Houden moedervlekken verband met wonden uit vorige levens?

Hier kan men onderwerpen plaatsen zoals : wijsheid , inzicht , tarot , orakels enz.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
taigitu
Orakel
Berichten: 14687
Lid geworden op: 04 dec 2011, 14:37

Houden moedervlekken verband met wonden uit vorige levens?

Bericht door taigitu » 20 jul 2018, 22:13

Houden moedervlekken verband met wonden uit vorige levens?

Dr. Ian Stevenson heeft tijdens zijn loopbaan ruwweg 2000 reïncarnatiegevallen bestudeerd.
De kinderen gaven vaak zo veel details, dat Stevenson en zijn collega’s in staat waren om
te bepalen waar ze in hun vorige leven precies hadden geleefd. Dat meldt de krant Epoch Times.


Stevenson bestudeerde autopsierapporten en sprak met familieleden van de overledenen.
Hij ontdekte dat veel kinderen moedervlekken hadden op de plek waar ze in een vorig leven waren verwond.

Samen met dr. Jim Tucker van de Universiteit van Virginia deed Stevenson onderzoek naar een jongetje,
Patrick, uit het Middenwesten van de VS. Patrick had drie moedervlekken op de plek waar zijn overleden broer
Kevin wonden had. Kevin was voor de geboorte van Patrick gestorven aan kanker.

Tijdens zijn behandeling was Kevin aan één oog blind. Patrick was bijna blind aan zijn linkeroog.
Kevin had een tumor boven zijn rechteroor. Patrick werd geboren met een knobbeltje boven zijn rechteroor.
Kevin had een centrale veneuze katheter in zijn nek. Patrick had een moedervlek in zijn nek. Kevin en Patrick liepen
allebei mank. Patrick noemde een overleden familielid, bijgenaamd Billy de Piraat, waarvan zijn moeder het bestaan
niet eens wist. Billy zou gedurende de periode tussen levens met Patrick hebben gesproken.

Dr. Stevenson verwees naar een jongeman die plotseling sterke herinneringen had aan een traumatische ervaring jaren eerder.
Tijdens deze ervaring waren zijn armen vastgebonden achter zijn rug. Op zijn armen begonnen touwsporen te verschijnen.
Als iemand met zijn gedachten fysieke sporen kan achterlaten op zijn lichaam, moet het ook mogelijk zijn dat herinneringen
aan een vorig leven op het huidige lichaam materialiseren, aldus dr. Stevenson.

Veel moedervlekken lijken gerelateerd te zijn aan traumatische ervaringen tijdens vorige levens.
“Als het bewustzijn na de dood verder gaat is het logisch dat de herinneringen een nieuwe foetus kunnen beïnvloeden,” zei dr. Tucker.
“Het zijn niet zozeer de wonden op het vorige lichaam die de moedervlek of geboorteafwijking veroorzaken, maar meer de herinneringen
aan de wonden.”

[Epoch Times]
https://www.ninefornews.nl/houden-moede ... ge-levens/
.

.

Vraag je af wat anderen van je denken
en je bent voor altijd hun gevangene.


Lao Tse

gusteman

Re: Houden moedervlekken verband met wonden uit vorige levens?

Bericht door gusteman » 21 jul 2018, 22:07

Interessant gegeven over Dr Ian Stevenson: na zijn dood in 2007 werd bekend dat hij een experiment rond reïncarnatie heeft achtergelaten.
Hij heeft namelijk een document in een koffer geplaatst en was van plan om na zijn wedergeboorte, of eventueel vanuit het hiernamaals, de code voor het cijferslot op één of andere wijze door te spelen aan zijn medewerkers.

In 2014, zeven jaar na zijn overlijden, was de code nog steeds niet bekend.

Wat hij bedoelde als het ultieme bewijs voor leven na de dood en/of reïncarnatie lijkt niet echt te lukken.

Dat is natuurlijk heel erg interessante materie om over na te denken want indien er echt leven na de dood zou zijn, indien overledenen echt zouden reïncarneren, waarom is de man er na al die jaren nog steeds niet in geslaagd om zijn boodschap over te brengen?

Bestaat er ergens één of andere kracht die controlerend werkt en hierin tussenbeide is gekomen?

Of kan een gereïncarneerde geen contact maken met levende mensen? Als dit zo zou zijn, hoe kunnen mensen dan met stelligheid beweren dat reïncarnatie een feit is als de gereïncarneerde het niet zelf kan getuigen?

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: Houden moedervlekken verband met wonden uit vorige levens?

Bericht door univers » 21 jul 2018, 22:23

:post:
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gebruikersavatar
taigitu
Orakel
Berichten: 14687
Lid geworden op: 04 dec 2011, 14:37

Re: Houden moedervlekken verband met wonden uit vorige levens?

Bericht door taigitu » 24 jul 2018, 18:31

Fysiek getekend door vorige levens

Titus Rivas, namens Stichting Athanasia

Helaas eindigen niet alle aardse levens op een rustige, vredige manier.

