Matriarchaat-Patriarchaat
Geplaatst: 04 jul 2016, 12:26
Het woord matriarchaat kan op verschillende betekenissen wijzen, maar meestal wordt daarmee een gemeenschap of een samenleving bedoeld, die gestoeld is op de meer 'vrouwelijke en moederlijke' structuren, normen en waarden dan het geval is bij een patriarchaat.
Een matriarchaat betekent evenwel niet dat een gemeenschap door vrouwen of moeders wordt bestuurd (een vaak gedachte misvatting), maar wel dat het vrouwelijke aspect van de schepping (de Godin, de Moeder) in de natuur, de mens en de samenleving gerespecteerd wordt. Een andere en meer accurate benaming voor matriarchaat is 'samenleving in balans', maar in onderstaande tekst gebruiken we het woord matriarchaat. Bij samenlevingen in balans is een diep inzicht in de werking van de universele wetten een inherent onderdeel van de cultuur. Daardoor functioneren ze optimaal en dragen ze bij aan het welzijn van alles en iedereen, waardoor iedereen kan floreren in harmonie met al het andere.
Lang geleden leefden alle mensen op Aarde in matriarchale gemeenschappen. Vandaag zijn ze enkel nog terug te vinden bij natuurvolkeren en bepaalde stammen. Onder andere de opkomst van de monotheïstische godsdiensten (Jodendom, Christendom en Islam), die allemaal het mannelijke aspect sterk benadrukken, had tot gevolg dat de matriarchale gemeenschappen ofwel verdwenen en veranderden ofwel werden ingepalmd, geïntegreerd en vernietigd. Zo werden vele rijke en welvarende culturen verwoest. Het is een misvatting te denken dat matriarchale culturen eerder primitief en achtergesteld zijn/waren en dat patriarchaten streven naar vooruitgang en technologische ontwikkeling. Onderzoek bevestigd dat de oude matriarchaten (bvb. in de Indusvallei) duizenden jaren geleden al beschikten over voorzieningen als rioleringen, universiteiten en hoogwaardige tandheelkunde, om maar een paar dingen te noemen. De toenmalige patriarchaten, zoals nomadische ruiterstammen, hadden toen in vergelijking een geringer ontwikkelingsniveau.
Matriarchaat
The return of the feminine, is not about women ruling society as that would create imbalance again.
It is about the return to nature to restore the balance, it is about both hemispheres of the brain working in balance and it is about higher consciousness.
Matriarchaten zijn samenlevingen waar allerhande machtsstructuren en hiërarchische instituten ontbreken. Er is wel zelfbestuur en men spreekt soms ook van een 'consensus democratie', een samenleving waar iedereen gelijkwaardig is. De productiemiddelen zijn vaak gezamenlijk en er zijn bepaalde regels om te verhinderen dat persoonlijk bezit en individuele macht te groot worden. Er is geen centraal gezag en er zijn geen administratieve en bureaucratische organen, noch verkozen leiders. Alle beslissingen worden samen in consensus genomen, en de volledige gemeenschap wordt erbij betrokken, ongeacht leeftijd of geslacht.
Gezien er geen centraal bestuur en wetgeving is, worden andere methodes gebruikt om eventuele spanningen, conflicten en ongelijkheden die ontstaan in een samenleving, aan te pakken. Twee belangrijke manieren om het evenwicht te behouden, zijn het regelmatig organiseren van enerzijds allerlei festiviteiten en anderzijds sportieve spelen. De markten en dorpsfeesten betekenen namelijk een uitstekende mogelijkheid om tot uitwisseling en verdeling van de bezittingen en rijkdommen te komen. Rijke handelaren worden verwacht actief deel te nemen aan festivals, verantwoordelijkheid te nemen voor de organisatie ervan en ook andere feesten te bezoeken. Op die manier wordt hun rijkdom terug in de lokale economie gebracht, waarbij de gemeenschap op haar beurt de handelaren eren voor wat ze doen. De festivals hebben ook een grote invloed op de sociale relaties. Ze creëren een constant netwerk van wederzijdse ondersteuning, die zorgt voor de economische levensvatbaarheid van een gemeenschap.
