Het pijnlichaam en verslaving aan ongelukkig zijn

[taigitu]

De pijnprikkel is nooit weggeweest als het -door het te voeden- zich weer manifesteert.
Iets is alleen volledig losgelaten als het ongestraft gevoed kan worden.
Het is van beiden een: of het is volledig losgelaten of het is er nog.
Half loslaten kan netzomin als half zwanger zijn.

Wat Tolle voorstaat is als een virus wat verborgen in je blijft en weer toeslaat als je zwak bent.

We hebben allemaal een pijnlichaam en waar ik het over heb is als het geraakt
wordt door een gebeurtenis of situatie. Dat is geen voeden maar het is als een
litteken waaraan gekrabbeld wordt door een gebeurtenis en je de pijn weer laat voelen
waardoor dat litteken is ontstaan. Voeden houdt voor mij iets toevoegen wat
daardoor groeit en daar sterker door wordt of groter.
En als je oude pijn wil loslaten moet je er naar kijken vanuit je Tegenwoordigheid.
Dus kijken naar de oude situatie vanuit het Nu, zoals je nu staat in het leven, en zien of
de waarde die je er in deze Tegenwoordigheid (dus niet de waarde die je denken eraan
geeft) aan hecht nog die plek in je pijnlichaam nodig heeft.
Daar komt geen voeden aan te pas. Dan wordt die oude pijn gewoon een herinnering van
een gebeurtenis waar een les uit is geleerd. En die herinnering zal dan geen pijn meer
doen maar je wel bij de les houden bij een gelijkende, volgende pijnlijke gebeurtenis zodat
je de les geen tweede keer hoeft te leren.

[Zoeker]

Het is geen onderwerp wat zich leent voor grapjes.
Ik zie mensen leven in pijn.
Soms tientallen jaren oude pijn.
En als men zwakker wordt dan steekt het de kop weer op.

:oops:

Dat is andere taal.
Ik zie wat je bedoelt en ik word er even stil van.
Nu je het zo schrijft ... ja ...

Kijk eens bij de generatie die voor ons is, Gast1.
Veel ouderen leven in pijn omdat zij verzuimd hebben de zaken grondig te onderzoeken.
En als je 80 bent, je partner overleden en kwetsbaar, dan komen oude zaken weer bovendrijven.
Ook al heb je dat pijnlichaam niet gevoed.

In je actieve leven is dat niet-voeden niet eens zo moeilijk.
Er is afleiding in de vorm van werk, kinderen enz.
Maar we dienen ons er van bewust te zijn dat dat niet zo blijft.
Ooit worden jij en ik ook zwakker.
Daarom kunnen we beter onze zwakte opzoeken nu we nog in de kracht van ons leven staan.
Dat pijnlichaam dient onderzocht te worden, het is namelijk ons energetisch lichaam.

[univers]

[Gast1]

Ooit worden jij en ik ook zwakker.
Daarom kunnen we beter onze zwakte opzoeken nu we nog in de kracht van ons leven staan.
Dat pijnlichaam dient onderzocht te worden, het is namelijk ons energetisch lichaam.

Ja, ik kan je volgen.
Zoals ik je al schreef heb ik mijn pijnlichaam grondig onderzocht en dat deed ik eigenlijk al mijn hele leven.
Vanaf 2007 intensiveerde zich dat enorm en dat duurde een jaar of 2.
Daarna kreeg ik flinke beproevingen en inderdaad, daar kwam het pijnlichaam weer tevoorschijn en ... het verdween weer.
Dat herhaalde zich eind 2012 zelfs zo sterk, dat ik uit het leven wilde stappen, maar het pijnlichaam verdween weer.
Weer een beproeving van drie maanden later en weer het pijnlichaam, waarna het verdween.
September 2013 de volgende beproeving en jawel hoor ... het verdween weer en
oktober 2014 weer een beproeving ... en geen pijnlichaam.

Al deze keren dat ik een pijnlichaam had, had Boeddha gelijk.
Doordat ik het echter allemaal zó intens beleefde, leerde ik dit al veel eerder kennen als een 'levensintensivering' en de pijn werd een 'geschenk'.
Het pijnlichaam zoals ik dat hierboven genoemd heb, is het pijnlichaam volgens het establishment en de traditionele opvattingen.
Het 'binnen de opgelegde kaders' denken en dat dan vervolgens ook zo voelen.

