Poging een UFO-detector te bouwen
-
Gijs
-
MetalPig
- "Oh no, not again."
- Berichten: 11974
- Lid geworden op: 28 feb 2006, 11:18
-
Gijs
Wat ik uit je posts begrijp bedoel je verschil in de lichtsnelheid zelf maar wat heeft dat met ufo`s te maken als de lichtsnelheid veranderd gaat een ruimteschip daar toch niet automatisch sneller van? Maar hoe moet dat ding dan iets meten dat sneller gaat dan het licht zoals ik in mijn vorige posts heb beschreven is dat met de kennis die ik op dit moment bezit onmogelijk.
-
MetalPig
- "Oh no, not again."
- Berichten: 11974
- Lid geworden op: 28 feb 2006, 11:18
(De openingspost is niet van mij; ik vertel alleen maar hoe ik het begrijp.)Gijs schreef:Wat ik uit je posts begrijp bedoel je verschil in de lichtsnelheid zelf maar wat heeft dat met ufo`s te maken
Sophie sluit niet uit dat de aanwezigheid van UFO's een verandering van de lichtsnelheid kan veroorzaken.
Als de voorgestelde detector een afwijking in de lichtsnelheid meet, dan kan dat dus wijzen op de aanwezigheid van een UFO.
Maar misschien begrijp ik het niet goed; het zou leuk zijn als Sophie hier zelf wat toelichting zou komen geven.
-
siencesofie
Sofie is mijn religie,
Wat de flux-generator betreft, dat komt me bekend voor uit de trielogie "back to the future".
Aangezien ik een elektronica verslaving heb opgelopen ergens in mijn jeugd, ben ik al aan het knutselen geslagen.
Het idee is dit; stel dat ruimtereizigers hun vaardigheden hebben gericht op het manipuleren van bepaalde natuurwetten, bijv. de lichtsnelheid, dan kan met deze vaardigheid (via een omweg) eventueel sneller verplaatst worden dan het licht dat niet gemanipuleert is.
Aangezien het maar een heel klein moment in tijd kost om met deze methode grote afstanden af te leggen zal een afwijking in de plaatselijke lichtsnelheid ook maar heel kort duren.
GPS satelieten maken dankbaar gebruik van de lichtsnelheid, en als een GPS toepassing (tomtom of zo) even verstoort wordt dan zal de juiste GPS data een paar milliseconden later beschikbaar zijn en zal dat dus nooit door iemand bemerkt worden.
Ik ben bezig met een meetopstelling waarbij ik een laser een aantal keren laat reflecteren via 2 tegenoverelkaar staande spiegels.
Dit om afstand te maken en daarmee tijd te meeten via een hoogfrequent ECL teller. Uiteindelijk moet ik op een resolutie uitkomen van c.a. 0,60 meter en dat herhalen met een snelheid van 4 Khz.
Het is nog niet klaar maar ik denk nu al aan de volgende meter die gravitatie constante moet gaan meeten.
Het probleem zit hem in de stabiliteit van de opstelling als de temperatuur weer eens een graad gedaals is of dat er zich een aardbeving heeft voorgedaan. Ik zit dus verlegen om goede ideen voor een opstelling om gravitatiekracht, nauwkeurig en vaak per seconde te meten.
Alle ideen zijn welkom.
Wat de flux-generator betreft, dat komt me bekend voor uit de trielogie "back to the future".
Aangezien ik een elektronica verslaving heb opgelopen ergens in mijn jeugd, ben ik al aan het knutselen geslagen.
Het idee is dit; stel dat ruimtereizigers hun vaardigheden hebben gericht op het manipuleren van bepaalde natuurwetten, bijv. de lichtsnelheid, dan kan met deze vaardigheid (via een omweg) eventueel sneller verplaatst worden dan het licht dat niet gemanipuleert is.
Aangezien het maar een heel klein moment in tijd kost om met deze methode grote afstanden af te leggen zal een afwijking in de plaatselijke lichtsnelheid ook maar heel kort duren.
GPS satelieten maken dankbaar gebruik van de lichtsnelheid, en als een GPS toepassing (tomtom of zo) even verstoort wordt dan zal de juiste GPS data een paar milliseconden later beschikbaar zijn en zal dat dus nooit door iemand bemerkt worden.
