Re: We zitten er steeds 'warmer' bij ...
Geplaatst: 28 jan 2017, 10:22
Gelukkig zijn er meerdere mensen die geen oogkleppen voor hebben.
Wolvenjong.
Wolvenjong.
Waar mysterie en wetenschap elkaar kruisen...
https://www.mysterie-wetenschapsforum.nl/phpBB3/
https://www.mysterie-wetenschapsforum.nl/phpBB3/viewtopic.php?f=82&t=12563
Klimaatverandering nekte grote Australische dieren uit de IJstijd
Tijdens de laatste IJstijd vormde Australië één grote landmassa met Tasmanië en Nieuw-Guinea, genaamd Sahul. Er leefden grote, bijzondere dieren, maar die zijn nu allemaal verdwenen. Dit komt door klimaatverandering, concluderen Amerikaanse onderzoekers.
250 kilo zware kangoeroes, buideldieren zo groot als paarden (Palorchestes), tien meter lange slangen, uit de kluiten gewassen krokodillen, 2,5 meter lange schildpadden met hoorns op hun hoofd en grote hagedissen. Tijdens het Pleistoceen leefden deze dieren in Sahul. Circa 350.000 tot 570.000 jaar geleden kwamen ze in groten getale voor, maar dit veranderde zo’n 30.000 tot 40.000 jaar geleden. Dit leiden onderzoekers af uit het aantal gevonden fossielen.
Veel onderzoekers beweren dat de opkomst van aboriginals (zo’n 50.000 jaar geleden) het einde betekende voor veel Australische superdieren. Aboriginals joegen op de dieren en verkleinden daarnaast de leefgebieden van de oorspronkelijke bewoners van Sahul. Maar klopt dit wel? Onderzoeker Larisa DeSantis beweert in een nieuw paper dat de vork anders in de steel steekt.
DeSantis wijst klimaatverandering aan als de oorzaak van de verdwijning van de dieren. Zij en haar collega’s analyseerden de tanden van de fossielen. Aan de piepkleine krasjes op de tanden is te zien wat een dier de laatste weken van zijn leven at. “Het klimaat veranderde aan het eind van het Weichselglaciaal en werd droger”, vertelt DeSantis. “Hierdoor veranderde het dieet van de dieren ook drastisch.” Zo werden planten zouter, waardoor de planteneters meer water moesten drinken. Omdat het steeds droger werd, was er steeds minder drinkwater beschikbaar, met als gevolg dat dieren uitstierven.
De resultaten van het onderzoek zijn verschenen in een paper in het wetenschappelijke vakblad Paleobiology. “Als de rol van klimaatverandering toen zo groot was, dan moeten we ook meer oog hebben voor de impact van klimaatverandering op de levens van dieren in het heden.”
Australian megafauna (Illustrator: Peter Trusler © Australian Postal Corporation 2008)
https://news.vanderbilt.edu/2017/01/26/ ... australia/
Op de planeet Aarde is de mens het enige wezen dat geen natuurlijke vijanden meer heeft.Vitharr schreef:Waarom leren we dat maar niet?
Terechte opmerkingen, beste Vitharr.Vitharr schreef:Een hele duidelijke is verzet tegen bekritisering van de CO2 rol. Dat zit als een pavloveffect in velen van ons geïndoctrineerd. Als je voor de grap eens terugleest zul je zien dat regelmatig het hoofddoel, waar iedereen het over eens is, ondergesneeuwd wordt door het fictieve vraagstuk of de menselijke CO2 emissie bijdraagt aan de opwarming. Dat is namelijk geen vraagstuk. Het antwoord is technisch ja maar dit zegt niets over de andere cruciale elementen zoals de energie-input. Omdat ook die toeneemt stijgt het energieniveau sowieso. Maar daar hoor je geen politicus over...
De menselijke productie van CO² is op de politieke agenda gekomen doordat de bedrijfswereld plots inzag dat hier een nieuwe markt kon aangeboord worden.Vitharr schreef:CO2 op de politieke agenda zetten werkt belemmerend voor wetenschap ...
Om heel even op die koe terug te komen, wel eens van schetenbelasting *klik* vernomen?Vitharr schreef:En, hoewel een cliché, toch een waarheid als een koe; verbeter de wereld, begin bij jezelf.
Britten ronden de verhuizing van hun onderzoeksstation op Antarctica af
Dertien weken hebben de Britten nodig gehad om het onderzoeksstation zo’n 23 kilometer verderop te parkeren.
