Wereldzaadbank breidt verzameling uit met 50.000 nieuwe zade

[univers]

Met de nieuwe zaadmonsters – onder meer afkomstig uit Nederland – liggen nu meer dan 930.000 zaadmonsters opgeslagen op Spitsbergen.

De zaadmonsters werden gisteren bij de Wereldzaadbank afgeleverd en zijn onder meer afkomstig uit India, Pakistan, Marokko, Libanon, Bosnië en Herzegovina, Wit-Rusland, het Verenigd Koninkrijk en Nederland. De zaden worden in een speciale kluis, diep onder het ijs van Spitsbergen opgeslagen.

Enorme collectie
Het gaat onder meer om zaden van planten die een belangrijke bron van voedsel zijn of leveren. Denk aan aardappelen, rijst, kikkererwten en tarwe. Met de bezorging van bijna 50.000 nieuwe zaadmonsters is de collectie van de Wereldzaadbank flink uitgebreid. Er liggen nu 930.821 zaadmonsters opgeslagen. Daarmee is de kluis overigens nog lang niet vol: er is ruimte voor tot wel 4,5 miljoen zaadmonsters.

Het doel
Het lijkt misschien een beetje gek om zaden in een kluis op Spitsbergen op te slaan. Toch hebben onderzoekers daar een goede reden voor. Wereldwijd zijn er meer dan 1700 zaadbanken te vinden die genetisch materiaal van tal van planten en bomen in de vorm van zaadmonsters herbergen. Met name kwekers en onderzoekers doen veelvuldig een beroep op deze zaadbanken. Bovendien is het een geruststellende gedachten dat de zaden van planten die belangrijk zijn voor de voedselproductie veilig liggen opgeslagen in zaadbanken waar we in geval van nood – bijvoorbeeld een natuurramp die een plantensoort fataal wordt – een beroep op kunnen doen. Maar er is één probleem: veel van deze nationale zaadbanken zijn kwetsbaar, bijvoorbeeld omdat ze zich in een oorlogsgebied bevinden of het risico lopen om ten prooi te vallen aan natuurrampen. Of gewoon omdat de vriezer waarin de zaadmonsters liggen opgeslagen, de geest kan geven. Om te voorkomen dat tijdens dergelijke gebeurtenissen complete zaadcollecties voorgoed verloren gaan, worden dezelfde zaden ook in Spitsbergen opgeslagen. In het gebied is de kans op een natuurramp bijzonder klein, ook is het gebied politiek stabiel en ligt de kluis onder een dikke laag permafrost, dus zelfs als een vriezer het begeeft, is er geen vuiltje aan de lucht.

Geen overbodige luxe
Dat de Wereldzaadbank geen overbodige luxe is, bleek in 2015. Toen werden er voor het eerst zaden uit de kluis gehaald. En wel door onderzoekers van het International Center for Agricultural Research in the Dry Areas. De onderzoekers bezaten een collectie zaden in Aleppo, maar hadden die achter moeten laten vanwege de Syrische burgeroorlog. Om elders een nieuwe collectie op te kunnen bouwen, hadden ze zaden uit de kluis nodig. Ook een deel van die uit de kluis gehaalde zaden is gisteren weer teruggebracht naar Spitsbergen.

De onderzoeksinstituten die nu zaadmonsters bij de Wereldzaadbank hebben afgegeven – in het geval van Nederland is dat het Centrum voor Genetische Bronnen uit Wageningen – blijven eigendom van de afgeleverde zaden. Het betekent dat ook alleen zij hun afgeleverde zaden weer op kunnen vragen.


https://www.croptrust.org/press-release ... on-arctic/

https://www.scientias.nl/wereldzaadbank ... uwe-zaden/

[univers]

Wereldzaadbank in Spitsbergen: kluis vol zaadjes voor ons nageslacht

Een kluis waarin zaden van de belangrijkste gewassen liggen opgeslagen, zodat ons nageslacht zelfs als natuurrampen of oorlogen hele continenten verwoesten, geen honger hoeft te lijden. Het klinkt als sciencefiction, maar de kluis bestaat echt. Maak kennis met de Wereldzaadbank op Spitsbergen.

