Spirituele gedichten

[Zoeker]

Prachtig vind ik dit wat je geplaatst hebt
Zelf maak ik dit ook, hou ze echter voor mij zelf
en zet ze niet hier neer.
Gisteren met anderen nog gedichten zitten lezen.

Iemand zei eens: "schrijf een gedicht, verscheur hem in 1000 stukjes en verdeel die stukjes over alle prullenbakken in je huis".

Ik leg hier een stukje neer, een stukje van mijn 'zijn'.
Neem het waar. Verdwijnend in cyberspace.

[Susan]

Iemand zei eens: "schrijf een gedicht, verscheur hem in 1000 stukjes en verdeel die stukjes over alle prullenbakken in je huis".

Ik leg hier een stukje neer, een stukje van mijn 'zijn'.
Neem het waar. Verdwijnend in cyberspace.

Haha, daar zit wat in, maar ik verscheur niks hoor, en
ben voorzichtig geworden om stukjes van mijn 'zijn' op
die wijze hier neer te zetten.

(zo en nu ben ik weg, was eventjes vlug tussendoor zie je )

[Gast1]

En weer is een dag bijna voorbij
Een geschonken dag maakte mij wederom blij
En iedere keer weer opnieuw
Iedere dag gloednieuw
Volmaakt
Spiernaakt
Met wonderen gevuld
In schoonheid gehuld
Mooie Natuur
Zalige temperatuur
Mensen in allerlei kleuren
Wat een pracht-gebeuren
Kijkend en vragend
Maar ook vaak klagend
Ze leveren mij de glimlach
Ook op deze zaterdag
Een van de zeven dagen
Nog nooit heb ik er één overgeslagen ...

© Pierre

[univers]

[Gast1]

Men moet de dag niet prijzen voor het avond is luid het spreekwoord.
Prijs elk jaar, elke maand en elke week en elke dag is mijn antwoord ...
Maar nog belangrijker dan deze tijdlengtes die je mogelijk uiteindelijk behagen ...
Prijs elk uur, elke minuut en elke seconde dat je leeft en wacht niet tot lengte van dagen

© Pierre

[Gast1]

Mijn liefde gaat verder dan menig citaat,
mijn liefde gaat verder dan de acceptatiegraad.
Onvoorwaardelijke liefde is een onbegrepen goed,
toch zit het zit ons allen in heb bloed.
Het is de keuze aan ons,
en vaak krijg ik geen response.
De ander is dan geraakt,
en soms afgehaakt.
Terwijl met de allerbeste bedoelingen,
zonder welke bemoeiingen,
Een liefdevolle boodschap wordt gegeven,
en een antwoord wordt vaak weggebleven.
Het is dat wat ik vaak ontmoet,
soms zelfs als een afscheidsgroet.
Echter alles wat ik geef,
is dat wat mij aandreef.
Mijn liefde is voor alles en iedereen,
en ben daarom nooit alleen.
Ik woon al jaren in mijn dorpje Well,
met in mijn tuin een eigengemaakte bidkapel.
Ooit zal ik niet meer in deze vorm zijn,
en mijn leven was dan meer dan fijn,
Ik beleefde al mijn lichamelijke en spirituele lusten,
en lig hier dan later in Well-te-rusten.

© Pierre

[Zoeker]

Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht.

[Gast1]

Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht.

Met een glimlach begint de vrede en de liefde, zoals ons eigen geluk mede afhangt van de glimlach van de anderen, glimlachte de schrijver van deze zin.

© Pierre

[Susan]

Deze wereld

In sprookjes geloven is nu verleden tijd
Nachtmerries lijken steeds meer werkelijkheid,
Deze tijd eist met rasse schreden
Een andere kijk op dit heden

Macht en onmacht, oorlog en geweld
De jacht naar carrïere, roem en geld
Niet in andere landen alleen,
Kijk maar eens goed om je heen..

Waar is nog een zacht gemoed
Dat open staat voor de noden van een ander?
Niet oordelend van: is hij slecht of goed?
Maar herken ik iets van mijzelf in die ander?

Eerlijk zijn doet pijn om in die ander iets te herkennen
Wat ik liever niet wil zien; en dit dan toch te willen erkennen.
Maar als ik blijf kijken naar de fouten van die anderen
Zal ik mijzelf daardoor niet kunnen veranderen!

Deze wereld, een dal vol tranen en eenzaamheid.
Mensen met maskers op van geluk en tevredenheid.
Maar als die maskers worden opgelicht
Komt de naakte werkelijkheid aan het licht.

Huiveringwekkende beelden en realiteiten dienen zich aan.
Zo kan deze wereld toch niet langer bestaan?
Gelukkig, een nieuwe tijd is aan het dagen.
Normen en waarden van voorheen vervagen.

Als ieder voor zich eens zou beginnen
Om zich een beetje te gaan bezinnen
Over de oorzaken van goed en kwaad
Daar is deze wereld zeker bij gebaat.

