We zitten er steeds 'warmer' bij ...

De plek voor nieuws en feiten over de Natuur en het Milieu op aarde.
Ook topics over de prachtige Dierenwereld op onze planeet kunnen hier worden geplaatst.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: We zitten er steeds 'warmer' bij ...

Bericht door univers » 04 mar 2017, 11:53

:post:
Door mijn toenemende weerstand tegen de andere begrippen wordt ik weggezet als klimaatscepticus en dat is in mijn beleving niet terecht.
Is het ook niet, In hun ogen ben je dat wel.
Er is 1 ding wat men belangrijk vindt, en dat is geld.
En of men nauw de aarde naar de kl. brengt, interesseer ze geen ene malle moer.
Alle nieuwe goedkope nieuwe energie bronnen, zal men trachten, om het zo snel mogelijk de nek om te draaien.
Genoeg voorbeelden.
En vergeet niet de verschuiving van de polen, de continenten verschuiven met de polen mee.
Ten opzichte van de zon, komen we op een andere br/le. graad te liggen.
Dit gebeurd al zo lang de aarde oud is, een normaal verschijnsel.
Dus je krijgt hierdoor ook temperatuur verschillen, in het ene land wordt het warmer, en in landen war het gematigd was, wordt het kouder.
Nederland is ten opzichte van enkele jaren geleden, naar het n/o verschoven.
We wachten gewoon op de grote verschoning, is het probleem gelijk opgelost. :mrgreen:
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gebruikersavatar
oktagon
Leraar
Berichten: 1867
Lid geworden op: 21 sep 2007, 17:24

Re: We zitten er steeds 'warmer' bij ...

Bericht door oktagon » 04 mar 2017, 12:28

Jouw reactie is een realistische,Vitharr, ook pierre en univers zulllen die wel interessant vinden;wat die aardwarmte betreft zie ik daar veel positiever tegen aan;gaten boren tot 80- 100 meter is helemaal geen probleem en de bron is zeer onuitputtelijk,omdat het water wordt teruggepompt.
Die glazen daken zijn in mijn ogen een miskraam en al die windmolens zullen na een jaar of 20 weer moeten worden vervangen.

Zie Ijsland met haar geyserbronnen,dat wordt omgewerkt in electriciteit en ook voor verwarming wordt gebruikt;met geothermische energie kan er over de gehele wereld geopereerd worden;die Aardse kachel houdt het langer vol dan het menselijke soort.

Veel onrustbarender is de bevolkingstoename,vervuiling van het Aardoppervlak en de paar honderd meter luchtlaag erboven,voedselvoorziening en vooral het opdwepen tot oorlogen (als je vooral YouTube bekijkt).

Onze jeugd zal de aanloop ertoe wel moeten meemaken,of ze het nu leuk vinden of niet. :knots: :tweetty: :pc bad: :cheers: :chicken:
Elke vraag,hoe stom ook gesteld,geeft blijk van aanwezigheid van enige vorm van intelligentie!
Doe maar gewoon,dan doe je gek genoeg (aanvulling APM)

Gebruikersavatar
Vitharr
Brabbeldas
Berichten: 8161
Lid geworden op: 23 jul 2012, 10:39

Re: We zitten er steeds 'warmer' bij ...

Bericht door Vitharr » 04 mar 2017, 13:22

Dat vrees ik ook oktagon. Wat geothermale energie betreft geef je met IJsland een goed voorbeeld denk ik. Maar ook hierin schuilt het gevaar van misleiding. Wat IJsland hier heel goed doet is de hoge energie die daar in de bodem zit uitnutten zonder wezenlijk negatieve effecten. Gebruiken wat voorhanden is.

Bij ons wordt dit veel lastiger omdat geothermaal eenvoudigweg minder joules beschikbaar zijn en wij daarom op een grotere schaal moeten winnen. Daarom gebruikten wij vroeger wind met de beroemde molentjes. Inmiddels is onze energiehonger echter exponentieel gegroeid. Niet alleen is de bevolking gegroeid maar ook de individuele energiebehoefte. Daardoor overstijgt de vraag het aanbod.

Het is voor ons normaal geworden om de temperatuur zowel positief (kachel) als negatief (airco) te beïnvloeden om een constante temperatuur van 20/21 graden Celsius te handhaven omdat we dat comfortabel vinden. Vroeger was men tevreden als men de temperatuur 's winters boven het vriespunt kon houden en droeg men wollen truien en geitenwollen sokken.

Het is volkomen geaccepteerd om anti CO2 en pro-groen te zijn. Het wordt gemengd ontvangen als je over overbevolking begint. Het is taboe om te wijzen op de gulzigheid van de mens zelf...
Morgen is vandaag ook gisteren....

Gast1

Re: We zitten er steeds 'warmer' bij ...

Bericht door Gast1 » 05 mar 2017, 09:32

oktagon schreef:Jouw reactie is een realistische Vitharr, ook Gast1 en Univers zullen die wel interessant vinden ...
Zeker ;P!

@ Vitharr;

Ik heb de serie 'Cosmos: A Spacetime Odyssey' inmiddels 4 keer bekeken en dat ga ik serieus ook nog een vijfde keer doen.
Ik weet niet meer precies in welk deel 'Fotosynthese als energieleverancier' aan de orde kwam, maar ook dit is heel interessant.
Is dát niet aan de orde geweest in dat symposium?
Fotosynthese is het biochemische proces waarmee groene planten en micro-organismen licht omzetten in energie.
Helaas doen planten dit met een efficiëntie van slechts één tot twee procent.
Het nieuwe onderzoeksprogramma Towards Biosolar Cells richt zich op het toepassen en het verbeteren van de fotosynthese.

Aan het onderzoeksprogramma Towards Biosolar Cells werken naast de zes universiteiten dertig bedrijven, drie instituten, een hbo-instelling en NWO mee.
Het doel is drieledig:
Het verhogen van de efficiëntie van de fotosynthese in planten.
Zo groeien er binnen kortere tijd meer of grotere planten, die we vaker kunnen oogsten voor energie, voedsel en veevoer.

Het gebruiken van het fotosynthetische proces van micro-organismen om direct brandstof te produceren.
Onderzoekers denken bijvoorbeeld aan algen die butanol maken, wat we weer kunnen gebruiken als brandstof voor de motor.
Bron

En nog een Bron ... maar er zijn er meerdere ... :wink:

Gebruikersavatar
Vitharr
Brabbeldas
Berichten: 8161
Lid geworden op: 23 jul 2012, 10:39

Re: We zitten er steeds 'warmer' bij ...

Bericht door Vitharr » 05 mar 2017, 10:33

Er is inderdaad ook over dit soort oplossingen gesproken. De insteek van het hele symposium was echter niet zozeer technisch maar meer op de zaken er om heen gericht. En het zwaartepunt lag vooral op klimaatverandering en onze huidige inspanningen om dat tegen te gaan.

Waar ik nogal afweek van de overige deelnemers was op het gebied van energieconsumptie. In het huidige gangbare scenario zitten namelijk 2 uitdagingen verstopt en de tweede wordt niet vaak vernoemd. De eerste is het produceren van energie op een manier die niet tot uitputting leidt en geen opwarming tot gevolg heeft. De tweede is echter voldoen aan de toenemende energiehonger. Ik beschouw dat laatste als een deel van het huidige probleem. De mainstream doet dat dus niet.

Toen ik windmolens bij boerderijen zag verschijnen vond ik het een prachtige oplossing, net zoals zonnepanelen op daken van huizen. Met subsidies is getracht de kudde te motiveren tot aanschaf zodat massaproductie behaald werd en de kosten daardoor zouden dalen zodat subsidies in principe overbodig zouden worden. Dat is gelukt.

Maar omdat geld nog steeds de grote speler is leidt onze verduurzaming tot extreme vervuiling ergens anders. Bij de eerste golf zitten de kosten in de research en zijn grondstoffen nog redelijk makkelijk en zuiver te vinden. Massaproductie leidt tot schaarste waardoor het rendement daalt en tot meer vervuiling leidt. Vooral solar is hier gevoelig voor vanwege de exotische materialen.

Voor zaken als windenergie en solar lijkt het dus alsof een opmars is begonnen maar in feite is het plafond al bereikt. Niet alleen leidt de hogere vraag naar deze techniek tot een schaarste aan grondstoffen, maar ook de behaalde rendementen op energiegebied dalen omdat in eerste instantie de beste locaties al zijn gebruikt.

Een ander voorbeeld van verborgen problemen is bijvoorbeeld het effect wat windenergie heeft op het lokale klimaat. Op zee heeft de extractie van windenergie een koelend effect. Dat lijkt gunstig maar leidt tot een stijging van de temperatuur van de oceaan omdat die zijn warmte niet kwijt kan. Op land zorgt de wrijving zelfs voor een stijging van de temperatuur met 1 graad Celsius. Dat is klimaatverandering.

Biologische toepassingen zoals jij noemt zijn in de praktijk ook niet toereikend voor de toenemende energieconsumptie helaas. Het gevolg is daardoor waarschijnlijk dat ze ook zullen groeien tot een schaal waarop ze hun voordelen teniet doen. :wink:
Morgen is vandaag ook gisteren....

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: We zitten er steeds 'warmer' bij ...

Bericht door univers » 10 mar 2017, 06:29

Zee-ijs op Antarctica breekt alle records

Nog nooit zagen satellieten zo weinig – een schamele 2,13 miljoen vierkante kilometer – zee-ijs rond Antarctica drijven.

