Enorme ijsberg komt los van Larsen C-ijsplaat

[univers]

De ijsberg is zo’n 5800 vierkante kilometer groot en weegt meer dan een biljoen ton.

Wetenschappers zaten al maandenlang te wachten op het afkalven van de enorme ijsberg – die ongeveer 10 procent van de totale massa van de Larsen C-ijsplaat herbergt. En vandaag is het zover: satellietbeelden bevestigen dat de ijsplaat een enorme brok ijs is kwijtgeraakt.
Enorme ijsberg
De ijsberg is ongeveer 5800 km2 groot en zou meer dan 1 biljoen ton wegen. Het volume van de ijsberg is zo’n twee keer groter dan het volume van het Eriemeer (een van de Grote Meren). “De ijsberg is één van de grootste die we ooit hebben gedocumenteerd,” vertelt onderzoeker Adrian Luckman. “En het is lastig te voorspellen hoe deze zich gaat ontwikkelen. De ijsberg kan heel blijven, maar het is aannemelijker dat deze in fragmenten uiteenvalt. Een deel van het ijs kan decennialang in dit gebied blijven hangen, terwijl andere delen van de ijsberg richting het noorden en in warmere wateren drijven.”



NASA Suomi VIIRS panchromatic image from July 12 2017, confirming the calving



Map of Larsen C, overlaid with NASA MODIS thermal image from July 12 2017, showing the iceberg has calved

Van scheur naar ijsberg
Wetenschappers houden de Larsen C-ijsplaat al meer dan een jaar in de gaten. De ijsplaat in kwestie trok de aandacht nadat er paralel aan de rand van de ijsplaat een enorme scheur ontstond. Die scheur bereikte eerder dit jaar een lengte van zo’n 200 kilometer. Op dat moment was het uiteinde van de scheur nog maar zo’n vijf kilometer van de rand van de ijsplaat verwijderd. En het was afwachten wanneer de scheur ook door die laatste vijf kilometer heen wist te breken. “We hebben deze gebeurtenis maanden van tevoren al aan zien komen en zijn verrast dat het zolang geduurd heeft voor de scheur door die laatste kilometers ijs brak,” vertelt Luckman.

Natuurlijk proces
Het is heel gebruikelijk dat ijsplaten zoals Larsen C zo af en toe te maken krijgen met afkalving. Er zijn ook geen aanwijzingen dat het verlies van deze enorme ijsberg – die waarschijnlijk aangeduid gaat worden als A68 – het gevolg is van klimaatverandering.

Minder duidelijk is welke gevolgen het loskomen van deze ijsberg voor de Larsen C-ijsplaat heeft. Eerder zagen we de naburige Larsen B-ijsplaat na het loskomen van een flinke ijsberg compleet uiteenvallen. Wetenschappers sluiten niet uit dat Larsen C datzelfde lot wacht, zeker omdat deze met het verlies van A68 zo’n 10 procent van zijn massa is kwijtgeraakt. Volgens Luckman is de ijsplaat door het verlies van de ijsberg kwetsbaar geworden. “De komende maanden en jaren kan de ijsplaat geleidelijk aan weer groeien of nog meer afkalvingen doormaken, die uiteindelijk leiden tot de ineenstorting (van de ijsplaat, red.). De meningen daarover zijn in de wetenschappelijke wereld zeer verdeeld. Onze modellen stellen dat de ijsplaat minder stabiel is, maar een toekomstige ineenstorting kan nog jaren of decennia ver weg zijn.”

ZEESPIEGELSTIJGING
De Larsen C-ijsplaat bevindt zich aan de westzijde van Antarctica en is zo’n 200 tot 600 meter dik. De ijsplaat rust reeds op het water, dus het loskomen – en uiteindelijk smelten – van de ijsberg draagt niet direct bij aan een zeespiegelstijging. Toch kan het loskomen van deze ijsberg indirect wel gaan leiden tot een zeespiegelstijging van enkele centimeters. Als het loskomen van de ijsberg resulteert in het uiteenvallen van de complete ijsplaat, kunnen de gletsjers die achter de ijsplaat liggen veel gemakkelijker in zee glijden. En het ijs dat dergelijke versnelde gletsjers in zee dumpen, kan weer wel bijdragen aan een hogere zeespiegel.

https://www.scientias.nl/enorme-ijsberg ... -ijsplaat/

http://www.projectmidas.org/blog/calving/

[univers]

In foto's: afscheid van de Larsen C-ijsberg

De Larsen C-ijsplaat is voorgoed veranderd nu een ijsberg ter grootte van de provincie Gelderland is afgebroken.

