Grenzeloos inzicht

[Susan]

Paarden spiegelen mensen

Klanten vragen mij altijd vol verbazing hoe het kan dat het paard hen zo nauwkeurig spiegelt. “Het lijkt wel alsof hij mijn gedachten kan lezen” hoor ik regelmatig. Mij wordt vaak gevraagd of deze methode niet te ‘zweverig’ is voor managers. De film ‘The horsewhisperer’ heeft uiteraard bijgedragen aan het zweverige, mystieke imago van het ‘paardenfluisteren’. Er is echter niets geheimzinnigs of zweverigs aan.


Paarden gebruiken ‘spiegelen’ om in een paar seconden anderen (dieren/mensen) te doorgronden. Dit kan een mens ook leren! Wanneer je dit onder de knie hebt, kan je andere mensen in een zeer korte tijd doorgronden. Hierdoor ga je enorm veel tijd besparen in je werk. Bedenk eens wat het zou opleveren als je iedereen waar je mee werkt beter kan begrijpen; de mensen waar je leiding aan geeft, de klanten waar je mee werkt en je directe collega’s. Wanneer je ze beter kunt aanvoelen kan je veel effectiever communiceren. Je hebt het door wanneer er tegen je gelogen wordt. Je weet hoe je iemand kunt motiveren. Je weet wie je moet kiezen voor welke taak. Kortom, bij elke beslissing bespaar je veel tijd terwijl de kans dat de beslissing juist is, groter wordt.

Ds. Wendela Tonkelaar van http://www.onbewuster.nl

***************************************************


Waarom jouw hooggevoelig kind wel eens op hol slaat

De overeenkomst tussen hooggevoeligheid en paarden

Jouw hooggevoelig kind is zeer intuïtief en extreem ingetuned op de mensen en omgeving om hem heen. De hersenen van een hooggevoelig kind missen als het ware een ‘’Tefal’’ laagje waardoor prikkels uit de omgeving heel sterk binnenkomen en door de extreem gevoelige hersenen diep doorgrond worden. Het zenuwstelsel kan hierdoor overbelast raken.

Hooggevoelige kinderen ervaren daardoor sneller stress….en stress betekent gevaar! Tijdens deze stressmomenten neemt het zogenaamde ‘’automatisch’’ brein, ook wel het reptielbrein genoemd, het over.

Het signaal dat via dit oudste deel van de hersenen wordt doorgegeven aan het lichaam is: vluchten of vechten. Dit is dan ook de reden dat hooggevoelige kinderen letterlijk ‘’op hol’’ kunnen slaan in een situatie die door hen als onveilig wordt ervaren. In die zin lijken ze heel erg op paarden!

Paarden zijn prooidieren en hebben een sterk ontwikkeld instinct. Als er gevaar dreigt zullen ze er vandoor gaan (vluchten). Zonder nadenken, zonder overleg. De emotie ‘’angst’’ neemt het over en dan is heel hard wegrennen de eerste reactie….zo ook bij het hooggevoelig kind.

Als paarden in een vechtsituatie komen, zullen zij gaan steigeren, bijten of trappen (of allemaal tegelijk). Een hooggevoelig kind verschilt daarin niet veel van het paard….want dit gedrag vertoont een angstig, hooggevoelig kind ook als het zich in een hoek gedreven voelt, waar het niet uit kan komen of fysiek aangevallen wordt. Het zal dan met ‘’geweld’’ proberen de stresssituatie onder controle te krijgen en zich verweren.

Sommige hooggevoelige kinderen vechten niet op het toppunt van stress. Zij bevriezen…..net als paarden. Het kind beweegt dan helemaal niet meer, het kan niet meer praten, denken of bewegen omdat hij als het ware verlamd is van angst.

Herken de signalen!
De reactie van vluchten, vechten of bevriezen zijn vaak op subtiele wijze te herkennen…maar je moet soms goed kijken om het te zien. Als je echter eenmaal weet waar je op moet letten, kan je jouw hooggevoelig kind echter veel beter begeleiden en helpen!

Vluchten bij stress zal je hooggevoelig kind meestal niet letterlijk doen (omdat het voelt dat dit niet gepast of onbeleefd is). Het zal bij confrontatie van onderwerp veranderen of eromheen draaien, geen oogcontact meer maken maar de ruimte continue scannen met zijn ogen, op zoek naar een ‘’nooduitgang’’. Je kind kan zich ook letterlijk terugtrekken door afstand van je te nemen en zichzelf klein te maken.

Vechten is makkelijker te herkennen want jouw hooggevoelig kind kan zich letterlijk tegen je keren in een moment van stress en de confrontatie aangaan. Hierdoor wordjij bijna gedwongen een stap achteruit te nemen. Krabben, schoppen, bijten, duwen zijn in deze situatie niet ongewoon en je moet uitkijken dat je kind zichzelf of anderen niet bezeert. Ook strak aankijken, wegkijken of aanvallend taalgebruik zijn een teken van vechten.

Bij bevriezen kan je hooggevoelig kind geen woord meer uitbrengen, geeft het geen antwoord op vragen, kijkt weg of zegt lang ‘’euhhhhhhh’’. Ook kan hij volledig in zichzelf keren waarbij hij in trance lijkt (en ook is) en onbereikbaar worden voor de buitenwereld. Je herkent dit aan de starende blik en de verstarring van de lichaamshouding.

Alle gedrag is communicatie
Als wij het gedrag dat voortvloeit uit angst en stress niet juist interpreteren en in de context plaatsen, als wij de spiegel die het hooggevoelig kind ons voorhoudt niet op de goede manier vertalen, dan zal het als snel en onterecht het stempel ‘’lastig’’ of ‘’moeilijk opvoedbaar’’ o.i.d. krijgen en komen we in een negatieve, vicieuze cirkel terecht met alle gevolgen van dien.

Het is aan ons als opvoeders om de vertaalslag te maken, om te zien wat er onder het gedrag zit. Pas als we beseffen dat alle gedrag een vorm van communicatie is en dat wij als opvoeders de taak hebben onze kinderen te helpen hun emoties te reguleren (wat ze t/m 21 jaar niet zelf kunnen), komt er ruimte en begrip voor het kind en zijn gevoelens en is de oplossing voor het gedrag vaak heel dichtbij!

Gevoelige kinderen schijnen d.m.v. hun gedrag licht op onze blinde vlekken in de opvoeding. Je moet je hier natuurlijk wel bewust van zijn!

http://gevoeligkind.nl/

Dit blog is geinspireerd op het artikel ´´Vechten, vluchten of bevriezen´´ van Wendela Tonkelaar van http://www.onbewuster.nl

******************

Een tijd geleden kwam ik deze clip al eens tegen.
Kijk hier vooral eens naar het samenspel tussen een
paard en een kind die elkaar subliem aanvoelen en begrijpen:

[Susan]

Vandaag was de Holocoust herdenking.
Iedere laatste zondag van januari organiseert het Nederlands Auschwitz Comité deze herdenking bij het Spiegelmonument 'Nooit Meer Auschwitz' in het Wertheim­park te Amsterdam.

Op 27 januari 1945 bevrijdt het Russische Rode leger het Duitse nazi vernietigings- en concentratiekamp bij de Poolse stad Auschwitz, enkele tientallen kilometers westelijk van Kraków.


Ook deze twee kinderen geven blijk van inzicht:

Laura
De Tweede Wereldoorlog
De 2e Wereldoorlog is verschrikkelijk geweest.
Niet alleen voor de Joden.
Oorlog is als een beest.
Waarom zijn er zoveel doden?
Het heeft zolang moeten duren.
Iedereen die het zag, zelfs de muren.

Laura

*******

Oorlog

De mensheid maakt een einde aan de oorlog.
Of maakt de oorlog het aan de mensheid?

Je kan een kind uit de oorlog halen,
maar de oorlog niet uit een kind.
Oog om oog en de wereld wordt uiteindelijk blind.

Oussama Echarouti

*.....*.....*.....*.....*.....*.....*


De laatste wereldvrede

Waarom draait een groot verschil?
Kijk vannacht eens lang en dood
doodstil vanuit de sterren
naar deze kleine aarde
en niets blijft groot. Wat blijft eigenlijk van verre
over van onze eigenwaarde?

Niets in de eeuwigheid
om voor te vechten zo gezien
en waar kan oorlog anders nog toe dienen?

Ikzelf was eens in een daarvan gevangen
en zag de eeuwigheid al gapen in de dood-
saaie eindeloze tijd
van ons hopeloos verslappende verlangen
naar vrijheid of desnoods een kopje chocola
met niets dan eindeloze slaap daarna.

Mensen! Hoe zoet is men geschapen!
Hoe prachtig past men in elkaar!
Ik ben verliefd op jullie, maar
ik ga met één oog open slapen:
ergens is jullie vreselijkste wapen
vast bijna klaar.

Schrijver: Leo Vroman

uit: 'Vrede is eten met muziek', 2005.

*.....*.....*.....*.....*.....*.....*


"Kol Nidrei" -Max Bruch

The blowing of the ram's horn awakens me.

It is the sound of my broken heart.

The year is ending and tonight I am aware of my unfulfilleld vows.

Let my prayers for forgiveness be sincere and pure of heart.

The sound of the shofar is the sound of grief.

From the depths of my soul I cry out of help.

I cry for hope.

I cry for forgiveness.

I cry for those I have hurt.

I pray for reconciliatation.

I cry for the courage to change-to start anew.

My soul yearns for the rebirth of a better self.