Ik ben bezig met een meetopstelling waarbij ik een laser een aantal keren laat reflecteren via 2 tegenoverelkaar staande spiegels.
Dit om afstand te maken en daarmee tijd te meeten via een hoogfrequent ECL teller. Uiteindelijk moet ik op een resolutie uitkomen van c.a. 0,60 meter en dat herhalen met een snelheid van 4 Khz.
Het is nog niet klaar maar ik denk nu al aan de volgende meter die gravitatie constante moet gaan meeten.
Het probleem zit hem in de stabiliteit van de opstelling als de temperatuur weer eens een graad gedaals is of dat er zich een aardbeving heeft voorgedaan. Ik zit dus verlegen om goede ideen voor een opstelling om gravitatiekracht, nauwkeurig en vaak per seconde te meten.
Alle ideen zijn welkom.
-
Hermes of the Night
-
siencesofie
Ja qwerty, daar heb je wel een punt.
Ik denk dat ik de strategie ga toepassen van het beginnen met het meest toegangkelijke (techniek) , dus lage frequenties en dan in beide richtingen uitbouwen naar hoog en laag frequente detectoren.
Het geheel wordt zeker een heel samenraapsel van verschillende meetopstellingen en ik hoop daarmee tevens de foutmeldingen er gemakkelijker uit te kunnen filteren.
Op het moment dat er ergens alarm wordt gegeven dan wordt er gedurende een hele tijd een reusachtig grote hoeveelheid data van alle meetopstellingen opgeslagen, voor latere analyse.
Met een beetje preciesie kan ik dan van een snachts langsdenderende wrachtwagen het drie dimensionale traject reconstrueren, Goede oefening voor als het echt raak is.
Ik denk dat ik de strategie ga toepassen van het beginnen met het meest toegangkelijke (techniek) , dus lage frequenties en dan in beide richtingen uitbouwen naar hoog en laag frequente detectoren.
Het geheel wordt zeker een heel samenraapsel van verschillende meetopstellingen en ik hoop daarmee tevens de foutmeldingen er gemakkelijker uit te kunnen filteren.
Op het moment dat er ergens alarm wordt gegeven dan wordt er gedurende een hele tijd een reusachtig grote hoeveelheid data van alle meetopstellingen opgeslagen, voor latere analyse.
Met een beetje preciesie kan ik dan van een snachts langsdenderende wrachtwagen het drie dimensionale traject reconstrueren, Goede oefening voor als het echt raak is.
-
siencesofie
Hier even een duidelijker antwoordt op de vraag van qwerty; het doel is niet de frequentie van de UFO zelf te gaan meten maar de mogelijke variaties in (normaal) stabiele natuurconstanten, de naam zegt het al, constanten, tot nu toe is er dus nog nooit een wetenschappelijke waarneming gedaan die reden geeft er aan te twijfelen dat de lichtsnelheid constant is. Het is intussen wel bekend dat de lichtsnelheid langzamer wordt als de fotonen zich voortplanten door verschillende media, bijv. lucht.
En ook tijd en ruimte schijnt zich te vervormen in de nabijheid van planeten en zonnen. Correct me if i am wrong.
@ Gijs, ; omdat je razend nieuwschierig bent hoe ik die lichtsnelheids"meter" wil maken, hier nog wat toelichting in hopelijk niet te technische bewoording.
Wat ik doe is het nemen van de snelst vindbare en betaalbare elektronische teller, deze kan dus in heel korte tijd tot een hoog getal tellen. Verder neem ik een laser die ik tussen twee spiegels zet, en wel aan de onderkant, en deze richt ik op de andere spiegel bijv. 1 mm hoger dan het nivo van de laser zelf. Hierbij mag het duidelijk zijn dat de twee spiegels heel precies parallel tegenover elkaar staan. De reflectie van de laser die van de tegenoverliggende spiegel komt zal dan 2 mm boven de laser terechtkomen, waar dus de tweede spiegel staat. Zo laat ik de laserstraal zo vaak mogelijk tussen de spiegels heen en weer gaan en eenmaal boven aangekomen plak ik een klein spiegeltje, in de juiste hoek die iets naar beneden gericht is zodat de straal weer heen en weer naar beneden reflecteert. Dit alles om licht een zo groot mogelijke afstand af te laten leggen zonder dat mijn meetapparaat onhandelbaar groot wordt. De straal komt uiteindelijk weer onder bij een van de spiegels aan en op die plaats monteer ik een transistor-sensor.
