De leraar

[Vitharr]

Mooie reactie, Vitharr. Toch is deze kwestie iets waar ik lang mee geworsteld heb. Als het 'zien' bij je binnenkomt dan vraag je je direct af waarom anderen dat niet 'zien'. Je geeft het antwoord al: iedereen verkeert op een ander niveau. En iedereen verkeert ook precies op het niveau wat hem past. Er is geen goed of slecht niveau. (Alleen wordt er op bepaalde niveau's enorm geleden)

Volkomen mee eens, dat is ook exact waar ik op doelde.

Ik ben iemand die van nature snel belerend is. Dat wat ik 'zie', dat kan toch iedereen zien? Zoiets…
Maar het is mijn eigen wil die hier in het spel is. De wil om andere mensen bij te sturen.
Gelukkig daalt ook dit inzicht langzamerhand in. Ik laat die wil los.

Herkenbaar. Bij mij zit het in mijn conditioneringen. Mijn vader heeft in mijn jeugd eens tegen me gezegd dat je (in het algemeen dus) nooit meer kunt zijn dan een ander. In principe klopt dat, maar in mijn jeugdigheid heb ik het verkeerd ingeprent. Ik maakte er van dat ik nooit meer kon zijn dan een ander. Hooguit gelijk, maar meestal minder. Dat is compleet onlogisch maar zo sloop het er nu eenmaal in.

Dat leidde tot exact wat jij beschrijft. Ik was toen ook nog al van het oordelen dus iedereen die een excuus had om niet te kunnen wat ik kan moest wel een leugenaar zijn. En uiteraard ging ik er ook onbewust van uit dat iedereen dacht zoals ik. Ik heb dat er pas echt uit kunnen poetsen toen ik leerde denken in termen als 'anders' in plaats van meer/minder of goed/slecht.

Toch blijft het soms moeilijk om te accepteren voor me. De recente ervaringen waar ik wel eens over schrijf hebben me een visie geschonken die tot achter de maskers reikt. En het doet me soms verdriet als ik zie hoe wanhopig sommigen zich vastklampen aan hun masker. Sommigen verkiezen een lijdensweg en verkopen dat aan zichzelf door de alternatieven te negeren waardoor de illusie ontstaat dat men geen keuze heeft.

Ook al weet ik dan dat zo iemand verkiest om op een bepaald niveau te 'leren', toch raakt het mij dan. Het zal mijn menselijkheid zijn. Bemoeien doe ik me er niet mee. Hooguit wat aftasten om te bepalen of de motivatie echt intern ligt. Maar ik weet ook dat ik als wezen nauwelijks in staat ben mijn eigen wereld/perceptie op orde te krijgen, laat staan die van een ander wezen.

Ieder van ons krijgt door het leven zelf lessen aangeboden, lessen in liefde.
En zij die het vertikken om te luisteren krijgen het vanzelf moeilijk.
En uiteindelijk wordt de innerlijke leraar wakker vanwege dat 'moeilijk'.

Dat klopt, maar het zit wel in mijn nickname om toch niet zomaar alles om me heen te laten gebeuren. Zoals je kinderen beschermt terwijl je ze stap voor stap introduceert in de realiteit, zo heb ik ook de neiging om dat bij 'geestelijke kinderen' te doen. Zwijnen kun je weghouden bij parels tot de parel groot genoeg is om niet ten prooi te vallen aan zwijnen.

Maar bloeien moet het wezen zelf doen. Managementtechnisch kreeg ik een geschenk in de vorm van het concept 'stekken steken'. Ik vind dat fantastisch. Je opent wat deuren, plant een zaadje en laat de ander het cultiveren. Eigenlijk schenk je de vrije wil daar potentie mee.

[Vitharr]

Nathan, ben jij van mening dat jouw eigen intenties je bekend zijn?

De reden dat ik dat vraag is omdat je opent met de vraag:

Wanneer is of kan of mag er sprake zijn van het geestelijke leraarschap?

Om vervolgens die vraag te beantwoorden met stelligheden die voortvloeien uit je eigen perceptie. Je opent hier inderdaad geen discussie mee, zoals ook opgemerkt wordt, maar pakt hier eerder een podium, precies zoals ik nu doe.