[Gast1]

Ik ben zo vrij, daar ik weer een stapje 'dichterbij' gekomen, om 'dat wat is' onder woorden te brengen: Verwijzing naar een ander topic*klik*

[Susan]

Moed

(Arend Zeevat – 18 08 2014)


Aan alle moedige gevoelige zielen
In deze moeilijke tijd bijeengekomen
Die opnieuw in de materie vielen
Om het leven opnieuw te laten stromen

Moed was zeker nodig
Om dit voormalig paradijs te betreden
Inmiddels is de mens daar overbodig
Wordt er alleen maar gestreden

In naam van religie, vaderland, democratie
Is er menigeen de weg kwijt geraakt
Heersers met een agenda van depopulatie
Hebben de aarde tot hel gemaakt

Angst, haat en nijd
Emoties waar demonen zich mee voeden
Opgeroepen door alle strijd
Velen daarvoor laten bloeden

Laat toch het strijden
Wees vreugde, vrede en liefde
Verminder daarmee het lijden
Wees je eigen Verlosser en Geliefde

Herinner je ware wezen
Goedheid, Waarheid en Schoonheid
Uit de egodood opgerezen
Ons in ware Liefde verblijdt

Daarom een hommage aan allen
Die voor rechtvaardigheid gaan
Door de wereld worden aangevallen
Toch in hun individualiteit blijven staan

Want overwinnen zal het Licht
Ten gunste van ieder die er naar streeft
Ontdaan van aardse plicht
Dansend het leven zich verder weeft

Houdt moed

[Susan]

Het liefdesleven van atomen
De wetenschapper dacht, dat atomen bij elkaar werden gehouden door een natuurkundige kracht. Maar een vriendin wist het zeker: ‘Het is de liefde die de atomen bij elkaar houdt.’

Zouden atomen van elkaar houden? Waarom eigenlijk niet? In de grote mensenwereld blijven we bij elkaar, als we van elkaar houden en scheiden we, als de liefde over is. Waarom zou dat bij atomen anders zijn? Scheiding geeft altijd een hoop rotzooi en narigheid. Bij atomen is dat niet anders. Wie weleens een atoom heeft gesplitst, weet waar ik het over heb. Ook binnen moleculen zie je dit soort ellende vaak ontstaan. Dan is er bijvoorbeeld ineens een electron dat ‘het helemaal heeft gehad’ en zich radicaal afsplitst. Natuurlijk lukt dat niet echt. Vroeg of laat zoekt de electron dan toch weer zo’n gezellige kern om iets moois mee op te bouwen.

Soms komt het voor, dat hele groepen moleculen er de brui aan geven. Die willen dan niet meer in het grotere geheel meedoen en scheiden zich af. Na een tijdje vergeten ze zelfs, dat ze ooit bij een groter geheel hoorden en denken dan dat ze zélf het grotere geheel zijn – een beetje zoals die kikker, die in een plas spartelde en dacht dat hij in de oceaan zwom.

Het ergste is nog, als moleculen onderling in de clinch gaan om elkaar’s atoompjes af te pikken. Dat geeft de ene reactie na de andere, waardoor iedereen voortdurend muteert. Heel vervelend, want na verloop van tijd weet niemand meer wie hij is. Wat dat betreft zijn moleculen net mensen… Complete chaos!

Newton dacht, dat deze wisselende contactelectronen het gevolg waren van zijn tweede wet, die zegt dat elk systeem van orde naar chaos beweegt. Maar wat Newton nog niet wist, was dat zijn wet van verval ook is om te draaien. Systemen kunnen ook weer terugkeren van chaos naar orde. De Russische atoomgeleerde Ilja Prigogine liet later zien dat chaos wel deglijk weer teruggebracht kan worden tot orde, zodat oud weer jong wordt, lelijk weer mooi wordt en vervuild weer wordt schoon wordt. Hoe? Door energie van buiten aan het systeem toe te voegen.

Misschien is dat wel de reden waarom mensen bidden of mediteren. Zij verbinden zich met een pure energiebron die zoveel kracht bevat dat chaos weer orde wordt, dat oud weer nieuw wordt en dat lelijk weer mooi wordt. Een nieuwe wereld is mogelijk, maar er zijn wel onaardse krachten voor nodig.

Tijn Touber

[Susan]

Ook dit er nu meteen bij, wat wel aansluit aan bij vorige:

Leven in de eeuwigheid

Het leven kan moeitelozer, creatie kan sneller, transformatie kan dieper en inzicht gebeurt instant als je afstemt op het veld van alle mogelijkheden. Yogi’s, zieners, wijzen en verlichten noemen deze dimensie het Brahmelement, Nirwana, het collectief onderbewustzijn, het morfogenetisch veld, de subtiele regionen, de astrale wereld, de vijfde (zesde, zevende, achtste, spirituele) dimensie, Indra’s net en nog veel meer. Wetenschappers kennen het gebied sinds kort ook en noemen het Zero Point Field.

Namen zijn niet zo belangrijk. Belangrijker is: hoe stem je af op dit veld van creatieve energie? Hoe krijg je toegang tot de blauwdruk van het bestaan, de magische matrix van het universum?
Zoals Neo de Matrix binnenstapt door een telefoonlijn en Harry Potter de betoverende wereld van Zweinstein via perron negen-en-een-half betreedt, zo is er ook een manier om het Zero Point Field binnen te gaan. Je hoeft alleen maar los te maken van tijd. Het Zero Point Field staat buiten tijd. Vanuit een tijdelijk (stoffelijk) bewustzijn – je uiterlijk, rol, leeftijd, sekse, werk, voetbalclub, bankrekening en auto – is het Zero Point Field onbereikbaar. Identificatie met je eeuwige vorm – pure energie, ziel, goddelijke zelf – geeft toegang tot de magische dimensie van alle mogelijkheden.

Toegang tot het veld is een kwestie van één gedacht: ik ben eeuwig.

In dit bewustzijn valt de beperking van tijd weg. Als er geen tijd is, is er geen materie – materie is niets anders dan energie die tijdelijk is gevangen in een tijdcapsule. Wie boven de beperking van materie uit is, kan onbeperkt en instant creëren. Materie is gemanifesteerde geestkracht. Wie zich niet laat vangen door de beperking van materie, wordt meester over materie.

Ik ben eeuwig. In dit bewustzijn is alles wat je zoekt en alles waarnaar je streeft al aanwezig. Doel en bestemming vallen samen. Dualiteit bestaat niet meer. Je bent wat je wilt zijn.

Ik ben eeuwig. Vanuit dit bewustzijn valt de grootste rem op creativiteit weg: de rem van angst. Angst komt voort uit de gedachte dat je iets kunt verliezen. Wie weet dat hij eeuwig is, kan niets verliezen. Dat wat van jou is (jijzelf), kun je nooit kwijtraken. Dat wat níet van jou is, kun je ook nooit kwijtraken – simpelweg omdat het nooit van jou is geweest.

Ik ben eeuwig. Als je dit bewustzijn meeneemt in je dagelijkse doen en laten, dan wordt transformatie makkelijk. Sterker nog: het is het enige bewustzijn van waaruit transformatie mogelijk is. Je weet wie je bent, je ervaart je eeuwige essentie van pure, niet materiële, onsterflijke energie. Vanuit dit oorspronkelijke kernbewustzijn kun je objectief – zonder emotie (energy in motion, energie gevangen in de beperking van tijd) – kijken naar de aangeleerde schillen (pantsers, afweermechanismen, muren, maskers) om de ziel. Je identificeert je er niet meer mee en kunt ze – dus – loslaten. Transformatie is niets anders dan worden wie je was, herinneren wie je bent. De blauwdruk van wie je bent vóórdat je in de beperking van tijd kwam, in je lichaam dus, ligt opgeslagen in het Zero Point Field. Herinnering is afstemmen.
Afstemmen begint met één gedachte: ik ben eeuwig.

Tijn Touber

[Susan]

Even deze zinnen er uitgeplukt waar Tijn schrijft: ¨ In stilte kun je een hoop bereiken. Omdat het uiteindelijk allemaal om frequenties gaat, zul je monniken nooit zien demonstreren." Of dat nu de reden is...vraag ik me af, ze kunnen net zo goed denken dat het beter is het maar aan hun 'God' over te laten
in plaats van de barricaden op te gaan en openlijk mee te gaan demonstreren met anderen...


Citaat:
Is het een luxe om te mediteren? Is het een luxe om tijd voor jezelf te nemen, yogalessen te volgen en spirituele boeken te lezen, terwijl driekwart van de wereld honger lijdt en de dag maar moet zien door te komen? Is het egoïstisch om zoveel tijd en aandacht aan zelfontwikkeling te besteden?

Nog niet zolang geleden zou ik hebben geantwoord, dat het eerder egoïstisch is om het níet te doen. Mensen die geen aandacht aan zichzelf besteden, verwachten die aandacht meestal van anderen. Over egoïstisch gesproken. Wie geen tijd besteedt aan de relatie met zichzelf, zal problemen hebben volwaardige relaties met anderen aan te gaan. Wie niet naar zichzelf luistert, zal een ander ook niet horen.

Of ik zou hebben gezegd, dat er ook mensen nodig zijn die de cultuur en het innerlijke erfgoed bewaken; mensen die de filosofie op een hoger plan brengen. Geestelijke groei gaat tenslotte niet vanzelf – heeft tijd en afzondering nodig, evenals kunst. Daar is niets egoïstisch aan en heeft resultaten opgeleverd waar de mensheid trots op is: van de piramides tot de Taj Mahal. Van Tagore tot Mozart. Van de Bhagavad Gita tot de Koran. Van Rembrandt tot Picasso. Van Shakespeare tot Spielberg. Van Jezus tot Gandhi.

De laatste tijd zie ik een andere reden om individuele bewustwording – zelfs in een wereld die in brand staat – nog steeds voorrang te geven. Juíst in een wereld die in brand staat. Als een groot deel van de wereldbevolking bezig is met overleven of anderen het leven zuur te maken, zijn er voldoende mensen nodig die aan de andere kant van de weegschaal gaan staan. In stilte kun je een hoop bereiken. Omdat het uiteindelijk allemaal om frequenties gaat, zul je monniken nooit zien demonstreren.

