Handboek voor de Liefde

[taigitu]

Ik heb een boekje gekocht met de titel 'Handboek voor de liefde.
De beschrijving op de achterkant is als volgt:
Liefde is het middelpunt van ons leven, ons geluk en onze persoonlijke groei.
Maar wat is de essentie van liefde en wat betekent dat in ons dagelijks leven?
Waar vinden we liefde en hoe kunnen we liefde voeden, uiten en levend houden?
In het Handboek van de liefde geven meer dan dertig wereldberoemde en
alom gerespecteerde spirituele schrijvers hun persoonlijk antwoord op deze essentiële vragen.
Het Handboek van de liefde bevateen persoonlijke bespiegeling van Shakti Gaiwan.
Hieronder haar verhaal:

Een mengeling van liefde

'Ik denk dat wij, als eeuwige spirituele wezens, een fysieke vorm hebben aangenomen om als mensen een unieke, verbazingwekkende en fantastische (zij het vaak een moeilijke) reis te maken. We zijn hier om over allerlei soorten liefde te leren; menselijke liefde, met haar behoeften en verlangens en onverenigbaarheden, en spirituele liefde, met haar allesomvattende weldadigheid'

Ik geloof dat de liefde twee oervormen kent: spirituele liefde, en wat ik 'menselijke liefde' noem. Spirituele liefde manifesteert zichzelf als we intens verbonden zijn met onze eigen kern (onze geest), met de levenskracht en met de heelheid. Het is een soort open, ruim gevoel van verwantschap met het hele leven. Het is een onvoorwaardelijk soort liefde.
Menselijk liefde daarentegen, heeft betrekking op onze persoonlijke behoeften op fysiek, emotioneel en verstandelijk niveau. Dat is geen onvoorwaardelijke liefde.

Wat we meestal met 'liefde' aanduiden is over het algemeen een mengeling van deze twee soorten, en die doet zich in een heleboel verschillende verschijningsvormen voor - als de liefde tussen een ouder en een kind, als de liefde tussen vrienden of als de liefde tussen minnaars. Een heleboel mensen (vooral degenen die naar het spirituele neigen) richten zich op het geven en ontvangen van de onvoorwaardelijke liefde, alsof de menselijke liefde op de een of andere manier minderwaardig is. Maar de waarheid is dat we alleen maar die onvoorwaardelijke liefde kunnen ervaren als aan onze fysieke, emotionele en verstandelijke behoeften is voldaan.
Onvoorwaardelijke spirituele liefde wordt de weg geblokkeerd als we emotioneel geschonden zijn, als we niet voor onszelf kunnen zorgen of als we niet in overeenstemming met ons eigen waarheidsbesef leven. Alleen als we onze emotionele wonden helen en op alle niveaus voor onszelf zorgen, kunnen we werkelijk onvoorwaardelijke liefde gaan ervaren.

Ik denk dat wij, als eeuwige spirituele wezens, een fysieke vorm hebben aangenomen om als mensen een unieke, verbazingwekkende en fantastische (zij het vaak een moeilijke) reis te maken. Wij zijn hier om over allebei de soorten liefde te leren: menselijke liefde, met haar behoeften en verlangens en onverenigbaarheden, en spirituele liefde, met haar allesomvattende weldadigheid. Sommige mensen proberen de menselijke beleving over te slaan. Ze denken dat menselijke liefde op de een af andere manier minder belangrijk is, of op een lager niveau staat, en proberen meteen het 'hogere niveau' van de spirituele liefde te bereiken. Maar we kunnen de behoeften van anderen pas onderkennen en vervullen als we onze eigen menselijke behoeften hebben leren onderkennen en vervullen.

[Gast1]

Jij hebt dat handboek helemaal niet nodig ..............

[taigitu]

Jij hebt dat handboek helemaal niet nodig ..............

Nou......... theorie en praktijk...........? Toch handig om te hebben.

[Gast1]

Vooruit dan maar ...
Toch ben ik van mening dat de praktijk belangrijker is dan de theorie. Er zijn waarschijnlijk mensen die nog nooit iets van de theorie vernomen hebben, en in de praktijk niets anders dan liefde zaaien. Ik schreef:

Jij hebt dat handboek helemaal niet nodig ..............

Ik heb de sterkte aanname (soms heb ik dat wel eens) dat jij vanuit je hart je eigen die liefde niet hoeft te maatstaven aan het geschreven woord van iemand anders. Om het echter over te brengen komen citaten van (andere) wijze mensen anders over, daar ze meer naamsbekendheid hebben. De meeste diamanten en briljanten bevinden zich echter als zandkorrel in het strand, ze worden niet gezien maar zijn er wel. Het zijn de mensen die een glimlach gooien of een helpende hand toe steken en de mensen die een goed luisterend oor zijn ...