Wat wetenschappers maanden eerder al voorspeld hadden, gebeurde gisteren: een ijsberg van zo’n 5800 vierkante kilometer brak los van de Larsen C-ijsplaat. Een natuurlijke, maar tegelijkertijd ook heel bijzondere gebeurtenis: het is één van de grotere ijsbergen die wetenschappers sinds ze beschikken over satellieten hebben zien ontstaan.

Vandaag blikken we – aan de hand van beeldmateriaal – terug op de afgelopen maanden waarin de Larsen C-ijsplaat steeds dichter bij afkalving in de buurt kwam. En we blikken vooruit. Want wat zal er van deze enorme ijsberg terecht komen?



Vanaf het moment dat onderzoekers de scheur in de Larsen C-ijsplaat ontdekken, groeit deze gestaag. Soms wel meer dan 10 kilometer in een paar dagen tijd. Het resulteert uiteindelijk in een scheur van bijna 200 kilometer lang. Afbeelding: NASA / USGS Landsat.



De scheur in maart van dit jaar. Te zien is dat deze parallel loopt aan de rand van de ijsplaat. Afbeelding: NASA / USGS Landsat

Niet alleen satellieten houden de scheur in de Larsen C-ijsplaat goed in de gaten. Regelmatig scheren ook vliegtuigen over de ijsplaat. Het resulteert in prachtige beelden die pas echt goed laten zien hoe immens groot de scheur is. Als je de Eiffeltoren op zijn zij zou leggen, zou deze bijna 1,5 keer in de scheur passen.
Terwijl de scheur gestaag groeit, wordt steeds duidelijker dat deze ijsplaat een ijsberg gaat baren. Maar wanneer? Onderzoekers hebben geen idee. Uiteindelijk laat dat moment nog verrassend lang op zich wachten: wekenlang is de scheur stabiel en nog zo’n vijf kilometer verwijderd van het randje van de ijsplaat. Maar dan, op woensdag 12 juli, is het zover. Satellietbeelden laten zien dat de scheur de rand van de ijsplaat heeft bereikt.



Op deze satellietfoto is goed te zien dat de scheur de rand van de ijsplaat heeft bereikt. Afbeelding: NASA Worldview.



En ook een satelliet van ESA kan het loskomen van de ijsberg bevestigen. Afbeelding: ESA.

Grote vraag is nu natuurlijk: wat gaat de ijsberg doen? Mogelijk blijft deze nog decennia in zijn geboortegebied hangen. Een andere – ook zeker niet onaannemelijke – optie is dat de ijsberg uit elkaar valt. Zo kunnen in theorie honderden kleinere ijsbergen ontstaan die zich veel gemakkelijker dan de enorme ijsberg die we nu zien, door de stroming mee laten voeren. Die kleinere ijsbergen kunnen zich richting het noorden begeven en een gevaar gaan vormen voor de scheepvaart daar.

Minstens net zo interessant is de vraag: wat gaat er met Larsen C gebeuren? De ijsplaat is in één klap zo’n 10 tot 12 procent van zijn massa kwijtgeraakt. Komt de ijsplaat die klap te boven? Onderzoekers weten het niet. Ze houden er rekening mee dat dit het begin van het einde is voor Larsen C en de ijsplaat uiteindelijk compleet uiteenvalt. Dat doemscenario voltrekt zich echter niet van de ene op de andere dag en kan nog decennia op zich laten wachten.

Andere veelgestelde vragen over Larsen C
– Is deze ijsberg ontstaan door klimaatverandering?
Nee. Er zijn geen aanwijzingen dat de ijsberg het levenslicht zag door de opwarming van de aarde. Het ontstaan van ijsbergen is een natuurlijk proces.
– Stijgt de zeespiegel nu?
Nee. De Larsen C-ijsplaat rust op het water. Dus met het loskomen (en uiteindelijk smelten) van de ijsberg stijgt de zeespiegel niet. Wel kan het loskomen van de ijsberg indirect leiden tot een zeespiegelstijging. Als de ijsberg de ondergang van de Larsen C-ijsplaat inluidt, kunnen achterliggende gletsjers gemakkelijker de zee in glijden (ze worden dan niet meer door de zware ijsplaat afgeremd) en meer ijs in zee dumpen. Maar zelfs als alle gletsjers die de Larsen C-ijsplaat voeden in zee zouden verdwijnen, zou dat leiden tot een minimale zeespiegelstijging van zo’n 1 centimeter.
– Zijn er nu pinguïns dood?
Pinguïns leven op plekken die toegang bieden tot zee. Larsen C hoeven we daar niet toe te rekenen. De ijsplaat steekt zo’n eind boven het water uit dat pinguïns er niet op of af kunnen springen.

