Jiddu Krishnamurti en autoriteit

[Susan]

Om geen topic in ander topic over hem te openen
hier een stukje over Krisnamurti zijn uitspraken:

15-03-2011

Krishnamurti 1895-1986.


''Meditatie is geen middel tot een doel;
er is geen doel, geen bestemming;
het is een beweging binnen de tijd en los daarvan.

Elk systeem en elke methode binden het denken aan de tijd.
Het keuzeloos gewaar zijn van elke gedachte of gevoel,
het doorzien van hun motieven,
het mechanisme erachter,
en toestaan dat ze tot bloei komen,
is het begin van meditatie.

Als gedachten en gevoelens bloeien en sterven,
is meditatie een beweging voorbij de tijd.
In deze beweging is extase:
in volslagen leegte is liefde
en in liefde is vernietiging
en schepping.''

"Lang ben ik opstandig geweest tegen alles,tegen de autoriteit van anderen,tegen de aanwijzingen van anderen,tegen de kennis van anderen;ik wenste niets dan Waarheid te aanvaarden voordat ikzelf de Waarheid had gevonden.Ik bestreed nimmer de ideeen van anderen,maar ik wenste hun autoriteit niet te aanvaarden,hun theorie over het leven.Pas toen ik mij in deze opstandige fase bevond,pas toen ik over alles ontevreden was,over ieder geloof,over ieder dogma en elke opvatting,pas toen was ik bij machte,de Waarheid te ontdekken."

De man die deze woorden uitsprak,Jiddu Krishnamurti,had veel om tegen in opstand te komen.

Zijn vader was lid van de Theosofische Vereniging.
Een van de opvattingen van deze vereniging is,dat van tijd tot tijd in de geschiedenis een groot Wezen een menselijke gedaante aanneemt-een lichaam dat op uitzonderlijke wijze op zijn komst is voorbereid en hem verwacht-om dan een nieuwe religie te grondvesten,een religie die erop is gericht dat bepaalde aspekt van de Waarheid naar voren te brengen waaraan dat tijdperk behoefte heeft.De laatste incarnatie die zij erkennden was Jezus(de theosofen rekenen Mohammed niet mee) en in 1909 kwamen zij tot de slotsom dat de tijd voor een nieuwe incarnatie was aangebroken.En zij waren er van overtuigd dat het elk ogenblik zou kunnen gebeuren.Op een strand werden Krishnamurti en zijn broer opgemerkt door de bibliothekaris van de theosofische vereniging,C.W. Leadbeater,een befaamd helderziende en ook het middelpunt van verscheidene schandalen in homofiele kringen.Toen hij de beide broers opmerkte vond hij dat hun aura's een opmerkelijke uitstraling hadden en vroeg hij hun vader hen mee te nemen naar het hoofdkwartier zodat hij hen daar persoonlijk les zou kunnen geven.
De hoop dat Krishnamurti de nieuwe messias zou zijn groeide gestaag en in 1911 richtte dr. Annie Besant,de presidente van de vereniging,de "Orde van de ster in het oosten" op,waarvan Krishnamurti aan het hoofd werd gesteld.
Besant en Leadbeater ontvingen telepatische instrukties van "meesters",de veronderstelde vertegenwoordigers van een occulte hierarchie,die de wereld bestiert.
Aangespoord door de hooggespannen verwachtingen van zijn volgelingen had Krishnamurti een tijd lang zijn rol geaksepteerd en was hij zelfs in de eerste persoon als de Heer Maitreya gaan spreken(het hoofd van de occulte hierarchie van de theosofen).

Hij begon langzaam aan te twijfelen.En hij verkondigde dat hij niet geloofde in een groot aantal van de mediamieke boodschappen die door de "meesters" aan enkele vooraanstaande theosofen werden "doorgegeven".Een van hen,Wedgewood,sloeg onmiddelijk terug door te verklaren dat Krishnamurti werd gebruikt door een krachtige zwarte magier,die hij,Wedgewood,met eigen ogen naast Krishnamurti had zien staan.

In 1919 ontbond Krishnamurti de Orde van de Ster,de organisatie die rond zijn rol als de messias was opgebouwd.

