Spirituele gedichten

[Susan]

De gedichten in die serie waren van een ongekende schoonheid.

Helemaal gelijk Tammy,
van mij mogen ze dat nog wel eens herhalen,
heb destijds daar ook alles van gezien volgens mij.

[Tammy]

Aha jij dus ook een fan Susan.
Ja prachtig he ?
Hij las volgens mij uit bestaand werk, maar weet niet wie de schrijver was.
Percy Bysshe Shelley staat er.

Die is het dus.

[Susan]

(dat we ons zelf, onze zuivere Ziel weer kunnen herinneren)

Helemaal weg gestopt diep in moederaarde
niet meer weten hoe en wie ik ben.
Kom ik miljoenen jaren later te voorschijn
en schrik van mijzelf!

Alles plakt en kleeft aan mij,
kijk mij nu eens hoe kan ik mij vertonen?
Wat moet ik doen om mij te zuiveren
van alle leed, van alles wat ik draag van zo vele jaren!
Dan voel ik een warmte om mij heen
help mij, ik kan er niet in kijken zo veel Licht
wat nu in mijn ogen schijnt.

Tranen vloeien rijkelijk langs mijn besmeurde gelaat
en langs mijn lijf, zie er gebeurt iets met mij
Ik kan het niet geloven maar voel me bevrijd
vooral het licht, het schittert om mij heen.
Het is waar ik voel mij opnieuw geboren

Dankbaar voor deze mooie gift die ik weer mag zijn.
Zonder een enkel woord weet ik dat ik kom vanuit de Bron
daar waar Het Licht vandaan komt.

Mijn innerlijk weten heeft contact met de Bron
het allerhoogste waar ik ooit eens was
Nu pas besef ik mijn kracht die ik heb gekregen
En waarbij werd gezegd wees er voorzichtig mee
Je hebt het nodig op het moment dat je je MIJ weer herinnert.

Maria Hartjes

[Zoeker]

Ga met mij mee naar die andere wereld.
Die andere wereld buiten het geziene.
Voorbij dat wat een droom zou kunnen zijn.
Waar de vreugde tastbaar is.

Ga met mij me naar die andere wereld
Waar alleen de liefde is.
Een liefde voorbij de tranen.
Waar de tijd niet is.

Ga met mij mee naar die andere wereld.
Waar de muziek altijd in je speelt.
Vibrerend op de maat van je ziel.
Zingend in de stilte.

Ga met mij mee naar die andere wereld
Waar de horizon gevuld is.
Waar het hart gratis is.
Het stromende, wetende hart.

Kom, neem mijn hand en ga met mij mee.
Wij zullen zweven op waar de wind ons brengt.

Met alle liefde….

[Zoeker]

Diepe zucht.

[taigitu]

HEBBEN EN ZIJN

Ik heb een lichaam,
maar ben mijn lichaam niet.

Mijn lichaam kan vitaal of moe zijn,
ziek of gezond,
zwaar of licht,
maar dat heeft niets te maken met Mij.

Ik heb verlangens,
maar ben mijn verlangens niet.

Ik heb gedachten,
maar ben mijn gedachten niet.

Ik heb emoties,
maar ben mijn emoties niet.

Je kunt angst hebben,
vernederd worden,
pijn lijden,
maar je bént het niet!

Als je er naar kijkt,
dan ben je het niet!
Wees dus alleen getuige – meer niet!
Het IK blijft – omstandigheden veranderen.

Het innerlijke Ik werd niet tegelijk met je lichaam geboren en het zal ook niet met je
dood verdwijnen. Het kent geen tijd, noch heeft het iets te maken met de zorgen van
de tijd. Het heeft geen kleur, geen gestalte, geen vorm, geen afmetingen en toch
aanschouwt het de hele majestueuze pracht van het universum door de eigen ogen.
Het ziet de zon, de wolken, de sterren en de maan, maar het kan zelf niet gezien
worden. Uiteindelijk, in laatste instantie, is het God die door jouw ogen kijkt, die met
jouw oren luistert en met jouw tong spreekt.

Als je weet wie je bent en jezelf kent, ken je God!

Bron: onbekend
http://www.nieuwespiritualiteit.nl/pare ... en-en-zijn

[taigitu]

Rumi: de waarheid als geliefde

Rumi is dronken van het hier en nu. In tomeloze passie bezingt hij vele duizenden
pagina’s lang, gedicht na gedicht, een boodschap die eeuwen later en uit vreemde
cultuur, nog steeds vonkt en sprankelt.

