HSP - Ik voel, ik voel, wat jij niet voelt

Hier kan men onderwerpen plaatsen zoals : wijsheid , inzicht , tarot , orakels enz.
Gast1

Re: HSP - Ik voel, ik voel, wat jij niet voelt

Bericht door Gast1 » 13 nov 2012, 05:54

Starlight schreef:
Waarom is trots zijn op iets ''egoïstisch''??
Je mag toch best wel eens trots zijn op jezelf..?
Als jij graag trots wil zijn op jezelf, laat je gevoel dan lekker je gang gaan!
Waarom zouden we zo moeilijk doen bij prettige gevoelens?
De samenleving heeft al genoeg negativiteit.

Ik zeg niet dat jij dat doet hoor Gast1.. :wink:
Maar toch, waarom heb je moeite met het woord trots?
Ego hoeft niet altijd slecht te zijn als je het maar niet ''slecht'' mee om gaat..
Yesss, trots zijn is heel zeker iets 'egoïstisch' en waarom zou dat inderdaad niet mogen? Tuurlijk mag dat :grin: en ik schrijf dan ook nergens dat dat niet zou mogen, toch? Dus lieve Starlight, ik ben het in de eerste alinea helemaal met je eens. En eigenlijk ook wel met de 2e alinea waarbij ik echter graag wil vermelden dat ik ook niets met de woordjes 'slecht' en 'goed' heb. Grappig, maar niet merkwaardig is dat ik dat gisteren ook van de psychologen hoorde, ook zij hebben niets met deze woorden. Ik ga uitleggen waarom ik 'niets' (klinkt zwaar) heb met het woordje trots en waarom ik het vervang voor 'blij' ... Eerst het woord ego zelf. Om 'te overleven' hebben we het ego nodig. Taigitu heeft me haar uitleg gegeven en terwijl ik er behoorlijk afscheid van aan het nemen was (van het ego dus), heb ik het in sommige opzichten weer een beetje terug gehaald en eerlijk gezegd, weet ik niet of ik daar blij van wordt. Let wel, zoals ik met het woordje ego omga, is iets van mij en het zou goed kunnen zijn dat anderen dat anders zien. Ego is in mijn perceptie direct verbonden aan conditionering (programmering). Voor een klein gedeelte zorgt de omgeving voor jouw ego maar je zorgt vooral zelf voor (het opbouwen) jouw ego. Je kunt het zien als een soort metaforisch kledingstuk wat je nu niet beschermt voor klimatologische invloeden, maar jou nu dus beschermt tegen 'agressieve' of minder leuke invloeden. Het liefst draag je het metaforische kledingstuk waarvan iemand anders zegt: Gôh, wat ben jij mooi gekleed (en dat compliment kan zelfs in dit geval ook op een werkelijk kledingstuk gericht zijn). Het ego zegt je wat goed en slecht is en is een gereedschap wat je nodig hebt om te overleven. Als je iets gedaan hebt voor jouw vriend of chef, vind je het fijn om een compliment te krijgen. Je bent trots op wat je gedaan hebt. Jij als wezen hoeft daar niet trots op te zijn, maar jouw ego voelt zich er heel goed bij. Hoe trotser dat je bent hoe groter je ego. Het ego zegt tegen jezelf: "Kijk eens hoe geweldig dat je dit gedaan hebt en hoe belangrijk dat het is" ... Het ego wordt gestreeld en het ego voelt zich goed. Het ego verlangt dat ook van jou want het wil zich goed blijven voelen. Het ego kleed zich en vind het fijn als er dus gezegd wordt: "Wat mooi" maar er zit iemand onder dat kledingstuk, een ongekleed iemand die ook zo ter wereld is gekomen. Puur en onbevangen, hulpeloos maar spiritueel onbeschadigbaar omdat het nog geen ego bezit. Ego's worden gemaakt en maak je zelf. Het is een omhulsel, een conditionering die je zelf (en je omgeving) inprogrammeert. Jij als 'ongekleed' wezen (zonder ego dus) kunt niet geestelijk beschadigd worden zoals de baby ook niet beschadigd kan worden en toch kunnen baby's heel blij zijn, maar ze hebben beslist niets met het woordje 'trots'. Ik ben weer terug zoals ik was als baby. Ik ben blij en vind dingen fijn. Ik vind het fijn als we allemaal blij zijn en als we elkaar allemaal helpen en ik ben een klein onderdeeltje van een heel groot geheel. Ik ben niets bijzonders (zoals ik dit elders ook van Tardis las). Dat jij en ik en andere mensen hier op het forum anders denken dan vele anderen, dat kan in de ogen van die anderen iets bijzonders zijn, maar als je zelf denkt dat je iets bijzonders bent, dan spreekt je ego tot je. Ik vind jou in ieder geval een juweeltje Starlight. Ben er blij mee, maar wees niet trots ...