Met dezelfde elektrische puls waarmee ik de laser aan zet, zet ik ook de teller aan. Tijdens de reis van het laserlicht tussen de spiegels vergaat tijd en de teller raast voort. Bij aankomst van het licht bij de transistor sensor shakelt de teller weer uit en deze blijft op een bepaald getal staan. Dit getal lees ik in met een micro-controller en sla het op in het geheugen. Hiermee zet ik ook de laser weer uit en reset ik de teller weer op 0. Met de huidige teller kan ik 1/500 miljoenste van een seconde precies meten, en op een afstand van ongeveer 300.000 kilometer per seconde dat het licht aflegt, is dat bij benadering 60 centimeter. Staat na een meeting de teller dus op een getal dat kleiner is dan1 of 2 tellen dan mormaal dan weet ik dat het licht er 2 of 4 nanoseconde minder tijd voor nodig had om de afstand af te leggen in de meetopstelling en dus het licht sneller ging dan de aangenomen vastataande snelheid. Ik heb mijn controller zo geprogrammeert dat in een dergelijk geval een hele serie van meetingen opgenomen en in niet vluchtig geheugen bewaard wordt.
Ik hoop dat ik hiermee een beetje licht heb geschenen op het probleem van het meten van de lichtsnelheid.
Gelukkig zijn de benodigde onderdelen en materialen niet erg duur en voor c.a. 50 euro ben ik klaar, maar er gaan nogal wat werkuren in zitten om alles heel precies af te stellen, spiegels moeten zo gemomteert worden dat zij heel nauwkeurig parallel komen te staan, bovenste reflexi-spiegeltje eveneens heel preciese afstelling nodig, dan moet het geheel nog in een degelijk omhulsel ingepakt worden en op rubber gemonteert worden tegen externe trillingen, en de interne temperatuur geregeld worden met een preciesie van beter dan 0,1 graad celcius, anders worden door de verschillende uitzettingscoeficienten van de materialen de preciese afstellingen tenietgedaan.
Julie gegrijpen dat ik nog wel even bezig ben, maar een begin is al gemaakt en ik werk er bijna dagelijks wel even aan.
Als de eerste meetresultaten er zijn dan laat ik het zeker even weten op M & W
Filo-sofie?
En ook tijd en ruimte schijnt zich te vervormen in de nabijheid van planeten en zonnen. Correct me if i am wrong.
@ Gijs, ; omdat je razend nieuwschierig bent hoe ik die lichtsnelheids"meter" wil maken, hier nog wat toelichting in hopelijk niet te technische bewoording.
Wat ik doe is het nemen van de snelst vindbare en betaalbare elektronische teller, deze kan dus in heel korte tijd tot een hoog getal tellen. Verder neem ik een laser die ik tussen twee spiegels zet, en wel aan de onderkant, en deze richt ik op de andere spiegel bijv. 1 mm hoger dan het nivo van de laser zelf. Hierbij mag het duidelijk zijn dat de twee spiegels heel precies parallel tegenover elkaar staan. De reflectie van de laser die van de tegenoverliggende spiegel komt zal dan 2 mm boven de laser terechtkomen, waar dus de tweede spiegel staat. Zo laat ik de laserstraal zo vaak mogelijk tussen de spiegels heen en weer gaan en eenmaal boven aangekomen plak ik een klein spiegeltje, in de juiste hoek die iets naar beneden gericht is zodat de straal weer heen en weer naar beneden reflecteert. Dit alles om licht een zo groot mogelijke afstand af te laten leggen zonder dat mijn meetapparaat onhandelbaar groot wordt. De straal komt uiteindelijk weer onder bij een van de spiegels aan en op die plaats monteer ik een transistor-sensor.
