Zonnestormen oorzaak dood potvissen ?

[Tammy]

Een agent bij een van de aangespoelde potvissen op het strand van Texel in januari 2016. De dieren zouden volgens nieuw onderzoek in de war zijn geraakt door het noorderlicht.

‘Mysterie van 29 gestrande potvissen opgelost’.

Grote zonnestormen, die ook verantwoordelijk zijn voor bijvoorbeeld het noorderlicht, hebben mogelijk een rol gespeeld bij het aanspoelen van 29 potvissen in 2016. Zes van de enorme zeedieren spoelden in januari van dat jaar aan op het strand van Texel.


Een nieuw onderzoek stelt dat de potvissen in de war raakten van geomagnetische stormen, waardoor ze in ondieper water raakten. Verdwaald en gevangen in de ondiepe wateren stierven de potvissen massaal op Europese stranden in een poging om te ontsnappen. Het onderzoek is recentelijk gepubliceerd in het International Journal of Astrobiology.

Onderzoekers konden eerder geen goede reden vinden waarom de potvissen gestrand waren: uit de autopsies bleek dat het jonge en goed gevoede dieren waren. Ze droegen bovendien geen ziektes bij zich. Er werd eerder gedacht aan vergiftiging, of dat de prooidieren op jacht naar voedsel fataal waren afgedwaald.

Potvissen leven vooral in warmere wateren over de hele wereld. De dichtstbijzijnde groep zwemt rond de Azoren in de Atlantische Oceaan. Als de dieren tussen de tien en vijftien jaar oud zijn, zwemmen de jonge mannen naar het noorden, in de richting van de poolregio. Ze jagen op de grote hoeveelheden inktvis in de koudere wateren.


De potvissen zwemmen normaliter in de richting van de witte lijn, maar in 2016 gingen ze noordelijker (rode lijn).

Navigatie.

Zonnestormen hebben invloed op het navigatievermogen van vogels en bijen, bleek eerder. Die verdwaalden door een verstoring in het magnetische veld. Het spectaculaire noorderlicht, dat een resultaat is van die stormen, kan ook communicatiesystemen en satellieten van slag brengen. In december 2015 waren er twee grote zonnestormen die de navigatie van de jonge mannetjespotvissen zouden hebben beïnvloed, aldus Klaus Vanselow van de Universiteit van Kiel in Duitsland. Zij zwommen toen in de noordelijke regio.

Lees HIER het volledige artikel.

[Tammy]

Ik weet dat er hier mensen zijn die heel veel van zonnestormen afweten.
Wat vinden jullie van dit artikel ?
Vraag ik natuurlijk ook aan de anderen leden.
Ik denk dat dit wel kan kloppen, zeker bij dit soort dieren.

[univers]

Het heeft meer te maken van het verplaatsen van de magnetische velden.
De trekvogels hebben er ook last van.

[Susan]

Het volgende had ik al eens geplaatst, eventjes opgezocht:

Een stukje over magnetiet, wat oa ook aangeeft waarom sommige mensen extra gevoelig kunnen reageren op straling en bepaalde plaatsen. Ook dieren hebben dat dus. Ik weet alleen niet waar deze informatie vandaan kwam helaas, wat ik toen (járen geleden al) gelezen had.

Vogels, bijen, bacteriën en (wal)vissen hebben magnetietkristallen in hun lijf die voor een bepaald richtingsgevoel zorgen. Dit gevoel noemt men het thuisinstinct. Vergelijk het met duiven die de lange weg terug naar huis feilloos terugvinden.
Magnetiet wordt beïnvloed door het aardmagnetische veld. De aanwezigheid van de kristallen zorgen voor een magnetisch zintuig. Dat is de reden waarom men zich zorgen maakt als er teveel (wal)vissen of andere vissoorten aanspoelen door een schijnbaar onlogische reden. Wanneer het oriëntatiesysteem van dieren massaal in de war wordt gestuurd dan bestaat algauw het vermoeden dat dit te maken heeft met het magnetische veld van onze planeet.

