NASA bereidt zich voor op Parker Solar Probe, een missie om de zon aan te raken

[univers]

De sonde moet begin augustus gelanceerd worden.

Het belooft een fantastische missie te worden: de missie van de Parker Solar Probe. De sonde zal véél dichter bij onze zon in de buurt komen dan elke andere sonde ooit is geweest. Sterker nog: de sonde gaat de zon in zekere zin ‘aantikken’. Zo is het de bedoeling dat deze dwars door de corona – de zonneatmosfeer – gaat vliegen. “We bestuderen de zon al decennia en nu gaan we eindelijk naar de plek waar de actie plaatsvindt,” aldus onderzoeker Alex Young.



Snelheid
Wanneer de Parker Solar Probe precies gelanceerd wordt, is onder meer afhankelijk van de weersomstandigheden. Maar de beste periode voor lancering begint op 6 augustus en duurt zo’n twee weken. “De lanceerenergie die we nodig hebben om de zon te bereiken, is 55 keer groter dan de lanceerenergie die we nodig hebben om bij Mars te geraken en twee keer groter dan nodig is om bij Pluto te arriveren,” legt onderzoeker Yanping Guo uit. Dat komt doordat een sonde die vanaf de aarde gelanceerd wordt, in eerste instantie met dezelfde snelheid als de aarde rond de zon zal gaan cirkelen. Maar dat willen we niet; we willen dat de sonde van richting verandert en zich nabij de zon gaat begeven. En dat vereist een enorme snelheid. “In de zomer, zijn de aarde en de andere planeten in ons zonnestelsel perfect uitgelijnd, wat ons in staat stelt om dicht bij de zon te komen,” aldus Guo. Zo zal de sonde bijvoorbeeld langs Venus scheren voor een een zwaartekrachtsslinger: het zwaartekrachtsveld van Venus wordt dan gebruikt om de richting en snelheid van de Parker Solar Probe te wijzigen. Het zal er – als alles volgens plan gaat – in resulteren dat de sonde al tijdens zijn eerste scheervlucht langs de zon dichter bij het oppervlak van onze ster komt dan elke andere ruimtesonde ooit is geweest.

Hitte
Zo dicht bij de zon in de buurt komen, vereist niet alleen snelheid. Het vereist ook een nogal hittebestendige sonde. En dat is de Parker Solar Probe. Zo is de sonde uitgerust met een uitstekend hitteschild. “Het Thermal Protection System (het hitteschild, red.) is één van de technologieën die de missie mede mogelijk maken,” aldus onderzoeker Andy Driesman. “Het stelt het ruimtevaartuig in staat om op kamertemperatuur te opereren.” Daarnaast is de sonde uitgerust met speciale zonnepanelen die in staat zijn om ook bij extreme hitte zonne-energie op te wekken. Ook beschikt de sonde over speciale systemen die de sonde beschermen in de perioden waarin deze niet in staat is om met de aarde te communiceren. Die systemen stellen de sonde bijvoorbeeld in staat om van koers te wijzigen als de instrumenten aan boord van de sonde oververhit dreigen te worden.


De Parker Solar Probe is vernoemd naar Eugene Parker, een natuurkundige die in 1958 een paper publiceerde waarin hij theoretisch aantoonde dat er zoiets als de zonnewind bestond. Afbeelding: APL / NASA GSFC.

Onderzoek
De Parker Solar Probe is een technologisch hoogstandje, waar lang aan is gewerkt. Maar als de missie verloopt zoals gepland, is het de moeite meer dan waard. Zo hopen onderzoekers met behulp van de data die de sonde gaat verzamelen verschillende mysteries omtrent de zon op te lossen. Zo willen wetenschappers graag achterhalen hoe de zonnewind supersonische snelheden bereikt. Voorlopig onderzoek wijst erop dat dat in de corona gebeurt, maar hoe precies? Dat is onduidelijk. Ook hopen de onderzoekers te achterhalen waarom de zonneatmosfeer soms wel honderden keren warmer is dan de kern van de zon. Onderzoekers snappen daar niets van, omdat juist in die kern de energie van de zon gegenereerd wordt. “Het is een beetje alsof je wegloopt van een kampvuur en het plotseling veel warmer wordt,” legt onderzoeker Nicky Fox uit.

Naar verwachting komen we dankzij de Parker Solar Probe dan ook veel meer te weten over onze ster. Maar de missie reikt verder dan dat. “Door onze zon te bestuderen, kunnen we niet alleen meer leren over de zon,” aldus NASA-baas Thomas Zurbuchen. “We kunnen ook meer leren over alle andere sterren in het sterrenstelsel, het universum en zelfs de oorsprong van leven.”

https://www.nasa.gov/feature/goddard/20 ... ch-the-sun

[univers]

Illustratie van NASA's Parker Solar Probe nadert de zon. Afbeelding tegoed: NASA / Johns Hopkins APL / Steve Gribben

De Parker Solar Probe zal gaan waar nog geen sonde ooit gegaan is.