Mensen sterven soms niet van ouderdom terwijl ze omringd zijn door geliefden, maar raken bijvoorbeeld dodelijk gewond bij een ongeluk,
sneuvelen op het slagveld, of worden zelfs vermoord.Het is bekend dat ingrijpende nare ervaringen bijzonder traumatisch kunnen zijn. Iemand die bijvoorbeeld getuige was van een gewelddaad kan daar jaren later nog steeds last van hebben. Hij kan er nachtmerries over krijgen of er telkens weer aan terug moeten denken. Ook kan hij een fobie ontwikkelen voor situaties die lijken op de omstandigheden waaronder de misdaad plaatsvond.

Iets minder bekend is het gegeven dat traumatische ervaringen ook fysieke gevolgen kunnen hebben.
Door de stress die optreedt als er herinneringen aan het trauma naar boven komen, kan men bijvoorbeeld allerlei lichamelijke klachten gaan vertonen die op den duur zelfs de lichamelijke gezondheid ernstig kunnen aantasten. Maar de fysieke consequenties van een trauma kunnen zelfs nog specifieker samenhangen met wat iemand tijdens de traumatische ervaring aan den lijve ondervond. We spreken dan van een vorm van intrasomatische psychokinese, dat wil zeggen een beïnvloeding door de geest (psychokinese) van het eigen lichaam. In het algemeen gaat het bij intrasomatische psychokinese om een voorstelling van hoe het precies met een deel van je lijf gesteld is. Iemand kan zich bijvoorbeeld geconcentreerd voorstellen dat er een blaar ontstaat op zijn hand en in sommige gevallen leidt dit dan echt tot blaarvorming. Het verschijnsel is goed aangetoond aan de hand van spontane ervaringen, maar ook door middel van experimenten. Een goed hypnotiseerbare vrouw, Elisabeth K., kreeg bijvoorbeeld de suggestie dat er zomaar (zonder fysieke oorzaak) wondjes op haar handen en voeten zouden verschijnen, wat inderdaad bleek te gebeuren.
Bij posttraumatische intrasomatische psychokinese komen de voorstellingen voort uit de traumatische herinnering. Zo is er een geval bekend van iemand die was vastgebonden toen hij een tijdlang last had van slaapwandelen, omdat men bang was dat hij zichzelf of anderen zou kunnen verwonden. Toen hij jaren later opnieuw begon te slaapwandelen, verschenen er op een keer goed zichtbare striemen op zijn armen die sterk leken op de afdrukken van touwen, net alsof hij weer vastgebonden was.

Psychokinetische effecten van een traumatische dood

De Amerikaanse parapsycholoog Ian Stevenson publiceerde in 1997 een tweetal boeken over psychokinetische effecten van herinneringen aan een traumatische dood, Reincarnation and Biology en de samenvatting daarvan voor een groter publiek Where Reincarnation and Biology Intersect. Dr. Ruud van Wees vertaalde laatstgenoemde werk in het Nederlands, als Bewijzen van reïncarnatie. De titel van de Nederlandse vertaling is niet zo slecht gekozen, want het is praktisch onmogelijk om het soort verschijnselen dat Stevenson in het boek beschrijft op een andere manier te verklaren dan door echte herinneringen in verband met reïncarnatie.
Ian Stevenson maakt onderscheid tussen twee grote categorieën: moedervlekken die samenhangen met het vorige leven en aangeboren lichamelijke afwijkingen. Hij wijst op het belang van nauwkeurige medische documentatie van eventuele fysieke verbanden. Overigens stelt hij vast dat de effecten ontstaan moeten zijn tijdens de prenatale ontwikkeling van het ongeboren lichaam. Dit geeft aan dat een geest na zijn of haar overlijden enige invloed moet hebben op de vorming van het stoffelijk voertuig tijdens het nieuwe leven op aarde.

Moedervlekken
Chanai Choomalaiwong werd in 1967 geboren in het Thaise dorp Nong La Korn met twee opvallende moedervlekken op zijn hoofd die er aanvankelijk uitzagen als echte lidtekens. Toen Chanai ongeveer drie jaar oud was, zei hij tegen andere kinderen dat hij in zijn vorige leven leraar was geweest. Hij noemde de naam Bua Kai en vertelde dat hij was doodgeschoten. Chanai vermeldde nog meer details en wilde steeds weer naar het dorp Ban Khao Sai. Uiteindelijk gaf men hem zijn zin, en eenmaal in het dorp wees Chanai de weg naar het huis van de ouders van ene Bua Kai Lawnak, een leraar die doodgeschoten was in 1962. Chanai herkende familieleden uit het vorige leven en kon specifieke vragen beantwoorden over zijn incarnatie als Bua Kai.
Stevenson schrijft dat de moord op de leraar onopgelost was gebleven, maar dat hij in elk geval wel in zijn hoofd was geschoten en dat de locatie overeenkwam met Chanai’s moedervlekken. De twee families hadden nog nooit van elkaar gehoord voordat Chanai over zijn vorige leven begon.