Er zijn weinig zekerheden in dit leven, maar 1 ervan is dat jij niets kunt met mijn leraressen. Dat staat buiten kijf. Ze voldoen niet aan de beschrijving die uit jouw perceptie stamt, en evenzo voldoe ik volgens mij niet aan de beschrijving van 'leerling' uit diezelfde perceptie.

Wat is je doel met topics als deze? Zoek je een antwoord op de vragen die je stelt? Of wil je discussiëren over de antwoorden die je er zelf aan toekent?

Als jij een lezing over verlichting gaat houden ben je volgens mijn definities namelijk wel degelijk een leraar. Mensen zullen komen om kennis te vergaren, en ze hopen dat jij de bron bent. Zij maken jou leraar. Ik vraag me af welk 'weten' dat rechtvaardigt en welke noodzaak jouw roeping initieert.

[Nathan]

moet eigenlijk ook duidelijk zijn wat Nathan verstaat onder een (geestelijk) leraar, en dat is het niet.

Schreef ik niet?:
Maar is een leraar niet meer dan een vroedvrouw (Osho), die jouw innerlijke leraar doet ontwaken? Zo dat je een licht voor jezelf kan zijn in de plaats iemands papegaai, zoals van de leraar?

(...) Ik las ooit in een Zen boekje; 'Hij die spreekt, weet niet en hij die weet, spreekt niet'. Die woorden zeiden me niets tot ik de noodzakelijke ervaring op deed. Maar die ervaring is persoonlijk, en niet overdraagbaar. (...)

Zo te lezen uit alles, ben je een inspirerend mens.

Op geestelijk gebied accepteer ik zelden leraren/leraressen, omdat ik daar zelf de autoriteit ben.

Is de innerlijke en uiterlijke autoriteit niet hetzelfde?

[Nathan]

Mensen zullen komen om kennis te vergaren, en ze hopen dat jij de bron bent. Zij maken jou leraar.

Onzin (die laatste zin).
Daar ben jezelf (de spreker) altijd nog bij.

[Zoeker]

Toch blijft het soms moeilijk om te accepteren voor me. De recente ervaringen waar ik wel eens over schrijf hebben me een visie geschonken die tot achter de maskers reikt. En het doet me soms verdriet als ik zie hoe wanhopig sommigen zich vastklampen aan hun masker. Sommigen verkiezen een lijdensweg en verkopen dat aan zichzelf door de alternatieven te negeren waardoor de illusie ontstaat dat men geen keuze heeft.

Ja, daar heb ik ook lang mee geworsteld. Ook omdat die lijdensweg voor mij invoelbaar geworden is. (geen empathie)
Maar ieder verzet in mij tegen het lijden van anderen leidt nergens toe.

Ook al weet ik dan dat zo iemand verkiest om op een bepaald niveau te 'leren', toch raakt het mij dan. Het zal mijn menselijkheid zijn.

Jij noemt het menselijkheid, ik noem dat liefde. (begaandheid met anderen zonder voorwaarden)

Maar bloeien moet het wezen zelf doen. Managementtechnisch kreeg ik een geschenk in de vorm van het concept 'stekken steken'. Ik vind dat fantastisch. Je opent wat deuren, plant een zaadje en laat de ander het cultiveren. Eigenlijk schenk je de vrije wil daar potentie mee.

En daarmee kom je weer uit op het leraarschap. En ik zoek mijn leraren o.a. bij de oude meesters.

Want zijn en niet-zijn baren elkander.

Ik heb me tijden het hoofd gebroken over wat dit nou precies betekende.
Totdat ik goed zocht in mijn innerlijk pad.
En toen begreep ik ook weer wat meer van het leraarschap.
Je kan dit alleen begrijpen als je naar de piketpaaltjes achter je kijkt.
Vooruit kijken kan niemand.

De leraar -Lao tse- begeleidt mij op dat moment om mijn innerlijk pad te begrijpen.
Hij duidt het niet rechtstreeks aan, nee hij laat mij er het hoofd over breken.
Zelf doen is het credo.

