Gast1 schreef:De Hemel op Aarde ...
Ik ben gisteren teruggekomen van een 5-tal dagen bezoek aan Berlijn en Potsdam.
Die dagen deden mij goed, ware het niet dat ook Berlijn jachtig, rumoerig en druk is. Precies daar waar ik van wilde 'ontsnappen' kwam ik daar weer tegen.
Uiteraard was ik hier wel op voorbereid en even weg van de waan van alledag deed me toch wel goed. Berlijn is mooi maar Potsdam ligt mij veel meer.
Het is een soort 'Wenen' van Duitsland en vond de Hemel op Aarde
weer even.....
Ik raakte dat gevoel van de Hemel op Aarde de laatste twee weken soms een beetje kwijt.
Elke dag heb ik te maken met een verschrikkelijke ambtenarij en of ik het nou leuk vind of niet, het trekt heel veel positieve energie weg bij mij.
Ik kan mij de luxe niet veroorloven om maar gewoon op te stappen en iets anders te gaan doen. Misschien ben ik op dat gebied zelfs wel laf.
"
Kijk lieve Gast1! Ik ga weer maar eens moeilijk doen. Ik heb al verschillende Mensen aangeraden om een job, die zij niet meestal met vreugde en plezier kunnen doen, te verlaten.
Dat dit moeite en tijd vergt, oké. Maar 'en of' het loont?
Je bewijst jezelf daar een dienst mee.
Up to you!"
Thuis heb ik voor een aantal mensen te zorgen en dat gaat me denk ik wel boven alles. Ik ben blij als het thuis goed gaat en wanneer ik mijn dierbaren (maar ook andere mensen) zie lachen en nee, ik cijfer mij daar zelf niet bij weg en vind me ook niet zielig. Ik ben een geluksvogel.
Ik werk erg graag en doe mijn job dus met plezier en maak prachtige dingen mee en jawel, iedere dag is een genot en ik boek ook successen.
Maar tegenwoordig dient zich iedereen (en dat geldt niet alleen voor mij) op een bijna overdreven wijze te verantwoorden. Jonge managers hebben het over targets en deadlines en gebruiken woorden zoals 'opleveren' (altijd maar weer financieel bedoeld) 'afrekenen' en 'scores'.
Zij zijn ziek, Gast1. Mogelijk al dood? Laat hen hun eigen koers varen. Je komt maar in dHoA door jouw (ons) target in 't oog te houden en je niet te laten afleiden, door krijgers- verzamelaars, die hun ego dienen.
Niemand kan twee heren ....
De geschiedenis lijkt zich keer op keer te herhalen en nee, ik ben dus niet verbaasd. Maar het kost kostbare energie.
Hou je vooral goed geaard: Contact met Moeder Aarde. (Ik wil het jullie leren.) En tevens contact met het Hoger Zelf. [Kom maar gratis (free of charge) bij ons mediteren in de groep!]
Aan de andere kant spelen er heel grote problemen bij een zus van mij waarbij ik zie dat mijn Moeder van bijna 80 jaar het bijna niet meer aan kan. Verschrikkelijke zaken die heel veel energie vergen.
Ik zal hen beide, vanuit een meditatie Energie zenden.
Ik probeer mijn dierbaren zo veel als maar mogelijk te steunen maar ze zijn voor het moment de Hemel op Aarde zoek.
Mijn dochter en haar vriend hebben eindelijk een kamer gevonden in Utrecht waar mijn vrouw en ik heel blij mee zijn. Het was meer dan een jaar zoeken, maar uiteindelijk zijn ze geslaagd. De grote kamer van 55 m2 is wel een flinke opknapper. Dus heb ik nogal wat te doen en tjoeps, ook mijn zoon in Enschede heeft nog heel wat kluswerk voor mij te doen. Ook hier in huis liggen nogal wat klussen te doen en het lijkt alsof het me 'even' boven het hoofd aan het groeien is. Let wel, dit is geen klaagzang wat ik doe. Integendeel zelfs.
Ik leef mijn leven en aanschouw het en verkeer nu op dit moment in een periode waarbij ik me niet geheel in rust bevindt. Het is ongetwijfeld een heel belangrijke leerfase voor mij die ik ook aan anderen door geef en kan en mag geven.
Over een paar uurtjes stort ik me weer in het dagelijks avontuur maar ik ben wel moe. Het komt door de 'ikken' die hun gelijk 'willen' halen en de gelijkhalers. Het schijnbaar nooit eindigende proces waarin ik mijzelf ook herken zoals ik vroeger was. Ja, ik ben dus één met hen omdat ik weet hoe ik vroeger was en mezelf herken en ik wens ze dezelfde stappen toe zoals ik het zelf gedaan heb met de kracht van het 'Een en Al' (God) in mij.
Het meeste wat ik wilde schrijven staat er niet, maar een goed verstaander heeft een half woord nodig. Mijn geconditioneerde gedachten plagen mij (nog) steeds en maken mij moe, wetende dat ook dit weer helemaal goed komt en wetende dat het vast ligt. Ik kan werkelijk nog steeds bovenmatig genieten waarbij ik tranen van gelukzalige emotie kan laten vloeien. En dat beleefde ik ik Berlijn, Potsdam en ook hier vlakbij en zelfs op het werk. Maar het meest nog wel bij mijn dierbaren waarbij ik mij voel als de Hemel op Aarde.
![[wave]](./images/smilies/slap.gif "wave"){kind=small}
![[joker]](./images/smilies/495.gif "joker"){kind=small}