Ook het menselijke lichaam bevat dus magnetietkristallen. Bij ons bevinden zich die hoofdzakelijk in de botten van de schedel en in de armspieren. Het zijn deze kristallen die wichelroedelopers (on)bewust gebruiken om veranderingen in het magnetische veld te ontdekken. Deze veranderingen duiden dan op water, aardstralen of hebben een andere bron.
Hoe kunnen we zeker weten dat wij ook magnetietbeïnvloedbaar zijn?
De goede werking van onze magnetietkristallen kan verstoord worden door magneten rond het hoofd te bevestigen. Als wijze van test heeft men een groep geblinddoekte proefpersonen een magnetenhoed omgedaan en werden ze met een busje naar een onbekende bestemming gereden. Hetzelfde deed men met een groep personen zónder magneethoed. Er kon geconcludeerd worden dat diegenen zonder hoed een goed gevoel hadden over hoe ze terug thuis moesten komen. De personen die gemagnetiseerd waren hadden tijdens de rit echter geen invloeden in het thuisinstinct ontwikkeld. Ze hadden niet het goede gevoel en waren stuurloos.

Dat goede ondefinieerbare gevoel, dat ervoor zorgt dat wij naar gunstige of bekende plaatsen ten opzichte van het Aardse magneetveld zoeken zit in ieder dier, maar ook in de mens. Het is (evolutionair gezien) waarschijnlijk een onderdeel van alle dieren die een grote actieradius hebben.
Onze staat van bewustzijn is dus direct afhankelijk van de magnetische velden van onze Aarde. Wanneer wij – net zoals bij dieren – geen (of een andersoortig) thuisinstinct ontwikkelen door verstoringen in het magnetische veld, dan krijgen wij andere gevoelens. Een andere perceptie en dus ook een ander bewustzijn, gebaseerd op die veranderde perceptie.

Dit kwam ik in 2008 tegen in het boek van mij "Voorbij 2012 van Geoff Stray". We hebben allemaal een hoeveelheid magnetiet in de epifyse,[een natuurlijk magnetisch ijzeroxide]evenals laagjes magnetiet in het zeefbeen en wiggebeen bij onze voorhoofdsholten,waarmee we,volgens drie zoologen uit manchester magnetische velden op kunnen sporen.Bij mensen met bloedarmoede ontbreken deze voorraden.
Er zijn twee soorten mensen die nog gevoeliger zijn voor deze velden,volgens het werk van Albert Budden. Het verschijnsel dat bekend staat als electromagnetische hypergevoeligheid[EMH]treedt op wanneer het magnetisme van het epifysemagnetiet [en van het wig.been/zeefbeen]door omgevingsfactoren toeneemt.Bij het EMH type A gebeurt dit door langdurige bestraling op een actieve plek,waar de betreffende velden vaak van een natuurlijke geologische bron uitstralen,bijv.op breuklijnen.

EMH treedt bij het type B op door blootstelling aan krachtige elektrische verschijnselen.Hieronder valt bijv.het aanwezig zijn vlak bij een bliksuminslag,electrocutie,in de buurt zijn van een bolbliksum,defibrilatie[om het hart weer op gang te brengen] shock therapie , o.i.d.Type A mensen zien meestal engelen,gidsen,en vriendelijke verschijningen,terwijl type B vaak ontvoeringen door buitenaardsen meemaken.Het zou kunnen zijn dat de plotselinge magnetisatie van het inwendige magnetiet ons op een ander deel van het astrale vlak afstemt-wat in de esoterische wereld bekendstaat als het lagere astrale vlak,terwijl een langzame,geleidelijke magnetisatie toegang geeft tot het hogere astrale vlak.

[Osiris]

Het aardmagnetisch veld is al langere tijd aan het veranderen.

Mijn mening is dat zonnestormen, niet alleen veroorzaakt door gebruikelijke coronal holes,maar ook plotselinge impulsen/zonnestormen van solarflares ( zoals op dit moment gaande ) die verandering alleen maar versterken.

Vogels,vissen,bijen,misschien ook andere dieren,navigeren m.b.v. ons magnetische veld.
Magnetische verstoringen kunnen voor massale onverklaarbare vogel of bijensterfte zorgen,zeker ook voor het massaal dood aanspoelen van vissen etc.

Maar vlak de invloed op mens ook niet uit .
Met ons overgrote deel vocht ( wat als geleider werkt ) en ons met elektrische impulsen werkende zenuwstelsel kan hier wel degelijk last van hebben.....
Kan zich dan fysiek en/of mentaal manifesteren.
Maar de meesten zullen die link met zon-activiteit w.s. nooit leggen.