Rumi leefde dertien eeuwen geleden in het huidige Turkije en kende, behalve zijn
dronkenschap, ook een gewoon leven als jurist en huisvader.
Rumi vergeleek graag het opgaan in het hier en nu, in de niet-gescheidenheid, als
het liefdesspel en de zijn-modus als de geliefde.


Ik ben niet

Ik kom van Adam, noch van Eva.
Mijn plek is plekloos,
mijn spoor is spoorloos.
Ik ben lichaam noch geest.
Ik behoor aan de Geliefde.
Dualiteit deert mij niet,
ik zie de twee werelden als één.
Een zoek ik, Een ken ik,
Een zie ik, Een roep ik.
Een is de Eerste en de Laatste,
de Binnenste en de Buitenste.

Als ik ook maar een moment
zonder jou zou zijn,
ik zou het mijn hele leven betreuren.
Als ik in deze wereld ook maar
een moment met jou kan winnen,
ik zou beide werelden vertrappen
onder mijn voeten,
dansend in triomf.

[fragment]

[Susan]

Prachtig taigitu,
zelf lees ik hem ook heel graag, een ware wijze Ziel en woordkunstenaar!

[Susan]

Wij sloegen hem aan 't kruis. Zijn vingers grepen
Wild om den spijker toen 'k den hamer hief -
Maar hij zei zacht mijn naam en: 'Heb mij lief -'
En 't groot geheim had ik voorgoed begrepen.

Ik wrong een lach weg dat mijn tanden knarsten,
En werd een gek die bloed van liefde vroeg:
Ik had hem lief - en sloeg en sloeg en sloeg
Den spijker door zijn hand in 't hout dat barstte.

Nu, als een dwaas, een spijker door mijn hand,
Trek ik een visch - zijn naam, zijn monogram -
In ied'ren muur, in ied'ren balk of stam,
Of in mijn borst of, hurkend, in het zand,

En antwoord als de menschen mij wat vragen:
'Hij heeft een spijker door mijn hand geslagen.'

Martinus Nijhoff

[taigitu]

Loslaten

Loslaten betekent niet dat het me niet meer uitmaakt, 
het betekent dat ik het niet voor iemand anders kan doen.

Loslaten is niet het onmogelijk maken, 
het is het besef dat ik een ander niet kan beheersen.

Loslaten is niet het onmogelijk maken,
 maar het toestaan om te leren van menselijke consequenties.

Loslaten is machteloosheid toegeven, 
hetgeen betekent dat ik het resultaat niet in de hand heb.

Loslaten is niet in het middelpunt staan en alles beheren, 
maar het anderen mogelijk te maken hun eigen lot te bepalen.

Loslaten is niet alles naar mijn hand zetten, 
maar elke dag nemen zoals die komt en er mijzelf gelukkig mee te prijzen.

Loslaten is niet anderen kritiseren of reguleren,
 maar proberen te worden wat ik droom te kunnen zijn.

Loslaten is niet spijt hebben van het verleden, 
maar groeien en leven voor de toekomst.

Loslaten is minder vrezen en meer beminnen!

Bron onbekend

[Gast1]

Precies dat is loslaten ...

[Susan]

Voor een dag van morgen

Wanneer ik morgen dood ga,
vertel dan aan de bomen
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan de wind,
die in de bomen klimt
of uit de takken valt,
hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan een kind,
dat jong genoeg is om het te begrijpen.
Vertel het aan een dier,
misschien alleen door het aan te kijken.
Vertel het aan de huizen van steen,
vertel het aan de stad,
hoe lief ik je had.

Maar zeg het aan geen mens.
Ze zouden je niet geloven.
Ze zouden niet willen geloven dat
alleen maar een man alleen maar een vrouw,
dat een mens een mens zo liefhad
als ik jou.

Hans Andreus

[Gast1]

Mooi Susan ...

[Susan]

Gegroet de vernieuwing die zich nu in jou baan brak.
Gegroet jouw persoonlijke leven, dat uniek is
in verbinding staand met alle levens,
ieder uniek, ieder bijzonder, ieder precies zoals bedoeld,
jouw netwerk van leven, gegroet!

Gegroet zij je ziel, dat wat jij ‘jouw ziel’ noemt.
Gegroet jouw ziel, die zich een nieuw gezicht toont,
wat verborgen was, raakt nu ont-dekt,
wat vergeten was, krijgt nu de glimlach
van herkenning en vertedering.

Gegroet jouw Mens-zijn, gerijpt in deze tijd van transit,
inlossing van ooit gedane belofte, het hunkeren dat je altijd
al meedroeg in en onder jouw hart:

ècht zijn, waarachtig zijn, zinvol zijn, geliefd zijn, o zo geliefd,
eindelijk wetend, eindelijk beseffend, eindelijk
Mens-zijn, verbinding zijn,
Ziende Liefde tussen jou en al aardes' schepselen, gegroet!