Je schrijft, ooit worden jij en ook ik zwakker.
Dat heeft dan betrekking op het fysieke?

Ik ben nieuwsgierig wat je hiermee bedoelt ...

[Zoeker]

Je schrijft, ooit worden jij en ook ik zwakker.
Dat heeft dan betrekking op het fysieke?

Ik ben nieuwsgierig wat je hiermee bedoelt ...

Dat heeft betrekking op zowel het fysieke gedeelte als op het mentale gedeelte. Ouderdom gaat veelal gepaard met (lichamelijke) beperkingen en ook mentaal kan je het moeilijk krijgen. De wereld om je heen verandert heel snel en je kunt alles niet meer begrijpen. (kijk maar hoe de meeste mensen op hoge leeftijd iets als internet niet bij kunnen benen) Zeker naarmate je ouder wordt ontvallen ook je leeftijdsgenoten.
Zoals ik het zie wordt je op hoge leeftijd meer op jezelf teruggeworpen. En dan kan oude pijn weer boven komen.
Er bestaat ook de mogelijkheid van dementie, dan valt de controle over het pijnlichaam helemaal weg.

Tolle zegt dit:

We kunnen leren te breken met de gewoonte oude emoties te verzamelen en in leven te houden, door figuurlijk gesproken met onze vleugels te slaan en niet meer in gedachten stil te staan bij het verleden

Op hogere leeftijd komen de gedachten als vanzelf weer terug, er is soms geen mogelijkheid meer om dat proces nog tegen te houden.
Daarom ben ik het ook zo ontzettend oneens met Tolle. De enige weg is zelfkennis, de pijn dient onderzocht te worden.
Tolle houdt namelijk geen rekening met de mogelijkheid dat pijn ook verdwijnen kan. Hoewel deze zin daar weer in tegenspraak me lijkt:

Negatieve emoties die je niet totaal onder ogen ziet en ziet zoals ze zijn op het moment dat ze bij je opkomen, lossen niet helemaal op

Negatieve zaken kunnen geheel verdwijnen, mits er serieus werk van wordt gemaakt. Dan valt er niks meer te voeden, dan is het er niet meer.

[Osiris]

Ook weer een lastig onderwerp waar je meerdere meningen over kunt hebben.
Ik geloof zelf dat je de pijn moet doorleven om het te kunnen oplossen,maar het extra voeden ben ik het niet mee eens.

Ga binnenkort naast een zweethutsessie , een ayahuasca ritueel ervaren,niet uit nieuwsgierigheid ,maar om onbewuste opgeslagen pijn ( ook uit vorige levens ) te lijf te gaan, die nu voor de 'blokkades' zorgen d.m.v. eigen ( onbewuste) ego angsten/demonen en verdedigingsmechanismen.

Op deze manier zo diep naar binnen gaan ( wat me met meditatie gewoon niet lukt ) om de ( voormalige) triggers te herkennen en te doorleven.
Iets wat in vorige levens en het huidige niet afgerond is, helder te krijgen.

Misschien zijn er andere manieren i.d.d. hypnose/regressie, maar deze wijze is voor mij hetgene wat het sterkst resoneert.

[Susan]

'Grappig' is iets anders dan 'een grapje maken' en ik maak nu geen grapje. Of ik grappig ben is aan jou.

Het is geen onderwerp wat zich leent voor grapjes. Ik zie mensen leven in pijn. Soms tientallen jaren oude pijn. En als men zwakker wordt dan steekt het de kop weer op.

Begrijp het wat je hier zegt, en sommige ouderen gaan een ontieglijke lijdensweg af.
Echter er zijn veel! ouderen die bijna niets meer kunnen compleet met ademnood, én met de
pijn (levenspijn noem ik dat ook wel) waar jij het over hebt én fysieke pijn enz enz,
ook dán nog daar zelfs met hun verzorgers grappen over maken.

[Gast1]

Je schrijft, ooit worden jij en ook ik zwakker.
Dat heeft dan betrekking op het fysieke?

Ik ben nieuwsgierig wat je hiermee bedoelt ...

