De Wereld bevolkt door Zielloze wezens en Verloren Zielen?

[Susan]

De wereld zit voor mijn gevoel behoorlijk vol met Zielloze wezens en Verloren Zielen die hoofdzakelijk met en voor zichzelf bezig zijn en is er daarom overal chaos, oorlog en haat tegen vreemden aan de gang.
Daar nog iets tegen te doen is denk ik veel te laat, al moeten we ons daar niet door laten mee sleuren met een houding van onverschilligheid en/of ons laten weerhouden om wél rekening te houden met iedereen,niemand uitgezonderd en alles eerlijk te delen. Er is volgens mij nog maar één remdie die werkelijk 'helpt': een grote 'opruiming', weg met 'alles' waarna de paar Goeden indien die overblijven... de aanzet zouden kunnen zijn tot een nieuwe start, omdat zij Weten dat alles een is en met elkaar verbonden, en Herinneren hoe het wel moet.

De mens is trouwens al een eind op weg om het te bespoedigen en het hier onleefbaar te maken..
misschien helpt de kosmos straks ook nog een handje.

------------------------------------------------------------------------------------------
Gedeelte uit een lang stuk:

Zielloos wezen
‘Overal op straat komen we zielloze wezens tegen’, schreef H.P. Blavatsky. Dit is een feit. Deze uitspraak betekent niet dat degenen die we zo ontmoeten geen ziel bezitten. De strekking ervan is dat het spirituele deel van deze mensen slaapt, niet wakker is. Het zijn wel levende mensen met actieve hersenen, een dierlijke natuur, maar overigens ‘zielloos’ in de zin dat de ziel niet actief is, maar slaapt; en dat is ook precies wat Pythagoras bedoelde toen hij sprak over de ‘levend doden’. Deze mensen zijn overal. We komen ze, zoals H.P. Blavatsky zegt, overal tegen.

De ogen kunnen fysiek helder zijn en stralen van fysieke vitaliteit, maar de ziel ontbreekt eraan; de tederheid ontbreekt, de intense en toch milde warmte van de levende vlam van innerlijke inspiratie. Soms zal onpersoonlijke liefde de ziel in een man of een vrouw doen ontwaken; soms zal ze haar doden als de liefde egoïstisch en grof wordt. De straten zijn vol met zulke ‘zielloze mensen’, maar de uitdrukking zielloze mensen betekent niet ‘verloren zielen’. Dit laatste is weer iets anders.

De uitdrukking zielloze mensen is dus een technische uitdrukking. De betekenis ervan is dat mannen en vrouwen, meestal geheel onbewust, nog wel met de monade, de spirituele essentie binnenin hen, zijn verbonden, maar niet zelfbewust ermee zijn verbonden. Ze leven in belangrijke mate in het hersenverstand en in de gebieden van het zintuiglijke bewustzijn. Ze richten zich met genoegen op de onbetekenende zaken van het leven. Ze hebben een normaal gevoel voor eer, enz., omdat het gebruikelijk is en van een goede opvoeding getuigt als men dat heeft, maar het diep innerlijke vuur van verlangen, de weldadige warmte die voortkomt uit het min of meer één zijn met de innerlijke god, kennen ze niet. Daarom zijn ze ‘zielloos’, omdat de ziel niet met vurige energie in en door hen werkt.

............

Een verloren ziel betreft daarentegen een entiteit die door verschillende wedergeboorten, misschien een dozijn, of meer of minder, langzaam de ‘gemakkelijke afdaling naar Avernus’ heeft gevolgd, en in wie de verbindingsdraden met de innerlijke geest één voor één zijn verbroken. Verdorvenheid, voortdurende verdorvenheid zal dat teweegbrengen. Haat verbreekt deze spirituele banden misschien sneller dan wat ook. Egoïsme, de moeder van de haat, is de wortel van alle menselijke kwaad; daarom is een verloren ziel iemand die niet alleen zielloos is in de gewone theosofische betekenis van het woord, maar die ook de laatste schakel, de laatste tere draad van bewustzijn, heeft verloren die hem met zijn innerlijke god verbindt.

Hij zal de ‘gemakkelijke afdaling’ voortzetten, van de ene menselijke geboorte naar een lagere menselijke geboorte gaan, en dan naar een nog lagere, tot ten slotte de ontaarde astrale monade – alles wat van het eens menselijke wezen overblijft – zelfs het lichaam van een dier kan betreden waartoe ze zich voelt aangetrokken (en dit is één aspect van de leer over transmigratie die in het Westen zo slecht is begrepen); sommige gaan misschien ten slotte zelfs naar planten en zullen uiteindelijk verdwijnen. De astrale monade zal dan zijn uitgewist. Zulke verloren zielen zijn gelukkig bijzonder zeldzaam, maar ze zijn niet wat we zielloze mensen noemen.

Als de student bedenkt dat een mens een ‘bezield’ wezen is wanneer hij vervuld is van de levende spirituele en intellectuele vurige energieën die vanuit zijn innerlijke god naar zijn hersenverstand stromen, zal hij gemakkelijk begrijpen dat wanneer deze vurige krachten het hersenverstand niet langer kunnen bereiken en zich in het leven van een mens niet langer kunnen manifesteren, het resultaat een zogeheten zielloos wezen zal zijn. Een goed mens, die rechtschapen, trouw, meedogend is, naar het hogere streeft, zachtaardig en eerlijk is en naar wijsheid zoekt, is een ‘bezielde’ mens; een boeddha is iemand die volledig bezield is, en er bestaan allerlei stadia daartussenin.

Bron: http://www.theosofie.net/