De aarde heeft in haar lange geschiedenis al heel wat ellende te verduren gehad. Klimaatveranderingen, inslagen van asteroïden, oorlogen, vulkaanuitbarstingen, overstromingen, enzovoort. En bij de meest ingrijpende gebeurtenissen hebben heel wat soorten het onderspit moeten delven. En nog steeds ligt het gevaar overal op de loer. Zo is het klimaat weer aan het veranderen, vinden er nog regelmatig grote natuurrampen plaats en verwoesten oorlogen nog steeds hele landen. In al dat grootse geweld worden planten heel gemakkelijk vertrapt en kunnen soorten (met name wanneer ze slechts in een beperkt gebied voorkomen) snel verdwijnen.

Biodiversiteit
Veel wetenschappers baart dat zorgen. Vooral wanneer het gaat om planten die belangrijk zijn voor de voedselproductie. Het is belangrijk dat de biodiversiteit onder deze soorten hoog blijft. Hoe groter de diversiteit, hoe groter de kans is dat de soort in een veranderende wereld overeind blijft. Als de ene variant niet met een warmere wereld kan omgaan, kan de andere het misschien wel. En als de ene soort tarwe niet bestand is tegen ziekten die de kop opsteken, is de andere het misschien wel. Soorten verliezen, is een scenario dat we ons niet kunnen permitteren. Wellicht dat we die soorten in de toekomst immers weer nodig gaan hebben.

Eén bank
Mede om die reden brengen wetenschappers al een tijdje de genen van planten in kaart en worden zaden op diverse plekken wereldwijd opgeslagen. Maar de plaatsen waar deze gegevens en zaden worden bewaard, zijn vaak kwetsbaar. Natuurrampen en oorlogen liggen op de loer. Ook lopen de databanken het risico door bezuinigingen uiteindelijk slecht of niet meer te worden bijgehouden. Vandaar dat in de jaren ’80 het idee ontstond om een wereldzaadbank op te richten: één bank waar zoveel mogelijk zaden en informatie over planten wordt opgeslagen. En dat op een veilige plaats, in een gebouw dat heel wat doemscenario’s kan overleven.

Spitsbergen
Het resultaat is de Svalbard Global Seed Vault, oftewel de Wereldzaadbank op Spitsbergen. Hoewel we in Nederland spreken van een ‘bank’ doet het Engelse ‘vault‘ (=kluis) de Wereldzaadbank meer recht. Het is namelijk een heuse vesting (zie de afbeelding hieronder). De keuze om de kluis juist in Spitsbergen te vestigen, is goed te verklaren. Het gebied ligt niet op de breuklijn tussen tektonische platen en dat verkleint de kans op natuurrampen flink. Ook is het gebied – dat onder Noors gezag valt – rustig: er is sprake van politieke stabiliteit en Noorwegen doet er alles aan om de sereniteit van het gebied te behouden. Daarnaast is het gebied bedekt met een dikke laag permafrost (grond die al meerdere jaren bevroren is) en dat maakt het uitermate geschikt voor de opslag van de zaden.

De kluis
Hoewel Spitsbergen nu een veilig gebied lijkt voor de zaden, kan dat in de toekomst natuurlijk heel gemakkelijk veranderen. Klimaatverandering kan er bijvoorbeeld voor zorgen dat de zeespiegel stijgt. De mensen die de kluis ontworpen hebben, hebben met dat soort doemscenario’s rekening gehouden. Zo ligt de kluis zo’n 130 meter boven de zeespiegel. Daarnaast ligt de kluis vrij diep in een gebergte. Daardoor is er zelfs als de flinke laag permafrost op de kluis smelt, nog geen reden voor paniek: de zaden kunnen zelfs dan nog bij lage temperatuur worden bewaard.