Het gaat dan nu echt gebeuren, de Parker Solar Probe zal aankomend weekend zijn reis naar de zon in gang zetten. De lancering zal gebeuren vanaf de Cape Canaveral Air Force Station in Florida door een Delta IV Heavy draagraket.

De missie
Wat gaat de Parker Solar Probe precies doen? De ruimtesonde gaat in de eerste plaats proberen dichterbij de zon te komen dan ooit tevoren. Het ruimtevaartuig zal rechtstreeks de atmosfeer – ook wel corona genoemd – van de zon in vliegen en zal de zon proberen te benaderen tot zo’n 6 miljoen kilometer vanaf het oppervlak. Een bijzonder moment, want nog nooit deed een ander ruimtevaartuig dit voor.

Zon
Het doel van de missie is om meer te weten te komen over de zon. Zo moet de PSP onder meer de structuur en dynamica van de magnetische velden waaruit de zonnewind ontstaat, ontrafelen. Hij traceert hoe energie en warmte door de atmosfeer van de zon bewegen en helpt ons daarnaast de magnetische velden en het ontstaan van de zonnewind beter te begrijpen. Maar daar houdt het nog niet op. Zo zal de ruimtesonde ook gaan uitzoeken waar de versnelling en transport van deeltjes met hoge energie veroorzaakt wordt. Dit soort deeltjes kunnen een sterke en vooral negatieve invloed hebben op aarde en op satellieten rond de aarde. Het is daarom goed om beter te begrijpen hoe deze deeltjes onze aarde bereiken en wat de rol en relaties precies zijn van verschillende elementen van de zonneactiviteit.

Hittebestendig
De Parker Solar Probe is uitgerust met een hittebestendig pak, zodat hij de warmte van de zon kan verdragen. Het hitteschild dat de ruimtesonde aanheeft is 11.43 cm dik en gemaakt van een licht en sterk koolstofvezelcomposiet, zodat schade van hoge temperaturen tegengehouden kan worden. Op deze manier kunnen de meetinstrumenten en de computersystemen blijven functioneren. Voor de energievoorziening wordt er gebruik gemaakt van zonnepanelen. Toch wordt er al wel rekening mee gehouden dat de sonde niet helemaal heelhuids terugkeert. De straling van de zon zal naar verwachting toch zorgen voor lichte schade aan het materiaal en een verslechterende werking van de elektronica.

Om de zon te bereiken zal de ruimtesonde een lange weg moeten afleggen. De eerste bestemming is Venus, waar de sonde zeven scheervluchten langs zal maken. Deze zwaartekrachtslingers helpen de sonde om in de juiste richting te versnellen en in de gewenste baan rond de zon terecht te komen. Het plan is dat de Parker Solar Probe 24 keer rond de zon zal vliegen. De gehele missie zal zeker zo’n zeven jaar duren.



https://www.nasa.gov/press-release/park ... and-events

https://blogs.nasa.gov/parkersolarprobe ... ch-aug-11/

[univers]

De rechterkant van deze afbeelding - van WISPR's innerlijke telescoop - heeft een gezichtsveld van 40 graden, met de rechterrand ervan op 58,5 graden van het centrum van de zon. De linkerkant van het beeld is van de buitenste telescoop van WISPR, die een gezichtsveld van 58 graden heeft en zich uitstrekt tot ongeveer 160 graden van de zon. Er is een parallax van ongeveer 13 graden in de schijnbare positie van de zon zoals gezien vanaf de aarde en van Parker Solar Probe. Krediet: NASA / Naval Research Laboratory / Parker Solar Probe

De op 12 augustus jl. gelanceerde Parker Solar Probe heeft zijn eerste praktijktests goed doorstaan. Alle vier de instrumenten van de ruimtesonde, die onze zon van heel dichtbij moet gaan onderzoeken, hebben hun eerste gegevens verzameld. Het meest in het oog springend zijn de testopnamen van de camera WISPR. Deze laten niet de zon zien, maar een stuk van de Melkweg. Ook de planeet Jupiter is op de beelden te zien. WISPR bestaat uit twee telescopen waarmee straks opnamen moeten worden gemaakt van de corona van de zon – het ijle buitenste deel van de zonsatmosfeer. De drie andere instrumenten hebben energierijke deeltjes gedetecteerd, het magnetische veld van de zonnewind gemeten enradiostraling van een zonnevlam opgevangen. Alles lijkt naar wens te functioneren, maar pas in november zal de Solar Probe écht op de proef worden gesteld. Dan zal hij de zon voor het eerst tot op relatief kleine afstand naderen. (EE)

https://svs.gsfc.nasa.gov/13072

https://blogs.nasa.gov/parkersolarprobe ... lar-probe/

[univers]

Parker Solar Probe breekt het record en wordt het dichtstbijzijnde ruimtevaartuig tot de zon


Parker Solar Probe, getoond in deze animatie, werd het meest nabije ruimtevaartuig ooit voor de zon op 29 oktober 2018, toen het binnen 26,55 miljoen mijl van het oppervlak van de zon passeerde. Krediet: NASA / JHUAPL

En dit is nog maar het begin: de sonde zal onze moederster nog dichter naderen.