https://www.scientias.nl/fotos-afscheid ... c-ijsberg/

http://www.projectmidas.org/blog/calving/

[Tammy]

Dit is toch wel heel indrukwekkend om te zien.
Wat een groot stuk is dat.
Valt me mee dat ze het niet meteen op klimaatverandering gooien.
Dat schijnt er dus niks mee te maken te hebben.

[Gast1]

Andere veelgestelde vragen over Larsen C

– Is deze ijsberg ontstaan door klimaatverandering?
Nee. Er zijn geen aanwijzingen dat de ijsberg het levenslicht zag door de opwarming van de aarde. Het ontstaan van ijsbergen is een natuurlijk proces.

Ah, gelukkig.
Ik ben behoorlijk opgelucht en gerustgesteld.
Klimaatopwarming ...
Hoe komen ze er toch bij?
Allemaal flauwekul, vraag maar aan good old Trump.

[Tammy]

Het afbreken van ijsschotsen is van alle tijden Gast1.
Is al eeuwen zo.
Denk jij dat het alleen door de opwarming komt ?

[Gast1]

Absoluut Tammy, hoewel de 'wetenschappers' steeds maar blijven zeggen dat er geen concrete aanwijzingen voor zijn.
En de 'wetenschappers' zeggen dat er overigens geen directe bewijzen zijn dat ijsplaten breken als gevolg van hogere temperaturen.
De wetenschappers (en daar dien je dus voor doorgeleerd te moeten hebben) zeggen nog meer:
De warmere temperaturen kunnen er namelijk voor zorgen dat er meer ijs verloren gaat dan dat er bijkomt, maar het is lastig om dat onmiddellijk en concreet aan te tonen.
Bron.

De mens zit heel simpeltjes gezegd in een grote ontkenningsfase.
En dat is heel begrijpelijk want 'The show must go on!'.
De economische motor 'moet' blijven draaien.
We 'moeten' blijven groeien.
Lang leve de plutocratie en ons Aards paradijs, ach ... dat is iets voor 'zwevers' ...

[univers]

De wetenschappers spreken elkaar ook tegen.
IJsbergen hebben altijd bestaan, is een natuurlijk proces.
Dat het proces tegenwoordig versnelt, wordt mede mogelijk gemaakt door het grootste roofdier hier op aarde.
En laat die nou op 2 benen lopen.
Alles wat ze in handen krijgen, wordt vernietigd, en dat komt door het gespuis met de meeste centen.
Onder dat gespuis, reken ik Trump ook onder.
En ondertussen zijn de polen ook aan het veranderen, heeft er allemaal mee te maken.

[Gast1]

Ik ben het daar mee eens Uni en schreef er dit zojuist, elders over.

[univers]

Ik heb het net gelezen.

[Gast1]

Ik heb gelezen dat jij het net gelezen hebt.

[Tammy]

Duidelijke antwoorden, ik kijk er alleen iets anders tegen aan.
De mens verziekt inderdaad een hoop, maar het complete dossier over de klimaatverandering is niet alleen veroorzaakt door mensen.
Een gedeelte wel, maar niet alles denk ik.
Maar dat is mijn mening.

[univers]

In de loop van de 4 miljard jaar dat de aarde bestaat, heeft zij verschillende klimaatsveranderingen gehad.
En daar is geen mens aan te pas gekomen.

[Tammy]

Precies Univers, daar doel ik ook op.

[univers]

Dat wist ik.

[univers]

De Larsen C-ijsberg heeft een naam gekregen

Voortaan gaat de enorme ijsberg door het leven als A-68.

Dat heeft het Amerikaanse National Ice Center (USNIC) bekendgemaakt. Volgens het onderzoekscentrum is de ijsberg zo’n 155 bij 46 kilometer groot.