2,25 miljard zaden
De kluis telt drie kamers waarin een temperatuur van zo’n -18 graden Celsius wordt gehandhaafd. In elk van de drie kamers kunnen zo’n 1,5 miljoen monsters worden opgeslagen. Elk monster bevat gemiddeld zo’n 500 zaden van een bepaalde soort, dus in theorie is er ruimte voor 2,25 miljard zaden. Zaden van planten die belangrijk zijn voor de voedselproductie hebben daarbij prioriteit. Dat lijken er misschien niet zoveel: het gaat om zo’n 150 soorten. Toch kunnen we daarmee een flink deel van de kluis vullen, aangezien die soorten weer tal van variaties kennen. Zo zijn er bijvoorbeeld al meer dan 100.000 variaties rijst.

Op dit moment bevat de zaadbank ongeveer 6,5 miljoen monsters die samen één tot twee miljoen verschillende soorten vertegenwoordigen. En nog regelmatig arriveren er containers vol met zaden bij de kluis. Zo werden er onlangs bijvoorbeeld nog zaden uit het onrustige Syrië naar Spitsbergen getransporteerd. Het laat zien dat de Wereldzaadbank bijna vijf jaar nadat deze werd geopend nog steeds hard nodig is. Met al het technisch vernuft kan de Wereldzaadbank reeds uitgestorven plantensoorten niet meer redden, maar voor de soorten die nu of in de toekomst balanceren op het randje van de afgrond, biedt de kluis veel hoop.



De Wereldzaadbank op Spitsbergen. Afbeelding: Global Crop Diversity Trust.

VAN WIE ZIJN DE ZADEN?
Het oprichten van de Wereldzaadbank leek in het begin van de jaren ’90 te mislukken, omdat men het er maar niet over eens kon worden van wie de zaden in de bank nu waren en wie straks een beroep op de zaden kon doen. In 2004 diende zich een oplossing aan waar iedereen het mee eens was: landen of instellingen die de zaden leverden, bleven eigenaar van de zaden en mochten dus beslissen wat er mee gebeurde. Noorwegen financierde ondertussen de kluis en was dus eigenaar van de Wereldzaadbank, terwijl de inhoud ervan eigendom bleef van de mensen die de zaden aanleverden.

Opgeslagen zaden in de Wereldzaadbank. Foto: Global Crop Diversity Trust.

HOELANG GAAN DE ZADEN MEE?
Zelfs in bevroren toestand kunnen zaden natuurlijk niet voor eeuwig bewaard blijven. Na een tijdje zijn ze gewoonweg niet meer in staat om te ontkiemen en dus waardeloos. Hoelang het duurt voor de zaden dat punt bereiken, hangt van de soort af. Sommige zaden kunnen maar twintig jaar worden ingevroren, terwijl anderen het gemakkelijk honderden jaren uithouden. Wanneer zaden het punt waarop ze niet meer ontkiemen, naderen, laten wetenschappers ze ontdooien en ontkiemen. Het plantje dat daaruit komt, levert weer nieuwe zaadjes die weer kunnen worden opgeslagen.

https://www.regjeringen.no/en/topics/fo ... /id462220/

https://www.scientias.nl/wereldzaadbank ... ageslacht/

[Susan]

http://www.mysterie-wetenschapsforum.nl ... 39&t=10213

Geplaatst 31 juli 2013

Wat hier van te denken....even wat losse stukjes..

Wereldzaadbank Spitsbergen - kluis voor wanneer de Apocalyps aanbreekt

Wat is interessanter op dit moment dan het merkwaardige project op een van 's werelds meest afgelegen plekken, een kaal stuk rots in het Noorse Spitsbergen (Noors: Svalbard)? Bill Gates investeert miljoenen in een zaadbank in de buurt van de Noordelijke IJszee, zo'n 1100 kilometer van de Noordpool, in de buurt van het dorpje Longyearbyen.

