Reïncarnerend ego

[Zoeker]

Susan 'tikt' mij wel op de vingers als ze het er niet mee eens is.
'Het is lastig het te verwoorden', 'de weg er naar toe', 'die weg wordt door velen overgeslagen' ...
Jouw twee vragen zijn erg moeilijk te beantwoorden.
Het is een ander niet duidelijk te maken en het is mogelijk niet verstandig om de ander aan het werk te zetten.
Het is lastig te verwoorden welke weg er naar toe leidt, terwijl deze weg door velen wordt overgeslagen.
Velen zullen deze weg niet zien omdat er voor hen geen weg is in dezen.
Ze zijn geconditioneerd ende geprogrammeerd de maatschappelijke plutocratische infrastructuur te bewandelen als onderdeel van een geïnstitutionaliseerde hebzuchtige samenleving.
Onvoorwaardelijk liefde valt voor deze mensen onder de noemer 'gezweef ende gezever' ...
Wanneer het overstegen ego echter soms geconfronteerd wordt met iets wat niet past bij het ego, kan er iets heel moois gebeuren. Er kunnen deurtjes opengaan.
Dit zijn de geplaveide wegen die voor een onwetend iemand open worden gesteld waarbij ze aan het werk kunnen worden gezet.
Niets is zo mooi (meestal achteraf bezien) dan een of een paar keer in de ellende te geraken.
Ellende zet vaker een deurtje open, alzo schrijf ik uit ervaring.
Je kunt zoeken wat je wilt, maar vinden doe je het niet.
En dan plots wordt het je toegeworpen ...
In plaats van in de put te verzeilen, kan het ook omarmd worden ... en ziedaar de weg er naar toe is gevonden ...
De vraag is of je deze weg wilt bewandelen ...

Naar mijn mening willen mensen vaak te snel in dit proces. Men is resultaatgericht.
Men heeft een doel voor ogen en gaat in gedachten al vast een paar stappen vooruit.
Dat wat wij 'het pad' noemen kan niet gezien worden. Het ontvouwt zich onder je voeten.
Dus is het niet goed om vooruit te denken of in termen van een doel te denken.

Dit staat los van 'gezweef'. Wat anderen er van vinden doet er niet toe. Het hart vind, het denken volgt.
Maar wil het denken het hart vooruit snellen door te grasduinen in spirituele teksten en zo vooruit te denken of een doel te stellen dan zal het doel nooit gevonden worden. Spirituele teksten zijn prima om te bespreken, maar bespreek ze vanuit dat wat je hart al ontdekt heeft.
En als je het dan oneens bent met iemand dan is dat geen probleem. Die persoon wandelt elders op het pad.

[Gast1]

Voor Zoeker:

[Susan]

Dat kan dacht ik ook niet er 'naar toe werken' zo werkt het niet.
Door echt vanuit Onvoorwaardelijkheid het hele leven in/met Liefde te leven, met inbegrip uiteraard van/voor mens,dier,natuur enz álles hier op deze wereld, die mens kan vanuit inzicht egoloos zijn volgens mij.

Niet door vanuit verstandelijk beredeneren en te denken dit te willen doen alsof er iets 'bereikt' moet worden, maar kan door Onvoorwaardelijk Liefde te zijn ook zo gaan handelen. Dat lijkt mij de enige 'weg' om ego op den duur als vanzelf volkomen op de achtergrond te laten...
Beetje lastig hoor om hoe ik het bedoel duidelijk in woorden neer te zetten.

Er worden in veel religies en spirituele bewegingen gewezen op de noodzaak van egoloos leven. Om het zo maar eens te noemen.
Zij wijzen op vele manieren op het eindresultaat. Dat resulteert in een gekunstelde deugd. De christelijke cultuur is er van vergeven. (andere ook, maar dat terzijde)
Het gaat dus niet om het eindresultaat, maar om de weg er naar toe. Die weg wordt door velen overgeslagen en dus komen zij ook nooit aan.

Het gaat ook om de weg/pad er naar toe dat zie ik ook zo, maar velen volgen de kudde,wat 'men' voorgekauwd heeft wat het beste is van...zó hoort het...., gaan niet hun eigen pad, want dan vertoon je 'afwijkend' gedrag...Is niet zo, maar dat heeft men het 'volk' voorgehouden, vorm van slavernij. Velen hebben afgeleerd vooral op hun intuïtie/gevoel te vertrouwen en daar dan ook op af te gaan, ook al zegt de meerderheid wat anders.

Jij spreekt hier over handelen vanuit Onvoorwaardelijke Liefde. Ik ben het daar niet mee oneens, maar vrijwel niemand kent die Onvoorwaardelijke Liefde. Dus daar schiet de willekeurige voorbijganger niks mee op. Jij weet het misschien, maar Jantje of Pietje kan daar niks mee.

