De geest van Zijn (Ned. ondertiteld)

[shaffy]

Daar ben ik het niet mee eens. Ik spreek uit eigen ervaring.
Als baby nam ik mijn herinnering mee uit een eerder bestaan en vond het verschrikkelijk dat ik nog lang moest wachten eer ik zou kunnen lopen en praten. Door mijn ervaring zie ik dat ook als een optie waarom kinderen huilen.
Een baby kan zich dan wel degelijk bewust zijn.

Heel bijzonder dat je dat besef had. Maar het ging over spiritueel handelen van een baby en zoals ik schreef ben je je daar als baby niet van bewust. Dan ga je in eerste instantie op instinct. Een baby zal niet denken 'ik stel mijn huilen even uit omdat mijn moeder eindelijk even slaapt na een nacht met mij bezig geweest te zijn'? Een baby zal ook niet denken dat zijn moeder hem laat huilen omdat zij vindt dat hij alle aandacht heeft gehad die nodig was en dat hij zichzelf maar even moet vermaken met slapen of zijn knuffel, en dat als les herkennen.

Ik had het hier verkort neergezet.

Hier een gedeelte uit mijn manuscript.
Een volwassen gevoel van heimwee door beperking in nieuwe een lichaam.

Moeder had mij verzorgd wist ik nog, ze legde mij daarna in de wieg. Ik werd op mijn rechterzijde gelegd met een rolletje tegen mijn rug zodat ik niet kon draaien. Zij liep de kamer uit en ik werd achter gelaten...
Intens verdriet, mijn lichaam was beperkt tot een nietszeggend klein mensje dat zich niet kon bewegen zoals ik het wilde. Ik kon me niet omdraaien, want het irriterende rolletje zat in de weg. Mijn kleine lichaampje had nog niet het vermogen zich te verzetten. Iedere poging mislukte. Mijn geest wist dat het kon, dat ik méér kon dan liggen, en staren naar de pastelkleurige hertjes die me moesten opvrolijken. Ik was gevangen in dat nieuwe lijfje en accepteerde het niet. Hulpeloos en machteloos probeerde ik dit uit te drukken door zelfmedelijden.

Dit is slechts een klein stukje uit zeker 8 pagina's van 0 tot 5 jaar dat vol met spiritualiteit zit.

[Gast1]

Stukje uit Wiki ...

De epifyse of pijnappelklier (glandula pinealis) is een endocriene klier in de hersenen. De epifyse bevindt zich dorsaal van het corpus callosum (de hersenbalk) en aan de bovenkant van de derde ventrikel. Als orgaan heeft het zich bij hogere gewervelde dieren (zoogdieren en mens) ontwikkeld uit het zogeheten derde oog, kruinoog of pineaal orgaan, zoals bij vissen, amfibieën, reptielen en vogels. Bij deze dieren is het in de eerste plaats een lichtgevoelig orgaan. Bij kinderen is de epifyse goed ontwikkeld, maar na de puberteit wordt hij kleiner, en bij oudere mensen is de klier vaak verkalkt en niet meer functioneel.

Over manuscript gesproken shaffy:

Ik reageer even zonder de teksten gelezen te hebben, kinderen kunnen ons veel meer vertellen dan dat wij denken ... Hun 'poort' staat nog open om vervolgens na 8 tot 10 jaar te gaan disfunctioneren. De klier verschrompeld en andere delen van de hersenen 'nemen het over' ... De communicatie met de Aarde en al wat dies meer zij, verdwijnt ... Door oefening kunnen we de poort weer open zetten ...



