Hoe zeer een ziel uit evenwicht kan raken door geweldadige gebeurtenissen, daarvan zijn getuigenissen genoeg. Op menig slagveld en op plekken waar eens concentratiekampen hebben gestaan bevinden zich nog genoeg zielen, die de weg naar het Licht niet meer kunnen vinden of zelfs niet willen vinden, omdat ze kwaad zijn om wat hen overkomen is. Het zijn nu deze entiteiten, die dikwijls waargenomen worden wanneer de mens een dergelijk zwaar beladen plaats bezoekt. Sommige entiteiten voeren nog steeds hun strijd, anderen zien de bezoeker als indringer van hun gebied of mogelijk zelfs nog als de vijand. Dit fenomeen staat bekend als “dolende zielen” en dat dolen kan eeuwen duren. Voorbeelden van dolende zielen zijn overal te vinden. In oude kastelen, kerkers, oude landhuizen en ga zo maar door. Maar het bekendste voorbeeld is en zal altijd blijven: de slagvelden uit de Eerste Wereldoorlog, waar zovelen tegelijk het Tijdelijke voor het Eeuwige hebben moeten wisselen. Miljoenen soldaten aan weerszijden van het strijdperk.
Wat gebeurt er nu eigenlijk wanneer een mens sneuvelt op het slagveld? Met een klap wordt de soldaat zich bewust van zijn sterfelijkheid, maar hij wil dat niet. Hij is jong en nog vol levensplannen. En de strijd…de strijd moet nog gestreden worden, de vijand loopt immers nog steeds rond! Hij wil doorvechten. Echter, het lichaam is er niet meer, maar de soldaat is zich daar volstrekt niet van bewust. Hij staat immers weer op beide benen! En met hernieuwde moed mengt hij zich weer in de strijd, zich niet bewust van zijn veranderde manifestatie.
Reeds voordat een veldslag gaat beginnen, komen er vanuit de spiritworld talrijke zielen te voorschijn, die zich tot taak hebben gesteld om de zielen van de gesneuvelden op te halen om hen te brengen naar Gene Zijde oftewel het Licht. Maar vele gesneuvelden staan hier niet voor open. Ze zijn verontwaardigd dat hen deze moord is aangedaan! Woest zelfs en niet voor rede vatbaar. Ze verkiezen het om voor eeuwig rond te blijven dolen op het slagveld, hun slagveld.
Een aantal zielen zijn vroeg of laat wel bereikbaar en zij worden meegenomen naar de spiritworld waar ze opgevangen worden en tot rust gebracht. Vaak kiezen ze voor reïncarnatie, omdat ze alsnog het leven willen voltooien, wat hen te vroeg is afgenomen.
Veelal kiezen deze zielen toch weer voor een militairistische omgeving, omdat het soldatenleven een klasse apart is, waar andere waarden gelden dan in het burgerleven. Echter helemaal verschoond van hun traumatische ervaringen zullen ze niet zijn, daarvoor heeft het oorlogsgeweld een te diepe impact gehad op hun ziel. Een voorbeeld.
Er was een man van 45 jaar oud, genaamd Charles. Door een ongeluk in zijn tienertijd was zijn been afgezet. Hij had het echter nooit goed geaccepteerd. Hij leed aan een minderwaardigheidscomplex en was agressief tegen de mensen om hem heen. Hij besloot om naar een psycholoog te gaan, omdat hij er toch wel erg leed onder dit gedrag en hij ging in regressie. (een therapie, waarbij met behulp van hypnose de oorzaak wordt getracht op te sporen voor de gedragsstoornis).
Het ongeluk kwam in herinnering spoedig boven drijven. In zijn kindertijd was deze man onder een trein gekomen, een vreselijk pijnlijk ongeluk. Na enkele minuten werd hij ineens enorm opgewonden, een intense woede kwam boven. Hij uitte opmerkingen naar zijn ouders dat zij aan het ongeluk schuldig waren en dat ze niets om hem gaven. Ze hadden hem verlaten en er was niemand, die om hem gaf.
Het ongeluk zelf werd tijdens de hypnose besproken, alles herinnerde de man zich weer en geleidelijkaan werd zijn woede minder. Het beeld veranderde en de herinnering aan zijn verblijf in het ziekenhuis dook op. Ook hier weer die onhoudbare pijn, die weer voelbaar was.
Dan verspringt plotseling het beeld. De man ziet zichzelf als soldaat in 1917 tijdens een gevecht. Het Duitse leger had haar offensief verhevigd en het gevecht is heftig. Tijdens die aanval ziet de man zichzelf rennend door de modder samen met zijn kameraden. Plotseling explodeert een granaat in zijn nabijheid en een deel van zijn rechtervoet is verdwenen. Hij verloor het bewustzijn door de schok en de hevige pijn. Niemand kon hem helpen en hij overleed in een paar minuten, heel boos omdat hij geen hulp had gekregen en omdat hij zijn familie niet meer kon zien…
En nog wordt de mens niet wijzer!
De klaproos, de enigste bloem die nog wil bloeien op
deze zwaar beladen velden.
https://eeuwigheidvandeziel.wordpress.com/