"Ik beweer dat de waarheid een land zonder wegen is,een land dat niet langs wat voor weg dan ook kan worden benaderd,door geen enkele religie en door geen enkele sekte.Dit is mijn standpunt,dat ik volledig en onvoorwaardelijk inneem.De waarheid die onbegrensd,ongekonditioneerd en langs geen enkele weg te benaderen is laat zich niet organiseren.Ik wens geen volgelingen.Ik bedoel dit...Indien er ook maar vijf mensen zouden zijn die willen luisteren,die zullen leven,die hun gelaat willen opheffen naar de eeuwigheid,zal het voldoende zijn.Wat heeft het voor nut om duizenden volgelingen te hebben die niet begrijpen,en die volkomen gevangen zitten in hun vooroordelen,die nieuwe niet wensen,maar veel liever het nieuwe zodanig vertalen dat het hun eigen steriele en stagnerende zelf beter past?
Omdat ik vrij ben,ongekonditioneerd en een eenheid vorm,niet een deel,niet de relatieve waarheid,maar de hele Waarheid die eeuwig is,wens ik dat zij die mij trachten te begrijpen vrij zullen zijn en mij niet zullen volgen'wens ik dat zij niet van mij een kooi zullen maken die een religie wordt,een sekte.Het is beter dat zij vrij zulen zijn van al hun angsten-van de angst voor religie,de angst voor verlossing,de angst voor vegeestelijking,de angst voor de liefde,de angst voor de dood,de angst voor het leven zelf."

Achttien jaar lang,zo vertelde hij hen, hadden zij zich voorbereid op een wereld leraar die hun leven zou veranderen en hun begrippen zou vernieuwen;maar het was allemaal neer gekomen op een vervanging van de oude god en de oude religie door een nieuwe god en een nieuwe godsdienst.Nog altijd gebruikten zij de uiterlijke religieuze vormen als steun en waren zij daardoor nog altijd gekooid en gebonden.Hun geestelijke houding was totaal niet veranderd en zonder uitzondering waren zij voor hun spiritualiteit van iemand anders afhankelijk.
Hierop ontbond hij de orde en vertelde de theosofen dat ze er op uit konden gaan een nieuwe messias te gaan zoeken en een nieuwe organisatie op te zetten."Daarmee" zei hij "laat ik mij niet in,noch met het bouwen van nieuwe kooien,of met de opsier voor die kooien.Mijn enige zorg is de mensen te bevrijden."


De kern van zijn leer is:gewaarzijn,een keuzeloze bewustwording.Het vermogen om zich volledig van precies dit moment bewust te zijn,zoals het is,zonder te trachten er alleen dat uit te distilleren waarvan wij ons bewust wensen te zijn.Het resultaat hiervan is een buitengewone helderheid van geest en een gemoedsrust waarin het gewone gevoel van een afzonderlijk "ik" is vervaagd.
Krishnamurti is van mening dat het geheugen grotendeels voor het bestaan van zo'n ego verantwoordelijk is.Het geheugen is de opslagplaats voor het verleden.En in plaats van in het heden te leven verdoen wij onze tijd met het leeghalen van deze opslagplaats.Het geheugen reageert onophoudelijk in de vorm van sym-en antiepathien die door de opslagplaats worden gedikteerd;de oplsagplaats die voor ieder van ons de individuele konditionering is,de manier waarop wij vanaf onze vroegste kindertijd door onze kultuur,religie en opvoeding zijn gevormd.Ieder moment van de dag dringt het geheugen de oude,vastgeroeste gedachtenpatronen aan ons op,waarvan we ons meestal niet bewust zijn-patronen die de bron zijn van het "ik"-gevoel en die een schijnbaar kontinue en samenhangende "ik"-entiteit opbouwen.Dat "ik"en van woorden en gedachten,"maar",zegt Krishnamurti,"in werkelijkheid zijn het de woorden en gedachten die het "ik"-gevoel hebben geschapen."
De mens leeft meer door het woordsymbool dan door de werkelijke ervaring.Het menszijn wordt zo meer abstract dan feitelijk.
Door het scherp waarnemen van de manier waarop gedachten gevormd worden,van de gekonditioneerde herinneringen die aan de oppervlakte van de geest komen,van de kracht van angsten en wensen als deze opkomen komt de geest tot rust.En dan zijn wij in staat,vanuit een rustige en alerte geest,de dingen op de juiste wijze waar te nemen.
Het vermogen een gedachtte te laten voor wat die is als deze compleet is en die gedachte niet te verweven met de gedachten die erop volgen is een essentiele stap.Als je de bewegingen van de geest gadeslaat,zegt Krishnamurti,zie je dat er een kloof ligt tussen het zich voordoen van een situatie en de reaktie erop.In deze fragmentarische leemte kun je je ontdoen van oude gewoonten van de geest,zodat je een nieuwe,frisse kijk op de situatie krijgt,zonder vooroordelen.
Van dit thema van de gedachteloze geest is Krishnamurti's gehele leer doortrokken.
Met het geheugen op zich is niks mis,zegt hij,maar wij kunnen een halt toeroepen aan onze reakties die alleen maar op gekonditioneerde herinneringen zijn gebaseerd.