Een andere methode om economische ongelijkheid te voorkomen en te verhinderen dat het gezag van individuen te groot wordt, is het principe van de 'scheiding der helften'. Vrouwelijke clanleiders vervullen samen met hun mannelijke collega's dezelfde taken en vertegenwoordigen dezelfde positie. Simpel gezegd: twee personen voor dezelfde job. Het gevolg is een soort 'gedwongen' onderlinge communicatie en een frequente wisseling in leiderschap.
Democratie is de dictatuur van de meerderheid
Het nemen van beslissingen door middel van 'egalitaire consensus democratie' vernieuwt en behoudt het evenwicht in matriarchale samenlevingen. Het doel is te komen tot eensgezindheid. Bij consensus dient iedereen akkoord te zijn vooraleer een beslissing genomen wordt. Dit in tegenstelling tot de huidige democratie waar slechts een bepaalde meerderheid vereist is. In matriarchaten wordt een beslissing eerst genomen binnen het gezin, de familie of het huis, de kleinste eenheid van de samenleving. Elke beslissing wordt gezamenlijk genomen na een grondige discussie door middel van consensus. Daarna ontmoeten de afgevaardigden van de families elkaar en proberen consensus te vinden op dorpsniveau. En zo gaat het telkens verder. De dorpsafgevaardigden komen samen om een stambeslissing te nemen en uiteindelijk komt de hele natie tot overeenstemming. Het is belangrijk op te merken, dat de afgevaardigden nooit hun persoonlijke mening vertolken, maar alleen de belangen dienen van de gemeenschap die hen gestuurd heeft. Bij elke onduidelijke situatie keren ze terug naar hun groep om nieuwe instructies te ontvangen. Dit voorkomt dat de politieke macht van één individu te groot wordt. De stabiliteit en sterke punten van deze methode maken het mogelijk om, zonder centraal bestuur, toch efficiënte en productieve vergaderingen te houden, waarbij duizenden mensen tot eensgezindheid komen. Het is uiteraard veel makkelijker om beslissingen te nemen via meerderheid dan via het langdurige proces van consensus. Maar een meerderheid is nooit een voldoende en krachtige basis om een besluit te nemen, omdat de minderheid altijd in de kou blijft en hun stem niet vertegenwoordigd is in de beslissing en zodoende ook niet in de gemeenschap. Zij worden als het ware ontkend en genegeerd. In een matriarchale samenleving is vertegenwoordiging een fundamenteel mensenrecht. Voortdurende niet-vertegenwoordiging en niet-gehoord worden, brengen een gevoel van ontevredenheid in de gemeenschap die uiteindelijk een bedreiging vormt voor het evenwicht.
Ware religie is verbinding
Het geestelijk/spiritueel leven en de bijhorende rituelen van matriarchale samenlevingen zijn helemaal anders dan bij de patriarchale godsdiensten (Christendom, Jodendom, Islam of Boeddhisme). Iedereen, zowel jong en oud, zowel vrouwen, mannen als kinderen, en ook de voorouders nemen deel aan de rituelen. Ze worden uitgevoerd door gewone leden van de gemeenschap, niet door geestelijken en priesters. Naast rituelen waar iedereen bij betrokken is (bvb. rouwrituelen), zijn er ook speciale ceremonies zoals overgangsriten die worden uitgevoerd door de oudsten van de stam (jongen wordt man, meisje wordt vrouw), of healing ceremonies uitgevoerd door sjamanen of medicijnmannen/vrouwen. Andere speciale rituelen worden uitgevoerd bij woningbouw, geboortes en naamgevingen.