Auteur.....?

[Susan]

ALS DE LIEFDE MIJ DAT VRAAGT



Als de liefde van mij vraagt dat ik

bestaande conventies overboord gooi

doe ik dat meteen



Als de liefde van mij vraagt dat ik

in mijzelf oude grenzen overschrijd

aarzel ik geen moment



Als de liefde mij vraagt mijzelf

buiten mijn comfortzone te plaatsen, antwoord ik:

Ja, ik wil!!!



Als de liefde mij naar onbekende velden leidt,

waar ik nog nooit ben geweest,

dan volg ik blind

in het volste vertrouwen dat

de liefde mij altijd alles geeft wat goed voor mij is

omdat liefde mijn ware aard is,

en zij mij derhalve de lessen te leren geeft

die ik te leren heb



Als de liefde mij vraagt om in de onbekende

diepte van het ego-loze zijn te springen,

daar waar geen houvast en kaders meer zijn,

en ik ineens geheel zelf verantwoordelijk ben

voor mijn liefde, omdat niets buiten mijn ziel

mij nog langer omkadert of richting geeft

dan spring ik

eindeloos diep



En als de liefde van mij vraagt dat ik

uit de vicieuze cirkel van beperkende en klein makende

gedachtes, gevoelens en emoties stap

dan maak ik die reusachtige stap



Dan stap ik uit de cirkel het onbekende niemandsland in

alwaar ik mij door de liefde geleid geholpen en gesteund weet

Dan ga ik op weg naar de liefde die

gedragen wordt door de innerlijke kracht van mijn ziel



Ik gehoorzaam aan de liefde

Natuurlijk doe ik dat

Want als ik dat niet doe,

gehoorzaam ik de angst,

Ik zou niet van mijzelf houden,

als ik mijn liefde niet gehoorzaam



Duizend maal liever laat ik mij door de liefde

buiten al mijn conventies, comfortzones en

andere schijnzekerheden leiden, met de kans

om mijn hart in volle grootsheid te openen,

dan

dat ik mijn leven met aan zekerheid grenzende

waarschijnlijkheid kleinmakend

en beperkend leef



Wat heb ik te winnen?

Alles!!

Wat heb ik te verliezen?

Niets!!


Aart van Wijk

[Susan]

Schaduwen

Wat moet er van ons overblijven - wat van onze dagen,
nachten, alle malen dat we samen ademhalen en de plannen

die we maken. Wie kijkt er later om naar de papieren
die we nauwgezet bewaren om bestaan, bezit en plaatsen

op de eerste rij mee te bewijzen. Bij jou vergeet ik bijna
dat we samen maar één leven krijgen, dat we evengoed

op weg zijn naar ons onbestaan, voorgoed verloren
in de donkere archiefkast van de aarde. Dit is het bericht

dat ik achterlaat in een huizenhoge kluis, brandvrij,
een boodschap die verder komt dan wij - deze datum,

onze namen in de kerfstok van de tijd. Wie dit leest
moet weten dat wij samen en gelukkig waren.

Ingmar Heytze

[Susan]

Het verscholen geheel

Hoe diep verscholen toch blijft het geheel
achter muren, grenzen, achter het veel.

Ach, ik zie wel hoe ieder zijn wijsheid,
ieder zijn inzicht en vaag begrijpen,
helaas niet meer dan losse fragmenten,
stukken van puzzels, halve waarheden.

Maar het geheel blijft alsnog verscholen
achter onverteerd verleden, beelden
geketend aan angsten en verlangens,
twijfels, zeker spelen, onvergeven.

Ach, ik zie wel hoe velen proberen
goed te doen en zoeken naar beter, tot
daar niet verder want zij wanen zich nog
belangrijk, nog lang geen overgave.

Zo blijft het geheel alsnog verscholen
en de ander veelal bedreigend voor
het halve weten, wat al bezeten,
geenszins verbonden, niet vrijgegeven.

Ach, ik zie hoe wij pogen te minnen,
tederder strelen, nabijer voelen,
reiken naar d'ander ondanks 't ontwijken,
't vreemde, nauwelijks begrepen gaven.

Toch blijft het geheel alsnog verscholen
en onverdeelde liefde abstractie
of visioen van dichters en dromers.
We durven nog niet zo kinderlijk als

verliefd te zijn, we hechten ons nog aan
fragmenten, brokstukken, troostend vluchten,
we kunnen nog niet ons hart openen,
zo bang als wij zijn voor pijn, we hebben

onszelf nog niet tot onschuld vergeven.
Hoe diep verscholen toch blijft het geheel
in liefde verbonden.
Liefde...De kracht van "t Nu.

