De ringen van Saturnus in relatie tot ruimtekromming.

[Blob]

Hallo,

Iedereen kent wel de manier waarop de werking van tijd ruimtekromming voor de leek inzichtelijk wordt gemaakt. De trampoline met daarin de kegelbal, die dankzij de zwaartekracht een put trekt. En de pingpongbal die gevangen in de helling van die put rondspint. Hoe zwaarder de kegelbal hoe steiler de helling. De trampoline is geen adequate afbeelding van de werkelijkheid, maar toch.

Mijn vraag is: Hoe het mogelijk is dat Saturnus, ondanks de tijd ruimtekromming, zo dicht bij zijn oppervlak zulke prachtige perfect vlakke ringen in stand kan houden?

Saturnus is de op een na zwaarte planeet in het zonnestelsel. Volgens de ART moet hij de tijdruimte in zijn directe omgeving dus aanzienlijk vervormen. De curve is daar het steilst. Je zou daarom verwachten dat die op de een of ander manier in de ringen zichtbaar is.

Met de ART kan men de exacte planeetbanen voorrekenen dus rekenkundig klopt die vast en zeker. Maar tonen die ringen niet aan dat de onderliggende theorie van tijdruimte kromming niet met de werkelijkheid overeenstemt?

[MetalPig]

Mijn vraag is: Hoe het mogelijk is dat Saturnus, ondanks de tijd ruimtekromming, zo dicht bij zijn oppervlak zulke prachtige perfect vlakke ringen in stand kan houden?

Bedoel je dat je zou verwachten dat de stenen zich uit het vlak zouden moeten bewegen? Naar boven of beneden als het ware?
Als dat je vraag is dan is mijn tegenvraag: waarom zouden ze dat doen? De kromming 'trekt' de stenen immers alleen maar naar de planeet toe; er is geen component loodrecht op die richting.

De pingpongbal blijft op de trampoline, als we die analogie even aanhouden.

[Blob]

Dank voor je reactie.

In die analogie is de ring op de gekromde trampoline gedrapeerd niet langer vlak toch?

Mijn vraag is of de ruimtekromming zich niet als een duidelijke structuur binnen die schijf kenbaar zou moeten maken?

Want hoe kan de tijdruimte zich plaatselijk, zo dicht bij het oppervlak van Saturnus, zodanig krommen dat die de satellieten in een vlakke schijf kan opsluiten? Dat terwijl diezelfde gekromde ruimte al op veel grotere afstanden manen in hun baan gevangen houdt. Ook de kromming veroorzaakt door de zon en planeten mengt zich daar doorheen.

Het lijkt niet erg aannemelijk dat een uitgesproken tweedimensionaal vlak het uiteindelijk resultaat kan zijn van een weelderige en dynamische vier-dimensionale ruimte.

[MetalPig]

In die analogie is de ring op de gekromde trampoline gedrapeerd niet langer vlak toch?

Vanuit het perspectief van de pingpongbal wel.
De analogie gaat inderdaad niet helemaal op omdat hij in 2 dimensies werkt en je vraag gaat over 3D.

Want hoe kan de tijdruimte zich plaatselijk, zo dicht bij het oppervlak van Saturnus, zodanig krommen dat die de satellieten in een vlakke schijf kan opsluiten?

Ze zitten niet opgesloten, maar er is simpelweg geen aanleiding om het vlak te verlaten.

Ik vind het moeilijk om uit te leggen omdat ik het zo vanzelfsprekend vind...
Want hoe zou Saturnus de ruimtetijd zich zo kunnen krommen dat de steentjes zich *uit* het vlak gaan begeven? Ik kan het me niet voorstellen.