Het hierboven getoonde caduceus toont twee kronkelende slangen rond de gevleugelde staf van de boodschapper Mercurius (Hermes). De staf vertegenwoordigd de pranabuis, nabij de ruggengraat en de twee slangen zijn de beide energieën van yin en yang die omhoog stromen. De twee bovenste vleugels verwijzen naar de beide hersenhelften. Tussen deze vleugels, boven de ruggengraat, is de epifyse te zien, hier in de vorm van een knop. De combinatie van de epifyse en de vleugels wordt in soms wel aangeduid als de zwaan, een symbool voor een volledig verlicht wezen. In de hermetische kennis van de oude Egyptische mysteriescholen was dit proces van groot belang. Door de epifyse te activeren vond geestelijke vernieuwing plaats.
Lange tijd werd de kennis hierover geheim gehouden en was deze enkel bekend aan ingewijden zoals bij de faroa's van het oude Egypte. Zij wisten dat niet alleen het fysieke lichaam, maar ook het geestlichaam baat had bij een goed functionerende epifyse. Hiermee kon men de frequentie van het lichaam enorm opschroeven en kreeg men de beschikking over paranormale vermogens.

De epifyse staat ook bekend als het derde oog, oog der Wijsheid of het verhoogde bewustzijn en geeft het vermogen om dingen helder te kunnen zien dankzij intuïtieve kennis....

[taigitu]

Wat veel mensen missen is een evenwicht vinden tussen Yin-Yang, bijv. ook het vrouwelijke en mannelijke in zich zelf.
Als je nu net van beide evenveel 'toepast', een evenwichtig mens bent dus, dan zou je dat toch in het midden staan kunnen noemen?(al staat het niet los van elkaar)

Wat betreft het mannelijke en vrouwelijke in onszelf gaat dat niet helemaal op. We hebben beide kanten maar die zijn niet altijd in evenwicht. Je kan dat soms heel duidelijk zien bij mensen die homoseksueel zijn. Dan kan één kant sterker vertegenwoordigd zijn en dan kan je moeilijk zeggen dat daar balans in is of dat ze beide in balans moeten aanwenden/gebruiken. Het is niet 50/50% aanwezig.
Daarnaast verandert het bestaande evenwicht (gelijk of ongelijk) bij mensen als ze tegen de 50 jaar lopen. Vrouwen komen in de menopauze en maken minder oestrogeen aan waardoor ze bijvoorbeeld een snor krijgen....... en mannen gaan de penopauze in en kunnen borstgroei krijgen omdat de testosteron minder aangemaakt wordt. Gewoon een natuurlijke verandering in de mens, maar nog steeds yin/yang.
Het gaat voor mij erom dat je je bewust blijft wat yin en wat yang is in de situaties waar je in bent of keuzes moet maken. Daarin kan het voorkomen dat je doorslaat naar de negatieve kant om iets nog negatiever te voorkomen. Evenwicht of midden is dan niet van toepassing?

[Witte wel]

Als je nu net van beide evenveel 'toepast', een evenwichtig mens bent dus, dan zou je dat toch in het midden staan kunnen noemen?(al staat het niet los van elkaar)

Volgens mij ook.

Ik doelde met name op de Vajra taigitu, zoals hieronder staat.
De staaf in het midden is de kern en het bolletje in het midden is het centrum. Dié kern, het bolletje, bedoelde ik eigenlijk.

[Susan]

Wat betreft het mannelijke en vrouwelijke in onszelf gaat dat niet helemaal op. We hebben beide kanten maar die zijn niet altijd in evenwicht. Je kan dat soms heel duidelijk zien bij mensen die homoseksueel zijn. Dan kan één kant sterker vertegenwoordigd zijn en dan kan je moeilijk zeggen dat daar balans in is of dat ze beide in balans moeten aanwenden/gebruiken. Het is niet 50/50% aanwezig.

Het gaat voor mij erom dat je je bewust blijft wat yin en wat yang is in de situaties waar je in bent of keuzes moet maken. Daarin kan het voorkomen dat je doorslaat naar de negatieve kant om iets nog negatiever te voorkomen. Evenwicht of midden is dan niet van toepassing?

Het yin-yang pricipe kende ik en herken daardoor ook wel wat je hier noemt. Het gaat ook niet in alle gevallen op, en het is ook zo hoor wat je hier schrijft in de rest van jouw tekst.
In die zin lijkt evenwicht of midden niet van toepassing.