Er is misschien maar één goede reden om van onze meditatiekussens op te staan: wanneer we de lessen van liefde zodanig hebben eigengemaakt dat we veilig de wereld in kunnen zonder ten prooi te vallen aan de heersende angst en boosheid. Misschien is dat moment wel aangebroken. Misschien is het tijd om erop te vertrouwen dat wij ons huiswerk inmiddels wel hebben gedaan, dat er voldoende kracht is opgebouwd en dat het tijd is de balans niet alleen spiritueel maar ook fysiek te doen omslaan. Tijd om je plek in te nemen in bedrijven, besturen en politieke partijen. Tijd voor een nieuwe samenleving met nieuwe relaties. Niet als idee, niet als filosofie, niet als droom, maar als realiteit. Nu, hier.

Tijn Touber

[Susan]

Met het onderstaande ben ik het wel eens, maar dacht daar tevens bij dat láng niet iedereen het een ander 'toe staat' volkomen zichzelf te zijn...
Vooral als je niet voldoet aan wat volgens de algemeen geldende 'regels,normen en waarden' als normaal en aanvaardbaar wordt gezien.

Wie daar niet in past (dus niet aan voldoet en buiten de kaders denkt en doet), krijgt meteen etiketten opgeplakt als zijnde 'vreemd, onaangepast, zweverig, wereldvreemd' enz enz, met name door bijvoorbeeld: zgn hulpverleners en/of wergevers, onderwijzers op scholen enz, maar ook in de directe leefomgeving en/of ouders thuis kunnen daar wat van naar hun kinderen toe als ze niet aan het doorsnee plaatje beantwoorden.
Dan is het voor sommigen bijna 'onmogelijk' in hun bijzijn nog helemaal ziczelf te zijn, veel kinderen en volwassenen houden zich dan op den duur maar 'stil'....de bekende maskers worden dan opgezet.
-----------------------

Gedeelte van Citaat:

Het idee dat je niet jezelf kunt zijn is volgens mij een illusie. Toch hebben veel mensen daar last van.

Wat ook veel voorkomt is het idee dat wat je bent of doet, niet goed genoeg is. Ook die gedachte is een illusie, maar veroorzaakt een heel groot probleem. Want wat doet deze gedachte? Deze gedachte maakt je onzeker en bang. Hij ligt ten grondslag aan al onze angsten die we hebben en is zo de grote stoorzender die innerlijke onrust tot gevolg heeft.

Zodra je die gedachte kunt loslaten en jezelf kunt accepteren zoals je bent, valt alle angst weg en komt er innerlijke vrede voor in de plaats. Een diepe, zeker aanvoelende stilte in je. Een vertrouwen dat niet alleen jij goed bent zoals je bent maar dat dat ook voor alles en iedereen om je heen geldt.


Ik kreeg vanochtend in mijn mailbox een blog binnen waarin van onze dierbare Wayne Dyer, die onlangs is overleden, een lijst werd genoemd van 10 symptomen van innerlijke vrede. Ik vond dat lijstje heel treffend en inspirerend. Door deze symptomen bij jezelf na te checken kun je ontdekken in hoeverre die onrust er is.

René Arns


10 symptomen van innerlijke vrede

Je hebt de neiging om spontaan te denken en te handelen in plaats van op basis van angsten ontstaan in het verleden
Een grotere gevoeligheid voor de liefde die anderen uiten en de oncontroleerbare noodzaak om dat zelf ook te doen
Een verlies van interesse in het verklaren van de acties van anderen
Tevreden gevoelens van verbondenheid met anderen en de natuur
Een onmiskenbare vaardigheid om van ieder moment te genieten
Het verlies van interesse in het (ver)oordelen van mensen
Frequente, overweldigende momenten van waardering
Een verlies van je vaardigheid van zorgen maken
Een verlies van interesse in conflicten
Frequente aanvallen van glimlachen

Wayne Dyer

http://www.dekloplossing.nl/10-symptome ... der-angst/

..............................................................................

En deze las ik pas veel later...er stond niet bij dat deze versie ontleend was aan de tekst van Wayne Dyer...
vergis ik me of lijkt dit op 'plagiaat'..? Dit zie je soms ook in reacties die mensen op sites plaatsen, die beetje anders 'verbouwd'regelrecht
uit teksten, boeken ed van anderen overgenomen lijken te zijn. Zacht uitgedrukt.. vind ik dat niet 'netjes' (al is men dezelfde mening toegedaan..)
indien men dit er dan niet bij vermeld en aangeeft waar dit in stond en/of de link er even bij zet.
Nietemin plaats ik het er even bij om het verschil te laten zien:

Symptomen van innerlijke vrede

Wees bedacht op symptomen van innerlijke vrede. Velen onder ons zijn inmiddels al in contact gekomen met innerlijke vrede en het is mogelijk dat het epidemische vormen gaat aannemen bij mensen overal om ons heen. Dit zou een serieuze bedreiging kunnen vormen voor het voortdurend ontstaan van conflicten in de wereld.

Sommige signalen en symptomen van innerlijke vrede zijn:

Een neiging om spontaan te denken en te handelen in plaats vanuit angsten gebaseerd op ervaringen in het verleden
Een onmiskenbaar vermogen om van elk moment te genieten
Een verlies aan interesse om over andere mensen te oordelen
Een verlies aan interesse om het doen en laten van anderen te verklaren
Een verlies aan interesse in het aangaan van conflicten
Een toenemend onvermogen om je zorgen te maken (dit is een zeer ernstig symptoom)
Veelvuldig voorkomende aanvallen van gevoelens van dankbaarheid
Warme gevoelens van verbondenheid met anderen en met de natuur
Veelvuldige lachaanvallen
Een toenemende neiging om dingen te laten gebeuren in plaats van ze teweeg te moeten brengen
Een toegenomen vatbaarheid voor liefde die anderen uitstralen, als ook een oncontroleerbare drang zelf liefde uit te stralen

Met toestemming overgenomen uit het Handboek Vredevolle Samenleving: http://www.geweldlozekracht.nl

[chuen]

Illusie, droom, reflectie, spiegel……
De natuur volgt onze ‘’geest’’. Mensheid is uit balans
Beschouw jezelf als een weerspiegeling van de natuur

Aardveranderingen Samenvatting - December 2016: Extreem Weer, Planetaire Beroering Geloof niet in mij, 'ik ben een andere jij'
We zijn geen menselijke wezens die een spirituele ervaring hebben,. we zijn spirituele wezens die een menselijke ervaring hebben.
Jij weet de dezelfde ‘’frequentie’’ te benaderen. Verbonden zijn met één en dezelfde geest.
De ‘duisternis’ helpt ons, om te ontwaken…..
Vertrouwen op een goede afloop brengt vrijheid.
In balans blijven. De ‘sluier/mist’ verdwijnt langzaam. Op weg naar vrede
‘’To know Light, one must travel through darkness’’ (Chief Golden Light Eagle)



Iedereen krijgt de gelegenheid om zich aan te passen aan de ‘nieuwe frequentie’ ..

“Als je het universum wil begrijpen, denk dan in termen van energie, frequentie, en vibratie.” (Tesla)

Toltec (Mexico)
Menselijke waarneming is gebaseerd op een droom. Daarom is iedereen je spiegel. Wat je op dit moment hoort en ziet is slechts de droom van de planeet.
Alles wat je om je heen ziet is een weerspiegeling van je innerlijke wereld.
Reflectie Spieg(H)el

Aanwijzingen in de dagelijkse droom:
D (The) Trump(et) toeval….


De beste leraren (native elders) zijn degenen die je laten zien waar je moet kijken, maar niet vertellen wat je moet zien……
Hun voorvaderen hebben deze tijd voorspeld en we twijfelen op dit moment nog steeds aan de boodschap.

Oude wijsheid
Maya ("sluier van illusies")
Het leven zit vol met aanwijzingen en clous die een mens kunnen helpen om in bewustzijn te groeien. In lak'ech .
In lak'ech (In la:kesj) is de Maya begroeting en betekent 'ik ben een andere jij'. De Maya willen met deze begroeting zeggen dat wij allen één zijn. Leven vanuit deze eenheid is het werkelijke leven in liefde en voorspoed.
De oude Maya zagen de wereld als één groot netwerk dat
alles en iedereen met elkaar verbindt
en waarbij een
ieder zich bewust is van de verbondenheid met één en dezelfde geest.
http://www.1320em.nl/webpaginas/tz_inlakech.htm

Aanwijzingen in de dagelijkse droom:
Zuni Elder- Star Knowledge Why the Dark Forces Will Not Win Aanwijzingen in de dagelijkse droom:
Venustransit
1518-1526, 1631-1639, 1761-1769, 1874-1882, 2004-2012, 2247-

De Maya hielden uiterst nauwkeurig de stand van Venus bij. Het begin van een van hun vele kalenders heette ‘De Geboorte van Venus’


1518-1526 Venus transit
Voor de Maya’s was Venus de incarnatie van Quetzalcoatl, de Gevederde slang, de godheid die de beschaving aan de Maya-indianen had gebracht. De Indianen wachtten al eeuwen op zijn
terugkeer.
Iedereen dacht dat Hernán Cortés de wedergekeerde koning Quetzalcoatl was
Cortés staat vooral bekend om zijn verovering van Mexico tussen 1519 en 1521

2004-2012 De terugkeer van…
De Venustransitie luidt de laatste fase voor het einde van de Mayakalender in: de periode tussen 6 juni en 21 december 2012 vormt als het ware een poort in de tijd. Het is de “Generale Repetitie”, want het is de voorbode van de Mayaprofetie van de Venustransitie die zegt dat het “de geboorte van het bewustzijn van de nieuwe wereld” aankondigt.
http://helende-energie-delft.nl/content ... -juni-2012

Terugkeer van natuurlijke fenomenen
Most ancient stories or myths did not depict actual events or people. They mythologized hard to explain phenomena
using metaphors or symbols to make the greater meaning easier to understand. These myths were handed down generation after generation as a memorized story. The story of this deity is no different.
http://www.2012-spiritual-growth-prophe ... coatl.html



De terugkeer van ‘’Quetzalcoatl’’
Quetzalcoatl heeft een diepere betekenis dan gewoon een Maya verhaal of mythe
Quetzalcoatl (slang en vogel) is de leraar van de vier basis elementen van Water, Aarde, Lucht en Ether
(slangen) vuur is een energie dat persoonlijke blokkades opheft
Voel je het vuur in je geest en lichaam ?