:loveU:

Gebruikersavatar
Susan
Ik Ben
Berichten: 8400
Lid geworden op: 19 apr 2012, 05:58

Re: HSP - Ik voel, ik voel, wat jij niet voelt

Bericht door Susan » 13 nov 2012, 09:11

Het ligt er aan hoe men het ego 'gebruikt', wat je ook al aangeeft Gast1.
Ik vond het altijd een vreemde gedachte wanneer ik van diverse schrijvers wel eens las dat we ons ego weg moesten werken...dat we die niet nodig hadden. Het ego kan volgens mij juist laten voelen, zien en leren om op een mooie wijze in het leven te staan, en met alles en iedereen op een harmonieuze manier om te gaan. Evenwichtig zodat niets en niemand tekort gedaan wordt. Lukt dat, dan is opgeblazen egotripperij niet meer aan de orde, wat de mens zichzelf dus aangeleerd heeft.
voor wie weet, hoeft niets verklaard te worden
voor wie niet weet, is geen verklaring afdoende

Starlight

Re: HSP - Ik voel, ik voel, wat jij niet voelt

Bericht door Starlight » 13 nov 2012, 11:59

Ja, ik snap wat je bedoelt Gast1 en ik ben het ook met je eens.
Dat ik mezelf helemaal geweldig vind en trots op mezelf bent is echt niet zo!
Daarom vind ik het fijn als ik even één keertje ''trots'' kan zijn op mezelf. Want wat jij ook al aangeeft, dat is een prettig gevoel.
Het komt niet vaak voor dan ik ''trots'' op mezelf ben en ik krijg dat al helemaal nooit van anderen te horen. Hoeft ook niet hoor, ik weet zelf wel wat ik wil.
Mijn ego is bij mij zeker niet teveel ''geprogrammeerd'' door andere mensen. Want ik ben altijd bij mezelf gebleven. (Al heb ik wel een soort ''muur'' om me heen als ik bij andere mensen ben uit bescherming).
Bij andere mensen gedraag ik me anders, ik wil me helemaal niet zo gedragen maar op zo'n moment gebeurt dat gewoon.
Eerlijk gezegd heb ik het ''trotse'' gevoel nog maar weinig gevoeld.

Ik vind het knap van mensen die dat wél kunnen, zichzelf zijn bij andere mensen. Die wel gewoon helemaal zichzelf kunnen zijn bij anderen. Die dan hetzelfde karakter hebben als mij.

Als je mij zo ziet lopen en als ik met vrienden iets doe, zou je helemaal niet denken dat ik ben zoals ik ben. Misschien als je me alleen tegen komt wel en een interessant praatje met me gaat maken, haha.

Maar ik snap wat je bedoeld Gast1. Maar probeer het woordje ''trots zijn'' ook niet te hard op te vatten. Als je ergens een keertje trots op bent mag dat best, vind ik dan. Als je maar niet helemaal stapel gek op jezelf bent van, hé kijk mij eens! Als je snapt wat ik bedoel. :-P
Want dat vind ik wel egoïstisch!