Vorige week was Helios 2 – een Duitse ruimtesonde die in de jaren zeventig actief was – de recordhouder. Maar de Parker Solar Probe heeft daar dit weekend verandering in gebracht door dichter bij de zon te komen dan Helios 2 ooit is geweest. De Parker Solar Probe moest de afstand tussen zichzelf en de zon daartoe tot iets meer dan 42,7 miljoen kilometer zien te verkleinen. En dat is dus gelukt.

Nieuwe records
Als alles volgens plan gaat, blijft de Parker Solar Probe zijn eigen record de komende jaren verbeteren. NASA hoopt dat de ruimtesonde in 2024 het ultieme record neerzet door de afstand tussen het oppervlak van onze moederster tot iets meer dan 6 miljoen kilometer te verkleinen.

De snelste
Afgelopen weekend heeft de Parker Solar Probe trouwens twee records verbroken. De sonde kwam niet alleen recordbrekend dicht bij de zon, maar behaalde ook een recordbrekend hoge snelheid ten opzichte van de zon. Het record voor snelste ruimtesonde ten opzichte van de zon stond eveneens op naam van Helios 2. De sonde zette het record in april 1976 neer door met een snelheid van 246,2 kilometer per uur ten opzichte van de zon te bewegen. En de Parker Solar Probe was afgelopen weekend dus sneller.

Eerste scheervlucht
De Parker Solar Probe werd half augustus gelanceerd en begin deze maand – met behulp van een zwaartekrachtsslinger van Venus – richting de zon gestuurd. Hoewel de afstand tussen de Parker Solar Probe en de zon nu al recordbrekend klein is, zal deze de komende dagen nog verder verkleind worden. Begin volgende maand staat dan de eerste scheervlucht langs de zon op het programma, waarbij de sonde onze ster tot zo’n 24 miljoen kilometer nadert. Dat lijkt misschien nog een behoorlijke afstand, maar tijdens die scheervlucht duikt de ruimtesonde reeds in de zonne-atmosfeer.

De Parker Solar Probe is een technologisch hoogstandje (zie kader hierboven) waar NASA lang en hard aan heeft gewerkt. Maar als de sonde alle missiedoelen waarmaakt, is dat harde werken meer dan de moeite waard geweest. NASA hoopt dat de Parker Solar Probe meer inzicht geeft in het ontstaan van de zonnewind en de magnetische velden op de zon. Tevens moet de ruimtesonde het mysterie van de corona oplossen: de temperaturen in de zonne-atmosfeer liggen namelijk veel hoger dan op het oppervlak van de zon. Maar we begrijpen nog niet hoe dat kan.

https://www.nasa.gov/feature/parker-sol ... aft-to-sun

[univers]

Parker Solar Probe overleeft eerste scheervlucht langs de zon


​NASA / Johns Hopkins APL / Steve Gribben

De sonde passeerde onze moederster op slechts 24 miljoen kilometer afstand.

Dat lijkt misschien nog een behoorlijk grote afstand, maar nog nooit heeft een ruimtesonde het aangedurfd om zo dicht bij onze ster in de buurt te komen. En dat heeft natuurlijk een reden. Tijdens deze eerste scheervlucht werd de Parker Solar Probe blootgesteld aan extreme hitte en straling van de zon en moest deze zich door een complex, door de zonnewind gedomineerd gebied worstelen.

Gelukt
Maar het is gelukt. “De Parker Solar Probe is ontworpen om tijdens scheervluchten voor zichzelf en zijn kostbare lading te zorgen, zonder dat we daar vanaf de aarde controle over hebben,” vertelt Thomas Zurbuchen, namens NASA. “En nu weten we dat de Parker Solar Probe daarin geslaagd is.” Een eerste signaal van de sonde onthult dat deze in goede gezondheid is en dat alle instrumenten aan boord naar behoren werken en data verzamelen. Of er tijdens de scheervlucht helemaal geen strubbelingen zijn geweest, is onduidelijk, maar mochten er kleine probleempjes zijn opgetreden dan heeft de ruimtesonde deze zelfstandig opgelost.



Record
Op het moment dat de afstand tussen de zon en de Parker Solar Probe het kleinst was, had de sonde een snelheid van 343.112 kilometer per uur. Een nieuw record. Maar dat record zal niet lang standhouden. De ruimtesonde zal tijdens volgende scheervluchten – waarbij deze de zon nog dichter nadert – nog hogere snelheden noteren.

