Mysterie van de bijna-doodervaringen verklaard?

Parapsychologie, helderziendheid, telepathie, telekinese en vele andere onderwerpen m.b.t het bovennatuurlijke.
Gebruikersavatar
Tammy
Forumbeheerster
Berichten: 80370
Lid geworden op: 04 feb 2005, 18:20

Mysterie van de bijna-doodervaringen verklaard?

Bericht door Tammy » 10 apr 2010, 07:30

Afbeelding
Lange tijd zijn bijna-doodervaringen een waar wetenschappelijk mysterie geweest, maar Sloveense wetenschappers denken nu een verklaring te hebben gevonden: hoge gehaltes koolstofdioxide in het bloed. Een Britse expert is het daar echter niet mee eens.

"De koolstofdioxide verandert het chemische evenwicht in de hersenen, waardoor mensen gaan denken dat ze een tunnel met licht of dode mensen zien", argumenteert dokter Zalinka Klemenc-Ketis van de universiteit van Maribor.

Vragenlijst
Dat concludeerde ze na een studie van 52 personen waarvan het hart en de ademhaling was stilgevallen. Van deze personen werden de chemische stoffen aanwezig in het bloed grondig getest, en er werd hen gevraagd een vragenlijst in te vullen. 11 personen rapporteerden een bijna-doodervaring. Hoe hoger het gehalte koolstofdioxide in het bloed, hoe ongewoner de ervaringen van de personen.

Verder studie...
"Het is de eerde keer dat het gehalte koolstofdioxide in het bloed wordt gelinkt aan de mysterieuze bijna-doodervaringen. Het verdient om verder bestudeerd te worden, met een grotere onderzoeksgroep", aldus dokter Klemenc-Ketis.

...of niet?
De Britse wetenschapper Sam Parnia, een expert op het gebied van bijna-doodervaringen is het daar niet mee eens. "Een hoog gehalte koolstofdioxide wijst er net op dat de patiënten een goede beademing hebben gehad, dat er een goede bloedstroom naar de hersenen is." Daarom betwijfelt hij dat koolstofdioxide de verklaring of de oorzaak is voor het fenomeen.

Meest voorkomende ervaringen
Ongeveer één op vijf mensen die een hartstilstand ervaren, rapporteert een soort bijna-doodervaring. De meest voorkomende zijn 'het leven dat voor de ogen flitst', 'een intens gevoel van kalmte', 'tunnels met wit licht op het einde' of 'ontmoetingen met dode personen'.

Bijna-doodervaringen zijn niet gelinkt aan leeftijd, geslacht, religie, angst voor de dood en medicatie die werd toegediend tijdens de behandeling. Niet zelden wordt een bijna-doodervaring als iets 'buitenaards' of 'bovenmenselijk' of 'goddelijks' ervaren. Dat de wetenschap (tot nu toe?) nog geen verklaring had voor het fenomeen, helpt die perceptie niet vooruit. (edp)
Ik denk hier al heel mijn leven over na.
Mijn oom had vroeger zo`n ervaring.
Vond ik als kind zijnde heel boeiend om te horen.
Ik hoop dat het bestaat, maar ik weet het niet zeker.

Hoe denken jullie hierover?

Somewhere, something incredible is waiting to be known.

Carl Sagan.

Gebruikersavatar
Tammy
Forumbeheerster
Berichten: 80370
Lid geworden op: 04 feb 2005, 18:20

Re: Mysterie van de bijna-doodervaringen verklaard?

Bericht door Tammy » 18 apr 2010, 13:01

En zullen we ooit het bewijs vinden?

Somewhere, something incredible is waiting to be known.

Carl Sagan.

thaboy

Re: Mysterie van de bijna-doodervaringen verklaard?

Bericht door thaboy » 18 apr 2010, 21:35

Tammy schreef:En zullen we ooit het bewijs vinden?
Al lang gevonden, als een man weet dat er een bal op het dak van het ziekenhuis ligt, is er iets. Als zovelen zeggen dat ze zichzelf zien liggen, is er ook iets. :wink:

Maarja, het vinden van bewijs is niet genoeg.

Gebruikersavatar
Tammy
Forumbeheerster
Berichten: 80370
Lid geworden op: 04 feb 2005, 18:20

Re: Mysterie van de bijna-doodervaringen verklaard?

Bericht door Tammy » 18 apr 2010, 22:27

Ja, je hebt gelijk Thaboy.

Heb een paar boeken ervan.
Van Raymond A Moody.
Je staat gewoon verteld als je dat leest.

http://www.lifeafterlife.com/

Somewhere, something incredible is waiting to be known.

Carl Sagan.

billy bonny

Re: Mysterie van de bijna-doodervaringen verklaard?