Het Alevitische meisje Dellâl Beyaz uit Turkije werd geboren in juli 1970. Ze had een grote moedervlek op haar achterhoofd. Dellâl begon over een vorig leven zodra ze kon praten. Ze noemde haar eigen voornaam, Zehide, de naam van familieleden en haar woonplaats Kavaslı. Ze beschreef ook hoe ze om het leven was gekomen. Ze had wasgoed opgehangen op een balkon toen ze naar beneden viel en met haar hoofd op een betonnen vloer terechtkwam.
Men slaagde erin om ene Zehide Köse uit Kavaslı te traceren die sterk overeenkwam met het verhaal van Dellâl. Uit een medisch verslag blijkt dat Zehide van haar balkon gevallen was en vervolgens overleed aan het letsel aan haar hoofd. Net als in het geval Chanai Choomalaiwong, was er van tevoren geen contact geweest tussen de families van Dellâl en Zehide.
Stevenson merkt op dat moedervlekken die verwijzen naar dodelijke verwondingen in de loop van een leven kunnen veranderen in precieze locatie en vorm. Het gaat er dus steeds om te achterhalen waar zich moedervlek bij de geboorte precies bevond.

Dit soort gevallen zijn niet alleen door Stevenson ontdekt, maar ook door andere onderzoekers, zoals de Indiërs dr. Kirti Swaroop Rawat en dr. Satwant Pasricha en de IJslandse psycholoog Erlendur Haraldsson.
Rawat bestudeerde bijvoorbeeld het geval van het Indiase meisje Radha, dat zich een leven herinnerde als ene Sohani uit het dorp Jhadali. Ze beweerde dat ze gestorven was toen ze gevallen was terwijl ze wat takken van bomen was gaan snijden als voer voor haar vee. Ze belandde op een onbewaakt moment met haar hoofd op een scherpe steen. De uitspraken van Radha maakten het mogelijk een historisch vorig leven te traceren. Bovendien had Radha ter hoogte van de dodelijke verwonding een aangeboren moedervlek die gefotografeerd werd door dr. Rawat.
Ook in de gevallen die Satwant Pasricha onderzocht in Noord-India is er steeds een verband tussen vorm en locatie van een moedervlek en een dodelijke verwonding, evenals in gevallen die dr. Haraldsson onderzocht op Sri Lanka, waaronder het bekende geval Purnima Ekanayake.
Gevallen met moedervlekken gaan meestal niet gepaard met lichamelijke handicaps. Dit ligt anders bij gevallen met aangeboren fysieke afwijkingen. Daarbij kan er bijvoorbeeld sprake zijn van misvormingen aan ledematen e.d. die het functioneren bemoeilijken.

Geboorteafwijkingen
De Turkse jongen Mehmet Samioglu werd op 20 januari 1963 geboren in Büyükdere. Bij zijn geboorte had hij een bloedende afwijking aan de achterkant van zijn schedel die operatief moest worden verwijderd. De schedel groeide na de operatie dicht.
Toen hij zo’n twee jaar oud was zei hij dat vroeger Ali heette en de zoon van Süleyman Köybaslı uit Hatun Köy. Mehmet beweerde ook dat hij was vermoord. Hij had gemengde gevoelens over zijn vroegere woonplaats. Aan de ene kant verlangde hij ernaar terug, maar aan de andere kant was hij bang om opnieuw vermoord te worden. Men slaagde erin om vast te stellen wie Mehmet waarschijnlijk was geweest. Zijn aangeboren afwijking kwam overeen met de vermoedelijke plaats waarin Ali dodelijk was verwond.

Dr. Kirti Swaroop Rawat onderzocht onder meer een geval van een jongen, Neera Kathat uit Chang (Rajasthan).
Neera had maar één hand; zijn linkerarm eindigde in een stompje. Na enkele jaren beweerde hij al eens eerder te hebben geleefd en toen Kajja te hebben geheten. De jongen wist nog dat hij gedood was tijdens een ruzie over de eigendomsrechten over een stuk land. Hij was daarbij aangevallen met bijlen en stokken.
Rawat verifieerde de herinneringen van Neera en stelde bovendien vast dat Kajja’s armen en benen nog voor zijn dood waren gebroken door zijn moordenaars. De aangeboren misvorming kwam overeen met een diepe verwonding op Kajja’s linkerarm, zoals vermeld in een medisch rapport dat Rawat terug kon vinden.