De gegevens die de Parker Solar Probe tijdens deze eerste scheervlucht heeft verzameld, zullen naar verwachting tegen het einde van deze maand of aan het begin van de volgende maand op aarde arriveren. Onderzoekers kunnen niet wachten; de Parker Solar Probe kan ons meer inzicht geven in het gedrag van onze moederster.


Leden van het Missieteam van Parker Solar Probe vieren op 7 november 2018 na het ontvangen van een baken dat aangeeft dat het ruimtevaartuig in goede gezondheid is na het eerste perihelium.
Credits: NASA / Johns Hopkins APL / Ed Whitman

https://www.nasa.gov/feature/goddard/20 ... r-approach

[univers]

"Dit is de eerste NASA-missie die voor een levend persoon wordt genoemd," zei Fox. "Het revolutionaire papier van Gene Parker voorspelde de opwarming en uitbreiding van de corona en de zonnewind." Met Parker Solar Probe kunnen we nu echt begrijpen wat die constante stroomt naar de rand van de heliosfeer. "

De invloed van onze Zon is verstrekkend. De zonnewind, de uitstroom van materiaal, vult het binnenste deel van ons zonnestelsel op en creëert een luchtbel die de planeten omhult en ver voorbij de baan van Neptunus reikt. De zonnewind is ingebed in de energetische deeltjes en het zonnemateriaal en draagt ​​het magnetisch veld van de zon. Extra eenmalige uitbarstingen van zonnemateriaal, coronale massa-ejecties genoemd, dragen ook dit magnetische veld van de zon - en in beide gevallen kan dit gemagnetiseerde materiaal een interactie aangaan met het natuurlijke magnetische veld van de aarde en aardmagnetische stormen veroorzaken. Dergelijke stormen kunnen het noorderlicht activeren of zelfs stroomuitval veroorzaken, en andere soorten zonneactiviteit kunnen communicatieproblemen veroorzaken, satellietelektronica verstoren en zelfs astronauten in gevaar brengen - vooral buiten de beschermende luchtbel van het magnetisch veld van de aarde.


De zonnewind, de uitstroom van materiaal van de zon, samen met eenmalige uitbarstingen van zonnemateriaal, coronale massa-ejecties genoemd, dragen het magnetische veld van de zon door de heliosfeer en produceren ruimteweereffecten op de aarde en andere werelden.
Credits: NASA's Goddard Space Flight Center / Visual Visualization Studio / Greg Shirah

Andere werelden in ons zonnestelsel ervaren hun eigen versies van deze effecten, en ver voorbij de planeten botst het materiaal van de zon tegen het interstellaire medium, dat de ruimte tussen de sterren vult. De interactie in dit gebied speelt een rol in hoe vaak hoogenergetische galactische kosmische stralen in ons zonnestelsel schieten. Al deze effecten komen voort uit gecompliceerde systemen - maar ze gaan allemaal terug naar de zon, waardoor het van cruciaal belang is om de fundamentele fysica te begrijpen die de activiteit van onze ster stuurt.

Parker Solar Probe is ontworpen om drie belangrijke vragen over de fysica van de zon aan te pakken. Ten eerste: Hoe wordt de buitenatmosfeer van de zon, de corona, verwarmd tot temperaturen die ongeveer 300 keer hoger zijn dan het zichtbare oppervlak hieronder? Ten tweede - hoe is de zonnewind zo snel versneld tot de hoge snelheden die we waarnemen? En tot slot: hoe raketen enkele van de meest energetische deeltjes van de zon weg van de zon met meer dan de helft van de snelheid van het licht?

"Parker Solar Probe voorziet ons van de metingen die essentieel zijn voor het begrijpen van zonneverschijnselen die ons al tientallen jaren verwonderen", zegt Nour Raouafi, projectwetenschapper van Parker Solar Probe aan het John's Hopkins University Applied Physics Lab in Laurel, Maryland. "Om de link te sluiten, is lokale bemonstering van de zonnecorona en de jonge zonnewind nodig en Parker Solar Probe doet precies dat."

De instrumenten van Parker zijn ontworpen om deze verschijnselen in kwestie te bekijken op manieren die voorheen niet mogelijk waren, waardoor wetenschappers de mogelijkheid kregen om nieuwe stappen te zetten in de studie van de zonnesfeer.

Zo hebben de imagers van Parker Solar Probe in de WISPR-suite een nieuw perspectief op de jonge zonnewind, waardoor een beeld ontstaat van hoe het evolueert wanneer Parker Solar Probe door de zonnecorona reist.

De ISʘIS-suite van het ruimtevaartuig helpt wetenschappers graven naar de oorzaken van energetische deeltjesversnelling. Op dit moment verschillen theorieën over hoe zonne energetische deeltjes worden versneld binnen de dunne schokgolfstructuren die gewoonlijk worden aangedreven door snelle coronale massa-ejecties - maar energetische deeltjesmetingen die worden verzameld wanneer het ruimtevaartuig door dergelijke golven reist, zullen helpen licht werpen op dit probleem.