In matriarchale samenlevingen zijn rituelen belangrijke activiteiten waar de hele gemeenschap aan deelneemt, en die helemaal niet te vergelijken zijn met de ceremonies uit de Westerse en Oosterse kerken. Het zijn creatief/magische momenten met de bedoeling om samen een speciaal energieveld te creëren wat het bewustzijn der deelnemers verhoogt en hen transformatie en genezing brengt. Het doel van sommige rituelen is een verbinding te maken met andere levensgebieden, zodat ontmoetingen met voorouders en geesten mogelijk worden om zo duidelijkheid te kunnen verschaffen over het levensdoel van een bepaalde persoon.
Dergelijke rituelen weerspiegelen de flexibiliteit van de menselijke verbeelding (in plaats van stagnatie en verharding) en zijn daarom nooit precies hetzelfde. Sjamanen en medicijnmannen/vrouwen van matriarchale samenlevingen leren tijdens hun lange opleiding niet alleen gevestigde tradities toe te passen (zoals trance- en helende rituelen), maar hebben ook de taak om nieuwe en onbekende fenomenen te integreren, en ze positief te gebruiken voor de gemeenschap.
Dank zij de vele sjamanistische vaardigheden kunnen matriarchale samenlevingen op de hoogte blijven van actuele ontwikkelingen, flexibel reageren op politieke kwesties en harmonie behouden in hun gemeenschap. Hun spirituele visie over het leven erkent de nauwe samenhang tussen rituelen, de heelkunst en de samenleving, die op hun beurt onlosmakelijk en innig verbonden zijn met de natuur. Iedereen in de gemeenschap toont grote belangstelling om continu in harmonie te leven met de krachten van de natuur en de Aarde.
Leven in harmonie met de Aarde
In oorsprong zijn matriarchale gemeenschappen volledig zelfvoorzienend en onafhankelijk en verbouwen het dagelijkse voedsel enkel en alleen voor de eigen bewoners. De hoger geciviliseerde matriarchaten (Oud Egypte, Kreta, Sumerië) dreven ook wereldwijd handel in verschillende producten. Evenwel zonder aandacht voor en de noodzaak tot productiviteit, rentabiliteit en concurrentie. Handel gebeurt vaak in de dorpskern, het centrale gedeelte van het dorp en het kloppende hart van de gemeenschap en ook de plaats waar de bewoners goederen en diensten uitwisselen. Er is geen persoonlijk eigendom. Zowel woningen als grond behoren toe aan alle bewoners. De Aarde is namelijk vrij en heilig, en een erfenis van de voorouders met de bedoeling die ongeschonden door te geven aan de volgende generatie. Bovendien wordt de landbouw en de voedselteelt gezien als een rituele handeling die in harmonie is met de natuurlijke cycli der seizoenen. Op geen enkele manier wordt gepoogd om de groei te versnellen, oogsten te manipuleren of de natuurlijke ontwikkeling van gewassen te verstoren.
Alle activiteiten van traditionele samenlevingen worden bepaald door rituelen die hun harmonie met de natuur weerspiegelen. Oude overgeleverde rituelen en gebaren - doorgegeven van generatie op generatie en van moeder naar dochter - helpen en leiden de vrouwen bij het modelleren van aardewerk, de creatie van geweven stoffen of het bereiden van gerechten. Er is geen klassieke arbeidsverdeling, wel een geheel van stappen en activiteiten die elkaar opvolgen, volgens het ritme van zon en maan. De mensen leven in een dagelijkse symbiose met de natuur die bepaald wordt door een holistische visie van eenheid en het volgen van de universele kosmische wetten. En hoewel iedereen zich een deel van de gemeenschap voelt, toch wordt individualiteit niet alleen gerespecteerd maar ook ondersteund. De hoofdverantwoordelijkheid richt zich naar gezin en familie en niemand voelt zich geïsoleerd, maar integendeel beschermd door de hele clan.