Het uit acht modules opgebouwde onderzoeksstation Halley VI heeft een mooi nieuw plekje gekregen op de Brunt-ijsplaat. Met behulp van sneeuwschuivers werden de modules – die op een soort gigantische ski’s staan – naar hun nieuwe plek getrokken.
Op de nieuwe locatie wacht het onderzoeksstation een eenzame winter. Pas in november 2017 – als de zomer op Antarctica aanbreekt – zullen onderzoekers weer naar het onderzoeksstation afreizen.
De verhuizing was een verplicht nummertje en werd ingegeven door een enorme scheur in de Brunt-ijsplaat. Deze scheur zat er al een tijdje, maar begon in 2013 opeens te groeien. En eind vorig jaar was deze nog maar zo’n 6 kilometer van het onderzoeksstation verwijderd. En dat was reden tot zorg. Want wat als de scheur er uiteindelijk voor zou zorgen dat een flink stuk van de ijsplaat – met daarop het onderzoeksstation – het ruimte sop kiest? En dus werd er een nieuwe locatie gezocht en gevonden voor het onderzoeksstation. En wel zo’n 23 kilometer verderop. Het onderzoeksstation bevindt zich nog steeds op de 150 meter dikke Brunt-ijsplaat, maar nu wel aan de goede kant van de scheur.
Je zou denken dat het onderzoeksstation nu veilig is, maar eigenaar British Antarctic Survey is daar nog niet helemaal zeker van. En daarom is besloten het onderzoeksstation gedurende de Antarctische winter (maart-november 2017) te sluiten. Het heeft alles te maken met een recent ontdekte tweede scheur in de ijsplaat. Ook deze scheur groeit snel en is volgens de Britten ‘onvoorspelbaar’. Dat is in de zomer niet zo’n groot probleem: mocht de nood aan de man komen, kunnen onderzoekers snel geëvacueerd worden. In de winter is dat lastiger en daarom is uit voorzorg besloten het onderzoeksstation gedurende de winter te sluiten. Dat wil echter niet zeggen dat er dan geen onderzoek plaatsvindt. Diverse instrumenten blijven onder meer het ijs monitoren. Die informatie kan dan ook weer gebruikt worden om de terugkeer van de onderzoekers te plannen.
Het kaartje laat de scheur zijn die leidde tot de verhuizing (chasm 1). Ook de 44 kilometer lange scheur die de Britten dwingt om hun plannen voor overwintering in het onderzoeksstation te herzien, is afgebeeld. Net als de oude en nieuwe locatie van Halley VI. Afbeelding: British Antarctic Survey
https://www.scientias.nl/britten-ronden ... rctica-af/
https://www.bas.ac.uk/media-post/halley ... n-success/
Mag ik u even onderbreken? De warmte op aarde is ook niet de warmte van de zon. Tussen ons in is het gruwelijk koud omdat er geen medium is om de warmte te transporteren. De zon produceert (volgens mijn kennis) energie die door middel van elektromagnetische straling onze kant op komt en bij interactie met Aardse materie geabsorbeerd wordt. Het is deze absorptie die de energie in de materie verhoogd en dit vertaald zich in warmte.Witte wel schreef:Andere denkpiste;
Stel de zon is een koude massa welke wij trachten waar te nemen als zijnde een gloeiende massa.
De warmte op aarde is niet de warmte van de zon zelf maar de warmte welke door de zon wordt onttrokken uit de materie op aarde.
Nee, nu moet ik je toch echt naar gusteman's onderschrift verwijzen, en daarna naar die van Gast1.Als oorzaak zou donkere materie of donkere energie kunnen zijn welke geen van beide nog afdoende bekend zijn wat de mogelijkheid tot ondersteuning van deze denkpisten aannemelijk maakt.
Maar ook 0% dovende ster. Waarom probeer je iets te verklaren waarvan je eerst het bestaan zou moeten verklaren? Je had het niet over een dovende zon, maar over een koude zon weet je nog?Een dovende ster is volgens deze denkpiste een van warmte leeg getrokken materie.
Het heelal bestaat uit; 68% donkere energie, 27% donkere materie, 5% normale materie.
5% kennisgebied, 95% denkpiste.
