Onvoorwaardelijke Liefde is een pleonasme

[univers]

[Gast1]

Ja, die van Barrel is er weer een voor 'grenzeloos inzicht' ...

[Zoeker]

Ik denk dat onvoorwaardelijke liefde wel degelijk bestaat, en geen pleonasme is.
En zijn in mijn ogen meerdere vormen van liefde, die wellicht dezelfde bron hebben, en in de grondslag dezelfde emotie zijn.

Zolang je dit nog denkt, valt er nog wat te ont-dekken voor je.
Er zijn geen meerdere vormen van Liefde.
Ook is Liefde geen emotie.

Liefde hoeft slecht te zijn.
De enige die dit frustreert ben je zelf….

[entropy]

[Gast1]

Gold die voor Barrel of voor Zoeker, die dit schreef:

Zolang je dit nog denkt, valt er nog wat te ont-dekken voor je.
Er zijn geen meerdere vormen van Liefde.
Ook is Liefde geen emotie.

Liefde hoeft slecht te zijn.
De enige die dit frustreert ben je zelf….

Ik meen namelijk dat er wel degelijk meerdere vormen van liefde zijn.
Zo heb ik bijvoorbeeld een voorliefde voor bepaalde muziek en andere vormen van kunst.
Maar nog veel meer voor de Natuur.
Die liefde is voor mij een diepe genegenheid hebben voor allerlei soorten zaken.
In die zin is het wel degelijk een emotie.

Ik neem aan dat 'Liefde hoeft slecht te zijn' een schrijffout is?

[Zoeker]

Ik meen namelijk dat er wel degelijk meerdere vormen van liefde zijn.
Zo heb ik bijvoorbeeld een voorliefde voor bepaalde muziek en andere vormen van kunst.
Maar nog veel meer voor de Natuur.
Die liefde is voor mij een diepe genegenheid hebben voor allerlei soorten zaken.
In die zin is het wel degelijk een emotie.

Ik neem aan dat 'Liefde hoeft slecht te zijn' een schrijffout is?

Nee hoor, geen schrijffout. Je maakt het veel te ingewikkeld, Gast1. Net als Barrel.
Ik heb ook een voorkeur voor muziek, net als iedereen.
Gewoon persoonlijke voorkeur, niks bijzonders en het heeft (meestal) ook niks met liefde te maken.
Ik ben soms echt verbaasd hoe gemakkelijk mensen iets liefde noemen.
Ik lees ook dat jij in staat bent om liefde te geven.
Dat betekent dat je nog altijd vanuit je ik-gerichtheid er naar kijkt.
Liefde geven is een uitspraak van iemand die het als een gave ziet om zijn eigen ego wat opzij te plaatsen.
En zo voor zichzelf de illusie heeft dat hij liefde geeft.
Jij -Pierre- bent geen eigenaar van liefde en je hebt er ook geen mallemoer over te vertellen.
Het enige wat je kan doen is je ego opzij zetten en dan zie je vanzelf wel wat er gebeurd.
Maar daar heb jij -Pierre- niks mee van doen….

[Gast1]

Ik neem aan dat 'Liefde hoeft slecht te zijn' een schrijffout is?

Nee hoor, geen schrijffout.

Dan vraag ik me af hoe is deze zin dien te duiden, ik begrijp het niet.
Kun je dat uitleggen Zoeker?

Ik lees ook dat jij in staat bent om liefde te geven.
Dat betekent dat je nog altijd vanuit je ik-gerichtheid er naar kijkt.

Ja hoor (óók), en daar heb ik geen probleem mee.
Liefde in deze zie ik dan als positieve aandacht. Geheel vanuit mijn ik waar volgens mij niets mis mee is, wel?

Liefde geven is een uitspraak van iemand die het als een gave ziet om zijn eigen ego wat opzij te plaatsen.

Nee hoor, ik zet mijn 'ego' (mijn wezen als mens) er niet voor opzij, waarom zou ik?

En zo voor zichzelf de illusie heeft dat hij liefde geeft.

Geen illusie, het is zoals jij er naar kijkt Zoeker.