Het zee-ijs rond Antarctica brak op 13 februari reeds alle records. Toen lag er slechts 2,29 miljoen vierkante kilometer ijs. Daarmee is het oude record – gevestigd op 27 februari 1997 – verpulverd. Inmiddels zijn we natuurlijk alweer een eindje verder en is de hoeveelheid zee-ijs nog verder afgenomen. Eind februari lag er zo’n 2,13 miljoen vierkante kilometer zee-ijs, zo blijkt uit gegevens van het National Snow and Ice Data Center.

Fluctuaties
Het nieuwe record is niet direct reden tot zorg. De omvang van het zee-ijs rond Antarctica fluctueert nu eenmaal sterk. Nog maar een paar jaar geleden werden er bijvoorbeeld recordbrekend grote hoeveelheden zee-ijs gemeten.

Noordpool
Anders is het op de Noordpool waar de trend op lange termijn niet gedomineerd wordt door natuurlijke fluctuaties. Ook daar werden in februari records verpulverd. In de maand februari lag er gemiddeld 14,28 miljoen vierkante kilometer zee-ijs op de Noordelijke IJszee. Nog niet eerder zagen satellieten in een februarimaand zo weinig zee-ijs op de Arctische wateren rusten. In de februarimaand van 2017 lag er maar liefst 40.000 vierkante kilometer minder zee-ijs dan in de vorige recordbrekende februari-maand: februari 2016. De omvang van het zee-ijs in februari 2017 duikt daarnaast 1,18 miljoen vierkante kilometer onder de gemiddelde omvang die in de februarimaanden van 1981 tot en met 2010 werd gemeten.

Het is allemaal toe te schrijven aan hoge temperaturen waar het Noordpoolgebied nu al het grootste deel van de winter mee te maken heeft. De hoge luchttemperaturen die eerder boven de Barentszee en Karazee zijn gemeten, zijn in februari wel iets gedaald, maar liggen nog altijd zo’n 4 tot 5 graden Celsius hoger dan gemiddeld.

Afbeelding

Arctic sea ice extent for February 2017 was 14.28 million square kilometers (5.51 million square miles). The magenta line shows the 1981 to 2010 median extent for the month. Sea Ice Index data. About the data

Afbeelding

The plot shows Arctic air temperature differences at the 925 hPa level in degrees Celsius for February 2017. Yellows and reds indicate temperatures higher than the 1981 to 2010 average; blues and purples indicate temperatures lower than the 1981 to 2010 average.

http://nsidc.org/arcticseaicenews/
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: We zitten er steeds 'warmer' bij ...

Bericht door univers » 14 mar 2017, 18:19

Great Barrier Reef verbleekt opnieuw op grote schaal

Afbeelding

Dit keer is het centrale deel van het rif – dat vorig jaar de dans ontsprong – aan het verbleken.

Tot die conclusie komen Australische onderzoekers nadat ze het rif vanuit een vliegtuig – voor het eerst dit kalenderjaar – bestudeerden. Ze ontdekten dat de riffen over een lengte van zo’n 300 kilometer (van Ingham tot Cairns) aan het verbleken zijn.

Centrale deel
Het is het tweede jaar op rij dat het Great Barrier Reef met ernstige verbleking te maken heeft. Waar vorig jaar met nam het noordelijke deel – en in mindere mate het zuidelijke deel – verbleekte, is het vooralsnog de beurt aan het centrale deel van het Great Barrier Reef.

Weersomstandigheden
“Hoe dit verder gaat, hangt sterk af van de lokale weersomstandigheden in de komende weken,” vertelt onderzoeker David Wachenfeld, verbonden aan de Great Barrier Reef Marine Park Authority. Het verbleekte koraal is weliswaar verzwakt, maar het is volgens Wachenfeld nog niet bewezen dat het ook sterft.

Geen tijd voor herstel
Dat het Great Barrier Reef voor het tweede jaar op rij met ernstige verbleking kampt, is verontrustend. Het is volgens de onderzoekers voor het eerst dat het rif niet enkele jaren de tijd heeft gekregen om zich van een periode waarin het flink verbleekt is, te herstellen. “Veel koraalsoorten lijken vatbaarder te zijn voor verbleking nadat ze meer dan 12 maanden op rij aan oceaantemperaturen zijn blootgesteld die hoger liggen dan gemiddeld,” stelt onderzoeker Neal Cantin, verbonden aan het Australian Institute of Marine Science.
VERBLEKING
Koraal leeft in symbiose met microscopisch kleine algen die het koraal van voedsel en kleur voorzien. Wanneer het koraal te maken krijgt met stress (door hogere watertemperaturen of vervuiling) verlaten de algen het weefsel van het koraal. Daardoor verliest het koraal niet alleen een belangrijke bron van voedsel, maar ook kleur. Het koraal verzwakt en wordt vatbaarder voor ziekten.
Hier zie je verbleekt koraal in het Great Barrier Reef. De beelden werden vorig jaar gemaakt. Het was een dramatisch jaar voor het wereldberoemde rif.
Uitstoot beperken
Wat het Great Barrier Reef nu allemaal overkomt, is volgens de onderzoekers bewijs dat de mensheid in actie moet komen en alles in het werk moet stellen om de uitstoot van broeikasgassen terug te dringen. Zo kan ook de opwarming van het oceaanwater worden geremd. Tevens is het zaak dat maatregelen genomen worden om het rif tegen andere bedreigingen – vervuiling, organismen die van het rif snoepen, toerisme, etc – te beschermen.

Onderzoekers houden het Great Barrier Reef de komende tijd goed in de gaten. Zo zullen ze de riffen komende week opnieuw vanuit de lucht gaan observeren.

http://www.gbrmpa.gov.au/media-room/lat ... rrier-reef
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: We zitten er steeds 'warmer' bij ...

Bericht door univers » 14 mar 2017, 18:28

Zee-ijs op Antarctica kleurt groen

Afbeelding

Satellietbeelden lijken te suggereren dat iemand het zee-ijs voor de kust van Antarctica van een groen verfje heeft voorzien.

De groene gloed is echter niet het werk van mensenhanden, maar het resultaat van fytoplankton. Deze microscopisch kleine zeeplantjes – ook wel micro-algen genoemd – gedijen normaliter met name prima in de Antarctische wateren gedurende de zomer. Het zee-ijs trekt zich dan terug en er is voldoende zonlicht, een belangrijke vereiste voor deze mariene plantjes die aan fotosynthese doen. Deze beelden bewijzen echter dat fytoplankton, onder de juiste omstandigheden, ook in de herfst – die net op het zuidelijk halfrond is ingevallen – kan floreren.

Groene gloed
Op de foto zien we Granite Harbour, een inham in de nabijheid van de Rosszee. De micro-algen lijken vast te zitten in net gevormd zee-ijs dat hierdoor een groene gloed krijgt.

Afbeelding

De omstandigheden
Het is niet voor het eerst dat onderzoekers fytoplankton in de herfst voor de kust van Antarctica zien floreren. in het najaar van 2015 was het ook raak. Of de micro-algen tijdens het najaar floreren, is van een aantal factoren afhankelijk: de wind, zonlicht en de beschikbaarheid van voedingsstoffen. Ook het zee-ijs lijkt van invloed te zijn op de kansen van fytoplankton in de herfst. Zo vermoeden onderzoekers dat het succesvolle najaar van het fytoplankton dit jaar mede mogelijk gemaakt wordt door het feit dat er eerder dit jaar weinig zee-ijs aan de kust van Antarctica vastzat. Daar zou het fytoplankton van profiteren.

Afbeelding

Fytoplankton speelt een belangrijke rol in de Zuidelijke Oceaan. Het is een belangrijke bron van voedsel voor zoöplankton, vissen en andere dieren die in het water leven. Hoewel fytoplankton regelmatig zeer overvloedig rond Antarctica wordt aangetroffen – zo overvloedig dat we de micro-algen zelfs vanuit de ruimte kunnen zien – hebben onderzoekers nog veel vragen over hoe het zich in de herfst in de Antarctische wateren weet te redden. Een interessante vraag is bijvoorbeeld wat er van de micro-algen terechtkomt als ze in het zee-ijs vast komen ze zitten. Gaan ze in een soort winterslaap? En zoja, waar komen ze dan na de winter terecht?

Afbeelding

https://earthobservatory.nasa.gov/IOTD/ ... d_readmore
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: We zitten er steeds 'warmer' bij ...

Bericht door univers » 01 apr 2017, 09:52

Smeltend Arctisch zee-ijs is voor een groot deel te wijten aan...de natuur

De omvang van het zee-ijs aan het einde van de Arctische zomer neemt af en dat is voor tot wel 50% te wijten aan natuurlijke variaties.

Dat stellen onderzoekers in het blad Nature Climate Change. Ze tonen in hun paper aan dat veranderingen in de atmosferische circulatie – grootschalige verplaatsingen van lucht in de atmosfeer – voor een groot deel ten grondslag liggen aan de veranderingen die zich sinds 1979 op de Noordpool voltrekken.

Afname
De omvang van het zee-ijs in het Noordpoolgebied neemt gedurende de winter toe en bereikt aan het eind van de winter een maximum. Als de zomer aanbreekt, begint het zee-ijs te smelten. Aan het eind van de zomer – in september – bereikt het een minimum. Sinds 1979 zien onderzoekers het zee-ijsminimum afnemen: de hoeveelheid zee-ijs die aan het eind van de Arctische zomer overblijft, wordt steeds kleiner.