De elektrische veldantennes van de FIELDS-instrumentensuite van het ruimtevaartuig kunnen radio-uitbarstingen opvangen die licht werpen op de oorzaken van coronaire verwarming


Deze afbeelding van het WISPR (Wide-field Imager for Solar Probe) -instrument van Parker Solar Probe toont een coronale streamer, te zien op het oostelijke deel van de zon op 8 november 2018, om 1:12 am EST. Coronale streamers zijn structuren van zonnemateriaal in de atmosfeer van de zon, de corona, die gewoonlijk over gebieden met verhoogde zonneactiviteit liggen. De fijne structuur van de streamer is heel duidelijk, met minstens twee stralen zichtbaar. Parker Solar Probe was ongeveer 16,9 miljoen mijl vanaf het oppervlak van de zon toen dit beeld werd genomen. Het heldere object nabij het midden van de afbeelding is Mercurius en de donkere vlekken zijn het resultaat van achtergrondcorrectie.
Credits: NASA / Naval Research Laboratory / Parker Solar Probe

Het Solar Probe Cup-instrument - dat zich buiten het hitteschild van het ruimtevaartuig uitstrekt en wordt blootgesteld aan de volledige zonne-omgeving - meet de thermische eigenschappen van verschillende ionensoorten in de zonnewind. In combinatie met gegevens uit de FIELDS-suite kunnen deze metingen helpen om te onthullen hoe de zonnewind wordt verwarmd en versneld.

Het wetenschapsteam verwacht ook verrast te worden door een deel van wat ze leren.

"We weten niet wat we verwachten zo dicht bij de zon, totdat we de gegevens hebben ontvangen, en we zullen waarschijnlijk een aantal nieuwe verschijnselen zien," zei Raouafi. "Parker is een verkenningsmissie - het potentieel voor nieuwe ontdekkingen is enorm."

Uit de rapporten van Parker Solar Probe blijkt dat tijdens de eerste zonne-ontmoeting goede wetenschappelijke gegevens werden verzameld en dat de gegevens zelf op 7 december downlinkden naar de aarde. Vanwege de relatieve posities van Parker Solar Probe, de zon en de aarde en hun effecten op radiotransmissie , een deel van de wetenschappelijke gegevens van deze ontmoeting zal niet downlink tot na de tweede zonne-ontmoeting van de missie in april 2019.

Het missie team kreeg een kans voor een aantal echte instrumenttests tijdens Parker Solar Probe's Venus flyby in september 2018. Parker Solar Probe maakte een nauwe beweging op de planeet terwijl hij een zwaartekracht assisteerde om zijn baan dichter bij de zon te brengen. Hoewel het niet wordt verwacht dat het de omgeving rond Venus zal bestuderen, hebben de instrumenten van Parker met succes gegevens vastgelegd, waardoor wetenschappers vroegtijdig kunnen bekijken wat hun instrumenten kunnen in de harde omgeving van de ruimte.

Als de nieuwste toevoeging aan NASA's vloot van heliofysische missies, werkt Parker Solar Probe samen met vruchtbare zonne- en heliospherische onderzoekssatellieten zoals NASA's Solar Dynamics Observatory , het Observatorium voor zonne- en terrestrische relaties en de Advanced Composition Explorer . Al jaren - of decennia, in sommige gevallen - hebben deze observatoria de zon en het uitstromende materiaal ervan onderzocht, waardoor de manier waarop we onze ster zien veranderen. Maar ze worden beperkt door waar ze wonen.

Zelfs wanneer Parker nieuwe informatie onthult, zullen wetenschappers die met zijn gegevens werken, vertrouwen op de rest van de Heliophysics-vloot van NASA om die details in de juiste context te plaatsen.

"Parker Solar Probe gaat naar een regio die we nog nooit eerder hebben bezocht," zei Terry Kucera, een zonnefysicus bij het Goddard Space Flight Center van NASA in Greenbelt, Maryland. "Ondertussen kunnen we vanaf een afstand de corona van de zon waarnemen, die de complexe omgeving rond Parker Solar Probe bestuurt."


Deze videoclip toont actuele gegevens van het ruimtevaartuig Zonne en terrestrische relaties van NASA (STEREO-A) ruimtevaartuigen, samen met de locatie van Parker Solar Probe terwijl deze door de buitenatmosfeer van de zon vliegt tijdens de eerste solaire ontmoetingsfase in november 2018. Dergelijke beelden zullen sta ons toe om de belangrijkste context te bieden voor het begrijpen van de waarnemingen van Parker Solar Probe.
Credits: NASA / STEREO

De verschillende perspectieven van deze observatoria zouden een zegen moeten zijn voor het contextualiseren van de waarnemingen van Parker. Terwijl SDO zich in een geosynchrone baan om de aarde bevindt, draait STEREO om de zon met iets minder dan 1 AU - een astronomische eenheid is de gemiddelde afstand tussen de aarde en de zon - waardoor deze net iets sneller is dan de aarde. Dat betekent dat STEREO de zon gewoonlijk vanuit een andere hoek observeert dan hier op aarde. Samen met de metingen van Parker dicht bij de zon en vaak vanuit een andere hoek dan een van onze andere satellieten, geeft dit wetenschappers een vollediger beeld van hoe zonnegebeurtenissen veranderen en zich ontwikkelen als ze zich voortplanten in het zonnestelsel.