Gast1

Re: HSP - Ik voel, ik voel, wat jij niet voelt

Bericht door Gast1 » 13 nov 2012, 16:54

Als je maar niet helemaal stapel gek op jezelf bent van, hé kijk mij eens! Als je snapt wat ik bedoel. :-P Want dat vind ik wel egoïstisch!

Ik begrijp het wel hoor en dat wat ik hier van je geciteerd heb, kan men met narcistisch (ipv egoïstisch) nog wat beter betitelen. :wink:
Kijk maar eens:
http://www.google.nl/url?sa=t&rct=j&q=& ... H4qHyfO2Vg

Het gaat bij mij met mijn gevoelens heel ver om weer wat dichter bij het topic zelf te komen.

Ik heb al eerder geschreven dat ik veel van vogels hou en vogels horen niet in een kooitje. Toch heb ik een volière waarin vogels zitten die hier in ‘gevangenschap’ geboren zijn. Deze dieren die dus al wat ouder zijn, ‘weten’ niet beter, wetende dat dat een aanname van mij is. Ik kan me immers niet verplaatsen in het dier … of toch wel? Of doe ik dat met een menselijk perspectief? In het weekend heb ik een aantal jonge vogels gevangen want de volière raakte overbevolkt. Toen deze jonge vogels geboren werden en uiteindelijk uitvlogen, vlogen ze tegen het volièregaas aan. Ik zag een duidelijke onduidelijkheid (paniekerig) bij de jonge vogeltjes waarbij de oudervogels ze heel druk ‘geruststelden’ … Ook de oudervogels waren dan op dat moment een beetje in paniek. De natuur vertelde de jonge vogeltjes dat ze 'vogel'-vrij waren, maar dat waren ze dus beslist niet: paniek. Ik trek me die gebeurtenis elke keer weer opnieuw aan en het stelt me niet tevreden, sterker: ik voel een verdriet alsof ik het vogeltje zelf ben. En nu heb ik ze, een paar maanden oud, gevangen om te verkopen of om ze zelfs af te geven. Het gaat mij niet om het geld, als ik maar zie dat ze een goed onderkomen krijgen. Ze kunnen zelfstandig eten en zijn niet meer afhankelijk van de ouders. In de Natuur is er zoiets als zelfs een soort vijandschap tussen ouders en kids. Eenmaal grootgebracht nemen de ouders er ‘gewoon’ afstand van. Ze zitten nu op dit moment met z’n 11-ven (zebravinken) en met z’n 6-sen (rijstvogels) in een klein kooitje heel angstig te kijken. Vooral de zebravinken. De kleine vogeltjes zitten heel dicht bij elkaar in een hoekje met de snavel open, de rijstvogels zijn wat meer paniekerig. Het gaat me aan het hart en ik voel pijn. Ik verzorg ze optimaal met voer en water, met sla, appels en andere zaken maar ze vinden het niet fijn in het kooitje en ik weet niet wat de nieuwe bezitters gaan doen met deze nazaten. Ik kan er zelfs een traan om laten en ’s nachts kan ik daar mee bezig zijn. Misschien is het zelfs beter om te stoppen met deze hobby, maar ik weet dat de ouder-vogels die ik dus hun leven lang hou, het bij mij heel goed hebben. Ze kunnen onbezorgd gezinnetjes stichten, keer op keer blij zijn en ze hebben alles wat hun hartje begeert (behalve hun waarschijnlijk onbekende vrijheid). In de vrijheid zouden ze niet overleven. Dus geef ik ze zoveel als mogelijk vrijheid in mijn ruime en groene volière.
Ik beleef momenten dat ik kan ‘voelen’ hoe een vogeltje in het kleine kooitje tussen de andere vogeltjes zit en hoe het de warmte van de andere diertjes voelt. Hoe het bescherming voelt en toch onzeker is, hoe het het kooitje inkijkt en door de tralies de enorme mensen ziet die in verhouding voor ons als dinosaurussen zo groot zijn, wachtende of niet wachtende wat er gebeuren gaat. Waarschijnlijk zijn ze er niet mee bezig en leven op dat moment volledig in het moment. Maar ik kan het bijna niet aanzien en voel hun angst :oops: Ik kan er zelfs een beetje neerslachtig van worden ... :-|