Het belang van fysieke effecten voor het reïncarnatieonderzoek

Psychokinetische gevolgen van traumatische herinneringen aan de manier waarop iemand aan zijn of haar einde kwam in een vorig leven zijn hoe dan ook erg indrukwekkend. Ze laten zien hoe reëel de herinneringen voor de persoon in kwestie zelf moeten zijn.
Maar ook wetenschappelijk gezien is dit verschijnsel heel belangrijk. Aangezien het om fysieke kenmerken gaat, is het natuurlijk onmogelijk om ze toe te schrijven aan kinderlijke fantasie. Bovendien kan men niet volstaan met de theorie dat een kind aan zijn mogelijke herinneringen is gekomen door middel van telepathie of helderziendheid. Zoiets zou namelijk nog steeds niet verklaren waar de lichamelijke verschijnselen, die al voor de geboorte ontstaan moeten zijn, vandaan zijn gekomen. Om deze reden besteedt Ian Stevenson er al jaren veel aandacht aan.
Overigens betekent dit zeker niet dat gevallen zonder moedervlekken en geboorteafwijkingen minder belangrijk zijn. De reïncarnatiehypothese staat ook zonder fysieke effecten al heel sterk, omdat je niet mag verwachten dat kinderen zich zo maar identificeren met een totaal onbekende overledene.
Hoe dan ook vormen de fysieke gevolgen van herinneringen aan een traumatisch overlijden tastbare en zichtbare getuigen dat het zelfs na een gewelddadige dood niet gedaan is met ons. Mensen kunnen zo getraumatiseerd worden door hun dood dat zich dat zelfs fysiek uit, maar ze kunnen geestelijk niet vernietigd worden.

http://txtxs.nl/artikel.asp?artid=121
Literatuurlijst via bovenstaande link
.

.

Vraag je af wat anderen van je denken
en je bent voor altijd hun gevangene.


Lao Tse

Gast1

Re: Houden moedervlekken verband met wonden uit vorige levens?

Bericht door Gast1 » 24 jul 2018, 19:18

gusteman schreef:
21 jul 2018, 22:07
Of kan een gereïncarneerde geen contact maken met levende mensen?
:grin:

Tuurlijk wel jôh ...
Dat gebeurd zelfs dagelijks.

Ik kan mij voorstellen dat moedervlekken een verband hebben met vorige levens ... maar ook met huidige levens.
Da's een klein raadseltje, maar dat kun jij vast wel oplossen met de gegevens die ik je nu in deze post aanreik.

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: Houden moedervlekken verband met wonden uit vorige levens?

Bericht door univers » 24 jul 2018, 20:05

Dan ben ik in het vorige leven, in mijn reet geschoten. :mrgreen:
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gast1

Re: Houden moedervlekken verband met wonden uit vorige levens?

Bericht door Gast1 » 25 jul 2018, 06:21

Titus Rivas schreef: Fysiek getekend door vorige levens
Met aandacht en genot gelezen. ;P!

Gebruikersavatar
taigitu
Orakel
Berichten: 14687
Lid geworden op: 04 dec 2011, 14:37

Re: Houden moedervlekken verband met wonden uit vorige levens?

Bericht door taigitu » 31 jul 2018, 10:18

Reïncarnatie is niet alleen maar een geloof

door drs. Titus Rivas

In de oosterse filosofie en religies bestaat al duizenden jaren aandacht voor de reïncarnatie of wedergeboorte van de ziel. Reïncarnatie komt bijvoorbeeld voor in de Bhagavad Gita en bij grote hindoe-filosofen als Shankara, maar het speelt ook een belangrijke rol in andere van oorsprong Indiase systemen zoals het jaïnisme en boeddhisme. Elke levensbeschouwing werkt het concept van reïncarnatie op zijn eigen manier verder uit. In het hindoeïsme wordt bijvoorbeeld doorgaans gesteld dat er een persoonlijke ziel is die de dood overleeft en wedergeboren wordt in een nieuw lichaam, terwijl de dominante vormen van boeddhisme stellen dat er alleen karma overblijft. Toch gaat men doorgaans uit van een kringloop van levens (samsara) die draaiende gehouden wordt door de gevolgen van je daden en waarvan je je uiteindelijk kunt verlossen door de juiste leefwijze.

Hoe dan ook gelooft meer dan een miljard mensen onder invloed van filosofen en religieuze leraren uit Aziatische landen in een of andere vorm van reïncarnatie. Het is daarmee een van de meest wijdverbreide gedachten over een leven na de dood. Ook in het westen zie je steeds meer belangstelling voor het concept. Overigens komt reïncarnatie eigenlijk ook al heel lang voor in de westerse filosofie, bijvoorbeeld al bij Plato en Pythagoras. Het concept heeft de laatste 2000 jaar echter nauwelijks een belangrijke rol kunnen spelen doordat het onverenigbaar werd geacht met de officiële christelijke leerstellingen. Pas de laatste tijd menen sommige christenen dat reïncarnatie best inpasbaar zou kunnen zijn in hun geloof. Onder invloed van de hippy-jaren en stromingen als de theosofie, de antroposofie en de nieuwetijdsbeweging zijn veel westerlingen reïncanatie steeds aannemelijker gaan vinden.
Daarmee is echter nog niet alles gezegd. Dat veel mensen ergens in geloven wil nog niet zeggen dat hun geloof ook volledig correspondeert met de werkelijkheid. Bovendien lijken bepaalde religieuze opvattingen in strijd met moderne wetenschappelijke bevindingen. Denk bijvoorbeeld aan de gedachte dat onze wereld plat is of dat de zon om de aarde draait.
Toch is er juist rond reïncarnatie wetenschappelijk onderzoek verricht dat uitwijst dat het concept waarschijnlijk veel realistischer is dan men misschien zou verwachten.