Antropogene opwarming
Hoe komt dat? Het is deels te wijten aan de opwarming van de aarde die met name in het Noordpoolgebied goed gevoeld wordt: het gebied warmt ongeveer twee keer sneller op dan de rest van de aarde. En doordat de temperaturen er hoger uitvallen, smelt het zee-ijs gemakkelijker. Die opwarming wordt weer in verband gebracht met de uitstoot van broeikasgassen en dus bestempeld als ‘antropogeen’: door mensen veroorzaakt. Maar dat is niet het hele verhaal, zo tonen onderzoekers nu aan. Ook natuurlijke variaties spelen een grote rol.

Atmosferische circulatie
De onderzoekers bestudeerden hoe de atmosferische circulatie in de zomermaanden – juni, juli en augustus – de omvang van het zee-ijs in september beïnvloedt. Ze richtten zich daarbij op een aantal factoren die van invloed zijn op de atmosferische circulatie en dus op het zee-ijs: onder meer de temperatuur en luchtvochtigheid. Met behulp van modellen gingen ze na welke impact veranderingen in de atmosferische circulatie op het zee-ijs hebben. En uit dat onderzoek blijkt dat de atmosferische circulatie verantwoordelijk is voor tot wel 60 procent van de afname van de hoeveelheid zee-ijs die we sinds 1979 aan het eind van de Arctische zomer moeten constateren.

Natuurlijk?
Een logische vervolgvraag is dan: zijn die veranderingen in de atmosferische circulatie ingegeven door de mens? Of zijn het natuurlijke veranderingen? Ook dat gingen de onderzoekers na. En de veranderingen blijken voor 70 procent het resultaat te zijn van natuurlijke variaties.

Klimaatmodellen
Het onderzoek trekt de antropogene opwarming en het effect dat deze op het Arctische zee-ijs heeft zeker niet in twijfel. Het laat alleen zien dat het smeltende zee-ijs deels het resultaat is van de opwarming van de aarde en deels het resultaat is van natuurlijke variaties. Het verklaart tevens waarom klimaatmodellen – die deze natuurlijke variaties buiten beschouwing lieten – het smelten van het zee-ijs leken te onderschatten.

Het is belangrijk om alle factoren die bijdragen aan het smelten van het zee-ijs helder te hebben. Alleen zo kunnen we namelijk accuraat voorspellen wat het zee-ijs in de nabije toekomst gaat doen.

http://www.nature.com/nclimate/journal/ ... e3241.html
Zee-ijs op beide polen breekt alle records

Op 13 februari dreef er slechts 16,21 miljoen vierkante kilometer ijs op beide polen. Een nieuw dieptepunt.

Sinds 1979 meten satellieten hoeveel zee-ijs er op de oceanen drijft. In maart is het oppervlak van het zee-ijs op de noordpool doorgaans het grootst, omdat de winter dan eindigt en het ijs dus tijd heeft gehad om aan te vriezen. Aan de andere kant van de aarde is het oppervlak van het zee-ijs deze maand het kleinst, omdat de zomer daar achter de rug is.

Minste zee-ijs sinds 1979
Volgens NASA-wetenschappers was 13 februari een zwarte dag. Sinds 1979 lag er nog nooit zo weinig zee-ijs op beide polen, namelijk slechts 16,21 miljoen vierkante kilometer zee-ijs. Dat is twee miljoen vierkante kilometer minder dan het gemiddelde minimum in de periode van 1981 tot 2010. Even ter verduidelijking: Mexico heeft een grootte van ongeveer twee miljoen vierkante kilometer.

Einde van een tijdperk
Dit komt vooral door Antarctica. Hoewel de aarde de afgelopen jaar opwarmde, nam de hoeveelheid zee-ijs op Antarctica jarenlang toe. Vorig jaar voorspelden onderzoekers dat dit tijdperk voorbij was en dat de hoeveelheid zee-ijs op Antarctica op het punt stond om flink af te nemen. Zij blijken nu gelijk te hebben.

Noordpool
Op 7 maart bereikte het zee-ijs op de noordpool het maximale oppervlak: 14,42 miljoen vierkante kilometer. Dat is 97.000 vierkante kilometer minder dan in 2015. Wetenschappers vermoeden dat dit ligt aan een combinatie van hogere temperaturen en ongunstige windstromen. Daarnaast zorgden een paar flinke stormen ervoor dat het ijs niet hard kon groeien.

Sinds 1979 neemt het maximale oppervlak van het Arctische zee-ijs af met 2,8 procent per decennium. Het minimale oppervlak van het Arctische zee-ijs – kort na de zomer – krimpt nog sneller, namelijk met 13,5 procent per decennium.

Zuidpool
In Antarctica is een minimum gemeten van 2,11 miljoen vierkante kilometer zee-ijs. Dat is 184.000 vierkante kilometer minder dan het vorige record, dat werd gevestigd in 1997.

Klimaatverandering?
“Het is verleidelijk om te zeggen dat klimaatverandering eindelijk grip krijgt op Antarctica”, zegt NASA-wetenschapper Walt Meier, gespecialiseerd in zee-ijs. “Maar misschien is er sprake van een extreme situatie. Dit mogen we niet uitsluiten. De komende jaren moeten we data verzamelen om de balans op te maken.”

Afbeelding
https://www.nasa.gov/feature/goddard/20 ... both-poles
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: We zitten er steeds 'warmer' bij ...

Bericht door univers » 01 apr 2017, 09:58

Laatste restje van Noord-Amerikaanse ijskap kwijnt weg

Naar schatting is het laatste restje van de machtige Noord-Amerikaanse ijskap binnen enkele eeuwen passé.

Op Baffineiland vinden we de Barnes-ijskap. De kap herbergt het oudste ijs dat Canada rijk is. Het is een restant van de Laurentide-ijskap: een enorme massa ijs die sinds het begin van het Kwartair – ongeveer 2,5 miljoen jaar geleden – zo af en toe grote delen van Noord-Amerika bedekte. De ijskap kende – afhankelijk van het aardse klimaat – perioden van groei en krimp. In de hoogtijdagen bedekte deze vrijwel geheel Canada en een groot deel van de VS. Ongeveer 14.000 jaar geleden begon de ijskap zich sterk terug te trekken. En anno 2017 is alleen de Barnes-ijskap nog over. Maar ook die dreigt nu het onderspit te delven, zo waarschuwen onderzoekers.
Binnen enkele eeuwen weg
Modellen wijzen uit dat de ijskap gaat verdwijnen. Wanneer? Dat is afhankelijk van onze uitstoot. Maar zelfs als we vandaag nog zouden stoppen met het uitstoten van broeikasgassen zou de ijskap binnen enkele eeuwen verdwijnen. Als de uitstoot van broeikasgassen in 2040 een piek bereikt, zal de ijskap binnen 300 jaar verdwenen zijn. “Hier verdwijnt een fenomeen uit de laatste ijstijd dat zonder de antropogene uitstoot van broeikasgassen waarschijnlijk zou overleven,” concludeert onderzoeker Adrien Gilbert.

Groenlandse ijskap
Het verdwijnen van de ijskap heeft een verwaarloosbaar effect op de zeespiegel. Maar als de Barnes-ijskap verdwijnt door hoge temperaturen moeten we ons ook zeker zorgen maken over de Groenlandse ijskap die aan diezelfde temperaturen wordt blootgesteld, zo stellen de onderzoekers. “Eén implicatie van onze resultaten is dat significante delen van het zuidelijke deel van de Groenlandse ijskap ook het gevaar lopen om te smelten als het Noordpoolgebied blijft opwarmen,” vertelt onderzoeker Gifford Miller.

Daarnaast maakt dit onderzoek maar weer eens duidelijk hoe uniek de hedendaagse klimaatomstandigheden zijn, stelt Miller. “De geologische gegevens zijn er heel duidelijk over dat de Barnes-ijskap bijna nooit is verdwenen in interglaciale perioden.” Naar schatting was de Barnes-ijskap de afgelopen 2,5 miljoen jaar slechts drie keer eerder zo klein als nu. “Het feit dat deze nu verdwijnt, vertelt ons dat er iets gebeurt wat we in de afgelopen 2,5 miljoen jaar niet hebben ervaren.”

Afbeelding

De Barnes-ijskap. Afbeelding: University of Colorado Boulder.

http://www.colorado.edu/today/2017/03/2 ... ack-vanish
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: We zitten er steeds 'warmer' bij ...

Bericht door univers » 01 apr 2017, 10:12

Groenland: hier is klimaatverandering al zichtbaar

Op het grootste eiland ter wereld is klimaatverandering geen toekomstmuziek, maar realiteit.