Op dit godverlaten eiland investeert Bill Gates tientallen miljoenen, samen met onder andere de Rockefeller Foundation, Monsanto, Syngenta Foundation en de regering van Noorwegen, in wat de 'doemsdag zaadbank' wordt genoemd. Officieel heeft het project op het Noorse eiland Spitsbergen de naam ‘Svalbard Global Seed Vault’ gekregen.

Op 26 februari 2008 vond de officiële opening plaats. De zaadbank bevindt zich 120 meter diep in een berg, op een hoogte van circa 130 meter boven zeeniveau, zodat de zaden ook veilig zijn indien de zeespiegel stijgt door het smelten van de ijskappen.

De deuren kunnen ontploffingen weerstaan, er zijn bewegingssensoren, sluizen en de wanden werden gemaakt van gewapend beton van een meter dik. In de kluis liggen 3.000.000 verschillende soorten zaden van uit de hele wereld, “zodat de diversiteit van de natuurlijke gewassen bewaard zal blijven voor de toekomst”, aldus de Noorse regering.

Wanneer Bill Gates, de Rockefeller Foundation, Monsanto en Syngenta samenwerken in een gemeenschappelijk project, kan het de moeite waard zijn je erin te verdiepen.

CGIAR en ‘Het Project’

De Rockefeller Foundation, de Landbouw Ontwikkeling Raad van John D. Rockefeller III en de Ford Foundation bundelden in 1960 hun krachten om in Los Baños (de Filippijnen) het International Rice Research Institute (Internationaal Rijstresearch instituut, IRRI) op te richten.

Door in 1971 het IRRI te combineren met de in Mexico gevestigde Internationale Maïs en Tarwe Verbeteringscentra (twee andere door Rockefeller en Ford Foundation-geschapen internationale onderzoekscentra) en de de IITA voor tropische landbouw in Nigeria, werd het wereldwijde Consultative Group on International Agriculture Research (Groep consultants internationaal landbouwonderzoek, CGIAR) gecreëerd.

CGIAR was onderdeel van het proces de wetenschap aan te wenden voor eugenetica of rasverbetering, een afschuwelijke versie van raciale zuiverheid, ook wel ‘Het Project’ genoemd. Om maximale impact te garanderen werden de Wereldbank, de Voedsel-en Landbouworganisatie en het Ontwikkelingsprogramma van de Verenigde Naties erbij gehaald.

Genetische manipulatie om een superieur ras te kweken?

Nu begint de zaadbank in Svalbard steeds interessanter te worden. Maar het wordt nog erger. 'Het Project' waarover ik het zojuist had, het project van de Rockefeller Foundation. Sinds de jaren 1920 hebben machtige partijen zich beziggehouden met eugenetica (later omgedoopt tot genetica) en gebruikt om de creatie van een genetisch gemanipuleerd meesterras te rechtvaardigen.

Hitler en de nazi’s hadden verhalen over de Ariërs als ondersteuning voor hun rassenleer. De blonde, blauwogige Germaan werd daarbij voorgesteld als de Ariër in zijn zuiverste vorm. Hitler’s eugenetica werd voor een belangrijk deel gefinancierd door dezelfde Rockefeller Foundation die vandaag de dag de zaadbank In Noorwegen heeft helpen bouwen.

De Rockefeller Foundation creëerde ook de pseudowetenschappelijke discipline moleculaire biologie, in hun streven het menselijk leven te beperken tot ‘een nog te definiëren volgorde van genen', die (hoopten zij) zouden kunnen worden gewijzigd om menselijke trekken naar believen te veranderen.

De eugenetische wetenschappers van Hitler, van wie velen stilletjes naar de Verenigde Staten werden gebracht na WO II, zetten hun biologische eugenetica onderzoek gewoon voort en legden de basis voor genetische manipulatie van verschillende levensvormen.

Datzelfde Rockefeller Foundation creëerde, na een reis in 1946 naar Mexico, ook de zogenaamde Groene Revolutie, met Nelson Rockefeller en voormalige New Deal minister van Landbouw en oprichter van de Pioneer Hi-Bred Seed Company, Henry Wallace.