Ongetwijfeld. Maar moderne wetenschap vereist bewijs om waarde toe te kennen. Dit in tegenstelling tot pre-deterministische wetenschap waarbij filosofie het instrument van kennisvergaring was. Hier gaan we dus op glad ijs m'n beste vrind. Wetenschap baseert beschrijvingen op waarnemingen en experimenten om de beschrijvingen te toetsen.Als deze denkpiste meer waarde zou kennen dan de door ons wetenschappelijk ontstane denkgebieden dan zou het opwarmingsverhaal wel eens een onverwachte wending kunnen verkrijgen.
Nee, sorry, je trekt hier echt zevenmijlslaarzen aan Witte. Je hebt alleen de zon koudgemaakt. Dat is bij lange na niet voldoende om een nieuwe reden voor thermische isolatie nodig te hebben. Daarbij wordt niet zozeer warmte maar energie vastgehouden in het klimaatkader. Warmte is een specifiek soort energie, namelijk een maat voor de bewegingsenergie van moleculen. Je kent vast de Kelvinschaal? Bij het absolute nulpunt (0 K) bewegen moleculen niet meer. Bij 0 K is derhalve geen warmte meer aanwezig. In een vacuum is het echter ook 0 K omdat er geen moleculen zijn die kunnen trillen. Datzelfde vacuum kan echter wel energie herbergen. Een cruciaal verschil dus tussen energie en warmte. Vandaar mijn favoriet; energie is de potentie tot verandering, warmte IS die verandering. (verhoging bewegingsenergie moleculen)Men zou de vraag kunnen stellen wat nu de uit materie onttrokken warmte vast houdt en voorkomt dat deze warmte wordt afgevoerd.
Nee hoor. Dat is de denkpiste die 'broeikaseffect' heet. Infraroodstraling wordt richting ruimte geabsorbeerd door broeikasgas en in een willekeurige richting terug uitgezonden. De kans dat dit dezelfde richting, dus richting ruimte is, is het kleinst van allemaal en daardoor leidt dit effect tot ophoping van energie binnen de dampkring.Volgens deze denkpiste zou het de warmte uit de materie zijn, onttrokken energie, die zich ophoopt en zodoende een “oververhitting” veroorzaakt.
Dit begrijp ik niet. Dat komt deels omdat ik dus niet weet wat je wel en niet accepteert en deels omdat ik niet snap wat je met compilatie bedoelt.Als de materie niet aangevuld blijft zal uiteindelijk de materie haar compilatie verliezen waardoor de interactie op eenzelfde wijze zal eindigen. Materie heeft dan weer de mogelijkheid zich opnieuw op een, door de omstandigheid afhankelijke, wijze te verbinden en te compileren tot een nieuw ontstaan.
Je vergist je kostelijk Witte wel. Je bovenstaande cijfers zijn gebaseerd op enkel de wetenschappelijke kennis. Jij en ik weten donders goed uit welke hoek we een aanzienlijk deel van de overige 95% kunnen halen!95% Denkpiste kan dus van alles zijn. 5% Kunnen wij onderschrijven.
Ha ha, eens kijken, bent gij het niet die na maanden van hapering der Brabbeldas een ouderwetse stortvloed aan woorden weet te ontlokken en dan reageert ge met; 'onderbreek ik ook even'? Als ge denkt dat ge een Brabbeldassenflow zo makkelijk kan onderbreken heette gij beter Witte Nie!Witte wel schreef:Onderbreek ik ook even.
Ik schreef;
Andere denkpiste;
Stel de zon is .......
Niet een onbelangrijk woordje in de zin.
Ik kom er later op terug.
Friendly spirit's suggestion detected. My mind is open.Witte wel schreef:Andere denkpiste;
Assumption loaded.Witte wel schreef:Stel de zon is een koude massa welke wij trachten waar te nemen als zijnde een gloeiende massa.
Warning! Context of statement unclear.Witte wel schreef:De warmte op aarde is niet de warmte van de zon zelf ..
Interpreting continuation as:Witte wel schreef:maar de warmte welke door de zon wordt onttrokken uit de materie op aarde.
Lijkt mij beter en een strak plan om daar een nieuw topic over te openen oktagon, dit topic gaat namelijk over iets anders ... toch?oktagon schreef:... zou ik ook wel een zodanig uitvoerig dispuut willen lezen mbt. de bevolkingsaanwas en overbevolking binnen een aantal jaren op onze Aarde (het tweede deel van mijn verhaal).
Wat gebeurt er als de Larsen C-ijsplaat echt scheurt?