Bericht door billy bonny » 19 apr 2010, 18:01

Bij Berlijn in de buurt heeft een 3 jarig jongetje een bijna dood ervaring meegemaakt en is weer tot leven gekomen na drie uur dood te zijn geweest hij zie door zijn over groot moeder weer te zijn terug gestuurd naar mama en papa
http://www.niburu.nl/index.php?articleID=23089

fctniek3

Re: Mysterie van de bijna-doodervaringen verklaard?

Bericht door fctniek3 » 11 mei 2010, 12:25

Ik geloof niet zo in bijna doodervaringen. Wij hebben een bewustzijn omdat ons brein actief is. Als ons brein niet meer werkt verliezen we ons bewustzijn, en kunnen we niet meer nadenken of waarnemen. Als we een computer zouden bouwen die een brein zou hebben die net zo werkte als een brein van het mens, zou deze dan ook naar een één of ander hiernamaals kunnen gaan. Dit lijkt me nogal sterk.

Silverlady

Re: Mysterie van de bijna-doodervaringen verklaard?

Bericht door Silverlady » 16 mei 2010, 13:40

Ik geloof daar dus wel in.
Er zijn teveel verhalen overal te vinden over hoe en wat ze dan precies meemaken, dat het geen toeval kan zijn.

@Fc, klopt wat je zegt, jammer genoeg werkt een bde niet met je bewustzijn.
Dus kan je het niet vergelijken.
Je vergelijking met dit en computers, is eigenlijk appels en peren vergelijken.

Rob

Re: Mysterie van de bijna-doodervaringen verklaard?

Bericht door Rob » 22 mei 2010, 16:28

Silverlady schreef:Ik geloof daar dus wel in.
Er zijn teveel verhalen overal te vinden over hoe en wat ze dan precies meemaken, dat het geen toeval kan zijn.
Er zijn ook talloze verhalen en getuigenissen van mensen die boodschappen van God, Jezus of engelen krijgen. Dus God bestaat? :)

gusteman

Re: Mysterie van de bijna-doodervaringen verklaard?

Bericht door gusteman » 03 jul 2010, 17:18

Nu ongeveer 18 jaar geleden had ikzelf geen bde maar wat me noemt een uittreding.
Ik werkte toen als militair in een gebouw waar wij instonden voor wat men noemt de "transmissies". Met andere woorden wij werkten met telexen waarmee binnen de krijgsmacht en NATO berichten allerhande werden verstuurd.
Nu waren die toestellen behoorlijk lawaaiierig, en wij hadden er zo een veertiental non-stop draaiend, dus had men ons geplaatst in een rui!mte die was afgewerkt met geluidsdempend materiaal.
Om te voorkomen dat het personeel hiervan nadelige effecten zou ondervinden (voortdurend werken in gedempt geluid is behoorlijk stresserend) had men deze ruimte 5 meter hoog gemaakt, zodat het dempend effect enigszins werd geneutraliseerd.
Op zeker ogenblik was ik in gesprek met twee collega's toen ik eensklaps leek weggezogen te worden uit mijn lichaam in opwaartse richting. Even later "hing" ik net onder het plafond, op zo'n 3,5 meter boven mijn collega's en ... mezelf.
Mijn lichaam stond beneden en ik hing daar ergens boven. Enige vorm van tastbaar lichaam had ik niet, veeleer een wolk-achtig uiterlijk, niet echt te vergelijken met iets wat ik zou kunnen aanduiden of aantonen.
Ik hoorde mijn collega's praten, maar mezelf niet. Ik dacht alleen: "ho, dit is niet echt meer normaal".
Vlak daarop werd ik opnieuw "ingezogen" in mijn lichaam, en stond daar, net alsof er niets was gebeurd.
Ik realiseerde mij dat ik niks kon tonen aan mijn collega's want was er zeker van dat die mij voor gek gingen verklaren.
Dit voorval is echter de reden geweest dat ik op zoek gegaan ben naar dergelijke ervaringen, en ben toen ook op de bde-getuigenissen gestoten.
Daar vond ik heel veel herkenningspunten voor wat betreft het gevoel wat je hebt over je "lichaam" eens je niet meer in je lichaam zit.
Klinkt allemaal behoorlijk verwarrend, en dat is het ook als je het meemaakt, maar het is ook zo moeilijk om het te beschrijven met uitdrukkingen die hopeloos te kort schieten.
Ik heb toen wel geleerd dat het menselijk lichaam bestaat uit twee totaal gescheiden entiteiten:
er is het fysieke lichaam, en er is het "ik-wezen" wat in dat lichaam huist. Geen van beide heeft de andere echt nodig om te kunnen voortbestaan, maar blijkbaar vinden ze het goed samen.
Van het fysieke lichaam weten we dat het op zeker ogenblik afsterft en vergaat. Van het "ik-wezen" weten we echter niet wat ermee gebeurt eens het fysieke lichaam sterft.
Het zou echter perfect kunnen dat het bijbelse scheppingsverhaal niets anders is dan het samenvoegen van een reeds bestaand levend dier met het "ik-wezen". Dan zou dat "ik-wezen" gemaakt zijn naar het evenbeeld van God, en niet het menselijk lichaam.
Ook de stelling van reïncarnatie past perfect samen met het samenleven van een geest in een lichaam, van om het even welke soort. Alleen heb ik met reïncarnatie het volgende probleem. indien dit werkelijk zo zou zijn, dan heb je al sedert het ontstaan van de aarde een massa "geesten" die ergens een lichaam moeten zien te vinden. Maar aangezien er honderdenmiljoenen jaren geleden nog niet zoveel "lichamen" beschikbaar waren als nu, waar verbleven die geesten dan wel?
En zo heb ik nog tientallen vragen, maar die horen onder een ander topic thuis. ;P!

