvangen.

Op dat moment vraag je je misschien af of dat het echte gezicht van je partner is dat je nooit eerder had gezien en of je soms een vreselijke vergissing hebt begaan door deze persoon te kiezen. Het is natuurlijk niet zijn ware gezicht, maar dat van zijn pijnlichaam dat hem tijdelijk in bezit heeft genomen. Het zal moeilijk zijn een partner te vinden die geen pijnlichaam torst, maar het is wel verstandig iemand te kiezen met een niet al te dicht pijnlichaam.

Sommige mensen lopen rond met een dicht pijnlichaam dat nooit helemaal gaat slapen. Ze kunnen glimlachen en een beleefde conversatie voeren, maar je hoeft niet paranormaal begaafd te zijn om die kolkende bal van ongelukkige emotie in ze te voelen die vlak onder de oppervlakte wacht op de volgende gebeurtenis om te reageren, de volgende persoon om te beschuldigen of verwijten te maken, het volgende ding om ongelukkig over te zijn. Hun pijnlichaam krijgt nooit genoeg, heeft altijd honger.

Sommige mensen met een dicht pijnlichaam worden activist en gaan ergens voor vechten. Dat kan een goede zaak zijn en soms weten ze aanvankelijk veel te bereiken, maar de negatieve energie die stroomt in wat ze zeggen en doen en hun onbewuste behoefte aan vijanden en conflicten wekken steeds meer weerstand op tegen de zaak waarvoor ze zich inzetten. Gewoonlijk loopt het eropuit dat ze ook binnen hun eigen organisatie vijanden krijgen omdat ze overal waar ze heen gaan redenen vinden om zich rot te voelen, en zo blijft hun pijnlichaam precies vinden waar het naar zoekt.

Het begin van de bevrijding van het pijnlichaam ligt allereerst in het besef dat je een pijnlichaam hebt. Dan, belangrijker, in je vermogen tegenwoordig genoeg, alert genoeg, te blijven om het pijnlichaam in jezelf op te merken als een zware instroom van negatieve emoties wanneer het actief wordt. Als het herkend wordt, kan het zich niet meer voor jou uitgeven en door jou leven en zich vernieuwen.

Je bewuste Tegenwoordigheid doorbreekt de identificatie met het pijnlichaam. Als je je er niet mee identificeert, kan het pijnlichaam geen macht meer uitoefenen over je denken en kan het zich dus niet meer voeden met je gedachten. Het pijnlichaam lost in de meeste gevallen niet onmiddellijk op, maar als je de verbinding ervan met je denken hebt doorgesneden, begint het pijnlichaam energie te verliezen.

Je denken wordt niet meer verduisterd door je emoties; je huidige waarneming wordt niet meer verwrongen door het verleden. De energie die gevangen zat in het pijnlichaam verandert dan haar trillingsfrequentie en wordt omgezet in Tegenwoordigheid. Op die manier wordt het pijnlichaam brandstof voor bewustzijn. Dat verklaart dat veel van de meest wijze en verlichte mannen en vrouwen op onze planeet ooit een zwaar pijnlichaam hadden.

http://www.arendlandman.nl/2011/08/het- ... ment-10187

*Openingstekst vervangen vanwege dubbele plaatsing.

[Susan]

Mooi artikel is dit.
Zelf heb ik al heel lang ook boeken van Sonia Bos
en plaatste dan ook dit stuk hier
destijds:
http://www.mysterie-wetenschapsforum.nl ... 09#p220309

[Zoeker]

Enigzins kan ik wel wat mee gaan met Tolle. Maar hier gaat hij te kort door de bocht:

Als je je er niet mee identificeert, kan het pijnlichaam geen macht meer uitoefenen over je denken en kan het zich dus niet meer voeden met je gedachten. Het pijnlichaam lost in de meeste gevallen niet onmiddellijk op, maar als je de verbinding ervan met je denken hebt doorgesneden, begint het pijnlichaam energie te verliezen.

Tolle wil eigenlijk dat pijnlichaam in slaap sussen, geen voeding meer geven. Tijdelijk kan dat soelaas bieden, maar uitgerekend op een ongewenst moment zal het pijnlichaam zich weer ten volle manifesteren.

Er zit niks anders op dan dat pijnlichaam voor 100% te onderzoeken. En dat doe je juist door indentificatie.

Tolle bedoelt het vast heel goed, maar hij praat eigenlijk ook maar wat na.