Het patriarchale paradigma
De patriarchale aspecten in de huidige industriële landen zijn een gesloten netwerk van leefwijzen en overtuigingen met volgende kenmerken: strijd, concurrentie, hiërarchie, autoriteit, kracht, groei, ontwikkeling, controle over natuurlijke hulpbronnen, rationele verantwoording van die controle en dominantie over anderen via kennis, geld en macht. Dit vinden we ook terug in het patriarchale taalgebruik waar gesproken wordt over de strijd tegen armoede en uitbuiting. Of vechten tegen de verontreiniging van het milieu, of tegen een levensbedreigende ziekte. Eigendom en bezit spelen een fundamentele rol in patriarchale culturen. Een succesvol leven wordt vaak afgewogen aan de hand van de eigendommen, bezittingen, kennis en mogelijkheden die iemand heeft en het handelen wordt er sterk door bepaald. Alsof het legitiem is om een deel van de bevolking te beperken en uit te sluiten op bepaalde vlakken, terwijl anderen allerlei privileges kunnen behouden. Deze (als normaal aanvaarde) ongelijkheid in een patriarchaal systeem behelst niet alleen zaken zoals vastgoed, geld, technologie en natuurlijke hulpbronnen, maar ook ideeën, kennis, educatie en waarheid. In een patriarchaat wantrouwen we het zelfbeschikkingsrecht van andere personen, vooral ook van kinderen. Maar we eisen voor onszelf wel het recht op om beslissingen te nemen over wat goed of fout is voor anderen. Dit is een voortdurende poging om het leven van iemand anders te regelen. En het is typisch voor het leven in een hiërarchische maatschappij, waar blinde gehoorzaamheid geëist wordt. En waar men er van uit gaat dat het onmogelijk is om ordelijk samen te leven zonder gezag en ondergeschiktheid. In een patriarchaat leeft de mens voortdurend in competitie, in voortdurende strijd met als doel elkaar uit te schakelen of elkaar te bekritiseren. Op die manier stellen we hiërarchieën van privileges op en beweren dat dit sociale vooruitgang zal garanderen door middel van het recht van de sterkste waar de beste individuen zichzelf selecteren ten koste van de anderen. Het hebben van een verschillende mening betekent vaak al een aanleiding tot ruzie of onenigheid waarbij argumenten als wapens gebruikt worden.
De matriarchale cultuur
Matriarchale culturen leven volgens heel andere waarden en paradigma's. Dit kunnen we afleiden uit de archeologische vondsten van de oude matriarchaten, uit de kennis van volkeren die nu nog steeds in dergelijke culturen leven en uit matriarchale impulsen die tot op heden bewaard zijn gebleven. De gemeenschappen die leefden in Europa, Afrika en Klein-Azië rond 5000 voor Christus waren verzamelaars en boeren en hadden grote kennis over allerlei ambachten. Hun steden waren niet versterkt met muren of afgeschermd met grachten en er waren geen hiërarchische verschillen tussen mannen en vrouwen of tussen oud en jong. Oude matriarchale steden hadden een grootte van ongeveer 10.000 inwoners en waren volledig autarkisch. De matriarchale economie was (en is) nog altijd een economie van delen, leven en (wel)zijn en niet van concurrentie, groei en geld. Matriarchale culturen zijn niet gebaseerd op oorlog, strijd, onderlinge concurrentie, eigendom, veroveringen, gezag en gehoorzaamheid, macht en controle, goed en slecht, tolerantie en intolerantie, geweld, agressie en uitbuiting. Het is precies het tegenovergestelde, de basis en de wortels bij matriarchaten zijn participatie, solidariteit, samenwerking, delen, begrip, overleg, respect en gemeenschappelijke inspiratie. Het feit dat deze woorden nog steeds in onze moderne patriarchale talen bestaan, geeft aan dat de bijbehorende acties ook deel uit maken van het menselijke leven. Maar ze zijn gereserveerd voor speciale gelegenheden en worden niet gebruikt om onze algemene manier van leven te beschrijven, maar eerder om utopische situaties en visies op te roepen.