billy bonny

Re: Mysterie van de bijna-doodervaringen verklaard?

Bericht door billy bonny » 03 jul 2010, 17:31

Zou je niet denken dat geesten/ik wezens in buitenaardse lichamen kunnen huizen

Barrel

Re: Mysterie van de bijna-doodervaringen verklaard?

Bericht door Barrel » 03 jul 2010, 19:54

gusteman schreef:Alleen heb ik met reïncarnatie het volgende probleem. indien dit werkelijk zo zou zijn, dan heb je al sedert het ontstaan van de aarde een massa "geesten" die ergens een lichaam moeten zien te vinden. Maar aangezien er honderdenmiljoenen jaren geleden nog niet zoveel "lichamen" beschikbaar waren als nu, waar verbleven die geesten dan wel?
En zo heb ik nog tientallen vragen, maar die horen onder een ander topic thuis. ;P!
Wat ik altijd frappant vind is dat als we het over reincarnatie hebben, we het altijd lineair in de tijd projecteren. Kortom, als ik nu sterf, reincarneer ik nu meteen, of wellicht iets verder in de toekomst. De mogelijkheid dat ik in de 15e eeuw reincarneer klinkt voor ons vaak te onmogelijk.
In ieder geval zie ik geen enkele reden waarom je bij een reincarnatie niet zou kunnen terukeren als een van de volgenlingen van Atilla de Hun of wellicht als slachtoffer van de derde antichrist (toekomst).

Ik denk dat het een menselijke beperking is dat de tijd lineair verloopt. Universeel gezien is er volgens mij helemaal geen 'voorgaande tijd'. Er is ruimtetijd, en het is de mens die in die ruimtetijd een lineaire lijn trekt. Als je bijv. quantummechanische theorien erbij neemt (zie het boek 'The Yoga of Time, van Wolf), komen er verassende dingen uit. Bijvoorbeeld de theorie dat het ons bewustzijn zelf is die ons lineair door de tijd sleept. Van moment naar moment. Dat doet dat bewustzijn dan weer door uit alle mogelijke probabiliteitsgolven (een soort echo van een toekomstige gebeurtenis) steeds de sterkste te kiezen. Hier ligt wellicht de mogelijheid dan om je toekomst te beinvloeden middels positief denken ('The Secret', law of attraction).

Het leven is volgens mij dan ook begrensd in ruimtetijd door de tijd van je geboorte (of conceptie) en de tijd van je dood. Daarbuiten ben jij, en dus je bewustzijn simpelweg niet gedefinieerd. Echter, bij je dood, verbreek je ook die lineaire vlucht door de tijd, en tijd wordt weer een universeel stuk ruimtetijd waar jouw leven een lijn heeft getrokken. Dat betekent dus volgens mij dat je simpelweg als jezelf reincarneert. We zijn allemaal gedoemd tot het herleven van ons leven. En dat hoeft uiteraard niet telkens hetzelfde te zijn. Een ziel zie ik als het samengaan van al die ontelbare keren dat je jezelf bent geweest, en die het hele stuk ruimtetijd tot zijn beschikking heeft. Anders gezegd, zijn we dus ons eigen god. En wellicht zijn er vanuit dit 'geloof' dan weer verklaringen te vinden voor uittredes, en bijna dood ervaringen.

Er komt wellicht nog een lijn bij. En dat is de lijn van het leven. Sluit niet uit dat er een soort overkoepelend bewustzijn is qua mensen, waar wij allemaal onderdeel van zijn. Vind met name de lijn van jezelf uit, naar je ouders, naar diens ouders, etc. Je bent als het ware de punt van een omgekeerde pyramide. In die pyramide, als er ergens heel even geel leven was geweest (als je opa voordat hij ja vader verwekte overleed), dan was jij er niet geweest. Wellicht dus dat je eigen overkoepelende bewustzijn gekoppeld is aan die van je bloedverwanten. Dit kan je bijvoorbeeld in staat stellen om uiteindelijk ook de levens van je voorbestaanden te 'herinneren'. Dit zou zou bjivoorbeeld ook weer een verklaring kunnen geven van 'vorige' levens.