Dus mijn vraag is: hoe maak jij dat een onwetend iemand duidelijk? Hoe zet je iemand aan het werk?

Door uit te leggen wat het precies inhoud, maar ook door het zelf zo te leven in het leven van alle dag met alles en iedereen, dat zou men het bijv. kunnen zien.
(hou me ten goede he Zoeker, daarmee beweer ik niet dát het me ook al steeds voor de 100% lukt!)
En wie hier niets van wil weten, of niets van begrijpt of als 'zweverig'ziet etc...tja, het zij zo, misschien later nog eens verduidelijken als ze wat aan die soms 'nieuwe' gedachte gewend zijn. Terwijl er óók zijn die het heel goed begrepen hebben, maar er niets mee willen doen, ook dat is hun zaak/keus.
In elk geval zal ik nooit de intentie hebben 'iemand aan het werk te zetten', ten alle tijde
kan elk persoon alleen uit vrije wil 'innerlijk' met zichzelf aan het werk indien hij/zij ziet
dat er wat veranderd/getransformeerd moet worden.

[Zoeker]

Ik denk, Susan…dat zolang mensen comfortabel hun leventje leiden dat er niet veel gebeurd.
Het is wat Gast1 zegt: bij enorme ellende gebeurd er pas wat.
Verpruts dus nooit een goede crisis.
Hij is je gezonden om vooruit te komen.
En een onderzoekende aard kan ook helpend zijn.

[Susan]

Susan 'tikt' mij wel op de vingers als ze het er niet mee eens is.

Velen zullen deze weg niet zien omdat er voor hen geen weg is in dezen.
Ze zijn geconditioneerd ende geprogrammeerd de maatschappelijke plutocratische infrastructuur te bewandelen als onderdeel van een geïnstitutionaliseerde hebzuchtige samenleving.
Onvoorwaardelijk liefde valt voor deze mensen onder de noemer 'gezweef ende gezever' ...
Wanneer het overstegen ego echter soms geconfronteerd wordt met iets wat niet past bij het ego, kan er iets heel moois gebeuren. Er kunnen deurtjes opengaan.
Dit zijn de geplaveide wegen die voor een onwetend iemand open worden gesteld waarbij ze aan het werk kunnen worden gezet.
Niets is zo mooi (meestal achteraf bezien) dan een of een paar keer in de ellende te geraken.
Ellende zet vaker een deurtje open, alzo schrijf ik uit ervaring.
Je kunt zoeken wat je wilt, maar vinden doe je het niet.
En dan plots wordt het je toegeworpen ...
In plaats van in de put te verzeilen, kan het ook omarmd worden ... en ziedaar de weg er naar toe is gevonden ...
De vraag is of je deze weg wilt bewandelen ...

'k Heb het een beetje ingekort, ben het echter eens met wat je hier in het hele stuk zei Gast1, geen 'tik' van mij nodig en ik bespaar jou nu dus een paar blauwe vingers..

Het is inderdaad aan de ander(en) óf ze die open deurtjes negeren of het eens gaan onderzoeken, én dan zélf daar mee aan het werk gaan, het is niet aan ons om hen aan het werk te zetten.(zo bedoelde je het ook niet om hen te 'dwingen')
En de rest is ook mijn ervaring, achteraf kunnen zien hoe diepe ellende (op alle gebieden in m'n leven) me geholpen hebben leren te 'zien', op eigen gevoelens/intuïtie te kunnen vertrouwen, allerlei zaken ben gaan onderzoeken.

Maar ook dat er op de diepste dieptepunten cadeautjes in de vorm van mensen op mijn pad kwamen, precies op het juiste moment, waardoor ik uit het 'zwarte gat' getrokken werd door hen eigenlijk. Dit kwam zonder dat zij het beseften door hun instelling die net zo of nog 'beter' was als de mijne waardoor ik anders en ruimer buiten kaders ging denken en zien. Pas zei ik het nog weer tegen m'n levensmaatje, je bent en blijft mijn lief cadeau'tje op het juiste tijdstip gegeven.

[Susan]

Ik denk, Susan…dat zolang mensen comfortabel hun leventje leiden dat er niet veel gebeurd.
Het is wat Gast1 zegt: bij enorme ellende gebeurd er pas wat.
Verpruts dus nooit een goede crisis.
Hij is je gezonden om vooruit te komen.
En een onderzoekende aard kan ook helpend zijn.

Daar hebben je gelijk in, en ik heb het vele malen dan ook zo ervaren meer dan me lief was,
en tóch terugkijkend blij met dat dat pardoes op mijn pad 'gegooid' werd met een daverende klap.(bij Gast1 schreef ik ook al wat, kijk maar even?)

En helaas werkt het bij velen zo dat zolang het niet 'binnen'hun deur is...