Onvoorwaardelijke Liefde is een pleonasme

[univers]

[taigitu]

Voor mij is 'liefde' met de kleine 'l' iets anders dan 'Liefde' met de grote 'L'.
De liefde (kleine 'l') die we ervaren zijn emoties die ons beïnvloeden en meetbaar in onze hersenen. Die liefde maakt zich kenbaar via diverse emoties. We kunnen ons verdrietig voelen wanneer we van de persoon waar we van houden gescheiden zijn, of als hij/zij ziek is, pijn lijdt, enz. Allemaal emoties die getriggerd kunnen worden vanuit dat gevoel van houden van.
De Liefde die we in wezen zijn ( onze kern, Bron) is een energie die niet onderhevig is aan allerlei situaties of onderhevig aan voorwaarden. Op het onverwachte moment dat het je overkomt is er geen onderscheid tussen jou en mij of wat er om mij heen is. Alles is daarin voor even aanwezig en alleen Liefde.
Dit is de beste manier waarop ik het verschil tussen die twee kan beschrijven.

Ik kan me prima vinden in hoe je het beschrijft. Maar ik wil niet voorbijgaan aan de stelling in dit topic.
En die is eigenlijk dat die liefde met een kleine 'l' helemaal geen liefde is.
En als we maar blijven denken aan die liefde die geen liefde is, dan blijft ons 'zien' ook anders.

Liefde zoals in de bijgesloten kaders wordt omschreven (verliefdheid) is niet meer dan wat gedoe met hormonen en andere stofjes.
In feite kan je dat soort liefde bijna vergelijken met een verslaving aan alcohol of andere drugs.
In feite is het helemaal geen liefde. Want je zegt ook niet van een alcohol verslaafde dat hij verliefd is op de fles.

Hetzelfde geldt voor de voorkeur voor bepaalde muziek. Of voorkeur voor landen, eten, noem maar op.
Ook daar schijnen bepaalde stofjes regulerend te werken.

Het probleem wat ik er mee heb om dit 'liefde' te noemen is dat het ons het zicht ontneemt op liefde.
Dan gaan we er 'onvoorwaardelijk' voor zetten of met een hoofdletter schrijven.
Het wordt er allemaal niet duidelijker op.

Met liefde bedoelen we in feite 'houden van' en dat is een werkwoord. 'Ik hou van jou' is het uiten van een gevoel van genegenheid die je hebt voor de ander. Dat kan je zeggen tegen ouders en familieleden, vrienden en zelfs je huisdieren. Maar het krijgt diepere of veelomvattender betekenis als je het zegt tegen die ene waar je vlinders van in je buik hebt en die je graag wilt aanraken.......enz. Daar zit heel veel chemie achter en als je je voorheen eenzaam of alleen voelde kan het een invulling zijn van een tekort. Wij mensen hebben namelijk de 'warmte en aandacht' van de ander nodig. Het is 'voeding' voor ons geestelijk evenwicht, zoals het voedsel dat we tot ons nemen ons lichaam in stand stand.
Zo reageert een te vroeg geboren baby heel positief als het tegen de huid van de moeder wordt gelegd. Ze groeien beter dan een baby die in de couveuse ligt en nauwelijks wordt aangeraakt. Houden van, ofwel liefde die beantwoord wordt, is daarom iets wat we nodig hebben en wat ons voedt. Dat we aan dat gevoel wat het IN ons oproept verslaafd kunnen raken...... Ja, omdat we ons er beter door voelen......?

Je schrijft ook: We kunnen ons verdrietig voelen wanneer we van de persoon waar we van houden gescheiden zijn.
En daar raak je de clou. Dat 'verdrietig zijn' komt voort uit onze voorwaarden. Het is ons eigen denken die met ons op de loop gaat en die voorwaarden stelt aan 'liefde'. Inzicht in deze materie kan ons brengen naar 'dat' wat liefde daadwerkelijk inhoudt. We kunnen volcontinue die liefde zijn. Dat is ook feitelijk onze 'levensopdracht'. Dan is het geen onverwacht moment meer, maar ga je je ware aard ontdekken.