http://www.rivendellvillage.org/Matriarchaat
Een matriarchaat betekent evenwel niet dat een gemeenschap door vrouwen of moeders wordt bestuurd (een vaak gedachte misvatting), maar wel dat het vrouwelijke aspect van de schepping (de Godin, de Moeder) in de natuur, de mens en de samenleving gerespecteerd wordt. Een andere en meer accurate benaming voor matriarchaat is 'samenleving in balans', maar in onderstaande tekst gebruiken we het woord matriarchaat. Bij samenlevingen in balans is een diep inzicht in de werking van de universele wetten een inherent onderdeel van de cultuur. Daardoor functioneren ze optimaal en dragen ze bij aan het welzijn van alles en iedereen, waardoor iedereen kan floreren in harmonie met al het andere.
Lang geleden leefden alle mensen op Aarde in matriarchale gemeenschappen. Vandaag zijn ze enkel nog terug te vinden bij natuurvolkeren en bepaalde stammen. Onder andere de opkomst van de monotheïstische godsdiensten (Jodendom, Christendom en Islam), die allemaal het mannelijke aspect sterk benadrukken, had tot gevolg dat de matriarchale gemeenschappen ofwel verdwenen en veranderden ofwel werden ingepalmd, geïntegreerd en vernietigd. Zo werden vele rijke en welvarende culturen verwoest. Het is een misvatting te denken dat matriarchale culturen eerder primitief en achtergesteld zijn/waren en dat patriarchaten streven naar vooruitgang en technologische ontwikkeling. Onderzoek bevestigd dat de oude matriarchaten (bvb. in de Indusvallei) duizenden jaren geleden al beschikten over voorzieningen als rioleringen, universiteiten en hoogwaardige tandheelkunde, om maar een paar dingen te noemen. De toenmalige patriarchaten, zoals nomadische ruiterstammen, hadden toen in vergelijking een geringer ontwikkelingsniveau.
Matriarchaat
The return of the feminine, is not about women ruling society as that would create imbalance again.
It is about the return to nature to restore the balance, it is about both hemispheres of the brain working in balance and it is about higher consciousness.
Matriarchaten zijn samenlevingen waar allerhande machtsstructuren en hiërarchische instituten ontbreken. Er is wel zelfbestuur en men spreekt soms ook van een 'consensus democratie', een samenleving waar iedereen gelijkwaardig is. De productiemiddelen zijn vaak gezamenlijk en er zijn bepaalde regels om te verhinderen dat persoonlijk bezit en individuele macht te groot worden. Er is geen centraal gezag en er zijn geen administratieve en bureaucratische organen, noch verkozen leiders. Alle beslissingen worden samen in consensus genomen, en de volledige gemeenschap wordt erbij betrokken, ongeacht leeftijd of geslacht.
Gezien er geen centraal bestuur en wetgeving is, worden andere methodes gebruikt om eventuele spanningen, conflicten en ongelijkheden die ontstaan in een samenleving, aan te pakken. Twee belangrijke manieren om het evenwicht te behouden, zijn het regelmatig organiseren van enerzijds allerlei festiviteiten en anderzijds sportieve spelen. De markten en dorpsfeesten betekenen namelijk een uitstekende mogelijkheid om tot uitwisseling en verdeling van de bezittingen en rijkdommen te komen. Rijke handelaren worden verwacht actief deel te nemen aan festivals, verantwoordelijkheid te nemen voor de organisatie ervan en ook andere feesten te bezoeken. Op die manier wordt hun rijkdom terug in de lokale economie gebracht, waarbij de gemeenschap op haar beurt de handelaren eren voor wat ze doen. De festivals hebben ook een grote invloed op de sociale relaties. Ze creëren een constant netwerk van wederzijdse ondersteuning, die zorgt voor de economische levensvatbaarheid van een gemeenschap.