"De STEREO-missie heeft alles te maken met het observeren van de heliosfeer vanaf verschillende locaties en Parker maakt daar deel van uit - metingen doen vanuit een perspectief dat we nog nooit eerder hebben gehad", zei Kucera.

Modelleren is een ander belangrijk hulpmiddel om het complete beeld rond de observaties van Parker te schilderen.

"Onze simulatieresultaten bieden een manier om zowel de gelokaliseerde metingen van de instrumenten in situ , zoals FIELDS en SWEAP, als de meer globale beelden geproduceerd door WISPR te interpreteren," zei Pete Riley, een onderzoeker bij Predictive Science Inc., in San Diego, Californië.

Modellen zijn een goede manier om theorieën over de onderliggende fysica van de zon te testen. Door een simulatie te maken die afhankelijk is van een bepaald mechanisme om coronale verwarming uit te leggen - bijvoorbeeld een bepaald soort plasmagolf genaamd een Alfvén-golf - kunnen wetenschappers de voorspelling van het model vergelijken met actuele gegevens van Parker Solar Probe om te zien of ze in de rij staan. Als ze dat doen, betekent dat dat de onderliggende theorie kan zijn wat er feitelijk gebeurt.

"We hebben veel succes gehad met het voorspellen van de structuur van de zonnecorona tijdens totale zonsverduisteringen," zei Riley. "Parker Solar Probe zal ongekende metingen bieden die de modellen en de theorie die erin is ingebed verder zullen beperken."

Parker Solar Probe bevindt zich in een unieke positie om modellen te helpen verbeteren, deels vanwege de recordbrekende snelheid .

De zon draait ongeveer eens in de 27 dagen vanaf de aarde gezien, en de zonnestructuren die veel van haar activiteit rijden, bewegen mee. Dat schept een probleem voor wetenschappers, die niet altijd kunnen zeggen of de variabiliteit die ze zien wordt bepaald door werkelijke veranderingen in de regio die de activiteit produceert - tijdelijke variatie - of wordt veroorzaakt door simpelweg het ontvangen van zonnemateriaal uit een nieuw brongebied - ruimtelijke variatie.


Parker Solar Probe zal wetenschappers een ander nieuw perspectief op de zon geven, door zich bij die van andere zonnekijkende ruimtevaartuigen te voegen.
Credits: NASA's Goddard Space Flight Cente


Numerieke modellen bieden een globale context voor het interpreteren van Parker Solar Probe-waarnemingen. Deze animatie is van een model dat laat zien hoe de zonnewind uit de zon stroomt, met het perspectief van het WISPR-instrument van Parker Solar Probe overlay.
Credits: Predictive Science Inc.

Voor een deel van zijn baan raakt Parker Solar Probe dat probleem te boven. Op bepaalde punten reist de Parker Solar Probe snel genoeg om vrijwel exact overeen te komen met de rotatiesnelheid van de zon, wat betekent dat Parker voor een korte tijd over een deel van de zon "zweeft". Wetenschappers kunnen er zeker van zijn dat veranderingen in gegevens tijdens deze periode worden veroorzaakt door werkelijke veranderingen in de zon, in plaats van door de rotatie van de zon.

Parker Solar Probe maakt deel uit van het Living with a Star-programma van NASA om aspecten van het Sun-Earth-systeem te verkennen die rechtstreeks van invloed zijn op het leven en de maatschappij. Het programma Living with a Star wordt beheerd door het Goddard Space Flight Center van het bureau in Greenbelt, Maryland, voor het Directoraat Wetenschapsmissies van NASA in Washington. APL heeft het ruimtevaartuig ontworpen, gebouwd en geëxploiteerd.

https://www.nasa.gov/feature/goddard/20 ... olar-probe

[univers]

Alle systemen gaan als Parker Solar Probe begint met de tweede zonnebaan

Op 19 januari 2019, slechts 161 dagen na de lancering vanaf Cape Canaveral Air Force Station in Florida, voltooide de Parker Solar Probe van NASA zijn eerste baan om de zon en bereikte het punt in zijn baan het verst verwijderd van onze ster, genaamd aphelion. Het ruimtevaartuig is nu begonnen aan de tweede van 24 geplande banen, op weg naar zijn tweede perihelium, of de dichtste nadering van de zon, op 4 april 2019.

