Gast1 schreef:Een goede en een zeer mooie morgen. Met mooi weer zit ik niet voor dit scherm en ben alleen maar buiten, tot gisterenavond laat. In mijn prachtige tuin met bomen tot 23 mtr. hoogte, bamboebosjes tot 7 mtr, bloemenzee en vijver waar ik merels en andere vogels hoor fluiten, kikkers bijna oorverdovend hoor kwaken, de gierzwaluwen onder mijn dak bewonder die aan- en af vliegen, de vlinders en vleermuizen aanschouw en in de ogen van mijn levenstrawanten kijk, maken mijn hemel hier op Aarde compleet. Het ontbreekt mij aan de woorden om het te vervolledigen. Gedurende de dag heeft de zon haar 'vat' op mij gekregen en is de warmte van haar geaccumuleerd in mijn lijf. Die warmte komt er nu uit en ziedaar ik kan niet slapen en typ weer voort.
Dankjewel voor het digitale bloemetje Ster en sta toe dat ik jouw tekst een beetje aanpas (zie het beslist niet als een verbetering, maar misschien ga je er zelfs nóg anders tegen aan kijken
) zoals ik het zelf beleef.
Kijken en denken in de sfeer van het zijn: Het is zoals het is en voor mij is het zelfs geen doelstelling, ik kán het niets anders zien dan dat dit de enige waarheid is. Mijn hele wezen is zo gecreëerd dat ik als uniek persoon de mogelijkheid heb gekregen van het bewustzijn (God) om waar te nemen en daarom drink ik uit deze beker die als een perfecte zoete wijn smaakt. Ik aanschouw al het andere en bewonder het schier onmogelijke gelijk aan dat wat een sprookje mij vertelt. Het is het continu en bovenmatig genieten dat ik dit geschenk heb gekregen. De hemel op Aarde.
Daarnaast ben ik het overigens helemaal met Tardis eens hoor
Elk geschreven woord! Van wat hij schrijft heb ik een poosjes geleden bijna precies hetzelfde geschreven:
Je diepste gevoelens kun je in daden omzetten (mits je diepste wensen niet strijdig zijn met de wet, geen andere mensen onverdiend benadeelt) en daarmee verander je de wereld. Die veranderingen kunnen lokaal blijven, je familie, de buurt waar je woont, of in het uiterste geval kunnen ze zelfs de wereld veranderen. Die krachten hoeven niet gebundeld te worden, dus je hoeft geen afspraken met gelijkgestemde mensen te maken, je kunt geheel alleen je gang gaan.
Hij omschrijft het beter dan dat ik het deed op twee woordjes na
Zojuist heb ik het tweede filmpje eens heel goed bekeken, het is zeer de moeite waard en vertegenwoordigt geheel mijn denkwijze van jaren geleden en inmiddels ben ik nog verder wat ik telkens als een continu hoogtepunt ervaar. Soms is het zelfs beangstigend maar dat komt omdat het ego mij dan weer plaagt. Je gebruikt een aardige metafoor Ster. Ik denk meteen aan water bij het lezen van deze metafoor. Water klinkt als een soort herkenning en ik luister er graag naar. Er zijn meer mensen die graag naar het water luisteren en het stoort hun dan als er ruis op het gehoor ligt, zoals de door ons gemaakte muziek. Een niet natuurlijk geluid. Luisteren naar de Natuur pur sang. Ben je het met mij eens dat deze mensen die dat zo doen een soort van ( onbewust) 'besef' hebben dat ze luisteren naar de hemel hier op Aarde? Welnu, barst los want een reiziger schrijft nu tot jou. Je hebt mijn volle aandacht. Chance the World ... En volgens mij schrijft Tardis dat ook.
And Chance your heart:
Hier mij favoriet filmpje.
Ik heb het nog maar eens gedraaid en het ontroert mij weer.
http://www.youtube.com/watch?v=l4h-R9xDJDk
Ja, jij woont daar al in een paradijs. (Mag ik een klein beetje jaloers zijn? Ik kan beter na-ijverig zijn. Hoewel ik ook in een paradijs leef.
Ik ben het wijn drinken; zonnebaden; het douche - onder mijn natuurdouche – wat beu en begin alvast wat te schrijven.
Ik slaap ook soms maar halve nachten en mediteer dan – in alfa- en thètagolven - bv. op de metafoor, ‘Het zeilavontuur’
Het gaat er mij niet om, om gelijk te halen.
Al wat Tardis doet is oké. En ook al de anderen, het is goed!
Ieder vaart zijn eigen koers (en nu ben ik al op onze metafoor aan ’t vooruitlopen). Alle wegen leiden naar Rome. Zei ik het al niet? Een leerling in het eerste leerjaar is even waardig aan een doctoraatstudent.
Akkoord, naar de natuur luisteren en kijken en voelen en ruiken - kortom waar_nemen – is contact nemen met 'de Hemel op Aarde'
Wij gaan verder met ons verhaal:
De Hemel op Aarde
Metafoor, Het Zeilavontuur
Stel we gaan zeilen.
• De boot staat voor ons lichaam.
• De stuurman voor het verstand.
• De kapitein voor onze geest.
Welke vragen stellen zich?
• Is onze uitrusting in orde?
• Moet ik iets meenemen?
• Hoelang duurt de reis?
• Kennen we de knopen en de terminologieën?
• Zijn wij er ons van bewust dat wij ons gaan engageren, vrijheid inleveren dus.
• Wanneer licht ik het anker?
• Waar ligt ons doel?
• Hoe komen we daar?
• Wat als we afwijken van onze koers.
• Al wat we teveel naar stuurboot hebben gevaren moeten we naar bakboord .
• Wat bij tegenwind?
• Wat als we de zeilen strijken en de helmstok loslaten?
• Wat bij hevige, langdurige stromingen?
Of storm?
Iedereen kan op de boot springen.
Zorg dat je de boot niet mist.
Schip ahoi!
![[*]](./images/smilies/2wqewlc.jpg "punten")