Wat ik als voorbeeld noemde was echter alleen bedoeld dat je het wel als uitdrukking zou kunnen gebruiken. Wanneer je nml in evenwicht bent binnen in jezelf, het mannelijke en het vrouwelijke dus, dán zou je volgens mij eigenlijk kunnen zeggen: ik sta in het midden.(of zit in het midden zou ook kunnen)
Omdat dan het ene niet overheersender is dan het ander.

[Witte wel]

Wanneer je nml in evenwicht bent binnen in jezelf dán zou je kunnen zeggen: ik sta in het midden.

Daar doelde ik ook op Susan, evenwicht in, binnen, jezelf en niet de balans buiten jezelf.
Het bolletje van de Vajra verwijst ook naar de innerlijkheid en niet de balans in het manifest.

[Witte wel]

Een nadenkertje.

[Witte wel]

De Ruimte-tijd, tijd-ruimte topic zoals eerder geschreven.

[Gast1]

Alles gezien én gelezen, behalve de laatste link. Dat komt later. Dat het filmpje een 'must see' is, ben ik het helemaal mee eens. Overigens kan ik nergens in het filmpje iets ontdekken waar ik het niet mee eens ben. In de teksten van de reacties wel. De geest van het zijn én de bewustwording daarvan ontstaat pas op latere leeftijd. Voor de een wat eerder, voor de ander wat later en voor de meesten nooit. Voor verreweg de meesten zelfs. Ik geloof inderdaad dat het filmpje is te vaag is om mensen die nog van niets weten te overtuigen. Voor mij is het echter niets anders dan bevestiging. "Wie zegt het universum te kennen maar zichzelf niet kent weet niets." las ik in de reacties en dat zie ik ook zo en inderdaad, "Wie 'exact' ziet als een noodzakelijke constante, zal meer moeite ondervinden een variabele te bevatten."
Susan schreef:

Volgens mij 'kriebelt' het bij velen ergens al een tijd vanbinnen (soms vaag) als ze naar deze filmpjes gaan kijken, zonder het er meteen mee eens te hoeven zijn of HET antwoord hier te krijgen. Zo zou de 'zoekende' misschien wel via dergelijke filmpjes eens naar meer informatie opzoek gaan via internet, of boeken lezen van deze mensen,en uiteraard ook van anderen om hun eigen weg hierin te vinden? Tot ze bij datgene uit komen wat voor hen goed voelt, en waar ze zich dus helemaal in kunnen vinden.

en ik denk dat ook dit waar is, steeds meer mensen zoeken 'het' en de kans is heel groot dat er een omslagpunt aan zit te komen. Ik heb geen Paul de Bot,Carl Jung, Joseph Campbell, Jiddu Krishnamurti, Terrance Mckenna of Gary Zukav nodig en dat klinkt misschien heel aanmatigend en arrogant en dat is wel wat ik het laatste wil om zo over te komen. Mijn reis heb ik zonder hun gemaakt én ontdekt en later (zoals nu bijvoorbeeld) bevestiging gevonden. Dat vind ik prachtig en vreemd is het, sommige fragmenten in het filmpje komen me bekend voor (alsof ik ooit zoiets gedroomd heb) ... Heel vreemd en dat dat soort momenten heb ik vaker. Taigitu schreef oa:

Je kan het opgroeien zien als vaardigheden verkrijgen in verschillende situaties en wanneer de lessen heftig zijn zal er moment kunnen zijn dat men inzicht krijgt dat het ook ander kan. Dat er een aanzet is tot zelfreflectie en het begin van de reis naar binnen.

Bepaalde dieptepunten werden absolute hoogtepunten bij mij die mij aangezet hebben tot ... Al mijn dromerijen en fantasieën kregen een invulling. Een invulling waar ik mij flink tegen heb verzet omdat het niet paste in het traditionele denken en de tekens die continu tot mij kwamen, waar ik me in eerste instantie ook heb tegen verzet, lieten mij zien dat 'het' er is. Het Zijn en de volledige bewustwording van mijn wezen alhier op deze Aardkluit. Niet het geloven maar het weten en om deze reden ben ik op het vorige forum 'moeten' vertrekken ... Wat meende ik me wel niet ..........

