HSP - Ik voel, ik voel, wat jij niet voelt

[taigitu]

Elsbeth van Noppen
Ik voel, ik voel, wat jij niet voelt

Jasmijn is acht en wordt gelukkig door met bomen te knuffelen of met haar bescherm- engel te praten. Alles dat zij aanraakt, lijkt te veranderen in levende, voelende wezens. Robert is tien en hij is het liefst de hele dag in de natuur. Hij klimt hoog in de bomen, leest verhalen in de wolken en praat met dieren. Het bos is voor hem een veilige plek waar hij de soms lastige dagelijkse realiteit ontvlucht.
Ik voel, ik voel, wat jij niet voelt… is een documentaire over twee kinderen die hun omgeving anders ervaren dan de meesten van ons. Hoewel anderen hen soms raar vinden, gaan ze hun eigen weg en durven ze de wereld met eigen ogen te zien.

Video van 17 minuten: http://vimeo.com/31847337#

[MetalPig]

Jammer dat er meteen weer het labeltje "hoogsensitief" opgeplakt wordt. Kunnen we niet accepteren dat niet iedereen hetzelfde is en gewoon deze kids hun gang laten gaan zonder te doen alsof ze speciaal zijn? Bah.

[taigitu]

Jammer dat er meteen weer het labeltje "hoogsensitief" opgeplakt wordt. Kunnen we niet accepteren dat niet iedereen hetzelfde is en gewoon deze kids hun gang laten gaan zonder te doen alsof ze speciaal zijn? Bah.

Ik heb deze video geplaatst omdat er hier op een rustige, niet opdringerige manier getoond wordt wat er in een kind omgaat die paranormale momenten beleeft. Je hebt geen idee hoeveel (vooral) moeders er zijn die denken dat hun kind paranormaal is, daar mee omgaan. Ze komen met verhalen over hun kind en hoe zij daar mee omgaan en willen de bevestiging dat het zo is.
Een kind tot vijf à zes jaar kan uitspraken doen die bijvoorbeeld nog betrekking hebben op een vorig leven. Of ze geven blijk van een wijsheid die niet bij die leeftijd hoort. En zo zijn er meer dingen die automatisch verdwijnen en misschien niet meer voorkomen of op latere leeftijd weer naar boven komen.
Dat is niets bijzonders, maar vaak zit een moeder verwachtingsvol tegenover je en wil horen dat haar kind zeer begaafd is, want het is toch bijzonder dat zij mogelijk een 'Char of Ogelvie' op de wereld heeft gezet.
Door op deze manier met een kind omgaan kan schade geven bij het kind.
Het heeft niet de kans om op een gezonde manier op te groeien omdat het wordt belast met onderwerpen waar zij niet aan toe zijn.
Deze kinderen hebben juist rust nodig en een luisterend oor die de boel niet uitvergroot.

[Seshat]

Jammer dat er meteen weer het labeltje "hoogsensitief" opgeplakt wordt. Kunnen we niet accepteren dat niet iedereen hetzelfde is en gewoon deze kids hun gang laten gaan zonder te doen alsof ze speciaal zijn? Bah.

Waarom bah?
Is hoog sensitief speciaal dan?

[Gast1]

Elsbeth van Noppen
Ik voel, ik voel, wat jij niet voelt

Jasmijn is acht en wordt gelukkig door met bomen te knuffelen of met haar bescherm- engel te praten. Alles dat zij aanraakt, lijkt te veranderen in levende, voelende wezens. Robert is tien en hij is het liefst de hele dag in de natuur. Hij klimt hoog in de bomen, leest verhalen in de wolken en praat met dieren. Het bos is voor hem een veilige plek waar hij de soms lastige dagelijkse realiteit ontvlucht.
Ik voel, ik voel, wat jij niet voelt… is een documentaire over twee kinderen die hun omgeving anders ervaren dan de meesten van ons. Hoewel anderen hen soms raar vinden, gaan ze hun eigen weg en durven ze de wereld met eigen ogen te zien.

Video van 17 minuten: http://vimeo.com/31847337#

Kijk ... Dit bedoel ik nu. De video ga ik nog bekijken want nu is er te weinig tijd voor.
Wat hier staat over Jasmijn en Robert, is wat ik als volwassene ook ervaar. Ik zie het echter niet als een ontvluchting van de dagelijkse realiteit. Ik zie het als 'even afscheid nemen van de dagelijkse waan'.
Mooi Topic Taigitu.