De zin die je hier quote gaat over het tijdelijk 'gescheiden' zijn van je partner omdat hij/zij bijvoorbeeld op reis is. Had ik iets duidelijker moeten neerzetten.
Dat verdrietig zijn komt niet vanuit voorwaarden. Het is een lichamelijk signaal dat er een tekort aan warmte wordt gevoeld. Ook al weten we verstandelijk dat we niet verdrietig hoeven te zijn omdat die persoon weer thuis komt. En dat signaal kan op vele manieren worden vertaald door het brein. En naar aanleiding van die invulling reageren wij.
Voorwaarden worden vooraf bewust en onbewust ingevuld. Vind je het als vrouw ergerlijk als je echtgenoot de wc-bril niet naar beneden doet dan zal je dat voor de goede vrede in de relatie af en toe aankaarten totdat het emmertje vol is en er een ruzie ontstaat over iets anders en die wc-bril als bewijs erbij wordt gehaald dat hij nooit doet wat je vraag, of je niet belangrijk genoeg vindt om tegemoet te komen aan je verzoek....enz. Op dat moment hou je nog steeds van je partner maar niet van zijn gedrag?
Dat we volcontinue liefde zijn is die andere Liefde, de kosmische Liefde waarin alle menselijk gedoe afwezig is. De menselijke liefde is Houden Van met alle in en outs die het complete pakket Mens bevat. Met af en toe, mogelijk, een moment waarop je die kosmische Liefde mag voelen.

Het is dan ook zaak om steeds in je zelf te onderzoeken. Icm het nadenken er over kan je je verder ontwikkelen.
Dan ga je ook ontdekken dat emoties in feite door de hersens gevormde en vervormde energie is.
Gaandeweg zul je ook je taalgebruik daar op aanpassen, want het inzicht daalt in dat alles wat door de hersens wordt gevormd slechts een vervanging is van die alles omvattende liefde. Liefde 'geven' aan iemand waar je verliefd op bent gaat natuurlijk nergens over. Eeuwige trouw zweren is mooi. Totdat de voorwaarden in beeld komen….

Ik lees deze tekst hierboven een beetje als onsamenhangend en tegenstrijdig.
Liefde ofwel houden van is een werkwoord en houden van is energie genereren die je uitstraalt naar de persoon waar je van houdt. Die energie in de vorm van 'warme gevoelens' is een vorm van geven. Het is energetisch communiceren en als je liefde wordt beantwoord ontstaat er een positieve resonantie. Zoals muziek een 'kadootje' kan zijn van een musicus of de zanger/zangeres. Het raakt je en kan lichamelijke reacties oproepen zoals het meebewegen of meezingen met de muziek, wat je een goed gevoel geeft.
Dat alles doet het lichaam omdat die mogelijkheden in aanleg aanwezig zijn.
'Houden van' ofwel liefde is een werkwoord, waarvan een hoop valt te leren en te genieten. En het leven reikt ons het lesmateriaal aan.......

Ik zie dat er meerdere reacties bij zijn geplaatst, die laat ik even voor wat ze zijn.

[Gast1]

Aandacht geven is inderdaad een actie.
Liefde 'geven' is echter een actie zonder dat je jezelf daarvan bewust bent.
Dat is voor mijn beleving exact hetzelfde als aandacht geven.
Ik ga geen aandacht geven zoals jij het omschrijft.
Wat jij omschrijft is iets van het ego en ik geef aandacht omdat ik niet anders kan.
Een reflex of iets anders, ik weet het niet.
Ik ga nooit aandacht geven met 'de beste bedoelingen' of om te sturen.
Dat komt zelfs niet in mij op.

Aandacht aan anderen geven doe je bewust.
Liefde waar dit topic over gaat, leef je/ben je, gaat vanzelf, die uitstraling is zichtbaar bij iemand en ik zie dit niet als een reflex oid, maar door de energetische energie die dan vanzelfsprekend ook uitgestraald wordt, is het ook voelbaar voor de omgeving, anderen dus waar je mee omgaat.
Die ontvangen dit, en zo zou je kunnen spreken van 'geven', zónder vooropgezette bedoeling.