"Het punt is om de geest te bevrijden van het bekende,van alle dingen die hij heeft verzameld,verworven en ervaren,waardoor zij onschuldig wordt en kan begrijpen wat de dood is,het onkenbare."

"De meesten van ons nemen aan dat er een denker bestaat,los van het denken.Maar als we er iets verder in doordringen zullen we tot het inzicht komen dat de gedachte de denker heeft geschapen.De denker die stuurt,de denker die het centrum,de scherprechter is,is het produkt van ons denken.Dit is een feit dat je zult ontwaren zodra je er werkelijk naar kijkt.De meeste mensen zijn erop gekonditioneerd,te geloven dat de denker los staat van de gedachten.En zij kennen de denker een eeuwige dimensie toe;maar datgene wat boven de tijd uitstijgt ontstaat pas dan als wij het hele denkproces doorgronden.Maar kan de geest nu van zichzelf in aktie,in beweging,zonder een centrum,bewust zijn?Ik meen van wel.Dat is mogelijk als er uitsluitend een bewustzijn van het denken is,en niet een bewustzijn van de denker die denkt.Weet U,het is een geweldige ervaring je te realiseren dat er alleen maar denken bestaat.En het is buiten gewoon moeilijk tot die ervaring te komen,omdat gewoonlijk de denker aanwezig is,die bezig is te evalueren,te veroordelen,te vergelijken en te identificeren.Zodra de denker ophoudt met evalueren,oordelen en identificeren blijft alleen het denken over,zonder centrum."

"Zich bewustzijn betekent niet het leren en verzamelen van levenslessen;integendeel,zich bewustzijn betekent,vrij te zijn van de littekens van de opeengehoopte ervaring.Per slot van rekening blijft de geest die alleen maar ter bevrediging van de eigen wensen ervaringen verzamelt ondiep en oppervlakkig...Als wij dat centrum dat steeds maar op zoek is naar ervaringen en gevoelens doorgronden,ontstaat dat bewustzijn spontaan,pop natuurlijke en vanzelfsprekende manier."


Bron:Anne Bancroft,zij bepalen onze toekomst.

http://www.boeddhaforum.nl/index.php/to ... q16t6o7og3

[Nathan]

'Jiddu Krishnamurti en autoriteit.'
Ja, hij had er niets mee en wilde daarom dan ook geen volgelingen, ja-knikkers.
...
Dat stuk deed me denken aan: Laat het verleden los.

En jou, Susan?

[Susan]

'Jiddu Krishnamurti en autoriteit.'
Ja, hij had er niets mee en wilde daarom dan ook geen volgelingen, ja-knikkers.
...
Dat stuk deed me denken aan: Laat het verleden los.

En jou, Susan?

Jeetje zeg..is tóch nog blijven liggen, eindelijk m'n reactie nu..

Het gaat ook om los laten en niet steeds naar het verleden te blijven kijken Nathan,
maar voor we dat kunnen zullen eerst aan ons zelf moeten werken, om er achter te komen wat echt bij ons hoort/past,of wat aangeleerd is en op de een of andere manier een gevoel van onvrede
kan geven.