Kortom, als iemand mij vraagt of ik geloof in het leven na de dood, antwoord ik meestal dat ik in het leven voor de dood geloof, ook na de dood. Dat laatste dan feitelijk alleen als je je voortplant.

gusteman

Re: Mysterie van de bijna-doodervaringen verklaard?

Bericht door gusteman » 03 jul 2010, 23:47

Hoi Barrel,
deze stelling lijkt me mega-interessant.
Hier kan ik pas ècht tientallen vragen over stellen.
Bestaat hier al een topic over? Anders lijkt het me zinvol er een te openen.
Ben heel erg benieuwd.

Gebruikersavatar
Tardis
Tijdreiziger
Berichten: 4799
Lid geworden op: 27 jan 2006, 15:34

Re: Mysterie van de bijna-doodervaringen verklaard?

Bericht door Tardis » 04 jul 2010, 19:11

Silverlady schreef: @Fc, klopt wat je zegt, jammer genoeg werkt een bde niet met je bewustzijn.
Waarom denk je van niet? De mensen die een bijnadoodervaring hebben zijn zich daar toch bewust van?
gusteman schreef:Alleen heb ik met reïncarnatie het volgende probleem. indien dit werkelijk zo zou zijn, dan heb je al sedert het ontstaan van de aarde een massa "geesten" die ergens een lichaam moeten zien te vinden.
Als we geest voor het gemak gelijkstellen aan bewustzijn, dan zou er tijdens het ontstaan van het universum tegelijkertijd bewustzijn en energie + materie + ruimte ontstaan. Als het universum groeit kan het totaal aan bewustzijn ook groeien. Evolutie is een proces dat alles in het universum omvat, ook het bewustzijn.

Ik heb ook een moment in mijn leven gehad dat ik wist dat ik op dat moment zou sterven tenzij ik me er tegen zou verzetten. Mijn bewustzijn werd met kracht uit mijn lichaam getrokken en mijn zintuigen werkten niet meer: er was tijdens de uittreding geen licht en geen geluid. Tijd zoals wij dat kennen had op dat moment ook geen betekenis meer. Ik was me echter wel hyperbewust van mijn bestaan, veel bewuster dan ik ooit was in mijn lichaam, en ook bewuster dan ik nu ben (het lichaam beperkt je, of je het nou leuk vindt of niet) Ik herinner me het alsof het zojuist gebeurd is en het voelde alsof de beperkingen die ons lichaam ons oplegt wegvielen. Maar ik was letterlijk doodsbang omdat het me verraste, ik wilde nog lang niet dood. Dus ik heb me met alle wilskracht die ik had verzet. De wilskracht bleek voldoende om terug te komen in mijn lichaam, dat gebeurde met kracht: mijn lichaam schokte enorm. Ik werd echter direct weer uit mijn lichaam getrokken, hetzelfde verhaal: ik verzette me en knalde met een harde klap terug mijn lichaam in. Het gebeurde misschien wel tien keer achter elkaar, in totaal heeft het misschien maar 7 seconden geduurd, maar er leek op het moment dat ik uit mijn lichaam was geen einde aan te komen en het moet er uit hebben gezien alsof ik als een vis op het droge heb liggen spartelen.

Deze ervaring heeft mijn kijk op het leven voor altijd veranderd. Ik heb helemaal niet meer de indruk dat onze hersenen bewustzijn creëren, ons bewustzijn staat op zichzelf en de hersenen zijn zender/ontvanger. Alle ervaringen die we opdoen door ons handelen worden opgeslagen, waarschijnlijk niet in onze hersenen maar in een collectief geheugen buiten ons lichaam. Uit hersenonderzoek dat al vanaf de jaren '50 in de 20ste eeuw wordt uigevoerd blijkt het niet mogelijk te zijn om operatief stukken uit ons geheugen weg te snijden. Er zijn in onze westerse wereld veel mensen die denken dat wij onze hersenen zijn, daar is wetenschappelijk gezien geen goed bewijs voor te geven. Het zelfde geldt voor persoonlijke ervaringen zoals ik die hierboven heb beschreven: ze kunnen niet als bewijs dienen. Ze zijn wel een persoonlijke wetenschap.