Onderzoek
Er is al enkele eeuwen aandacht voor spontane gevallen van jonge kinderen die beweren dat ze voor hun geboorte al eens eerder hebben geleefd. In de 20e eeuw zijn ook geleerden zich over dit soort gevallen gaan buigen. Een bekend voorbeeld betreft het meisje Shanti Devi uit Delhi, dat vanaf haar kleuterjaren begin jaren ’30 spontaan beweerde dat ze een getrouwde vrouw uit Mathura, Lugdi genaamd was geweest, en dat haar man Kedar Nath Chaubey heette. Ze wist allerlei details te noemen uit het leven van een historische Lugdi en kon plaatsen en mensen herkennen die haar dierbaar waren geweest. Dit geval werd onderzocht door veel geleerde Indiërs, maar ook door de kritische Zweed Sture Lönnerstrand. De meesten van hen kwamen tot de conclusie dat je dit verhaal niet zo maar kunt wegverklaren door fantasie, omdat de overeenkomsten met een historische Lugdi daarvoor te groot zijn.

Vanaf de jaren ’60 is de Amerikaanse psychiater Ian Stevenson van de Universiteit van Virginia de voornaamste reïncarnatieonderzoeker.
Hij verzamelde ongeveer 3000 gevallen van jonge kinderen zoals Shanti, die overal ter wereld voorkomen. Niet alleen in India en andere Aziatische landen, maar ook in het Midden-Oosten, Latijns-Amerika, de VS, Afrika, Canada en Europa. Veel van die kinderen weten specifieke details van levens van mensen die in hun huidige omgeving volledig onbekend zijn. Maar hun herinneringen zijn geen klinische opsommingen van feiten. Ze gaan doorgaans gepaard met sterke emoties en verlangens, bijvoorbeeld rond naaste familieleden of vrienden uit het vorige leven. De herinneringen houden jarenlang aan, hoewel ze vaak vervagen op het moment dat de kinderen naar de lagere school gaan. Sommige kinderen vertonen naast concrete herinneringen ook nog lichamelijke kenmerken die overeen lijken te komen met een dodelijke verwonding uit het vorige leven. Bijvoorbeeld in de vorm van een moedervlek die qua plaats en grootte overeenkomt met een schotwond. Ook zijn er kinderen met aangeboren talenten die uit het vorige leven lijken te stammen, bijvoorbeeld in de vorm van een onverklaarbare muzikale vaardigheid.
Al deze kenmerken teamen maken dat reïncarnatieonderzoekers zoals Ian Stevenson concluderen dat reïncarnatie een redelijke wetenschappelijke theorie is. Het werk van Stevenson is inmiddels ook herhaald door geleerden uit allerlei landen, waaronder ook Nederland. Bekende nog levende Indiase onderzoekers zijn Jamuna Prasad, Satwant Pasricha en Kirti Swaroop Rawat die ook ons land bezocht heeft om zijn bevindingen kenbaar te maken. Andere beroemde onderzoekers zijn de IJslander Erlendur Haraldsson en de opvolger van Ian Stevenson aan de universiteit, Jim Tucker.

Een voorbeeld van een Nederlands geval betreft ene Myriam R. Toen ze een jaar of 3 oud was vertelde ze haar moeder spontaan dat ze al eens eerder geleefd had. Het ging om een leven in de woestijn. Ze moest als oudste kind zorgen voor haar broertjes en zusjes. Haar vader was vaak van huis en haar moeder droeg een soort bloemetjesjurk. Ze stierf doordat ze overvallen werd door een zandstorm toen ze water was gaan halen bij een put. Dit geval lijkt sterk op de kinderen die Stevenson heeft onderzocht, ook al waren Myriams herinneringen niet specifiek genoeg om er een bepaalde overledene bij te zoeken.

Een ander wetenschappelijk klimaat
Het gaat te ver om in het voorgaande een direct, onomstotelijk wetenschappelijk bewijs voor het hindoeïsme te zien, want er zijn zoals gezegd ook nog andere stromingen die leren dat er reïncarnatie bestaat en er kunnen ook nog nieuwe theorieën worden geformuleerd.
Maar het is natuurlijk al heel opmerkelijk als zo’n centraal idee op meer blijkt te berusten dan een knap bedacht sprookje uit het oosten. Reïncarnatieonderzoek naar jonge kinderen levert uiteindelijk een totaal ander mensbeeld dan we nog steeds gewend zijn in de westerse wetenschap. Daarom verzetten skeptici zich ook extra tegen dit type onderzoek en ze zijn daarbij niet altijd even zuiver in hun weergave ervan.
Hoe dan ook zou het erg mooi zijn als er meer werk van dit soort onderzoek werd gemaakt. Zo zou reïncarnatie op den duur zelfs een vast onderdeel kunnen worden van het algemene wetenschappelijke wereldbeeld.
Daarbij zouden onderzoekers ook allerlei aspecten nader kunnen onderzoeken, zoals de vraag waarom sommige kinderen zich bewust een vorig leven herinneren, en hoe iemand zich over verschillende levens ontwikkelt. Mogelijk zal ook karma ooit object van wetenschappelijk onderzoek kunnen worden.

http://txtxs.nl/artikel.asp?artid=198
.

.