Jij -Pierre- bent geen eigenaar van liefde en je hebt er ook geen mallemoer over te vertellen.
Het enige wat je kan doen is je ego opzij zetten en dan zie je vanzelf wel wat er gebeurd.
Maar daar heb jij -Pierre- niks mee van doen….

Dat vind ik intrigerend geschreven, ik ben er inderdaad geen eigenaar van en uit dien hoofde kan ik het dus inderdaad niet geven.
Maar daarom schreef ik ook dat het 'positieve aandacht' is en dat positieve bij aandacht zie ik eigenlijk weer wel als een pleonasme.
Maar dat terzijde.
Ik denk dat je 'liefde' te beperkt ziet (en de wijze waarop jij het ziet, zie ik het eender), maar liefde is méér ...



Liefde is slechts een woord, totdat er iemand in je leven komt die er de juiste betekenis aan geeft.
Die betekenis geef jij en die betekenis geef ik en nog vele anderen.

Maar ik ben inderdaad liefde, dat kan niet missen ...

[Zoeker]

Dan vraag ik me af hoe is deze zin dien te duiden, ik begrijp het niet.
Kun je dat uitleggen Zoeker?

Liefde is in jou en mij (en iedereen) al van nature aanwezig, Gast1.
Het IS. Liefde hoeft slechts te zijn.
In deze kwestie is het het ego wat de zaak frustreert.

Het is het ego wat de Liefde verhindert om te zijn.
Ego is de voorwaardenscheppende instantie.
Daarom is onvoorwaardelijke Liefde een pleonasme.
Wat Pieter ook al schrijft: er valt niks te geven.
Liefde 'stroomt' geheel en al vanzelf zonder dat je er wat voor hoeft te doen.
Juist het 'doen' maakt dat je geen Liefde bent.
Stop dus met 'doen'.

[Zoeker]

Maar daarom schreef ik ook dat het 'positieve aandacht' is en dat positieve bij aandacht zie ik eigenlijk weer wel als een pleonasme.
Maar dat terzijde.
Ik denk dat je 'liefde' te beperkt ziet (en de wijze waarop jij het ziet, zie ik het eender), maar liefde is méér ...

Ik denk op mijn beurt dat jij te veel ziet. Zie ook mijn onderschrift...

[Zoeker]

Liefde is slechts een woord, totdat er iemand in je leven komt die er de juiste betekenis aan geeft.

Liefde hoeft slechts te zijn, dus dat staat los van iemand die in mijn leven komt.
Je bent liefde schrijf je zelf, dus hoe kan dan de voorwaarde gelden dat er iemand in je leven komt die er de juiste betekenis aan geeft?
Je bent het al en vervolgens heb je toch weer een ander nodig. Ik kan niet begrijpen hoe je zo' n tegenstrijdigheid vlak achter elkaar kan schrijven.

In wezen ben jij perfect, een bron van liefde. Maar telkens zie ik je weer uitvluchten bedenken om dat te ontlopen.
Zoek het kind in je zelf, Gast1. Het kind wat van zichzelf verdwaald raakte omdat hij onwetend was in zijn strijd om voedsel, aandacht enz.

[taigitu]

Ik denk dat onvoorwaardelijke liefde wel degelijk bestaat, en geen pleonasme is.
En zijn in mijn ogen meerdere vormen van liefde, die wellicht dezelfde bron hebben, en in de grondslag dezelfde emotie zijn.

Zolang je dit nog denkt, valt er nog wat te ont-dekken voor je.
Er zijn geen meerdere vormen van Liefde.
Ook is Liefde geen emotie.

Liefde hoeft slecht te zijn.
De enige die dit frustreert ben je zelf….

Voor mij is 'liefde' met de kleine 'l' iets anders dan 'Liefde' met de grote 'L'.
De liefde (kleine 'l') die we ervaren zijn emoties die ons beïnvloeden en meetbaar in onze hersenen. Die liefde maakt zich kenbaar via diverse emoties. We kunnen ons verdrietig voelen wanneer we van de persoon waar we van houden gescheiden zijn, of als hij/zij ziek is, pijn lijdt, enz. Allemaal emoties die getriggerd kunnen worden vanuit dat gevoel van houden van.
De Liefde die we in wezen zijn ( onze kern, Bron) is een energie die niet onderhevig is aan allerlei situaties of onderhevig aan voorwaarden. Op het onverwachte moment dat het je overkomt is er geen onderscheid tussen jou en mij of wat er om mij heen is. Alles is daarin voor even aanwezig en alleen Liefde.
Dit is de beste manier waarop ik het verschil tussen die twee kan beschrijven.