Zo bedoel ik dat inderdaad en zo bedoel ik dat ook met aandacht geven.
Degene die aandacht geven omdat ze vinden dat ze het móeten doen, zijn bezig met zichzelf en niet met de ander.

[Gast1]

"We kunnen in allerlei theorieën dit gaan proberen uit te leggen, maar indien Liefde niet geleefd wordt in al onze daden/woorden/handelen, blijven de meest mooie intelligente uiteenzettingen lariekoek.
Wie bewust is wat Liefde betekent kan inzicht in zichzelf krijgen, zichzelf volkomen accepteren, zijn maskers en onecht (aangeleerd) gedrag laten vallen, daarna pas is hij instaat zo ook daadwerkelijk anderen te accepteren.

... Deze heb ik nog even laten bezinken: ... "blijven de meest mooie intelligente uiteenzettingen lariekoek".
Ik ontwaar een tegenstelling in deze zin.
Volgens mij schreef ik al eerder dat Hitler wel eens schitterende uitspraken had.
Mensen wisten niet dat die uitspraken van hem waren, maar toen ze het hoorden, veranderden ze hun mening.
Typisch de mens ...
Als liefde niet geleefd wordt in al onze daden/woorden/handelen, kunnen zelfs die mensen de meest mooie intelligente uiteenzettingen hebben over liefde ...
Ook zij zijn liefde (hoe absurd het mag klinken), maar 'voeren het niet uit' ... en dat is weer geheel iets anders.
Het is mogelijk dat er ook hier op het forum mensen zijn die prachtige teksten schrijven (ik doel niet speciaal op iemand) over liefde en het niet in de praktijk brengen.
Ze dragen het slechts uit en het is de vraag wat dat dan waard is.
Voor zover er überhaupt van waarde te spreken of te schrijven is ...

[Zoeker]

Je bent heel erg gefocust en leest niet wat je zelf schrijft.
Dat geldt nog veel meer voor mijzelf omdat ik nu pas zie wat je eigenlijk had willen schrijven en het dus wel een schrijffout is.
Ik ben gewoon 'blind' geweest en heb niet verder nagedacht.
Je had willen schrijven: Liefde hoeft slechts te zijn.
Ik heb het dus zelf ontdekt.

Ja, ik zie nu pas dat de letter 's' is weggevallen.
Ik ben altijd gefocust op dat 'wat' ik schrijf.
Zodoende zit er wel eens een typo of taalfout in.
Want daar ligt mijn aandacht niet.
Sorry voor de verwarring.

[Zoeker]

Interessant Zoeker, bestaan de begrippen positief en negatief dan wel voor jou?

In mijn denken wel. In liefde niet. Om liefde te laten zijn staan die kwalificaties alleen maar in de weg.
Ik ben net terug van even liefde 'gezijnd' (was een ongeplande ontmoeting)
Daar is mijn mening niet. Dat vraagt helemaal niks. Ik geef liefde de ruimte door 'mijzelf' uit te zetten.

En het 'mijzelf' zit in mijn denken. Het denken wat het altijd beter meent te weten….

[Zoeker]

Het is mogelijk dat er ook hier op het forum mensen zijn die prachtige teksten schrijven (ik doel niet speciaal op iemand) over liefde en het niet in de praktijk brengen.
Ze dragen het slechts uit en het is de vraag wat dat dan waard is.
Voor zover er überhaupt van waarde te spreken of te schrijven is ...

Dat is dan ook de reden dat je niemand moet geloven. Mooie dingen schrijven en niet in de praktijk (kunnen) brengen, daar heb je alleen jezelf maar mee. Waar we het hier over hebben is bij uitstek iets wat je kan be-leven. Maar als 'geloof' is het van nul en generlei waarde.
De kern in deze kwestie is dat ego zichzelf niet kan zien. Net zoals het oog zichzelf niet kan zien.
Ego is dan ook hetgene wat in de weg staat om liefde daadwerkelijk te be-leven.

En dan kan je Krisnamurti, Tolle of weet ik veel wie misschien uit je hoofd citeren en ook verstandelijk begrijpen.
Maar als je niet in staat bent om het te leven, dan heb je er niks aan….