Vooral het eerste stuk helemaal bovenaan de tekst van Krishnamurti is me op het
lijf geschreven, ZELF DOEN...Dit heb ik ooit besloten voor mijn 20e jaar, en pas
zo'n 30 jaar later toen ik aardig mijn eigen pad én opdracht in het leven zag die
ik alleen moest gaan, wou ik pas weer over allerlei zaken lezen en praten met anderen
op spiritueel gebied etc om te zien hoe anderen er over dachten. Ik wou me niet meer
laten beïnvloeden door wie of wat dan dan ook!

Het is daarom zo belangrijk, wat ik elders al eens schreef, om bij alles wat ons ter ore komt of wat we lezen, bij ons zelf te blijven. En we kunnen een heel eind komen in het ons zelf leren
kennen, echter of dat echt 100% zal lukken...Het leven zelf heeft mij trouwens meer
geleerd dan welk boek, spreker,of wat dan ook, en dat is bij de meeste mensen zo volgens mij.
Eigen gedachtgang vinden we vaak terug in geschreven stukken, boeken, gesprekken etc,
wat dan geen reden is om te zeggen, zie je wel hij/zij zegt het ook, dus...zal het wel zo
zijn, dan geven we onze eigen kracht uit handen.
Is een ander een zelfde mening, zienswijze toegedaan, is het alleen maar plezierig als
herkenning, meer niet en niet om je gelijk daarmee te willen 'bewijzen' of te krijgen

Soms zullen we ontdekken dat we lijken vast te zitten, wel wetende dat het door ons
zelf komt, maar niet precies de vinger er op kunnen leggen waar nu de schoen knelt.
Vooral als er door onderliggende oorzaken die diep verscholen in het onbewuste
liggen en ons innerlijk kind ook gekwetst kan zijn, dan kan een ander ons wel helpen daar
inzicht in te krijgen én een 'verbeterplan' opstellen om hier iets mee te gaan doen.
Waardoor we ons veel vrijer gaan voelen en bewegen, echt ons eigen pad te volgen en niet
door wat voorgekauwd is door hen die het 'beter' weten zoals nogal eens gedacht word van populaire figuren/leeraren/goeroes enz.

[Nathan]

Hoi Susan!

Vooral het eerste stuk helemaal bovenaan de tekst van Krishnamurti is me op het
lijf geschreven, ZELF DOEN...Dit heb ik ooit besloten voor mijn 20e jaar, en pas
zo'n 30 jaar later toen ik aardig mijn eigen pad én opdracht in het leven zag die
ik alleen moest gaan, wou ik pas weer over allerlei zaken lezen en praten met anderen
op spiritueel gebied etc om te zien hoe anderen er over dachten. Ik wou me niet meer
laten beïnvloeden door wie of wat dan dan ook!

Radicaal zo allemaal te lezen!

Soms zullen we ontdekken dat we lijken vast te zitten, wel wetende dat het door ons
zelf komt, maar niet precies de vinger er op kunnen leggen waar nu de schoen knelt.
Vooral als er door onderliggende oorzaken die diep verscholen in het onbewuste
liggen en ons innerlijk kind ook gekwetst kan zijn, dan kan een ander ons wel helpen daar
inzicht in te krijgen én een 'verbeterplan' opstellen om hier iets mee te gaan doen.
Waardoor we ons veel vrijer gaan voelen en bewegen, echt ons eigen pad te volgen en niet
door wat voorgekauwd is door hen die het 'beter' weten zoals nogal eens gedacht word van populaire figuren/leeraren/goeroes enz.

Dit moet me dan weer denken aan een therapeutisch gebeuren, klopt dat?

[Susan]

Hoi Susan!
Radicaal zo allemaal te lezen!
Hoi Nathan, gezien de indoctrinaties,dogma's en conditioneringen waaraan bijna
elk mens blootgesteld is, en ik dus ook, was dat voor mij de enigige manier om
het zoveel mogelijk op mijn eigen wijze te doen. (beinvloed worden we denk ik evengoed wel)

Dit doet me dan weer denken aan een therapeutisch gebeuren, klopt dat?

Nee hoor, een 'verbeterplan' wat ik noemde, is puur een kwestie van zelfinzicht verkrijgen, door de pijnpunten onder de loupe te leggen die binnenin ons nooit geheeld zijn. Die jarenlang meegesleept zijn zonder dat we er erg in hebben. Leren inzien dat we hierdoor belemmerd zijn om ons bij alles vrij te voelen, ons echt te laten zien, ons te geven zoals we zijn.