[Gast1]

Bij het zien van de clip was ik tot tranen geroerd.
Zoals Robert zich in de natuur begeeft en speelt met zijn kerkuil, is werkelijk helemaal precies hetzelfde zoals ik het vroeger beleefde en nog steeds beleef. Ik ben nog steeds dat kind van vroeger zoals ik me in de Natuur begeef.



Zelfs de omgeving waar Robert zich in bevindt, lijk op de omgeving waar ik me toen in bevond en nu nog steeds woon. Mijn échte vrienden waren de vogels die ik handtam maakte, ik praatte er tegen en vertelde ze mijn zorgen. kauwtjes, kraaien en eksters, merels, zanglijsters en zelfs vinken. Ook ooit een boompieper en een steenuil. Goudvinken en groenlingen, kepen en putters en ook een roodstaartje. Ik kon hun geluiden feilloos nabootsen en wanner ik nu in een bos loop en een vogel hoor, weet ik precies wat het voor een vogel is. Met watervogels heb ik altijd wat meer moeite gehad. Ja ik voel, ik voel wat jij niet voelt... Kinderen staan veel dichter bij de Natuur en bij de schepping in het algemeen. Hun derde oog werkt nog ... en dat is iets wat na 8 of hooguit 10 jaar verloren gaat. De grote hersenen nemen het over. Wij volwassenen zouden veel meer naar onze prachtige kinderen moeten luisteren.

Sluit je ogen en probeer gedurende 7 minuten alleen maar te luisteren, ontspan je ...

[Gast1]

Ik communiceer erg graag met kinderen en jonge mensen omdat ze nog redelijk puur zijn. Een baby zal je recht en zonder achterdocht of argwaan in je ogen aankijken terwijl een gemiddelde volwassene dat door zijn conditionering afgeleerd heeft.
De meeste mensen bouwen uit een soort veiligheid een muur om zich heen waardoor hun échte eigen ik niet meer te bereiken is. Velen hebben zich zo ingebed dat ze onaantastbaar lijken te zijn, maar in feite hebben ze zich zelf uit zelfbescherming geïsoleerd. Ze houden vast aan hun denkwijzen en principes en kunnen voor het minst geringste uit balans geraken. Irritatie en ergernissen, ruzies en zelfs oorlogen kunnen hierdoor ontstaan.
Het is niet erg om uit balans te raken want er valt van dat soort momenten veel over jezelf te leren. Mij gebeurde dat ongeveer twee weken geleden. Allerlei vervelende zaken zaken kwamen in heel korte tijd bij elkaar. Het waren geen kleinigheden. En vorige week vrijdag leek alles ineens anders te zijn, alsof dat alles verdween. Enkele mensen begrepen dat niet zo goed en vonden me tegenstrijdig of wispelturig. Dat heb ik wel vaker gehoord en ik zojuist, een half uur geleden, viel bij mij het kwartje. Voor degene die het niet weten, ik ben een vertegenwoordiger van een groot bedrijf en voor de meesten is het heel duidelijk: ik ben een woorden-waterval en praat Jezus zo van het kruis af, om maar eens wat weg te schrijven. Op donderdagavond vorige week zei ik tegen mijn dochter dat ik naar een film wilde kijken en het maakte mij niet uit welke. Volgens mij zat ik toen heel even achter de pc. De vriend van mijn dochter zei me dat hij gehoord had dat ik naar een film wilde kijken maar zei me ook dat er niets op tv was, en hij had nog wel een film. Althans, hij zou hem moeten downloaden. Hij kende de film niet en had alleen de trailer gezien en we besloten om hem te gaan bekijken. Gaandeweg kregen we allemaal in de gaten dat de film om mij ging en dat er een hele diepe moraal in zat voor mij persoonlijk. Vooral op het eind. Er werd volop gelachen en dat deed ik in het begin ook hoewel ik zag dat Eddy Murphy op zijn retour was. De diepe moraal zag ik later pas en niemand had in de gaten dat ik vanaf het laatste kwartier mijn tranen liet vloeien. Ik hield me overigens niet in en het luchtte op. De film raakte mij midden in mijn ziel en ik weet nu waarom vrijdag alles weg was. Het kwam door de film 'A Tousand Words'. Ik ga het eind niet verklappen, maar de scènes, de muziek en de prachtige filmtechnieken maakten het eind van de film voor mij compleet. Toen ik een dag later naar de trailer keek waar geen enkel stuk van het eind te zien was (wat ik natuurlijk kan begrijpen) viel mij deze trailer enorm tegen.