Herhaaldelijk reisde Michiel van den Broeke, hoogleraar polaire meteorologie aan de Universiteit Utrecht, af naar Groenland. En het eiland heeft diepe indruk gemaakt, zo blijkt wel als hij er vol overgave over vertelt. “Groenland is voor 85 procent bedekt met ijs. En die ijslaag is op het dikste punt – op het midden van het eiland – tot wel drie kilometer dik. Naar de rand toe wordt de ijskap steeds dunner. En dat ijs beweegt. Dat is iets wat mensen vaak vergeten, maar gletsjers voeren het ijs van het midden van het eiland naar de rand.” Soms bereikt de ijskap zo de oceaan, alwaar stukken ijs afbreken en als ijsbergen het ruime sop kiezen. “Maar soms eindigen gletsjers ook op het land.” En waar de ijskap op het land eindigt, begint de toendra. “Ongeveer vijftien procent van Groenland is ijsvrij en bestaat uit toendra. Je vindt het aan de rand van het eiland. En dat is ook waar de grofweg 60.000 bewoners van Groenland wonen. En het is de plek waar vliegvelden te vinden zijn. Dus als je op Groenland landt, dan zie je eerst de toendra. Maar als je dan de auto pakt en zo’n 20 kilometer landinwaarts rijdt, stuit je opeens op een muur van ijs. Dat is echt indrukwekkend.”

Niet langer in evenwicht
Zo oog in oog met die machtige Groenlandse ijskap lijkt het misschien of deze onaantastbaar is. Maar het tegendeel is waar. Want de Groenlandse ijskap smelt. “Tot 1990 verloor de ijskap geen massa en was deze dus in evenwicht,” vertelt Van den Broeke. “Elk jaar viel er 700 gigaton sneeuw (in gesmolten vorm gelijk aan 700 kubieke kilometer water) op de ijskap. Tegelijkertijd verloor de ijskap zo’n 500 gigaton ijs in de vorm van afkalvende ijsbergen. En dan verloor de ijskap nog zo’n 200 gigaton ijs in de vorm van smeltwater.” Een snel rekensommetje leert dat de ijskap in die jaren dus net zoveel ijs verloor als deze erbij kreeg. “Maar dat is sinds 1990 anders. Nog steeds komt er elk jaar 700 gigaton ijs bij. Maar de ijskap verliest nu elk jaar zo’n 600 gigaton in de vorm van ijsbergen en zo’n 400 gigaton ijs in de vorm van smeltwater.” Er komt dus elk jaar 700 gigaton ijs bij en er verdwijnt zo’n 1000 gigaton. “De sneeuwval kan het ijsverlies niet meer compenseren.”

Warmer water, warmere lucht
Dat het ijsverlies in rap tempo is toegenomen is toe te schrijven aan twee processen. “Allereerst is het oceaanwater warmer geworden,” vertelt Van den Broeke. “Hierdoor zijn de gletsjers sneller gaan stromen.” Gletsjertongen die in de oceaan uitkomen en op het water rusten, doen dienst als een soort ‘stopper’. Ze voorkomen dat de ijsmassa erachter zomaar de oceaan in kan glijden. Maar door hogere watertemperaturen smelten de gletsjertongen, waardoor de ijsmassa erachter veel gemakkelijk de oceaan in glijdt. “Daarnaast warmt ook de atmosfeer op.” Terwijl het warme oceaanwater met name de onderzijde van de in het water rustende gletsjers aantast, is de hogere luchttemperatuur van invloed op de bovenzijde van de gletsjers. Er ontstaan smelwatermeren en -rivieren op de ijskap en ook dat water weet de weg naar de oceaan te vinden.

Afbeelding

Deze afbeelding laat zien hoe ijs vanuit het hart van Groenland – door gletsjers – richting de kust wordt vervoerd. De kleuren geven de snelheid van de ijsstromen aan: de rode en paarse stromen gaan het snelst (je moet dan denken aan een snelheid van meerdere kilometers per jaar). Afbeelding: NASA / Goddard Space Flight Center Scientific Visualization Studio.

Klimaatverandering
Interessant is natuurlijk de vraag of beide processen – de warmere oceaan en de warmere atmosfeer – het directe resultaat zijn van antropogene (door de mensen veroorzaakte) klimaatverandering. “Die hogere watertemperaturen passen bij het beeld dat we van klimaatverandering hebben,” legt Van den Broeke uit. “Verder zien we dat de atmosfeer boven Groenland veel sneller opwarmt dan mondiaal het geval is. Dat is deels toe schrijven aan een veranderende luchtcirculatie die meer (warme) lucht aanvoert uit het zuiden. Naar schatting is deze veranderde circulatie verantwoordelijk voor zo’n 50 procent van de opwarming. Grote vraag is nu of ook die gewijzigde luchtcirculatie het resultaat is van antropogene klimaatverandering. Dat wordt momenteel uitgezocht.”

Zichtbaarheid
Al met al is klimaatverandering – voor het getrainde oog – goed zichtbaar op Groenland, vertelt Van den Broeke. “Kijk, dat gletsjers sneller zijn gaan stromen, kun je met het blote oog niet zien. We hebben het dan bijvoorbeeld over een gletsjer die zich met 500 meter per jaar verplaatst. Als die opeens 20 procent sneller gaat, zie je dat echt niet.” Wat je wel ziet, is dat het oppervlak van zo’n gletsjer verandert. “Doordat de gletsjer – met name aan het uiteinde – sneller stroomt, wordt deze wat uitgerekt en ziet het oppervlak er wat brokkelig uit. Daarnaast kun je ook goed zien dat gletsjers dunner zijn geworden.” Veel gletsjers rusten tussen twee rotswanden. “Op die wanden zie je een licht kleurverschil dat verraadt dat de gletsjer ooit dikker was. Soms gaat het om een verschil van wel honderd meter. Er verandert dus heel veel. En dat gaat heel snel. Maar je moet er wel oog voor hebben.”

Afbeelding

De Jakobshavn-gletsjer trekt zich terug. De afkalvende voorkant van de gletsjer komt steeds meer landinwaarts te liggen, zoals deze afbeelding duidelijk laat zien. Het ijs dat aan het eind van de negentiende eeuw nog in het fjord rustte en de gletsjer erachter tegenhield, is verdwenen. Hierdoor kan het ijs nu veel gemakkelijker het water in glijden. En dat gebeurt ook. In 2014 stelden onderzoekers dat de gletsjer met recordbrekende snelheden ijs in het water duwt. Zo bedroeg de stroomsnelheid van deze gletsjer in de warme zomer van 2012 kortstondig 46 meter per dag. Afbeelding: Anker Weidick / Ole Bennike.

Tipping point
Grote vraag is natuurlijk hoe de Groenlandse ijskap zich in de toekomst gaat ontwikkelen. Een paar jaar geleden waarschuwden onderzoekers dat de ijskap afstevent op een ‘tipping point’: een onomkeerbare verandering waarna de ijskap niet meer kan stoppen met smelten. Ze baseerden zich op wat er zo’n 125.000 jaar geleden gebeurde. “Toen lagen de temperaturen ook 2 graden Celsius hoger dan in pre-industriële tijden. En in die tijd was de Groenlandse ijskap kleiner dan nu. We weten niet precies hoe klein deze was, maar de beste schattingen suggereren dat deze zo’n 30 procent van zijn huidige volume was kwijtgeraakt. Inmiddels zijn de temperaturen boven Groenland al meer dan 2 graden Celsius gestegen. En wat we zien, is dat de ijskap heel snel op die temperatuurstijging reageert en dus heel gevoelig is. Maar bij welke temperatuur Groenland een tipping point bereikt? Dat wordt nog onderzocht.” Dat het eiland op zo’n tipping point afstevent, acht Van den Broeke hoe dan ook zeker niet onmogelijk. “Je moet bedenken dat we op jaarbasis te maken hebben met een massaverlies van zo’n 300 kubieke kilometer. Dat betekent dat de ijskap al zo’n 40 procent uit balans is. Daarmee is deze veel verder uit balans dan bijvoorbeeld de ijskap op Antarctica. Het zijn echt indrukwekkende cijfers.”

Zeespiegelstijging
Van den Broeke ziet het dan ook niet heel rooskleurig in. “Als de mondiale opwarming onder de 1,5 graden Celsius blijft, kan het massaverlies wellicht beperkt worden tot 300 gigaton per jaar.” Maar als de temperaturen verder stijgen, wordt het een ander verhaal. “Sommige projecties voorspellen een temperatuurstijging in het Noordpoolgebied van wel 6 tot 8 graden. Dan kunnen we wel eens te maken krijgen met een massaverlies van 1000 gigaton per jaar. Het zou leiden tot een zeespiegelstijging van 3 millimeter per jaar. Het betekent dat de Groenlandse ijskap dan in zijn eentje verantwoordelijk is voor de totale zeespiegelstijging die we nu waarnemen. Het laat zien dat het allemaal heel snel kan gaan.”

Azuurblauwe smeltwatermeren op de ijskap. Brokkelige gletsjers. Een kennersoog ziet hoe Groenland door toedoen van antropogene klimaatverandering verandert. Dat er toch nog mensen zijn die de antropogene klimaatverandering afdoen als een hoax is voor Van den Broeke niet te bevatten. “Die mensen kan ik als wetenschapper onmogelijk serieus nemen.”

Afbeelding

In het voorjaar en de zomer ontstaan op de Groenlandse ijskap smeltwatermeren en -rivieren die soms zelfs vanuit de ruimte zichtbaar zijn. Deze foto is gemaakt door een satelliet van NASA. Afbeelding: NASA.

https://www.scientias.nl/groenland-hier ... zichtbaar/
IJskappen aan de rand van Groenland zijn hun ‘tipping point’ voorbij

Nieuw onderzoek toont aan dat de ijskappen aan de rand van Groenland de enige manier waarop zij massa kunnen winnen rond 1997 zijn kwijtgeraakt.

