Het zevende zintuig

[taigitu]

Het zevende zintuig. Prima boek van Rupert Sheldrake over telepathie, het gevoel bekeken te worden en helderziendheid.

De kat van mijn vriendin kan mijn gedachten lezen. Ik heb diverse aanwijzingen om die bewering hard te maken. De leukste houdt verband met zijn passie voor kaas. Hij is dol op kaas en weet wanneer ik bezig ben met kaas. Vaak krijgt hij een stukje. Niet teveel, want kaas is niet zo gezond voor katten. De kat is vaak in de huiskamer, maar slapen en eten doet hij in zijn eigen domein: de bijkeuken.

De bijkeuken is gescheiden van de keuken door een dichte deur waar je niet doorheen kunt kijken. Als ik kaas uit de koelkast in de keuken haal en de kat bevindt zich in de bijkeuken, begint dit lieve huisdier altijd hard te miauwen en tegen de deur te rammen omdat hij kaas wil hebben. Het heeft niets met geluiden te maken, want als ik andere etenswaren uit de koelkast haal, houdt hij zich rustig. Als ik aan kaas denk, begint hij te miauwen.

De bekende Britse bioloog dr. Rupert Sheldrake heeft met talloze experimenten aangetoond dat huisdieren vaak weten wanneer hun baas thuis komt. Het komt veel voor dat honden en katten als naar de deur of het raam gaan wanneer hun baas thuis komt, voordat ze dat kunnen zien, horen, voelen, ruiken of proeven. Dat is met videocamera’s vastgesteld. Het bijzondere is dat het tijdstip waarop de baas thuis komt er niet toe doet, dus de verklaring dat zij handelen op basis van een interne biologische klok geen hout snijdt.

Het blijkt dat het bovengenoemde verschijnsel alleen werkt bij huisdieren die duidelijk een emotionele band hebben met hun verzorger zoals honden, katten, konijnen, cavia’s, papegaaien, parkieten en duiven. Bij reptielen (met uitsluitend een reptielenbrein) en vissen kon dit fenomeen niet worden vastgesteld.

In de bovenstaande onderstaande video gaat Sheldrake onder andere in op dat onderwerp aan de hand van onderzoeken die onder zijn leiding zijn uitgevoerd. Ook bespreekt hij zaken als telepathie, helderziendheid, precognitie en het gevoel bekeken te worden. Uit zijn research blijkt dat die verschijnselen, die niet kunnen worden verklaard vanuit het klassieke wetenschappelijke paradigma, heel veel optreden.

Tijdens presentaties verwijs ik vaak naar zijn boek ‘Het zevende zintuig’. Vaak hoor ik dat men een titel als ‘Het zesde zintuig’ meer voor de hand vindt liggen. Sheldrake legt uit dat die term in de wetenschap al geclaimd is voor manieren van waarnemen die gebaseerd zijn op bekende natuurkundige verschijnselen. Trekvogels kunnen bijvoorbeeld hun richting bepalen omdat ze het magnetische veld van de aarde kunnen voelen en vissen in de donkere diepzeeën vinden hun prooi dankzij veranderingen in het elektrische veld dat zij uitzenden.

Rupert Sheldrake gaat graag in gesprek met wetenschappers die sceptisch staan tegenover zijn bevindingen en zijn vernieuwende theorie over morfogenetische velden verwerpen. Zij hebben echter geen antwoord op zijn kritische vragen en opmerkelijke en reproduceerbare onderzoeksresultaten. Sheldrake beschikt over een enorme database van bijzondere ervaringen, getuigenverklaringen en onderzoeksresultaten (ook van andere onderzoekers, onder wie prof.dr. D.J. Bierman). Al zijn boeken en andere publicaties zijn daarop gebaseerd.

Het zevende zintuig is een prachtig geschreven baanbrekend werk dat bestaat uit vier delen:
1. Telepathie, waaronder gedachtenoverdracht in het laboratorium en telefoontelepathie
2. De kracht van aandachtconcentratie, waaronder andermans ogen in je rug voelen
3.Zien op afstand en voorafschaduwingen van de toekomst
4. Hoe het zevende zintuig werkt
Sheldrake gaat in dit boek niet expliciet in op het begrip intuïtie. Ik kan Het zevende zintuig van harte aanbevelen aan iedereen die geïnteresseerd is in deze materie.