Parker Solar Probe is op 1 januari volledig operationeel geworden (bekend als Phase E), met alle systemen online en werkt zoals ontworpen. Het ruimtevaartuig heeft via het Deep Space Network gegevens van zijn instrumenten aan de aarde geleverd en tot op heden is meer dan 17 gigabit aan wetenschappelijke gegevens gedownload. De volledige dataset van de eerste baan wordt vóór april gedownload.

"Het was een verhelderende en fascinerende eerste baan," zei Parker Solar Probe Project Manager Andy Driesman, van het John's Hopkins University Applied Physics Laboratory. "We hebben veel geleerd over hoe het ruimtevaartuig werkt en reageert op de zonne-omgeving. Ik ben er trots op dat de projecties van het team zeer nauwkeurig zijn geweest." APL heeft de missie voor NASA ontworpen, gebouwd en beheerd.

"We hebben altijd gezegd dat we niet weten wat we kunnen verwachten voordat we naar de gegevens kijken", zei projectwetenschapper Nour Raouafi, ook van APL. "De gegevens die we hebben ontvangen, wijzen op veel nieuwe dingen die we nog niet eerder hebben gezien en op mogelijke nieuwe ontdekkingen. Parker Solar Probe komt tegemoet aan de belofte van de missie om de mysteries van onze zon te onthullen. "


Parker Solar Probe's positie, snelheid en retour lichttijd vanaf 28 januari 2019.

Het Parker Solar Probe-team is niet alleen gericht op het analyseren van de wetenschappelijke gegevens, maar bereidt zich ook voor op de tweede zonne-ontmoeting, die over ongeveer twee maanden zal plaatsvinden.

Ter voorbereiding op die volgende ontmoeting wordt de Solid State-recorder van het ruimtevaartuig leeggemaakt van bestanden die al op de aarde zijn afgeleverd. Daarnaast ontvangt het ruimtevaartuig bijgewerkte positionele en navigatie-informatie (ephemeris genoemd) en wordt het geladen met een nieuwe geautomatiseerde commandoreeks, die ongeveer een maand aan instructies bevat.

Net als het eerste perihelium van de missie in november 2018, brengt het tweede perihelium van Parker Solar Probe in april het ruimtevaartuig op een afstand van ongeveer 15 miljoen mijl van de zon - iets meer dan de helft van het eerdere nabij-zonneaanichtingsrecord van ongeveer 27 miljoen mijl van Helios 2 in 1976.

De vier instrumentensuites van het ruimtevaartuig helpen wetenschappers om openstaande vragen over de fundamentele fysica van de zon te beantwoorden - inclusief hoe deeltjes en zonnemateriaal met zo hoge snelheden de ruimte in worden versneld en waarom de atmosfeer van de zon, de corona, zoveel heter is dan het oppervlak hieronder.

Door Geoff Brown

https://blogs.nasa.gov/parkersolarprobe ... sun-orbit/

[univers]

Op 30 maart 2019 begint de Parker Solar Probe de tweede fase van de ontmoeting met zonne-energie van zijn missie, met als hoogtepunt de dichtste nadering van de zon, het perihelion, op 4 april.

Tijdens deze solaire ontmoetingsfase, die duurt tot 10 april, zijn de vier suites met wetenschappelijke instrumenten van het ruimtevaartuig volledig operationeel en slaan ze wetenschappelijke gegevens op die verzameld zijn in de corona van de Zon. Zoals ontworpen, zal Parker Solar Probe tijdens de zonne-ontmoeting meerdere dagen contact hebben met de aarde. Dit stelt het ruimtevaartuig in staat om prioriteit te geven aan het houden van het hitteschild, het zogenaamde thermische beschermingssysteem , gericht op de zon, in plaats van de zender naar de aarde te richten. Wetenschapsgegevens van deze tweede solaire ontmoetingsfase zullen enkele weken later in de lente van 2019 naar de aarde downlinken.


Parker Solar Probe begint op 30 maart 2019 aan zijn tweede zonne-ontmoetingsfase. Volg de snelheid en positie van het ruimtevaartuig online.http://parkersolarprobe.jhuapl.edu/The- ... ere-Is-PSP

Net als de eerste baan van de missie, zal de Parker Solar Probe een perihelium van ongeveer 15 miljoen mijl vanaf het oppervlak van de zon bereiken - zijn eigen record voor de dichtstbijzijnde benadering van de zon ooit, iets meer dan de helft van de vorige recordafstand van ongeveer 27 miljoen mijlen ingesteld door Helios 2 in 1976. De topsnelheid van het ruimtevaartuig van ongeveer 213.200 mijl per uur is ook hetzelfde als de eerste zonne-ontmoeting van de missie. In december 2019 zal Parker Solar Probe de tweede van de zeven Venus-zwaartekrachtassisten van zijn missie uitvoeren, waarbij het traject wordt opgezet dat het ruimtevaartuig dichter bij de zon zal brengen en naar een hogere topsnelheid.