Het betekent dat de ijskappen aan de kust vanaf dat jaar alleen nog maar massa verliezen en in toenemende mate een bijdrage leveren aan de zeespiegelstijging. Dat schrijven onderzoekers in het blad Nature Communications.

De drie zones
Dat delen van de Groenlandse ijskap smelten, is een natuurlijk verschijnsel. ’s Winters valt op de Groenlandse ijskap een pak sneeuw dat ’s zomers – als de temperaturen stijgen – kan gaan smelten. “Er is een gebied dat nooit te maken krijgt met smelt,” vertelt onderzoeker Willem Jan van de Berg, verbonden aan de Universiteit Utrecht, aan Scientias.nl. “We noemen dat de ‘dry snow zone’. Je vindt het gebied in het centrale deel van Groenland. Dan is er nog een gebied waar de sneeuw deels wegsmelt.” Dat gebied ligt ietsje meer naar de rand van de Groenlandse ijskap en wordt de ‘percolation zone’ genoemd. “De sneeuwlaag smelt alleen aan het oppervlak en het smeltwater loopt niet weg, maar zakt in de onderliggende sneeuwlaag. Die laag is koud, waardoor het smeltwater grotendeels herbevriest.” Hoewel de sneeuw in dit gebied smelt, treedt er dus geen netto massaverlies op. “En dan is er nog de ‘ablation zone’. Hier smelt de sneeuwlaag in de zomer volledig, waarna ook een deel van het onderliggende ijs smelt. Dit gebied verliest dus elk jaar massa.”

Het probleem van de vergletsjerde rand van Groenland
Aan de rand van Groenland zijn los van de grote ijskap nog veel andere, wat kleinere ijskappen die samen zo’n 100.000 km2 groot zijn. “Deze gletsjers liggen lager dan de ijskap en hebben dan ook geen dry snow zone, maar alleen een ablation zone en percolation zone,” vertelt Van de Berg. Deze gletsjers kunnen dan ook maar op één manier massa winnen: door herbevriezing van smeltwater. En daar gaat het sinds 1997 mis. “Doordat het warmer wordt, ontstaat er meer smeltwater.” En de onderliggende sneeuwlaag die dat smeltwater altijd als een spons absorbeerde, kan die toenemende smelt niet aan. De laag is verzadigd. En dus zakt het smeltwater niet meer in de sneeuwlaag en vindt er geen herbevriezing plaats. In plaats daarvan haast het smeltwater zich naar zee, waar het een bijdrage levert aan de stijgende zeespiegel. “De gletsjers hadden ook zonder dry snow zone altijd bestaansrecht, omdat ze extra massa vergaarden door herbevriezing van smeltwater. Maar dat is nu niet meer aan de orde.”

Terug naar pre-industriële tijden
Onderzoek wijst uit dat de sneeuwlaag die aan de rand van Groenland op de ijskappen rust zo rond 1997 verzadigd raakte. Van de Berg en collega’s trekken die conclusie nadat ze twaalf gebieden aan de kust van Groenland – die sinds 1997 massa verliezen – bestudeerden. Met behulp van verfijnde modellen – die goed overeen blijken te komen met observaties ter plekke – gingen ze na hoe het massaverlies zich de afgelopen jaren in deze gebieden ontwikkeld heeft. “1997 bleek daarbij een breekpunt te zijn geweest.” Jaarlijks verliezen de ijskappen langs de Groenlandse kust vandaag de dag ongeveer drie keer zoveel massa als voor 1997.

Verontrustend
Het zijn verontrustende bevindingen. Zeker omdat de onderzoekers verwachten dat de komende jaren alleen maar meer smeltwater de weg naar zee weet te vinden. Brice Noël, eveneens verbonden aan Universiteit Utrecht, vertelt daarover het volgende: “De hoger gelegen ijskappen zijn nu nog relatief gezond. Maar door de stijgende temperatuur zien we dat het hoger gelegen ijs ook gaat smelten. Dat is een groot probleem. Want de ‘smeltlijn’ bereikt binnenkort de hoogte waar het grootste gedeelte van de Groenlandse ijskap zich bevindt.” Het huidige onderzoek beperkt zich tot de ijskappen aan de rand van Groenland en schetst een vrij somber beeld. Als de opwarming van de aarde in dit tempo doorgaat, zullen de ijskappen aan de rand van Groenland in het haar 2100 eenvijfde tot een kwart van hun volume kwijt zijn en verantwoordelijk zijn voor 4 centimeter extra zeespiegelstijging. Maar ook de toekomst van het meer landinwaarts gelegen ijs is weinig rooskleurig. Het ijs ligt hoger, waardoor het kouder is en beter bestand is tegen smelt. “Maar ook daar zien we dat de ‘smeltlijn’ hoger en hoger komt te liggen.” Van de Berg voegt toe: “4 centimeter zeespiegelstijging in 2100 lijkt niet veel, maar met alle recente wetenschappelijke informatie bij elkaar rijst toch steeds meer het beeld dat zeespiegelstijging in de komende eeuw een groot probleem voor Nederland kan gaan worden. “Groot probleem kan gaan worden” is misschien wat vaag, maar er zijn modelschatting (in dit geval van de Antarctische ijskap, De Conto & Pollard, Nature, 2016) die voor het meest negatieve klimaatscenario voor 2100 een zeespiegelstijging van 2 cm per jaar verwachten. Dat is, voor zover ik weet, meer dan dat onze huidige technologie kan opvangen, dus dat zou het einde van Nederland zoals we kennen betekenen. Nu hebben grote claims grote en zeer harde bewijzen nodig – en die zijn er in dit geval (nog) niet. Andere studies zijn niet zo extreem in hun schattingen, maar nog steeds zorgwekkend. Al met al, er is geen enkele reden om licht over de gevaren van zeespiegelstijging te denken.”

De onderzoekers noemen 1997 in hun studie een ‘tipping point’. Maar betekent het dan dat we de ijskappen aan de kust sowieso als verloren kunnen beschouwen? Het lijkt er wel op. “Alleen als we de temperatuur terug weten te brengen naar pre-industriële waarden en het kouder wordt dan het was sinds 1960, zijn de ijskappen nog te redden,” vertelt Van de Berg. “Lukt dat niet, dan is het afgelopen voor deze ijskappen.” Het betekent heel concreet dat het Parijse klimaatakkoord – dat ernaar streeft de opwarming van de aarde te beperken tot zo’n 2 graden Celsius – in ieder geval met het oog op de ijskappen aan de rand van Groenland ernstig tekortschiet.
http://rbis.pageflow.io/gics#87460
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: We zitten er steeds 'warmer' bij ...

Bericht door univers » 11 apr 2017, 07:54

De Morteratsch-gletsjer: hier is klimaatverandering al zichtbaar

Klimaatverandering een ver-van-mijn-bed-show? Niet in het Berninamassief waar gletsjers door stijgende temperaturen in zwaar weer verkeren.

Hoog in het Berninamassief vinden we de Piz Morteratsch, een bergtop die meer dan 4000 meter hoog is. De berg wordt omarmd door gletsjers, waaronder één van de grotere exemplaren in de Alpen: de Morteratsch-gletsjer. “De gletsjer is op dit moment zo’n zes kilometer lang,” vertelt Hans Oerlemans, hoogleraar meteorologie aan de Universiteit Utrecht, aan Scientias.nl. “De breedte loopt uiteen van 500 tot 1000 meter. En het ijs is gemiddeld zo’n 150 meter dik. Daarmee is het dus een aardige vracht ijs.”

Terugtrekking
Oerlemans doet al sinds 1995 onderzoek naar de Morteratsch-gletsjer. En er valt genoeg te onderzoeken. Want de Zwitserse gletsjer is aan het veranderen. “De gletsjer begon zich rond 1860 terug te trekken en wordt per jaar gemiddeld 20 meter korter. De laatste jaren gaat het echter harder. Er is zelfs een jaar geweest dat deze wel 160 meter korter werd. Al met al is de gletsjer inmiddels meer dan 2 kilometer korter dan deze in 1860 was.”
Zichtbare veranderingen
En dat is goed zichtbaar. Zelfs als je voor het eerst een bezoekje aan het Berninamassief brengt en niet vertrouwd bent met de omvang die de gletsjer in het verleden had. “Als je door het dal loopt, kun je aan de morenes (puinafzettingen van de gletsjer, red.) aan de zijkanten heel goed zien hoe hoog het ijs ooit lag. En dan moet je soms concluderen dat op de plek waar je nu loopt zo’n 50 jaar geleden nog 100 meter ijs lag. Dat is heel indrukwekkend.”

Afbeelding

Deze grafiek laat zien hoe de lengte van de Morteratsch-gletsjer van jaar tot jaar (in meters) is veranderd. Ook de cumulatieve lengteverandering (zwarte lijn) is aangeduid. De grafiek beslaat de periode tussen 1878 en 2015. Grote uitschieters zie je in 2012-2013 (de gletsjer trok zich meer dan 80 meter terug) en 2014-2015 (de gletsjer trok zich meer dan 160 meter terug). Afbeelding: © VAW / ETHZ & EKK / SCNAT (2015).