Starlight

Re: HSP - Ik voel, ik voel, wat jij niet voelt

Bericht door Starlight » 14 nov 2012, 00:01

Pierre, jouw hart zit op de goede plek..
Ik vind het prachtig wat je allemaal verteld over hoe jij deze dingen beleefd.
Ik zie heel veel herkenning terug van jou in mij.

I want to hug you..

:mrgreen:

Gast1

Re: HSP - Ik voel, ik voel, wat jij niet voelt

Bericht door Gast1 » 14 nov 2012, 00:05

Afbeelding

Dank je wel, en nu lekker naar bedje. [wave]

Gebruikersavatar
shaffy
Onderzoeker
Berichten: 457
Lid geworden op: 24 sep 2012, 22:48

Re: HSP - Ik voel, ik voel, wat jij niet voelt

Bericht door shaffy » 14 nov 2012, 02:16

Ik kan me in je verhaal inleven Gast1, je vogels hebben het goed bij je dat voelen die diertjes ook.

Gek genoeg hebben we praktisch ieder jaar zieke dieren voor de deur. We hebben daardoor van alles in huis voor het geval..Het leukste vond ik een jonge eend net uit het eitje. Geen mams in de buurt. Zo zat het arme diertje in onze vijver. We noemde haar wc-eend en gaven haar onderdak. Ze groeide in huis op, zo leerden we de karakter van een eend beter kennen. Zal je zeggen dat zijn zeer inteligenten dieren. Vergeten niks en de grootste lol hadden we met haar. Ze zag mij als moeder, huppelde dus overal achteraan. Maar er kwam een tijd dat ze de vleugels moest uitslaan. We hadden ze ondergebracht bij mijn neef die een boerderij heeft met grote natuurvijver zodat ze aan de natuur kon wennen. Dagen in de gaten gehouden of het goed ging en gelukkig was dat ook zo.
We hebben ook regelmatig vogels in de huiskamer die via een luik binnenkomen.

Een ander iets is dat dieren ons op hun manier iets duidelijk willen maken.
Zo beleefde ik dat met een pauwoog vlinder die midden in de winter tegen het raam zat. Ik zag de vlinder en vond dat wel een beetje vreemd gezien de jaargetij. Op dat moment zat ik in twijfel om de dierenarts te bellen i.v.m. onze hond die op leeftijd was en niet meer op haar poten kon staan die ochtend.
De vlinder vloog onverwachts mij achterna naar beneden en eenmaal in de huiskamer had ik de indruk dat het niet voorniets was en zag enig verband met mijn twijfels. Met pijn in mijn hart belde ik de dierenarts op...De vlinder viel op dat moment dood neer op de aanrecht. Toeval? Ik heb de vlinder nogsteeds bewaard.