Mijn levensovertuiging is dat we wel reïncarneren. Reïncarnatie betekent 'weer in het vlees treden'. Het doel er van is om als schijnbaar individu ervaringen op te doen die het collectieve bewustzijn laat evolueren. Populair gezegd: Wij zijn allemaal een minuscuul deeltje van het grote geheel dat we God zouden kunnen noemen en over de tijd gezien groeit God omdat er steeds meer ervaringen aan het collectieve geheugen worden doorgegeven. Maar tegeijkertijd is dat niet helemaal juist omschreven, want tijd zoals wij die ervaren is maar schijn. Alles gebeurt tegelijkertijd. Dat betekent dat als het universum een begin en een eind heeft, dit tegelijkertijd gebeurt. Ik vergelijk het met muziek op CD: alle muziek staat er tegelijkertijd op, maar om de muziek te ervaren moet je bij het begin beginnen en aan het eind eindigen, daar is 'tijd' voor nodig. Maar de muziek moet wel gecomponeerd en gespeeld worden om opgenomen en afgeluisterd te kunnen worden. Wij creëren 'nu' het stoffelijke universum, dus we nemen deel aan de schepping en ervaren seconde na seconde wat er gebeurt en slaan dat ergens op. Mensen met een bijnadoodervaring die ook hun leven aan zich voorbij hebben zien flitsen kunnen in ede getuigen dat ieder moment van hun leven daarin aanwezig was, soms wordt zelfs ervaren hoe medemensen emotioneel op hen hebben gereageerd. Iemand vertelde dat hij het verdriet van zijn zusje voelde toen hij haar, toen ze allebei nog klein waren, iets had aangedaan. Er gaat dus niets verloren, ook alles wat je al lang vergeten was omdat het onbelangrijk leek.

Zelfverklaarde wetenschappers die een hoog gehalte kooldioxyde opgeven als verklaring voor deze herinneringen zijn beklagenswaardige mensen omdat ze geen idee hebben waar ze over praten en nog niet eens een klein beetje in de buurt zijn gekomen van waar ze naar op zoek zijn.

Dit was een lang verhaal om duidelijk te maken dat we onder speciale omstandigheden leven waarin niets is wat het lijkt, het leven houdt nooit op, ook niet als het lichaam ophoudt te functioneren. De dood is maar schijn, Bewustzijn is eeuwig. Zelfs als we slapen, dan bestaat het bewustzijn nog steeds, maar wordt beperkt in zijn mogelijkheden door ons lichaam. Het lichaam biedt echter ook voordelen: losgekoppeld zijn van de context om ons te focussen op de ervaringen die we opdoen, en waarom zou je niet genieten van de mogelijkheden die onze vijf zintuigen ons bieden? De smaak van perziken, vrijen met je geliefde, de geur van gemaaid gras, uit je bol gaan van muziek, wat is er mis met de hemel op Aarde creëren? Hier zal het moeten gebeuren, daarom zou ik graag opnieuw geboren willen worden. De hel op Aarde creëren kan natuurlijk ook, en sommigen doen niets anders dan een negatieve sfeer om zich heen creëren en onderhouden. Maar aangezien je kunt kiezen...:-) Het leven is mooi, zorg er voor dat je leven betekenis heeft.

Voor de christenen onder de lezers die moeite hebben met de strekking van mijn betoog: denk aan Jezus' vergelijking met de talenten. Dat betekent dat je moet woekeren met de mogelijkheden die je gegeven zijn, doe wat je wilt, wees ambitieus en accepteer geen middelmaat, maar schaadt een ander niet als die daar geen aanleiding toe heeft gegeven. Dat laatste geldt uiteraard voor ons allemaal: atheïst, boeddhist, moslim enz. enz.
Tardis valt meestal in de categorie `overig', is dus nauwelijks in een hokje te plaatsen en moeilijk te doorgronden. Klik op de link voor mijn gebruiksaanwijzing. :wink:
https://www.16personalities.com/infj-personality

gusteman

Re: Mysterie van de bijna-doodervaringen verklaard?