[Susan]

Enigzins kan ik wel wat mee gaan met Tolle. Maar hier gaat hij te kort door de bocht:

Als je je er niet mee identificeert, kan het pijnlichaam geen macht meer uitoefenen over je denken en kan het zich dus niet meer voeden met je gedachten. Het pijnlichaam lost in de meeste gevallen niet onmiddellijk op, maar als je de verbinding ervan met je denken hebt doorgesneden, begint het pijnlichaam energie te verliezen.

Tolle wil eigenlijk dat pijnlichaam in slaap sussen, geen voeding meer geven. Tijdelijk kan dat soelaas bieden, maar uitgerekend op een ongewenst moment zal het pijnlichaam zich weer ten volle manifesteren.

Er zit niks anders op dan dat pijnlichaam voor 100% te onderzoeken. En dat doe je juist door indentificatie.

Ik zie dat in slaap sussen hier niet in wat hij schrijft.

Tolle bedoelt het vast heel goed, maar hij praat eigenlijk ook maar wat na

Wie 'praat hij eigenlijk maar wat na' vraag ik me af bij jouw aantijging.
Misschien kan je iedereen dan wel zo zien toch die nu 2015 zijn/haar mening over iets geeft.
Ik schreef het elders al: We leren neem ik aan allemaal vooral door ervaringen van ons leven in de praktijk, door opvoeding, scholen, mede door wat we allemaal lezen en horen wat anderen denken. Hierdoor vormen we in de loop van jaren onze eigen mening als het goed is...Dat we over veel een zelfde gedachtengoed met anderen gemeen hebben lijkt me nogal logisch. Dat trekt elkaar dan ook aan, is altijd al zo geweest zolang de mens bestaat.

[taigitu]

Enigzins kan ik wel wat mee gaan met Tolle. Maar hier gaat hij te kort door de bocht:

Als je je er niet mee identificeert, kan het pijnlichaam geen macht meer uitoefenen over je denken en kan het zich dus niet meer voeden met je gedachten. Het pijnlichaam lost in de meeste gevallen niet onmiddellijk op, maar als je de verbinding ervan met je denken hebt doorgesneden, begint het pijnlichaam energie te verliezen.

Tolle wil eigenlijk dat pijnlichaam in slaap sussen, geen voeding meer geven. Tijdelijk kan dat soelaas bieden, maar uitgerekend op een ongewenst moment zal het pijnlichaam zich weer ten volle manifesteren.

Er zit niks anders op dan dat pijnlichaam voor 100% te onderzoeken. En dat doe je juist door indentificatie.

Tolle bedoelt het vast heel goed, maar hij praat eigenlijk ook maar wat na.

Ik vind wat hij stelt wel duidelijk en juist. Iets wat je niet meer voedt zal sterven.
Als we een bepaalde emotie/pijn beleven en dit door ons denken weer aan een eerdere pijnlijke (vastgehouden) emotie wordt gekoppeld voeden we het pijnlichaam. Het is de bedoeling dat we onze emoties zien voor wat ze zijn. En dan mogen we de gebeurtenis onthouden/herinneren en de pijn ervan loslaten. Dat wordt bedoeld, zoals ik het lees, door Tolle. Wanneer de emotie/pijn een herinnering is, identificeer je je er niet meer mee zoals je je ook niet meer identificeer met een emotie/pijn uit je kindertijd omdat je die later hebt doorzien en verwerkt.

En verder denk ik dat het onmogelijk is om van ons pijnlichaam geheel vrij te komen.
Er zit zoveel in ons aan opgeslagen herinneringen van voor onze geboorte tot nu, met pijnen waar we niet eens enige notie van hebben. Deze pijnen kunnen getriggerd worden maar totaal niet worden herkend. Ga dan maar eens zoeken en verwerken.... Soms kan één enkel uitgesproken woord door derden ons onbewust kwetsen en worden opgeslagen. Het kan op die manier een triggerpunt zijn waar we gewoon niets mee kunnen maar wel veel last van kunnen hebben wanneer het 'geraakt' wordt.
Met hypnose kan eventueel zoiets wel naar boven gehaald worden en verwerkt.

[Zoeker]

Wie 'praat hij eigenlijk maar wat na' vraag ik me af bij jouw aantijging.