Hier voor hoeven we niet in een of andere therapie, dit kunnen we zelf wel, zo als het ware
onze eigen 'therapeut' zijn, al kan een ander wel mooie handreikingen daartoe geven. Het enige waar het op aan komt is: Zelf werkzaamheid, dit kan niemand anders voor ons doen.
Ik heb dan ook nooit een of andere therapie/cursus gevolgt waar men vaak de neiging heeft
om anderen toch volgens bepaalde regeltjes en labeltjes...iets aan wil leren.

[univers]

[Nathan]

ooo

Hoi Susan!
Radicaal zo allemaal te lezen!
Hoi Nathan, gezien de indoctrinaties,dogma's en conditioneringen waaraan bijna
elk mens blootgesteld is, en ik dus ook, was dat voor mij de enigige manier om
het zoveel mogelijk op mijn eigen wijze te doen. (beinvloed worden we denk ik evengoed wel)

Dit doet me dan weer denken aan een therapeutisch gebeuren, klopt dat?

Nee hoor, een 'verbeterplan' wat ik noemde, is puur een kwestie van zelfinzicht verkrijgen, door de pijnpunten onder de loupe te leggen die binnenin ons nooit geheeld zijn. Die jarenlang meegesleept zijn zonder dat we er erg in hebben. Leren inzien dat we hierdoor belemmerd zijn om ons bij alles vrij te voelen, ons echt te laten zien, ons te geven zoals we zijn.

Hier voor hoeven we niet in een of andere therapie, dit kunnen we zelf wel, zo als het ware
onze eigen 'therapeut' zijn, al kan een ander wel mooie handreikingen daartoe geven. Het enige waar het op aan komt is: Zelf werkzaamheid, dit kan niemand anders voor ons doen.
Ik heb dan ook nooit een of andere therapie/cursus gevolgt waar men vaak de neiging heeft
om anderen toch volgens bepaalde regeltjes en labeltjes...iets aan wil leren.

Okee, duidelijk!
K zegt ook: wees je eigen leraar en leerling.
Daar is moed voor nodig.

[Gast1]

K zegt ook: wees je eigen leraar en leerling.
Daar is moed voor nodig.

Waarom is daar moed voor nodig, Nathan?

[univers]

Dat vrag ik mij ook af.

[Nathan]

K zegt ook: wees je eigen leraar en leerling.
Daar is moed voor nodig.

Waarom is daar moed voor nodig, Nathan?

Alleen staan in Waarheid, zonder te vluchten in geloof, techniek, psychiaters, drugs,... Nooit eens kijken door de ogen van iemand anders, altijd hier en nu vrij zijn en gaan voor wat is!... Nooit eens zeggen: ik ga in therapie.
Nooit kiezen om te vluchten in een of andere geestelijke groep. Maar alleen...
Niet opstandig, niet gevoelloos maar juist aanwezig voor iedereen!

[Gast1]

Alleen staan in Waarheid, zonder te vluchten in geloof, techniek, psychiaters, drugs,...
Nooit eens kijken door de ogen van iemand anders, altijd hier en nu vrij zijn en gaan voor wat is!...
Nooit eens zeggen: ik ga in therapie.
Nooit kiezen om te vluchten in een of andere geestelijke groep. Maar alleen...
Niet opstandig, niet gevoelloos maar juist aanwezig voor iedereen!

Ik kan je volgen.
Bijna iedereen doet dat inderdaad wel.
Dat in ogenschouw nemende schijn ik 'moedig' te zijn ...
Hoe zit dat bij jou?

[univers]

Heeft niets met moed te maken.

[Gast1]

Ik zie dat zelf ook niet zo, maar begrijp Nathan wel ...

[Susan]

K zegt ook: wees je eigen leraar en leerling.
Daar is moed voor nodig.

Waarom is daar moed voor nodig, Nathan?

Alleen staan in Waarheid, zonder te vluchten in geloof, techniek, psychiaters, drugs,... Nooit eens kijken door de ogen van iemand anders, altijd hier en nu vrij zijn en gaan voor wat is!... Nooit eens zeggen: ik ga in therapie.
Nooit kiezen om te vluchten in een of andere geestelijke groep. Maar alleen...
Niet opstandig, niet gevoelloos maar juist aanwezig voor iedereen!

