Mijn zusje was erg close met hem. Hij had sterke gevoelens voor haar maar die beantwoordde ze niet, maar hij was haar erg dierbaar. Met mijn moeder gingen wij drieen naar zijn begrafenis. Tijdens de dienst hoorden we ineens een harde windvlaag, echt fluitend, langs het kerkgebouw. Mijn zusje ging teveel op in haar verdriet maar mijn moeder en ik dachten op dat moment hetzelfde. Er waren zelfs mensen die omkeken of er iemand de kerk binnenkwam!
Op het kerkhof kwam er nogmaals een windvlaag, nadat zijn moeder over het graf boog en amen zei. Mijn zusje was niet eerder overtuigd van mijn moeders en mijn aanname dat hij dat was, maar op dat moment voelde ze wel zijn aanwezigheid. Vervolgens ging zij ook even langs zijn graf, en vreemd genoeg woeien de bloemen gewoon om, zo hard woei het ineens!!
Zeker geen toeval.
Het was zeer bijzonder om mee te maken. Ik werd er in ieder geval erg emotioneel van. Mijn geloof in een soort "lotsbestemming" is best groot dus ik ga ervanuit dat zijn tijd was gekomen maar als ik kijk hoe deze jongen in het leven stond, begrijp ik werkelijk niet hoe het zo heeft moeten zijn.
En kennelijk was hij dat met me eens
