Volkomen mee eens, dat is ook exact waar ik op doelde.Zoeker schreef:Mooie reactie, Vitharr. Toch is deze kwestie iets waar ik lang mee geworsteld heb. Als het 'zien' bij je binnenkomt dan vraag je je direct af waarom anderen dat niet 'zien'. Je geeft het antwoord al: iedereen verkeert op een ander niveau. En iedereen verkeert ook precies op het niveau wat hem past. Er is geen goed of slecht niveau. (Alleen wordt er op bepaalde niveau's enorm geleden)
Herkenbaar. Bij mij zit het in mijn conditioneringen. Mijn vader heeft in mijn jeugd eens tegen me gezegd dat je (in het algemeen dus) nooit meer kunt zijn dan een ander. In principe klopt dat, maar in mijn jeugdigheid heb ik het verkeerd ingeprent. Ik maakte er van dat ik nooit meer kon zijn dan een ander. Hooguit gelijk, maar meestal minder. Dat is compleet onlogisch maar zo sloop het er nu eenmaal in.Zoeker schreef:Ik ben iemand die van nature snel belerend is. Dat wat ik 'zie', dat kan toch iedereen zien? Zoiets…
Maar het is mijn eigen wil die hier in het spel is. De wil om andere mensen bij te sturen.
Gelukkig daalt ook dit inzicht langzamerhand in. Ik laat die wil los.
Dat leidde tot exact wat jij beschrijft. Ik was toen ook nog al van het oordelen dus iedereen die een excuus had om niet te kunnen wat ik kan moest wel een leugenaar zijn. En uiteraard ging ik er ook onbewust van uit dat iedereen dacht zoals ik. Ik heb dat er pas echt uit kunnen poetsen toen ik leerde denken in termen als 'anders' in plaats van meer/minder of goed/slecht.
Toch blijft het soms moeilijk om te accepteren voor me. De recente ervaringen waar ik wel eens over schrijf hebben me een visie geschonken die tot achter de maskers reikt. En het doet me soms verdriet als ik zie hoe wanhopig sommigen zich vastklampen aan hun masker. Sommigen verkiezen een lijdensweg en verkopen dat aan zichzelf door de alternatieven te negeren waardoor de illusie ontstaat dat men geen keuze heeft.
Ook al weet ik dan dat zo iemand verkiest om op een bepaald niveau te 'leren', toch raakt het mij dan. Het zal mijn menselijkheid zijn. Bemoeien doe ik me er niet mee. Hooguit wat aftasten om te bepalen of de motivatie echt intern ligt. Maar ik weet ook dat ik als wezen nauwelijks in staat ben mijn eigen wereld/perceptie op orde te krijgen, laat staan die van een ander wezen.
Dat klopt, maar het zit wel in mijn nickname om toch niet zomaar alles om me heen te laten gebeuren. Zoals je kinderen beschermt terwijl je ze stap voor stap introduceert in de realiteit, zo heb ik ook de neiging om dat bij 'geestelijke kinderen' te doen. Zwijnen kun je weghouden bij parels tot de parel groot genoeg is om niet ten prooi te vallen aan zwijnen.Zoeker schreef:Ieder van ons krijgt door het leven zelf lessen aangeboden, lessen in liefde.
En zij die het vertikken om te luisteren krijgen het vanzelf moeilijk.
En uiteindelijk wordt de innerlijke leraar wakker vanwege dat 'moeilijk'.
Maar bloeien moet het wezen zelf doen. Managementtechnisch kreeg ik een geschenk in de vorm van het concept 'stekken steken'. Ik vind dat fantastisch. Je opent wat deuren, plant een zaadje en laat de ander het cultiveren. Eigenlijk schenk je de vrije wil daar potentie mee.