Maar ik voelde, ik voelde wat een ander niet voelde. Ik dacht eerder dat in mijn tuin ontlaadde, en dat zal mijn ontlading best versterkt hebben toen ik als een klein kind in de tuin gewroet heb op vrijdag en zaterdag. Ik ben weer in balans, wetende dat dat ook komen zou. Misschien had ik wat meer bomen dienen te knuffelen. Het maakt me niet uit om te voelen wat een ander niet voelt of wel voelt. Wat ik voel, voelt goed, net zoals bij Jasmijn en Robert

[Gast1]

En 2 minuten geleden gebeurde er werkelijk weer een wonder ...
Ik voel, ik voel wat jij niet voelt, maar er is op dit moment iemand die precies weet wat ik bedoel.

[Starlight]

Ik weet eigenlijk wel zeker dat ik HSP'er ben want ik kan mezelf heel goed vinden in verhalen van andere HSP'ers en als je mijn verhalen op het forum leest kun je dat ook wel zien..
viewtopic.php?f=50&t=8725 en viewtopic.php?f=45&t=9063

Ze zeggen vaak dat HSP erfelijk is en dat je het van je ouders meekrijgt.
Maar mijn ouders zijn geen HSP'ers. Ja, ze houden wel van de natuur en mijn vader houdt ook van wetenschappelijke dingen maar HSP zijn ze zeker niet.
Voor de rest heb ik volgens mij ook niet echt iemand in de familie die HSP is.
Ik kom wel uit een familie die nieuwsgierig is naar onze wereld. Mijn moeder houdt van de natuur, dieren en vind psychologie erg interessant. Maar is wel een beetje té sceptisch over dingen vind ik wat niet binnen haar straatje past. Mijn vader houdt van wetenschap en is erg gefascineerd door het heelal. Maar is wel te zakelijk ingesteld vind ik, hij weet ook niet zo goed hoe die met ''gevoel'' om moet gaan en valt snel terug naar het zakelijke, harde. Mijn opa is ook geïnteresseerd in wetenschap. Mijn andere opa (die overleden is) was volgens mij wel meer dan de rest een gevoelsmens. Dat kan ik merken aan zijn energie wat hij uitstraalt op foto's, filmpjes en verhalen van mijn moeder.
Hij had ook veel gevoel voor humor, zelfs na zijn overlijden, haha.
Mijn andere opa heeft ook een goed gevoel voor humor en is best levenswijs. Mijn ene oma is gewoon een doorsnee mens, haha.
Mijn andere oma heeft haar hart echt op de goede plaats en is gewoon een schat.

Maar voor zover ik weet ben ik wel de enige in de familie die zó gevoelig is voor dingen en die de dingen ziet zoals ik doe. Helemaal op mijn leeftijd.
Ik vind dit best een beetje apart, alsof de evolutie met mij een sprongetje vooruit heeft gemaakt op dit gebied in de familie.

Wat denken jullie?

[Susan]

Het is een beetje moeilijk Starlight om een mening te vormen voor/over jou wat betreft HSP. Al lijkt het er wel op als ik zo jouw schrijven tot nu toe lees.
Bij de topic over paranormale onderwerpen had taigitu deze link hier onder al eens eerder geplaatst. Misschien heb je er wel iets aan?

http://www.hooggevoelig.nl/drupal6/100-vragen-hsp-test

[Starlight]

Ja, ik snap wat je bedoeld maar ik vraag ook niet of jullie willen kijken of ik HSP ben. Dat weet ik voor mezelf wel.
Maar ik bedoel, omdat het vaak erfelijk is, en ik volgens mij niemand in de familie heb die echt HSP is.
Dat vind ik toch wel een beetje apart. Alsof ik een soort ''piek'' in de familie ben. Daarover vraag ik wat jullie daarvan denken als je snapt wat ik bedoel.