[Vitharr]

moet eigenlijk ook duidelijk zijn wat Nathan verstaat onder een (geestelijk) leraar, en dat is het niet.

Schreef ik niet?:
Maar is een leraar niet meer dan een vroedvrouw (Osho), die jouw innerlijke leraar doet ontwaken? Zo dat je een licht voor jezelf kan zijn in de plaats iemands papegaai, zoals van de leraar?

Dat schreef je inderdaad, maar je schreef nog meer. Mogelijk is het voor jou heel duidelijk, maar aan deze 'ontvangende kant' is die duidelijkheid niet aanwezig. Ik zal een klein voorbeeld geven. Je opent met:

Wanneer is of kan of mag er sprake zijn van het geestelijke leraarschap?
Volgens mij een ambitieuze 'baan' want je ontvangt er veel aandacht door.

3 vragen, verpakt in 1 zin, waar je zelf op begint te antwoorden en ik eigenlijk enkel kan concluderen dat jij meent dat een leraar veel aandacht krijgt. Dat veroorzaakt bij mij, qua communicatie, meer vraagtekens dan dat het antwoorden oplevert. Wil je antwoord op je vraag? Of is het een vertrekpunt voor het uiteenzetten van je standpunt? Ik herken de zaken die je benoemt zelf niet qua leraar, maar ik weet veel niet, dus mogelijk doel je op een bepaald soort leraar wat ik niet ervaren heb, of mogelijk niet erken.

Ook je reactie op mijn opmerking dat niet duidelijk is wat jij onder een geestelijk leraar verstaat probeer je te verduidelijken met een vraag. De antwoorden die ik zou geven zouden persoonlijk zijn. En dat is dan ook volgens mij het enige mogelijke antwoord op je openingsvraag. Dat is persoonlijk, en jij beschreef jouw visie, en ik de mijne.

Niet dat dat een probleem is overigens. Het enige wat mogelijk tot een 'probleem' zou kunnen leiden is dat mij niet duidelijk is wat je beoogd met je post. Sommigen hebben strikte bedoelingen met een post, en zij vinden het heel onprettig als je niet reageert zoals verwacht.

(...) Ik las ooit in een Zen boekje; 'Hij die spreekt, weet niet en hij die weet, spreekt niet'. Die woorden zeiden me niets tot ik de noodzakelijke ervaring op deed. Maar die ervaring is persoonlijk, en niet overdraagbaar. (...)

Zo te lezen uit alles, ben je een inspirerend mens.

Dat hoor ik wel vaker, en het verbaasd me. Ik ben niet meer dan de som van de inspiraties die ik op heb gedaan. Precies zoals Zoeker hierboven met een eigen voorbeeld illustreert kunnen boodschappen bij mij resoneren voordat ik ze begrijp. Waardevolle aanreikingen. En die komen uit alle hoeken. Soms uit de mond van een kind, soms uit de mond van een wijsgeer.

Op geestelijk gebied accepteer ik zelden leraren/leraressen, omdat ik daar zelf de autoriteit ben.

Is de innerlijke en uiterlijke autoriteit niet hetzelfde?

Nee, in woorden niet.

Gisteren reed ik met zo'n 30 km per uur door een drukke winkelstraat waar ik niet bekend ben. Uit een zijstraat kwam een busje dat achter me invoegde en probeerde om me op te drijven door op mijn bumper te gaan zitten. Na enkele seconden gaf de bestuurder het al op, haalde me met een noodgang in, luid claxonnerend, en reed me klem. Ik denk dat de chauffeur met me probeerde te communiceren, maar dat lukte niet door de geblindeerde ramen van zijn bus. Dus ging hij uit het raam hangen, maakte wilde gebaren, en vreemde geluiden in een Brabants dialect wat ik niet verstond.

Dit individu verkeerde blijkbaar in de veronderstelling dat je met agressief gedrag autoriteit af kunt dwingen. In dit geval met als doel om mij ook als een waanzinnige door een drukke winkelstraat te laten racen. Wat me weerhield was niet die andere autoriteit met het uniform die de verkeersregels controleert, maar mijn innerlijke autoriteit die mijn aanwezigheid niet dermate verstorend wilde laten zijn dat de wereld zich aan mij aan moest passen, zoals het hysterische individu blijkbaar zelf wel wenste.