Dat de gletsjer korter wordt, ondervinden wetenschappers zoals Oerlemans aan den lijve wanneer ze weer eens naar de gletsjer afreizen voor onderzoek. “De Morteratsch-gletsjer was eigenlijk altijd de meest toegankelijke gletsjer van Europa,” vertelt Oerlemans. “Wij zeiden gekscherend wel eens dat het de enige gletsjer is waar je met een rolstoel naar toe kunt. Maar dat is niet meer zo.” De gletsjertong die vlakbij een klein stationnetje lag en na een korte wandeling te bewonderen was, heeft zich in twintig jaar tijd ongeveer een halve kilometer teruggetrokken. Het betekent dat Oerlemans en collega’s steeds verder moeten lopen om de gletsjer te bereiken.

Opwarming van de aarde
Het is allemaal het resultaat van stijgende temperaturen. “Halverwege de 19e eeuw begon het geleidelijk aan al warmer te worden. En rond die tijd begonnen bijna alle gletsjers wereldwijd zich terug te trekken. Zo af en toe stopte dat. Bijvoorbeeld tussen 1960 en 1980, maar in die periode steeg de temperatuur ook nauwelijks. Het laat zien dat er een nauw verband is tussen de stijgende temperaturen en terugtrekkende gletsjers.” Maar zijn die stijgende temperaturen het resultaat van een door mensen ingegeven klimaatverandering? Oerlemans denkt van wel. “De temperatuur kan natuurlijk van nature fluctueren, bijvoorbeeld door vulkanisme of zonneactiviteit.” Maar de versnelde terugtrekking van de gletsjers die we met name de laatste decennia zien, is volgens hem alleen te verklaren doordat ook mensen een duit in het zakje doen. “Dat weet ik voor 90 procent zeker.”

De toekomst
Hoe de toekomst van de gletsjer eruit ziet? Daar hebben we een redelijk goed beeld van. En het is niet rooskleurig. “Zelfs als de temperatuur vanaf nu niet verder zou stijgen, zou de gletsjer nog ongeveer een kilometer korter worden,” stelt Oerlemans, die benadrukt dat gletsjers traag reageren op temperatuursveranderingen. Aannemelijker is natuurlijk dat de temperaturen verder zullen stijgen. Als we de opwarming weten te beperken tot zo’n 2 graden Celsius (ten opzichte van pre-industriële tijden) zal de gletsjer tegen het jaar 2100 naar schatting nog maar 3 kilometer lang zijn.

De gletsjerdokter
De Zwitsers zien het verdwijnen van de – ook bij toeristen zeer – geliefde Morteratsch-gletsjer met lede ogen aan. Maar ze zijn niet van plan om zich er zomaar bij neer te leggen. Sterker nog: er wordt serieus overwogen om de gletsjer van de ondergang te redden. “Aan de andere kant van de berg ligt een skigebied,” vertelt Oerlemans. “En onder dat skigebied ligt een piepklein gletsjertje. Dat gletsjertje vult een keteldal en voorkomt zo dat de skipiste te steil wordt.” Om te voorkomen dat de gletsjer verdwijnt (en de skipiste onbruikbaar wordt), dekken de Zwitsers de gletsjer al tien jaar op rij af met een enorme fleecedeken. “Als er geen sneeuw meer valt – vanaf begin mei zo ongeveer – leggen ze de deken erop en die blijft tot de herfst liggen.” Het idee is dat de deken voorkomt dat er gedurende de zomer heel veel sneeuw smelt (meer dan er in de winter valt). “En dat is een succes.” De gletsjer is de afgelopen jaren maar liefst tien meter dikker geworden. “Het is wel een heel gedoe, want die fleecedekens moeten worden uitgerold en aan elkaar genaaid. Maar goed: klaarblijkelijk hebben de Zwitsers het er allemaal voor over.”

Sterker nog: de Zwitsers willen hun reddingsplan uitbreiden. En wel naar de Morteratsch-gletsjer. “Maar die gletsjer is veel groter en onmogelijk helemaal af te dekken.” Daarom hebben onderzoekers – waaronder Oerlemans – iets anders bedacht. “We willen kijken of we de terugtrekking van de gletsjer kunnen afremmen door een deel van het smeltgebied (het deel van de gletsjer dat gedurende de zomer ijs verliest, red.) in de zomer te besneeuwen.” Hoe moet dat dan heel concreet gaan gebeuren? “Als het heel koud is, dus bijvoorbeeld ’s nachts, willen we smeltwater oppompen en in de vorm van hele fijne waterdruppeljes in de lucht spuiten.” Door de kou worden die druppeltjes omgezet in sneeuwdeeltjes die vervolgens op de gletsjer vallen. “Onderzoek suggereert dat we zo gedurende de zomer 2 tot 5 procent van de tijd sneeuw kunnen maken.” Door het smeltgebied van extra sneeuw te voorzien, kan ijssmelt – normaliter verliest de gletsjer in smeltgebieden zo’n 4 meter ijs in de zomer – worden tegengegaan. En als je het maar lang genoeg doet, zou de gletsjer in theorie zelfs weer kunnen gaan groeien. “Maar dan moet je het over een groot gebied en gedurende tientallen jaren doen,” vertelt Oerlemans, die nog maar eens benadrukt dat het primaire doel het afremmen van de terugtrekking is. Of de methode echt werkt, zal later dit jaar moeten blijken. “Dan gaan we een pilot-study doen. Hierbij gaan we kijken of we een klein stukje van de gletsjer op deze wijze met sneeuw bedekt kunnen houden.” Oerlemans noemt het een “interessant experiment”. Lachend: “Ze noemen me al ‘de gletsjerdokter’.”

Het Zwitserse reddingsplan is – zelfs als het een succes wordt – natuurlijk een doekje voor het bloeden. Want gletsjers afdekken met dekens of besproeien met ijsdeeltjes is innovatief, maar symptoombestrijding. De werkelijke oplossing vinden we veel dichter bij huis: minder broeikasgassen uitstoten. Want wat de Morteratsch-gletsjer – en 99 procent van de gletsjers wereldwijd – momenteel overkomt, is grotendeels toe te schrijven aan de door ons veroorzaakte opwarming van de aarde. Dat er nog steeds mensen zijn die daar niet aan willen, daar begrijpt Oerlemans – zeker als hij op de wegkwijnende Morteratsch-gletsjer staat – niks van. “Dat is net zoiets als mensen die nog steeds denken dat de aarde plat is. Dat is lastig vol te houden. Natuurlijk komen er van nature temperatuurschommelingen voor en moeten we uitzoeken welk deel van de opwarming door mensen wordt veroorzaakt en welk deel natuurlijk is.” Maar dat mensen een grote rol spelen, staat wat Oerlemans betreft buiten kijf. “Ik zou willen dat de wetenschap wat dat betreft eens wat serieuzer werd genomen,” verzucht hij. “Ook in de politiek, waar veel beslissingen nog vaak op basis van een onderbuikgevoel worden genomen.” Het recente klimaatakkoord lijkt wat dat betreft een stap in de goede richting. Maar Oerlemans is niet dolenthousiast. “Nu moeten we de afspraken nog zien waar te maken. En dat is een heel ander verhaal.” Maar wel het enige verhaal dat de Morteratsch-gletsjer van de totale ondergang kan redden.

Afbeelding
“Op plekken waar de gletsjertong al wat langer weg is, beginnen bomen en planten te groeien,” vertelt Oerlemans. Hoe forser de vegetatie, hoe langer het ijs al weg is. Op deze foto zie je de bomen en planten die zich het gebied waar ooit ijs lag, hebben toe-geëigend. Ook de puinafzettingen die de gletsjer achterliet zijn (met name links van het dal) goed zichtbaar. Ze laten zien hoe dik de laag ijs was die ooit in dit dal rustte. Foto: Hans Oerlemans.

Afbeelding
Hier zie je de tong van de Morteratsch-gletsjer. De foto is gemaakt van een hoogte van ongeveer 800 meter (ten opzichte van de bodem van het dal). Ook op deze foto is goed te zien hoe hoog en ver het ijs ooit reikte. Je ziet het aan de puinafzettingen (lichte sedimenten) aan de zijkanten van het dal. Foto: Hans Oerlemans

Afbeelding
Oerlemans plaatste dit weerstation in 1995 op de gletsjer. Het weerstation is sindsdien al meerdere malen verplaatst, omdat het het smelten van de gletsjer het weerstation bedreigde. Afbeelding: Hans Oerlemans.

https://www.scientias.nl/morteratsch-gl ... zichtbaar/
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: We zitten er steeds 'warmer' bij ...

Bericht door univers » 11 apr 2017, 08:02

Tweederde deel van het Great Barrier Reef nu in problemen door verbleking

Nog niet eerder zagen onderzoekers in zo’n korte tijd – krap 12 maanden – zo’n groot deel van het rif verbleken.

Tot die conclusie komen onderzoeker Terry Hughes en James Kerry. De twee mannen werken voor het ARC Centre of Excellence for Coral Reef Studies aan de James Cook University in Australië. De onderzoekers observeerden – voor het tweede jaar op rij – meer dan 8000 kilometer Great Barrier Reef vanuit de lucht. Daarnaast bestudeerden ze de afgelopen maanden zo’n 800 riffen van dichtbij. Het gaat dan om riffen die in 2016 vanuit de lucht werden bestudeerd.