Een andere methode om economische ongelijkheid te voorkomen en te verhinderen dat het gezag van individuen te groot wordt, is het principe van de 'scheiding der helften'. Vrouwelijke clanleiders vervullen samen met hun mannelijke collega's dezelfde taken en vertegenwoordigen dezelfde positie. Simpel gezegd: twee personen voor dezelfde job. Het gevolg is een soort 'gedwongen' onderlinge communicatie en een frequente wisseling in leiderschap.
Democratie is de dictatuur van de meerderheid
Het nemen van beslissingen door middel van 'egalitaire consensus democratie' vernieuwt en behoudt het evenwicht in matriarchale samenlevingen. Het doel is te komen tot eensgezindheid. Bij consensus dient iedereen akkoord te zijn vooraleer een beslissing genomen wordt. Dit in tegenstelling tot de huidige democratie waar slechts een bepaalde meerderheid vereist is. In matriarchaten wordt een beslissing eerst genomen binnen het gezin, de familie of het huis, de kleinste eenheid van de samenleving. Elke beslissing wordt gezamenlijk genomen na een grondige discussie door middel van consensus. Daarna ontmoeten de afgevaardigden van de families elkaar en proberen consensus te vinden op dorpsniveau. En zo gaat het telkens verder. De dorpsafgevaardigden komen samen om een stambeslissing te nemen en uiteindelijk komt de hele natie tot overeenstemming. Het is belangrijk op te merken, dat de afgevaardigden nooit hun persoonlijke mening vertolken, maar alleen de belangen dienen van de gemeenschap die hen gestuurd heeft. Bij elke onduidelijke situatie keren ze terug naar hun groep om nieuwe instructies te ontvangen. Dit voorkomt dat de politieke macht van één individu te groot wordt. De stabiliteit en sterke punten van deze methode maken het mogelijk om, zonder centraal bestuur, toch efficiënte en productieve vergaderingen te houden, waarbij duizenden mensen tot eensgezindheid komen. Het is uiteraard veel makkelijker om beslissingen te nemen via meerderheid dan via het langdurige proces van consensus. Maar een meerderheid is nooit een voldoende en krachtige basis om een besluit te nemen, omdat de minderheid altijd in de kou blijft en hun stem niet vertegenwoordigd is in de beslissing en zodoende ook niet in de gemeenschap. Zij worden als het ware ontkend en genegeerd. In een matriarchale samenleving is vertegenwoordiging een fundamenteel mensenrecht. Voortdurende niet-vertegenwoordiging en niet-gehoord worden, brengen een gevoel van ontevredenheid in de gemeenschap die uiteindelijk een bedreiging vormt voor het evenwicht.
Ware religie is verbinding
Het geestelijk/spiritueel leven en de bijhorende rituelen van matriarchale samenlevingen zijn helemaal anders dan bij de patriarchale godsdiensten (Christendom, Jodendom, Islam of Boeddhisme). Iedereen, zowel jong en oud, zowel vrouwen, mannen als kinderen, en ook de voorouders nemen deel aan de rituelen. Ze worden uitgevoerd door gewone leden van de gemeenschap, niet door geestelijken en priesters. Naast rituelen waar iedereen bij betrokken is (bvb. rouwrituelen), zijn er ook speciale ceremonies zoals overgangsriten die worden uitgevoerd door de oudsten van de stam (jongen wordt man, meisje wordt vrouw), of healing ceremonies uitgevoerd door sjamanen of medicijnmannen/vrouwen. Andere speciale rituelen worden uitgevoerd bij woningbouw, geboortes en naamgevingen.