Vraag je af wat anderen van je denken
en je bent voor altijd hun gevangene.


Lao Tse

Gebruikersavatar
taigitu
Orakel
Berichten: 14687
Lid geworden op: 04 dec 2011, 14:37

Re: Houden moedervlekken verband met wonden uit vorige levens?

Bericht door taigitu » 31 jul 2018, 10:28

Een man reïncarneert als een meisje dat van mooie jurken houdt: de reïncarnatiezaak van Jinadasa Perera | Purnima Ekanayake

Hoe afgeleid: Vorige levensherinneringen in de kindertijd
Onderzoeker: Erlendur Haraldsson, PhD
Van: Ik zag een licht en kwam hier, door Erlendur Haraldsson, PhD en James G. Matlock, PhD
Artikel door: Walter Semkiw, MD

Het leven en de dood van Jinadasa Perera

Jinadasa Perera was een man die in Kelaniya woonde, een buitenwijk van Colombo op Sri Lanka.
De stad staat bekend om zijn boeddhistische Kelaniya-tempel, die aan de oever van de Kelani-rivier ligt.
De moeder van Jinadasa heette Simona en hij had twee jongere broers en twee zussen.
De jongere zus heette Violet. Hij had de Rahula-school bezocht en de vijfde klas voltooid.

Zijn vader was een arme boer en Jinadasa verliet de school om te werken om zijn familie te helpen. Hij deed klusjes totdat zijn zus trouwde met een man genaamd Wijisiri, die zijn brood verdiende met het maken van wierook. Jinadasa sloot zich vervolgens bij zijn schoonbroer aan om wierook te maken. Hun familiebedrijf was welvarend en stelde 30-mensen tegelijkertijd tewerk. Ze maakten wierook door houtskoolas te mengen met een geurige substantie en wierook op de markt te brengen via twee merken, Ambiga en Geta Pichcha.

Jinadasa ging een relatie aan met Wijisiri's zus, Kusumi, met wie hij een aantal jaren samenwoonde, hoewel ze nooit officieel getrouwd waren. Omdat ze ruzie maakten, verliet Jinadasa Kusumi en verhuisde naar het zuiden van Sri Lanka, waar hij een nieuw vriendinnetje kreeg, Nanda, met wie hij in het stadje Weliggama woonde. Daar produceerde hij wierook met een vriend wiens naam Somasiri was.

Na vijf jaar in Weliggama reisde Jinadasa naar Colombo en daar vernam hij dat zijn schoonbroer Wijisiri een knieblessure had opgelopen waardoor hij bedlegerig werd. Dit zorgde ervoor dat Jinadasa terugging naar Kelaniya om te helpen met de wierookwereld van Wijisiri.

Nadat ze daar een paar dagen was geweest, in september 1985, ging Jinadasa met de fiets om wierook op de lokale markt te verkopen. Onderweg, in het dorp Nugegoda, werd hij overreden door een bus en stierf onmiddellijk.

Een van Jinadasa's broers, Chandradasa, ging naar het mortuarium om het lichaam te identificeren. Chandradasa merkte massieve verwondingen op het lichaam van Jinadasa vanaf de linker lagere ribben op en over het lichaam, dat leek te zijn veroorzaakt door de banden van de bus. Een autopsie onthulde dat verschillende ribben waren gebroken aan de linkerkant van de borstkas, waardoor de longen werden geperforeerd. De lever en de milt waren gescheurd.

Jinadasa reïncarneert als een meisje
Prominente moedervlekken werden waargenomen aan de linkerkant van de borst van Purnima.
Haar vader was een principel van een middelbare school en haar moeder was een lerares op die school.

Als klein kind zei Purnima herhaaldelijk: "Mensen die over mensen rijden, zijn slechte personen."
Ze zou haar moeder vragen: "Denk je ook niet dat mensen die ongevallen veroorzaken slechte mensen zijn?"

De moeder van Purnima raakte van streek door een ernstige botsing van motorvoertuigen die plaatsvond in de buurt van hun huis. Purnima reageerde door haar moeder te vertellen: "Denk niet aan dit ongeluk. Ik kwam naar je toe na zo'n ongeluk. "Purnima zei dat ze na het ongeluk haar ogen sloot en" hier "kwam. Toen haar moeder vroeg of ze na het ongeluk in een ziekenhuis werd behandeld, vertelde Purnima dat ze niet werd meegenomen naar een ziekenhuis als: "Er lag een hoop ijzer op mijn lichaam." Ze zei dat ze was gedood door een "groot voertuig".
Purnima doet verslag van het observeren van haar begrafenis en bestaan ​​in het verleden in de geestenwereld tussen dood en wedergeboorte

Purnima legde uit dat ze na het ongeluk een paar dagen in een slecht verlichte omgeving had gedreven, waar veel andere mensen om haar heen zweefden. Vanuit het geestenrijk observeerde ze haar eigen begrafenis waar ze mensen zag huilen. Ze zag toen een licht, waar ze naar toe ging en toen 'hier' kwam, wat betekent voor haar ouders en thuis in Bakamuna.
Vorige herinneringen over het leven als wierookmaker

Purnima zei dat ze een man in haar vorige leven was en dat haar familie wierook maakte, in het bijzonder twee soorten wierook, Ambiga en Geta Pichcha. (Deze merken waren trouwens niet in Bakamuna.) Verder zei ze dat het gezin outsiders in dienst nam bij het maken van wierook en dat ze toezicht zou houden op deze mensen. Ze toonde haar gewoonte om met haar handen achter haar rug te lopen en de voortgang van de arbeiders te observeren.