[taigitu]

100% eens Zoeker. Jammer dat je mij niet begrijpt dat 'aandacht' geven ook een vorm van liefde is.
Hert lijkt er op dat je 'gefocust' op enkel jouw eigen definitie.
Een definitie die ik niet alleen ondersteun, omdat ik het zelf ook ontelbare keren geschreven heb, het IS zo ... maar liefde is méér dan dat alleen.
Dit las ik:

Liefde hoeft slecht te zijn.

... en dat begreep ik niet en begrijpen doe ik het nog steeds niet.
Ik maakte de opmerking dat dit een schrijffout is of 'verschrijving' hoe je het ook noemen wilt.
Dat is het dus niet en dit is Nederlands?
Misschien ben ik aan het muggenziften, maar ik wil het graag proberen te begrijpen.

Hij is te grappig.......
Zelf ontdekt. Ik reik hem je aan Gast1...........

[entropy]

Ik ben het met je eens, Zoeker, dat je liefde bent als mens (Atman). Ik heb alleen erg veel moeite om het te kunnen voelen, omdat er zoveel haat op me af komt in het dagelijks leven... dus hoe doe ik dat, liefde zijn?

[Zoeker]

Ik ben het met je eens, Zoeker, dat je liefde bent als mens (Atman). Ik heb alleen erg veel moeite om het te kunnen voelen, omdat er zoveel haat op me af komt in het dagelijks leven... dus hoe doe ik dat, liefde zijn?

Dat kan je alleen aan de weet komen door het in praktijk te brengen, Entropy.
Liefde is en ziet niet om.

Als je jezelf ooit hoort zeggen: " en dat na alles wat ik voor hem heb gedaan", dan zie je om.
Liefde verlangt geen enkele tegenprestatie en IS alleen maar.

Ik kom zelden of nooit haat tegen. Misschien is het er wel, maar merk ik het niet op.
Er is een diep verlangen in mij om liefde te zijn. En met vallen en opstaan lukt dat.
Het hele leven is in feite een grote les in liefde. Ik zie om en zie de ontelbare 'fouten' die ik heb gemaakt.
Maar zonder die 'fouten' had ik niet kunnen leren. Fouten zijn je leermeesters, dus wees nooit bang om fouten te maken.

En je zit op dit forum op de goede plek. Er zijn hier veel mensen om je te helpen. Jij moet het werk doen, maar er zijn hier veel verstandige mensen die oprecht met jou begaan zijn. Je kan hier vrijuit schrijven, dat is ook een manier van uiten. En nadenken, je eigen uiten hoort er ook bij.

[Barrel]

Ik denk dat onvoorwaardelijke liefde wel degelijk bestaat, en geen pleonasme is.
En zijn in mijn ogen meerdere vormen van liefde, die wellicht dezelfde bron hebben, en in de grondslag dezelfde emotie zijn.

Zolang je dit nog denkt, valt er nog wat te ont-dekken voor je.

Haha, zolang ik dit nog denk ... Heb je kinderen zoeker? Heb namelijk in het verleden al wel eens geprobeerd iemand uit te leggen hoe de liefde voor kinderen anders is dan welke liefde je ooit hebt gekend. Onmogelijk uit te leggen, en daardoor direct zinloos om te proberen.

Er zijn geen meerdere vormen van Liefde.

Jawel, zoals ik hierboven al heb uitgelegd.

Ook is Liefde geen emotie.

Heb je gelijk in, het is een magisch gevoel, wat dicht bij andere sterke emoties ligt.

Liefde hoeft slecht te zijn.

Neem aan dat je 'slechts' bedoelt. Maar klinkt alsof je liefde maar voor lief neemt ... Liefde is voor mij altijd iets om weer voor te vechten. Het is voor mij dat wat het leven zo mooi maakt. Zou het nooit voor lief nemen, en leer mijn kinderen ook dat het niet iets is wat nou eenmaal is. Dat jij degene bent die bepaald of je wel of niet, veel of weinig liefde in je leven zult vinden. Wie goed doet, goed ontmoet ...

De enige die dit frustreert ben je zelf….

Ik frustreer helemaal niets? Wat bedoel je hier mee?