De Groene Revolutie moest de honger oplossen in Mexico, India en andere geselecteerde landen waar de stichting van Rockefeller werkte. De agronoom van de Rockefeller Foundation, Norman Borlaug, “vader van de Groene Revolutie” won er zelfs een Nobelprijs voor de Vrede voor. In werkelijkheid is de Groene Revolutie onderdeel van een briljante Rockefeller intrige gebleken, een geglobaliseerde landbouwindustrie, die de familie Rockefeller monopoliseerde net zoals ze dat daarvoor in de olie-industrie hadden gedaan.

Het is zoals Henry Kissinger het in de jaren 1970 zei, 'Als je de olie controleert, controleer je een land; als je het voedsel controleert, controleer je de bevolking'.

Van oudsher legden boeren wat zaad van hun gewassen opzij, om voor het volgende seizoen zaaigoed te hebben, die ze ook zelf veredelden (= nieuwe variëteiten kweekten, aangepast aan de streek of de behoefte). Die praktijk was de zaadproducenten een doorn in het oog.


Hybride zaden waren nog geen gentechgewassen, maar kruisingen tussen twee ingeteelde variëteiten; ze hadden een hogere opbrengst dan de traditionele gewassen, maar het zaad ervan gaf het volgende seizoen een zeer wisselende kwaliteit en/of lagere opbrengst.
In tegenstelling tot normale soorten gewassen, waarvan het zaaigoed opbrengsten geeft die vergelijkbaar zijn met de ouders, is de opbrengst van het zaad van hybride planten significant lager dan die van de eerste generatie. Boeren moesten dus elk jaar opnieuw hybride zaad kopen om hoge opbrengsten te krijgen.

In het verleden handelden vooral tussenpersonen zaaigoed, zonder toestemming van kwekers. Als de grote multinationals in staat zouden zijn om de controle te krijgen over de ouderzaadlijnen, dan zou geen enkele tussenpersoon, concurrent of boer de hybride zaden mogen verhandelen, zonder ervoor te betalen. Alle patenten voor hybride zaden zijn nu wereldwijd in handen van slechts een paar grote zaadbedrijven: geleid door DuPont Pioneer Hi-Bred en Monsanto.

De invoering van de moderne Amerikaanse landbouwtechnologie, chemische meststoffen en commerciële hybride zaden hebben in feite alle lokale boeren in ontwikkelingslanden afhankelijk gemaakt van buitenlandse (vooral Amerikaanse) agribusiness en petrochemische bedrijven. Het was een eerste stap in wat een decennialang en zorgvuldig gepland proces moet zijn geweest.

Er werden grote hoeveelheden herbiciden en pesticiden gebruikt. Met de kunstmest werd de mineralenvoeding van de planten gereguleerd, met herbiciden en pesticiden werden insecten, onkruid, schimmels en virussen onderdrukt en de irrigatie zorgde ervoor dat plantengroei onafhankelijk werd gemaakt van de natuurlijke omstandigheden.

Het opende een grote nieuwe markt voor de giganten in de olie-en chemische industrie. De Groene Revolutie was in feite een chemische revolutie. De ontwikkelingslanden konden de enorme hoeveelheden chemische meststoffen en pesticiden nooit zelf betalen. Zij kregen kredieten van de Wereldbank, speciale leningen van de Chase Bank en andere grote banken uit New York en werden gesteund met garanties van de Amerikaanse overheid.

Gentech als biologisch wapen?

Nu komen we aan bij de kern van het gevaar en misbruikmogelijkheden inherent aan het Svalbard project. Kan de ontwikkeling van gepatenteerde gentech zaden 's werelds belangrijkste voedselgewassen zoals rijst, maïs, tarwe en sojabonen uiteindelijk worden gebruikt in een vorm van biologische oorlogvoering?

Het expliciete doel van de eugenetica lobby, sinds de jaren 1920 gefinancierd door rijke elitaire families (als de Rockefellers, Carnegie, Harriman en anderen), belichaamt wat zij noemen 'de negatieve eugenetica', de systematische moord op ongewenste bloedlijnen.