De confrontatie introduceerde een keuze, die ik voorheen niet opgemerkt had. En ik koos er voor om dezelfde koers te blijven varen. Zelfs als het een lege winkelstraat zou betreffen, en 100 busjes met overspannen mensen, dan nog had ik niet anders gereden.

Hoewel het niet 100% de juiste woorden zijn is het voor mij vergelijkbaar met actie en reactie. Innerlijke autoriteit zet aan tot actie, uiterlijke autoriteit tot reactie. Althans, met de definities uit mijn eigen woordenboekje.

[Vitharr]

Mensen zullen komen om kennis te vergaren, en ze hopen dat jij de bron bent. Zij maken jou leraar.

Onzin (die laatste zin).
Daar ben jezelf (de spreker) altijd nog bij.

En daaruit lijkt dan wederom te blijken dat jij een aan mij onbekende definitie van leraar hebt.

De aankondiging van jouw intentie om te spreken is de trigger voor het verwachtingspatroon van de individuen die je komen bezoeken. Het is hun eigen vrije wil die ze aanzet om te komen of niet. Niet jij. Jij hebt enkel de stroming geschapen op het moment dat je toezegde. De rivier van mogelijkheden.

Op het moment dat iemand daar iets van je leert, ben je voor hem/haar de leraar. Hoe denk je ze daar van te weerhouden?

Je kunt jezelf een leraar noemen, maar dan ben je het nog niet. Je kunt een ander een leerling noemen, maar dan is hij/zij het nog niet. Pas als in de interactie een uitwisseling plaatsvindt is er sprake van leraar/leerling. En dat kan uiteraard zowel positief als negatief zijn.

[univers]

Gisteren reed ik met zo'n 30 km per uur door een drukke winkelstraat waar ik niet bekend ben. Uit een zijstraat kwam een busje dat achter me invoegde en probeerde om me op te drijven door op mijn bumper te gaan zitten.

Heeft hij mazel gehad, dat hij niet achter mijn bumper zat, gaat niet harder dan 8 km.

Je weet natuurlijk maar nooit wie er in de zaal zit, misschien wel God zelf.

Kan niet, want ik kom niet.

En ik maar denken dat God niet voorspelbaar is.

Is ook niet te voorspellen, niemand is zo veranderlijk, is net het weer.

[Vitharr]

Toch blijft het soms moeilijk om te accepteren voor me. De recente ervaringen waar ik wel eens over schrijf hebben me een visie geschonken die tot achter de maskers reikt. En het doet me soms verdriet als ik zie hoe wanhopig sommigen zich vastklampen aan hun masker. Sommigen verkiezen een lijdensweg en verkopen dat aan zichzelf door de alternatieven te negeren waardoor de illusie ontstaat dat men geen keuze heeft.

Ja, daar heb ik ook lang mee geworsteld. Ook omdat die lijdensweg voor mij invoelbaar geworden is. (geen empathie)
Maar ieder verzet in mij tegen het lijden van anderen leidt nergens toe.

Ik denk dat het ook een rol speelt hoe je aan een dergelijke 'visie' komt. In mijn geval was het zo'n typische 'je ziet het wel, of je ziet het niet'. Ik schrok van wat ik zag, maar het fascineerde me ook. Dus heb ik ook deze nieuwe ontwikkeling geaccepteerd. Het doorzien is een minder prettig aspect, en mijn ongenoegen maakt denk ik gewoon deel uit van het gewenningsproces. Het is nu nog te nieuw.

Je hebt dan ook gelijk als je schrijft dat verzet nergens toe leidt. Maar ik denk dat het normaal is om je er toch niet zonder meer bij neer te leggen.

Ook al weet ik dan dat zo iemand verkiest om op een bepaald niveau te 'leren', toch raakt het mij dan. Het zal mijn menselijkheid zijn.