Aanwijzingen in de dagelijkse droom:
Reflectie(spiegel) geluid en licht…..

Chichen Itza
(Licht)frequenties om de mensheid te herinneren aan hun Goddelijk Zijn
Beschouw jezelf als een weerspiegeling van de natuur
De mens heeft het web van het leven niet geweven, hij is er alleen in gevangen. Wat hij met het web uithaalt, doet hij zichzelf aan.
De natuur volgt onze ‘’geest’’. Zijn wij in balans, dan komt de Aarde weer in balans

Chichen Itza : Sound of Bird and Snake Het nieuwe jaar begint op Witte Spiegel toon 1, de eerste dag van het Witte Spiegel levenspad. De energie van deze dag en dit hele pad is gedurende heel 2017 ons kompas voor persoonlijke groei en creatie. Het is het pad dat ons leidt naar het hart van de Tzolkin:
de bron waar alle energie vandaan komt en weer naar terugkeert.
Welke kansen krijgen we toegespeeld in het nieuwe jaar en hoe past dit jaar in de creatiecyclus die we elke dertien jaar doorlopen?
Kinvers 2017 - Witte Spiegel toon 1
Ik ben de spiegel
Voor mijzelf en anderen
Ik maak helder onderscheid
Tussen mijn waarheid en die van jou
Met mijn daden ben ik de spiegel
Voor een nieuwe toekomst
https://www.mayawijsheid.nl/blog/235-ma ... ergie-2017

[Susan]

Lisette Thooft over kwetsbaarheid en zelfcompassie
‘Wie domme dingen doet, wordt wijs’

Door: Mira Krozer

Eigen wijsheid is de enige ware wijsheid volgens Lisette Thooft. In haar boek ‘Wie domme dingen doet wordt wijs’ vertelt ze hoe ze zelf wijs is geworden, namelijk door ‘domme dingen’ te doen. Op een openhartige en luchtige manier beschrijft ze stommiteiten en mislukkingen. Zonder deze ervaringen zou ze niet zijn wie ze nu is: een veelgevraagd coach, schrijfster en spreker over zingeving en persoonlijke ontwikkeling. Een interview als voorproefje op de Special op 1 oktober, wanneer Lisette te gast is bij De Proefplaats en een avond over kwetsbaarheid en zelfcompassie verzorgt.

‘Wie domme dingen doet wordt wijs’ is uitgekomen in 2013, wat maakte dit een geschikte periode om een boek te schrijven over kwetsbaarheid?

In de eerste plaats was ik er persoonlijk aan toe om dit boek te schrijven. Toen ik het schreef was ik zestig. Dat was voor mij een moment om na te gaan wat ik had geleerd. Ik realiseerde me dat ik had geleerd om me op het leven te storten. Bovendien had ik op dat moment het zelfvertrouwen om een boek over kwetsbaarheid te schrijven en wilde ik deze inzichten delen met een groter publiek.

Daarnaast heeft het boek een maatschappelijke aanleiding. Ik merkte dat de kwetsbaarheid van het leven in onze samenleving een ondergeschikte rol heeft. We leven in een ongelofelijke vredige en welvarende omgeving, zeker in vergelijking met vroeger. Dat betekent echter niet dat we geen pijn meer ervaren maar wel dat er weinig ruimte is om die pijn te doorvoelen.

Onze welvaart geeft ons meer dan ooit de mogelijkheid om onszelf te genezen. Men zegt: ‘Heb je een scheve neus dan laat je die toch gewoon recht zetten?’ Hoewel ik heel dankbaar voor de mogelijkheden die ons worden geboden zie ik ook dat het druk op ons legt. We ervaren allemaal wel eens mindere momenten maar tegenwoordig voelen mensen zich dan een sukkel. Natuurlijk doet het pijn als je, wellicht tijdelijk, wat minder scoort. Minder succesvol zijn wil echter niet zeggen dat je mislukt bent. Sterker nog; mislukkingen zijn de momenten van spirituele en psychologische groei.

Schreef je het boek met een bepaalde missie in je achterhoofd?
wie domme dingen doet wordt wijs
Ik besefte op een gegeven moment dat alle groei met pijn gepaard gaat. Alles wat met hemelse schoonheid te maken heeft herbergt ook intense pijn. Ga maar na: geboren worden doet pijn, kinderen ter wereld brengen ook en sterven eveneens. Pijn gaat samen met de meest bijzondere en intense ervaringen in je leven.

Het grappige is, voor kinderen is pijn en de bijbehorende emotie geen probleem. Kinderen stoten zich, zetten het op een brullen, en meestal is het even later meestal weer goed. Lieve ouders troosten hun kinderen, maar veel ouders geven soms ook onbewust het signaal af dat de emoties die het kind ervaart er niet mogen zijn. Ik herken die neiging; als mijn kind een driftbui had dan wilde ik die ook het liefst meteen dempen. Dat kweekt in het kind de diepe overtuiging dat zijn gevoelens er niet mogen zijn; hij gaat ze onderdrukken of verdringen. En al die verdrongen emoties blijven gewoon zitten in je lichaam.

Ik wil ouders niet voor het hoofd stoten; je moet een soort halve heilige zijn om de emoties van je kinderen zonder oordeel te accepteren. Ik wil uitleggen dat je als heel jong kind de ervaring hebt dat intense pijn overgaat. Het ervaren van deze gevoelens is op zich dus niet erg. Dit was voor mij een hele troostende gedachte die ik met meer mensen wilde delen.

Toen het boek uitkwam heb je een liedje geschreven. Een van de zinnen luidt: ‘Wie domme dingen doet wordt wijs maar voor je dat weet ben je grijs.’ Komt wijsheid inderdaad met de jaren?

Toen ik jong was, was ik erg streng voor mezelf. Het grappige is dat uit onderzoeken steeds weer blijkt dat je meer voor elkaar krijgt als je vriendelijk voor jezelf bent. Als je bijvoorbeeld probeert af te vallen en steeds denkt; ‘goh wat ben ik ook een sukkel’ dan helpt dat je niets. Je denkt misschien dat je het nodig hebt om streng toegesproken te worden maar in de praktijk blijkt juist dat vriendelijkheid tegenover jezelf, zelfcompassie, beter werkt.

Het duurde inderdaad een tijd voordat ik begreep dat pijn, mislukking, schaamte, angst en onzekerheid erbij horen in het leven. De donkere kant, de achterkant van het maakbare leven, moeten we niet proberen weg te stoppen. Spirituele groei is juist met deze pijn verbonden maar toen ik dat wist was ik inderdaad grijs. Voor mij is dus wel gebleken dat wijsheid met de jaren komt.

Afvallen… een vraagstuk dat veel vrouwen zullen herkennen. Je schrijft veel over vrouwen en hun perfectionisme, mannen lijken er anders in te staan. Hoe zie je kwetsbaarheid bij mannen en vrouwen?

In feite zijn mannen en vrouwen evenzeer gericht op perfectie. Toch zijn er verschillen en voor het gemak overdrijf ik die even. Over het algemeen zijn de meeste vrouwen perfectionistisch in hun relaties en in de huiselijk sfeer. Zij denken dat de ideale relatie binnen handbereik ligt. Nou; wordt wakker dames dat gebeurt dus niet. Mannen hebben ook een perfectionistische kant; zij denken oprecht dat met de goeie computer het leven perfect kan zijn.

Dit zijn generalisaties, ik denk oprecht dat we naar elkaar toegroeien. Vrouwen nemen steeds vaker de vrijheid-kant van de man over en mannen worden steeds meer ontvankelijk voor de liefdevolle kant die vrouwen eigen is. Maar we zijn er nog niet. In plaats van bezig zijn met perfecte computer of ideale relatie kunnen we bezig zijn met onszelf te ontwikkelen. Maar dan wel op een vrolijke, luchtige en vriendelijke manier.

http://www.deproefplaats.nl/

[chuen]

Aanwijzingen in de dagelijkse droom:


Sonja

Venustransit
1518-1526, 1631-1639, 1761-1769, 1874-1882, 2004-2012, 2247-

in 1881 richtte hij de Edison Lamp Company op en begon de grootschalige serieproductie. Om in ieder huis zijn gloeilamp te laten branden legde Edison tevens de complete elektrotechnische infrastructuur aan.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Thomas_Edison



The close


13 doorgang
De Dood (13=1+3=4)
De dertiende kaart van de Grote Arcana, De Dood, duidt niet op een fysieke dood maar op een geestelijke transformatie. Het aspect ‘vormgeven’ van de tetrade komt hier tot uitdrukking door bewust oude dingen achter je te laten zodat iets nieuws vorm kan krijgen. Door anders te gaan denken verandert je kijk op de wereld, waardoor er op het materiële vlak ook veranderingen plaatsvinden. In de Old Path Tarot heet de 13de kaart ‘The Close’ dat vertaald zou kunnen worden als ‘de afsluiting’. ‘Close’ in Schots-Engels betekent ‘doorgang‘. Het is best mogelijk dat de makers van deze Tarot daarom voor deze titel hebben gekozen in plaats van de meer gangbare benaming ‘De Dood’; een benaming die bij veel mensen toch de angst voor een fysieke dood oproept. Op ‘The Close’ is de Dood afgebeeld met zijn onafscheidelijke zeis, symbool voor het wegsnijden van het oude, van alles wat onbruikbaar is geworden. Volgens de makers van deze Tarot hebben we hier te maken met “een oogst van wedergeboorte, die een grote verandering inluidt.” De baby op de voorgrond symboliseert de nieuwe situatie die zich begint te ontwikkelen. De afgebeelde vogels, de uil en de reiger verwijzen ook naar deze cyclus van leven en dood. De uil is een nachtdier en symbolisch gezien nauw verbonden met de dood. De reiger in de rivier vertegenwoordigt de morgen en het ontstaan van leven.
http://tarotstapvoorstap.nl/tarot-numer ... etal-vier/

Venustransit 2012
Voelen ……
De terugkeer van ‘’Quetzalcoatl’’, ‘’Jezus’’……
De terugkeer van de vrouwelijke kracht ...
We zijn op Aarde om onze Kundalini licht energie te zuiveren
Je lichaam is een instrument om je tot ver licht ing te brengen.