Niemand in het bijzonder. Op spiritueel denkgebied zijn er bepaalde richtingen. Een van die richtingen is dat de indentificatie gestopt dient te worden. Tolle lijkt mij ook een aanhanger van die richting. Zelf zie ik dat als een dwaalrichting. Ontstaan door anderen na te praten en niet goed zelfonderzoek doen.

[Susan]

.
Ik vind wat hij stelt wel duidelijk en juist. Iets wat je niet meer voedt zal sterven.
Als we een bepaalde emotie/pijn beleven en dit door ons denken weer aan een eerdere pijnlijke (vastgehouden) emotie wordt gekoppeld voeden we het pijnlichaam. Het is de bedoeling dat we onze emoties zien voor wat ze zijn. En dan mogen we de gebeurtenis onthouden/herinneren en de pijn ervan loslaten. Dat wordt bedoeld, zoals ik het lees, door Tolle. Wanneer de emotie/pijn een herinnering is, identificeer je je er niet meer mee zoals je je ook niet meer identificeer met een emotie/pijn uit je kindertijd omdat je die later hebt doorzien en verwerkt.

En verder denk ik dat het onmogelijk is om van ons pijnlichaam geheel vrij te komen.
Er zit zoveel in ons aan opgeslagen herinneringen van voor onze geboorte tot nu, met pijnen waar we niet eens enige notie van hebben. Deze pijnen kunnen getriggerd worden maar totaal niet worden herkend. Ga dan maar eens zoeken en verwerken.... Soms kan één enkel uitgesproken woord door derden ons onbewust kwetsen en worden opgeslagen. Het kan op die manier een triggerpunt zijn waar we gewoon niets mee kunnen maar wel veel last van kunnen hebben wanneer het 'geraakt' wordt.
Met hypnose kan eventueel zoiets wel naar boven gehaald worden en verwerkt.

Zo las ik het stuk van E Tolle ook taigitu.

En wat het laatste stuk van jou betreft:
Soms komen we er idd niet precies achter waar een bepaald
naar/pijnlijk gevoel vandaan komt. En ook al hebben we het wel herkent waardoor we geraakt worden, dan kan het zijn dat we het wel echt verwerkt/losgelaten hebben, maar nét als
diepe lichamelijke wonden littekens achterlaten die gevoelig kunnen trekken jarenlang,
kunnen ook innerlijke littekens blijven trekken terwijl ze verder geen 'last' of sta in de weg
meer hoeven zijn. Blijft dan bij een bepaald moment prikken.

[Zoeker]

Ik vind wat hij stelt wel duidelijk en juist. Iets wat je niet meer voedt zal sterven.
Als we een bepaalde emotie/pijn beleven en dit door ons denken weer aan een eerdere pijnlijke (vastgehouden) emotie wordt gekoppeld voeden we het pijnlichaam. Het is de bedoeling dat we onze emoties zien voor wat ze zijn. En dan mogen we de gebeurtenis onthouden/herinneren en de pijn ervan loslaten. Dat wordt bedoeld, zoals ik het lees, door Tolle. Wanneer de emotie/pijn een herinnering is, identificeer je je er niet meer mee zoals je je ook niet meer identificeer met een emotie/pijn uit je kindertijd omdat je die later hebt doorzien en verwerkt.

En verder denk ik dat het onmogelijk is om van ons pijnlichaam geheel vrij te komen.
Er zit zoveel in ons aan opgeslagen herinneringen van voor onze geboorte tot nu, met pijnen waar we niet eens enige notie van hebben. Deze pijnen kunnen getriggerd worden maar totaal niet worden herkend. Ga dan maar eens zoeken en verwerken.... Soms kan één enkel uitgesproken woord door derden ons onbewust kwetsen en worden opgeslagen. Het kan op die manier een triggerpunt zijn waar we gewoon niets mee kunnen maar wel veel last van kunnen hebben wanneer het 'geraakt' wordt.
Met hypnose kan eventueel zoiets wel naar boven gehaald worden en verwerkt.

Iets wat je niet meer voedt sterft niet, maar wordt in slaap gesust. Het lijkt dan alsof het weg is.
Maar dat schrijf je zelf ook al, want je denkt dat het onmogelijk is om geheel vrij van dat pijnlichaam te komen.
Het wachten is idd op de trigger en daarmee wordt het pijnlichaam weer gevoed.
Dus de oplossingen van Tolle zijn schijnoplossingen.