A-68
De ijsberg ontstond begin vorige week. Aan de hand van satellietbeelden heeft het USNIC het bestaan van de ijsberg bevestigd, waarna deze dus officieel een naam kreeg. Die is weinig opwindend: A-68. De A verwijst naar het kwadrant waarin de ijsberg is ontstaan en 68 geeft aan dat het de 68e ijsberg is die we in dit kwadrant hebben zien ontstaan.

Uiteenvallen
Het USNIC verwacht dat de enorme ijsberg de komende maanden richting het oostnoordoosten – dus langs het Antarctisch Schiereiland – drijft. Uiteindelijk zal de ijsberg naar verwachting in de westenwinddrift belanden, maar waarschijnlijk is deze voor die tijd al in kleinere stukken uiteengevallen.

Antarctica wordt verdeeld in vier kwadranten. Tegen de klok in:
A= 0-90W (Bellingshausen/Weddellzee)
B=90W-180 (Amundsen/oostelijke Rosszee)
C= 180-90E (westelijke Rosszee/ Wilkesland)
D=90E-0 (Amery/oostelijke Weddelzee)
A-68 is dus ontstaan in het eerstgenoemde kwadrant. Mocht er van deze ijsberg een stukje afbreken dan zal dat nieuwe ijsbergje de naam A-68A krijgen.

De Larsen C-ijsplaat is te vinden aan de westzijde van Antarctica en is zo’n 350 meter dik. Een paar jaar geleden werd in de ijsplaat een enorme scheur ontdekt. Die scheur groeide de afgelopen tijd rap en leidde vorige week (ergens tussen 10 en 12 juli) tot de geboorte van een ijsberg die zo’n 5800 vierkante kilometer groot is. Met deze ijsberg is de ijsplaat in één klap tien procent van zijn massa kwijtgeraakt. Wat dat voor de ijsplaat betekent, is nog onduidelijk. “Zal de ijsplaat verzwakken of misschien uiteenvallen, zoals zijn buren Larsen A en -B?” vraagt onderzoeker Kelly Brunt zich af. “Zullen de gletsjers achter de ijsplaat versnellen en direct bijdragen aan een stijgende zeespiegel? Of is dit een normale afkalving?” Wetenschappers weten het niet. Het enige wat ze de komende tijd kunnen doen, is Larsen C nauwlettend in de gaten houden. Ook A-68 zal nauwgezet gemonitord worden.

https://www.scientias.nl/larsen-c-ijsbe ... -gekregen/

[univers]

De Larsen C-ijsberg is al uit elkaar aan het vallen

Dat blijkt uit een prachtige – zeldzame – satellietfoto die van de enorme ijsberg is gemaakt.

Op dit moment is het winter op Antarctica. En dat betekent dat de dagen kort zijn. Het maakt het lastig om foto’s te maken van de pasgeboren ijsberg die begin vorige week loskwam van Larsen C en officieel A-68 wordt genoemd. Maar het is het bedrijf Deimos Imaging toch gelukt om een foto van de ijsberg te maken



Op de foto is duidelijk te zien dat de ijsberg langzaam maar zeker afstand neemt van de ijsplaat: de donkere rand tussen de ijsberg en ijsplaat wordt breder. Wat daarnaast opvalt, is dat aan de voorzijde van de ijsberg al een flink stuk ijs los lijkt te komen.

De ijsberg op de foto is ongeveer 144 bij 46 kilometer groot en zag vorige week het levenslicht. Naar verwachting zal de ijsberg de komende maanden richting het oostnoordoosten drijven en uiteindelijk in de westenwinddrift (een zeestroming rond Antarctica) belanden. Waarschijnlijk is de ijsberg tegen die tijd echter al uiteengevallen in veel kleinere stukken ijs.

https://www.scientias.nl/larsen-c-ijsbe ... an-vallen/

[univers]

Satelliet vereeuwigt in duisternis gehulde pasgeboren ijsberg


Afbeelding: NASA Goddard / UMBC JCET, Christopher A. Shuman.

Terwijl Antarctica gebukt gaat onder een winterse duisternis, is het een satelliet toch gelukt om een nieuwe foto te maken van de ijsberg die eerder deze maand loskwam van de Larsen C-ijsplaat.