En inhakend om de discussie of je liefde wel of niet kunt geven:
Liefde kun je uiteraard wel degelijk geven, en dat heeft niets met 'eigendom' te maken. Zo hoef ik niet een doos complimenten te hebben, om een compliment te kunnen geven. Ik hoef geen aandacht te bezitten, om aandacht te kunnen schenken / geven. En liefde kun je dus ook geven, zonder het eerst in eigendom te hebben. Ik raadt iedereen aan dit zoveel mogelijk te doen. Linksom of rechtsom, zul je het altijd weer terug krijgen, zolang jezelf maar blijft geven.

[Zoeker]

Haha, zolang ik dit nog denk ... Heb je kinderen zoeker? Heb namelijk in het verleden al wel eens geprobeerd iemand uit te leggen hoe de liefde voor kinderen anders is dan welke liefde je ooit hebt gekend. Onmogelijk uit te leggen, en daardoor direct zinloos om te proberen.

Jazeker heb ik kinderen. De dag dat ze geboren werden was ik verbaasd dat liefde er vanzelf was zonder dat ik daar ook maar enige inspanning voor hoefde te doen. Later heb ik ontdekt dat de dood een van de voorwaarden was in de liefde voor mijn kinderen. Toen ik die voorwaarde die liefde frustreerde om te zijn ophief kon de liefde weer vrij zijn. De liefde voor mijn kinderen was dus niet helemaal onvoorwaardelijk. Een voorwaarde voor die liefde was dat ze levend moesten zijn...

[Zoeker]

Neem aan dat je 'slechts' bedoelt. Maar klinkt alsof je liefde maar voor lief neemt ... Liefde is voor mij altijd iets om weer voor te vechten. Het is voor mij dat wat het leven zo mooi maakt. Zou het nooit voor lief nemen, en leer mijn kinderen ook dat het niet iets is wat nou eenmaal is. Dat jij degene bent die bepaald of je wel of niet, veel of weinig liefde in je leven zult vinden. Wie goed doet, goed ontmoet ...

Ja, ik bedoelde idd 'slechts'. Ik vecht niet voor liefde. Liefde IS. Ik heb niks te vertellen over liefde, omdat ik er de eigenaar niet van ben.
Ik doe ook geen 'goed' om goed te ontmoeten. Dat zou namelijk al weer een handeltje zijn...

Ik frustreer helemaal niets? Wat bedoel je hier mee?

Ik bedoel hier mee dat ego de frusterende factor is. Ego is de handelaar, die 'goed' verwacht als hij goed doet.
Ego is degene die verwachtingen schept als hij 'goed doet'. Ego is degene die voorwaarden schept.

[Gast1]

Ja, ik zie nu pas dat de letter 's' is weggevallen.
Ik ben altijd gefocust op dat 'wat' ik schrijf.
Zodoende zit er wel eens een typo of taalfout in.
Want daar ligt mijn aandacht niet.
Sorry voor de verwarring.

No problem, het was mij ook niet te doen om je te wijzen op een schrijffout.
Door die schrijffout begreep ik het zinnetje niet enne ... schrijffouten maak ik continu.
Zelfs in deze twee zinnen had ik er al twee gemaakt.
Taigitu heeft me ook al eens eerder hierop (mijn schrijffouten) opmerkzaam gemaakt.

[Barrel]

Jazeker heb ik kinderen. De dag dat ze geboren werden was ik verbaasd dat liefde er vanzelf was zonder dat ik daar ook maar enige inspanning voor hoefde te doen. Later heb ik ontdekt dat de dood een van de voorwaarden was in de liefde voor mijn kinderen. Toen ik die voorwaarde die liefde frustreerde om te zijn ophief kon de liefde weer vrij zijn. De liefde voor mijn kinderen was dus niet helemaal onvoorwaardelijk. Een voorwaarde voor die liefde was dat ze levend moesten zijn...