Met dezelfde elektrische puls waarmee ik de laser aan zet, zet ik ook de teller aan. Tijdens de reis van het laserlicht tussen de spiegels vergaat tijd en de teller raast voort. Bij aankomst van het licht bij de transistor sensor shakelt de teller weer uit en deze blijft op een bepaald getal staan. Dit getal lees ik in met een micro-controller en sla het op in het geheugen. Hiermee zet ik ook de laser weer uit en reset ik de teller weer op 0. Met de huidige teller kan ik 1/500 miljoenste van een seconde precies meten, en op een afstand van ongeveer 300.000 kilometer per seconde dat het licht aflegt, is dat bij benadering 60 centimeter. Staat na een meeting de teller dus op een getal dat kleiner is dan1 of 2 tellen dan mormaal dan weet ik dat het licht er 2 of 4 nanoseconde minder tijd voor nodig had om de afstand af te leggen in de meetopstelling en dus het licht sneller ging dan de aangenomen vastataande snelheid. Ik heb mijn controller zo geprogrammeert dat in een dergelijk geval een hele serie van meetingen opgenomen en in niet vluchtig geheugen bewaard wordt.
Ik hoop dat ik hiermee een beetje licht heb geschenen op het probleem van het meten van de lichtsnelheid.
Gelukkig zijn de benodigde onderdelen en materialen niet erg duur en voor c.a. 50 euro ben ik klaar, maar er gaan nogal wat werkuren in zitten om alles heel precies af te stellen, spiegels moeten zo gemomteert worden dat zij heel nauwkeurig parallel komen te staan, bovenste reflexi-spiegeltje eveneens heel preciese afstelling nodig, dan moet het geheel nog in een degelijk omhulsel ingepakt worden en op rubber gemonteert worden tegen externe trillingen, en de interne temperatuur geregeld worden met een preciesie van beter dan 0,1 graad celcius, anders worden door de verschillende uitzettingscoeficienten van de materialen de preciese afstellingen tenietgedaan.
Julie gegrijpen dat ik nog wel even bezig ben, maar een begin is al gemaakt en ik werk er bijna dagelijks wel even aan.
Als de eerste meetresultaten er zijn dan laat ik het zeker even weten op M & W
Filo-sofie?
-
Xar
Hmm. Volgens mij zijn er nog meer factoren die een rol spelen. Volgens mij is een laserdiode een halfgeleider, en halfgeleiders worden warmer naarmate ze langer belast worden, waardoor het karakteristiek van diode veranderd. Dit geld ook voor de andere componenten van het opstelling. Ook al probeer je de omgeving te klimatiseren, de hotspot temperatuur kan je niet veranderen.
Je testopstelling zal eerst warm moeten lopen alvorens met meten te beginnen.
Toch is het wel interresant wat je allemaal gaat meten
Je testopstelling zal eerst warm moeten lopen alvorens met meten te beginnen.
Toch is het wel interresant wat je allemaal gaat meten
-
Xar
Hmm, het idee van MME is heeft ook wel potentie (denk ik).
Sloop een oude digitale camera, en gebruikt de sensor als array. Richt de sensor+fisheye lens recht naar boven, en voer een scan uit op de sensor. (x/y positie) Stel een drempelwaarde in voor de cmos-sensor, om ruis te verminderen. Sterren hebben vaak een vaste positie aan de hemel, en verschuiven langzaam. Die zie je dan weer als vaste waardes in de uitlezing van de sensor (gefixeerde x/y positie) tussen 2 metingen (mits de tussenliggende tijd niet te lang is) Na een bepaalde tijd schuift de ster een x of y positie op) Sneller bewegende objecten zullen meerde x/y posities opschuiven en vormen dus een anomalie in de meetwaarden. Deze anomalie kun je desnoods tracken over je sensorgrid, en zodoende plotten op je beeldscherm.
Op zo'n manier kan je dus beweging in de lucht op grafische wijze weergeven op je beeldscherm, mits je erg goed bent in programmeren.
Wanneer je gaat scannen op visueel licht, en de scanfrequentie hoog is, dan zou je vliegbewegingen kunnen registreren. (Vliegtuigen, satelieten etc.)