Auteur onbekend

[Susan]

Het lied van de Ziel

Ik ben niet het denken, het ego, de rede, en ook niet gedacht
ik ben niet te horen, te zien of te ruiken, kan niet onder woorden worden gebracht:
Ik ben niet te vinden in licht en in wind, niet in lucht of in aarde-
bewustzijn, vreugde, verrukking van de Verrukte is al mijn waarde.

Ik draag geen naam, bezit geen leven en adem geen lucht,
geen element vormt mij en geen lichaam is mijn toevlucht:
Ik spreek niet, heb handen noch voeten, onderga geen groei-
bewustzijn en vreugde ben ik, verrukking in chaos en bloei.

Ik ken haat noch hartstocht, raak niet door waan uit de koers,
geen spoortje trots in mij, ik word nimmer jaloers:
Ik reik niet naar geloof en geloof niet in rijkdom-
bewustzijn ben ik en vreugde, verrukking rondom mij.

Goed en kwaad, pijn en plezier gaan mij niet aan,
noch heilige boeken, offers, gebed, ter bedevaart gaan:
Ik ben niet het voedsel, het eten, niet degene die eet-
bewustzijn en vreugde verrukking van de Verrukte is al wat ik weet.

Ik vrees niet de dood, ras of afkomst kende ik nooit,
geen ouder noemde me kind, geen geboorteband die mij ooit bond:
Ik ben leeraar noch leerling, heb vriend noch familie-
bewustzijn en vreugde ben ik, Verrukking is al wat ik zie.

Ik ben niet te kennen, de kennis, de kenner, mijn vorm heeft geen vorm,
ik verblijf in de zinnen, maar ze zijn noch mijn huis noch mijn norm:
Altijd sereen in evenwicht, ben ik vrij noch gebonden-
bewustzijn ben ik en vreugde, in verrukking wordt ik gevonden.

Atma Satkam

[Susan]

Spiritueel..nee, wel..Rauwe werkelijkheid


Voor priesters en nonnen ben ik als de dood...

Subjectief is mijn voelen,
maar elke nacht lig ik te woelen
als ik haar gezicht weer zie,
daar heb je haar, die, die, die--;

non met een stuk zeep
die naar mijn geslachtsdelen greep;
pijnlijk en met bloed;
ik dacht aan de dood, voorgoed.

Het ergste was - mijn strot dichtknijpen
zonder dat ik haar kon vastgrijpen.
Ik stikte in mijn eigen keel
Stierf, het werd me teveel.

Kijk daar, loopt een non,
zie daar nog een non en nog één non,
Kijk nou eens goed
Ze weet hoe ze me 'doden' moet.

Je wilt me niet begrijpen,
je danst naar alle pijpen,
als een lam schaap , verraad
Jij hield van een non, met zwart gewaad.

En nu ga je stalken; een eigen zus,
geef je haar een judas-kus
Is plotseling alles gelogen
Is het bedrog naar jouw hoofd gevlogen

Ik zie jouw angst in de ogen
Zie de tranen van tijden die vervlogen
En wat rest is jouw verraad
Daarmee is niemand gebaad.

Onze naam door het slijk -
heb jij jezelf verrijkt,
heb jij je laten verblinden;
Er is niets meer, dat mij aan jou doet binden.

=====

Religie bestaat niet.
Religie is liefde

en al het andere komt uit duistere kanten.
Satan en gevallen engelen die hen branden.

Janne-Marthe, 2014.

[Susan]

Als ik jouw spiegelen mag
Dat wat ik bij jou zie
Jouw schoonheid en vervorming
Je waarheid, echtheid en vermomming
Zal ik vanuit zachtheid bij je zijn
Want jij doet mij niet met opzet pijn
Ik zal jou niet verwijten,
Maar alleen iets noemen
Zodat jij jezelf van gevang kan kwijten.

Als jij mij spiegelen wil
Wil jij dan voor mij mededogend zijn
Want ik doe jou niet met opzet pijn
Het is mijn niet weten hoe
Mijn dagelijks oefenterrein
Maar kan jij me laten zien hoe ik dat doe
Want ik ben onwaarheid moe

Opdat wij beiden lichter kunnen zijn
Verwijderen we onwaarheid uit ons leven

In afwezigheid van boosaardigheid,
En angstig denken
Verstaan wij beter alle wenken
Alleen maar NU en zonder doel,
Het ego weg te schenken

Blijft de oneindige geest
In speelsheid en vertrouwen
Rechtvaardig edelmoedig van nature
Dankbaar in het licht
Onverstoorbaar evenwicht

Deirdre De Bruyn