Bericht door gusteman » 05 jul 2010, 00:54

Heavy stuff, Tardis.
Maar ik kan me er wel in vinden.
Ik heb helemaal niet meer de indruk dat onze hersenen bewustzijn creëren, ons bewustzijn staat op zichzelf en de hersenen zijn zender/ontvanger. Alle ervaringen die we opdoen door ons handelen worden opgeslagen, waarschijnlijk niet in onze hersenen maar in een collectief geheugen buiten ons lichaam.
Wat jij noemt het "collectief geheugen" heb ik altijd gezien als een "universeel bewustzijn" (naast het oppervlakkig bewustzijn en het onderbewustzijn).
Ik zie dat als een bewustzijnsniveau waarbinnen alle mensen continu met elkaar in verbinding staan.
Populair gezegd: Wij zijn allemaal een minuscuul deeltje van het grote geheel dat we God zouden kunnen noemen en over de tijd gezien groeit God omdat er steeds meer ervaringen aan het collectieve geheugen worden doorgegeven. Maar tegeijkertijd is dat niet helemaal juist omschreven, want tijd zoals wij die ervaren is maar schijn. Alles gebeurt tegelijkertijd. Dat betekent dat als het universum een begin en een eind heeft, dit tegelijkertijd gebeurt.
Ik ben best bereid te aanvaarden dat begin en eind van het universum tegelijkertijd hebeuren, maar moet eerlijk toegeven dat ik het niet ECHT begrijp. Het menselijk bevattingsvermogen wordt spijtig genoeg begrensd door de beperkingen van onze zintuigen, en ik kan me niet echt iets voorstellen bij deze stelling van gelijktijdigheid.
Ik was me echter wel hyperbewust van mijn bestaan, veel bewuster dan ik ooit was in mijn lichaam, en ook bewuster dan ik nu ben (het lichaam beperkt je, of je het nou leuk vindt of niet)
Dat gevoel had ik ook tijdens mijn "uittreding".Ook had ik ergens het besef, de wetenschap, dat ik geen uitleg hoefde, ik wist alles, had geen vragen meer. Niets was me vreemd, behalve het feit dat niets me vreemd was. Ik was niet verontrust of bang, ik dacht alleen maar: dit is niet "normaal".
Dit was een lang verhaal om duidelijk te maken dat we onder speciale omstandigheden leven waarin niets is wat het lijkt, het leven houdt nooit op, ook niet als het lichaam ophoudt te functioneren. De dood is maar schijn, Bewustzijn is eeuwig.
Volledig mee eens. Wat bij mij vooral veranderd is sedert die ervaring, is dat ik niet meer bang ben om te sterven, dus dat mijn lichaam zou stoppen met functioneren. Ik WEET sowieso zeker dat ikzelf (mijn bewustzijn, zoals jij dat noemt, anderen noemen het een "ziel" of zo) blijf verder bestaan. Een gedachte die uiterst rustgevend is. Het heeft me er wel toe aangezet om op alle mogelijke manieren te proberen mijn medemensen te overtuigen van wat allemaal fout loopt in deze wereld. Proberen hen het belang te doen inzien van een leven in vrede en samenspraak met onze medemensen en de natuur. Hen ook proberen bij te brengen hoe belangrijk het is om na te denken over wat je doet en hoe jij je gedraagt zolang je hier rondloopt.
En soms klinkt het misschien wat betweterig, maar dat komt omdat ik WEET dat het zo belangrijk is.
Nu alleen nog de rest kunnen overtuigen.

Barrel

Re: Mysterie van de bijna-doodervaringen verklaard?

Bericht door Barrel » 05 jul 2010, 08:53

gusteman schreef: Volledig mee eens. Wat bij mij vooral veranderd is sedert die ervaring, is dat ik niet meer bang ben om te sterven, dus dat mijn lichaam zou stoppen met functioneren. Ik WEET sowieso zeker dat ikzelf (mijn bewustzijn, zoals jij dat noemt, anderen noemen het een "ziel" of zo) blijf verder bestaan. Een gedachte die uiterst rustgevend is. Het heeft me er wel toe aangezet om op alle mogelijke manieren te proberen mijn medemensen te overtuigen van wat allemaal fout loopt in deze wereld. Proberen hen het belang te doen inzien van een leven in vrede en samenspraak met onze medemensen en de natuur. Hen ook proberen bij te brengen hoe belangrijk het is om na te denken over wat je doet en hoe jij je gedraagt zolang je hier rondloopt.
En soms klinkt het misschien wat betweterig, maar dat komt omdat ik WEET dat het zo belangrijk is.
Nu alleen nog de rest kunnen overtuigen.
Wat gebeurt er eigenlijk als de mens uitsterft? Blijven de bewustzijnen dan toch voort bestaan, tot in den eeuwigheid? Wat als de aarde getroffen wordt door een enorme meteoriet, die de aarde in tweeen splijt?

Wat ik me verder vaak realiseer is hoe weinig we ons realiseren van ons aardse bestaan. We gebruiken vaak de termen 'hier', om een plek inde ruimte (feitelijk op aarde) aan te duiden. We spreken over 'dezelfde plek'. Ons menselijk lichaam is onderhevig aan natuurkrachten, zwaartekracht. Deze zwaartekracht houdt ons op aarde, en trekt ons dus met de aarde met een gigantische snelheid door de lege ruimte. De zon draait bijvoorbeeld met een snelheid van 250 km/s om het centrum van de melkwegstelsel, dat weer met een duizelingwekkende snelheid rond het centrum van een cluster van melkwegstelsels draait, etc. Kortom, we komen feitelijk nooit op de zelfde plek terug.