Ze vertelde dat hun wierookfabriek in de buurt was van een steenfabriek en een vijver. Purnima vertelde dat het gezin twee busjes en een auto had. Ze verklaarde dat de naam van haar moeder Simona was. Purnima zei dat ze naar de Rahula School ging, maar alleen tot de vijfde klas. Al deze uitspraken waren correct voor het leven van Jinadasa.

Verleden levensrelaties
Purnima zei ook dat ze in haar vorige leven getrouwd was met een schoonzus wiens naam Kusumi was. Ze zei ook dat ze twee vrouwen had. Dr. Harraldsson verklaarde in zijn verhaal over deze zaak dat in Sri Lanka paren die niet officieel getrouwd zijn maar samenwonen, als getrouwd worden beschouwd. Als zodanig waren deze uitspraken accuraat voor het leven van Jinadasa.
Purnima herkent de Kelaniya-tempel en de locatie van haar vorige leven thuis

Toen Purnima vier jaar oud was, keek het gezin televisieprogramma's op de Kelaniya-tempel. Purnima zei dat ze de tempel herkende. Kort daarna organiseerden haar ouders een reis voor hun studenten om de Kelaniya-tempel te bezoeken, die, zoals hierboven vermeld, 145 mijl verwijderd is van Bakamuna. Purnima vergezelde haar ouders op deze reis en op het tempelterrein vertelde ze haar ouders dat ze in haar vorige leven aan de andere kant van de rivier woonde.

Een mogelijkheid om de herinneringen van Purnima te onderzoeken, ontstond toen 1993, haar vader, in januari een nieuwe leraar inhuurde die weekeind in Kelaniya doorbracht, terwijl hij daar trouwde. Deze leraar, WG Sumanasiri, stemde ermee in de uitspraken van Purnima over een vorig leven aan de overkant van de rivier te onderzoeken vanuit de Kelaniya-tempel. De informatie die hij kreeg, was dat Purnima een man was die wierookstokjes op een fiets verkocht die omkwamen bij een dodelijk ongeval met een groot voertuig. Bovendien kreeg hij de namen van de wierook die deze man verkocht, in het bijzonder Ambiga en Geta Pichcha.

De familie van het vorige leven van Purnima is gevonden
Bij zijn terugkeer naar Kelaniya ontdekte Sumanasiri dat er drie wierookmakers waren die aan de overkant van de rivier van de tempel waren gevestigd. Een van deze fabrikanten, LA Wijisiri, maakte de merken Ambiga en Geta Pichcha. Sumanasiri ontdekte dat Wijisiri's zwager en zakenpartner, Jinadasa Perera, was gedood toen hij door een bus werd getroffen terwijl hij wierook meenam naar een markt op een fiets. Dit ongeluk gebeurde in 1985, ongeveer twee jaar voordat Purnima werd geboren.

Kort nadat Sumanasiri zijn bevindingen had overgebracht, maakten Purnima, haar ouders, Sumanasri en zijn zwager een onaangekondigd bezoek aan de familie Wijisiri. Toen ze de woning naderden, fluisterde Purnima tegen haar moeder: "Deze wierookdealer (die naar zichzelf verwijst) had twee vrouwen. Dit is een geheim. Geef ze mijn adres niet. Ze kunnen me lastigvallen. '

Wijisiri's dochters waren thuis en ze lieten de bezoekers het huis in. Wijisiri was op dat moment niet thuis.
Kort daarna liep Wijisiri naar het huis en Purnima vertelde haar partij:

"Dit is Wijisiri, hij komt eraan. Hij is mijn zwager. "

Purnima inspecteerde pakjes wierook die in het huis van Wijisiri werden gevonden.
Ze vertelde toen aan Wijisiri dat ze zelf deze wierookstokjes verkocht. Ze vroeg toen:

"Heb je de buitenhoes van deze pakketten veranderd?"

Wijisiri heeft de pakketkleuren en -ontwerp inderdaad om de twee jaar veranderd.

Purnima merkte op dat Wijisiri een verwonding aan zijn knie had, waardoor hij het niet kon buigen.
Ze vertelde Wijisiri dat zijzelf, als Jinadasa, medicijnen had toegepast op zijn knieblessure.

Purnima vroeg Wijisiri over vroegere levensvrienden, waaronder Somasiri, die wierook maakte met Jinadasa in Weliggama, en Padmasiri, de broer van Wijisiri. Ze vroeg ook naar haar vorige levens zus, die getrouwd was met Wijisiri, en haar vorige leven moeder. Ze merkte ook op dat de familie Wijisiri hun huis en fabriek op een andere plaats had toen Jinadasa nog leefde, wat correct was. Purnima's kennis van deze feiten overtuigde Wijisiri ervan dat zij inderdaad de reïncarnatie van Jinadasa was.