Door Sarah Frazier

https://blogs.nasa.gov/parkersolarprobe/

[univers]

Eén jaar, 2 reizen rond de zon voor Parker Solar Probe van NASA
Sinds de Parker Solar Probe van NASA op 12 augustus 2018 werd gelanceerd, heeft de aarde een enkele reis rond de zon gemaakt - terwijl de gedurfde zonne-ontdekkingsreiziger zich ver in zijn derde baan rond onze ster bevindt. Met twee nauwe passen van de zon al onder de riem, vaart Parker Solar Probe op 1 september 2019 naar een nieuwe nabije zonnebenadering.

Parker Solar Probe is vernoemd naar Eugene Parker , de fysicus die voor het eerst de zonnewind theoretiseerde - de constante uitstroom van deeltjes en magnetische velden van de zon - in 1958. Parker Solar Probe is de eerste NASA-missie die wordt genoemd naar een levende persoon.


Nicky Fox, directeur van de Heliophysics Division van NASA, reflecteert op het eerste jaar van Parker Solar Probe in de ruimte met Eugene Parker, naar wie de missie is vernoemd. In 1958 publiceerde Parker het eerste wetenschappelijke artikel dat het bestaan ​​van de zonnewind theoretiseert, nu bestudeerd door het ruimtevaartuig dat zijn naam draagt. Credits: University of Chicago

In het jaar sinds de lancering heeft Parker Solar Probe een groot aantal wetenschappelijke gegevens verzameld van twee korte passages door de zon.

"We zijn erg blij", zei Nicky Fox, directeur van de Heliophysics Division van NASA op het NASA-hoofdkantoor in Washington, DC. "We zijn erin geslaagd om minstens twee keer zoveel gegevens naar beneden te halen als we oorspronkelijk dachten dat we zouden krijgen van die eerste twee perihelion gaat voorbij. "

Het ruimtevaartuig heeft vier suites met wetenschappelijke instrumenten om gegevens te verzamelen over de deeltjes, zonnewindplasma, elektrische en magnetische velden, radiostraling en structuren in de hete buitenatmosfeer van de zon, de corona. Deze informatie zal wetenschappers helpen de fysica te ontrafelen die de extreme temperaturen in de corona aandrijft - die contra-intuïtief heter is dan het onderliggende zonneoppervlak - en de mechanismen die deeltjes en plasma het zonnestelsel in drijven .


In het WISPR-instrument van Parker Solar Probe stroomde de zonnewind voorbij tijdens de eerste zonne-ontmoeting van het ruimtevaartuig in november 2018.
Credits: NASA / Naval Research Laboratory / Parker Solar Probe
Het WISPR-instrument van Parker Solar Probe legt beelden vast van zonnewindstructuren die uit de zon stromen, waardoor wetenschappers ze kunnen verbinden met Parker's in situ- metingen van andere instrumenten.

Deze video, die loopt van 6-10 november 2018, combineert weergaven van beide WISPR-telescopen tijdens de eerste ontmoeting met Parker Solar Probe. De zon staat buiten beeld langs de linkerkant van het gecombineerde beeld, dus de zonnewind stroomt van links naar rechts voorbij het zicht op de telescopen. De heldere structuur nabij het midden van de linkerrand is wat bekend staat als een streamer - een relatief dichte, langzame stroom zonnewind afkomstig van de zon - afkomstig van nabij de evenaar van de zon.

De video lijkt tijdens de hele film te versnellen en te vertragen vanwege de manieren waarop gegevens worden opgeslagen op verschillende punten in de baan van Parker Solar Probe. In de buurt van perihelion, het dichtst bij de zon, slaat het ruimtevaartuig meer afbeeldingen op - en meer frames voor een bepaald gedeelte zorgen ervoor dat de video lijkt te vertragen. Deze afbeeldingen zijn gekalibreerd en verwerkt om achtergrondgeluid te verwijderen.

Het galactische centrum van de Melkweg is zichtbaar aan de rechterkant van de video. De planeet links is Mercurius. De dunne witte strepen in het beeld zijn stofdeeltjes die voor de camera's van WISPR passeren.

Het missieteam is momenteel bezig met het analyseren van gegevens van de eerste twee banen van Parker Solar Probe, die in 2019 voor het publiek zullen worden vrijgegeven.

"De gegevens die we zien van de instrumenten van Parker Solar Probe tonen ons details over zonnestructuren en -processen die we nog nooit eerder hebben gezien", zegt Nour Raouafi, projectwetenschapper bij Parker Solar Probe bij het Johns Hopkins Applied Physics Laboratory, dat gebouwd en opereert de missie voor NASA. "Vliegen dicht bij de zon - een zeer gevaarlijke omgeving - is de enige manier om deze gegevens te verkrijgen en het ruimtevaartuig presteert met vlag en wimpel."

https://www.nasa.gov/feature/goddard/20 ... olar-probe