De nieuwe satellietfoto is eigenlijk een mozaïek, bestaande uit foto’s die de Thermal Infrared Sensor aan boord van de satelliet Landsat 8 tussen 14 juli en 21 juli van de ijsberg maakte. Te zien is dat de ijsberg al een stukje van de Larsen C-ijsplaat verwijderd is. Ook is goed te zien dat de ijsberg niet meer intact is, maar reeds enkele brokken ijs is verloren.

Ook zie je ten noorden van de ijsberg verschillende flinke scheuren. Deze lijken te gaan resulteren in de geboorte van nog eens drie kleine ijsbergen. Op het moment dat de satellietfoto gemaakt werd, zat het ijs echter nog aan Larsen C vast.

De Larsen C-ijsplaat bevindt zich aan de westzijde van Antarctica. Eerder deze maand brak een ijsberg ter grootte van de provincie Gelderland los van de ijsplaat. Daarmee verloor Larsen C in één klap tien procent van zijn massa. Wetenschappers houden de ijsplaat sindsdien nauwlettend in de gaten. Ze hebben namelijk geen idee hoe Larsen C op het verlies van de ijsberg gaat reageren. Zal deze – net als zijn buurman Larsen B eerder deed – geleidelijk aan compleet uiteenvallen? Of weet de ijsplaat gaandeweg weer wat te groeien? Recente observaties suggereren in ieder geval dat Larsen C het verlies van de ijsberg begint te voelen.


Maanden op rij zagen onderzoekers een enorme scheur in de Larsen C-ijsplaat steeds langer worden. Tegen eind juni was de scheur zo’n 200 kilometer lang en leek deze elk moment de rand van de ijsplaat te kunnen bereiken en de geboorte van een nieuwe ijsberg in te luiden. Uiteindelijk kalfde de ijsberg ergens tussen 10 en 12 juli af.

https://www.scientias.nl/satelliet-vere ... n-ijsberg/

https://www.nasa.gov/feature/goddard/20 ... ed-iceberg

[Gast1]

Wow ... indrukwekkende krachten!

[univers]

Nog steeds groeiende scheuren in de Larsen C-ijsplaat


De ijsberg is nu al een eindje van de ijsplaat verwijderd. Afbeelding: A. Fleming / British Antarctic Survey.

Het blijft spannend op de grootste ijsplaat die het Antarctisch Schiereiland rijk is.

Dat blijkt uit nieuwe beelden die eind vorige maand van de Larsen C-ijsplaat zijn gemaakt. Op de beelden is te zien dat kleinere ijsbergen van de ijsplaat zijn losgebroken. Daarnaast zitten er nog steeds scheuren in de ijsplaat. En één ervan lijkt zich richting Bawden Ice Rise te begeven: een cruciaal punt voor de stabiliteit van de Larsen C-ijsplaat.

De ijsberg
De Larsen C-ijsplaat staat al een tijdje in het midden van de belangstelling. De afgelopen jaren zagen we een enorme scheur in de ijsplaat ontstaan. De scheur was begin juli zo’n 200 kilometer lang en wist rond 12 juli de rand van de ijsplaat te bereiken. Het resultaat? Een ijsberg ter grootte van de provincie Gelderland kwam los. Larsen C raakte daarmee in één klap 10 procent van zijn massa kwijt. En sindsdien houden onderzoekers de ijsplaat nauwlettend in de gaten. Ze zijn namelijk heel benieuwd wat het verlies van zo’n enorme ijsberg met de ijsplaat gaat doen. Houdt Larsen C stand? Of valt deze – net als buurman Larsen B aan het begin van de 21e eeuw overkwam – compleet uiteen? Nieuwe satellietbeelden schetsen een weinig rooskleurig beeld.



Vijf kilometer
Op de beelden is te zien dat de ijsberg die van Larsen C is losgekomen (A68 genoemd) al zo’n vijf kilometer van de ijsplaat verwijderd is. Daarnaast is een cluster van elf kleinere (de grootste is zo’n 13 kilometer lang) ijsbergen ontstaan. Sommige van deze ijsbergen zijn losgekomen van A68. Anderen zijn losgebroken van het restant van de Larsen C-ijsberg.