En dat geldt dan wellicht ook voor onze 'ziel', ons 'ik' zijn. Als dat niet onderhevig is aan natuurkrachten, zal het niet automatisch door de aarde meegesleurd worden. Hoe vindt een bewustzijn de aarde in die onvoorstelbaar grootte ruimte?
Dat vind ik altijd zo frappant aan geesten. Waarom schieten die niet met een snelheid van minstens 250 km/s weg van de aarde, als ze geen materiele verschijning zijn? En diezelfde vragen dus ook bijv. bij uittredingen. Er moet dus nog een binding zijn tussen het uittredende bewustzijn (verondersteld niet onderhevig aan zwaartekracht) en het achtergebleven lichaam. Wat is dat dan voor een binding? En als het lichaam sterft, wat dan?

Ook dat zie ik als een beperking van de menselijke geest, ons bewustzijn t.a.v. ruimte, in samenhang met ons onbewustzijn t.a.v. tijd.

Gebruikersavatar
Tardis
Tijdreiziger
Berichten: 4799
Lid geworden op: 27 jan 2006, 15:34

Re: Mysterie van de bijna-doodervaringen verklaard?

Bericht door Tardis » 05 jul 2010, 09:43

Barrel schreef:Wat gebeurt er eigenlijk als de mens uitsterft? Blijven de bewustzijnen dan toch voort bestaan, tot in den eeuwigheid? Wat als de aarde getroffen wordt door een enorme meteoriet, die de aarde in tweeen splijt?
Als het waar is dat al het bewustzijn in het universum eigenlijk verbonden is tot 1 dan is zo'n voor de planeet Aarde rampzalige gebeurtenis slechts een onbeduidend incident in het universum en zal het voor het bewustzijn net zo'n onbeduidend incident zijn.

Voor wat betreft plaats en tijd, die zijn volgens Einstein relatief, volgens zijn leerling David Bohm (ook alweer overleden) zelfs niet werkelijk bestaand en hij noemde dit nonlokaliteit. Nonlokaliteit gaat nog veel verder dan ons begrip van hier en nu, het betekent dat hetzelfde object op meerdere plaatsen tegelijk aanwezig kan zijn en dat tijd niet in verleden, nu en toekomst kan worden ingedeeld. Mensen die er over nadenken realiseren zich dit wel. Gelukkig zijn we hier niet de hele dag mee bezig want het zou ons hinderen in ons dagelijks functioneren.

Over de verbinding tussen lichaam en bewustzijn, op de een of andere manier zijn die aan elkaar gekoppeld, maar ik heb niet kunnen zien hoe die koppeling tot stand komt. Feit is dat ik veel sneller kon denken tijdens de uittreding, tijd deed er schijnbaar niet meer toe, ik begrijp de mensen die zeggen dat hun complete leven in een flits aan ze voorbij trok. Er past dus een eeuwigheid in een picoseconde. Het lichaam beperkt ons dus in de mogelijkheden van het bewustzijn, die zijn onvoorstelbaar (totdat je zelf een echte uittreding hebt meegemaakt). 'Terugvinden' van Aarde zal in een dergelijke staat van bewustzijn geen enkel probleem zijn.

Je laatste vraag is eenvoudig te beantwoorden. Aangezien het bewustzijn niet door onze hersenen gegenereerd wordt maar opzichzelf staat kan het bewustzijn geen gebruik meer maken van het lichaam als het sterft. Het lichaam is materie en het ontbindings proces is pure recycling. Het hele universum is een ontzagwekkend proces van transformaties van het een in het ander.
Tardis valt meestal in de categorie `overig', is dus nauwelijks in een hokje te plaatsen en moeilijk te doorgronden. Klik op de link voor mijn gebruiksaanwijzing. :wink:
https://www.16personalities.com/infj-personality

Barrel

Re: Mysterie van de bijna-doodervaringen verklaard?

Bericht door Barrel » 06 jul 2010, 13:30

Voor mij is het bewustzijn wel degelijk onlosmakelijk verbonden met je lichaam, al is het moeilijk grijpbaar wat dan dat bewustzijn is.
Gevoelens als liefde, angst, etc., zijn biologisch te verklaren, en zijn in weze niet veel anders dan directe pijn. Ze zijn biologisch / fysiek te verklaren, al is nog niet te verklaren wat dan de ervaring van liefde is. Het is een soort projectie van gegevens op je 'ik'. Je eigen ik-gevoel.
Maar hoe onderscheiden de verschillende bewustzijnen zich van elkaar. Is mijn ik-gevoel feitelijk anders dan dat van iemand anders? Ik zal in ieder geval liefde anders ervaren, maar dat wordt bevat door ons fysieke leven.

Er zit voor mij dus wel een ernorm belang in conceptie. De samengang van juist die ene spermacel met die ene eicel. Dat maakt mij uniek. Was hetzij de spermacel of de eicel een andere, dan was ik er niet, en was ook mijn bewustzijn er niet. Anders gezegd, een bewustzijn los van het lichaam, zou een compleet lege huls zijn. Gedachten, herineringen, gevoelens gaan allemaal verloren bij je dood. Althans, voor degenen die doorleven / achterblijven, en voor wie de tijd lineair door blijft gaan.
Hoewel ik er na mijn dood niet meer ben, zal ik tot in de eeuwigheid nog zijn in het verleden. Het zijn slechts de mensen die doorleven voor wie dit een hindernis is. Ten alle tijden ben ik in een specifiek stuk ruimtetijd, begrensd door conceptie en dood.