[Susan]

Dan had ik het dus niet helemaal goed begrepen.
Al zou je de enige zijn in het gezin, dan kan je het ook van verdere voorouders meegekregen hebben.

[Starlight]

Ja, dat zou inderdaad wel kunnen. Want ik weet niet hoe mijn verdere voorouders waren, haha.
Ik denk er verder terug in de familie inderdaad iemand is geweest zoals mij. Bij de latere generaties is het weer wat afgezwakt en bij mij is het weer gepiekt.
Of ik ben gewoon een mutant in de familie dat kan natuurlijk ook, haha.

Ach wat zou het ook, ik moet niet zo bezig zijn om anderen ''op te sproren'' die zijn zoals mij als bevestiging dat ik niet de enige ''rare'' ben.
Daar moet ik mee ophouden!

[Witte wel]

Hehe, je bent me d'r een starlight.

In mijn familie ben ik de enige uitspringer wat hooggevoeligheid betreft. Velen zijn ratio denkers, enkele zijn werkelijk geflipt maar de meesten zij gewoon doorsnee. Een paar zitten er op een wolkje.
Dus het zou erfelijk kunnen zijn maar ik denk dat dat niet het geval is.
Blijf voornamelijk bij jezelf en koester het enorme voordeel wat je hebt. Ik zie mijzelf als een zwart schaap naast de kudde en ben daar erg trots op.

[Starlight]

Haha, toch fijn dat ik niet de enige ben..
Ja, ik ben me d'r zeker eentje!
Het is zeker een groot voordeel en ik wil er ook graag trots op zijn.
Ik ben in ieder geval blij dat ik niet zoals sommige anderen ben.
Dus, stop met zeuren jij!!! (daar bedoel ik mezelf mee.)

Het valt me op dat veel mensen op dit forum HSP-achtig zijn. Dit is ook echt wel het forum ervoor waar je lekker je gang kan gaan met de zoveel interesses die iedereen hier heeft.

[Paulus]

Zie voor wat meer informaie over HSP hier.
Hetgeen in dit opic over HSP geschreven wordt, is slechts een onderdeel van wat iemand tot een HSPer maakt.
Je zou je dus af kunnen vragen of we hier echt met HSP te maken hebben, of dat er misschien van een ander fenomeen sprake is.

[Gast1]

Witte wel schreef oa:

Ik zie mijzelf als een zwart schaap naast de kudde en ben daar erg trots op.

Giechel, datzelfde heb ik met raar. Ik ben een rare en wijk dus af en jawel, ik ben er ook blij mee. Met het woordje 'trots' heb ik niet zoveel en waarschijnlijk komt dat doordat het in verbinding staat met ego (let wel Witte wel, ik zie je beslist niet als een 'ego').

[Witte wel]

Haha, ik kan ook zeggen dat ik er fier op ben. Klinkt een stukje vriendelijker.
Soms moet je woorden gebruiken die je eigenlijk niet zou willen gebruiken om iets duidelijk te maken. Da komt veur.

[Gast1]

Da wee'k. Kumt dukker veur. Dukker dan da'k zou wille

[Starlight]

Witte wel schreef oa:

Ik zie mijzelf als een zwart schaap naast de kudde en ben daar erg trots op.

Giechel, datzelfde heb ik met raar. Ik ben een rare en wijk dus af en jawel, ik ben er ook blij mee. Met het woordje 'trots' heb ik niet zoveel en waarschijnlijk komt dat doordat het in verbinding staat met ego (let wel Witte wel, ik zie je beslist niet als een 'ego').

Waarom is trots zijn op iets ''egoïstisch''??
Je mag toch best wel eens trots zijn op jezelf..?
Als jij graag trots wil zijn op jezelf, laat je gevoel dan lekker je gang gaan!
Waarom zouden we zo moeilijk doen bij prettige gevoelens?
De samenleving heeft al genoeg negativiteit.

Ik zeg niet dat jij dat doet hoor Gast1..
Maar toch, waarom heb je moeite met het woord trots?
Ego hoeft niet altijd slecht te zijn als je het maar niet ''slecht'' mee om gaat..