Sloop een oude digitale camera, en gebruikt de sensor als array. Richt de sensor+fisheye lens recht naar boven, en voer een scan uit op de sensor. (x/y positie) Stel een drempelwaarde in voor de cmos-sensor, om ruis te verminderen. Sterren hebben vaak een vaste positie aan de hemel, en verschuiven langzaam. Die zie je dan weer als vaste waardes in de uitlezing van de sensor (gefixeerde x/y positie) tussen 2 metingen (mits de tussenliggende tijd niet te lang is) Na een bepaalde tijd schuift de ster een x of y positie op) Sneller bewegende objecten zullen meerde x/y posities opschuiven en vormen dus een anomalie in de meetwaarden. Deze anomalie kun je desnoods tracken over je sensorgrid, en zodoende plotten op je beeldscherm.
Op zo'n manier kan je dus beweging in de lucht op grafische wijze weergeven op je beeldscherm, mits je erg goed bent in programmeren.
Wanneer je gaat scannen op visueel licht, en de scanfrequentie hoog is, dan zou je vliegbewegingen kunnen registreren. (Vliegtuigen, satelieten etc.)
-
siencesofie
Ja. XAR, daar heb je gelijk in. Maar omdat ik geen absolute lichtsnelheid meet verwacht ik dat er een herkenbaar patroon te zien is in de factoren die je noemt, en deze filter ik er dan natuurlijk uit.
Wat betreft je idee om een CCD of ander camera element te gebruiken lijkt mij heel nuttig om juist zo'n fenomeen te registreren dat ik al eerder zag, een voorbijvliegende "lichtpunt" die plotseling stil ging hangen en na enige tijd plotseling met een constante snelheid in een andere richting verder ging. Een heel goed idee waar ik me zeker nog verder in ga verdiepen, alhoewel vaststaande sterren waarscheinlijk door het flikkeren van de atmosfeersinvloeden niet zo heel netjes geregistreerd zullen worden, maar dat is denk ik softwarematig wel te egaliseren.
Ik ben nog geen kei in het programmeren maar het gaat me toch niet slecht af, er zijn nog maar weinig problemen waar ik echt over struikel.
Het is dan ook meer een hobby dan mijn beroep.
Ik heb in het verleden al eens een lichtsensor gemaakt die enige ordes van grote gevoeliger was dan de doorsnede pixel van een camera element, en zo kom ik op het idee om een bepaalde vector van de hemel af te scannen met een nog grotere gevoeligheid omdat ik er nu een zelfgemaakt lenzenstelsel voor wil gaan plaatsen.
Maar dat is nog allemaal toekomstmuziek, als ik op dat gebied al iets werkends gerealiseert heb dan laat ik het wel weten.
Ik ben verder erg blij met jou input, en nodig ook anderen uit om hun fantasie te spuien, ook al is het niet meteen erg realistisch of praktisch uitvoerbaar, het kan mij in vele gevallen aanzetten tot nieuwe inzichten en "uitvindingen". De gespecialiseerde techneut is namelijk de meest starre denker/uitvinder en is daarom erg geneigd om de meest simpele of voor de hand liggende oplossingen over het hoofd te zien.
Zo kan ik vermelden dat meer dan de helft van de echt goede ideën die ik heb gerealiseert, geinspireert zijn door mensen die een zeer beperkte elektronische of wetenschappelijke achtergrond hadden.
Overigens ben ik, voor zover mogelijk, van plan om alle meetopstellingen in drievoud te maken zodat ik, nadat er interresante metingen zijn ontstaan, een driedimensionaal beeld kan reconstrueren van de waargenomen abnomalie.
Wat betreft je idee om een CCD of ander camera element te gebruiken lijkt mij heel nuttig om juist zo'n fenomeen te registreren dat ik al eerder zag, een voorbijvliegende "lichtpunt" die plotseling stil ging hangen en na enige tijd plotseling met een constante snelheid in een andere richting verder ging. Een heel goed idee waar ik me zeker nog verder in ga verdiepen, alhoewel vaststaande sterren waarscheinlijk door het flikkeren van de atmosfeersinvloeden niet zo heel netjes geregistreerd zullen worden, maar dat is denk ik softwarematig wel te egaliseren.
Ik ben nog geen kei in het programmeren maar het gaat me toch niet slecht af, er zijn nog maar weinig problemen waar ik echt over struikel.
Het is dan ook meer een hobby dan mijn beroep.