Aanwijzingen in de dagelijkse droom:
Madonna (from medieval Italian ma donna, meaning "my lady") most commonly refers to:
• Madonna, a title for Mary, mother of Jesus, a religious figure in Christianity and Islam
• Madonna (entertainer) (born 1958), an American singer-songwriter and producer
https://en.wikipedia.org/wiki/Madonna

Madonna album Ray Of Light
13th album 13 tracks
Trying to remember where it all began
Waiting for the time when Earth shall be as one

Light is fearlessness.
Light is compassion.
Light is all giving and it’s immortality.
It’s a place where there is no chaos, no pain and no suffering.
Light is the laws of the universe.
You can do things to connect to it or you can do things to disconnect.
DON’T WANT TO DISCONNECT!
- Madonna –

Madonna - Light is... (I'm going to tell you a secret) Madonna - Ray Of Light (Zephyr =griekse god van de westenwind, brenger van het licht)



Venustransit
2004-2012, 2247-
Niet een fysieke dood, maar een geestelijke transformatie.
"To be Quetzalcoatl or Kukulcan is to know the seven forces (chakras) that govern our body - not only know them but also use them and understand their intimate relationship with natural and cosmic laws. We must comprehend the long and short cycles and the solar laws that sustain our lives.
“We must know how to die, and how to be born."
The Secrets of Mayan Science/Religion, Hunbatz Men
http://www.2012-spiritual-growth-prophe ... coatl.html

[Susan]

(volgens mij zou iedereen die dit kan, toch van zijn stemrecht gebruik 'moeten' maken, zelfs al lijkt het voor het gevoel nutteloos te zijn
omdat het hoofdzakelijk steeds weer alleen om geld te draaien bij bijna elke 'club'...
zodat men niet valt onder de groep nietstemmers die verdeeld worden over de partijen..kies dan eventueel het 'beste van het slechtste'..)


Dooral het politieke 'gedoe' rondom ons in vele landen en hier bij ons met de verkiezingen voor de deur, waar men bijvoorbeeld onder andere
wat 'zekerheid, veiligheid en vrijheid' in hoopt te vinden door het kiezen van 'goede' volksvertegenwoordigers....
Ons landje waar tolerant zijn, vrijheid en waar onder dus ook vrijheid van meningsuiting toch hoog in het vaandel staan/stonden...ja, stonden is het volgens mij geworden helaas. De uitslag na de verkiezingen zullen ons laten zien wat daar van waar is, of nog over is..
Volgens mij kan niemand ons dat geven via welk regeerprogram dan ook.


Vandaar dat ik hier extra vaak aan moet denken:

Citaat:
We hebben als mensen innerlijk een muur van zekerheden om ons heen gebouwd met behulp van godsdienstige, politieke en persoonlijke voorstellingen, die worden uitgedrukt in symbolen, ideeën en overtuigingen. De last daarvan beheerst ons denken, onze onderlinge verhoudingen en ons dagelijkse leven. Ze zijn de oorzaak van onze problemen, omdat ze verdeeldheid zaaien tussen mensen onderling. Onze kijk op het leven wordt bepaald door de ideeën die in ons innerlijk verankerd liggen. Ons hele bestaan wordt beheerst door wat ons bewustzijn inhoudt en dat is in wezen bij iedereen hetzelfde. Het enige echt persoonlijke is onze naam, ons uiterlijk en de oppervlakkige beschaving die ons is bijgebracht door traditie en milieu. Het unieke van ons mens-zijn zit niet in dergelijke uiterlijkheden, maar in het volkomen vrij zijn van de inhoud van ons bewustzijn, die in wezen bij de hele mensheid dezelfde is en dus niet iets persoonlijks.

Vrijheid is geen reactie ergens op, vrijheid is ook geen keuze, al verbeelden we ons dat we vrij zijn omdat we kunnen kiezen. Vrijheid is louter waarnemen, zonder bedoelingen, zonder angst voor straf en zonder een beloning te verwachten. Vrijheid kent geen drijfveer; vrijheid komt niet aan het einde van onze ontwikkeling als mens, maar is de eerste stap in ons bestaan. Door waar te nemen beginnen we te ontdekken dat het ons ontbreekt aan vrijheid. Vrijheid is zonder voorkeur besef hebben van ons dagelijkse leven en ons doen en laten.


Vrijheid kan niet worden gegeven,
vrijheid is iets dat ontstaat als je er niet naar zoekt,
vrijheid kan alleen ontstaan als je wéét dat je een gevangene bent,
als je al je conditioneringen kent,
weet dat je vastgehouden wordt door de samenleving,
de cultuur, de traditie,
vast zit in alles wat je verteld is.

Vrijheid is een geestelijke staat van zijn, geen verwarring,
en men moet de volledige vrijheid verwerven,
helemaal, zowel uiterlijk als innerlijk;
zonder vrijheid is er geen duidelijkheid,
zonder vrijheid kun je niet liefhebben;
zonder vrijheid kun je de waarheid niet kennen,
zonder vrijheid kun je niet boven de beperking van de geest uitstijgen.
Je moet ernaar verlangen met heel je wezen.
Wanneer je er met heel je wezen om vraagt,
zul je voor jezelf ontdekken wat deze geestelijke staat inhoud,
en dat is niet het volgen van een patroon of een ontwerp;
geen enkele gewoonte kan je daar brengen.

J Krishnamurti

[Susan]

Een oordeel is pas een oordeel als er afkeuring op zit.
Anders is het een observatie, beoordeling of mening.
Vera Helleman

en een vraag aan haar:
Naar aanleiding van jouw Interview voor het tijdschrift Bliss, kwam de volgende vraag bij mij naar boven, jij schreef over “Oprechtheid” dit ben jij schreef je.
Ikzelf ga heel bewust om met milieu, biologische voeding, biologische kleding enz.
Kan dat wat je van binnen sterk voelt ook een “Overtuiging” zijn?
m.a.w Hoe weet ik zeker of ik handel naar een overtuiging of naar iets wat ik van binnen voel, “Echt Ben”

antwoord:

Het pakketje overtuigingen waar wij toe zijn uitgerust zou(!) dienstbaar/constructief moeten zijn aan wie wij werkelijk zijn en wat wij hier te doen hebben. Wij als ziel (ik hou niet zo van het woord, maar dan is het duidelijker) hebben namelijk dat overtuigingensysteem nodig om in deze wereld te kunnen manifesteren. Je kunt daar niet omheen. Dus moet je zorgen dat je overtuigingen afgestemd zijn op wie je bent. Dat betekent dat een overtuiging als ‘goed zijn voor het milieu en daarom biologisch eten’ heel erg kan resoneren met jou en dus heel dicht bij wie je echt bent voelt. Helemaal oke dus.

Maar let op! Wanneer je er bijvoorbeeld van maakt ‘Iedereen die niet biologisch eet is slecht’, dan gaat dit niet meer over jou.
Dit soort opmerkingen hebben per definitie een non-acceptatie in zich die ook op jezelf terugslaat. Je zou jezelf in dat geval niet oke vinden als je eens iets niet-biologisch zou eten bijvoorbeeld. Non-acceptaties geven nare emoties. En nare emoties op hun beurt geven weer aan dat je iets hebt gelooft (overtuiging) dat niet afgestemd is op wie je werkelijk bent. In dat geval is hij dus niet constructief, maar destructief als werkmateriaal voor wie je bent en wat je hier te doen hebt.

Je begrijpt misschien nu dat het dus niet is: of het is echt of het is een overtuiging… In principe is alles wat je ziet gebaseerd op overtuigingen, bewust danwel onbewust, en sommigen noemen alles daarom ‘niet echt’ of ‘illusie’… Maar het is in dat opzicht net zo echt als het niet-echt is… Je kunt het niet zo zwart wit scheiden van elkaar. Het draagt elkaar.
De vraag is dus altijd: is deze overtuiging constructief of destructief aan mijn echte ik

Vera Helleman

[Susan]

Had dit net klaar toen ik bij filosofie Tammy haar topic zag, leuk waar het daar over gaat
maar dit hier is dus toevallig ook over het vrouwelijke en mannelijke.

Door wat Chuen gisteren plaatste, kwam ik daarstraks op deze site,
waar ik onder andere dit (herkenbare) stukje ook tegen kwam:

27 NOVEMBER 2016 DOOR NICOLINE ROOZEN

Spiegeltje, spiegeltje

De trainster van de workshop kijkt serieus als ze me voorstelt: ‘Onderzoek je vrouwelijke kant eens voor jezelf. Je leeft vanuit je mannelijke energie’. Ik zeg niets. Ik neem mijn peinzende poze aan en doe alsof ik de feedback in overweging neem.

In de trein naar huis begrijp ik dat mijn weerstand betekent dat er iets uit te zoeken valt. Ik ontdek dat ik vrouwelijk associeer met soft gedoe en jezelf wegcijferen voor je man. Met onbenulligheid en voor de spiegel staan. Nee, ik ga mijn geëmancipeerde verworvenheden niet verkwanselen aan mijn vrouwelijke kant.
Dat bleek een misplaatste gedachte. Ik ontdekte dat het vrouwelijke de naar binnen gerichte kant van mezelf is. De kant die me in contact brengt met mijn gevoelens, mijn intuïtie en mijn bezieling. De kant die me zelfkennis biedt waardoor ik kan doen wat bij me past. Mijn vrouwelijke kant zoeken kwam neer op ontginnen van mijn binnenwereld. En die veranderde mijn blik op de buitenwereld.
Ik kreeg bijvoorbeeld een andere kijk op een menselijk lichaam. Met mijn mannelijke kwaliteiten ben ik tot in de details geïnteresseerd in het functioneren van een lijf. Wat mitochondriën doen en hoe cellen zich delen. Hoe zenuwen pijn geleiden en spieren zich spannen.