Veel verontrustender is echter het feit dat in de resterende Larsen C-ijsberg nog steeds groeiende scheuren zitten. En één van die scheuren lijkt zich te begeven naar de Bawden Ice Rise. Dit is een verhoging in de ijsplaat die ontstaat doordat de ijsplaat de rotsachtige zeebodem raakt die op deze plaats iets verhoogd is. De ‘ice rise’ is belangrijk, omdat deze de ijsplaat letterlijk houvast geeft. “De resterende 90 procent van de ijsplaat wordt op zijn plaats gehouden door twee punten: de Bawden Ice Rise in het noorden en de Gipps Ice Rise in het zuiden,” stelde glacioloog Chris Shuman eerder. “Als een ijsplaat het contact verliest met de ice rise – bijvoorbeeld doorat deze dunner wordt of door het afkalven van een grote ijsberg, kan dat resulteren in een significante verhoging van de snelheid van het ijs (zie kader, red.) en mogelijk een verdere destabilisering,” vertelt onderzoeker Anna Hogg. “Het lijkt erop dat het Larsen C-verhaal nog niet klaar is.”
https://www.eurekalert.org/pub_releases ... 080117.php

[univers]

Drie jaar later gigantische A-68-ijsberg

De kolossale ijsberg die zich op 12 juli 2017 van de Larsen C-ijsplaat van Antarctica splitste, bevindt zich nu in de open wateren van de Zuid-Atlantische Oceaan nabij de South Orkney-eilanden, ongeveer 1050 km van zijn geboorteplaats. Na twee stukken ijs te hebben verloren, is deze recordberg iets minder groot dan hij ooit was - en nu hij zich in ruwere wateren bevindt, kan hij verder breken.

Toen het kalfde, was de A-68 ongeveer tweemaal zo groot als Luxemburg en een van de grootste ijsbergen ooit, waardoor de omtrek van het Antarctisch Schiereiland voor altijd veranderde. Ondanks zijn formaat is hij echter opmerkelijk dun, slechts een paar honderd meter dik.


Een enorme ijsberg genaamd A-68, gekalfd op de Larsen C-ijsplaat van het Antarctisch Schiereiland op 12 juli 2017. Drie jaar later bevindt het zich in open water nabij de South Orkney-eilanden in de Zuid-Atlantische Oceaan - ongeveer 1050 km van zijn geboorteplaats. De berg heeft al twee stukken ijs verloren, die groot genoeg waren om namen te krijgen: A-68B en A68C. Copernicus Sentinel-1 heeft dit beeld van de bovenliggende berg, A-68A, op 5 juli 2020 vastgelegd

In de afgelopen drie jaar zijn satellietmissies zoals Copernicus Sentinel-1 gebruikt om de berg te volgen terwijl deze in de Zuidelijke Oceaan afdreef. De eerste twee jaar bleef het dicht bij de oorspronkelijke ijskap, belemmerd door zee-ijs.

Het verloor echter vrijwel onmiddellijk na het afkalven een stuk ijs, waardoor het de naam A-68A kreeg en de nakomelingen A-68B werden. Meer recentelijk, in april 2020, verloor de A-68A nog een stuk: A-68C.

Vrij onromantisch worden Antarctische ijsbergen genoemd naar het Antarctische kwadrant waarin ze oorspronkelijk werden waargenomen, vervolgens een volgnummer en, als de ijsberg breekt, een opeenvolgende letter.

Hoewel de A-68A een relatief dunne ijsberg is, heeft hij redelijk goed bij elkaar gehouden, maar satellieten zullen de sleutel zijn om te volgen hoe deze in open water verandert.

Gevangen door de Copernicus Sentinel-1-radarmissie, toont de afbeelding hierboven de berg op 5 juli 2020, een paar dagen voor zijn derde verjaardag. Satellieten met radar blijven beelden leveren, ongeacht het donkere en slechte weer, wat onmisbaar is bij het bewaken van de afgelegen poolgebieden die tijdens de wintermaanden in duisternis gehuld zijn.


De kaart toont de verschillende posities van de A-68A tijdens zijn reis van drie jaar. De kaart geeft niet alleen aan hoe lang hij dicht bij de Larsen C-ijskap bleef, maar hoe het afgelopen uur het drifttempo aanzienlijk is toegenomen.

De kaart bevat ook historische ijsbergsporen, gebaseerd op gegevens van een aantal satellieten, waaronder ESA's ERS-1 en ERS-2, en laat zien dat de A-68A dit platgetreden pad volgt.

De onderstaande afbeelding met een groter beeld van de Copernicus Sentinel-3-missie toont de positie van de A-68A



http://www.esa.int/Applications/Observi ... e_years_on