Er zit niks anders op dan de hele gifbeker leeg te drinken.
En Tolle houdt de mensen daar eigenlijk van af.
De pijn zal helemaal tot de bodem moeten worden doorzocht.
En daarvoor moet je het juist bewust voeden.

[taigitu]

Iets wat je niet meer voedt sterft niet, maar wordt in slaap gesust. Het lijkt dan alsof het weg is.
Maar dat schrijf je zelf ook al, want je denkt dat het onmogelijk is om geheel vrij van dat pijnlichaam te komen.
Het wachten is idd op de trigger en daarmee wordt het pijnlichaam weer gevoed.
Dus de oplossingen van Tolle zijn schijnoplossingen.

Er zit niks anders op dan de hele gifbeker leeg te drinken.
En Tolle houdt de mensen daar eigenlijk van af.
De pijn zal helemaal tot de bodem moeten worden doorzocht.
En daarvoor moet je het juist bewust voeden.

Je maakt een grapje.......

[Gast1]

Iets wat je niet meer voedt sterft niet, maar wordt in slaap gesust.
Het lijkt dan alsof het weg is.
Maar dat schrijf je zelf ook al, want je denkt dat het onmogelijk is om geheel vrij van dat pijnlichaam te komen.
Het wachten is idd op de trigger en daarmee wordt het pijnlichaam weer gevoed.
Dus de oplossingen van Tolle zijn schijnoplossingen.

Er zit niks anders op dan de hele gifbeker leeg te drinken.
En Tolle houdt de mensen daar eigenlijk van af.
De pijn zal helemaal tot de bodem moeten worden doorzocht.
En daarvoor moet je het juist bewust voeden.

Tolle wil eigenlijk dat pijnlichaam in slaap sussen, geen voeding meer geven.
Tijdelijk kan dat soelaas bieden, maar uitgerekend op een ongewenst moment zal het pijnlichaam zich weer ten volle manifesteren.
Er zit niks anders op dan dat pijnlichaam voor 100% te onderzoeken.
En dat doe je juist door identificatie.

Tolle bedoelt het vast heel goed, maar hij praat eigenlijk ook maar wat na.

Ik heb eerder een hele gifbeker leeggedronken, in dat opzicht ga ik helemaal met je mee.
Die gifbeker bij mij was het de-conditioneren.
Dat is iets wat niet zomaar gaat, als je het bijvoorbeeld 'wilt' dan gaat dat niet lukken.
Ik heb het beleefd als 'alle deuren' openzetten op een onwillekeurig moment.
Bij later nader inzien, 'weet' ik dat een kracht mij daartoe geleid heeft.

Inmiddels maak ik zaken mee, die ik niemand toewens.
Misschien heb ik mijn pijnlichaam nog steeds, ik weet het niet.
[Ik heb hier een hele tekst weggehaald, omdat het niet begrepen zal worden, maar ook omdat het mogelijk is, dat het 'tegen' mijn gebruikt kan worden.
Hier op het forum zou ik daar geen enkel 'probleem' mee hebben en dat zal ik buiten dit forum ook niet krijgen, als ik het toch zou plaatsen.
Ik weet echter dat het onverstandig zou zijn, vandaro. En dat moet men mij maar geloven of niet]

Aan dat wat taigitu en Susan geschreven heeft, heb ik verder niets aan toe te voegen.

[Gast1]

De pijn zal helemaal tot de bodem moeten worden doorzocht.
En daarvoor moet je het juist bewust voeden.

Je maakt een grapje.......

Nee, hierin kan ik de Zoeker geheel volgen en ben ik het met hem eens.
Om de pijn helemaal tot op de bodem te doorzoeken leer je je pijnlichaam veel beter kennen.
Ik heb mijn pijnlichaam eerst bewust gevoed met mezelf flink af te kraken.
Ik heb het 'grote ego' van mij getart en stelde mezelf bloot aan een flinke portie zelfkritiek.
Enkele lieden binnen het vorige forum , maar ook binnen dit forum, hebben mij alleen maar een plezier gedaan door mij flink af te kraken en zelfs belachelijk te maken.
Zo kon ik ontdekken of ik er anders mee om ging dan eerst.
Bij het vorige forum ging dat op het laatst mis met mij.
Al degenen die mij daartoe geleid hebben, ben ik dank verschuldigd.
Die dat hier ook geprobeerd hebben, ben ik net zoveel dank verschuldigd.
Maar mijn pijnlichaam is weg, niet dat er nu niets meer met gebeurd hoor.
Zeker gebeurt er wat, maar ... [en nu kan ik alweer niet verder schrijven]

Op een bepaald moment gebeurt er iets en dat dien je te ervaren.
Lastig ...