Somber beeld
De onderzoeken van vorig jaar en dit jaar schetsen afzonderlijk van elkaar, maar in het bijzonder gecombineerd een zeer somber beeld, vertelt Hughes. In 2016 verbleekte een derde deel van het rif sterk (het gaat dan om het noordelijk deel). In 2017 zet de verbleking van het Great Barrier Reef door en treft met name het middelste deel dat ook ongeveer een derde van het rif uitmaakt. “De gecombineerde impact van deze aaneengesloten verbleking beslaat een 1500 kilometer lang deel van het rif, waardoor alleen het zuidelijke één derde deel van het rif nog onaangetast is,” legt Hughes uit.

Kort op elkaar
“Dit is de vierde keer dat het Great Barrier Reef ernstig verbleekt,” vertelt Kerry. “In 1998, 2002, 2016 en nu in 2017.” Dat twee perioden van verbleking zo dicht op elkaar zitten dat ze bijna in elkaar overlopen, is nieuw. En zorgwekkend. “Zelfs de snelst groeiende koralen hebben zeker een decennium nodig om zich te herstellen,” vertelt Kerry. Het betekent dat de koralen die in 2016 in de problemen kwamen niet de tijd is gegund om er weer bovenop te komen. “Verbleekte koralen zijn niet per se dode koralen, maar in het ernstig getroffen centrale gebied verwachten we veel koraal te verliezen.”

Afbeelding
Hier zie je dat sommige delen van het rif in 2016 (links) en 2017 (rechts) rood gekleurd zijn. Deze delen van het rif zijn ernstig verbleekt (dat wil zeggen dat 60 procent of meer van het zichtbare koraal verbleekt is). Groene delen zijn niet of nauwelijks verbleekt (10 procent of minder van het rif is op deze plaatsen verbleekt). Let op: de afbeelding laat dus niet alle gegevens zien, maar alleen de ernstige en minimale verbleking. Afbeelding: ARC Centre for Coral Reef Studies.

De verbleking van het koraal is het resultaat van recordbrekend hoge watertemperaturen die weer ontstaan door de opwarming van de aarde. Vorig jaar vielen die temperaturen door toedoen van El Niño nóg wat hoger uit. “Dit jaar, 2017, zien we ook op grote schaal verbleking, zelfs zonder dat El Niño daarbij helpt,” stelt Hughes. Naast de hoge temperaturen heeft het rif dit jaar ook een andere tegenslag te verwerken gehad: eind maart sloeg de tropische cycloon Debbie toe. Een 100 kilometer lang deel van het rif is daarbij beschadigd geraakt. “Het rif worstelt duidelijk met meerdere factoren. De opwarming is zonder twijfel het meest ernstig. Als de temperaturen blijven stijgen, zullen de koralen vaker en vaker met dit soort gebeurtenissen te maken krijgen: een opwarming van 1 graad Celsius heeft in de afgelopen 19 jaar al vier perioden van heftige verbleking veroorzaakt. Uiteindelijk moeten we de uitstoot van koolstof terugdringen en de tijd die rest om dat te doen, is beperkt.”

Afbeelding
Cairns to Townsville bleaching, 2017. Credit: Ed Roberts, ARC Centre of Excellence for Coral Reef Studies.

https://www.scientias.nl/tweederde-deel ... erbleking/

https://www.coralcoe.org.au/media-relea ... -bleaching
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: We zitten er steeds 'warmer' bij ...

Bericht door univers » 21 apr 2017, 08:54

Er zit nu een 180 kilometer(!) lange scheur in de Larsen C-ijsplaat

Nieuwe satellietbeelden onthullen dat de scheur nog altijd groeit.

Op 6 april heeft NASA’s Terra-satelliet opnieuw een foto gemaakt van de Larsen C-ijsplaat aan de rand van Antarctica. De foto onthult dat de scheur in 2,5 maand tijd weer 5 kilometer langer is geworden. De scheur (die eind januari nog 175 kilometer lang was) meet nu 180 kilometer.

IJsmassa
Als de scheur nog zestien kilometer langer wordt, zal een enorme ijsmassa (je ziet deze op de beelden hierboven aan de rechterzijde van de scheur liggen) loskomen van de Larsen C-ijsplaat. Het gaat naar schatting om een brok ijs die zo’n 5000 vierkante kilometer groot is.

Wanneer?
Wanneer die enorme ijsmassa het ruime sop kiest? Dat is koffiedik kijken. Het kan komende week gebeuren. Maar het kan ook nog een jaar duren. Onderzoekers weten het niet. Dat komt doordat de groei van de scheur afhankelijk is van verschillende factoren en onderzoekers bovendien enkele van die factoren nog altijd niet goed doorgronden.

Als de ijsmassa loskomt van Larsen C heeft dat geen directe invloed op de zeespiegel: het ijs rust immers reeds op het water. Onderzoekers zijn echter bang dat het afbreken van deze enorme ijsmassa leidt tot het uiteenvallen van de complete ijsplaat (iets wat we recent al eerder op Antarctica zagen gebeuren met de Larsen B-ijsplaat). En als de ijsplaat verdwijnt (of veel massa verliest) is deze niet langer in staat om de achterliggende, op het land gevestigde gletsjers op hun plek te houden. Deze zullen dan versneld hun ijs in zee gaan dumpen en kunnen zo een steentje bij gaan dragen aan het stijgen van de zeespiegel. Mocht de Larsen C-ijsplaat totaal verdwijnen en ook alle gletsjers die erachter liggen verloren gaan, zou dat naar schatting een zeespiegelstijging van 1 centimeter veroorzaken. Dat lijkt misschien wel mee te vallen. Maar onderzoekers benadrukken dat als Larsen C verdwijnt datzelfde lot wellicht andere, zuidelijker gelegen ijsplaten – die veel meer ijs herbergen en tegenhouden – te wachten staat. En dan wordt het een ander verhaal. Die ijsplaten en de gletsjers erachter herbergen namelijk genoeg ijs om de zeespiegel uiteindelijk meters te laten stijgen.

Afbeelding
Deze valsekleurenfoto’s laten de scheur in augustus (130 kilometer lang), december (145 kilometer lang) en april (180 kilometer lang) zien. De kleuren zeggen iets over de textuur van het ijs. Minder glad ijs en minder gladde wateroppervlakken zijn oranje van kleur, terwijl glad ijs blauwkleurig is. Je ziet dat de ijsplaat veel gladder is dan het zee-ijs (met uitzondering van de scheur, wat erop wijst dat deze actief groeit). In augustus was het zee-ijs een stuk gladder dan in december. Dat is goed te verklaren: in augustus was sprake van koud winterweer en in december leidden zomerse temperaturen tot het smelten en opbreken van het zee-ijs. Afbeeldingen: Jesse Allen / NASA / GSFC / JPL / MISR Team.

https://earthobservatory.nasa.gov/IOTD/ ... rc=iotdrss
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: We zitten er steeds 'warmer' bij ...

Bericht door univers » 02 mei 2017, 23:30

Scheur in Larsen C-ijsplaat heeft een zijtakje gekregen

Het zijtakje lijkt zich richting de rand van de ijsplaat te haasten.

Wetenschappers houden de 350 meter dikke Larsen C-ijsplaat al maandenlang nauwlettend in de gaten. In de plaat bevindt zich namelijk een 180 kilometer lange scheur. Als deze scheur nog een beetje langer wordt, ontstaat één van de grootste ijsbergen ooit: een brok ijs dat grofweg net zo groot is als Gelderland.

Breder
De scheur in kwestie groeide vorig jaar hard, maar is de afgelopen maanden nauwelijks langer geworden. Wel wordt de scheur steeds breder. En dat gaat snel: de breedte van de scheur neemt met meer dan één meter per dag toe, zo blijkt uit satellietbeelden.

Een zijtakje
En nu is er – naast het geleidelijk aan breder worden van de scheur – nog iets nieuws te melden. De scheur heeft een zijtakje gekregen. Het takje is op zo’n tien kilometer afstand van het uiteinde van de grote scheur ontstaan en lijkt zich richting de voorzijde van de ijsplaat te begeven. Volgens wetenschappers is het zijtakje nu een klein weekje oud.

Afbeelding

Hier zie je de grote scheur in de Larsen C-ijsplaat en de groei die deze de afgelopen tijd heeft doorgemaakt. Ook het zijtakje is aangeduid. Afbeelding: Project MIDAS.

Afbeelding
Afbeelding

Ice flow velocities of Larsen C in February 2017 and April/May 2017, from ESA Sentinel-1 data.

https://www.scientias.nl/scheur-larsen- ... -gekregen/

http://www.projectmidas.org/blog/a-new-branch/
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: We zitten er steeds 'warmer' bij ...

Bericht door univers » 02 jun 2017, 07:44

Larsen C-ijsplaat lijkt nu echt binnenkort te gaan scheuren

De scheur in de ijsplaat is in een paar dagen tijd 17 kilometer langer geworden.

Als de scheur nog 13 kilometer groeit, bereikt deze het randje van de ijsplaat en zal één van de grootste ijsbergen die we ooit hebben gezien, ontstaan. De brok ijs die dan het ruime sop kiest, zal zo’n 5000 km2 groot zijn.

Antarctica
De Larsen C-ijsplaat bevindt zich aan de rand van West-Antarctica en is zo’n 350 meter dik. In de ijsplaat zit een bijna 200 kilometer lange scheur die vrijwel paralel loopt met de rand van de ijsplaat. Al een tijdje vrezen wetenschappers dat de scheur uiteindelijk de rand van de ijsplaat weet te vinden en een enorme ijsberg loskomt.