Verliefdheid
Le Printemps - Gast1 Auguste Cot

Verliefdheid is een gevoel dat iemand heeft in het begin van een liefdesrelatie of eenzijdig zonder relatie, alhoewel sommigen (vaak levenspartners) het voor de rest van hun relatie ervaren met elkaar. Er worden hormonen en neurotransmitters (oa. fenylethylamine, noradrenaline, adrenaline, endorfine, dopamine en oxytocine) in de hersenen aangemaakt als de persoon het doelwit van de verliefdheid ziet. De hormonen die vrijkomen zijn verslavend, waardoor de persoon de geliefde zo vaak mogelijk wil zien. Het is een emotionele reactie, vaak irrationeel en primitief. Bijna iedereen kent deze wetenschappelijke verklaring van verliefdheid. Toch houdt men er in het dagelijks leven nauwelijks rekening mee. Als er sprake is van verliefdheid zegt men niet "het is maar gewoon een kwestie van hormonen". Deze wetenschappelijke kennis heeft dus geen invloed op de dagelijkse werkelijkheid.

Afwijzing door de geliefde kan leiden tot liefdesverdriet. Dit kan ook het geval zijn wanneer men zich realiseert dat de geliefde onbereikbaar is. Wanneer niets met een verliefdheid gedaan wordt is het mogelijk dat het vanzelf weer over gaat. Soms is dit niet het geval en blijft iemand in het geheim jarenlang verliefd op iemand, vaak zonder dat die ander het weet. Soms vertellen de verliefden het aan anderen door of ze zeggen het tegen de man/vrouw waar ze verliefd op zijn.
Lees meer: https://nl.wikipedia.org/wiki/Verliefdheid

Liefde zichtbaar in het brein

Geplaatst op 16 maart 2015

Liefde is een van de belangrijkste menselijke emoties. We schrijven er boeken en liedjes over. Maar wat is het eigenlijk precies?

Liefde is een van de belangrijkste menselijke emoties. We schrijven er boeken en liedjes over. Maar wat is het eigenlijk precies? Op die vraag was tot nu toe niet echt een goed antwoord te geven. Maar een groep onderzoekers van de University of Science and Technology of China in Hefei denkt in ieder geval te kunnen tonen hoe liefde er uit ziet in het brein.

Ze ronselden honderd studenten voor een onderzoek. Een derde was tussen de vier en 18 maanden verliefd, een derde had recentelijk een relatie verbroken en het laatste derde had nog nooit liefde gekend. Al deze groepen gingen onder de MRI-scanner. Daarbij was de opdracht om zoveel mogelijk aan niets te denken.

Bij studenten die een hevige liefde kenden, was opmerkelijk meer activiteit te zien in een aantal hersengebieden. Zoals de Cortex cingularis anterior, het deel van het brein dat betrokken is bij de verwerking van pijn. Maar ook hersendelen die belangrijk zijn voor het verwerven en onthouden van kennis waren actiever.

Mensen die juist aan het bijkomen waren van een mislukte relatie, vertoonden een hoop activiteit in de Nucleus caudatus, het deel dat verantwoordelijk is voor de menselijke omgang.