Met mijn vrouwelijke kant ervaar ik hoe mijn lichaam en geest samenhangen. Ik weet dat ik mijn schouders laat hangen omdat ik mezelf niet durf te laten zien. Ik voel dat mijn keelpijn niet zozeer die infectie is, maar mijn behoefte om me te uiten. Mijn peinzende poze reflecteert het belang dat ik aan denken hecht. Wat ik over mezelf leer ga ik ook bij anderen zien. Anderen reflecteren als spiegels mijzelf. Objectiviteit blijkt een illusie.
Met mijn vrouwelijke kant bewonder ik de vingers aan een hand die bewegen. Zomaar! Ik verwonder me over mijn brein dat bij het kwadraat van 12 direct 144 denkt. Het vrouwelijke ziet dat er in een lichaam een ziel huist die liefde zoekt en die je niet tegenkomt in de operatiekamer. En daar wordt het problematisch. Het vrouwelijke is niet meetbaar. Niet concreet. Het is het ongrijpbare spiegelbeeld van het mannelijke. De kant van de medaille die niet wetenschappelijk bewijsbaar is. De kant die vertrouwen vraagt in voelen, zien en intuïtief weten. De kracht van zacht die mannen en vrouwen laat stralen.
Ik wil beide leven, het mannelijke en het vrouwelijke. Het mannelijke zet me aan tot actie en laat me de wereld begrijpen. Het vrouwelijke maakt dat ik in de spiegel geen onbenul zie die zichzelf wegcijfert, maar iemand die kiest voor haar bezieling.

http://www.vrouwelijkleiderschap.nu/
.........
Met het op een na laatste zinnetje :

Het mannelijke zet me aan tot actie en laat me de wereld begrijpen.

ben ik het niet eens, want ook het vrouwelijke kan de de wereld laten begrijpen.

[Susan]

Omwille van ellendige geldkwesties zie je dat intelligente, ontwikkelde, gevoelige, zelfs idealistische mensen ertoe komen familieleden voor het gerecht te slepen. Konden zij daar niet een beetje boven staan? Waarom moet men zich altijd vastklampen aan zijn belangen, zijn bezit? Mijn God, als elke partij slechts een gebaar zou maken, zou deze zich vrijer voelen! In het begin zal het natuurlijk pijn doen om dit gebaar te maken. Maar als het lukt, zal hij of zij nieuwe gebieden in zichzelf ontdekken, een nieuw licht, en niemand zal trotser of gelukkiger zijn, omdat je iets zeer moeilijks verwezenlijkt zult hebben: het overwinnen van je lagere natuur. Juist hun lagere natuur raadt de mens onophoudelijk aan zich egoïstisch, jaloers en wraakzuchtig te tonen. En vervolgens denkt hij in staat te zijn een spirituele levensfilosofie te volgen! Nee hoor! Wie zich waardig wil tonen voor het licht van een Inwijdingsfilosofie, is het niet meer toegestaan te handelen zoals mensen gewoonlijk doen.

Je volgt een spirituele levensfilosofie: je doet er grote ontdekkingen en het brengt je veel vreugde; maar het behoedt je niet voor moeilijkheden. Welke weg we ook nemen, goed of slecht, we komen obstakels tegen, beproevingen. Deze obstakels en beproevingen zijn niet dezelfde en je beleeft ze anders, dat is alles. Zwakte is één van de grote gevaren die voor leerlingen op de loer liggen. Omdat ze de weg van het licht hebben gekozen, verbeelden zij zich dat ze op een tapijt van rozen vooruit zullen gaan, dat alles gemakkelijk en schitterend zal zijn, en zie de klappen die ze krijgen, die ze niet verwachten of begrijpen, en dat is wat hen kwetsbaar maakt. Denk er dus van tevoren aan dat je beproevingen zult moeten doorstaan, dat mensen slechte bedoelingen kunnen hebben, kwaadsprekend en ondankbaar kunnen zijn, en wees op het ergste voorbereid. Dan zul je standvastig blijven, onwankelbaar op de dag dat de beproevingen zullen komen, en zul je geen teleurstelling ervaren, je zult zelfs niet merken dat men je aanvalt! En zo zul je ook in staat zijn om anderen te helpen.

Omraam Mikhaël Aïvanhov

[Susan]

Zelfspot en Leefbaar idealisme

Zelfspot is een noodzakelijke component van pragmatisch, leefbaar idealisme. Goede
bedoelingen zijn nu eenmaal geen garantie voor goede gevolgen, en al helemaal niet in een
onvoorspelbare wereld als de onze. Als het maakbaarheidsgeloof uit de vorige eeuw ons iets
heeft kunnen leren, is het dat er veel geklungel is in dit ondermaanse. Pogingen om de wereld te
verbeteren zijn niet futiel, maar veel gaat fout en altijd doen zich onvoorziene bijeffecten voor.
Soms zijn die bovendien onwenselijk en nopen dan dus tot verdere actie. Kortom: geen idealisme
zonder teleurstellingen. Deze constatering betekent niet dat we geen idealen moeten najagen,
maar wel dat we voortdurend klaar moeten zitten om die waar nodig aan de veranderde
omstandigheden en nieuwe inzichten aan te passen.

Als het Moslimfundamentalisme iets bij ons
moet oproepen, is het een déja vu gevoel ten aanzien van de onstellende naïviteit van dit soort
wereldverbeteraars, alsof het ditmaal wel zou lukken een hemel op aarde te scheppen.
Idealisme moeten we niet aan de asceten, aan de strijders overlaten, die hebben namelijk
weinig op met de mensen voor wie ze zeggen te strijden omdat die mensen doorgaans te kort
schieten gemeten aan de ascetische idealen van de revolutionair. Mensen die zichzelf er met
geweld onder houden, voelen geen schroom anderen ook met geweld in het gareel te houden.

Wie zich grote opofferingen getroost, aarzelt doorgaans niet die aan anderen op te leggen.
Serieuzen hebben vele malen meer bloed aan hun handen dan spotters en humoristen.
Met een beetje zelfspot houd je je idealisme beter vol en vermijd je dat je idealisme
onderdrukking van anderen rechtvaardigt, precies vanwege het dubbele karakter ervan: het
vermogen om tegelijkertijd de pracht van ons geklungel in dit ondermaanse te zien, als de soms
belachelijke pretentie en donkere keerzijden ervan.

Zelfspot mag belangrijk zijn, waarom spreken wij van autonomie door zelfspot? Het antwoord is
dat we ook bij zelfspot te maken hebben met een specifieke verhouding tussen onze zelven, met
een specifieke vorm van zelf-stilering. Alleen staat nu niet de wetgeving van het ene zelf over of
aan het andere centraal, maar een relatie tussen de zelven waarin eisen en vergeven elkaar in
een precair evenwicht houden. Middels de zelfspot krijgt ook ons lagere zelf recht van spreken.
Omdat we opvattingen van autonomie begrijpen als opvattingen over zelfstilering, als
verschillende opvattingen over de relaties tussen onze verschillende zelven, kunnen we hier
spreken van autonomie door zelfspot.

Gedeelte van:
http://www.stichtingsocrates.nl/teksten ... ng2006.pdf

[oktagon]

Ik beperk me tot een simpele gedachte; een levensvorm,in welke gedaante dan ook is behept met een ego eigenschap die het gevoel egoisme bevat,waardoor het eerste streven van het gehele levensproduct bestaat uit het zich handhaven.

Vooral bij dieren zien wij als mensen hoe agressief ze zijn en het killerssysteem veel sterker gebruiken, dan de mens.

Bij vooral bomen is te zien dat een dichtbijstaande kleinere boom wordt verdrongen uit het territorium van de grote boom.
De homo sapiens met zijn bredere denkvermogen en creativiteit schiep oorlogsgereedschap om zijn vijanden te vernietigen is nu te ver gegaan om ze uitvoeriger te gebruiken;het resuklteert in totale zelfvernietiging.

Al met al vraag je je af,wat de reden is van het creeeren van de gen-levens-eigenschap;het grote cyber-systeem heeft mogelijk een hacker aan boord,die het als een spielerei zou kunnen beschouwen en het niet meer wil veranderen.

Alle voorgaande gedichten en gedachten zijn nmm.gebaseerd op mijn verslag,het noodlot van levende materies!

De laatst getoonde URl van ...socrates toont ook gedachten over de homo sapiens in zijn struggle for life.

en good

[Susan]

Eigenaardig dat je bomen er ook bij noemde, die hebben toch geen instinct en ego, al gedijt een kleine boom/plant inderdaad meestal niet als hij in de schaduw moet opgroeien van een hele grote boom die veel licht en zonlicht wegneemt.
(geldt voor de mens ook die onderdrukt en/of weggedrukt worden, in de 'schaduw'van anderen moet leven, zich dus niet in vrijheid mogen ontwikkelen)

De mensheid stuurt inderdaad aan op vernietiging van al wat leeft en op aarde aanwezig is--verkeerd gebruik van zijn intellect en ego.
Al zijn er nog steeds veel mooie mensen en andere dingen als oa natuur en dieren waar ik van kan genieten, denk ik wel eens bij het zien of horen over alle ellende rondom ons, maar ook ver weg gaande is, wou dat ik hier 'weg' was, omdat er geen eind aan lijkt te komen aan wat mn mensen elkaar aandoen.