[entropy]

Tja, telepathie... Daar ben ik al heeeeeel lang mee bezig

[taigitu]

Tja, telepathie... Daar ben ik al heeeeeel lang mee bezig

Ja, ik weet het. Het is wel een lange video maar je kan hem in gedeeltes kijken.
In de tekst van de topic staan bekende dingen die iedereen wel eens meemaakt, zoals het
bekeken voelen waardoor je om je heen kijkt wie/wat er is. En mijn kat weet ook precies wat
ik uit de koelkast haal, of het de moeite is om op te staan of niet.

[entropy]

Ik zie ook geen reden waarom telepathie a-priori door de wetenschap uitgesloten zou moeten worden. Maar ze doen maar wat ze niet laten kunnen. Als telepathie werkelijk een rol speelt in het dagelijks leven, zou het onderzoeken ervan m.i. echter heel veel zaken kunnen verhelderen. Zo bijvoorbeeld ook geestesziekten/-aandoeningen.

[univers]

En mijn kat weet ook precies wat
ik uit de koelkast haal, of het de moeite is om op te staan of niet.

Dat is geen telepathie, maar een goede neus.

[entropy]

Univers, King of Google

[univers]

King off the univers.

[entropy]

[taigitu]

En mijn kat weet ook precies wat
ik uit de koelkast haal, of het de moeite is om op te staan of niet.

Dat is geen telepathie, maar een goede neus.

Voordat ik het gepakt hebben Univers....... Ze komt uit een heksenfamilie.

[entropy]

Geintje

[univers]

[univers]

Jij Googelt ook.

Dus jij bent .

[taigitu]

Zevende zintuig overboord
Feromonen en reuk één pot nat

Mensen verleiden en bewerken elkaar met feromonen – een soort seksuele signaalstoffen.
Sceptische wetenschappers wijzen echter op gebrek aan bewijs; mensen missen hiervoor het zevende zintuig. Nieuw onderzoek suggereert een compromis: wellicht communiceren ook wij met lokstoffen, maar via het gewone reukzintuig.

Hoeveel zintuigen hebben we nu eigenlijk? De vijf bekende zijn gehoor, zicht, reuk, smaak en tast. Het evenwichtsorgaan telt officieel ook mee, dus dat is zes. Maar al kent het menselijk lichaam weinig raadselen meer, er is nog steeds geen zekerheid of wij mensen een zevende zintuig hebben voor feromonen – een soort vliegende hormonen waarmee we seinen en manipuleren.
Deze chemische signalen – uitgescheiden via zweet, urine of speciale klieren – gaan meestal over seks. Een extreem voorbeeld is de zijdemot: slechts enkele moleculen van de vrouwelijke signaalstof bombykol doen de mannetjesmotten op hol slaan. Ze vliegen dan kilometers ver om dat ene vrouwtje te traceren, een dansje te doen en hopelijk met haar te paren. Maar ook mannetjes-knaagdieren raken opgewonden van de lokstoffen van hun ovulerende vrouwtjes; hun testosterongehalte schiet direct omhoog. Of het nu gaat om muizen of olifanten, de meeste zoogdieren hebben hiervoor een speciaal, zevende zintuig.

Deze feromonen-detector (het vomeronasale orgaan) is een dun buisje met een opening in de neusholte, vlakbij het neusgat. Het staat los van het geurzintuig, dat hoger en dieper in de neusholte zit. Zintuigcellen in het buisje herkennen de feromonen en sturen de boodschap door naar een apart gebiedje in de hersenen.

Al jarenlang woedt een wetenschappelijk welles-nietes of ook mensen elkaar via deze onbewuste kanalen bewerken.
Absoluut, zeggen sommige wetenschappers, die overigens meer dan eens banden blijken te hebben met bedrijfjes in liefdes-elixers (google maar eens op ‘pheromone’ en je ziet dat met één druk op hun spuitbus, betrouwbare mannen of gewillige vrouwen in de rij zullen staan).