Hou je echt van me? Die vraag is vanaf nu te beantwoorden met hulp van een scanner. De onderzoekers waarschuwen in hun publicatie – in Frontiers in Human Neuroscience – echter dat ze alleen een eerste aanzet hebben willen geven. Meer onderzoek is nodig.
http://www.faqt.nl/recent/liefde-zichtb ... het-brein/

[Zoeker]

Voor mij is 'liefde' met de kleine 'l' iets anders dan 'Liefde' met de grote 'L'.
De liefde (kleine 'l') die we ervaren zijn emoties die ons beïnvloeden en meetbaar in onze hersenen. Die liefde maakt zich kenbaar via diverse emoties. We kunnen ons verdrietig voelen wanneer we van de persoon waar we van houden gescheiden zijn, of als hij/zij ziek is, pijn lijdt, enz. Allemaal emoties die getriggerd kunnen worden vanuit dat gevoel van houden van.
De Liefde die we in wezen zijn ( onze kern, Bron) is een energie die niet onderhevig is aan allerlei situaties of onderhevig aan voorwaarden. Op het onverwachte moment dat het je overkomt is er geen onderscheid tussen jou en mij of wat er om mij heen is. Alles is daarin voor even aanwezig en alleen Liefde.
Dit is de beste manier waarop ik het verschil tussen die twee kan beschrijven.

Ik kan me prima vinden in hoe je het beschrijft. Maar ik wil niet voorbijgaan aan de stelling in dit topic.
En die is eigenlijk dat die liefde met een kleine 'l' helemaal geen liefde is.
En als we maar blijven denken aan die liefde die geen liefde is, dan blijft ons 'zien' ook anders.

Liefde zoals in de bijgesloten kaders wordt omschreven (verliefdheid) is niet meer dan wat gedoe met hormonen en andere stofjes.
In feite kan je dat soort liefde bijna vergelijken met een verslaving aan alcohol of andere drugs.
In feite is het helemaal geen liefde. Want je zegt ook niet van een alcohol verslaafde dat hij verliefd is op de fles.

Hetzelfde geldt voor de voorkeur voor bepaalde muziek. Of voorkeur voor landen, eten, noem maar op.
Ook daar schijnen bepaalde stofjes regulerend te werken.

Het probleem wat ik er mee heb om dit 'liefde' te noemen is dat het ons het zicht ontneemt op liefde.
Dan gaan we er 'onvoorwaardelijk' voor zetten of met een hoofdletter schrijven.
Het wordt er allemaal niet duidelijker op.

Je schrijft ook: We kunnen ons verdrietig voelen wanneer we van de persoon waar we van houden gescheiden zijn.
En daar raak je de clou. Dat 'verdrietig zijn' komt voort uit onze voorwaarden. Het is ons eigen denken die met ons op de loop gaat en die voorwaarden stelt aan 'liefde'. Inzicht in deze materie kan ons brengen naar 'dat' wat liefde daadwerkelijk inhoudt. We kunnen volcontinue die liefde zijn. Dat is ook feitelijk onze 'levensopdracht'. Dan is het geen onverwacht moment meer, maar ga je je ware aard ontdekken.

Het is dan ook zaak om steeds in je zelf te onderzoeken. Icm het nadenken er over kan je je verder ontwikkelen.
Dan ga je ook ontdekken dat emoties in feite door de hersens gevormde en vervormde energie is.
Gaandeweg zul je ook je taalgebruik daar op aanpassen, want het inzicht daalt in dat alles wat door de hersens wordt gevormd slechts een vervanging is van die alles omvattende liefde. Liefde 'geven' aan iemand waar je verliefd op bent gaat natuurlijk nergens over. Eeuwige trouw zweren is mooi. Totdat de voorwaarden in beeld komen….

[Gast1]

Dan vraag ik me af hoe is deze zin dien te duiden, ik begrijp het niet.
Kun je dat uitleggen Zoeker?

Liefde is in jou en mij (en iedereen) al van nature aanwezig, Gast1.
Het IS. Liefde hoeft slechts te zijn.
In deze kwestie is het het ego wat de zaak frustreert.

Het is het ego wat de Liefde verhindert om te zijn.
Ego is de voorwaardenscheppende instantie.
Daarom is onvoorwaardelijke Liefde een pleonasme.
Wat Pieter ook al schrijft: er valt niks te geven.
Liefde 'stroomt' geheel en al vanzelf zonder dat je er wat voor hoeft te doen.
Juist het 'doen' maakt dat je geen Liefde bent.
Stop dus met 'doen'.