Dat heeft betrekking op zowel het fysieke gedeelte als op het mentale gedeelte.
Ouderdom gaat veelal gepaard met (lichamelijke) beperkingen en ook mentaal kan je het moeilijk krijgen.
De wereld om je heen verandert heel snel en je kunt alles niet meer begrijpen (kijk maar hoe de meeste mensen op hoge leeftijd iets als internet niet bij kunnen benen).
Zeker naarmate je ouder wordt ontvallen ook je leeftijdsgenoten.
Zoals ik het zie wordt je op hoge leeftijd meer op jezelf teruggeworpen.
En dan kan oude pijn weer boven komen.
Er bestaat ook de mogelijkheid van dementie, dan valt de controle over het pijnlichaam helemaal weg.

En zo is het, ik heb het gezien bij mijn Vader, altijd super-actief en heel druk) ... maar tijdens zijn dementie leerde ik 'm pas echt kennen.
Eigenlijk was dat een prachttijd en misschien ook wel voor mijn Vader.
En je hebt gelijk dat als dat niet het geval is, maar dat als je dus gezond ouder word waarbij er toch sprake is van aftakeling, dat 'oude pijn' weer boven kan komen.
Ja.

Tolle zegt dit:

We kunnen leren te breken met de gewoonte oude emoties te verzamelen en in leven te houden, door figuurlijk gesproken met onze vleugels te slaan en niet meer in gedachten stil te staan bij het verleden

Op hogere leeftijd komen de gedachten als vanzelf weer terug, er is soms geen mogelijkheid meer om dat proces nog tegen te houden.
Daarom ben ik het ook zo ontzettend oneens met Tolle.
De enige weg is zelfkennis, de pijn dient onderzocht te worden.
Tolle houdt namelijk geen rekening met de mogelijkheid dat pijn ook verdwijnen kan. Hoewel deze zin daar weer in tegenspraak me lijkt:

Negatieve emoties die je niet totaal onder ogen ziet en ziet zoals ze zijn op het moment dat ze bij je opkomen, lossen niet helemaal op

Negatieve zaken kunnen geheel verdwijnen, mits er serieus werk van wordt gemaakt.
Dan valt er niks meer te voeden, dan is het er niet meer.

Ja, inderdaad. Verwarrend.
Ik ben het met je eens dat de pijn, je eigen pijn goed doorzocht dient te worden door jezelf.
Het heeft mij een schitterend leerproces opgeleverd.

[Zoeker]

Begrijp het wat je hier zegt, en sommige ouderen gaan een ontieglijke lijdensweg af.
Echter er zijn veel! ouderen die bijna niets meer kunnen compleet met ademnood, én met de
pijn (levenspijn noem ik dat ook wel) waar jij het over hebt én fysieke pijn enz enz,
ook dán nog daar zelfs met hun verzorgers grappen over maken.

Grapjes maken (zelfspot) is uiteindelijk het enige om nog overeind te blijven.
Dat is dus niet verwonderlijk.

[Zoeker]

Ik ben het met je eens dat de pijn, je eigen pijn goed doorzocht dient te worden door jezelf.
Het heeft mij een schitterend leerproces opgeleverd.

Klopt helemaal. En om het goed te onderzoeken dient soms dat pijnlichaam gevoed te worden.
Anders valt er niks te onderzoeken.

[univers]

Pijn kan je zelf onder controle brengen.

[taigitu]

Ik ben het met je eens dat de pijn, je eigen pijn goed doorzocht dient te worden door jezelf.
Het heeft mij een schitterend leerproces opgeleverd.

Klopt helemaal. En om het goed te onderzoeken dient soms dat pijnlichaam gevoed te worden.
Anders valt er niks te onderzoeken.

Het pijnlichaam dient niet gevoed te worden, het is juist het pijnlichaam dat via het ego zichzelf voedt en de regie overneemt. Dat kan gebeuren als je 'geraakt' wordt aan een nog niet geheel geheeld litteken van een gebeurtenis die veel pijn heeft veroorzaakt en nog niet is verwerkt. Menige ruzie of conflict hebben als basis het pijnlichaam. En als je op een rustig moment gaat kijken waar het uiteindelijk om gaat, blijkt het vaak te gaan over 'de druppel die' ....... Het zijn dan opgelopen emoties en de uitbarsting ging over iets onbenulligs. Dan kan je via introspectie proberen die emoties te gaan evalueren om duidelijk te krijgen waar de pijn precies zit en het de waarde te geven die het in je huidige Tegenwoordigheid nog heeft. Meestal kan men dan die pijn loslaten omdat je ziet dat het je belemmert of gevangen houdt en geen werkelijk waarde meer heeft in het nu.