Maar ook commercieel onverdachte wetenschappers zijn overtuigd. Zo toonde Martha McClintock, hoogleraar biopsychologie aan de universiteit van Chicago, enkele jaren geleden aan dat een geurloos extract van vrouwelijk okselzweet, de eisprong van andere vrouwen bijstuurt. Dat verklaart waarom in bijvoorbeeld kloosters, vrouwen opvallend vaak tegelijk ongesteld zijn. Andere rariteiten waarvan feromonen de hoofdverdachte zijn, zijn de regelmatiger eisprong van vrouwen die veel tijd doorbrengen met mannen, en de hormonale veranderingen van aanstaande vaders die vaak bij hun zwangere vrouw zijn. Een gewoner voorbeeld: parfum. Al belooft de reclame bloesemgeuren en houtige ondertonen, het rozenwater dient soms vooral om de dierlijke, seksuele lokstoffen zoals muskus te maskeren.

Andere onderzoekers zijn echter strenger. Ze eisen anatomische bewijzen.
En die zijn onvolledig. Waarom, bijvoorbeeld, heeft niemand de zenuwen gevonden die dat buisje in onze neus met de hersenen verbinden? Gedurende de evolutie, denken die wetenschappers, zijn we de feromoonverwerkende machinerie grotendeels verloren, zo rond de tijd dat we leerden om goed te zien. Dat halfbakken buisje in onze neus is niet meer dan een oud restant, een soort blindedarm van de chemische communicatie. Nieuw onderzoek wijst erop dat de twee kampen wellicht een compromis kunnen sluiten. Misschien ontberen we zo’n feromoonsysteem, maar kunnen we elkaar toch chemisch verleiden.

Bepaalde feromonen prikkelen namelijk hersencellen voor reuk, vertelde onderzoeker Larry Katz van de Amerikaanse Duke University Medical Center deze week op een neurowetenschappelijk congres in New Orleans. Muizen die urine tegenkomen, vertelde Katz, weten dankzij het feromonen-gebiedje in hun hersenen feilloos of ze met een mannetje of vrouwtje van doen hebben. Maar toen ze de reukhersenen erop naplozen, vonden Katz en zijn collega Dayu Lin ook in de reukhersenen cellen die specifiek mannetjes-urine herkennen, andere cellen die juist op vrouwtjes-urine reageren. Door vervolgens één voor één de honderden urine-componenten te testen, ontdekten ze dat slechts enkele stofjes die kritische reukcellen prikkelen. Katz en Lin werden vooral enthousiast toen bleek dat die stofjes bekend staan als feromonen. “Het is het eerste directe bewijs dat feromonen de reukhersenen prikkelen”, aldus Katz. “Dit zou kunnen verklaren waarom mensen feromonen waarnemen en erop reageren.” Wellicht is bij mensen de grens tussen geuren en feromonen vervaagd.

Zo’n vreemde samenvoeging is dat niet; geurstoffen zijn immers ook een vorm van chemische communicatie. Andere recente studies wijzen ook in de richting van versmelting: sommige geurstoffen prikkelen bij ons hersengebieden, die bij andere zoogdieren voor feromonen worden gebruikt. De resultaten kloppen met praktische ervaringen: soms kunnen we feromonen ruiken. Zo moest McClintock uit Chicago in haar onderzoeken kruidnagel aan de vloeistoffen toevoegen, omdat sommige proefpersonen anders konden ruiken welke bekertjes feromonen bevatten. Dus feromoonzintuig of niet: als het aan Katz ligt, twisten we niet langer over het zevende zintuig, maar spreken we van zintuig zes-a. Simone de Schipper Dayu Lin, Lawrence C. Katz: Main olfactory bulb detection of social recgnition cues present in mouse urine. Society for Neuroscience 2003. Abstract No. 340.11 (online). Presentatie: New Orleans, maandag 10 november 2003.

http://www.npowetenschap.nl/nieuws/arti ... boord.html

..................

[univers]

Nu wij toch bezig zijn.
Dit is Vithar

[taigitu]

Nu wij toch bezig zijn.
Dit is Vithar

Van mij mogen we s.v.p. terug naar het onderwerp.

[univers]