In matriarchale samenlevingen zijn rituelen belangrijke activiteiten waar de hele gemeenschap aan deelneemt, en die helemaal niet te vergelijken zijn met de ceremonies uit de Westerse en Oosterse kerken. Het zijn creatief/magische momenten met de bedoeling om samen een speciaal energieveld te creëren wat het bewustzijn der deelnemers verhoogt en hen transformatie en genezing brengt. Het doel van sommige rituelen is een verbinding te maken met andere levensgebieden, zodat ontmoetingen met voorouders en geesten mogelijk worden om zo duidelijkheid te kunnen verschaffen over het levensdoel van een bepaalde persoon.
Dergelijke rituelen weerspiegelen de flexibiliteit van de menselijke verbeelding (in plaats van stagnatie en verharding) en zijn daarom nooit precies hetzelfde. Sjamanen en medicijnmannen/vrouwen van matriarchale samenlevingen leren tijdens hun lange opleiding niet alleen gevestigde tradities toe te passen (zoals trance- en helende rituelen), maar hebben ook de taak om nieuwe en onbekende fenomenen te integreren, en ze positief te gebruiken voor de gemeenschap.
Dank zij de vele sjamanistische vaardigheden kunnen matriarchale samenlevingen op de hoogte blijven van actuele ontwikkelingen, flexibel reageren op politieke kwesties en harmonie behouden in hun gemeenschap. Hun spirituele visie over het leven erkent de nauwe samenhang tussen rituelen, de heelkunst en de samenleving, die op hun beurt onlosmakelijk en innig verbonden zijn met de natuur. Iedereen in de gemeenschap toont grote belangstelling om continu in harmonie te leven met de krachten van de natuur en de Aarde.
Leven in harmonie met de Aarde
In oorsprong zijn matriarchale gemeenschappen volledig zelfvoorzienend en onafhankelijk en verbouwen het dagelijkse voedsel enkel en alleen voor de eigen bewoners. De hoger geciviliseerde matriarchaten (Oud Egypte, Kreta, Sumerië) dreven ook wereldwijd handel in verschillende producten. Evenwel zonder aandacht voor en de noodzaak tot productiviteit, rentabiliteit en concurrentie. Handel gebeurt vaak in de dorpskern, het centrale gedeelte van het dorp en het kloppende hart van de gemeenschap en ook de plaats waar de bewoners goederen en diensten uitwisselen. Er is geen persoonlijk eigendom. Zowel woningen als grond behoren toe aan alle bewoners. De Aarde is namelijk vrij en heilig, en een erfenis van de voorouders met de bedoeling die ongeschonden door te geven aan de volgende generatie. Bovendien wordt de landbouw en de voedselteelt gezien als een rituele handeling die in harmonie is met de natuurlijke cycli der seizoenen. Op geen enkele manier wordt gepoogd om de groei te versnellen, oogsten te manipuleren of de natuurlijke ontwikkeling van gewassen te verstoren.
Alle activiteiten van traditionele samenlevingen worden bepaald door rituelen die hun harmonie met de natuur weerspiegelen. Oude overgeleverde rituelen en gebaren - doorgegeven van generatie op generatie en van moeder naar dochter - helpen en leiden de vrouwen bij het modelleren van aardewerk, de creatie van geweven stoffen of het bereiden van gerechten. Er is geen klassieke arbeidsverdeling, wel een geheel van stappen en activiteiten die elkaar opvolgen, volgens het ritme van zon en maan. De mensen leven in een dagelijkse symbiose met de natuur die bepaald wordt door een holistische visie van eenheid en het volgen van de universele kosmische wetten. En hoewel iedereen zich een deel van de gemeenschap voelt, toch wordt individualiteit niet alleen gerespecteerd maar ook ondersteund. De hoofdverantwoordelijkheid richt zich naar gezin en familie en niemand voelt zich geïsoleerd, maar integendeel beschermd door de hele clan.