Marc Dutroux is inderdaad niet spiritueel bezig geweest. Wat hij deed was voor zijn zelfbevrediging en ten koste van de ander. Maar dat wil niet zeggen dat hij bijvoorbeeld een zwarte ziel/kern heeft. Die is net zo zuiver als die van ieder ander. Maar hij leefde alleen in de buitenwereld om aan zijn verlangens te voldoen.

... Waar geschreven en volgens mij bedoelde Ster dat zó in een ander topic ook. Ik heb hem toen geadviseerd om hier niet verder op door te gaan daar de meesten en welhaast iedereen het niet zou begrijpen ...

Ik heb derhalve niets met goed en kwaad, slecht en goed en Yin en Yang. Nulkommaniets. Dit is een heel lastige en erg moeilijk onder woorden te brengen...
Prachtig wat shaffy schreef:

Als baby nam ik mijn herinnering mee uit een eerder bestaan en vond het verschrikkelijk dat ik nog lang moest wachten eer ik zou kunnen lopen en praten.

en werkelijk, ik zie het precies eender, maar Taigitu schreef daarop: Een baby zal niet denken 'ik stel mijn huilen even uit omdat mijn moeder eindelijk even slaapt na een nacht met mij bezig geweest te zijn'?

Een baby zal ook niet denken dat zijn moeder hem laat huilen omdat zij vindt dat hij alle aandacht heeft gehad die nodig was en dat hij zichzelf maar even moet vermaken met slapen of zijn knuffel, en dat als les herkennen.

... en zo zie ik dat dus ook ...

Bijzonder is dit te lezen van shaffy:

Moeder had mij verzorgd wist ik nog, ze legde mij daarna in de wieg. Ik werd op mijn rechterzijde gelegd met een rolletje tegen mijn rug zodat ik niet kon draaien. Zij liep de kamer uit en ik werd achter gelaten...
Intens verdriet, mijn lichaam was beperkt tot een nietszeggend klein mensje dat zich niet kon bewegen zoals ik het wilde. Ik kon me niet omdraaien, want het irriterende rolletje zat in de weg. Mijn kleine lichaampje had nog niet het vermogen zich te verzetten. Iedere poging mislukte. Mijn geest wist dat het kon, dat ik méér kon dan liggen, en staren naar de pastelkleurige hertjes die me moesten opvrolijken. Ik was gevangen in dat nieuwe lijfje en accepteerde het niet. Hulpeloos en machteloos probeerde ik dit uit te drukken door zelfmedelijden.

en het herinnerde mij aan mijn manuscript. Niet aan het handelen, maar hoe ik mij nog kon herinneren dat ik in de wieg lag en hoe alles er toen uitzag. Ik kan mijn herinneringen bewust terughalen vanaf mijn (zeg ongeveer) 4 maanden. Mijn eerste levensjaar kan ik mij zelfs helder herinneren.

Het 'Ruimte-tijd, tijd-ruimte' topic ga ik later lezen ...

[Tardis]

Marc Dutroux is inderdaad niet spiritueel bezig geweest. Wat hij deed was voor zijn zelfbevrediging en ten koste van de ander. Maar dat wil niet zeggen dat hij bijvoorbeeld een zwarte ziel/kern heeft. Die is net zo zuiver als die van ieder ander. Maar hij leefde alleen in de buitenwereld om aan zijn verlangens te voldoen.

... Waar geschreven en volgens mij bedoelde Ster dat zó in een ander topic ook. Ik heb hem toen geadviseerd om hier niet verder op door te gaan daar de meesten en welhaast iedereen het niet zou begrijpen ...