Hier een stuk wat ik eerder al eens plaatste en duidelijk laat zien wat er zoal toe geleid heeft zoals de mensheid zich heden gedraagt:

Ego en Maslow
Zoals het individu ooit werd beschermd door het instinct, zo wordt het nu beschermd door het ego. De ontelbare nuances die het ego in een paar miljoen jaren ontwikkeling tot stand heeft gebracht heeft inmiddels een ander resultaat opgeleverd dan de mens ooit voor ogen gehad kon hebben. Als we vandaag de dag niet voldoende in onze egobehoeften worden voorzien, worden we ongelukkig. Terwijl er in feite helemaal geen 'gelukkig' of 'ongelukkig' bestaat. Dat is een classificatie die we zelf hebben verzonnen. Het leven draait om ‘zijn’ en ieder woord dat je ervoor kunt zetten is door onszelf bedacht.


In 1943 stelde de Amerikaanse psycholoog, Abraham Maslow, dat de oneindigheid aan variatie in menselijke behoeften terug te voeren is naar vijf basisbehoeften. Hij presenteerde zijn behoeftehiërarchie in een rangschikking die vanaf dat moment 'de piramide van Maslow' wordt genoemd. Het frappante aan de stelling van Maslow is dat deze behoeften net zo goed van toepassing zijn op dieren als op mensen. Zo is het ego van dieren vooral herkenbaar bij huisdieren. Een hond die het huis afbreekt als het zich eenzaam voelt of een kat met een voorkeur voor bepaald voedsel. Het zijn signalen van een ego dat geen genoegen neemt met minder. In de natuur kan een hond immers prima alleen overleven en een kat eet toch wel als het echt honger heeft. Zodra een dier een bepaalde mate van luxe ervaart, maakt het instinct – overlevingsbehoefte – geleidelijk plaats voor een surrogaat behoeftesysteem, het ego.

De eerste behoefte die Maslow benoemde, is de primaire fysiologische. Ieder mens wil eten, drinken en een dak boven zijn hoofd. Deze fysieke behoeften hebben dieren evengoed. Als een dier niet eet en drinkt, verhongert hij of droogt hij uit. Een dak boven ons hoofd kun je zien als een stukje bescherming. Iemand die geen thuis heeft is erg kwetsbaar voor gevaar, niet alleen voor vijanden, maar ook voor weersomstandigheden. Dit geldt voor dieren hetzelfde, we zien dan ook dat de eerste behoefte nog erg veel lijkt op het vroegere overlevingsinstinct. Ondanks dat welvarende mensen geen beroep meer hoeven te doen op deze primaire, fysiologische behoefte is het toch bij ieder mens latent aanwezig.

De tweede behoefte is de veiligheidsbehoefte, ook wel bestaanszekerheidbehoefte genoemd. Hierbij gaat het om het verlangen naar liefde, geborgenheid, zekerheid en stabiliteit. Bevrediging van deze behoefte zal leiden tot een sterk zelfvertrouwen en een stevige fundering waar het ego een stabiel ‘ik-bewustzijn' op kan bouwen. Wanneer hierin niet voldoende voorzien wordt, zal de mens onzeker en in de regel pessimistisch door het leven gaan. Dit geldt zowel voor mens als dier. Een dier dat niet binnen een gemeenschap, roedel of kudde veilig is opgegroeid, is vaak op zichzelf, schuw of heeft een defensieve houding naar zijn of haar omgeving. Gevoel van vertrouwen en zelfvertrouwen is essentieel voor de verdere ontwikkeling van het individu. Iedereen wil een gevoel van veiligheid hebben, omdat dit nu eenmaal een aangenamer gevoel is dan het gevoel dat je niet veilig bent. Hoewel dit bij dieren hetzelfde werkt, missen zij een geavanceerd intellect waarmee ze de gevoelshuishouding kunnen bevatten. Hierdoor zullen dieren makkelijker terugvallen op de bevrediging van de eerste primaire levensbehoefte. Mensen zullen hier echter niet snel genoegen mee nemen en dreigen levenslange trauma's op te lopen als ze niet voldoende in de tweede behoefte worden voorzien.

De derde behoefte is de sociale behoefte. Deze lijkt nog een beetje op de vorige, maar het gaat hier voornamelijk om 'het gevoel' ergens deel van uit te maken, ofwel jezelf ergens mee te kunnen identificeren. Ergens bijhoren betekent geaccepteerd worden, niet eenzaam hoeven zijn en externe bevestiging krijgen. Dit is enorm belangrijk in het streven naar een aangenaam bestaan. Het verlangen ergens bij te horen is natuurlijk herkenbaar binnen het gezin of familie, maar het kan ook betrekking hebben op verbonden zijn met je land of je favoriete voetbalclub. Deze derde behoefte leidt tot een saamhorigheidsgevoel en harmonie binnen een groep, gemeenschap of samenleving. Echter, er bestaat een fundamentele tegenstrijdigheid. Mensen willen enerzijds ergens deel van uitmaken, maar anderzijds wil men ook als individu gezien en speciaal gevonden worden. We beseffen nauwelijks dat onze bijzonderheidbehoefte zich op dezelfde manier manifesteert als bij onze omgeving. Hierdoor houden we de contradictie - enerzijds ergens bij willen horen, anderzijds uniek willen zijn - in stand. Dit dualisme leidt tot een vicieuze cirkel van behoeftebevrediging. Vreemd genoeg zou een mens met voldoende bevrediging van de eerste drie behoeften een gelukkig leven kunnen leiden, maar de sterke eigenschap van het ego is dat het nooit genoeg heeft. Zo houdt het zichzelf in stand.

Bij dieren is de sociale behoefte beperkt. Voornamelijk gaat het om het horen bij een roedel, stam of kudde. Wanneer een aap of olifant uit de groep wordt gezet, zal het verbannen individu zich niet veilig meer voelen. Het dier kan omkomen doordat het slachtoffer wordt van hongerige roofdieren, maar het kan ook sterven van verdriet of uit eenzaamheid. Dieren kennen geen nuances of kunnen niet ergens een optimistische draai aangeven.

De vierde behoefte binnen de hiërarchie is erkenning en waardering. Er bijhoren is niet meer voldoende, respect en waardering is nu het streven geworden. Ook deze behoefte bestaat feitelijk uit twee elementen. 'Zelfrespect en eigenwaarde' enerzijds en 'respect en waardering van je omgeving' anderzijds. Deze vierde behoefte wordt al in een vroeg stadium gestimuleerd wanneer het individu overladen wordt met liefde, warmte en andere signalen die een baby laat weten dat het helemaal bij de familie hoort. Het hele leven draait om hem of haar. Zoals we al eerder hebben gezien, is externe liefde en warmte belangrijk voor de vorming van een flinke dosis vertrouwen en zelfrespect. In de regel vinden mensen zichzelf dan ook zeer de moeite waard, maar dit is lang niet genoeg. Je kunt jezelf wel geweldig vinden, maar als je de enige bent die er zo over denkt, heb je er niet veel aan. Daarom zegt de vierde behoefte dat het minstens zo belangrijk is wat anderen van je vinden.

Binnen het dierenrijk zien we deze behoefte ook, maar veel minder sterk en voornamelijk bij roedeldieren. Dieren worden evengoed met liefde opgevoed, maar ze worden niet betutteld en er wordt door moeder al heel snel duidelijk gemaakt dat de wereld niet om hen draait. Dat kan ook niet, want met betuttelen en liefkozen leert het dier niet overleven, laat staan functioneren. De behoefte aan respect en waardering is dan ook de gevaarlijkste behoefte die de mens heeft ontwikkeld. Dit is namelijk de eerste behoefte die zo sterk kan groeien dat het de onderliggende behoeften kan negeren. Erkenning en waardering geven mensen het gevoel belangrijk te zijn en wanneer iemand zichzelf belangrijk vindt - al dan niet door externe bevestiging - houdt dat automatisch in dat iemand anders minder belangrijk is of nog erger, onbelangrijk. Hierdoor ontstaat verdeeldheid en onbalans in de harmonie die met de derde behoefte tot stand is gekomen.

De vijfde behoefte is een relatief nieuwe behoefte. Het 'ik-gevoel' dat zich nu volledig heeft vastgezet in het menselijke bewustzijn heeft het overlevingsinstinct nagenoeg uit het humane besturingssysteem verdrongen. Dit is niet goed of slecht. De vijfde behoefte van de mens wordt ‘zelfactualisatie’ genoemd. Anders gezegd, zelfverwezenlijking of zelfontwikkeling. Deze drijfveer komen we niet bij dieren tegen, nu gaat het uitsluitend nog over mensen. Een individu dat in alle lagen van zijn behoeften voorzien is, rest nog de behoefte tot zelfverwezenlijking. Het gaat hier om iemand die de behoefte heeft alles uit zichzelf te halen. Het ego is bij deze mensen in de juiste balans groot en sterk geworden waardoor ze alleen nog maar boven zichzelf willen uitstijgen. Acceptatie, respect en waardering van hun omgeving conform de derde en vierde behoefte is natuurlijk nog steeds prettig, maar niet meer van essentieel belang. Hun enige streven is het trotseren van hun eigen beperkingen. De vijfde behoefte klinkt heel groot en allesbehalve bescheiden, maar feitelijk heeft het niet veel met bescheidenheid te maken. Mensen die deze behoefte hebben ontwikkeld, geloven het allemaal wel en hoeven zich niet meer te bewijzen ten opzichte van anderen, maar alleen ten opzichte van zichzelf. Dat is dan ook één van de redenen waardoor dit verlangen niet iedereen ten deel valt. De meeste mensen zijn hoofdzakelijk geïnteresseerd in hoe anderen naar hen kijken en wat anderen van hen vinden.