Levend zijn is niet een voorwaarde, in mijn ogen. Ook in de dood zal die liefde er zijn. Echter, het zal al mijn moed, al mijn energie en alles wat ik ben en heb vergen (alsmede de liefde, aandacht, geduld en meer van een ieder die dicht bij me staat), om die liefde weer te waarderen, en niet slechts te zien als een bron van intense pijn.
Ik hoop oprecht dat ik in mijn leven die moed niet nodig zal hebben, want ik twijfel oprecht of ik die zal kunnen opbrengen.

Verder denk ik dat 'goed doet ... goed ontmoet', niets met handelen te maken hebben. Er is geen verwachting direct gericht op dat wat je geeft. Het is een levensovertuiging, dat als je geeft in je leven, je leven een stuk interessanter zal zijn. Ook als ik niet krijg, blijf ik geven.

Verder denk ik dat we het in ieder geval eens kunnen zijn, dat we het niet eens gaan worden.

[Gast1]

Interessant Zoeker, bestaan de begrippen positief en negatief dan wel voor jou?

In mijn denken wel. In liefde niet. Om liefde te laten zijn staan die kwalificaties alleen maar in de weg.
Ik ben net terug van even liefde 'gezijnd' (was een ongeplande ontmoeting)
Daar is mijn mening niet. Dat vraagt helemaal niks. Ik geef liefde de ruimte door 'mijzelf' uit te zetten.
En het 'mijzelf' zit in mijn denken. Het denken wat het altijd beter meent te weten….

[Gast1]

Het is mogelijk dat er ook hier op het forum mensen zijn die prachtige teksten schrijven (ik doel niet speciaal op iemand) over liefde en het niet in de praktijk brengen.
Ze dragen het slechts uit en het is de vraag wat dat dan waard is.
Voor zover er überhaupt van waarde te spreken of te schrijven is ...

Dat is dan ook de reden dat je niemand moet geloven.
Mooie dingen schrijven en niet in de praktijk (kunnen) brengen, daar heb je alleen jezelf maar mee. Waar we het hier over hebben is bij uitstek iets wat je kan be-leven.
Maar als 'geloof' is het van nul en generlei waarde.
De kern in deze kwestie is dat ego zichzelf niet kan zien. Net zoals het oog zichzelf niet kan zien.
Ego is dan ook hetgene wat in de weg staat om liefde daadwerkelijk te be-leven.

En dan kan je Krisnamurti, Tolle of weet ik veel wie misschien uit je hoofd citeren en ook verstandelijk begrijpen.
Maar als je niet in staat bent om het te leven, dan heb je er niks aan….

Helemaal mee eens!!

[Gast1]

Hij is te grappig.......
Zelf ontdekt. Ik reik hem je aan Gast1...........

En ik heb 'm aangenomen.
Hihihi ... prachtig en zoals ik al eerder schreef, ik verschrijf me vaker.
Ik heb al uitgelegd dat ik Zoeker niet wilde wijzen op een schrijffout ...
Ik begreep het enkel niet goed en daarin sta ik geloof ik niet alleen:

Liefde hoeft slecht te zijn.

Neem aan dat je 'slechts' bedoelt.

[Zoeker]

Levend zijn is niet een voorwaarde, in mijn ogen. Ook in de dood zal die liefde er zijn. Echter, het zal al mijn moed, al mijn energie en alles wat ik ben en heb vergen (alsmede de liefde, aandacht, geduld en meer van een ieder die dicht bij me staat), om die liefde weer te waarderen, en niet slechts te zien als een bron van intense pijn.
Ik hoop oprecht dat ik in mijn leven die moed niet nodig zal hebben, want ik twijfel oprecht of ik die zal kunnen opbrengen.

Ik hoop dat ook voor je. En je twijfel is zeker oprecht. Maar het is wel in tegenspraak met wat je in je eerste reactie schreef:

Er is niets wat mijn kinderen kunnen doen, om deze liefde te doven.

Kennelijk heb je de dood buiten beschouwing gelaten toen je deze uitspraak deed.
Het 'levend zijn' is dan een voorwaarde.

[Gast1]

Een voorwaarde voor die liefde was dat ze levend moesten zijn...

Gaat die liefde niet verder dan 'het levende'?
Mijn Moeder heeft haar man ruim 4 jaren geleden fysiek verloren, maar de liefde 'leeft' ... voort.