Oh, als je het zo verwoordt dan hebben jullie mij in dat topic niet begrepen. Marc Dutroux's diepste wezen is niet anders dan die van ieder ander. Ik heb het in dat topic over ongewenst gedrag gehad en je hebt het recht, of zelfs de morele plicht om ieder mens op ongewenst gedrag aan te spreken. Ongewenst gedrag is alles waar je een ander onverdiend mee schaadt. De schade die door die man aan anderen is aangedaan is reëel en Ster bagatelliseerde die schade. Daar werden sommige forumleden furieus van. Het was niet dat men Ster niet begreep, men begreep Ster heel goed, men was het niet met Ster eens. Wat mensen eveneens furieus maakte is dat Ster van zichzelf vindt dat hij de waarheid in pacht heeft en neerbuigend is naar mensen die er anders over denken dan hij. Daarom knetterde het in dat topic nogal.

De geest van Zijn, spiritueel Zijn, betekent niet dat je alles wat zich in deze wereld voordoet naar het positieve uitlegt. De duistere aspecten van het leven zijn nodig om de zonnige aspecten op waarde te schatten, ja daar ben ik het mee eens. Dat geeft ons echter geen vrijbrief om ons ten koste van anderen te laten gaan. Laat ik maar weer eens wat symboliek gebruiken: het verhaal van Adam en Eva, het eten van de vrucht van de boom der kennis van goed en kwaad en het openen van ogen gaat over het oordelend vermogen van de mensheid die na het eten van de vrucht gelijk is geworden aan de goden en zich daarmee onderscheidt van andere dieren.

Alles vergoelijken leidt niet tot wijsheid. Integendeel, het is een nieuwe vorm van slaafs denken volgens een zelf opgelegd denkpatroon.

Van de meesten van jullie heb ik niet de indruk dat jullie alles vergoelijken, ondanks dat jullie claimen niet in goed of kwaad te denken geven jullie in allerlei topics steeds opnieuw blijk dat jullie dat wel doen. Of het nou gaat over algen die snel tot olie kunnen worden omgezet, of allerlei treurigs waar jullie tranen van in de ogen krijgen: je zou graag willen dat het beter ging met deze wereld. De bewering dat we een nieuwe tijd tegemoet gaan waarin de mens tot een hoger bewustzijnsniveau komt, waarna alles beter wordt is ook een oordeel. Dus je oordeelt dat het een lieve lust is. We krijgen vaak te horen dat we niet mogen oordelen, van wie mag dat niet en wat is er fout aan? Laat de gedachtenpolitie je niet van de wijs brengen, het vermogen tot oordelen maakt ons als mens juist compleet.

[Susan]

steeds meer mensen zoeken 'het' en de kans is heel groot dat er een omslagpunt aan zit te komen. Ik heb geen Paul de Bot,Carl Jung, Joseph Campbell, Jiddu Krishnamurti, Terrance Mckenna of Gary Zukav nodig en dat klinkt misschien heel aanmatigend en arrogant en dat is wel wat ik het laatste wil om zo over te komen. Mijn reis heb ik zonder hun gemaakt én ontdekt en later (zoals nu bijvoorbeeld) bevestiging gevonden. .

Hier zie ik veel herkenning in Gast1 wat je zegt over schrijvers.
Heel veel boeken die ik pas veel later las, bevestigden alleen maar wat ik al vanaf heel jong voelde en voor me 'zag', zonder dat ik daar de woorden voor kon vinden om uit te leggen aan anderen wát ik precies
bedoelde en voelde. Mijn denkwijze heb ik dan ook niet uit boeken, ze schreven het wel duidelijk van wat mij bezig hield.
Toch zie ik regelmatig dat jij wel op internet dingen opzoekt, terwijl je geen boeken leest omdat je zegt dat niet te willen of nodig hebt... Wat is dan het verschil? Of je nu tal van boeken leest en naslaat of op internet gaat zoeken over iets wat jou boeit, is dan volgens mij het zelfde.

Over herinneringen in de baby/kindertijd;
mijn bewust weten(herinneren) gaat ook tot ver voor mijn tweede jaar terug. Jammer dat velen nog steeds denken dat dit niet waar is en het gewoon niet geloven.