Ik heb in het verleden al eens een lichtsensor gemaakt die enige ordes van grote gevoeliger was dan de doorsnede pixel van een camera element, en zo kom ik op het idee om een bepaalde vector van de hemel af te scannen met een nog grotere gevoeligheid omdat ik er nu een zelfgemaakt lenzenstelsel voor wil gaan plaatsen.
Maar dat is nog allemaal toekomstmuziek, als ik op dat gebied al iets werkends gerealiseert heb dan laat ik het wel weten.
Ik ben verder erg blij met jou input, en nodig ook anderen uit om hun fantasie te spuien, ook al is het niet meteen erg realistisch of praktisch uitvoerbaar, het kan mij in vele gevallen aanzetten tot nieuwe inzichten en "uitvindingen". De gespecialiseerde techneut is namelijk de meest starre denker/uitvinder en is daarom erg geneigd om de meest simpele of voor de hand liggende oplossingen over het hoofd te zien.
Zo kan ik vermelden dat meer dan de helft van de echt goede ideën die ik heb gerealiseert, geinspireert zijn door mensen die een zeer beperkte elektronische of wetenschappelijke achtergrond hadden.
Overigens ben ik, voor zover mogelijk, van plan om alle meetopstellingen in drievoud te maken zodat ik, nadat er interresante metingen zijn ontstaan, een driedimensionaal beeld kan reconstrueren van de waargenomen abnomalie.
-
siencesofie
Bij deze nog een stukje text dat ik tegenkwam bij het onderzoek naar de methoden van afstandsmetingen die deel uitmaken van het GPS en het Galileo systeem. Zoals ik in eerdere post al vermelde komen er onregelmatigheden voor in de tijdsmetingen van GPS systemen.
The measured performance of the clocks meets the specification over short and medium timescales. A few ‘jumps’ in clock frequency have been observed, which impact the long term accuracy. Such frequency changes are a well known phenomenon in rubidium clock technology but their cause is not yet well understood. Their effect on GPS performance has already been analysed and corrective measures proposed. The Galileo team are ground testing a number of improvements to the clock design which are intended to minimise both the occurrence and size of the jumps.
Er komen dus onregelmatigheden aan het licht wanneer er tijd gemeten wordt met het element rubidium, en de oorzaken daarvan zijn nog niet begrepen, en er word dan ook "omheen gewerkt". Dus afwijkende meetresultaten worden er uitgefiltert om toch werkbare resultaten te verkrijgen. Omdat er tevens vermeld wordt dat het invloed heeft op de langetermijn meetresultaten, doet mij vermoeden dat er daadwerkelijk een ruimte-tijd vervorming heeft plaatsgevonden in of nabij de rubidium klok.
Ik hoop dan ook juist deze abnormaliteiten in kaart te kunnen gaan brengen, en dat in een drie dimensionaal model.
Het zal dus nodig zijn om van elke afwijking een "tijdstempel" te maken, om de richting te kunnen herleiden.
Vorderingen hieromtrent zal ik graag met julie delen en alle commentaar/sugesties zijn welkom.
The measured performance of the clocks meets the specification over short and medium timescales. A few ‘jumps’ in clock frequency have been observed, which impact the long term accuracy. Such frequency changes are a well known phenomenon in rubidium clock technology but their cause is not yet well understood. Their effect on GPS performance has already been analysed and corrective measures proposed. The Galileo team are ground testing a number of improvements to the clock design which are intended to minimise both the occurrence and size of the jumps.
Er komen dus onregelmatigheden aan het licht wanneer er tijd gemeten wordt met het element rubidium, en de oorzaken daarvan zijn nog niet begrepen, en er word dan ook "omheen gewerkt". Dus afwijkende meetresultaten worden er uitgefiltert om toch werkbare resultaten te verkrijgen. Omdat er tevens vermeld wordt dat het invloed heeft op de langetermijn meetresultaten, doet mij vermoeden dat er daadwerkelijk een ruimte-tijd vervorming heeft plaatsgevonden in of nabij de rubidium klok.
Ik hoop dan ook juist deze abnormaliteiten in kaart te kunnen gaan brengen, en dat in een drie dimensionaal model.
Het zal dus nodig zijn om van elke afwijking een "tijdstempel" te maken, om de richting te kunnen herleiden.
Vorderingen hieromtrent zal ik graag met julie delen en alle commentaar/sugesties zijn welkom.