100% eens Zoeker. Jammer dat je mij niet begrijpt dat 'aandacht' geven ook een vorm van liefde is.
Hert lijkt er op dat je 'gefocust' op enkel jouw eigen definitie.
Een definitie die ik niet alleen ondersteun, omdat ik het zelf ook ontelbare keren geschreven heb, het IS zo ... maar liefde is méér dan dat alleen.
Dit las ik:

Liefde hoeft slecht te zijn.

... en dat begreep ik niet en begrijpen doe ik het nog steeds niet.
Ik maakte de opmerking dat dit een schrijffout is of 'verschrijving' hoe je het ook noemen wilt.
Dat is het dus niet en dit is Nederlands?
Misschien ben ik aan het muggenziften, maar ik wil het graag proberen te begrijpen.

[Gast1]

Maar daarom schreef ik ook dat het 'positieve aandacht' is en dat positieve bij aandacht zie ik eigenlijk weer wel als een pleonasme.
Maar dat terzijde.
Ik denk dat je 'liefde' te beperkt ziet (en de wijze waarop jij het ziet, zie ik het eender), maar liefde is méér ...

Ik denk op mijn beurt dat jij te veel ziet. Zie ook mijn onderschrift...

Denken staat vrij ...
Is aandacht niet altijd 'positief' dan?
Voor mij is dat een 'wetenheid' en inmiddels is het evident dat het voor jou een 'onwetenheid' is.
Door het opheffen van onwetendheid, kom je steeds dichter in de buurt van de waarheid, zie ook mijn onderschrift ...

[Zoeker]

Een definitie die ik niet alleen ondersteun, omdat ik het zelf ook ontelbare keren geschreven heb, het IS zo ... maar liefde is méér dan dat alleen.
Dit las ik:

Liefde hoeft slecht te zijn.

... en dat begreep ik niet en begrijpen doe ik het nog steeds niet.
Ik maakte de opmerking dat dit een schrijffout is of 'verschrijving' hoe je het ook noemen wilt.
Dat is het dus niet en dit is Nederlands?
Misschien ben ik aan het muggenziften, maar ik wil het graag proberen te begrijpen.

Als jij het hebt over aandacht geven, dan klinkt mij dat als een activiteit in de oren.
Zo van: ik ga mijn moeder aandacht geven en dan ben ik Liefde.
Ik lees daar nog altijd iets 'sturends' in.
Iets wat je 'doen' kun noemen.
Terwijl Liefde zijn 'niet-doen' is.

[Zoeker]

Is aandacht niet altijd 'positief' dan?

Aandacht is noch positief, noch negatief. Ik heb nu mijn aandacht bij Gast1.
Ik ben mij bewust van jouw aanwezigheid. Daar hoef ik geen enkele kwalificatie aan te geven.

[Gast1]

O, ik zie al reacties van jou, maar plaats alvast het onderstaande ongewijzigd.

Liefde is slechts een woord, totdat er iemand in je leven komt die er de juiste betekenis aan geeft.

Liefde hoeft slechts te zijn, dus dat staat los van iemand die in mijn leven komt.
Je bent liefde schrijf je zelf, dus hoe kan dan de voorwaarde gelden dat er iemand in je leven komt die er de juiste betekenis aan geeft?
Je bent het al en vervolgens heb je toch weer een ander nodig. Ik kan niet begrijpen hoe je zo' n tegenstrijdigheid vlak achter elkaar kan schrijven.

In wezen ben jij perfect, een bron van liefde. Maar telkens zie ik je weer uitvluchten bedenken om dat te ontlopen.
Zoek het kind in je zelf, Gast1. Het kind wat van zichzelf verdwaald raakte omdat hij onwetend was in zijn strijd om voedsel, aandacht enz.

Die 'iemand' kun jezelf ook zijn Zoeker.
In mijn geval was dat zo en je zou kunnen weten dat door middel van het vinden van het kind in mij, ik deze weg bewandeld heb.
Al lang geleden.
Liefde hoeft niet slechts te zijn, liefde IS en iedereen is liefde zoals ik al schreef:

Iedereen is immers liefde, terwijl iedereen nimmer een schaker is.
Schaken kun je leren en liefde ben je al, je dient het echter te beseffen of niet.