Margaret Sanger, fanatiek aanhangster van de eugenetica, oprichtster van de Planned Parenthood International (gepland ouderschap) organisatie en bevriend met de familie Rockefeller, ontwikkelde in 1939 in Harlem The Negro Project. In een brief aan een vriend bekende ze, “wij proberen de negerbevolking uit te roeien”.

Een klein biotech bedrijf uit Californië, Epicyte, kondigde in 2001 aan een genetisch gemanipuleerde maïssoort met een zaaddodend middel ontwikkeld te hebben; mannen die het aten zouden onvruchtbaar worden. Het bedrijf Epicyte had een overeenkomst getekend met Du Pont en Syngenta om zijn technologie te verspreiden; twee van de sponsors van de Doemsdag Zaadbank.

Epicyte is sindsdien overgenomen door een biotech bedrijf uit Noord-Carolina. Verbazingwekkend was te leren dat Epicyte haar zaaddodende GMO maïs met onderzoeksgeld van het Amerikaanse ministerie van Landbouw had ontwikkeld, hetzelfde ministerie, dat ondanks wereldwijde oppositie, de ontwikkeling van de Terminator-technologie bleef sponsoren, technologie die nu in handen is van Monsanto.

In de jaren van 1990 lanceerde de Wereld Gezondheidsorganisatie van de VN een campagne om miljoenen vrouwen in de leeftijd tussen 15 en 45 te vaccineren in Nicaragua, Mexico en de Filippijnen, naar verluidt tegen tetanus (een ziekte die voortvloeit uit het stappen op een roestige spijker). Mannen of jongens kregen het vaccin niet, ondanks het feit dat zij vermoedelijk even vaak op een roestige spijker stappen.

Comite Pro Vida de Mexico, een rooms-katholieke lekenorganisatie, vertrouwde het zaakje daarom niet en liet een paar monsters testen. Het bleek dat het vaccin, dat alleen aan vruchtbare vrouwen tussen de 15 en 45 werd gegeven, choriongonadotrofine of HCG bevatte, een natuurlijk hormoon dat in combinatie met een tetanus drager antistoffen produceerde waardoor een vrouw niet in staat was een zwangerschap te voldragen.

Later werd bekend dat de Rockefeller Foundation samen met de Wereldbank, het Nationale Instituut van Gezondheid in de VS en Rockefellers Population Council 20 jaar lang voor de Wereld Gezondheidsorganisatie van de Verenigde Naties hadden gewerkt aan een heimelijke abortus-vaccinatie, waarin een tetanus-drager zat verwerkt.

Is het toevallig dat dezelfde organisaties, van de Rockefeller Foundation tot de Wereldbank, weer zijn betrokken bij het project in Svalbard?

Volgens professor Francis Boyle, die het Anti-Terrorisme Act van 1989 vormgaf, is het Pentagon zich aan het oriënteren op biologische oorlogvoering. Boyle voegt eraan toe, dat in de periode tussen 2001-2004 door de overheid alleen al $14,5 werd uitgegeven aan bio-oorlogsvoering-gerelateerde werkzaamheden.

Veel van de dollars die de Amerikaanse regering uitgeeft aan onderzoek naar biologische oorlogsvoering betreft genetische manipulatie. MIT Biologieprofessor Jonathan King zegt dat de “groeiende bio-terreur-programma’s ook een opkomend gevaar voor de eigen bevolking vormen. Dergelijke programma’s worden defensief genoemd, maar met biologische wapens, overlappen defensieve en offensieve programma's elkaar bijna volledig”.

De tijd zal uitwijzen of de wereldzaadbank van Bill Gates en de Rockefeller Foundation in Svalbard onderdeel zijn van een soort ‘eindoplossing’, het uitsterven van de mooie planeet Aarde.


Door F. William Engdahl
Bron: http://www.globalresearch.ca/doomsday-s ... ic-2/23503