Waarschijnlijk verliest de ijsplaat de komende maanden een 5000 km2 groot stuk ijs. Maar wat voor gevolgen heeft dat?
Aan de rand van West-Antarctica bevindt zich een 350 meter dikke ijsplaat: de Larsen C-ijsplaat. En onderzoekers houden de ijsplaat nauwlettend in de gaten. Dat heeft alles te maken met een 175 kilometer lange scheur die in de ijsplaat zit. Als de scheur nog 20 kilometer langer wordt, ontstaat één van de grootste ijsbergen die ooit is waargenomen. We hebben het dan over een brok ijs die ongeveer net zo groot is als de provincie Gelderland.
Groei
Op dit moment zit het betreffende stuk ijs dus nog over een lengte van zo’n 20 kilometer aan de Larsen C-ijsplaat vast. Dat lijkt misschien heel wat, maar vergis je niet. In de periode tussen 1 en 19 januari werd de scheur in de ijsplaat zo’n 10 kilometer langer. De scheur groeit dus rap. Geen wonder dat de meeste onderzoekers verwachten dat het stuk ijs ergens in de komende maanden het ruime sop kiest.
De gevolgen
Maar wat voor gevolgen heeft dat dan? Als dit stuk ijs verloren gaat, verliest de Larsen C-ijsplaat zo’n 10 procent van zijn massa. Het is dan ook niet ondenkbaar dat het verlies van de ijsberg de complete Larsen C-ijsplaat aan het wankelen brengt. Iets soortgelijks zagen we begin deze eeuw gebeuren met de buurman van Larsen C: Larsen B. Ook deze ijsplaat kreeg herhaaldelijk te maken met afkalvende ijsbergen en viel uiteindelijk helemaal uiteen. Het leidde ertoe dat de achterliggende gletsjers – die altijd door de ijsplaat werden afgeremd – sneller gingen stromen en meer ijs in de oceaan dumpten.
Als Larsen C hetzelfde lot wacht, duurt het waarschijnlijk nog jaren voor deze helemaal is verdwenen. Maar mocht het zover komen, dan gaan de gletsjers achter deze ijsplaat waarschijnlijk ook sneller stromen. Het zou leiden tot een kleine zeespiegelstijging (van hooguit enkele millimeters per jaar).
IndirectKLIMAATVERANDERING?
Deze scheur in de Larsen C-ijsplaat is al decennia in ontwikkeling en waarschijnlijk niet het gevolg van klimaatverandering.
Het afbreken van deze enorme brok ijs kan dus indirect leiden tot een hogere zeespiegel. De ijsberg heeft geen directe invloed op de zeespiegel, omdat deze – net als de rest van de Larsen C-ijsplaat – reeds in het water ligt.
Pinguïns
Ook hoeven we ons geen zorgen te maken over pinguïn-slachtoffers wanneer deze ijsberg losbreekt. De ijsplaat is zo’n 200 meter dik en 90 procent ervan bevindt zich onder water. Het betekent dat de rand ervan zo’n 20 meter hoog is. Veel te hoog voor pinguïns om erop of eraf te springen. Op de ijsplaat zijn dan ook geen pinguïns te vinden: zij leven alleen op plekken die toegang bieden tot de zee.
De drijvende ijsberg
Hoe het er uit zal zien als deze ijsberg losbreekt? Dat gaat heel gracieus en langzaam. De ijsberg komt los en drijft vervolgens gewoon weg. Hoelang de ijsberg vervolgens rond kan dolen alvorens deze helemaal gesmolten is, weten onderzoekers niet. Als de ijsberg een beetje in zijn thuishaven rond blijft drijven, kan hij het decennialang uithouden. Kiest hij warmere wateren dan kan hij vrij snel verdwijnen.
Je ziet: er zijn nog veel vragen over het lot van de ijsberg en de ijsplaat waar deze nu nog bij hoort. En de meeste ervan zullen we pas lang nadat de ijsberg het ruime sop kiest, kunnen beantwoorden. Genoeg reden voor onderzoekers om de blik voorlopig op de Larsen C-ijsplaat gericht te houden.
De ineenstorting van de Larsen B-ijsplaat. Afbeelding: NASA.
De Larsen C-ijsplaat op een recente satellietfoto. Afbeelding: NASA Earth Observatory / Jesse Allen / U.S. Geological Survey.
https://www.scientias.nl/gebeurt-er-als ... t-scheurt/
http://www.projectmidas.org/blog/rift-faq/