Groeiende scheur
Die angst lijkt nu op korte termijn werkelijkheid te worden. De scheur is tussen 25 en 31 mei maar liefst 17 kilometer gegroeid. Bovendien is het uiteinde van de scheur ietsje afgebogen, waardoor de scheur nu af lijkt te stevenen op de rand van de ijsplaat (zie de afbeelding hiernaast). Het wijst er volgens onderzoekers sterk op dat het moment waarop een groot deel van de ijsplaat loskomt, nabij is.
Tien procent kleiner
Wanneer de ijsberg loskomt van de ijsplaat (een proces dat ook wel afkalving wordt genoemd) zal de Larsen C-ijsplaat in één klap 10 procent kleiner worden. Onderzoekers verwachten dat de afkalving het landschap voorgoed zal veranderen en vrezen dat het zelfs kan leiden tot ineenstorting van de complete ijsplaat. Dat overkwam ook de buurman van Larsen C – Larsen B genaamd – in 2002. Deze ijsplaat viel compleet uiteen nadat deze herhaaldelijk afscheid moest nemen van grote brokken ijs.

Zeespiegelstijging
Als de Larsen C-ijsplaat compleet uiteen gaat vallen – een proces dat waarschijnlijk jaren in beslag neemt – leidt dat mogelijk tot een zeespiegelstijging. Dat komt doordat ijsplaten achterliggende gletsjers afremmen: ze voorkomen dat gletsjers die op het land liggen gemakkelijk de zee in kunnen stromen. Als een ijsplaat massa verliest of compleet verdwijnt, is het aannemelijk dat de achterliggende gletsjers versnellen en meer ijs in het water gaan dumpen. Mocht de Larsen C-ijsplaat verdwijnen, dan kan dat resulteren in een zeespiegelstijging van (hooguit) enkele millimeters per jaar.

Afbeelding
The current location of the rift on Larsen C, as of May 31 2017. Labels highlight significant jumps. Tip positions are derived from Landsat (USGS) and Sentinel-1 InSAR (ESA) data. Background image blends BEDMAP2 Elevation (BAS) with MODIS MOA2009 Image mosaic (NSIDC). Other data from SCAR ADD and OSM.

http://www.projectmidas.org/blog/another-step-closer/
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

gusteman

Re: We zitten er steeds 'warmer' bij ...

Bericht door gusteman » 07 jun 2017, 11:50

Ondanks dat Donald Trump heeft aangekondigd dat de VS zich zullen terugtrekken uit het klimaatakkoord komt er toch positief nieuws uit diezelfde VS.
De gouverneur van de staat California heeft een klimaatakkoord gesloten met China. En intussen hebben reeds zowel het overzeese Puerto Rico als nog negen andere staten uit de VS zich aangesloten bij dit akkoord.
Zij kunnen dit perfect doen zonder daarvoor eerst de toestemming van Washington te hebben gekregen en die kunnen het akkoord ook niet blokkeren.
Daar wordt een mens toch wel een beetje warm van, niet?

Gast1

Re: We zitten er steeds 'warmer' bij ...

Bericht door Gast1 » 08 jun 2017, 05:46

Zéker ;P!

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: We zitten er steeds 'warmer' bij ...

Bericht door univers » 26 jun 2017, 14:31

Scheur in Larsen C-ijsplaat wordt elke dag 2 meter breder

Terwijl de scheur breder wordt, groeit deze in de lengte nauwelijks: de scheur is nog steeds zo’n 200 kilometer lang.

Dat melden onderzoekers die de scheur in de ijsplaat nauwlettend in de gaten houden. De laatste data wijzen uit dat de scheur sinds eind mei niet langer is geworden. Maar wel breder: elke dag dijt deze zo’n 2 meter uit.

Enorme groei
Eind mei luidden onderzoekers nog de noodklok over de enorme groei die de scheur in de lengte had doorgemaakt. In enkele dagen tijd was de scheur toen 17 kilometer langer geworden. Het betekende dat het uiteinde van de scheur nog maar dertien kilometer verwijderd was van het randje van de ijsplaat. Dat is nu – bijna een maand later – dus nog steeds zo.

IJsberg
Onderzoekers houden de scheur in de Larsen C-ijsplaat nauwlettend in de gaten. Als de scheur nog 13 kilometer groeit, ontstaat namelijk een ijsberg die ongeveer 5000 vierkante kilometer groot is.

Kwestie van tijd?
Op dit moment lijkt het niet de vraag te zijn of die 5000 kilometer grote ijsberg er gaat komen, maar wanneer deze het levenslicht ziet. Volgens wetenschappers kan dat in principe elk moment gebeuren. Ze wijzen erop dat de volgende groeispurt die de scheur doormaakt, zomaar de laatste kan zijn.

De Larsen C-ijsplaat bevindt zich aan de rand van West-Antarctica. De ijsplaat is ongeveer 350 meter dik en rust op het water. Dat betekent dat het losbreken van de 5000 vierkante kilometer grote ijsberg geen directe invloed zal hebben op de zeespiegel. Maar onderzoekers zijn bang dat het losbreken van deze ijsberg nog maar het begin is. Als de scheur het randje van de ijsplaat bereikt en een 5000 km2 grote ijsberg ontstaat, verliest de ijsplaat in één klap 10 procent van zijn massa. Mogelijk komt de ijsplaat die klap niet te boven en begint deze in de jaren erna in zijn geheel uiteen te vallen. Iets soortgelijks overkwam ook de buurman van Larsen C: Larsen B. Als de Larsen C-ijsplaat compleet uiteenvalt – een proces dat waarschijnlijk jaren in beslag neemt – kan dat wel leiden tot een zeespiegelstijging. Dat komt doordat de ijsplaat de achterliggende gletsjers afremt. Als de ijsplaat verdwijnt, kunnen die gletsjers gemakkelijker de zee in glijden en zullen ze naar verwachting ook sneller gaan stromen en meer ijs in zee dumpen.

https://www.scientias.nl/scheur-larsen- ... er-breder/

http://www.projectmidas.org/
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Gebruikersavatar
univers
Observer
Berichten: 33354
Lid geworden op: 27 jan 2013, 11:10

Re: We zitten er steeds 'warmer' bij ...

Bericht door univers » 06 jul 2017, 12:21

Satelliet voorspelt hoe de Larsen C-ijsberg eruit gaat zien

De ijsberg zal zo’n 190 meter boven het water uitsteken en uit ongeveer 1155 kubieke kilometer ijs bestaan.

Dat voorspellen onderzoekers op basis van waarnemingen van ESA’s CryoSat. Deze satelliet meet de dikte van het zee-ijs op de polen, maar houdt ook de ijskappen van Groenland en Antarctica in de gaten. En nu heeft de satelliet dus een blik geworpen op de Larsen C-ijsplaat, te vinden aan de westzijde van Antarctica.

De scheur
In de Larsen C-ijsplaat zit een 200 kilometer lange scheur. Als die scheur nog zo’n vijf kilometer langer wordt, zal een groot deel van de ijsplaat afbreken. Daarbij ontstaat één van de grootste ijsbergen ooit waargenomen. Wanneer de ijsberg gaat ontstaan, is koffiedik kijken. Dat kan een kwestie zijn van maanden, weken of dagen, zo lieten onderzoekers onlangs weten.

190 meter hoog
Maar hoe gaat die ijsberg er dan uitzien? “Met behulp van informatie van CryoSat, hebben we in kaart gebracht hoe ver het ijs boven de oceaan uitsteekt en ontdekt dat de ijsberg ongeveer 190 meter dik zal zijn en ongeveer 1155 kubieke kilometer ijs zal bevatten,” vertelt onderzoeker Noel Gourmelen. Daarnaast schatten Gourmelen en collega’s dat het deel van de ijsberg dat onder water zit tot wel 210 meter diep kan reiken.

Afbeelding

Eén grote ijsberg of heel veel kleintjes?
Wat er uiteindelijk van deze ijsberg zal worden, weten onderzoekers niet. Zo is goed mogelijk dat de ijsberg in stukjes loskomt van de Larsen C-ijsplaat. En als de ijsberg toch in één stuk losbreekt, kan het zomaar zijn dat deze kort daarna in twee of meer stukken breekt. Uiteindelijk kan het losgekomen ijs – ongeacht of de ijsberg nu in stukken uiteenvalt of als één geheel wegdrijft – door de oceaanstromingen richting het noorden worden gedreven. “Misschien wel tot aan de Falkland-eilanden,” vertelt onderzoeker Anna Hogg. “In dat geval kan het ijs een gevaar vormen voor schepen in de Straat Drake.”

De komende tijd zal CryoSat de Larsen C-ijsplaat en in het bijzonder de ijsberg in wording goed in de gaten houden. En ook nadat de ijsberg is losgekomen, houdt CryoSat een oogje in het zeil. “We zullen CryoSat blijven gebruiken om te monitoren hoe de ijsberg verandert terwijl deze wegdrijft van de ijsplaat,” vertelt Gourmelen. Daarnaast heeft ook Sentinel-1 – een andere satelliet – de ogen op de ijsplaat gericht. Deze satelliet zal ons uiteindelijk laten weten wanneer en hoe de ijsberg is losgekomen.

http://www.esa.int/Our_Activities/Obser ... the_making
Een mens is net een open boek, je moet het enkel kunnen lezen.

Plaats reactie