Leren omgaan met je pijnlichaam

Er bestaat zoiets als oude emotionele pijn. Het is een verzameling van pijnlijke levenservaringen die je niet volledig hebt geaccepteerd.
Deze pijn laat een energievorm van emotionele pijn achter.
Samen met de energievormen van andere gebeurtenissen wordt na enige jaren een ‘pijnlichaam’ gevormd.

Dit pijnlichaam, een energetische entiteit die bestaat uit oude emotie, leeft in mensen en is het emotionele aspect van egoïsch bewustzijn. Als het ego wordt versterkt door de emotie van het pijnlichaam, beschikt het over enorme krachten.

Partner
Erken het pijnlichaam wanneer het plotseling niet meer sluimert, maar actief wordt, wanneer iets een zeer sterke emotionele reactie triggert. Op dat moment – wanneer het je bewustzijn overneemt – wordt de interne dialoog de stem van het pijnlichaam dat intern tot je spreekt.
Alles wat het zegt wordt diep gekleurd door de oude, pijnlijke emotie van het pijnlichaam. Iedere interpretatie, alles wat het zegt, elk oordeel over je leven, over anderen, over een situatie waarin je je bevindt, wordt totaal vervormd door de oude emotionele pijn.

Als je er niet bent als de ruimte voor je pijnlichaam, identificeer je jezelf met het pijnlichaam en geloof je elke negatieve gedachte die het met je deelt. Als je alleen bent, voedt het pijnlichaam zich met iedere negatieve gedachte die opkomt en krijgt het meer energie. Het pijnlichaam voedt zich, en na een paar uur heeft het weer genoeg. Enkele dagen of weken later gebeurt het weer opnieuw.

Het pijnlichaam voelt zich nog beter als het zich zou kunnen voeden met de reactie van iemand anders. Je partner is daarvoor de perfecte persoon. Of anders je gezin. Onze pijnlichamen houden van gezinnen. Het zal je partner of wie het ook is uitlokken. Het pijnlichaam weet precies hoe het iemand moet triggeren om een negatieve reactie te krijgen.
Het pijnlichaam is verzot op drama.
Het zegt precies datgene wat de ander kwetst. De ander reageert gelijk. Beide pijnlichamen zijn geactiveerd en doen zich tegoed aan elkaar. Een paar uur later hebben ze genoeg gehad. Ze zitten vol terwijl je denkt: “Waar ging dat eigenlijk over?” Het is ook goed mogelijk dat je je niet eens herinnert hoe het allemaal begon.

Zelf-observatie
Kunnen we voorkomen dat we erin worden meegezogen? Herken de eerste tekenen van het pijnlichaam, of dat nu bij onszelf is of bij de ander. Erken het, geef het de ruimte of zeg tegen je partner dat je pijnlichaam werd getriggerd op het moment dat iets ter sprake kwam.

Kleine voorvalletjes kunnen vaak enorme reacties uitlokken. Of je je partner kunt vertellen dat zijn of haar pijnlichaam is geactiveerd, hangt af van de mate waarin je partner erdoor is overgenomen. Als je er vroeg bij bent is er nog een stukje bewustzijn in je partner dat je hoort wanneer je aangeeft dat het pijnlichaam is geactiveerd.

Als dat stukje bewustzijn niet in je partner zit, praat je tegen het pijnlichaam. Het pijnlichaam wil niets horen over het pijnlichaam en zal ontkennen.

Zelfobservatie – het is belangrijk om in je lichaam te zijn wanneer het pijnlichaam wordt geactiveerd. Voel het innerlijke lichaam zo vaak als je kunt. Als een oude emotie opkomt is het gemakkelijker om er te zijn.
Als je er bent – met je bewustzijn – kan het pijnlichaam zich niet langer voeden met je gedachten of met de reacties van andere mensen. Je observeert enkel en bent er getuige van. Vervolgens krijgt het steeds minder energie.
http://www.ninefornews.nl/leren-omgaan- ... jnlichaam/