Liberty

[Susan]

Inkeer


Hier sta ik dan
Sterrenkind uit een ver
verleden

Heb ik gedaan
Wat ik moest doen
Ben ik toegekomen
Aan de taak
Waarvoor ik kwam
Kan ik zeggen:
Het is goed
Het is volbracht
Ben ook ik niet
onbewust
Van de zin
Van mijn bestaan
En onnodig
Op eigen kracht
Mijn weg gegaan
Langs paden van
Zinloosheid
En vermaak

De aarde en de mens
Staan voor een keerpunt
Dus ook mij wordt
Mogelijk gevraagd
Gegrond
Of niet gegrond
Naar menselijke maat
Te transformeren
Ik realiseer me
In dit ogenblik
Dat het er eigenlijk
Niet toe doet
Wat ik deed
Miste
Of doorstond

Ik ben hier
Zoals ik ben
Zonder verwachting
Zonder droom
Zonder doel
Zonder schroom

In afwachting
Deemoedig en
Vol ontzag
Licht van binnen
Buiten
Om me heen
Ik geef me over
En vergeef mezelf


© Marian Gilissen

(laatste zinnetje hoeft niet zoals ik het voel)

[Susan]

Het lied van de Ziel

Ik ben niet het denken, het ego, de rede, en ook niet gedacht
ik ben niet te horen, te zien of te ruiken, kan niet onder woorden worden gebracht:
Ik ben niet te vinden in licht en in wind, niet in lucht of in aarde-
bewustzijn, vreugde, verrukking van de Verrukte is al mijn waarde.

Ik draag geen naam, bezit geen leven en adem geen lucht,
geen element vormt mij en geen lichaam is mijn toevlucht:
Ik spreek niet, heb handen noch voeten, onderga geen groei-
bewustzijn en vreugde ben ik, verrukking in chaos en bloei.

Ik ken haat noch hartstocht, raak niet door waan uit de koers,
geen spoortje trots in mij, ik word nimmer jaloers:
Ik reik niet naar geloof en geloof niet in rijkdom-
bewustzijn ben ik en vreugde, verrukking rondom mij.

Goed en kwaad, pijn en plezier gaan mij niet aan,
noch heilige boeken, offers, gebed, ter bedevaart gaan:
Ik ben niet het voedsel, het eten, niet degene die eet-
bewustzijn en vreugde verrukking van de Verrukte is al wat ik weet.

Ik vrees niet de dood, ras of afkomst kende ik nooit,
geen ouder noemde me kind, geen geboorteband die mij ooit bond:
Ik ben leeraar noch leerling, heb vriend noch familie-
bewustzijn en vreugde ven ik, Verrukking is al wat ik zie.

Ik ben niet te kennen, de kennis, de kenner, mijn vorm heeft geen vorm,
ik verblijf in de zinnen, maar ze zijn noch mijn huis noch mijn norm:
Altijd sereen in evenwicht, ben ik vrij noch gebonden-
bewustzijn ben ik en vreugde, in verrukking wordt ik gevonden.

Sankarāchārya (Ātma Satkam)

[taigitu]

Een tweeling

Een tweeling, nog vóór de geboorte in moeders schoot.
Vraagt de eerste: "Geloof jij in het leven na de geboorte?"
"Natuurlijk", zegt de tweede, "er moet iets zijn. Misschien is ons bestaan hier alleen
een voorbereiding op het leven na de geboorte."
"Flauwekul! Er is geen leven na de geboorte. Hoe moet dat er dan uitzien?"
"Ik weet het niet precies, maar ik stel mij veel licht voor en wij zullen lopen met onze
eigen voeten en eten met onze eigen mond."
"Lariekoek: zelf lopen en zelf eten... Voor het lopen is hier geen plek en voor het eten
hebben wij toch de navelstreng? Er is géén leven na de geboorte!"
"De navelstreng is wel heel kort, dat kan toch niet alles zijn? Ik ben ervan overtuigd
dat er na de geboorte iets heel nieuws begint, iets, wat wij gewoon nog niet kennen."
"Maar, er is nog niemand teruggekeerd na de geboorte! Hier, in deze nauwe, donkere
omgeving, eindigt het leven."

"Nou, ik weet niet helemaal hoe het leven na de geboorte zal zijn, maar in elk geval
zullen wij er onze moeder ontmoeten en die zal voor ons zorgen."
"Moeder? Jij gelooft in een móeder? En waar is - volgens jou - deze moeder dan?"
"Overal om ons heen natuurlijk. Zonder haar zouden wij er niet zijn."
"Ik geloof er niets van. Ik heb nog nooit een moeder gezien, dus bestaat ze niet!"
"Misschien is ze nu niet te zien, maar af en toe, als we heel stil zijn, kan ik haar horen
zingen en voel ik haar hand over onze wereld strelen.
Weet je, volgens mij begint het léven toch pas na de geboorte!"

Uit een overweging van de Sloveense aartsbisschop Mgr. Alojz Uran (Ljubljana, augustus 2005)

[taigitu]

[Tammy]

De gedichten in die serie waren van een ongekende schoonheid.

[Gast1]

Jajajajajaja ...

Elk deel heb ik gekeken.

[Tammy]

Ik ook.
Was zo mooi die serie maar vooral de gedichten.
Die waren juweeltjes, ik kon daar zo van genieten.
Toen ik in New York was de eerste keer bleef ik even staan bij zo`n rooster op de weg.
En dacht...............daar beneden is Vincent misschien ...............reading a beautiful poem.



[youtube-2]http://www.youtube.com/watch?v=_zo58wOw ... B61F781416[/youtube-2]

[Gast1]

Ik had ook al even bij die play-list gekeken en heb een mooie clip toegevoegd in mijn eerdere bericht ...
Altijd spannend weer opnieuw of ze elkaar eens een keer gingen kussen ...

[Tammy]

Dat is toevallig, ik heb dezelfde geplaatst maar anderen beelden.
Ik kon zo genieten van die prachtige gedichten.
En de stem was ook zo mooi.
Perfect die combinatie.

[Gast1]

Toeval bestaat niet Tammy.
We zaten precies op dezelfde frequentie waarbij ik in de woorden het beest en jij uiteraard, de beauty bent ...

[Tammy]

Hihi wat leuk.