[Susan]

Wie 'praat hij eigenlijk maar wat na' vraag ik me af bij jouw aantijging.

Niemand in het bijzonder. Op spiritueel denkgebied zijn er bepaalde richtingen. Een van die richtingen is dat de indentificatie gestopt dient te worden. Tolle lijkt mij ook een aanhanger van die richting. Zelf zie ik dat als een dwaalrichting. Ontstaan door anderen na te praten en niet goed zelfonderzoek doen.

Lijkt zeg je nu...
Je weet het dus niet zeker, ook niet of hij geen goed zelf onderzoek heeft gedaan, daar kom je (misschien)
alleen achter indien je hem persoonlijk heel goed leert kennen.
Anders blijft het bij aantijgingen (of roddel) door aannames, dan nóg kan je niet zomaar zeggen dát hij anderen
maar wat na praat. Maakt niet uit of jij het zelf als een dwaalrichting ziet he, daar gaat het niet om.
Hij kan dezelfde gedachten al lang gehad hebben vóór hij het ooit van iemand anders hoorde of van die
'bepaalde richtingen' gehoord had. Daar komt bij dat iemand hier nu op een 'nieuwe' denkwijze kan komen, terwijl
aan de andere kant van de wereld ook iemand op het zelfde moment dezelfde gedachte heeft gekregen.


Vond dit wel goed van Jiddu Krishnamurti:
Als we het boek wat we zelf zijn kunnen lezen, zullen alle conflicten, al het zwoegen eindigen. Alleen zo'n denkvermogen is een religieus denkvermogen; niet een gelovend denkvermogen, niet een denken dat al de rituelen uitvoert, maar het denken dat vrij is. Als het boek helemaal gelezen is, is het alleen zo'n denkvermogen dat de zegen van de waarheid ontvangt.

Wat is het eerste hoofdstuk in dat boek? Het is jouw boek en wat is de inhoud van dat hoofdstuk? Naast het fysieke bestaan, het fysieke organisme met al het gedoe van het lichaam, ziekte, luiheid, slordigheid, het gemis van juist voedsel, goede voeding - afgezien van dat allemaal, wat is dan je eerste reactie? Je hebt misschien naar je gezicht gekeken, je haar gekamd, je gezicht gepoederd en al die dingen, maar je hebt nooit in jezelf gekeken. Als je jezelf onderzoekt, ontdek je dan niet voor jezelf dat je een tweedehands mens bent?

Het is niet zo leuk om jezelf als tweedehands mens te beschouwen. Maar we zijn vol van de kennis van andere mensen - van wat iemand of een goeroe gezegd heeft, van wat Boeddha gezegd heeft, wat Christus zei, enzovoorts. Daar zijn we vol mee. En als je dan ook nog op een school, een lyceum of naar een universiteit geweest bent, hebben ze je daar weer verteld, wat je moest denken. Als je je realiseert dat je dus een tweedehands mens bent, dan kun je die tweedehands kwaliteit van het denken opzij zetten - en kijken.

[Zoeker]

Iets wat je niet meer voedt sterft niet, maar wordt in slaap gesust. Het lijkt dan alsof het weg is.
Maar dat schrijf je zelf ook al, want je denkt dat het onmogelijk is om geheel vrij van dat pijnlichaam te komen.
Het wachten is idd op de trigger en daarmee wordt het pijnlichaam weer gevoed.
Dus de oplossingen van Tolle zijn schijnoplossingen.

Er zit niks anders op dan de hele gifbeker leeg te drinken.
En Tolle houdt de mensen daar eigenlijk van af.
De pijn zal helemaal tot de bodem moeten worden doorzocht.
En daarvoor moet je het juist bewust voeden.

Je maakt een grapje.......

Dit is niet grappig. Maar ik begrijp best dat de weg van Tolle populairder is. De mens is een pijnvermijder, dus is het aantrekkelijker om naar Tolle te luisteren dan naar mij.

[Zoeker]

Lijkt zeg je nu...
Je weet het dus niet zeker, ook niet of hij geen goed zelf onderzoek heeft gedaan, daar kom je (misschien)
alleen achter indien je hem persoonlijk heel goed leert kennen.

