Wow ...
Zojuist heb ik het eerder aangehaalde
(dit topic) topic van Tammy nog eens nagelezen, zoals ook alles van dit topic.
Prachtig. Ik lees mijn teksten van zowat 2 jaren geleden en mijn tekst van 1 dag geleden.
Gisteren en vandaag heb ik gefietst, gewandeld, gemediteerd en bomen geknuffeld.
Ik heb bepaalde zaken ervaren en ik heb nagedacht.
Vooral over gisteren.
'Moet ik een leraar hebben?' ...
Mijn antwoord is nu: "Ja!" ...
De belangrijkste leraren waren mijn Vader en Moeder, hoe goed of hoe slecht ze het ook deden, ik heb er van geleerd.
Dat begon al heel vroeg en ik had dat beslist nodig.
Ze hebben me geleerd "Papa" en "Mama" te zeggen en ik had ze beslist nodig.
Zou ik ze niet gehad hebben, dan had ik wel weer anderen nodig gehad.
Toen ik ouder en wijzer werd, met name in 2007, hoefde het 'moeten' niet meer van mij.
Het 'gebeurde' of beter gezegd ende geschreven, het 'overkwam' me.
Gisteren was een van die vele dagen waarbij het me 'overkwam' waarbij ik een en ander graag wil toelichten.
Gisteren was het werkelijk bloedheet en ik ben zo iemand, die daar goed tegen kan.
Ik had in de morgen van alles in de tuin gedaan en ging daarna fietsen.
Dat was rond 10:30 uur of zo.
Ik fietste in mijn korte broek en had mijn sandalen aan.
Zonder zonnebrandolie of wat dan ook fietste ik in mijn blote bovenlijf en blote benen in de zon en het voelde héérlijk.
Héérlijk vrij en ik was nog vrijer geweest als ik helemaal naakt zo zijn.
Ik kan nudisten steeds beter begrijpen.
Enfin, ik bewonderde de Natuur en keek mijn ogen uit, alsof het de eerste dag was waarop ik kon zien.
Ik kan dan werkelijk zo blij en gelukkig zijn, dat niemand die emotie van mij kan begrijpen.
Ik heb onderweg een paar traantjes van geluk weggepinkt.
Op een bepaald moment fietste ik een doodlopende weg in naar de Maas.
Een forse en ietwat oudere man liep mij vanuit de Maas over een goed begroeid aardappelveld tegemoet.
Hij had een soort van 'Cesar-hondje' bij zich en ook hij was gekleed zoals ik.
We raakten aan de praat en hij lag met zijn bootje vlakbij in het recreatiegebied wat grensde aan dezelfde aardappel-akker.
Het was een prachtig gezicht, Maasheggen en bloeiende weiden, fluitende vogels en verderop zaten een aantal brandganzen en Indische (streepjes)ganzen.
De man vertelde dat hij 72 jaar was en heeft niet anders dan drie kwartier geklaagd over van alles en nog wat.
"Alle buitenlanders moeten het land uit, er bestaan geen goede Duitsers en elke Pool, Bulgaar, Roemeen en noem maar op waren criminelen."
"De boeren worden genaaid, het Koningshuis is uit de tijd en de regering moeten ze compleet tegen de muur zetten en neerschieten."
"Alle directeuren zijn klootzakken en de werknemers worden genaaid."
"Natuurbeleid is klote en onzin en alles draait om de centen."
Ik heb hem aangehoord en kon er bijna niet tussenkomen.
Hij zag er goed verzorgd uit en was welbespraakt, ondanks al zijn negativiteit.
Al zijn genoemde zaken heb ik getracht te nuanceren maar hij leek onverstoorbaar in zijn meningen.
Ik heb hem gevraagd of hij zich bewust was waar wij stonden te praten en waar wij door omgeven waren.
Of hij de Natuur zag en of hij de vogels hoorde, en ik heb hem gevraagd, nadat hij ook had verteld hoe zijn leefsituatie was, of hij wel gelukkig is?
Hij zij van wel, maar ik 'wees hem op' al dat wat hij zei, waarbij ik nogal wat frustratie beluisterde.
Hij glimlachte maar zei dat we hier in Nederland allemaal gek zijn en begon opnieuw over wat er allemaal niet deugde.
Toen we na drie kwartier 'onze weg' weer gingen, besefte ik dat hij mijn leraar was geweest.
Ik besefte dat ik een gesprek heb gehad met mijzelf, een jaar of 10 - 15 geleden.
Ik voelde een ongelooflijke opluchting dat ik al deze zaken niet meer zo 'beleefde' als destijds en voelde me nóg gelukkiger.
Misschien is de man wel aan de slag gegaan met mijn opmerkingen, want ik heb hem verteld over hoe ik vroeger was en hoe ik nu ben.
Ik heb hem verteld dat ik altijd ben geweest zoals ik nu ben, maar dat ik mij vroeger anders manifesteerde om mijzelf te beschermen.
Ook heb ik uitgelegd dat dat destijds een farce majeure was.
Gedurende het gesprek werd hij wel iets rustiger en misschien is hij er wel over na gaan denken.
Misschien had hij dit gesprek nodig, misschien ook niet.
Ik ging verder met fietsen door het eenzame en prachtige Maasheggenlandschap waarna ik op een grote 'kale vlakte' uitkwam.
Hier wordt een grote plas gecreëerd, maar alles stond vol nu nog vol met prachtige weidebloemen.
Ik fietste over een heel slecht zandpad en een aantal kievieten waren zeer druk om mij heen aan het vliegen.
Plots zag ik een jonkie in een kleine plas water.
De plas was ondiep en het jonkie zocht er volgens mij verkoeling.
Het diertje was doodsbang, maar rende niet weg. Het leek 'uitgeput' van de warmte.
Ik heb het jonkie opgepakt en de kievieten gingen flink tekeer.
Het jonkie voelde heel warm en de temperatuur van de brandende zon, zou hem zeker vermoord hebben.
Ik besloot 'm verderop in de schaduw te zetten bij een wegkruis.
Al lopende draaide ik mij nog een keer om en zag een tweede jonkie langzaam lopen.
Ook dit heb ik gepakt en gecontroleerd of er nog andere jonkies waren.
Niet dus.
Beiden heb ik een poosje 'geknuffeld tegen mijn wang' en dat voelde heerlijk.
De kuikentjes werden ook heel rustig en ik werd nog rustiger.
Ik voelde een enorme liefde maar ook bezorgdheid, wetende dat de Natuur het allemaal zelf oplost.
Toch wilde ik ze er aanvankelijk niet aan overgeven.
Ik had 2 heel jonge leventjes in mijn handen.
Na een 10-tal minuten heb ik ze bij het beschaduwde wegkruis gezet.
Ze liepen niet weg en ik ging op een afstandje staan.
Daarna kwamen de ouders van de jonkies en samen liepen ze verder weg onder de Maasheggen verder weg.
Dat voelde voor mij geweldig.
Ik liep terug naar het kruis en heb daar een half uur gemediteerd.
Ik zag in de wijde omtrek niets anders dan vogels en Natuur.
Ik voelde me heerlijk en dacht na over het gesprek met de man.
Over de jonkies en over de ouders daarvan.
Al dat wat ik beleefde die dag was voor mij 'de leraar' ...
De dag was de leraar en dagen heb ik nodig, anders leef ik niet.
Wauw ...
Vzv je van 'redder' moet spreken overigens. 