Jij noemt het menselijkheid, ik noem dat liefde. (begaandheid met anderen zonder voorwaarden)

Begaandheid met anderen zonder voorwaarden noem ik ook liefde hoor Zoeker. Maar toen ik bovenstaande schreef 'echo'de' ik meer op mijn weigering tot acceptatie van wat is. En dat is dan toch mijn menselijkheid denk ik.

Maar bloeien moet het wezen zelf doen. Managementtechnisch kreeg ik een geschenk in de vorm van het concept 'stekken steken'. Ik vind dat fantastisch. Je opent wat deuren, plant een zaadje en laat de ander het cultiveren. Eigenlijk schenk je de vrije wil daar potentie mee.

En daarmee kom je weer uit op het leraarschap. En ik zoek mijn leraren o.a. bij de oude meesters.

Want zijn en niet-zijn baren elkander.

Ik heb me tijden het hoofd gebroken over wat dit nou precies betekende.
Totdat ik goed zocht in mijn innerlijk pad.
En toen begreep ik ook weer wat meer van het leraarschap.
Je kan dit alleen begrijpen als je naar de piketpaaltjes achter je kijkt.
Vooruit kijken kan niemand.

De leraar -Lao tse- begeleidt mij op dat moment om mijn innerlijk pad te begrijpen.
Hij duidt het niet rechtstreeks aan, nee hij laat mij er het hoofd over breken.
Zelf doen is het credo.

Misschien moet je eens stoppen met Zoeken.

Of geloof jij niet dat je aangereikt krijgt wat je nodig hebt? (En als je het weigert, wordt je er uiteindelijk mee rond je oren geslagen. )

De oude meesters zocht ik niet, die vonden mij. Ze hebben me zaken anders laten bekijken. Maar ook bij mij was zelf doen het credo.

In de periode waarin ik dat stekken steken op heb gedaan vond ik het overigens nodig om een andere benaming dan 'leren' te gebruiken voor mijn gedrag. Ik had namelijk net geleerd dat bij overdracht van kennis slechts 80% in stand blijft. En ik zag de gevolgen daarvan overal om me heen. Inmiddels zaten we al op 80% van 80% van 80% van 80% van 80% schat ik zo.

Ik leek zelf echter in staat om als leerling boven de 100% uit te komen. Dat vond iedereen wel interessant dus hebben we gekeken waar het verschil zat. En daarom had ik die andere term nodig. Ik koos voor 'assimilatie', en deed dat met 'de Borg' uit Star Trek in mijn achterhoofd.

Het verschil was vooral dat ik niet als een blanco vel me liet beschrijven. Ik kende mijn manco's, en probeerde vaardigheden uit die me getoond werden, tot ik een methode vond die paste bij wat ik al wist of kon. Daarom zei ik ook dat iedereen mijn leraar/lerares kan zijn.

Zelfs jij bent dat. Ik kan me nog goed heugen hoe onmogelijk een discussie tussen ons was. Maar ergens in onze volharding hebben we blijkbaar geleerd elkaar te begrijpen. Ik heb tenminste niet de indruk dat 1 van ons zich aan heeft gepast aan de ander qua manier van uitdrukken. Dus moet ik geleerd hebben van je, en andersom werkt dat niet anders denk ik.

Maar terugkomend op leraar/leren ken ik ook een heel duidelijk onderscheid tussen weten en begrijpen. En keer op keer ga ik daar zelf de fout in. Ik bezit bepaalde vaardigheden omdat ik zaken begrijp, dat is niet 'norm-aal' als het niet aansluit bij je opleiding. En dus teister ik mezelf keer op keer door opleidingen te gaan volgen waarbij mensen proberen om mij zaken te leren weten die ik al begrijp. Geloof me, dat is een drama voor beiden.

Maar goed, op de gebruikelijke wonderlijke manier brengt dat me weer naar ervaringen die ik zonder die vergissingen niet zou hebben gehad. Blijkbaar is het dus nodig.

[Vitharr]

Gisteren reed ik met zo'n 30 km per uur door een drukke winkelstraat waar ik niet bekend ben. Uit een zijstraat kwam een busje dat achter me invoegde en probeerde om me op te drijven door op mijn bumper te gaan zitten.