Ik beoordeel Tolle op wat hij schrijft. En daarin ben ik het oneens met Tolle. Hij is iemand van de gemakkelijke weg. Daaruit volgt automatisch dat hij geen goed zelfonderzoek heeft gedaan.

Doch Tolle heeft een naam, Zoeker is onbekend. Mensen kennen een 'bekend iemand' automatisch een autoriteit toe. Terwijl de clou nou juist is dat er geen autoriteit is buiten jezelf.

[Susan]

Ik beoordeel Tolle op wat hij schrijft. En daarin ben ik het oneens met Tolle. Hij is iemand van de gemakkelijke weg. Daaruit volgt automatisch dat hij geen goed zelfonderzoek heeft gedaan.

Het blijft ook dan slechts bij aanname, door alleen het schrijven ken je hem niet.

Doch Tolle heeft een naam, Zoeker is onbekend. Mensen kennen een 'bekend iemand' automatisch een autoriteit toe.

Sommigen doen dat inderdaad, slaat nergens op en zijn er daardoor ook slaafse volgers van.

[taigitu]

Iets wat je niet meer voedt sterft niet, maar wordt in slaap gesust. Het lijkt dan alsof het weg is.
Maar dat schrijf je zelf ook al, want je denkt dat het onmogelijk is om geheel vrij van dat pijnlichaam te komen.
Het wachten is idd op de trigger en daarmee wordt het pijnlichaam weer gevoed.
Dus de oplossingen van Tolle zijn schijnoplossingen.

Er zit niks anders op dan de hele gifbeker leeg te drinken.
En Tolle houdt de mensen daar eigenlijk van af.
De pijn zal helemaal tot de bodem moeten worden doorzocht.
En daarvoor moet je het juist bewust voeden.

Je maakt een grapje.......

Dit is niet grappig. Maar ik begrijp best dat de weg van Tolle populairder is. De mens is een pijnvermijder, dus is het aantrekkelijker om naar Tolle te luisteren dan naar mij.

Dus er overkomt je iets wat een pijn uit het verleden triggert.
Het feit dat het je pijnlijk triggert betekent dat je het nog niet hebt losgelaten en haal je
de pijn van het verleden naar het nu in die nieuwe situatie.
En die wil jij gaan voeden? Je identifiseert je met die oude situatie die je pijn heeft
gedaan en plakt daar nog een nieuwe pijnprikkel aan. Dat wordt dus stapelen......
ofwel meer negatieve energie toevoegen aan het pijnlichaam.

[Gast1]

Je maakt een grapje.......

Dit is niet grappig.

'Grappig' is iets anders dan 'een grapje maken' en ik maak nu geen grapje. Of ik grappig ben is aan jou.

[Zoeker]

Dus er overkomt je iets wat een pijn uit het verleden triggert.
Het feit dat het je pijnlijk triggert betekent dat je het nog niet hebt losgelaten en haal je
de pijn van het verleden naar het nu in die nieuwe situatie.
En die wil jij gaan voeden? Je identifiseert je met die oude situatie die je pijn heeft
gedaan en plakt daar nog een nieuwe pijnprikkel aan. Dat wordt dus stapelen......
ofwel meer negatieve energie toevoegen aan het pijnlichaam.

De pijnprikkel is nooit weggeweest als het -door het te voeden- zich weer manifesteert.
Iets is alleen volledig losgelaten als het ongestraft gevoed kan worden.
Het is van beiden een: of het is volledig losgelaten of het is er nog.
Half loslaten kan netzomin als half zwanger zijn.

Wat Tolle voorstaat is als een virus wat verborgen in je blijft en weer toeslaat als je zwak bent.

[Zoeker]

Je maakt een grapje.......

Dit is niet grappig.

'Grappig' is iets anders dan 'een grapje maken' en ik maak nu geen grapje. Of ik grappig ben is aan jou.

Het is geen onderwerp wat zich leent voor grapjes. Ik zie mensen leven in pijn. Soms tientallen jaren oude pijn. En als men zwakker wordt dan steekt het de kop weer op.

[Gast1]

Het is geen onderwerp wat zich leent voor grapjes.
Ik zie mensen leven in pijn.
Soms tientallen jaren oude pijn.
En als men zwakker wordt dan steekt het de kop weer op.

Dat is andere taal.
Ik zie wat je bedoelt en ik word er even stil van.
Nu je het zo schrijft ... ja ...