Doodgaan fascineerd me overigens enorm. Het is de grootste gebeurtenis in je leven, die alle andere achter zich laat. Ik hoop dan ook dat ik bewust dood zal gaan, en dus niet in mijn slaap overlijdt. Ik wil me niet verslapen voor die grootste gebeurtenis in mijn leven.

In mijn ogen is dat dus de overgang van de lineaire tijd, naar een stuk universele tijd. Daarbij hoort dus feitelijk het door je heen flitsen van je hele leven. Alles wordt bevat in die ene gebeurtenis. Van je individuele ik ga je over naar je 'goddelijke' ik, de samensmelting van al die ontelbare keren dat je leeft.

Tijd heeft bepaalde fysieke eigenschappen, en lijkt constant elke keer als we het meten. Echter, de beleving van tijd verschilt enorm. Een minuut de passie van je leven geeft je het gevoel dat het in een split second over is. Een minuut je hand op een gloeiend hete plaat lijkt een eeuwigheid te duren. Zo ook in dromen. 's ochtends, wordt je wakker, kijkt op de klok: 06:17. Je valt weer in slaap, hebt een droom, die als je er later aan terugdenkt, uren lijkt te hebben geduurd. Echter, als je wakker wordt en op de klok kijkt, blijkt het 06:21 te zijn.

Gebruikersavatar
Tardis
Tijdreiziger
Berichten: 4799
Lid geworden op: 27 jan 2006, 15:34

Re: Mysterie van de bijna-doodervaringen verklaard?

Bericht door Tardis » 06 jul 2010, 13:32

Barrel schreef:Voor mij is het bewustzijn wel degelijk onlosmakelijk verbonden met je lichaam,
Daarmee beweer je dat uittredingen niet bestaan. Ik kan je uit eigen ervaring vertellen dat dit wel het geval is.
Tardis valt meestal in de categorie `overig', is dus nauwelijks in een hokje te plaatsen en moeilijk te doorgronden. Klik op de link voor mijn gebruiksaanwijzing. :wink:
https://www.16personalities.com/infj-personality

Gebruikersavatar
Tardis
Tijdreiziger
Berichten: 4799
Lid geworden op: 27 jan 2006, 15:34

Re: Mysterie van de bijna-doodervaringen verklaard?

Bericht door Tardis » 06 jul 2010, 13:40

Barrel schreef:Tijd heeft bepaalde fysieke eigenschappen, en lijkt constant elke keer als we het meten. Echter, de beleving van tijd verschilt enorm.
Ik kan je aanraden over dit onderwerp een aantal gedegen boeken te lezen, te beginnen met The Universe in a nutshell van Steven Hawking. Tijd is namelijk objectief meetbaar relatief, niet alleen in de subjectieve waarneming. Ons GPS systeem werkt bij de gratie van verschil in tijdsnelheidsverloop vlak bij het oppervlak van onze planeet en enkele honderden kilometers daar boven.
Tardis valt meestal in de categorie `overig', is dus nauwelijks in een hokje te plaatsen en moeilijk te doorgronden. Klik op de link voor mijn gebruiksaanwijzing. :wink:
https://www.16personalities.com/infj-personality

Barrel

Re: Mysterie van de bijna-doodervaringen verklaard?

Bericht door Barrel » 06 jul 2010, 14:18

Tardis schreef:Ik kan je aanraden over dit onderwerp een aantal gedegen boeken te lezen, te beginnen met The Universe in a nutshell van Steven Hawking. Tijd is namelijk objectief meetbaar relatief, niet alleen in de subjectieve waarneming. Ons GPS systeem werkt bij de gratie van verschil in tijdsnelheidsverloop vlak bij het oppervlak van onze planeet en enkele honderden kilometers daar boven.
Heb ik inderdaad gelezen. En je hebt gelijk, in fysieke zin is tijd niet constant, en speelt relativiteit een rol.
Een conducteur in een hogesnelheidstrein, die getrouwd is, zal een paar tienden van een seconden 'sneller' leven dan zijn vrouw. En zo ook het verschil tussen op een hoge berg leven (veel aantrekkingskracht) en in een vlak land (minder).

Dat is echter een andere 'on'constante dan de manier waarop we tijd zelf ervaren. De conducteur heeft momenten in zijn hogesnelheidstrein die hij vele malen 'langzamer' beleeft dan zijn vrouw die 'stilstaat'. Uiteraard is dat laatste ook weer zeer relatief.

Plaats reactie