Nog een verhaal over vlinders.
Mijn relatie liep ten einde, en ik had geen flauw benul hoe het verder moest. Schuldgevoelens en een kind van vier brachten me continu aan het twijfelen. Op een ochtend was ik aan het schilderen. Thema; een grote vlinder.
Nachten achter elkaar dromen gehad over grote vlinders, dus een mooie inspiratie. Even later zag ik een bruin vlindertje langs mij opvliegen en landde niet ver van mij af. Het had beschadigde vleugels. Ik pakte het diertje voorzichtig op en bracht het naar buiten. Enkele minuten naderhand vloog het wederom langs mij op. Ik dacht er niet over na en liet het buiten weer los.
Het vloog weer naar binnen. Ik pakte de vlinder opnieuw op en nu met een gedachte van; "Jij komt niet voor niets drie keer achter elkaar, wat wil jij mij zeggen?" En liet het tegelijkertijd wederom los. Nog geen minuut later kwam het beschadigde vlindertje weer binnen, alleen nu niet meer alleen, nu samen met een mooie witte vlinder met ongeschonden vleugels. Opeens begreep ik wat deze vlinders mij wilden vertellen. De bruine vlinder gaf mijn "beschadigde" relatie aan, en de witte, voor vrijheid kiezen, door schuldgevoelens los te laten. Beide bracht ik naar buiten en bedankte ik voor de lieve inzichtelijke boodschap. Ze kwamen daarna niet meer terug
Voorspelling van Nostradamus, ik zou opgraven 123.584 romeinse munten en 680.00 goudstaven.
Mijn vondsten tot op heden zijn; 307.900 blik-clipjes en 6000 roestige spijkers

Gast1

Re: HSP - Ik voel, ik voel, wat jij niet voelt

Bericht door Gast1 » 14 nov 2012, 07:31

Een heel mooi verhaal om te lezen, maar ook bijzonder shaffy. Zoals jij de dingen beleeft, beleef ik ze ook. Het zijn allemaal boodschappen die tot ons komen en ons iets vertellen. Het is de kunst om de boodschappen (tekens) te begrijpen en er iets mee te doen. Volgens mij begrijp jij deze tekens ... (maar dat had ik al veel eerder in de gaten) :wink:

Starlight

Re: HSP - Ik voel, ik voel, wat jij niet voelt

Bericht door Starlight » 15 nov 2012, 23:08

Wat een prachtig shaffy! Echt prachtig hoe jij de dingen ziet..

Ik heb een beetje een soort gelijk iets met van de vrij grote witte pluisjes met van die draadjes achtige dingen eraan, van bomen. Ik hoop dat jullie begrijpen wat ik bedoel want ik heb geen idee hoe ik dat anders moet noemen.. :mrgreen:

Soms loop ik somber buiten en ben even helemaal ten einde raad. Ik kijk dan of strak naar beneden of strak voor me uit. Ik heb dan vaak dat er ineens zo'n pluisje voor me verschijnt. Ik stop en kijk erna. ''Wat wil je me zeggen pluisje..?'' Denk ik dan. Vaak blijft het pluisje nog een tijdje voor me zweven of cirkelt om me heen. Uiteindelijk valt het pluisje op de grond. Het ligt daar maar en kan geen kant meer op, ten einde raad.. Ik pak het pluisje op in m'n handen en zorg ervoor dat er niets beschadigd van zijn mooie verschijning. Zo prachtig wit, liefdevol maar toch vol vastberadenheid. Ik hou mijn handen omhoog en blaas hem weer de lucht in. Het zweeft dan vaak weer hoog de lucht in en ik kijk naar hem. ''Je bent vrij, vrij als een vogel. Zo hoog, dat je alles kunt zien..'' Op zo'n moment heb ik weer de kracht om verder te gaan, om vrij te zijn. De reis naar mijn lotsbestemming te vervolgen en uit te bloeien, net zoals het pluisje..

Soms zit ik in een sombere bui binnen en zie ik ineens zo'n pluisje rondzweven in m'n kamer. Ik neem het dan ook in m'n handen. ''Pluisje, wees maar niet bang, je bent snel weer vrij ik help je daar bij..''
Ik doe het raam open, blaas hem naar buiten en kijk het weer na. Het vliegt hoger en hoger, uiteindelijk over de huizen heen..

Het pluisje denkt voor mij op zo'n moment, de gedachtes die ik op dat moment heb wilt het pluisje mij laten zien..
Erg bijzonder dit.
Zo zie je maar weer, alles en iedereen is met de natuur verbonden..

Plaats reactie