Het is geen moed, het is jezelf (weer leren) zijn, zoals je innerlijk echt bent, niet meer 'aanpassen' aan hoe anderen vinden dat je moet zijn, en dat lijkt misschien eenzaam soms,
is het niet omdat je je gevoel eindelijk volgt, ook beseft dat jij dit alleen kan doen, niemand anders.
(alleen de omgeving probeert/probeerde het wel eens tegen te houden)

[Gast1]

Ja. Misschien is het nog anders te formuleren om je eigen leraar en leerling te zijn.
Ik bedoel, als je er voor kiest.

Nathan schrijft dat er moed voor nodig is, maar voor de meeste mensen is het het 'veiligst' om met de stroom mee te gaan.
En in dat opzicht is er moed voor nodig om daar eens niet voor te kiezen.

Je zou het ook kunnen formuleren om eens naar jezelf te kijken en te onderwerpen aan flinke zelfkritiek én kritiek van anderen.
Proberen om alle kritiek eens te accepteren en dat los te laten op jezelf.
Waarom doe je dingen en waar komen ze vandaan?
Waarom doe je het?
Waarom gedraag ik mij zo en waarom de ander zich zo?
Ben ik in staat om de ander te begrijpen?
Waarom zocht ik het altijd bij anderen en nooit bij mezelf?
Een leraar stelt zichzelf die vragen en de leerling geeft antwoord aan de leraar.
De leerling leert en verwordt zelf tot leraar waarmee hij anderen adviezen kan geven ...

[Susan]

Hier zou ik nog op reageren, maar moet ik even tijd voor vinden.
( iets wat kant en klaar ligt en 'neerplakken' gaat vlugger)

[Susan]

Ja. Misschien is het nog anders te formuleren om je eigen leraar en leerling te zijn.
Ik bedoel, als je er voor kiest.

Nathan schrijft dat er moed voor nodig is, maar voor de meeste mensen is het het 'veiligst' om met de stroom mee te gaan.
En in dat opzicht is er moed voor nodig om daar eens niet voor te kiezen.

Je zou het ook kunnen formuleren om eens naar jezelf te kijken en te onderwerpen aan flinke zelfkritiek én kritiek van anderen.
Proberen om alle kritiek eens te accepteren en dat los te laten op jezelf.
Waarom doe je dingen en waar komen ze vandaan?
Waarom doe je het?
Waarom gedraag ik mij zo en waarom de ander zich zo?
Ben ik in staat om de ander te begrijpen?
Waarom zocht ik het altijd bij anderen en nooit bij mezelf?
Een leraar stelt zichzelf die vragen en de leerling geeft antwoord aan de leraar.
De leerling leert en verwordt zelf tot leraar waarmee hij anderen adviezen kan geven ...

Hier ben ik het helemaal mee eens Gast1,vooral als je als enige er voor uit komt totaal andere
denkbeelden te hebben dan men je aangeleerd heeft, kost het veel energie én alleen staan daarna
omdat je niet meer 'past' bij de rest. Daar is vooral op jonge leeftijd toch wel wat moed voor nodig zie ik nu terug kijkend...maar zo dacht/zag ik het destijds niet, wel spanningen.
Ook met de vragen die je hier schreef, door op die manier al deze vragen aan onszelf te stellen,
zouden we er achter kunnen komen wat ons beweegt te doen en te zijn zoals we in het leven staan.
Ook eventuele oorzaken kunnen achterhalen waardoor we soms belemmerd worden in ons optimaal Vrij
te voelen en geen aangepast gedrag en maskers gebruiken.
Zo kan óók een leerling zelfs fungeren als leeraar voor zijn leeraar.

Deze vraag:
"Waarom zocht ik het altijd bij anderen en nooit bij mezelf?"

Dat is nu juist bij mij omgekeerd geweest, want ik deed nooit anders dan alles bij mijzelf zoeken, en dat doe ik nog is ook niks mis mee natturlijk, maar heel lang geleden moest ik toen juist leren dat het ook wel eens bij anderen gezocht kon worden indien er wat klem zat. (kan niet zo gauw even een voorbeeld vinden nu)

[Gast1]