Heeft hij mazel gehad, dat hij niet achter mijn bumper zat, gaat niet harder dan 8 km.

Uni, het fenomenale is dat het me letterlijk helemaal niets deed. Ik heb het aanschouwd, en dat was het.

Heel even, slechts een fractie van een seconde, flitste mijn oude valkuil voorbij en vroeg ik me af hoe het zou zijn geweest als er bijvoorbeeld brave oudjes het slachtoffer van deze intimidatie zouden zijn geworden. Maar omdat ik een hoofd vol forumleraren/-leraressen bij had bleef het bij die overweging.

Ik ben dus zelfs niet in lachen uitgebarsten dit keer, al scheelde het heel erg weinig. Het zag er allemaal echt heel dom uit en het was volkomen nutteloos, behalve als ervaring dan.

[Zoeker]

Uni, het fenomenale is dat het me letterlijk helemaal niets deed. Ik heb het aanschouwd, en dat was het.

Heel even, slechts een fractie van een seconde, flitste mijn oude valkuil voorbij en vroeg ik me af hoe het zou zijn geweest als er bijvoorbeeld brave oudjes het slachtoffer van deze intimidatie zouden zijn geworden. Maar omdat ik een hoofd vol forumleraren/-leraressen bij had bleef het bij die overweging.

Ik ben dus zelfs niet in lachen uitgebarsten dit keer, al scheelde het heel erg weinig. Het zag er allemaal echt heel dom uit en het was volkomen nutteloos, behalve als ervaring dan. :mrgreen:

Mensen die nog helemaal opgaan in hun eigen ego begrijpen niet dat het voor anderen er volkomen belachelijk uitziet.
Ik ben eens klem gereden door een man die van mening was dat ik een fout maakt.
Hij gebaarde mijn raampje open te draaien. Ik deed dat. En hij stak een tirade af.
Er gebeurde niets in mij, ik gaf ook geen enkel antwoord.
Na een paar minuten reed hij gefrustreerd weg….

Zelfkennis in praktijk.

[Vitharr]

Over leraren/leraressen en lessen gesproken. Ik vind dit bijvoorbeeld nog steeds een hele mooie:

Our deepest fear is not that we are inadequate. Our deepest fear is that we are powerful beyond measure. It is our light, not our darkness that most frightens us. We ask ourselves, Who am I to be brilliant, gorgeous, talented, and fabulous? Actually, who are you not to be? You are a child of God. Your playing small does not serve the world. There is nothing enlightened about shrinking so that other people will not feel insecure around you. We are all meant to shine, as children do. We were born to make manifest the glory of God that is within us. It is not just in some of us; it is in everyone and as we let our own light shine, we unconsciously give others permission to do the same. As we are liberated from our own fear, our presence automatically liberates others.

Hij is van Marianne Williamson. Maar ik zou haar niet beschouwen als een lerares vanwege deze tekst. Ik geloof namelijk helemaal niet in deze vorm van God.

Voor mij is het een aanreiking. Een verzameling woorden die ik zelf heb ingevuld waardoor het een boodschap is geworden die voor mij betekenis had, en daardoor ook nog heeft.

[Vitharr]

Heel even, slechts een fractie van een seconde, flitste mijn oude valkuil voorbij en vroeg ik me af hoe het zou zijn geweest als er bijvoorbeeld brave oudjes het slachtoffer van deze intimidatie zouden zijn geworden. Maar omdat ik een hoofd vol forumleraren/-leraressen bij had bleef het bij die overweging.

Ik ben dus zelfs niet in lachen uitgebarsten dit keer, al scheelde het heel erg weinig. Het zag er allemaal echt heel dom uit en het was volkomen nutteloos, behalve als ervaring dan.

Mensen die nog helemaal opgaan in hun eigen ego begrijpen niet dat het voor anderen er volkomen belachelijk uitziet.
Ik ben eens klem gereden door een man die van mening was dat ik een fout maakt.
Hij gebaarde mijn raampje open te draaien. Ik deed dat. En hij stak een tirade af.
Er gebeurde niets in mij, ik gaf ook geen enkel antwoord.
Na een paar minuten reed hij gefrustreerd weg….