[taigitu]

Van de meesten van jullie heb ik niet de indruk dat jullie alles vergoelijken, ondanks dat jullie claimen niet in goed of kwaad te denken geven jullie in allerlei topics steeds opnieuw blijk dat jullie dat wel doen. Of het nou gaat over algen die snel tot olie kunnen worden omgezet, of allerlei treurigs waar jullie tranen van in de ogen krijgen: je zou graag willen dat het beter ging met deze wereld. De bewering dat we een nieuwe tijd tegemoet gaan waarin de mens tot een hoger bewustzijnsniveau komt, waarna alles beter wordt is ook een oordeel. Dus je oordeelt dat het een lieve lust is. We krijgen vaak te horen dat we niet mogen oordelen, van wie mag dat niet en wat is er fout aan? Laat de gedachtenpolitie je niet van de wijs brengen, het vermogen tot oordelen maakt ons als mens juist compleet.

Er is inderdaad helemaal niets verkeerd aan iets beoordelen, integendeel.

Oordeel vormen
Je vermogen om een oordeel te vormen is van groot belang bij het oplossen van problemen en het nemen van besluiten. Dankzij dit vermogen kun je beter inschatten hoe groot het probleem werkelijk is, kun je duidelijker aangeven wat het doel is van je besluit en kun je de beste keuze maken uit de mogelijke oplossingen of besluiten.

En zelfs met veroordelen dien je op te passen. Iedereen heeft een schaduwkant en draagt de mogelijkheid in zich tot datgene te doen wat hij in de ander veroordeelt.
Ik onderschrijf een quote van Sir Thomas Browne "Niemand kan de ander rechtvaardig bekritiseren of veroordelen, omdat in werkelijkheid niemand de ander werkelijk kent". We kennen onszelf nog niet ten volle en weten ook niet hoe wij zelf in de toekomst onder bijzondere omstandigheden zouden kunnen handelen. Je kan wel via de les van een ander, de les leren om zelf anders te handelen en wijzer worden.

[Susan]

Oordelen? Natuurlijk doen we dat, we kunnen toch niet zonder? Zo gauw we onze goed of afkeuring over iets geven zijn we toch aan het oordelen? Zelfs als het heel positief is. Gelukkig, dat kan tenminste nog. Het oordelen tijdens een mening weergeven zoals hier op het forum bijv., gaat echter nogal eens gauw over in scherpe veroordelende bewoordingen. De ander wordt als PERSOON meteen veroordeeld en zo afgewezen. Niet op zijn/haar woorden alleen beoordeeld of veroordeeld.
En ik heb het hier niet over mij zelf of jou, bedoel dit in het algemeen. Het schijnt een 'normaal' verschijnsel te zijn bij sommigen hier en wordt gewaardeerd, tenminste daar lijkt het soms wel eens op.

[Gast1]

@ Tardis:

Ik oordeel (bijna) niet over een mens maar oordeel wel over de wijze waarop de mensheid te werk gaat ergo: ik veroordeel zelfs. Het niet mogen oordelen is niet iets wat van mij is. Ik zie niet anders dat iedereen continu oordeelt en vaak is dat zelfs noodzakelijk. Oordelen en/of beoordelen in een situatie bijvoorbeeld. Oordelen over een mens is iets anders en veroordelen is weer iets anders ... En daar heb ik het vaker over gehad (voelde mij een beetje aangesproken ende geschreven ...)

[Tardis]

Het oordelen tijdens een mening weergeven zoals hier op het forum bijv., gaat echter nogal eens gauw over in scherpe veroordelende bewoordingen. De ander wordt als PERSOON meteen veroordeeld en zo afgewezen. Niet op zijn/haar woorden alleen beoordeeld of veroordeeld.