Maar aan wie schrijf ik het ..?

[Susan]

'k Vond het ook altijd leuk om er over te lezen.
De menselijke liefde wordt ook vaak beschreven als iets wat 'lager' zou staat dan spirituele liefde jammer genoeg.
Dat dat ook heel mooi samen kan gaan lijkt daardoor dan bijna vergeten te worden, dat maakt het juist verfijnder als het met/vanuit onvoorwaardelijke liefde beleefd kan worden.
Zolang we idd niet geheeld zijn,en niet alles verwerkt en dan ook echt los gelaten hebben, kunnen we ook niet vanuit onvoorwaardelijke liefde omgaan met anderen.
Maar door conditionering en oa geleerd te hebben dat liefde geven en ontvangen een soort van
voor wat hoort wat 'spel' is, begrijpen sommigen niet dat onvoorwaardelijke liefde echt kan en ook bestaat. Wat je een heerlijk gevoel geeft omdat geven zonder er iets voor terug te verwachten, je alles blijkt te geven wat je nodig hebt.

[taigitu]

Om het echter over te brengen komen citaten van (andere) wijze mensen anders over, daar ze meer naamsbekendheid hebben. De meeste diamanten en briljanten bevinden zich echter als zandkorrel in het strand, ze worden niet gezien maar zijn er wel. Het zijn de mensen die een glimlach gooien of een helpende hand toe steken en de mensen die een goed luisterend oor zijn ...

Maar aan wie schrijf ik het ..?

Ja, de naam van een bekend iemand kan de boodschap een meerwaarde geven, voor zover je daar gevoelig voor ben. En op die manier gebruik ik ze ook wel eens.
Maar ik val voor citaten die kort en bondig zijn; mij aan het denken zetten en inzicht kunnen geven; mij niet een dag bezig houden met een hoop egofranje omdat er zo nodig een verhaal bij moet worden verteld van het waarom/waardoor. Ik val voor de kern van een betoog of verhaal en dat mag verpakt worden in een verhaal dat mij inspireert/optilt en mijn creativiteit activeert. En dan let ik niet wie de auteur van het verhaal is. Als ik een boek koop dan is de titel een aanleiding om het te pakken, dan lees ik de achterflap en sla ik het open en lees erin. Ik let normaliter nooit op de naam van de schrijver tenzij ik meer van iemand wil lezen.
Dus goedbeschouwd zijn alle citaten en boeken geschreven door 'korrels zand' totdat ik ontdek dat ik een diamant in mijn handen heb......

Ja, aan wie?

[Gast1]

Oké ...

[taigitu]

A book is a garden, an orchard, a storehouse, a party,
a company by the way, a counselor, a multitud
Charles Baudelaire

[taigitu]

Een hond die over het water kon lopen

Een fervente eendenjager was op zoek naar een nieuwe jachthond. Na een
zoektocht slaagde hij erin een hond te vinden die letterlijk over het water kon
lopen om de eend te apporteren. Een wereldschokkende gebeurtenis.
Hij was er zeker van dat geen van zijn vrienden hem zou geloven.

Toch besloot hij een poging wagen om het nieuws te vertellen aan een vriend, die
een geboren pessimist was. Hij nodigde de vriend uit om samen met hem en zijn
nieuwe hond te gaan jagen.
Terwijl ze aan de oever wachtten, vloog er een troep eenden voorbij. Ze schoten
en troffen een eend, die in het water viel.

De hond reageerde onmiddellijk en sprong op het water. Hij zonk niet, maar liep
dwars over het water naar de eend toe waarbij alleen zijn poten een beetje nat
werden. En zo ging het de hele dag door. Telkens als er een eend in het water
viel, liep de hond over het water naar hem toe.

De pessimist zag het allemaal gebeuren, maar zei geen woord. Op de terugweg
vroeg de jager aan zijn vriend. 'Heb je niets ongewoons aan mijn nieuwe hond
gezien?'
'Jazeker', antwoordde de pessimist, 'hij kan niet zwemmen.'


Auteur mij onbekend

[Gast1]

Hahahaha ... Die ken ik. Ik vertelde het wel eens van Jezus. Iemand vroeg heel lang geleden mij hoe mensen het zich in het hoofd kunnen halen dat Jezus over het water kon lopen. Ik zei toen dat Hij waarschijnlijk niet kon zwemmen. Ik zit nu nog te glimlachen ...