Het patriarchale paradigma
De patriarchale aspecten in de huidige industriële landen zijn een gesloten netwerk van leefwijzen en overtuigingen met volgende kenmerken: strijd, concurrentie, hiërarchie, autoriteit, kracht, groei, ontwikkeling, controle over natuurlijke hulpbronnen, rationele verantwoording van die controle en dominantie over anderen via kennis, geld en macht. Dit vinden we ook terug in het patriarchale taalgebruik waar gesproken wordt over de strijd tegen armoede en uitbuiting. Of vechten tegen de verontreiniging van het milieu, of tegen een levensbedreigende ziekte. Eigendom en bezit spelen een fundamentele rol in patriarchale culturen. Een succesvol leven wordt vaak afgewogen aan de hand van de eigendommen, bezittingen, kennis en mogelijkheden die iemand heeft en het handelen wordt er sterk door bepaald. Alsof het legitiem is om een deel van de bevolking te beperken en uit te sluiten op bepaalde vlakken, terwijl anderen allerlei privileges kunnen behouden. Deze (als normaal aanvaarde) ongelijkheid in een patriarchaal systeem behelst niet alleen zaken zoals vastgoed, geld, technologie en natuurlijke hulpbronnen, maar ook ideeën, kennis, educatie en waarheid. In een patriarchaat wantrouwen we het zelfbeschikkingsrecht van andere personen, vooral ook van kinderen. Maar we eisen voor onszelf wel het recht op om beslissingen te nemen over wat goed of fout is voor anderen. Dit is een voortdurende poging om het leven van iemand anders te regelen. En het is typisch voor het leven in een hiërarchische maatschappij, waar blinde gehoorzaamheid geëist wordt. En waar men er van uit gaat dat het onmogelijk is om ordelijk samen te leven zonder gezag en ondergeschiktheid. In een patriarchaat leeft de mens voortdurend in competitie, in voortdurende strijd met als doel elkaar uit te schakelen of elkaar te bekritiseren. Op die manier stellen we hiërarchieën van privileges op en beweren dat dit sociale vooruitgang zal garanderen door middel van het recht van de sterkste waar de beste individuen zichzelf selecteren ten koste van de anderen. Het hebben van een verschillende mening betekent vaak al een aanleiding tot ruzie of onenigheid waarbij argumenten als wapens gebruikt worden.
De matriarchale cultuur
Matriarchale culturen leven volgens heel andere waarden en paradigma's. Dit kunnen we afleiden uit de archeologische vondsten van de oude matriarchaten, uit de kennis van volkeren die nu nog steeds in dergelijke culturen leven en uit matriarchale impulsen die tot op heden bewaard zijn gebleven. De gemeenschappen die leefden in Europa, Afrika en Klein-Azië rond 5000 voor Christus waren verzamelaars en boeren en hadden grote kennis over allerlei ambachten. Hun steden waren niet versterkt met muren of afgeschermd met grachten en er waren geen hiërarchische verschillen tussen mannen en vrouwen of tussen oud en jong. Oude matriarchale steden hadden een grootte van ongeveer 10.000 inwoners en waren volledig autarkisch. De matriarchale economie was (en is) nog altijd een economie van delen, leven en (wel)zijn en niet van concurrentie, groei en geld. Matriarchale culturen zijn niet gebaseerd op oorlog, strijd, onderlinge concurrentie, eigendom, veroveringen, gezag en gehoorzaamheid, macht en controle, goed en slecht, tolerantie en intolerantie, geweld, agressie en uitbuiting. Het is precies het tegenovergestelde, de basis en de wortels bij matriarchaten zijn participatie, solidariteit, samenwerking, delen, begrip, overleg, respect en gemeenschappelijke inspiratie. Het feit dat deze woorden nog steeds in onze moderne patriarchale talen bestaan, geeft aan dat de bijbehorende acties ook deel uit maken van het menselijke leven. Maar ze zijn gereserveerd voor speciale gelegenheden en worden niet gebruikt om onze algemene manier van leven te beschrijven, maar eerder om utopische situaties en visies op te roepen.
http://www.rivendellvillage.org/Matriarchaat