Zelfkennis in praktijk.

Ik kan me ook niet helemaal aan het gevoel onttrekken dat jouw woorden iets met mijn uitblijvende reactie van doen hadden.

Maar het uitblijven van enige reactie was voor mij toch compleet nieuw. Ik bleef er toch echt bij. Zouden die lezingen over Mindfulness soms invloed hebben?

Ik denk ook dat mijn gezelschap een rol speelde. Ik was samen met een hele goede vriendin die ook totaal niet geïntimideerd raakte. Het is dan ook een vrouwelijke kopie van mij. (och arme wereld, er zijn er 2! ) Mogelijk had ik wel gereageerd als het gedrag een negatieve invloed op mijn gezelschap zou hebben.

Maar, hoe interessant ik het fenomeen ook vind, we dwalen af van het topic.

[univers]

Uni, het fenomenale is dat het me letterlijk helemaal niets deed. Ik heb het aanschouwd, en dat was het.

Heel even, slechts een fractie van een seconde, flitste mijn oude valkuil voorbij en vroeg ik me af hoe het zou zijn geweest als er bijvoorbeeld brave oudjes het slachtoffer van deze intimidatie zouden zijn geworden. Maar omdat ik een hoofd vol forumleraren/-leraressen bij had bleef het bij die overweging.

Ik ben dus zelfs niet in lachen uitgebarsten dit keer, al scheelde het heel erg weinig. Het zag er allemaal echt heel dom uit en het was volkomen nutteloos, behalve als ervaring dan.

Ik kijk zulke mensen altijd spottend aan, en zeg geen woord, blijf enkel in zijn ogen kijken. moet je zien hoe vlug ze afdruipen.
Ergens moet je medeleden met ze hebben, leven enkel in een wereld van geweld, ze weten niet beter.

[Witte wel]

Meer waarschijnlijk is het zo dat de werkelijke leraar spreekt als de omstandigheid daar toe uitnodigt en dat deze buiten die omstandigheid zwijgt. Diegene die buiten die omstandigheid dan toch spreekt, zou zich dan mogelijk leerling mogen noemen.

[Vitharr]

Meer waarschijnlijk is het zo dat de werkelijke leraar spreekt als de omstandigheid daar toe uitnodigt en dat deze buiten die omstandigheid zwijgt. Diegene die buiten die omstandigheid dan toch spreekt, zou zich dan mogelijk leerling mogen noemen.

Kijk, en dat versta ik dan weer wel, Witte wel.

[taigitu]

Reactie bij nader inzien verwijdert.

[Witte wel]

IK wil mij eigenlijk helemaal niet mengen in deze nodeloze discussie maar kan het niet laten toch een opmerking te maken.
Je citeert hier een post die op een ander forum geplaatst staat taigitu en geeft hier een reactie op waarmee de discussie van elders hier onder de aandacht gebracht wordt. Waar gaat dit over.
Als iemand het niet kan vinden in bepaalde vraagstellingsmethodes of variabelen in expressie dan is dat een vrijheid hier een keuze in te maken.
Daarnaast bekritiseer je reacties als zijnde "dit soort" wat aangeeft dat een afwijkende zienswijze of uitdracht niet als zijnde gewenst wordt gezien.
Ik neig er naar aan te nemen dat dit meer een persoonlijke kwestie betreft dan wel dat het een algemeen belang dient.
Wiens lezingen zijn nu het meest betrouwbaar of nuttig te noemen kan men zich afvragen.

Het betreft echter enkel een opmerking, meer niet.

[taigitu]

IK wil mij eigenlijk helemaal niet mengen in deze nodeloze discussie maar kan het niet laten toch een opmerking te maken.
Je citeert hier een post die op een ander forum geplaatst staat taigitu en geeft hier een reactie op waarmee de discussie van elders hier onder de aandacht gebracht wordt. Waar gaat dit over.

Bericht is verwijderd. Het is niet belangrijk.

[univers]

Wijs.