De piramide van Maslow wordt gezien als de drijvende kracht achter ieder mens. We zien in deze behoeftehiërarchie dat alle behoeften betrekking hebben op het individu. 'Ik wil niet sterven van honger en dorst', 'ik wil me veilig voelen', 'ik heb liefde nodig' en 'ik wil gerespecteerd worden'. Het 'ik' is het ego. Bij de eerste vier behoeften zagen we duidelijk dat het ego niet alleen betrekking heeft op mensen, maar ook op dieren. Het ego is een aspect binnen het evolutieproces van het leven. De mens heeft middels haar intellect ontdekt dat het leven meer kan zijn dan dom geboren worden, overleven en uiteindelijk toch sterven. We gaan ervan uit dat het leven aangenaam moet zijn om het waarde te geven. Ieder individu tracht een leven lang zijn of haar bestaan zo aangenaam mogelijk te maken door op zoveel mogelijk manieren gehoor te geven aan zijn of haar behoeften. Het ego is dan ook nagenoeg de enige drijfveer die het doen en laten van de moderne mens bepaalt.
Het is niet zo dat het ego per definitie slecht is. Als we het kaal bekijken, zien we dat het niets meer is dan het individuele bewustzijn dat behoeften genereert. Het is aan jezelf welke keuze je maakt: Volg je blind je ego met als gevolg dat bijzaken hoofdzaken worden? Of gebruik je het ego waarvoor het bedoeld is? Het ego is ervoor om de mens te dienen, de huidige situatie is dat de mens het ego dient.
Deze normverschuiving kun je vergelijken met: 'Ooit werkten we om te leven, nu leven velen om te werken.' Het werken is gepromoveerd van bijzaak naar hoofdzaak en leven evenredig omgekeerd.

De zesde behoefte. Sinds enkele jaren is er een behoefte toegevoegd aan de hiërarchie van Maslow. Het gaat om een behoefte die nauwelijks betrekking heeft op het ego, dus niet gerelateerd is aan dat aangename leven of het individuele geluk. Men noemt het ‘de transcendente behoefte’. Ofwel de behoefte aan dat wat het menselijke overstijgt. Transcendentie wordt gezien als een spirituele toestand waarin men een bovenmenselijk bewustzijn geniet. Binnen de populaire spiritualiteit wordt er veel gesproken over ‘terugkeren tot jezelf’. Echter, hierbij wordt vaak geen rekening gehouden met een belangrijk aspect: Een individu wordt gevormd door verschillende factoren, deels door overerving, zoals we dat kennen uit de evolutietheorie, deels door opvoeding en sociale omgeving en deels door educatie en levenservaring. Al deze factoren geven een verstoord beeld van wat je werkelijk bent. Het is daarom erg lastig terugkeren naar jezelf als je niet weet wat je zelf werkelijk bent.

Jarenlang werd transcendentie gezien als niet-realistisch. Buiten de spirituele groeperingen werd het dan ook niet serieus genomen. Totdat onder andere hartcoherentie en neurocognitief onderzoek aantoonde dat transcendentie wel degelijk realiteit is. Deze behoefte is niet alleen de hoogste behoefte in de hiërarchie, maar tevens de eerste stap van een nieuwe ontwikkeling binnen de menselijke evolutie. Om transcendentie te kunnen begrijpen, dien je er eerst voor open te staan. Dat is erg lastig, want je verstand zegt dat iets als bovenmenselijkheid niet bestaat, maar je gevoel zegt iets heel anders. En terecht, want transcendentie of spiritualiteit is niet bovenmenselijk, het is juist typisch menselijk. Alleen mensen hebben de keuze om hun intellect te gebruiken ten gunste van het ego of juist ten gunste van hun hogere menselijkheid. De zesde behoefte is dan ook niets meer dan boven je ego uitstijgen om je ware 'ik' te bereiken. Terugkeren naar je Zelf.

[Susan]

Aanleren van zelfspot: een beschavingsoffensief

Zelfspot hangt nauw samen met het gangbare begrip van beschaving. Beschaving wordt
doorgaans begrepen als een bepaalde vorm van zelfstilering. Beschaving geldt als culturele
vormgeving van animale instincten en driften. Dat geldt ook voor fatsoen en redelijkheid als
aspecten van beschaving. Fatsoen impliceert dat je niet je eerste impulsen volgt. Redelijkheid
veronderstelt dat je even tijd neemt om na te denken.
Een kort lontje hebben betekent daartegenover dat je wel door je drift(en) wordt bepaald,
dat je niet geleerd hebt eerst even tot 10 te tellen.
Zelfspot is een aspect van beschaving, omdat zij net als redelijkheid en fatsoen een manier is om
neigingen en driften vorm te geven. Maar waar fatsoen en rede snel leiden tot gelijkhebberigheid
en gevoelens van superioriteit, daar leidt zelfspot vooral tot mildheid, respect voor het andere en
openheid.

Als zelfspot een aspect van beschaving is, dan is aanleren van zelfspot een
beschavingsoffensief. Een bezwaar tegen beschavingsoffensieven is dat ze paternalistisch zijn
en daardoor soms praktisch moeilijk uitvoerbaar. Paternalisme roept bij de objecten van
beschaving namelijk de neiging op om in de contramine te gaan. Het aanleren van zelfspot is
echter minder paternalistisch, want het betreft evenzeer onszelf als anderen. Het is een
gezamenlijk uit te voeren project waarbij niet de één noodzakelijk het voortouw heeft. Het
beschavingsoffensief bestaat namelijk niet zozeer uit het aanleren van zelfspot door de ene partij
aan de andere; zelfspot is zelf een oefening, voor ieder die het beoefent, steeds weer. Zelfspot is
zowel middel als doel. Bovendien gaat het uit van ons aller kwetsbaarheid, ons aller imperfectie
en ons aller geklungel. Van ons aller menselijkheid kortom. En als we onszelf kunnen uitlachen,
vergeven en liefhebben, kunnen we dat ook jegens de buren.

Zelfspot is hoog gegrepen en waarschijnlijk niet in alle situaties mogelijk.
Maar niet iedereen hoeft het altijd en in gelijke mate te beoefenen.
Belangrijker is dat er mensen zijn die hierin een voorbeeld kunnen geven, en anderen kunnen inspireren om ook even om zichzelf te glimlachen.

Voorbeelden van dergelijke geslaagde beschavingspogingen waren ooit Monthy Python of Koot
en Bie; meer hedendaagse voorbeelden zijn de film Shouf Shouf Habibi en de documentaire De
meiden van Halal, of de beide presentatrices van Turken zijn beter dan Surinamers van een paar
jaar geleden. Shouf Shouf Habibi is een film van een Marokkaanse Nederlander die
Marokkaanse Nederlanders liefdevol op de hak neemt. Zoals de moeder wiens enige Nederlands
'Ish ghoed' is, en die zich daardoor bij de opticien een bril laat aanmeten die ze af moet zetten als ze iets wil zien.

Zoals de schoffies die hopeloos klungelige inbraakjes plegen omdat ze blauwe en
bruine containers verwarren. Of het kleine jochie dat compromitterende foto's van pubermeisjes
maakt en na daarop betrapt te zijn, de vermaningen van de leraar voor zijn vader vertaalt als de
grootste complimenten - totdat de schoonmaker hem betrapt. Dergelijke zelfspottende kunst
verdient een forse stimulans. Ook zelfspotprenten kunnen een zinvolle bijdrage leveren, met als
basisgedachte: Ons bespotten? Dat kunnen we zelf beter.
Maar ook in meer alledaagse situaties is bevordering van zelfspot mogelijk. Politici, docenten,
bedrijfsleiders, buurtconciërges, sportcoaches en hulpverleners kunnen allemaal zelfspot
bevorderen door het voor te leven.

Tot slot
Automie door zelfspot.
We kunnen het ook niet helpen: onze opvatting van zelfspot komt inderdaad verdacht dicht in de
buurt van de joods-christelijke opvatting dat God de mens liefheeft, ondanks dat die mens is
gevallen. Waar niet langer een God is, moeten we deze liefde en ruimhartigheid nu zelf jegens
onszelf en elkaar opbrengen. Zelfspot nodigt uit tot de opvatting dat niemand door de mand kan
vallen omdat iedereen dat al bij voorbaat heeft gedaan, maar dat dat niet erg is. Als er iemand
was met wie niet te spotten viel, dan was het God wel. Met de mens valt daarentegen uitstekend
te spotten. Zou dat niet het wezenlijke verschil tussen religie en humanisme kunnen en moeten
zijn?

Uit: De autonome mens.

http://www.stichtingsocrates.nl/

[Susan]

Brug slaan naar de ander

Zelfspot is niet alleen belangrijk om te leren omgaan met een verwarrende en tot capriolen
geneigde werkelijkheid, maar ook om op een luchtige manier een brug te slaan naar de ander. Er
is in het hedendaagse Nederland ruim voldoende conflictstof voor handen. Het lijkt wel alsof
iedereen voortdurend klaar staat om alle anderen de maat te nemen. Dat heeft te maken met de
spanningen tussen oude en nieuwe Nederlanders, maar ook met een harde, op prestatie
gerichte, meritocratische economie waarin iedereen met iedereen in competitie verkeert en dus
voortdurend onzeker moet zijn over de eigen positie en relatieve waarde.

Moraliseren kan heel zinvol zijn. Maar om dat effectief te doen, in plaats van alleen maar verzet
op te roepen, is zelfspot een onmisbaar ingrediënt. Zelfspot voorkomt dat je jezelf als norm
voorhoudt aan een ander, van boven naar beneden. De zelfspotter etaleert een mild inzicht in
tegelijkertijd het belang van het menselijke streven èn in de principiële feilen daarvan. Daarmee
doet zij een appèl op anderen een soortgelijke mildheid tegenover zichzelf toe te staan. Het punt
is juist niet dat we anderen voortdurend moeten voorhouden eens wat strenger voor zichzelf te
zijn.

Asceten, mensen die strengheid jegens zichzelf tot kunst en topsport hebben verheven, zijn
meestal het minst vergevingsgezind jegens anderen. Het is daarom een reëel gevaar wanneer
allerlei goed bedoelde ontmoetingen tegenwoordig gebukt gaan onder hun eigen serieusheid.
Wanneer we onszelf iets minder serieus zouden nemen, (op een liefdevolle manier, dat wel), dan
scheppen we ruimte om vertrouwde problemen op een creatieve manier op te lossen.

http://www.stichtingsocrates.nl/