In dat zelfde perspectief kun je het zien dat je zelf het besef niet hebt dat je liefde bent.

Schaken kun je leren van iemand, besef kun je ook krijgen van iemand die je de ogen doet openen ...

[Gast1]

Een definitie die ik niet alleen ondersteun, omdat ik het zelf ook ontelbare keren geschreven heb, het IS zo ... maar liefde is méér dan dat alleen.
Dit las ik:

Liefde hoeft slecht te zijn.

... en dat begreep ik niet en begrijpen doe ik het nog steeds niet.
Ik maakte de opmerking dat dit een schrijffout is of 'verschrijving' hoe je het ook noemen wilt.
Dat is het dus niet en dit is Nederlands?
Misschien ben ik aan het muggenziften, maar ik wil het graag proberen te begrijpen.

Als jij het hebt over aandacht geven, dan klinkt mij dat als een activiteit in de oren.
Zo van: ik ga mijn moeder aandacht geven en dan ben ik Liefde.
Ik lees daar nog altijd iets 'sturends' in.
Iets wat je 'doen' kunt noemen.
Terwijl Liefde zijn 'niet-doen' is.

Je bent heel erg gefocust en leest niet wat je zelf schrijft.
Dat geldt nog veel meer voor mijzelf omdat ik nu pas zie wat je eigenlijk had willen schrijven en het dus wel een schrijffout is.
Ik ben gewoon 'blind' geweest en heb niet verder nagedacht.
Je had willen schrijven: Liefde hoeft slechts te zijn.
Ik heb het dus zelf ontdekt.

Nou even naar jouw reactie.
Aandacht geven is inderdaad een actie.
Liefde 'geven' is echter een actie zonder dat je jezelf daarvan bewust bent.
Dat is voor mijn beleving exact hetzelfde als aandacht geven.
Ik ga geen aandacht geven zoals jij het omschrijft.
Wat jij omschrijft is iets van het ego en ik geef aandacht omdat ik niet anders kan.
Een reflex of iets anders, ik weet het niet.
Ik ga nooit aandacht geven met 'de beste bedoelingen' of om te sturen.
Dat komt zelfs niet in mij op.

[Gast1]

Is aandacht niet altijd 'positief' dan?

Aandacht is noch positief, noch negatief. Ik heb nu mijn aandacht bij Gast1.
Ik ben mij bewust van jouw aanwezigheid. Daar hoef ik geen enkele kwalificatie aan te geven.

Interessant Zoeker, bestaan de begrippen positief en negatief dan wel voor jou?

[Susan]

Aandacht geven is inderdaad een actie.
Liefde 'geven' is echter een actie zonder dat je jezelf daarvan bewust bent.
Dat is voor mijn beleving exact hetzelfde als aandacht geven.
Ik ga geen aandacht geven zoals jij het omschrijft.
Wat jij omschrijft is iets van het ego en ik geef aandacht omdat ik niet anders kan.
Een reflex of iets anders, ik weet het niet.
Ik ga nooit aandacht geven met 'de beste bedoelingen' of om te sturen.
Dat komt zelfs niet in mij op.

Aandacht aan anderen geven doe je bewust.
Liefde waar dit topic over gaat, leef je/ben je, gaat vanzelf, die uitstraling is zichtbaar bij iemand en ik zie dit niet als een reflex oid, maar door de energetische energie die dan vanzelfsprekend ook uitgestraald wordt, is het ook voelbaar voor de omgeving, anderen dus waar je mee omgaat.
Die ontvangen dit, en zo zou je kunnen spreken van 'geven' , zónder vooropgezette bedoeling>
We kunnen in allerlei theoriëen dit gaan proberen uit te leggen, maar indien Liefde niet geleefd
wordt in al onze daden/woorden/handelen, blijven de meest mooie intelligente uiteenzettingen
lariekoek. Wie bewust is wat Liefde betekent kan inzicht in zichzelf krijgen, zichzelf volkomen accepteren, zijn maskers en onecht (aangeleerd) gedrag laten vallen, daarna pas is hij instaat zo ook daadwerkelijk anderen te accepteren.