Purnima liet vervolgens Wijisiri haar moedervlek zien en zij zei: "Dit is het merkteken dat ik ontving toen ik werd aangereden door een bus."
Ze verklaarde ook dat haar dodelijk ongeval plaatsvond in Nugegoda, wat waar was.

Purnima identificeert een vorige levenszus en vriend

Tijdens dit bezoek stonden een aantal mensen buiten het Wijisiri-huis, inclusief Somasiri. Purnima zag hem en zei: "Dit is mijn vriend." Toen haar vader vroeg wie deze persoon was, antwoordde ze: "Dit is Somasiri, mijn vriend." Purnima wees ook naar een vrouw en zei: "Dit is mijn jongere zus. 'De vrouw was Violet, Jinadasa's jongere zus.

Purnima herinnert zich hoe je wierook kunt maken
Purnima werd gevraagd of ze zich herinnerde hoe ze wierook moest maken. Ze antwoordde dat er twee methoden zijn. In de ene wordt koeienmest gebruikt en de andere gebruikt houtskoolas van brandhout. Een pasta wordt gemaakt van de koeienmest of houtskoolas, waaraan een ingrediënt wordt toegevoegd dat de geur verleent. De pasta wordt aangebracht op een bamboestok en gerold om een ​​wierookstokje te maken. Ze merkte op dat ze in haar vorige leven de houtskoolmethode gebruikte om wierook te maken. Al deze uitspraken waren correct.

Dr. Haraldsson merkte op dat de vader van Purnima alleen had gehoord dat koeienmest werd gebruikt om wierook te maken en dat haar moeder geen kennis had van het productieproces. Haraldsson bevestigde ook dat de familie van Purnima en de familie Wijisiri geen kennis van elkaar hadden vóór hun ontmoeting in 1993.
Ondanks Gender Change is Purnima Feminine

We hebben in andere gevallen met betrekking tot geslachtsverandering vastgesteld dat genderidentiteitskwesties en homoseksualiteit het gevolg kunnen zijn.
Een dramatisch geval in dit opzicht is: https://reincarnationresearch.com/nl/ja ... lesbische/


https://reincarnationresearch.com/nl/a- ... ekanayake/
.

.

Vraag je af wat anderen van je denken
en je bent voor altijd hun gevangene.


Lao Tse

Gebruikersavatar
taigitu
Orakel
Berichten: 14687
Lid geworden op: 04 dec 2011, 14:37

Re: Houden moedervlekken verband met wonden uit vorige levens?

Bericht door taigitu » 31 jul 2018, 10:29

Is There Life after Death? Fifty Years of Research at UVA

UVA Medical Center Hour
Gepubliceerd op 7 mrt. 2017
February 22, 2017
Jim B. Tucker
Bruce Greyson
Edward F. Kelly
J. Kim Penberthy
http://www.uvadops.org

Does some aspect of our personality survive bodily death?
Long a philosophical and theological question, in the 20th century this became the subject of scientific research.
Fifty years ago, in 1967, Ian Stevenson, then chair of UVA's Department of Psychiatry, created a research unit—now named the Division of Perceptual Studies—to study what, if anything, of the human personality survives after death. Dr. Stevenson's own research investigated hundreds of accounts of young children who claimed to recall past lives.

In this Medical Center Hour, faculty from the Division of Perceptual Studies highlight the unit's work since its founding, including studies of purported past lives, near-death experiences, and mind-brain interactions in phenomena such as deep meditation, veridical out-of-body experiences, deathbed visions, apparent communication from deceased persons, altered states of consciousness, and terminal lucidity in persons with irreversible brain damage. As the division enters its second half-century, what are its research priorities and partnerships?

History of the Health Sciences Lecture
Co-presented with Historical Collections, Claude Moore Health Sciences Library and the Department of Psychiatry and Neurobehavioral Sciences, UVA


.

.

Vraag je af wat anderen van je denken
en je bent voor altijd hun gevangene.


Lao Tse

Gebruikersavatar
Fenna
Kletskous
Berichten: 13578
Lid geworden op: 05 mar 2013, 17:16

Re: Houden moedervlekken verband met wonden uit vorige levens?

Bericht door Fenna » 31 jul 2018, 12:35

univers schreef:
24 jul 2018, 20:05
Dan ben ik in het vorige leven, in mijn reet geschoten. :mrgreen:
Da's shit.
Poept het ook lastig? :wink:
Afbeelding
Afbeelding

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: Houden moedervlekken verband met wonden uit vorige levens?

Bericht door univers » 31 jul 2018, 14:23

Geen moeite mee.
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gebruikersavatar
Fenna
Kletskous
Berichten: 13578
Lid geworden op: 05 mar 2013, 17:16

Re: Houden moedervlekken verband met wonden uit vorige levens?

Bericht door Fenna » 31 jul 2018, 14:28

:rolfl:
Afbeelding
Afbeelding

Plaats reactie