Af en toe wordt inderdaad op de persoon gespeeld en worden verwijten gemaakt die helemaal niet op die persoon van toepassing zijn. Toch is die persoon op de ander zo overgekomen. Als beide personen met elkaar in contact blijven zal vroeg of laat blijken of degene die de verwijten maakte zich in die persoon heeft vergist of niet. Iemand die oordeelt, veroordeelt, of verwijten maakt, geeft sowieso altijd iets van zichzelf bloot, dus gekissebis met woorden maakt meestal ook andere dingen duidelijk dan waar het gekissebis uit is ontstaan.

Met mijn opmerkingen over oordelen over 'goed' en 'kwaad' had ik niet het forum in gedachte maar het menselijk handelen in de maatschappij. Zowel het collectief als ook het individu.

Ik zal toelichten wat ik precies bedoel. Bijna niemand vindt zichzelf een slecht mens, toch doet iedereen in zijn leven van alles waar men achteraf spijt van heeft. Soms zijn dat kleinigheidjes, soms loopt het gierend uit de hand. Dat noemen we dan leermomenten. Je leert alleen van de fouten als je ze herkent als fouten, dus zul je een oordelend vermogen moeten hebben ontwikkeld.

Ik heb derhalve niets met goed en kwaad, slecht en goed en Yin en Yang. Nulkommaniets. Dit is een heel lastige en erg moeilijk onder woorden te brengen...

Je verwijst naar taigitu's opmerking dat iedereen in zijn diepste wezen zuiver is. Dat onderschrijf ik. Maar ik weet niet of ik goed begrijp wat je bedoelt te zeggen met jouw opmerking. Want die is heel stellig en laat geen ruimte voor situaties waarin je kiest om op een bepaalde manier te handelen. Ik zal weer toelichten wat ik precies bedoel. Een op tafel kruipende baby is zich niet bewust van goed en kwaad, slecht en goed en Yin en Yang en kruipt zo over de rand en valt een meter naar beneden. Au!
Als volwassene ben je dat stadium al lang voorbij, je hebt ervaring opgedaan en op grond daarvan neem je beslissingen die in de gegeven situatie goed lijken te zijn. Of ze inderdaad goed uitpakken zal achteraf blijken.

Dus in mijn beleving bestaan goed en kwaad wel. Ze zijn echter niet absoluut, wat goed is in de ene situatie is slecht in de andere. Bedoel jij dat ook, of is het echt iets anders wat je wilt duidelijk maken?


edit 11.46 uur: Daar schiet me nu opeens te binnen dat we het eerder dit jaar over dualisme hebben gehad. Als je op de afwezigheid van dualisme doelt dan begrijp ik waar het misverstand vandaan komt. We hadden het toen over kosmisch dualisme en dat we daar allebei niet in geloven. We zijn het er allebei over eens dat de absolute kern waar alles uit voortkomt niet uit twee, maar uit één bestaat. Yin Yang staat voor velen ook voor kosmisch dualisme, waarschijnlijk leg jij dat begrip ook zo uit, terwijl ik het met de begrippen 'goed' en 'kwaad', Yin en Yang, etc. steeds over ethisch dualisme heb. Ik bedoel steeds de verschijnselen die zich in onze alledaagse werkelijkheid voordoen en waar we op reageren.

[Gast1]

Als je op de afwezigheid van dualisme doelt dan begrijp ik waar het misverstand vandaan komt. We hadden het toen over kosmisch dualisme en dat we daar allebei niet in geloven. We zijn het er allebei over eens dat de absolute kern waar alles uit voortkomt niet uit twee, maar uit één bestaat.

Helemaal bingo. Ik vind het zelf altijd erg moeilijk om deze zaken te beschrijven en waarschijnlijk wordt dit wat je nu schrijft in het citaat niet door de meesten begrepen. Dat ik schreef dat ik derhalve niets met goed en kwaad, slecht en goed en Yin en Yang heb heeft inderdaad te maken met kosmisch dualisme. Het voorbeeld van het kind op de tafel is evident, daarom schreef ik dan ook :

Ik zie niet anders dat iedereen continu oordeelt en vaak is dat zelfs noodzakelijk. Oordelen en/of beoordelen in een situatie bijvoorbeeld.

[Tardis]

Duidelijk!